Maandagnamiddag mag kleine Mona mee naar ons huisje! Dus vanaf dan kan je ons in het ziekenhuis nier meer vinden! Bij een bezoekje thuis graag eerst even een seintje.
46 cm en 2,880 kg, 10 vingertjes en 10 teentjes, alles erop en eraan! Net voot middernacht: donderdag 26 maart om 23u46 zag ze het kunstlicht van de verloskamer!
Ze heeft iedereen op het verkeerde been gezet door zo vroeg te komen, zelfs de ouders! De geboortekaartjes zullen bijgevolg pas voor na het weekend zijn. Wij dachten immers dat we nog tijd genoeg hadden, niet dus!
Een verslag van de bevalling volgt nog in de loop van de dag, als we de tijd vinden. Dit geldt ook voor een foto.
Voor degenen die niet kunnen wachten om iets te kopen van de babylijst: www.ellebel.be log-in: nelleke paswoord: wes
Degenen die persoonlijk willen langsgaan bij Ellebel, deze is gevestigd in Gallerij De Ware Vrienden in het centrum van Hasselt.
Wie bij ons wil langskomen: Salvator ziekenhuis Hasselt, materniteit, kamer 93.
Op drie weken van mijn bevalling en volkomen in de waan dat ik eerder ga overdragen dan dat de baby vroeger gaat komen, schrijf ik mij in voor het driedaags congres! Het onderwerp voor de cursisten van het derde jaar Profs is 'functioneringsgesprekken' en dat wil ik eigenlijk niet missen.
We vertrekken dinsdagnamiddag op ons gemakske zodat we geen last hebben van het drukke verkeer in Luik. 's Avonds genoten van een lekker koud buffet en een gezellige babbel met de collega's in de bar. Op tijd mijn bed in (rond 12u00) want ik heb de afgelopen nachten niet zo goed geslapen. De bedden in Houffalize liggen zalig, een heerlijke nachtrust gehad en 's morgens genoten van een ontspannende douche! Ik ben helemaal klaar voor de zware dag, want woensdag is toch dé vermoeiendste dag!
Het congres start met een openingsshow en een intervieuw met Marc Vandelooverbosch en Mieke Van Hecke, een leerrijke start. Daarna splitsen we op en beginnen we met Profs 3 aan de eerste drie sessies over functie- en functioneringsgesprekken. Tijdens de laatste sessie begint de baby toch wel heel erg beweeglijk te worden. Mijn buik wordt hard en beweegt als een écht waterbed, dit blijft duren tijdens de maaltijd. Ik besluit om mee te wandelen naar het kerkje in Houffalize op zo'n 1,5 km van het verblijf voor het bezinningsmoment. Een beetje beweging en buitenlucht zullen me goed doen. Vandaag zeker op tijd in bed want morgen is er karaoke in de disco, dat willen we niet missen! Maar daar dacht het kleine prutske hierbinnen anders over!
Vanmorgen lekker gaan ontbijten, maar na het ontbijt verlies ik vocht en wanneer ik toch nog maar snel naar het toilet ga voor ik naar de sessie afzak, merk ik 'roos vocht'. Oepsie, een beetje paniek! Is dit vruchtwater of niet? Een telefoontje later raadt Annelies (dokter Camps) me aan om naar de kraamafdeling te gaan en een testje te laten doen. 't Ja, dat wordt moeilijker want ik zit namelijk in dardennen!
Dan maar naar het secretariaat waar Ann en Hilde zitten om hen in te lichten. We nemen geen risico en zullen naar Luik naar de kraamafdeling rijden voor een onderzoek. Na 45 minuten auto komen we (Lieve, Ann, Hilde en ik) aan in Luik. Ik moet het daar in het Frans uitleggen en ik ben daar dus absoluut NIET sterk in! Gelukkig kan Ann zich goed behelpen in het Frans. Omdat er in dit ziekenhuis geen kraamafdeling is, wordt er beslist om me met de ziekenwagen naar de materniteit te brengen.
De ambulanciers zijn vriendelijke mannen en kunnen Nederlands, een hele opluchting. In de materniteit krijg ik een inwendig onderzoekje en word ik nadien aan de monitor gehangen. Na een halfuurtje het verdict: 1 cm opening en inderdaad een scheurtje in de 'babyzak'; het was inderdaad vruchtwater dat ik verloren had. Mijn collega's mogen me naar Hasselt voeren, maar ik mag niet meer naar huis.
Dus bellen naar de papa, je mag je klaarmaken, ons baby'tje gaat eraan komen. Naast het bed ligt het lijstje met de spulletjes die we nodig hebben.
Dolle pret onderweg, alle anekdotes van de gebeurtenissen in het ziekenhuis (het rijden met een oude rolstoel die écht niet draait, de moeilijke converstaties in het Frans, ...) zorgen voor hilarische momenten. We gibberen er op los, zeker na de fantastische uitspraak van Lieve aan de telefoon tegen Chris dat ik een scheurtje in mijn 'babyzak' heb en we onderweg zijn naar Hasselt!
