Normaal gezien werd ik vandaag geboren: op 16 april, maar zelf dacht ik daar anders over... Hoog tijd om de blog wat de updaten en dat kan moeilijk zonder het verslag van 'DE BEVALLING' (klinkt zo'n beetje tv-achtig niet )
Om 18.00 uur het verdict na het (pijnlijke) inwendig onderzoek: nog steeds maar 3 cm opening. Bijgevolg: een infuus in mijn hand met een middeltje die de weeën gaan opwekken. Ik maak me ondertussen toch wat zorgen, het gaat ontzettend traag, pff ... het gaat nog een tijdje duren en eigenlijk ben ik nu al moe! Maar ik heb geen keuze, ik moet dat kleintje op de wereld zetten!
Tot nog toe was het allemaal 'EASY', maar om 21.00 uur denk ik daar heel anders over. De ene wee volgt de andere op en ik heb toch wel pijn. Krijg ik aub een spuitje tegen de pijn ... Ik kreun en ik zie alle hoeken van het bed (ik lig nog steeds op de kamer, geen arbeidskamer met bal, bad, ... voor mij). De vroedvrouw die nachtdienst heeft, mag meteen in actie schieten. De weeën volgen elkaar zodanig snel op dat Mona geen tijd krijgt om op adem te komen. De monitor registreert haar hartslag niet langer, met als gevolg dat ze inwendig een napje op haar hoofdje gaan plaatsen. Dit napje zorgt ervoor dat ze haar hartslag rechtstreeks kunnen volgen. Nadeel voor mij, geen verdoving want ze moeten nog een halfuurtje registreren op de monitor. Pff... ondertussen zie ik verder af en tegen dat ze eindelijk tijd hebben voor de verdoving, blijkt dat ik reeds 9 cm opening heb -> niet meer de moeite voor epidurale!
Nu gaat het allemaal heel snel, enkele minuten later heb ik 10 cm opening! Joepie, ik mag beginnen persen. Wat een opluchting! Ze rijden mijn bed de gang op, richting bevallingskamer. Daar mag ik heb bed uit en in de bevallingsstoel plaatsnemen. Een dik halfuur later, ligt onze 'prachtige' dochter op mijn buik!
Een raar gevoel ... ik was zo opgelucht dat ze eruit was en dat alles okidoki met haar was. De kinderarts heeft haar onmiddellijk onderzocht en even later hebben ze haar in de couveuse gelegd. Het arme schaapje heeft 3 uur gehuild in de couveuse. Pas als ze bij mij mocht om te komen genieten van haar eerste maaltijd, werd ze rustiger.
Het werd een vermoeide nacht: om 00.30 uur waren we terug op de kamer. Eerst naar mijn ouders gebeld om hen het heuglijke nieuws te melden en daarna de peter uit zijn bed gezet! Seb heeft een nichtje! Daarna naar de andere grootouders gebeld en naar de meter. Nog enkele berichtjes ... waarvan eentje naar de collega's in d'Ardennen. Later verneem ik dat er serieus gevierd is geworden en de foto's spreken voor zich
En dan genieten van onze spruit in haar glazen huisje! Ik kan er blijven naar kijken, in een roes, want ik ben moe, maar kan helemaal niet slapen. Om 3.00 uur voor de eerste keer aan de borst, zowel voor Mona als voor mij een hele ervaring. Hoe onwennig in het begin
Om 3.30 uur mag ik eindelijk onder de douche, een verademing! Heerlijk, het water dat over mijn lichaal stroomt! Alleen doet alles nog heel erg veel pijn en met die infuus in mijn hand en de bijhorende kabeltjes maken het douche niet zo gemakkelijk!
Voor ik het weet is het 8.00 uur 's morgens en stuur ik de eerste sms-jes rond om de wereld te wekken met dit toch wel verrassende nieuws!
We zijn ondertussen een klein weekje thuis en na een bezoekje van de zelfstandige vroedvrouw, Monique, zijn we min of meer gesetteld. De eerste nacht was het zoeken! Mona at veel te vaak en te kleine hoeveelheden, zoals het er ook aan toe ging in het ziekenhuis. Hierdoor ben ik heel de tijd aan het eten geven en kreeg ik té weinig slaap! Heel vermoeiend, maar een mens kan veel aan.
