Mijn mama heeft vandaag een foto van moeke en vake, Seb en mezelf naar het Belang van Limburg doorgemaild. Zij maken een grootouderkrant op 24 november en je mag hen een foto met een berichtje opsturen. Zie hier de foto:
Ik ben 19 maanden oud en begin meer en meer woordjes te gebruiken en ik ontdek het hele huis en nog meer van mezelf. Ik speel heel graag met het wasmachine en de droogkast. Ik kan dit gedurende een hele tijd geconcentreerd in en uit laden, aan de knopjes draaien en hier op drukken, de deurtjes open en dichtdoen. Mijn mama kan dan rustig de strijk doen. Geweldig!
Mama helpen in de keuken vind ik ook tof. Het afwasmachine mee helpen uitladen (tot nu toe is er nog maar 1 glas gesneuveld), kijken hoe mama eten klaarmaakt, terwijl mijn mama het afwasmachine inlaadt, laad ik het terug uit,
Ik vertel wanneer ik een kakje in mijn pamper gelegd heb. Dus heb ik op mijn Sinterklaaslijstje een potje gezet zodat ik hiermee kan spelen en dit leren ontdekken voor ik aan mijn zindelijkheidstraining moet beginnen.
Verder heb ik op dit lijstje een aqua doodle XXL, een kidsleep nachtlampje/wekker, Naïma (pop van corolle), mijn eerste boomgaard en mijn eerste kleuren en vormen van Haba, een liedjes-en versjesboek van Kaatje, een 3-in-1 schommel, een Joséphine trolley en een leuke ketting en/of armbandje en haarspeldjes gevraagd. Een heel lijstje waar de Sint uit mag kiezen! Ik ben benieuwd wat ik ga krijgen op 6 december.
Op 11 november naar Sinterklaas in Dreamland geweest. Dat was ook goed voor één keer. We hebben heel lang moeten aanschuiven en dan was de Sint nog niet geïnteresseerd en ik wilde ook niet bij hen op de schoot (ik verstijfde helemaal). Ook het geschenkje moest ik niet. Gelukkig hield mijn mama mij lekker vast en heeft zij het cadeautje aangenomen.
Genoeg over mij een beetje nieuws over mijn mama. Zij is afgelopen dinsdag naar de gynaecoloog geweest. Ze heeft haar verhaal mogen doen tegen Christel en na een klein onderzoekje is alles in orde bevonden. Best nog een maandje wachten tot de regels zijn doorgekomen. De natuur zal zijn gang wel gaan en mijn broertje of zusje zal wel eens verschijnen.
Het is net een week geleden ... ... dat ik in de namiddag een kleine bloeding heb gekregen, de tweede op enkele dagen. Omdat ik niet iemand ben die snel in paniek schiet, maakte ik me weinig zorgen. Tot ik later in de namiddag ook menstruatiepijnen kreeg. Na er met de buurvrouw over te praten, ben ik op internet beginnen surfen. Daar kwam ik angstaanjagende boodschappen over miskramen tegen.
... om zeker te zijn, heb ik contact opgenomen met Annelies. Zij stelde me onmiddelijk gerust. Ze zei wel dat als ik zeker wilde zijn en ongerust was ik best even belde met de gynaecoloog. Dokter Dens is nog in verlof en dus heb ik naar het ziekenhuis gebeld. Daar zeiden ze me dat ik me via spoed moest aanmelden. Na een uurtje heeft dokter Vansteelandt me onderzocht en heeft zij ons het trieste nieuws meegedeeld.
... het zusje of broertje van Mona is iets na de eerste echo gestopt met leven. De gynaecoloog wist ons te melden dat het hoogstwarschijnlijk een chromosonale afwijking had en dat de natuur beslist heeft dat het beter was om dit leven te beëindigen. Het nieuws kwam zowel voor de papa als voor mezelf hard aan. De weg van Hasselt naar huis heb ik in een roes beleeft, wat er dan allemaal door je hoofd spookt. Het is zo tegenstrijdig! Je verstand zegt je dat het goed is, maar je emoties vertellen je iets anders en die nemen de overhand.
