De riante ontslagpremies van sommige managers zoals Fortis-topman Gilbert Mittler zijn ronduit immoreel. In de media en blijkbaar ook in de politiek gaat het daarbij enkel over de enorme bedragen die hier bij te pas komen: 4 miljoen euro voor onze topman in kwestie. Eerste minister Yves Leterme houdt er zich dan ook alleen mee bezig om deze bedragen wat naar beneden te halen. Als zijn nieuwe wet in werking treedt zouden topmanagers nog slechts één jaar loon als gouden valscherm kunnen krijgen.

De ware onrechtvaardigheid schuilt erin dat mensen in armoede, en alle gewone burgers met hen, helemaal niet over een valscherm beschikken. Niet bij ontslag, niet bij ongedekte uitgaven. Als mensen in armoede de cowboy uithangen, straffen ze alleen zichzelf. De hoofdcowboys van financiële instellingen worden hoe dan ook beloond, zelfs als ze finaal de bocht uit gaan. Dat is het fundamentele onrecht van dit systeem.

Een voorbeeld: als je een collectieve schuldenregeling krijgt, vervalt een deel van je schulden, mits je alle overige afbetalingen strikt volgt en je geen nieuwe schulden maakt. Het is de bedoeling om mensen met onbetaalbare schulden een tweede kans in het leven te geven. Welnu, als je ook maar één fout maakt, vervalt elke bescherming van de rechtbank tegenover je schuldeisers. Collectieve schuldenregeling is een goed systeem, maar het is onverbiddelijk. Je mag geen misstap begaan. Dit staat in schril contrast met de fouten die topmanagers mogen maken, en ondanks dat toch beloond worden. Het zou me sterk verwonderen indien Yves Leterme een versoepeling van de regelgeving zou overwogen hebben, in een poging om deze onrechtvaardigheid recht te trekken.

Heb je al eens bedacht wat er allemaal mogelijk zou zijn als we een fonds zouden oprichten met de 4 miljoen van Mittler? Bedenk eens voor hoeveel gezinnen in armoede we een tweede kans zouden kunnen geven voor een onverantwoorde uitgave of een lening die ze eigenlijk niet konden aangaan? Bedenk eens hoeveel gezinnen in armoede we een gratis hospitaal­verzekering zouden kunnen geven. Of hoeveel gezinnen in armoede we renteloos de waarborg van hun huur zouden kunnen voorschieten, zonder voorwaarden. Een tweede kans in het leven.

Het fonds Mittler zou een ongelooflijk aantal mensen in armoede het recht kunnen geven om ook eens mens te zijn, om ook eens een misstap te kunnen begaan. Om niet terecht te komen in een spiraal van uitsluiting en uitzichtloosheid. Een mini valschermpje.

09-11-2008 om 00:00 geschreven door de redactie