Ik wou het
niet, niet langer. Mezelf vervloeken omdat niemand in mij ziet wat zovelen in
anderen zien. Le pas de deux
Pas de
deux, geen twee voor mij, enkel ik en ik. En voor een keer is dat één, ik + ik
= ik. Het is één. Geen wiskundige waarheden, geen dogmas. Alleen en alleen
rede. Het gevoel uitgeschakeld en de rede die zegt dat één altijd makkelijker
is dan twee. Niemand loopt in de race voor zilver, iedereen loopt voor goud.
Eén is altijd de keuze. Dat zei ik tegen mezelf. Je wint altijd als je alleen
bent.
Dus dat zei
ik
En het was
een zege, een rust en kalmte. Ik en ik was windstil en dromerig. Zon zonder
schaduw, lucht zonder wolk, zee zonder land.
Het was
goud zonder zilver.
Tot jij
goud zag, je zag goud en het fonkelde en je keek een paar keer en je liep de
race. Je haalde me in, je ging voor het goud, en ik zag enkel zilver. Ik zag
geen goud. Ik verzette me, ik racete door, ik zou het goud terughalen. Maar ik
kreeg zilver. Jij kreeg goud. Mijn goud.
Mijn goud
van ik en ik. Was nu het goud van jij, en ik? Ik stond daar en ik dacht, ach
zilver valt wel mee. Zie je dan wat je deed? Je deed me genoegen nemen met
zilver voor ik en ik. En ik zag goud in jij en ik.
Maar waar
ben je nu? Nu ik voel dat één en één, twee is? Dat ik en ik en jij, twee is? Nu
verdween je, de kleedkamer in, je nam goud mee en nu concludeer ik: ik en ik is
twee, ik en ik is zilver. Gevoel en rede zijn niet meer hetzelfde. Ik wil het
niet, maar ik voel het wel. Eén en één is twee. En jij, jij hebt goud. En
zonder het te delen nam je het mee.
Heb jij nog nieuwtjes? Nog mannen die in jouw leven opduiken? Ik ben blijkbaar uit de aandachtszone gevallen. Je zucht, maar glimlacht bij het verschijnen van een glimlach op mijn gezicht. Vertel Ik denk dat het weer mijn beurt is. Eigenlijk is het niet meer dan een pokerspel. Je lacht, hartelijk. Vertel dan, vertel. Ik weet het niet, de kaarten die op tafel vallen zullen moeten uitwijzen of ik eindelijk iets in handen heb, misschien is het slechts een bluf. Maar ik zet deze keer in. Ja, je hebt gelijk. Ik tel mijn chips ik denk dat ik er weer een aantal heb verloren. Maar ik heb gelukkig mijn kaarten op tafel gegooid voor het te laat was. Ga nog niet all-in. Zorg voor zekerheid voor jezelf. Doe ik. En ik kijk dromerig naar mijn handen. Wat ben jij van plan? Ik denk dat ik niet meer ga bluffen, ik ga even op zeker spelen. De volgende keer ga ik voor de dealer, die blijft tenminste in het spel. We lachen want gelijk heb je.