Papa dacht dat Mona de dag voor de nacht nam, maar volgens Monique is Mona een klein profiteurtje die graag dichtbij mama is! Doordat ze drie weken te vroeg is, is haar vakantie voorbij, want nu moet ze zelf werken voor haar eten. Na een klein uurtje hebben de kersverse mama en papa een hoopvol tips gekregen en zijn ze heel wat advies rijker! Eens benieuwd of we het kunnen waarmaken ...
Ondertussen slaapt Mona meestal drie uur (soms iets langer, soms iets korter) en drinkt en eet ze goed. Haar geboortegewicht heeft ze op vrijdag overschreden, toen woog ze 2kg 900 gram. Ze huilt alleen maar als ze honger heeft (fingers crossed dat dit zo blijft). Ze is een droom van een baby ...
Met het mooie weer van de afgelopen dagen hebben we elke dag een wandeling gemaakt. Dinsdag zijn papa, mama en Mona langs de Goorhoeve gewandeld voor een lekker ijsje. De andere dagen hebben we vooral genoten van de eerste warme zonnestralen, zodat onze dochter haar mooie, bruine kleur behoudt.
Morgen is ze al 10 dagen oud en dan kan ze last hebben van een groeispurt, honger, honger en nog eens honger. Ik ben op het ergste voorbereid ... namelijk een hele dag eten geven ... en misschien slapen ...
We hebben de afgelopen week al heel wat bezoek gekregen, dat is fijn, maar ook wel vermoeiend. Volgende week lassen we een weekje rust in voor ons gezinnetje en het afwerken van het huis zodat we snel kunnen verhuizen. Want het té weinig aan ruimte, licht en zonnestralen in onze studio maken het moeilijk om veel volk over de vloer te krijgen. Na Pasen verwelkomen we hopelijk onze gasten in onze ruime en volledige woning. Dus het is niet dat we onze prachtige dochter niet willen showen, maar we kunnen niet heel de dag mensen ontvangen en ook de laatste afwerking van onze woning in orde maken.
Maandagnamiddag mag kleine Mona mee naar ons huisje! Dus vanaf dan kan je ons in het ziekenhuis nier meer vinden! Bij een bezoekje thuis graag eerst even een seintje.
46 cm en 2,880 kg, 10 vingertjes en 10 teentjes, alles erop en eraan! Net voot middernacht: donderdag 26 maart om 23u46 zag ze het kunstlicht van de verloskamer!
Ze heeft iedereen op het verkeerde been gezet door zo vroeg te komen, zelfs de ouders! De geboortekaartjes zullen bijgevolg pas voor na het weekend zijn. Wij dachten immers dat we nog tijd genoeg hadden, niet dus!
Een verslag van de bevalling volgt nog in de loop van de dag, als we de tijd vinden. Dit geldt ook voor een foto.
Voor degenen die niet kunnen wachten om iets te kopen van de babylijst: www.ellebel.be log-in: nelleke paswoord: wes
Degenen die persoonlijk willen langsgaan bij Ellebel, deze is gevestigd in Gallerij De Ware Vrienden in het centrum van Hasselt.
Wie bij ons wil langskomen: Salvator ziekenhuis Hasselt, materniteit, kamer 93.
Op drie weken van mijn bevalling en volkomen in de waan dat ik eerder ga overdragen dan dat de baby vroeger gaat komen, schrijf ik mij in voor het driedaags congres! Het onderwerp voor de cursisten van het derde jaar Profs is 'functioneringsgesprekken' en dat wil ik eigenlijk niet missen.
We vertrekken dinsdagnamiddag op ons gemakske zodat we geen last hebben van het drukke verkeer in Luik. 's Avonds genoten van een lekker koud buffet en een gezellige babbel met de collega's in de bar. Op tijd mijn bed in (rond 12u00) want ik heb de afgelopen nachten niet zo goed geslapen. De bedden in Houffalize liggen zalig, een heerlijke nachtrust gehad en 's morgens genoten van een ontspannende douche! Ik ben helemaal klaar voor de zware dag, want woensdag is toch dé vermoeiendste dag!
Het congres start met een openingsshow en een intervieuw met Marc Vandelooverbosch en Mieke Van Hecke, een leerrijke start. Daarna splitsen we op en beginnen we met Profs 3 aan de eerste drie sessies over functie- en functioneringsgesprekken. Tijdens de laatste sessie begint de baby toch wel heel erg beweeglijk te worden. Mijn buik wordt hard en beweegt als een écht waterbed, dit blijft duren tijdens de maaltijd. Ik besluit om mee te wandelen naar het kerkje in Houffalize op zo'n 1,5 km van het verblijf voor het bezinningsmoment. Een beetje beweging en buitenlucht zullen me goed doen. Vandaag zeker op tijd in bed want morgen is er karaoke in de disco, dat willen we niet missen! Maar daar dacht het kleine prutske hierbinnen anders over!
