Later komen de verhalen van San pedro en Argentinie, maar nu ga ik eerst even verder met de aankomst in Lima. 15 april ben ik dus aangekomen in de hoofdstad van Peru. En ben ik met een taxi naar het huis van Freya gereden, waar we logeren. Ze hebben hier 3 deugenieten van kinderen, maar dat maakt het altijd wel heel gezellig. In de namiddag ben ik dan ita gaan halen in de luchthaven. Ik heb 5 bussen genomen om daar te geraken. "Leve Transsantiago" ze hadden al voorspeld dat ik het uit ging roepen. De bussen hier zijn echt krotbakken en er hangen mannen uit die roepen naar waar de bus gaat, dus ze stuurden mij van hier naar ginder, maar had dus wel al een groot stuk van Lima gezien. Op de luchthaven kwam Ita aan na een heel erg lange vlucht en zijn we met een taxi naar Barranco gereden. Dat is de wijk waar we logeren en ligt aan de zee. De volgende dag zijn we Barranco en miraflores gaan bezoeken. Veel koloniale huizen en zon beetje de zakenwijk. En -s avonds hebben we nog een beetje op het strand gezeten. We hebben wel veel aantrek, bijna 3/5de van de autos toetert naar ons, misschien komt dat ook wel omdat het taxis zijn... Maar op straat zegt ook heel veel volk "goeiendag" en worde we nagefloten. Twee "blonde" meisjes zijnde, vallen we natuurlijk wel op. Vandaag zijn we het centrum van Lima gaan bezoeken, de kathedraal, het hoofdplein, de winkelstraat en overal kregen we geleide bezoeken. We zagen ook de wissel van de wacht aan het presidentiele paleis en typische peruviaanse dansen op de plaza de armas. -s middags zijn we in de Chinese wijk gaan eten. 10 procent van de bevolking van Lima zijn Chinezen. Daarna liepen we langs een gebouw waar we nieuwsgierig naar keken omdat we niet wisten wat het was en we werden direct gevraagd of we het wilden bezoeken. Later bleek het het "congreso", parlement te zijn. Waar bezoeken blijkbaar nogal bijzonder waren. We kregen een badge en moesten door een veiligheidspoort, waar ik piepte, maar niet werd tegengehouden. En we kregen een prive gids die ons alles tot in de puntjes uitlegde. Daarna zijn we ook nog het museum van de Inquisitie gaan bezoeken, waar je zo kon zien hoe de mesnen vroeger gefolterd werden. Een drukke dag en morgen keren we terug naar het centrum om nog meer aan sightseeing te doen. Onze verhalen kunnen jullie ook volgen op ita haar blog: www.bloggen.be/ita En de fotos staan op de picasawebsite.
San Pedro de Atacama - Pukura Quitor en Valle de la Luna
San Pedro de Atacama is een heel toeristisch plaatsje dat in de woestijn van Atacama ligt. Alle huisjes in het dorpje zijn van adobe gebouwd, adobe is een soort klei, het ziet er heel primitief uit, maar echt in elke deur is er een reisbureau, souvenierswinkeltje, restaurant,... Je ziet er bijna geen inheese mensen, enkel toeristen. Om een beetje van die drukte te ontsnappen zijn we in een hotelletje buiten het centrum gaan slapen, met een eigen terrasje en een keukentje, best wel gezellig. San Pedro heeft een erg pitoresk kerkje, het wit steekt erg af tegen die hemel die hier 50 keer blauwer ziet dan op andere plaatsen en het dak is gemaakt van cactushout. De eerste dag zijn we een wandeling gaan maken naar Pukura Quitor, een versterkingsburcht opo ongeveer 3 uur wandelen van ons hotelletje. In ons hotelletje was er een heel schattig hondje, dat ons vergezelde op onze wandeling, tot hij een verfrisende duik ging nemen in een