Het zal ondertussen genoegzaam bekend zijn dat vele mensen in armoede niet op reis kunnen. Dit terwijl de gemiddelde Vlaming onder de dalende koopkracht zijn uitgaven beperkt, behalve wat betreft zijn jaarlijkse vakanties. Dat vernemen we in de media.
Organisaties zoals Vakantieparticipatie of Gandalf verrichten pionierswerk om toch één en ander mogelijk te maken voor zij die in armoede leven. Waarvoor dank, want iedereen heeft het recht om er eens uit te zijn, zeker als je dagelijks in de miserie leeft.
Maar daarmee is niet alles gezegd. Verlof betekent niet gaan werken. Maar wat als je geen job hebt? Verlof betekent eens terugplooien en genieten. Maar wat als je je dagelijkse problemen niet achter je kunt laten en de geneugten van het leven niet kunt betalen? Verlof betekent eens niet moeten maar wat als je geld toch weer op is voor het einde van de maand? Genieten van een leven zonder drukte, met een pilsje op het terras, lijkt eerder een verre droom dan een vakantieactiviteit.
Heel wat gezinnen die in armoede leven, zien op tegen de vakantieperiode. De kinderen zijn thuis maar het huis is in slechte staat en er is geen tuin. Als er iets gebeurt, kun je niemand bereiken, hulpverleners en vrijwilligers zijn op vakantie. De confrontatie met het er niet uit kunnen is groot.
Armoede kent geen verlof, kent geen pauze, het gaat steeds door. Wie het zich kan permitteren, trekt zich terug uit de drukte of zoekt andere oorden op om de batterijen op te laden. De druk van de armoede laat dit, voor een groeiend aantal gezinnen, zelden toe.
21-08-2008 om 00:00
geschreven door de redactie 
|
Talenten kun je ontwikkelen op school of via deelname aan het maatschappelijk leven. Voor jongeren gaat het dan over jeugdbeweging, sportclub, muziekacademie enzovoort. Beide beïnvloeden elkaar, hetzij in positieve, hetzij - bij gebrek aan aansluiting - in de negatieve richting.