Vanmorgen lekker gaan ontbijten, maar na het ontbijt verlies ik vocht en wanneer ik toch nog maar snel naar het toilet ga voor ik naar de sessie afzak, merk ik 'roos vocht'. Oepsie, een beetje paniek! Is dit vruchtwater of niet? Een telefoontje later raadt Annelies (dokter Camps) me aan om naar de kraamafdeling te gaan en een testje te laten doen. 't Ja, dat wordt moeilijker want ik zit namelijk in dardennen!
Dan maar naar het secretariaat waar Ann en Hilde zitten om hen in te lichten. We nemen geen risico en zullen naar Luik naar de kraamafdeling rijden voor een onderzoek. Na 45 minuten auto komen we (Lieve, Ann, Hilde en ik) aan in Luik. Ik moet het daar in het Frans uitleggen en ik ben daar dus absoluut NIET sterk in! Gelukkig kan Ann zich goed behelpen in het Frans. Omdat er in dit ziekenhuis geen kraamafdeling is, wordt er beslist om me met de ziekenwagen naar de materniteit te brengen.
De ambulanciers zijn vriendelijke mannen en kunnen Nederlands, een hele opluchting. In de materniteit krijg ik een inwendig onderzoekje en word ik nadien aan de monitor gehangen. Na een halfuurtje het verdict: 1 cm opening en inderdaad een scheurtje in de 'babyzak'; het was inderdaad vruchtwater dat ik verloren had. Mijn collega's mogen me naar Hasselt voeren, maar ik mag niet meer naar huis.
Dus bellen naar de papa, je mag je klaarmaken, ons baby'tje gaat eraan komen. Naast het bed ligt het lijstje met de spulletjes die we nodig hebben.
Dolle pret onderweg, alle anekdotes van de gebeurtenissen in het ziekenhuis (het rijden met een oude rolstoel die écht niet draait, de moeilijke converstaties in het Frans, ...) zorgen voor hilarische momenten. We gibberen er op los, zeker na de fantastische uitspraak van Lieve aan de telefoon tegen Chris dat ik een scheurtje in mijn 'babyzak' heb en we onderweg zijn naar Hasselt!
In Hasselt leggen we ons avontuur uit en hangen ze me meteen terug aan de monitor: met de baby alles in orde. Na een pijnlijk, inwendig onderzoekje krijgen we te horen dat ik ondertussen toch al drie centimeter opening heb. Het is ondertussen 15.00 uur. De monitor mag voorlopig af, om 17.00 uur hangen ze me opnieuw aan de monitor en krijg ik opnieuw een inwendig onderzoekje. Echte weeën heb ik nog niet, mijn onderbuik trekt vaak samen en ik heb de pijnen die je tijdens de menstruatie ook voelt, maar dan toch wel sterker.
Rond 16.00 uur komt dokter Janklevich binnen en lijkt een beetje verrast dat ik ontspannen achter mijn laptop zit. Ze gaan het onderzoek van 17.00 afwachten om te zien of ik medicatie bijkrijg voor het opwekken van de weeën. Dus dit kan elk moment plaatsvinden ...
Gisteren al vroeg wakker en omdat Wes moest slapen door de dag, heb ik me maar nuttig bezig gehouden met het verven van de kleurtjes op de bovenverdieping. Wes en papa hadden gisteren de bovenverdieping afgewerkt met het wit. Nu enkel nog enkele muren met een laagje kleur: onze slaapkamer heeft een muur in wasabigroen gekregen, de badkamer een muur in okergeel en de kinderkamer krijgt bollen in verschillende groottes en in tinten geel en oranje. Een hele karwei maar het resultaat gaat er mogen zijn!