In Hasselt leggen we ons avontuur uit en hangen ze me meteen terug aan de monitor: met de baby alles in orde. Na een pijnlijk, inwendig onderzoekje krijgen we te horen dat ik ondertussen toch al drie centimeter opening heb. Het is ondertussen 15.00 uur. De monitor mag voorlopig af, om 17.00 uur hangen ze me opnieuw aan de monitor en krijg ik opnieuw een inwendig onderzoekje. Echte weeën heb ik nog niet, mijn onderbuik trekt vaak samen en ik heb de pijnen die je tijdens de menstruatie ook voelt, maar dan toch wel sterker.
Rond 16.00 uur komt dokter Janklevich binnen en lijkt een beetje verrast dat ik ontspannen achter mijn laptop zit. Ze gaan het onderzoek van 17.00 afwachten om te zien of ik medicatie bijkrijg voor het opwekken van de weeën. Dus dit kan elk moment plaatsvinden ...
Gisteren al vroeg wakker en omdat Wes moest slapen door de dag, heb ik me maar nuttig bezig gehouden met het verven van de kleurtjes op de bovenverdieping. Wes en papa hadden gisteren de bovenverdieping afgewerkt met het wit. Nu enkel nog enkele muren met een laagje kleur: onze slaapkamer heeft een muur in wasabigroen gekregen, de badkamer een muur in okergeel en de kinderkamer krijgt bollen in verschillende groottes en in tinten geel en oranje. Een hele karwei maar het resultaat gaat er mogen zijn!
Vandaag mijn laatste werkweek gestart. Het geeft een raar gevoel! Het school loslaten en ook weer niet. Een aantal taken moet ik toch blijven opvolgen, maar de belangrijkste plaats is vanaf nu toch de zorg voor mezelf (op tijd eens rusten en genieten van de laatste loodjes in de zwangerschap en daarna genieten van het prinsje of prinsesje dat mijn leven helemaal gaat veranderen). Morgennamiddag vertrekken we naar Houffalize voor het driedaags congres met de directeurs basisonderwijs van Limburg. Drie dagen aan de slag rond functioneringsgesprekken en we eindigen op vrijdag met Jan Leyers, die wat komt vertellen over 'de weg naar Mekka'. Om 16.00 uur moet ik opnieuw bij Kathy zijn voor een volgende les! Ik kijk al uit naar de buikmassage
Zaterdag heb ik nog overleg met mijn vervanger en vanaf dan kan ik mij volledig voorbereiden op de komst van ... Het is nodig want de geboortekaartjes moeten nog besteld worden (het ontwerp is natuurlijk wel klaar), mijn valies en de valies voor de kleine spruit is nog helemaal niet gepakt, de bollen in de kinderkamer moeten nog afgewerkt worden, de kaartjes voor de babyborrel moeten nog worden gedrukt, ... Dus de baby kan écht niet veel té vroeg komen want ik heb nog heel wat karweitjes te doen!
Maandag 16 maart 2009 Een nieuwe afspraak bij dokter Dens om 17.15 uur. Het is ontzettend druk op de weg, ik was me al een beetje aan 't opjagen, maar dat helpt natuurlijk niet want het gaat er toch niet sneller door! In de wachtkamer nog twee wachtenden voor ons ... maar wij waren toch de volgende. Joepie!
Zoals altijd eerst op de weegschaal, het verdict = gewicht is hetzelfde gebleven. Pff... dat is al een opluchting. Daarna nemen we, samen met de gynaecoloog een kijkje: het ziet er allemaal goed uit. Het gewicht van de baby 2,400 kg. En tenslotte het minst prettige: een inwendig onderzoek! Volgens dokter Dens heeft het baby'tje de natuurlijke weg al gevonden, het hoofdje is al een beetje ingedaald. Daar is ze blij voor, een goed teken. En alles zit nog dicht, ik heb nog geen opening. Ik zit volledig op schema!
Woensdag 18 maart 2009 De volgende les bij Kathy: de arbeid in praktijk! Zoals elke les starten we met de buikmassage, heerlijk ontspannend! Daarna aan de slag ... de houdingen die je wanneer best aanneemt, de ademhaling onder controle houden en vooral met de buik ademhalen! Amai, er komt heel wat bij kijken. Mijn grootste zorg: het allemaal kunnen onthouden. Mijn geheugen is een zeef!
Vanavond gaan eten met Kate, ze had goed nieuws bij. Bauke krijgt een broertje of zusje in november. Wat een geweldig nieuws! Dikke proficiat aan de familie Thoen.
Vrijdag 20 maart 2009 Het aftellen is begonnen, maandag was het nog precies 4 weken (als ik op datum beval natuurlijk ) Voor de tweede keer deze week naar Kathy: hoe puffen? Ik vind het toch een beetje onwennig zo liggen ademhalen, rekening houden met je houdingen. Gelukkig geeft Kathy me steeds een schouderklopje, je doet het heel goed! Ze stelt me voortdurend op mijn gemak. Een pluim voor haar, ze doet haar job uitstekend. Ik zou ze zo meenemen naar het ziekenhuis, maar dat gaat natuurlijk niet. Binnenkort mag de Wes mee zodat ook hij weet hoe alles in zijn werk gaat en hoe hij mij kan ondersteunen. Dat is ook al een hele opluchting en geruststelling!
