Seb heeft een zusje en ik heb mijn eerste nichtje. Fleau is haar naam, ze is 49 cm groot en ze weegt 3,310 kg. Een bloemetje van een baby, ze eet goed en heeft een geweldige eerste nacht achter de rug. Mama heeft haar vannacht moeten wakker maken om te eten. Dat is al een heel goed begin, duimen dat dit zo blijft.
Mijn papa is nu peter van een jongen en een meisje. Hier zie je hem met zijn nieuwe aanwinst! Mooi eh J
Ondertussen ben ik al 10 maanden geworden en is er weer heel wat gebeurd. Tijd om jullie op de hoogte te brengen, niet?
Ik heb weer een nieuw speelkameraadje bijgekregen: CAS het zoontje van Joost&Michelle werd juist negen maanden na mij geboren. Een jaar later dan Iske (mijn buurmeisje). De pronostiek werd weer door vava gewonnen. Proficiat! Hij kan er wat van ... maar na zelf 7 kinderen op de wereld gezet te hebben, is dat misschien logisch? ;-) Maar wie gaat dit nadoen om dit uit te testen?
Met mij gaat het prima, ik ontwikkel gewoon stilletjes verder. Mijn eerste tand is een feit. Op vrijdag 22 januari, na drie dagen hoge koorts (39°) zijn mijn mams&paps toch maar met mij naar de dokter gegaan. Ik at heel goed en sliep voortreffelijk, speelde vlotjes op mijn mat en met mijn speelkameraadjes in de crèche, maar mijn koorts ging maar niet omlaag. Na een onderzoekje bij de dokter kreeg ik het verdict 'mijn eerste tand was een feit'. Nog niet te zien, maar wel degelijk te voelen. Het is scherp volgens mijn mama. Bij tandjes kan de koorts oplopen tot 38,8° maar 39° is toch uitzonderlijk. Ik weer eh
Verder trek ik mij al een hele poos omhoog aan alles wat ik tegen kom en wat ik kan vastnemen. In het begin waren dit voornamelijk de spijlen van mijn park. En dan maar wippen op mijn benen. Ik dans er op los. Sinds vorige week, dus net toen ik 10 maanden geworden ben, ben ik er op uit getrokken. Ik kruip op mijn eigenste manier rond namelijk op een knie en op een beentje dat naar voor geplooid ligt en dat is best grappig want mijn mama en papa liggen vaak in een deuk. Maar niet zo goed voor mij
Vandaag ben ik voor de eerste keer naar de kinesist, Bettie in Mol geweest. Zij heeft mij onderzocht nadat de verpleegster van K&G aan mijn mama verteld had dat zij mij moest stimuleren om te kruipen omdat ik deze fase anders wel eens dreigde over te slaan. Ik vind het namelijk super om op mijn benen te staan en verder te stappen aan de hand van mijn mama, papa, moeke&vake. Maar vanaf vandaag mogen ze dat niet meer met mij doen. Wel moeten ze met me spelen op de mat, mij op mijn buikje leggen en mij zoveel mogelijk stimuleren om op mijn buik te spelen met mijn lievelingsspeelgoed. Mij altijd opnieuw symmetrisch leggen en mij op mijn knieën zetten. Deze namiddag heeft mijn mama deze spelletjes al gespeeld met mij en ik ben flink geweest. Ik ben niet meteen beginnen huilen, dus dat was al goed. Verder moeten ze mij op een speciale manier oppakken. Niet gewoon onder mijn poep, maar één arm tussen mijn twee benen en één been omhoog heffen zodat mijn ander been hangt. Het is misschien niet echt een zicht maar als het mij helpt om mij beter te leren kruipen zal ik het maar tolereren zeker. Volgende week woensdag moet mijn papa opnieuw met mij naar de kinesist, zij gaat mij dan helpen om beter te leren kruipen. Ik kijk er al naar uit.
Ik brabbel er nog stevig op los. Vooral papa vind ik geweldig om te zeggen. Ondertussen ken ik mama ook al en begin ik gericht te reageren op mijn naam en op boodschappen. Ik ben heel gevoelig voor positieve feedback! Dan glunder ik als mijn mama of papa bravo roepen als ik weer iets goed gedaan heb Vandaag heb ik ook geleerd dat ik niet aan sommige dingen mag komen, bijvoorbeeld mijn fotokader onder de tv want als ik die laat vallen dan breekt het glaasje. Verder vind ik knuffelen het einde. Ik aai en knuffel er op los en begin hard te lachen als ze mij kriebelen, in mijn nekje of op mijn buik! SUPER
Buiten is het guur weer, de winter staat voor de deur! Ik heb afgelopen week dan ook mijn eerste antibioticakuur achter de rug en dit zal zeker mijn laatste nog niet zijn. Hoesten, heel erg hard hoesten moest ik! Soms zo hard dat mijn melk er terug uitkwam. Niet fijn!