Vandaag mijn laatste werkweek gestart. Het geeft een raar gevoel! Het school loslaten en ook weer niet. Een aantal taken moet ik toch blijven opvolgen, maar de belangrijkste plaats is vanaf nu toch de zorg voor mezelf (op tijd eens rusten en genieten van de laatste loodjes in de zwangerschap en daarna genieten van het prinsje of prinsesje dat mijn leven helemaal gaat veranderen). Morgennamiddag vertrekken we naar Houffalize voor het driedaags congres met de directeurs basisonderwijs van Limburg. Drie dagen aan de slag rond functioneringsgesprekken en we eindigen op vrijdag met Jan Leyers, die wat komt vertellen over 'de weg naar Mekka'. Om 16.00 uur moet ik opnieuw bij Kathy zijn voor een volgende les! Ik kijk al uit naar de buikmassage
Zaterdag heb ik nog overleg met mijn vervanger en vanaf dan kan ik mij volledig voorbereiden op de komst van ... Het is nodig want de geboortekaartjes moeten nog besteld worden (het ontwerp is natuurlijk wel klaar), mijn valies en de valies voor de kleine spruit is nog helemaal niet gepakt, de bollen in de kinderkamer moeten nog afgewerkt worden, de kaartjes voor de babyborrel moeten nog worden gedrukt, ... Dus de baby kan écht niet veel té vroeg komen want ik heb nog heel wat karweitjes te doen!
Maandag 16 maart 2009 Een nieuwe afspraak bij dokter Dens om 17.15 uur. Het is ontzettend druk op de weg, ik was me al een beetje aan 't opjagen, maar dat helpt natuurlijk niet want het gaat er toch niet sneller door! In de wachtkamer nog twee wachtenden voor ons ... maar wij waren toch de volgende. Joepie!
Zoals altijd eerst op de weegschaal, het verdict = gewicht is hetzelfde gebleven. Pff... dat is al een opluchting. Daarna nemen we, samen met de gynaecoloog een kijkje: het ziet er allemaal goed uit. Het gewicht van de baby 2,400 kg. En tenslotte het minst prettige: een inwendig onderzoek! Volgens dokter Dens heeft het baby'tje de natuurlijke weg al gevonden, het hoofdje is al een beetje ingedaald. Daar is ze blij voor, een goed teken. En alles zit nog dicht, ik heb nog geen opening. Ik zit volledig op schema!
Woensdag 18 maart 2009 De volgende les bij Kathy: de arbeid in praktijk! Zoals elke les starten we met de buikmassage, heerlijk ontspannend! Daarna aan de slag ... de houdingen die je wanneer best aanneemt, de ademhaling onder controle houden en vooral met de buik ademhalen! Amai, er komt heel wat bij kijken. Mijn grootste zorg: het allemaal kunnen onthouden. Mijn geheugen is een zeef!
Vanavond gaan eten met Kate, ze had goed nieuws bij. Bauke krijgt een broertje of zusje in november. Wat een geweldig nieuws! Dikke proficiat aan de familie Thoen.
Vrijdag 20 maart 2009 Het aftellen is begonnen, maandag was het nog precies 4 weken (als ik op datum beval natuurlijk ) Voor de tweede keer deze week naar Kathy: hoe puffen? Ik vind het toch een beetje onwennig zo liggen ademhalen, rekening houden met je houdingen. Gelukkig geeft Kathy me steeds een schouderklopje, je doet het heel goed! Ze stelt me voortdurend op mijn gemak. Een pluim voor haar, ze doet haar job uitstekend. Ik zou ze zo meenemen naar het ziekenhuis, maar dat gaat natuurlijk niet. Binnenkort mag de Wes mee zodat ook hij weet hoe alles in zijn werk gaat en hoe hij mij kan ondersteunen. Dat is ook al een hele opluchting en geruststelling!
Zondagochtend om 9.00 uur wakker geworden, na een korte nachtrust! Het scoutsbal was leuk omdat je mensen die je al een hele poos niet meer gezien hebt, terug ziet en even kan bijbabbelen! Maar anderzijds voelde ik me daar toch wat oud, er liepen al kapoenen van mijn laatste scoutsjaar rond! Even een kleine 'reality'schok!