Gelukkig mocht ik donderdag onmiddellijk binnenkomen voor een curitage. Na lang wachten was ik aan de beurt. Van de operatie op zich weet je niets en heb je achteraf ook weinig tot geen lichamelijke klachten. Ik heb het 's avonds nog wel lastig gehad met mijn emoties. Maar na een goede nachtrust zie je alles weer wat rooskleurig en geniet je dubbel van de aanwezigheid van de kleine Mona. Gelukkig is zij er en is ze gezond.
Voorlopig gaat alles goed met me en ik hoop van harte dat dit zo blijft.
Mijn mama en papa zijn maandag naar de gynaecoloog geweest. Christel heeft een eerste fotootje gemaakt van mijn broer of zus. Het was gelukkig voor mijn mama&papa één kindje, het zag er tot nog toe gezond uit. Mijn broer of zus is 2 cm groot en was heel goed zichtbaar!
Mijn mama heeft veel last van misselijkheid en is heel moe! De échte zwangerschapskwaaltjes ... nog enkele weken op de tandjes bijten mama en dan is het ergste normaal gezien voorbij
Binnen vier weken moet mijn mama terug op bezoek bij de gynaecoloog voor de nekplooi. Christel is dan op verlof, dus dan moet mijn mama bij Jankelevitch. Hij heeft mij goed op de wereld gezet dus dat zal wel meevallen zeker.
Met mij gaat het overigens zeer goed. Ik ben een écht meisje geworden en begin ook aan mijn échte peuterstreken. Ik weet heel goed wat ik wil en probeer dit dan ook te bekomen. Gisterenavond was ik heel verdrietig in de creche. Iedereen die zijn kindje kwam halen, moest mij pakken. Daar stond ik dan met mijn blauwe oogjes en mijn handjes in de lucht te smeken om gepakt te worden en telkens ben ik er in geslaagd! Ik begrijp al heel veel maar mijn praten komt wat trager op gang. Ik zeg woordjes die mijn mama of papa mij voorzeggen achterna. Maar de woordjes die ik zelf ken zijn nog beperkt tot mama/papa/tut/kippen/kaatje. Mijn fijne motoriek lukt dan al wel zeer goed. Een magnetisch visspelletje lukt al aardig of zou het telkens opnieuw geluk zijn
Vanaf nu gaat mijn mama proberen om terug wat meer berichtje op de blog te plaatsen zodat we het verloop allemaal kunnen volgen en later kunnen nalezen. Dus tot binnenkort voor meer
Seb heeft een zusje en ik heb mijn eerste nichtje. Fleau is haar naam, ze is 49 cm groot en ze weegt 3,310 kg. Een bloemetje van een baby, ze eet goed en heeft een geweldige eerste nacht achter de rug. Mama heeft haar vannacht moeten wakker maken om te eten. Dat is al een heel goed begin, duimen dat dit zo blijft.
Mijn papa is nu peter van een jongen en een meisje. Hier zie je hem met zijn nieuwe aanwinst! Mooi eh J
Ondertussen ben ik al 10 maanden geworden en is er weer heel wat gebeurd. Tijd om jullie op de hoogte te brengen, niet?
Ik heb weer een nieuw speelkameraadje bijgekregen: CAS het zoontje van Joost&Michelle werd juist negen maanden na mij geboren. Een jaar later dan Iske (mijn buurmeisje). De pronostiek werd weer door vava gewonnen. Proficiat! Hij kan er wat van ... maar na zelf 7 kinderen op de wereld gezet te hebben, is dat misschien logisch? ;-) Maar wie gaat dit nadoen om dit uit te testen?