Ondertussen ben ik acht maanden oud en zit ik alleen. Mijn mama en papa leggen voor alle zekerheid mijn rups rond me zodat als ik achterover val, ik zacht land. Van kruipen nog belange geen sprake, ik sta liever recht. Als ik thuis ben, rijd ik dan ook rond in mijn racemobiel (gekregen van Seb). Zo kom ik overal en ontdek ik het hele huis. Alle gevaarlijke spullen omhoog, jullie zijn gewaarschuwd. Maar ik speel ook graag op de mat of in het park, al zittend manipuleer ik mijn speelgoed of steek ik het in mijn mond. Alles moet er aan geloven. Tijdens mijn spel maak ik heel wat geluidjes soms stil maar ik kan ook heel luid! Tien dagen geleden zei ik voor de eerste keer pap-pa, ... GEWELDIG eh! Mijn papa is zo fier als een ... ! Maar op commando zeg ik het niet.
Donderdag heb ik mijn eerste evaluatie gekregen in de crèche! Volgens Dorien ben ik een vrolijke baby die altijd lacht en speelt. Fijn eh ... Gisteren kwam de Sint in de crèche, mijn mama&papa en ik zijn hem een bezoekje gaan brengen. Ik heb op zijn schoot gezeten en heb NIET geweend. Flink eh! Mijn eerste Sinterklaascadeautje was een feit.
Vanmorgen stond ik op en had de Sint nog meer spulletjes gebracht. Ik kon mijn ogen niet geloven! Wat lag er allemaal op de tafel? Allemaal spulletjes zoals boxen om mijn speelgoed in op te bergen en speelgoedjes om er in te doen. Vanaf nu kan ik gaan verzamelen ...
Morgen moet ik naar moeke&vake, zou de Sint daar ook iets gebracht hebben?
Er zijn nog enkele familieleden die geen pronostiek doorgegeven hebben voor het baby'tje van Joost&Michelle! Het wordt hoog tijd want als ze de voorgangers nadoet, kan het voor elk moment zijn ...
Stijn en An zijn in actie geschoten en hebben hun stemmen doorgegeven via nonkel Marc. Hier hun prognose ... zouden zij al meer weten???
Stijn: een meisje op 22.12.2009 van 3kg 650 gram An: een meisje op 23.12.2009 van 3kg 800 gram
... ben ik geboren en ondertussen is er al heel wat gebeurd. Ik ga sinds 18 augustus naar het kinderdagverblijf 'doremi'. Ann, Dorien of Sanne zorgen hier heel goed voor me, ik heb tot nog toe nog niet gehuild! Elke dag kan ik hier naar de andere kinderen kijken en spelen met heel veel speelgoed en vriendjes. Het nadeel is dat ik al twee keer ziek ben geweest. De eerste keer had ik diarree, zo erg dat mijn poepje heel erg pijn deed. Gelukkig had mijn moeke een wonderzalfje! De tweede keer moest ik heel erg hoesten en zat mijn neusje verstopt waardoor ik niet goed kon ademen en dus vaak wakker werd 's nachts. Maar momenteel gaat alles okidoki met me!
Sinds 09.09.09 rol ik van mijn rug op mijn buik. Geweldig om me bezig te zien, stil zitten is voorbij. Mijn beentjes gaan op en neer en spartelen in de lucht. Ik vind het ook geweldig om rechtop op mijn voetjes te staan en te wippen door mijn benen. Alleen kan ik nog niet zitten, wel in mijn trip trap en in de zetel, maar ik val dan nog heel grappig naar links of rechts ...
Vorige week zondag (20.09.2009) ben ik gedoopt in de Sint-Martinuskerk. Nu ben ik een grote meid. Ik ben heel flink geweest en gelachen. Fijn eh Daarna hebben we bij mij thuis een leuk feestje gehouden.
Gisteren heb ik voor de eerste keer mijn 120 gram groentenpapje (champignonnen met aardappelen) helemaal opgegeten. Knap van me
Nonkel Wouter en tante Kristien zijn ondertussen getrouwd en aan het genieten van hun honeymoon in Portugal, samen met Seb. Ze hebben al een prachtige foto doorgestuurd van Seb, genietend in een badje in de zon! Het feest was spetterend en de openingsdans SUBLIEM!
De geboorte van het derde achterkleinkind staat er aan te komen en dus heeft de familie op het feest een nieuwe pronostiek gemaakt. Hier de voorspellingen, ik ben benieuwd ... ik krijg een speelkameraadje, maar zal het een meisje of een jongen zijn
Het is vandaag zondag 26 april 2009 en we vieren twee zaken:
Ten eerste ben ik vandaag 1 maand oud. Mijn mama kan het niet geloven, het gaat ontzettend snel. Omdat elke reden goed is om te feesten, heeft mijn mama mijn eerste kroontje geknutseld. Ben ik er niet fantastisch mee?