Bij het ontwaken voelde ik me niet zo kiplekker, ik dacht in het begin dat ik gewoon honger had en nieuwe energie moest opdoen. Een stukje stokbrood en een puddingke later, werd het alleen maar erger. Ik ben terug in bed gekropen en ben daar niet meer uit geweest! Enkel voor een bezoekje aan het toilet! Even een dipje, ik voelde mijn lichaam vechten tegen de ziektekiemen en ik raakte er zelf uitgeput van, amai! Ook de baby heeft het flink gevoeld, hij/zij was ontzettend onrustig en bewoog voortdurend waardoor ik extra belast werd! De baby drukte door de vele bewegingen extra op mijn maag, niet zo'n leuk gevoel. Na een vrij goede nachtrust, was het maandagochtend toch wat beter met me, maar ik ben toch maar naar de dokter geweest, het verdict: een maag- en darminfectie of maagonsteking. Weinig tegen te beginnen, enkel rusten! Dus die raad maar opgevolgd en maandagvoormiddag en -namiddag vooral geslapen. Vanaf gisterenavond mijn eetlust terug en dat is een zeer goed teken !
Gevolg: vandaag gaat het weer wat beter! Voortdurend in tweestrijd met mezelf: ga ik op school werken of doe ik dit thuis? Ik heb toch maar voor mezelf en de baby gekozen. Nog een extra dagje rust zal me goed doen, maar ik heb toch al wat gewerkt voor school (betalingen uitgevoerd, de secretariaatsmensen aan het werk gezet met documenten voor de schoolraad, ... ) en wat emails rondgestuurd. Nu ga ik nog enkele verslagen typen voor school en dan zal het wel bijna middag zijn.
Ondertussen is papa ook al weer bezig met het in elkaar puzzelen van de keukenkastjes. En dat het soms écht puzzelen is, is gisteren gebleken bij de kast waar de combi-oven in komt! Die zit toch nog niet helemaal in elkaar zoals het hoort. Maar ik vertrouw erop dat het allemaal in de sjakosch komt.
Vanavond op kraambezoek en morgen een volgende les bij Kathy, in de loop van de week: het volgende verslagske!
Na een korte nacht (enkele uren klaarwakker gelegen in het bed) me klaargemaakt voor een volgende les bij Kathy! Ik weet absoluut niet meer wat ik in les 2 ga leren, maar het valt héél goed mee. Kathy stelt me direct gerust, ik moet alleen maar genieten! Wat een meevaller! Nog een uurtje om rustig en vooral genietend wakker te worden. Ik krijg eerst een buikmassage en vervolgens een rugmassage. Zo wil ik elke morgen wel starten, maar dat is wat veel gevraagd.
Kathy vertelt me dat ik een knuffelbaby mag verwachten. Baby's die fel reageren op de buikmassage, zijn meestal baby's die eenmaal wanneer ze er zijn graag geknuffeld en gepakt worden. Een fijn vooruitzicht! Dit nieuws vertel ik meteen aan de papa: je zal in actie mogen schieten eenmaal als het kleintje er is! Je zal moeten knuffelen en nog eens knuffelen ... gelukkig doet hij dat graag!
Volgende afspraak: woensdag 4 maart! Op het programma staat: de arbeid! Ik ben eens beniewd ...
Sinds woensdag 18 februari ben ik gestart met zwangerschapsoefeningen bij Kathy Dupont in Ham. Heel veel verhalen over gehoord, maar vandaag ga ik het zelf aan den lijven ondervinden! Wat mag ik verwachten?
Kathy begint met een algemene vragenlijst en polst hoe ik mijn zwangerschap ervaar. Wel tot nog toe mag ik niet klagen, ik heb weinig tot geen last van mijn zwangerschap en alles verloopt prima Ik mag in mijn beide handen klappen Daarnaast vraagt ze of ik bang heb voor de bevalling! In alle eerlijkheid: ik heb er nog niet over nagedacht en ben daar voorlopig ook nog niet mee bezig. Ik zal het wel op me af laten komen en ondergaan, miljoenen vrouwen hebben het me al voor gedaan dus ik zal dat ook wel kunnen zeker! Waarom me op voorhand al druk over maken? Het is voor iedereen anders en het baby'tje zal er toch uit moeten! Positief denken: dat gaat allemaal lukken!
Daarna legt ze stap voor stap uit wat ik de volgende 10 lessen mag verwachten en vervolgens krijg ik een professionele uitleg over wat er met mijn lichaam gebeurt en hoe ik mijn houdingen (zitten, liggen, staan, ...) hier het best kan op aanpassen. 't Ja, het is me opeens wel duidelijk hoe het komt dat ik soms last heb van spierpijnen in mijn bil -> verkeerde zithouding!!! Nu dit allemaal nog gaan toepassen!!! Ik vergeet het in mijn hevigheid nogal dikwijls, maar ik ben me er toch meer van bewust, dat is al iets .