kanaal en hij er niet meer uit geraakte, arm en dom hondje toch! Zo wandelen in de woestijn en op die hoogte in de blakke zon is echt ongeloodelijk vermoeiend! Onderweg kwamen we er ineens een groep ruiters aan gegalopeerd die in traditionele klederdracht waren. Zij gingen alle zieken van het dorp bezoeken en namen op een kar de priester mee die hun dan kwam zegenen ofzo. Best wel indrukwekkend om te zien. Na best wel een vermoeiende wandeling kwamen we dan uit bij de pukura Quitor, die hebben we dan bezocht en daarna zijn we ook nog helemaal boven naar een mirador geklommen, waar we een prachtig uitzicht hadden. Na een verbazend snelle afdaling zijn we nog naar de grotten van de duivel geweest, waar we zonder pillamp niet echt veel konden zien. Er waren ook indianenhoofden uitgehouwen in de rotsen, echt groot. Omdat we het niet echt zagen zitten om terug te stappen naar het dorp hebben we maar gelift. In de namiddag tegen 4 uur zijn we dan op excursie geweest naar de Valle de la Luna. eerst gingen we naar een mirador vanwaar je zicht had op de Quebrada del sal. Een bergketen die heel veel mineralen bevat, vooral zout en daardoor mooie witte motieven in de bergen geeft. Dicht bij San pedro ligt ook de Salar de Atacama (een zoutvlakte) maar daar zijn we een adere dag naartoe geweest. Daarna zijn we verder gereden naar de Valle de la Muerte (dodenvallei) waar echt heel mooi gevormde duinen zijn, het is daar preies een maanlandschap. daar hebben we dan een wandelingetje gemaakt en zijn dan verder gereden naar de Valle de La Luna (maanvallei), waar al de toeristen (overdreven veel) een duin opklimmen om de zonsondergang te zien. De zon schijnt dan op de Andes, waardoor de bergen in het door en oranje,.... oplichten. Echt heel mooi!
Echt heel kort, want ik heb nog 10 minuten in het internetcafé. We zijn naar Vicuña en Montegrande geweest in Valle de Elqui. Dan naar la Serena en Antofagasta. Daarna naar San Pedro de Atacama, waar we de salar, valle de la luna, de geisers el tatio, de lagunas altiplanicos,... gezien hebben. Nu zijn we overgestoken naar Argentinie, naar Salta. En straks nemen we de bus naar cafayate.
Eigenlijk niet zo'n mooie stad, maar we gingen een vriendin van ons mama bezoeken (Jimena) Ze hadden een mooi appartement aan de zee, waar een klein strandje was. Daar hebben we uitgerust van onze vermoeiende nacht in de bus en een beetje gezwomen. De volgende dag zijn we het centrum gaan bezoeken, waar eigenlijk niet zo veel te zien was. Ik heb dan een kniebroek gekocht, omdat ik te warm had met mijn jeansbroek aan :) 's middags zijn we met Jimena en haar zoon gaan eten in het vissershaventje. Empanada van krab met kaas, wat een heerlijkheid! En lekkere zeevruchten en vissoep. Daar hebben we dan ook nog eens lobos (zeeleeuwen) gezien en van die reuze waterschildpadden. Ik wist echt niet die beesten in Chili zaten, dus ik schrok wel een beetje. Dan ben ik nog naar de kapper gegaan, en ze hebben mijn haar een beetje verbrod. Ook kei ongelijk geknipt, maar al bij al valt het mee (nog niet zo erg als een pokemon kapsel :P) Voor de rest hebben ons mama en Jimena nog veel getettert en zijn we nog eens naar het strand gegaan. Lekker uitrusten en waarschijnlijk de laatste keer op het strand, want de herfst begint hier al... Vanuit Antofagasta weer een busreis door woestijn en nog eens woestijn om dan in San pedro de Atacama aan te komen!