Eergisteren ben ik voor de eerste keer op consultatie geweest bij kind&gezin. Mijn tweede toets was een feit namelijk 'de gehoortest'. Met mijn oren is alles okidoki, ik hoor prima. Een hele opluchting voor mama. Daarna leggen ze mij op de weegschaal: 3kg 660 en meten ze me in zo'n bakje: 51 cm. Ik ben al 5 cm gegroeid en bijna een kg dikker en mijn hoofdje meet 35,5 cm. Ik krijg opnieuw te horen dat er 'pit' in me zit. Als dat nog niet mag ...
En ten tweede werd vandaag mijn neefje 'Seb' gedoopt in de kerk van de Berg. Na de plechtigheden is het natuurlijk groot feest. Tante Kristien en nonkel Wouter hebben er werk van gemaakt, er staat een tent in de tuin en de eerste bbq is een feit. Mijn mama is meter van Seb en krijgt een mooi cadeau namelijk een kleurrijk fotoboek om foto's van Seb en mij in te plakken. Daarom hebben we maar meteen een foto van het vier geslacht genomen. Seb heeft ook een cadeautje gekregen namelijk speelgoed voor in het zand en het water en zwembandjes voor zijn vakantie in Portugal. Mooi hoor.
In de kerk en op het feest ben ik heel flink geweest. Ik heb goed geslapen en gedronken, mijn mama en papa waren fier op mij. En iedereen heeft gezegd dat ik een heel rustige meid ben, fijn eh
Normaal gezien werd ik vandaag geboren: op 16 april, maar zelf dacht ik daar anders over... Hoog tijd om de blog wat de updaten en dat kan moeilijk zonder het verslag van 'DE BEVALLING' (klinkt zo'n beetje tv-achtig niet )
Om 18.00 uur het verdict na het (pijnlijke) inwendig onderzoek: nog steeds maar 3 cm opening. Bijgevolg: een infuus in mijn hand met een middeltje die de weeën gaan opwekken. Ik maak me ondertussen toch wat zorgen, het gaat ontzettend traag, pff ... het gaat nog een tijdje duren en eigenlijk ben ik nu al moe! Maar ik heb geen keuze, ik moet dat kleintje op de wereld zetten!
Tot nog toe was het allemaal 'EASY', maar om 21.00 uur denk ik daar heel anders over. De ene wee volgt de andere op en ik heb toch wel pijn. Krijg ik aub een spuitje tegen de pijn ... Ik kreun en ik zie alle hoeken van het bed (ik lig nog steeds op de kamer, geen arbeidskamer met bal, bad, ... voor mij). De vroedvrouw die nachtdienst heeft, mag meteen in actie schieten. De weeën volgen elkaar zodanig snel op dat Mona geen tijd krijgt om op adem te komen. De monitor registreert haar hartslag niet langer, met als gevolg dat ze inwendig een napje op haar hoofdje gaan plaatsen. Dit napje zorgt ervoor dat ze haar hartslag rechtstreeks kunnen volgen. Nadeel voor mij, geen verdoving want ze moeten nog een halfuurtje registreren op de monitor. Pff... ondertussen zie ik verder af en tegen dat ze eindelijk tijd hebben voor de verdoving, blijkt dat ik reeds 9 cm opening heb -> niet meer de moeite voor epidurale!
Nu gaat het allemaal heel snel, enkele minuten later heb ik 10 cm opening! Joepie, ik mag beginnen persen. Wat een opluchting! Ze rijden mijn bed de gang op, richting bevallingskamer. Daar mag ik heb bed uit en in de bevallingsstoel plaatsnemen. Een dik halfuur later, ligt onze 'prachtige' dochter op mijn buik!
Een raar gevoel ... ik was zo opgelucht dat ze eruit was en dat alles okidoki met haar was. De kinderarts heeft haar onmiddellijk onderzocht en even later hebben ze haar in de couveuse gelegd. Het arme schaapje heeft 3 uur gehuild in de couveuse. Pas als ze bij mij mocht om te komen genieten van haar eerste maaltijd, werd ze rustiger.
Het werd een vermoeide nacht: om 00.30 uur waren we terug op de kamer. Eerst naar mijn ouders gebeld om hen het heuglijke nieuws te melden en daarna de peter uit zijn bed gezet! Seb heeft een nichtje! Daarna naar de andere grootouders gebeld en naar de meter. Nog enkele berichtjes ... waarvan eentje naar de collega's in d'Ardennen. Later verneem ik dat er serieus gevierd is geworden en de foto's spreken voor zich
En dan genieten van onze spruit in haar glazen huisje! Ik kan er blijven naar kijken, in een roes, want ik ben moe, maar kan helemaal niet slapen. Om 3.00 uur voor de eerste keer aan de borst, zowel voor Mona als voor mij een hele ervaring. Hoe onwennig in het begin
Om 3.30 uur mag ik eindelijk onder de douche, een verademing! Heerlijk, het water dat over mijn lichaal stroomt! Alleen doet alles nog heel erg veel pijn en met die infuus in mijn hand en de bijhorende kabeltjes maken het douche niet zo gemakkelijk!