Het einde van de eerste les: een buikmassage! WOW! Dat is genieten! Jammer dat de papa er niet bij is, hier kan hij nog wat van leren!
Dankzij mijn zwangerschapsdementie zijn Wes en ik de afgelopen dagen twee keer naar het Salvatorziekenhuis gereden! Ik dacht dat ik op maandag een afspraak had bij dokter Dens, maar toen we in de wachtkamer zaten en dokter Dens ons maar niet kwam halen, roken we onraad! En terecht: want ik had pas een afspraak op dinsdag om 11.15 uur i.p.v maandag! Ik had me van dag vergist! Dit kan de beste overkomen, toch?
Dan hebben we er op maandag maar gebruik van gemaakt om wat te winkelen voor de kleine spruit. Nog wat spulletjes gaan toevoegen en veranderen aan de babylijst bij Ellebel en wat leuke kleertjes gekocht voor de nog ongeboren baby. Hij of zij kan toch onmogelijk in zijn nakie vertoeven eenmaal als het op de wereld is!
En dan dinsdag opnieuw naar Hasselt! Vandaag het kleintje nog eens op beeld gezien. Alhoewel het zich verstopte, het hield namelijk zijn handje hardnekkig voor zijn gezichtje -> een klein beetje verlegen 't Ja, niemand gelooft het, maar de mama was als kind ook zeer verlegen en blijkt dat ook de papa zeer verlegen was, dus van vreemden zal hij/zij het zeker niet hebben eh
Maar voor de rest alles prima. De zwangerschap verloopt tot nu toe (en hout vasthouden dat dit zo blijft) volgens het boekje. De baby weegt ondertussen 1kg 870 gram (alhoewel dit ondertussen weer wat meer zal zijn), het zit volledig op schema! De mama is net 10 kg bijgekomen, vanaf nu zal ik toch maar een beetje op mijn eten beginnen letten dat dit niet te veel meer stijgt, want het moet er allemaal (en liefst nog een beetje meer) weer af. Dokter Dens controleert de statistieken en vermoed dat het een gemiddelde baby gaat worden, ze schat zo'n 3kg 200 à 3kg 400! Dus zij dit dit gewicht opgegeven hebben ... mogen hopen dat het geslacht en de datum ook nog gaan uitkomen?
Volgende dinsdag krijgen Wes en ik een rondleiding op de kraamafdeling van het ziekenhuis; ik hou jullie op de hoogte hoe dit verlopen is!
Spaghettidag van vestiging Molenhoeven Na een lange dag van massa's spaghettisaus, kip en champignonnensaus, ... maak ik nog even tijd om de blog te updaten. Het was een vermoeiende, maar leuke dag. Vanavond kwam een groot deel van de familie Leysen ook hun steentje bijdragen. Dank daarvoor! We mochten Liesbeth en Steven een dikke proficiat wensen. Half augustus wordt de familie Leysen weer een beetje groter! Weer een speelkameraadje bij om mee deugenietenstreken uit te halen! Onze prins(es) is al heel de avond opgetogen (of zou dat van iets anders zijn)
Afwerking van het huis De weken vliegen voorbij zonder dat ik het besef, ik zit weer in die stroom waar ik mezelf voor wil behoeden, maar het lukt me niet! Naast het werken en de problemen daar, zijn we enerzijds bezig met de afwerking van het huis: beneden ligt de vloer dus de keuken mogen ze vrijdag brengen. Nu is papa boven aan het vloeren in de badkamer, de dressing en de hal! De laminaat ligt al klaar om op de anderde kamers gelegd te worden. De trap komen ze donderdag opmeten en vorige week woensdag zijn we gaan kijken voor binnendeuren, matten, plinten, ... Deze week nog verf kiezen en bestellen en dan kunnen we van zodra we deze hebben ook hieraan beginnen. Je leest het nog héél wat werk voor de boeg!
Babyspulletjes kiezen En anderzijds zijn er de babyspulletjes. Ik dacht ook eens snel een babylijst op te stellen! Van dat snel ben ik al helemaal afgestapt! Amai, daar ben ik van geschrokken. Vrijdag 31 januari hadden we een afspraak bij Ellebel in de gallerij in Hasselt. Elleke heeft ons een rondleiding gegeven en de eerste dingen hebben we gekozen, maar nog heel wat knopen door te hakken! Pff... Al heel wat avonden op internet rondgesurft en er zullen er nog enkele volgen. Soms vind ik het écht niet gemakkelijk, hebben we dit écht nodig of niet? Ik bevraag me maar bij iedereen, maar dan zegt persoon A ja dat is onmisbaar, terwijl persoon B dat nooit gebruikt heeft! 't Ja, ... wat doe ik dan?