Zoals al gezegd is La Serena een koloniale stad met een zeer aangenaam temperatuurtje. We hebben de pleintjes, gebouwen, de kathedraal enzovoort bezocht echt een gezellig en rustig stadje. ' s avonds gingen we naar de faro monumental (vuurtoren) wandelen, die lag dus aan de zee. Wij dachten dat het daar aan de zee een dijk ging zijn met caféetjes enzo, maar daar was dus niets! Helemaal verlaten en donker, toen kregen we maar een beetje schrik en hebben we nog lang moeten wachten voor er een taxi kwam die ons naar huis kon brengen. De volgende dag zijn we naar Coquimbo gegaan, een havenstad heel dicht bij La Serena. Je zag direct dat daar veel armere mensen wonen dan in La Serena. We zijn daar een lekker viske gaan eten (Reineta) en hebben een bootuitstapje gedaan om naar een zeeleeuwen eiland te varen. Er waren super hoge golven en onze boot ging nogal hevig op en neer, precies op de kermis. Dan zijn we nog op het strand gaan wandelen, dat was eigenlijk heel vuil, omdat er allemaal wieren op lagen. Er waren ook in de zee heel veel mensen wieren in hun netten aan het verzamelen en dat verkopen ze dan. Ik weet ook niet wat ze er mee doen, mischien eten ze het op? Maar die stonden dus heel de dag in de zee en dan zag je die kleine hoopjes die ze op een halve dag verzameld hebben. ' s avonds hebben we dan de nachtbus genomen naar Antofagasta en heel weinig geslapen.
Ik had dit bericht eigenlijk al eens geschreven en toen ik het wilde uploaden liep er iets fout en was het helemaal verdwenen Hier dus opnieuw: Na een busrit van ongeveer 8 uur langs de Chileense kust, komen we aan in Vicuña. Een stadje in het begin van de Valle de Elqui (Een vruchtbare vallei tussen allemaal droge bergen). Het noorden ziet er qua bouwstijl helemaal anders uit dan het zuiden, dat is ook niet moeilijk op ongeveer 5000km. In het noorden zie je heel duidelijk de Spaanse koloniale invloed en de steden zijn erg mooi. In Vicuña verbleven we in een gezellig hotelletje met een binnenkoer. Alleen was er een overrompeling van wielrenners. In Vicuña hebben we het museum van Gabriela Mistral bezocht (een Chileense dichteres die in Valle de Elqui geboren is). Daarna hebben we de bus gepakt naar Montegrande, een klein dorpje verder in de vallei. We gingen daar in het huis van Orlando (de broer van mijn nonkel) verblijven, maar daar aangekomen bleken de sleutels van het huis niet te passen. Dus moesten we op zoek naar de tuinman enzovoort, maar niemand kon ons binnenlaten. Uiteindelijk na 2 uur wachten kwam Raymundo ( de neef van mijn nonkel) en konden we binnen. We hadden een hele brief met waarschuwingen gekregen over de giftige spinnen en schorpioenen die er in het huis zaten. En net in de deuropening zat er een schorpioen. Raymundo zei dat het toeval was, omdat hij daar al 12 jaar woonde en er nog nooit een gezien had. We hebben dat beestje dus maar geplet en naar buiten verwijderd. Daarna ook heel het huis gestofzuigd om de giftige spinnen te verwijderen. Montegrande en Pisco Elqui zijn twee pitoreske dorpjes en in de omgeving hebben we veel gewandeld. We hebben een pisco distillerij bezocht (een sterke drank die ze van druiven maken) en de Viñas van Raymundo, want dat is een wijnboer. Hij is met ons daarna in de vallei nog wat gaan rondrijden. Diezelfde dag zijn we ook gaan paardrijden, het was echt een heel mooi tochtje. We zijn naar een mirador geweest, waar je een heel groot deel van de vallei kon zien en een mooi uitzicht had op Pisco Elqui. Dan een heel stuk over de bergen en de terugweg langs de rivier. Onze gids heette Pin en zag er uit als een echte cowboy, maar hij heeft mama haar zonnebril kwijt gespeeld. De volgende dag waren we natuurlijk stijf. Vanuit Montegrande hebben we de bus genomen naar La Serena, een koloniale stad aan de zee.
