Mijn mama en papa zijn maandag naar de gynaecoloog geweest. Christel heeft een eerste fotootje gemaakt van mijn broer of zus. Het was gelukkig voor mijn mama&papa één kindje, het zag er tot nog toe gezond uit. Mijn broer of zus is 2 cm groot en was heel goed zichtbaar!
Mijn mama heeft veel last van misselijkheid en is heel moe! De échte zwangerschapskwaaltjes ... nog enkele weken op de tandjes bijten mama en dan is het ergste normaal gezien voorbij
Binnen vier weken moet mijn mama terug op bezoek bij de gynaecoloog voor de nekplooi. Christel is dan op verlof, dus dan moet mijn mama bij Jankelevitch. Hij heeft mij goed op de wereld gezet dus dat zal wel meevallen zeker.
Met mij gaat het overigens zeer goed. Ik ben een écht meisje geworden en begin ook aan mijn échte peuterstreken. Ik weet heel goed wat ik wil en probeer dit dan ook te bekomen. Gisterenavond was ik heel verdrietig in de creche. Iedereen die zijn kindje kwam halen, moest mij pakken. Daar stond ik dan met mijn blauwe oogjes en mijn handjes in de lucht te smeken om gepakt te worden en telkens ben ik er in geslaagd! Ik begrijp al heel veel maar mijn praten komt wat trager op gang. Ik zeg woordjes die mijn mama of papa mij voorzeggen achterna. Maar de woordjes die ik zelf ken zijn nog beperkt tot mama/papa/tut/kippen/kaatje. Mijn fijne motoriek lukt dan al wel zeer goed. Een magnetisch visspelletje lukt al aardig of zou het telkens opnieuw geluk zijn
Vanaf nu gaat mijn mama proberen om terug wat meer berichtje op de blog te plaatsen zodat we het verloop allemaal kunnen volgen en later kunnen nalezen. Dus tot binnenkort voor meer
Vanaf 24 april 2011 speel ik niet langer in mijn eendje! Ik ben al volop aan het oefenen ...