Twee nieuwe geboortekaartjes Ondertussen is Felix, de knappe zoon van Joke geboren. Hij zag het daglicht op 22 januari. En zijn Jan en Ellen ook al de trotse ouders geworden van Stan. Hij kon niet meer wachten en heeft op 28 januari (10 dagen te vroeg) iedereen blij gemaakt.
Tot binnenkort, ik kijk er al naar uit om jullie allemaal te leren kennen, X Janse!
Na 7 weken moesten we vandaag om 17.15 uur opnieuw naar de gynaecoloog. Alles dik in orde! De baby weegt momenteel 1kg en 100 gram en we zijn 27 weken en 6 dagen ver. Dat is zoals het beschreven staat in de boekskes. Het boeleke bezig zien op het schermpje was toch weer even genieten.
Voor we naar huis kwamen nog even binnengesprongen op de kraamafdeling. Op dinsdag 3 februari en 3 maart houden ze een bezoekavond. Eens even checken in onze agendas wanneer we hier best aan deelnemen. Mijn hart smolt toen ik die kleintjes daar in de couveuses zag liggen, o, zo klein, schattig, Nog 12 weken en dan zijn wij ook zo ver! t Zal snel zijn en nog heel wat werk!
Daarnaast moest ik een nieuwe bloedafname laten doen en een suikerprik. Amai, ik ben zeer blij dat ik geen suikerziekte heb! Zon vingerprik is écht geen pretje! Maar in vergelijking met het nieuws dat ik las op de blog van Luc, zijn dit peanuts. Ik werd er helemaal stil van en mijn eigen feestvreugde en geluk verdween als sneeuw voor de zon! Het drukt al heel de avond op mijn gemoed! Ik wens je heel veel sterkte en kracht om dit nieuwe gevecht aan te gaan! You can!
Zaterdag 27 december 2008: kerstfeest familie Leysen
Na het uitdelen van de cadeautjes van moemoe en het voorlezen van de nieuwjaarsbrieven heeft er een nieuwe pronostiek vorm gekregen. De familie Leysen heeft zich uitgesproken over de geboortedatum, het geslacht en het gewicht met als inzet 1 euro. De winnaar verdient eeuwige roem en krijgt de eer om een mooi cadeautje te kopen met het volledige bedrag. In totaal hebben 32 personen een gokje gewaagd. Nu maar aftellen naar april benieuwd wie het uiteindelijk gaat halen. Wij weten al zeker wie het geslacht juist geraden heeft, al het andere is ook voor ons nog een verassing. Aan allen veel succes!
Heel wat cadeautjes onder de kerstboom, een mooi gedecoreerde tafel en lekker eten: alle ingrediënten voor een geslaagd kerstfeest! Wes en ik hadden er dit jaar een extra cadeautje onder gelegd, namelijk een shaker met boekje voor de lekkerste cocktails en een speciale kaart met volgende boodschap:
Piep,
(afbeelding van de echo zie hieronder)
Ik ben nog maar klein en fijn,
zou jij mijn peter willen zijn?
Ik vond het best een spannend moment, maar gelukkig zei mijn broer onmiddellijk JA. Toch wel een ontroerend moment om te koesteren! Wil het lot ook dat mijn broer vandaag voor de eerste keer peter is geworden. Jana, het vierde kindje, het tweede dochtertje voor Erwin en Ilse is vanmorgen geboren. De tweede spruit in een periode van een half jaar voor de familie Swinnen. Eerst Seb, nu Jana, in februari een zoon voor Ellen&Jan en in april onze verassing). Het geslacht Swinnen is verder gezet!
Donderdag 25 december 2008: kerstfeest mama&papa Wes
Nu hebben we al een peter voor onze kleine ukkepuk, maar we willen ook graag een meter. Vandaag is de grote dag aangebroken om het haar te vragen. Juist hetzelfde cadeau als voor de peter met dezelfde speciale kaart. Alleen is de peter vervangen door meter (nogal wiedes). Ook tante Vicky heeft onmiddellijk JA gezegd. We zijn weer een grote stap verder in het hele proces van de zwangerschap, maar er moeten nog heel wat stappen gezet worden. We hebben nog een heel wat karweitjes uit te voeren: onze papa gaat begin januari beginnen met het leggen van de vloer, het keukenplan is zo goed als af en kan dan besteld worden, de decoratie binnen begint vorm te krijgen en dan is er nog de babykamer en alle belangrijke spulletjes voor het babytje!