Met mij gaat het prima, ik ontwikkel gewoon stilletjes verder. Mijn eerste tand is een feit. Op vrijdag 22 januari, na drie dagen hoge koorts (39°) zijn mijn mams&paps toch maar met mij naar de dokter gegaan. Ik at heel goed en sliep voortreffelijk, speelde vlotjes op mijn mat en met mijn speelkameraadjes in de crèche, maar mijn koorts ging maar niet omlaag. Na een onderzoekje bij de dokter kreeg ik het verdict 'mijn eerste tand was een feit'. Nog niet te zien, maar wel degelijk te voelen. Het is scherp volgens mijn mama. Bij tandjes kan de koorts oplopen tot 38,8° maar 39° is toch uitzonderlijk. Ik weer eh
Verder trek ik mij al een hele poos omhoog aan alles wat ik tegen kom en wat ik kan vastnemen. In het begin waren dit voornamelijk de spijlen van mijn park. En dan maar wippen op mijn benen. Ik dans er op los. Sinds vorige week, dus net toen ik 10 maanden geworden ben, ben ik er op uit getrokken. Ik kruip op mijn eigenste manier rond namelijk op een knie en op een beentje dat naar voor geplooid ligt en dat is best grappig want mijn mama en papa liggen vaak in een deuk. Maar niet zo goed voor mij
Vandaag ben ik voor de eerste keer naar de kinesist, Bettie in Mol geweest. Zij heeft mij onderzocht nadat de verpleegster van K&G aan mijn mama verteld had dat zij mij moest stimuleren om te kruipen omdat ik deze fase anders wel eens dreigde over te slaan. Ik vind het namelijk super om op mijn benen te staan en verder te stappen aan de hand van mijn mama, papa, moeke&vake. Maar vanaf vandaag mogen ze dat niet meer met mij doen. Wel moeten ze met me spelen op de mat, mij op mijn buikje leggen en mij zoveel mogelijk stimuleren om op mijn buik te spelen met mijn lievelingsspeelgoed. Mij altijd opnieuw symmetrisch leggen en mij op mijn knieën zetten. Deze namiddag heeft mijn mama deze spelletjes al gespeeld met mij en ik ben flink geweest. Ik ben niet meteen beginnen huilen, dus dat was al goed. Verder moeten ze mij op een speciale manier oppakken. Niet gewoon onder mijn poep, maar één arm tussen mijn twee benen en één been omhoog heffen zodat mijn ander been hangt. Het is misschien niet echt een zicht maar als het mij helpt om mij beter te leren kruipen zal ik het maar tolereren zeker. Volgende week woensdag moet mijn papa opnieuw met mij naar de kinesist, zij gaat mij dan helpen om beter te leren kruipen. Ik kijk er al naar uit.
Ik brabbel er nog stevig op los. Vooral papa vind ik geweldig om te zeggen. Ondertussen ken ik mama ook al en begin ik gericht te reageren op mijn naam en op boodschappen. Ik ben heel gevoelig voor positieve feedback! Dan glunder ik als mijn mama of papa bravo roepen als ik weer iets goed gedaan heb Vandaag heb ik ook geleerd dat ik niet aan sommige dingen mag komen, bijvoorbeeld mijn fotokader onder de tv want als ik die laat vallen dan breekt het glaasje. Verder vind ik knuffelen het einde. Ik aai en knuffel er op los en begin hard te lachen als ze mij kriebelen, in mijn nekje of op mijn buik! SUPER
Buiten is het guur weer, de winter staat voor de deur! Ik heb afgelopen week dan ook mijn eerste antibioticakuur achter de rug en dit zal zeker mijn laatste nog niet zijn. Hoesten, heel erg hard hoesten moest ik! Soms zo hard dat mijn melk er terug uitkwam. Niet fijn!
Ondertussen ben ik acht maanden oud en zit ik alleen. Mijn mama en papa leggen voor alle zekerheid mijn rups rond me zodat als ik achterover val, ik zacht land. Van kruipen nog belange geen sprake, ik sta liever recht. Als ik thuis ben, rijd ik dan ook rond in mijn racemobiel (gekregen van Seb). Zo kom ik overal en ontdek ik het hele huis. Alle gevaarlijke spullen omhoog, jullie zijn gewaarschuwd. Maar ik speel ook graag op de mat of in het park, al zittend manipuleer ik mijn speelgoed of steek ik het in mijn mond. Alles moet er aan geloven. Tijdens mijn spel maak ik heel wat geluidjes soms stil maar ik kan ook heel luid! Tien dagen geleden zei ik voor de eerste keer pap-pa, ... GEWELDIG eh! Mijn papa is zo fier als een ... ! Maar op commando zeg ik het niet.
