Ondertussen ben ik al 10 maanden geworden en is er weer heel wat gebeurd. Tijd om jullie op de hoogte te brengen, niet?

Ik heb weer een nieuw speelkameraadje bijgekregen: CAS het zoontje van Joost&Michelle werd juist negen maanden na mij geboren. Een jaar later dan Iske (mijn buurmeisje). De pronostiek werd weer door vava gewonnen. Proficiat! Hij kan er wat van ... maar na zelf 7 kinderen op de wereld gezet te hebben, is dat misschien logisch? ;-)
Maar wie gaat dit nadoen om dit uit te testen?

Met mij gaat het prima, ik ontwikkel gewoon stilletjes verder. Mijn eerste tand is een feit. Op vrijdag 22 januari, na drie dagen hoge koorts (39°) zijn mijn mams&paps toch maar met mij naar de dokter gegaan. Ik at heel goed en sliep voortreffelijk, speelde vlotjes op mijn mat en met mijn speelkameraadjes in de crèche, maar mijn koorts ging maar niet omlaag. Na een onderzoekje bij de dokter kreeg ik het verdict 'mijn eerste tand was een feit'. Nog niet te zien, maar wel degelijk te voelen. Het is scherp volgens mijn mama. Bij tandjes kan de koorts oplopen tot 38,8° maar 39° is toch uitzonderlijk. Ik weer eh

Verder trek ik mij al een hele poos omhoog aan alles wat ik tegen kom en wat ik kan vastnemen. In het begin waren dit voornamelijk de spijlen van mijn park. En dan maar wippen op mijn benen. Ik dans er op los. Sinds vorige week, dus net toen ik 10 maanden geworden ben, ben ik er op uit getrokken. Ik kruip op mijn eigenste manier rond namelijk op een knie en op een beentje dat naar voor geplooid ligt en dat is best grappig want mijn mama en papa liggen vaak in een deuk. Maar niet zo goed voor mij

Vandaag ben ik voor de eerste keer naar de kinesist, Bettie in Mol geweest. Zij heeft mij onderzocht nadat de verpleegster van K&G aan mijn mama verteld had dat zij mij moest stimuleren om te kruipen omdat ik deze fase anders wel eens dreigde over te slaan. Ik vind het namelijk super om op mijn benen te staan en verder te stappen aan de hand van mijn mama, papa, moeke&vake.
Maar vanaf vandaag mogen ze dat niet meer met mij doen. Wel moeten ze met me spelen op de mat, mij op mijn buikje leggen en mij zoveel mogelijk stimuleren om op mijn buik te spelen met mijn lievelingsspeelgoed. Mij altijd opnieuw symmetrisch leggen en mij op mijn knieën zetten. Deze namiddag heeft mijn mama deze spelletjes al gespeeld met mij en ik ben flink geweest. Ik ben niet meteen beginnen huilen, dus dat was al goed. Verder moeten ze mij op een speciale manier oppakken. Niet gewoon onder mijn poep, maar één arm tussen mijn twee benen en één been omhoog heffen zodat mijn ander been hangt. Het is misschien niet echt een zicht maar als het mij helpt om mij beter te leren kruipen zal ik het maar tolereren zeker.
Volgende week woensdag moet mijn papa opnieuw met mij naar de kinesist, zij gaat mij dan helpen om beter te leren kruipen. Ik kijk er al naar uit.

Ik brabbel er nog stevig op los. Vooral papa vind ik geweldig om te zeggen. Ondertussen ken ik mama ook al en begin ik gericht te reageren op mijn naam en op boodschappen. Ik ben heel gevoelig voor positieve feedback! Dan glunder ik als mijn mama of papa bravo roepen als ik weer iets goed gedaan heb
Vandaag heb ik ook geleerd dat ik niet aan sommige dingen mag komen, bijvoorbeeld mijn fotokader onder de tv want als ik die laat vallen dan breekt het glaasje.
Verder vind ik knuffelen het einde. Ik aai en knuffel er op los en begin hard te lachen als ze mij kriebelen, in mijn nekje of op mijn buik! SUPER

Binnenkort vertel ik jullie meer ... tot dan!

02-02-2010, 21:21 geschreven door Wes&Nelle