De kerstvakantie is van start gegaan! Even tijd om uit te blazen, te feesten en natuurlijk de nodige voorbereiding voor onze spruit te treffen want in september leek het nog héél ver weg, maar ondertussen is de tijd voorbij gevlogen! Het nieuwe jaar staat voor de deur en een maand is zo voorbij ...
Al een tijdje geleden opnieuw op controle geweest bij de gynaecologe, namelijk op woensdag 3 december 2008, toen waren we 21 weken ver.
Alles was in orde, een hele opluchting! De gynaecoloog vroeg ons of we het geslacht wilden weten. Natuurlijk, onze nieuwsgierigheid is net als de rest van de omgeving groot! Maar enkel indien ze 100 % zeker was, mocht ze het aan ons meedelen. Na een tijdje alle hoeken en bochten door te nemen, te meten, te zei de gynaecoloog dat het voor haar héél duidelijk was: het is een
Ondertussen zitten we in week 23 en alles gaat voor zover héél goed. Ik voel me nog steeds kiplekker, heb geen ongemakken waar niet mee te leven valt. Dus dat is fantastisch!
De afgelopen week twee kleine spruitjes geboren uit onze omgeving: een meisje namelijk Folke en een jongen, Klaas. En terwijl ik hier aan het typen ben, is Ilse mama geworden van een meisje, Jana! Proficiat aan allen, geniet ervan!
Het laatste nieuws Het is weer een hele tijd geleden dat we nog eens iets laten horen hebben van 'ons'. Hoog tijd dus voor een update met de laatste nieuwsjes over mama, papa en natuurlijk het kleine, levende wonder!
Na de belangrijke beslissing over de opvangmogelijkheden, een volgende belangrijke stap: een ontwerp van een geboortekaartje. Ik ben al een hele tijd aan het surfen op het internet op zoek naar leuke ideeën. Daarnaast spoken er creatieve spinsels door mijn hoofd die roepen om in actie omgezet te worden. Tijd voor het sprokkelen van materialen!
Met het verlengde weekend en een papa - die graag verkleed als heks de mensen van Molenstede en omstreken schrik aanjaagt - had ik een hele avond voor mezelf. Door de dag ben ik naar Lucas Creative en naar AVA gereden om materialen die ik leuk vond te kopen. Met al het materiaal ben ik 's avonds aan de slag gegaan. Na een avondje knutselen is er een eerste ontwerp. Het resultaat mag er best zijn, maar afhankelijk van het geslacht heb ik nog een ander leuk idee. Dit wordt vervolgd ... binnenkort is het kerstvakantie en dan heb ik weer wat meer tijd voor mezelf en mijn creatieve ik!
De volgende avond nestel ik mij gezellig in mijn bed, nadat ik afscheid genomen heb van mijn moesjie (hij moet gaan werken met de nacht). Ik neem mijn babyboek en kom weer wat meer te weten over hoe een zwangerschap nu juist in elkaar zit en wat er hier allemaal bij komt kijken. Tot er plots een duidelijke 'PLOP' te horen is. Daar lag ik helemaal alleen, niemand om dit vreugdevol moment met te delen waar iedereen vol enthousiasme en met een gelukzalige tinteling in de ogen over spreekt! Maar ik heb er van genoten. Het is écht te mooi voor woorden, onbeschrijflijk. Je moet het zelf meegemaakt hebben om te weten wat het is, en het is een HEERLIJK gevoel. Iets waar ik elke avond naar verlang en hoop dat 'de kleine moesjie' zich laat voelen. En beweeglijk is de kleine moesjie, nu 2 weken verder laat het zich regelmatig voelen. En fijn is het, ik word er rustig van!
Nog 6 nachtjes slapen en we mogen weer op controle. Woensdagnamiddag rijden we weer naar Hasselt voor een check-up in het Salvatorziekenhuis. Benieuwd wat de gynaecoloog ons allemaal kan vertellen ...
)
! 
Ik mag in mijn beide handen klappen
. 