Donderdag heb ik mijn eerste evaluatie gekregen in de crèche! Volgens Dorien ben ik een vrolijke baby die altijd lacht en speelt. Fijn eh ... Gisteren kwam de Sint in de crèche, mijn mama&papa en ik zijn hem een bezoekje gaan brengen. Ik heb op zijn schoot gezeten en heb NIET geweend. Flink eh! Mijn eerste Sinterklaascadeautje was een feit.
Vanmorgen stond ik op en had de Sint nog meer spulletjes gebracht. Ik kon mijn ogen niet geloven! Wat lag er allemaal op de tafel? Allemaal spulletjes zoals boxen om mijn speelgoed in op te bergen en speelgoedjes om er in te doen. Vanaf nu kan ik gaan verzamelen ...
Morgen moet ik naar moeke&vake, zou de Sint daar ook iets gebracht hebben?
Er zijn nog enkele familieleden die geen pronostiek doorgegeven hebben voor het baby'tje van Joost&Michelle! Het wordt hoog tijd want als ze de voorgangers nadoet, kan het voor elk moment zijn ...
Stijn en An zijn in actie geschoten en hebben hun stemmen doorgegeven via nonkel Marc. Hier hun prognose ... zouden zij al meer weten???
Stijn: een meisje op 22.12.2009 van 3kg 650 gram An: een meisje op 23.12.2009 van 3kg 800 gram
... ben ik geboren en ondertussen is er al heel wat gebeurd. Ik ga sinds 18 augustus naar het kinderdagverblijf 'doremi'. Ann, Dorien of Sanne zorgen hier heel goed voor me, ik heb tot nog toe nog niet gehuild! Elke dag kan ik hier naar de andere kinderen kijken en spelen met heel veel speelgoed en vriendjes. Het nadeel is dat ik al twee keer ziek ben geweest. De eerste keer had ik diarree, zo erg dat mijn poepje heel erg pijn deed. Gelukkig had mijn moeke een wonderzalfje! De tweede keer moest ik heel erg hoesten en zat mijn neusje verstopt waardoor ik niet goed kon ademen en dus vaak wakker werd 's nachts. Maar momenteel gaat alles okidoki met me!
Sinds 09.09.09 rol ik van mijn rug op mijn buik. Geweldig om me bezig te zien, stil zitten is voorbij. Mijn beentjes gaan op en neer en spartelen in de lucht. Ik vind het ook geweldig om rechtop op mijn voetjes te staan en te wippen door mijn benen. Alleen kan ik nog niet zitten, wel in mijn trip trap en in de zetel, maar ik val dan nog heel grappig naar links of rechts ...
Vorige week zondag (20.09.2009) ben ik gedoopt in de Sint-Martinuskerk. Nu ben ik een grote meid. Ik ben heel flink geweest en gelachen. Fijn eh Daarna hebben we bij mij thuis een leuk feestje gehouden.
Gisteren heb ik voor de eerste keer mijn 120 gram groentenpapje (champignonnen met aardappelen) helemaal opgegeten. Knap van me
Nonkel Wouter en tante Kristien zijn ondertussen getrouwd en aan het genieten van hun honeymoon in Portugal, samen met Seb. Ze hebben al een prachtige foto doorgestuurd van Seb, genietend in een badje in de zon! Het feest was spetterend en de openingsdans SUBLIEM!
De geboorte van het derde achterkleinkind staat er aan te komen en dus heeft de familie op het feest een nieuwe pronostiek gemaakt. Hier de voorspellingen, ik ben benieuwd ... ik krijg een speelkameraadje, maar zal het een meisje of een jongen zijn
Vanaf 24 april 2011 speel ik niet langer in mijn eendje! Ik ben al volop aan het oefenen ...
Buiten is het guur weer, de winter staat voor de deur! Ik heb afgelopen week dan ook mijn eerste antibioticakuur achter de rug en dit zal zeker mijn laatste nog niet zijn. Hoesten, heel erg hard hoesten moest ik! Soms zo hard dat mijn melk er terug uitkwam. Niet fijn! 