Voor ik het weet is het 8.00 uur 's morgens en stuur ik de eerste sms-jes rond om de wereld te wekken met dit toch wel verrassende nieuws!
We zijn ondertussen een klein weekje thuis en na een bezoekje van de zelfstandige vroedvrouw, Monique, zijn we min of meer gesetteld. De eerste nacht was het zoeken! Mona at veel te vaak en te kleine hoeveelheden, zoals het er ook aan toe ging in het ziekenhuis. Hierdoor ben ik heel de tijd aan het eten geven en kreeg ik té weinig slaap! Heel vermoeiend, maar een mens kan veel aan.
Papa dacht dat Mona de dag voor de nacht nam, maar volgens Monique is Mona een klein profiteurtje die graag dichtbij mama is! Doordat ze drie weken te vroeg is, is haar vakantie voorbij, want nu moet ze zelf werken voor haar eten. Na een klein uurtje hebben de kersverse mama en papa een hoopvol tips gekregen en zijn ze heel wat advies rijker! Eens benieuwd of we het kunnen waarmaken ...
Ondertussen slaapt Mona meestal drie uur (soms iets langer, soms iets korter) en drinkt en eet ze goed. Haar geboortegewicht heeft ze op vrijdag overschreden, toen woog ze 2kg 900 gram. Ze huilt alleen maar als ze honger heeft (fingers crossed dat dit zo blijft). Ze is een droom van een baby ...
Met het mooie weer van de afgelopen dagen hebben we elke dag een wandeling gemaakt. Dinsdag zijn papa, mama en Mona langs de Goorhoeve gewandeld voor een lekker ijsje. De andere dagen hebben we vooral genoten van de eerste warme zonnestralen, zodat onze dochter haar mooie, bruine kleur behoudt.
Morgen is ze al 10 dagen oud en dan kan ze last hebben van een groeispurt, honger, honger en nog eens honger. Ik ben op het ergste voorbereid ... namelijk een hele dag eten geven ... en misschien slapen ...
We hebben de afgelopen week al heel wat bezoek gekregen, dat is fijn, maar ook wel vermoeiend. Volgende week lassen we een weekje rust in voor ons gezinnetje en het afwerken van het huis zodat we snel kunnen verhuizen. Want het té weinig aan ruimte, licht en zonnestralen in onze studio maken het moeilijk om veel volk over de vloer te krijgen. Na Pasen verwelkomen we hopelijk onze gasten in onze ruime en volledige woning. Dus het is niet dat we onze prachtige dochter niet willen showen, maar we kunnen niet heel de dag mensen ontvangen en ook de laatste afwerking van onze woning in orde maken.
Maandagnamiddag mag kleine Mona mee naar ons huisje! Dus vanaf dan kan je ons in het ziekenhuis nier meer vinden! Bij een bezoekje thuis graag eerst even een seintje.
46 cm en 2,880 kg, 10 vingertjes en 10 teentjes, alles erop en eraan! Net voot middernacht: donderdag 26 maart om 23u46 zag ze het kunstlicht van de verloskamer!
Ze heeft iedereen op het verkeerde been gezet door zo vroeg te komen, zelfs de ouders! De geboortekaartjes zullen bijgevolg pas voor na het weekend zijn. Wij dachten immers dat we nog tijd genoeg hadden, niet dus!
Een verslag van de bevalling volgt nog in de loop van de dag, als we de tijd vinden. Dit geldt ook voor een foto.
Voor degenen die niet kunnen wachten om iets te kopen van de babylijst: www.ellebel.be log-in: nelleke paswoord: wes
Degenen die persoonlijk willen langsgaan bij Ellebel, deze is gevestigd in Gallerij De Ware Vrienden in het centrum van Hasselt.
Wie bij ons wil langskomen: Salvator ziekenhuis Hasselt, materniteit, kamer 93.
Vanaf 24 april 2011 speel ik niet langer in mijn eendje! Ik ben al volop aan het oefenen ...
Buiten is het guur weer, de winter staat voor de deur! Ik heb afgelopen week dan ook mijn eerste antibioticakuur achter de rug en dit zal zeker mijn laatste nog niet zijn. Hoesten, heel erg hard hoesten moest ik! Soms zo hard dat mijn melk er terug uitkwam. Niet fijn! 
Het is vandaag zondag 26 april 2009 en we vieren twee zaken: 