Omdat het vorige berichtje zo kort was, komen nu de uitgebreidere verslagjes. Eerst over de aankomst van ons mama. Ik moets eigenlijk helemaal met de bus enzo in de luchthaven zien te geraken, en daar zag ik een beetje tegen op, omdat ik daar zeker bijna 2 uur over ging doen. Maar de avond voor de aankomst belde Lalo mij en stelde voor om met de auto haar te gaan halen. Ik was natuurlijk blij. Lalo heeft wel geen TAG (dat is zo'n machientje dat je in de auto moet plaatsen en dat registreerd dan als je op de autostrade voorbij een peage rijdt en later sturen ze dan de rekening op), dus moesten wij langs alle kleine wegjes gaan. Dan zie je wel eens wat anders van Santiago hoor. Dan zijn we op de plaza Nuñoa middag gaan eten: Humitas (een soort maispap in maïsbladeren gekookt, en dat eten ze dan soms met suiker) Het was natuurlijk superfijn om mijn mama terug te zien na 5 maanden! Dan de volgende dagen zijn we Santiago wat gaan verkennen en naar het museum van Bellas Artes geweest. Ook weer wat bezoekjes afgelegd bij Lalo en Maria en bij de familie Lübbert. En dan hebben we vooral ingepakt voor onze reis en van de paaseieren gesnoept.
Ik heb hier dus mijn afscheidsfeestje gegeven. Voor jullie klinkt dat misschien een beetje raar, omdat ik nog lang niet terug kom. Maar ik ga echt nog weinig in Santiago zijn. Volgende maand ga ik reizen in het noorden en dan direct teurg naar Peru vertrekken. Dus ga ik ze niet meer zoveel zien. Al mijn bezoek was wel 4 uur te laat gekomen! Typisch hier. Dan hebben we tacos gegeten, iedereen bracht een ingrediënt mee en dan zijn we aan het koken geslagen. Daarna lekker gegeten en gewoon gezellig wat gekletst. Als ik terug kom van Peru en nog 10 dagen in Santiago verblijf ga ik wel mijn écht afscheidsfeestje geven.
Vrijdag ben ik dus naar het park "parque San Martin" geweest. Da was best wel een eindje stappen van het hostal, maar uiteindelijk viel dat best nog wel mee. Onderweg heb ik ook nog echt heel mooie huizen gezien. Ik was daar echt in de betere buurt van Mendoza. Dat park is echt gigantisch!! Ik heb daar wat rond het meer gewandeld, en overal is dat super mooi aangelegd met bloemetjes en standbeelden, fonteintjes, ... Op een bankje heb ik dan een boek gelezen, lekker rustgevend. Toen ben ik via een redelijk grote omweg, om toch wat aan sightseeing te gaan doen terug naar het hostal gegaan. Daar heb ik dan vernomen dat het Vendimia was. Dat is het feest van de goede druivenoogst, in de streek rond Mendoza maken ze veel wijn. Dus was er vrijdag en zaterdag een hele stoet, met allemaal wagens en dansers enzovoort. Elke provincie van Mendoza stuurt dan ook een meisje naar de miss Vendimia verkiezing en zaterdagavond wordt dus "La Reina" (de koningin) gekozen. Vrijdag ben ik dan samen met een paar mensen uit dat hostal naar die optocht gaan kijken. En die wagens waren zo overdreven en die meisjes zien er uit als echte prinsessen! Vanop de wagens gooien ze de specialiteit uit hun provincie en het publiek probeert dan fanatiek wat lekkers te pakken te krijgen. Meestal druiven, maar soms ook meloenen (oppassen voor het hoofd! ) en een wagen gooide echt alle groenten die ge u kunt inbeelden... Daarna was er dan ook nog een optreden van een of andere band uit Mendoza. Zaterdag werd ik wakker met buikklachten :-S Weer iets verkeerd gegeten waarschijnlijk (en nee dat komt niet door te veel wijn! zoals jullie denken, want die is nog niet klaar natuurlijk, de druiven zijn net geoogst ) 's ochtends ben ik nog even naar de stoet gaan kijken, die nu bij daglicht beter zichtbaar was. Deze keer waren er ook ruiters en dansers bij. En vooral ook Murga's, dat was echt cool om dat eens in't orgineel te zien! Maar toen begon ik mij echt wel ziek te voelen en heb ik voor de rest vooral in bed liggen slapen... Een heel erg boeiend verblijf was het dus niet. Zondag heb ik mijn zak ingepakt en rustig ontbeten en dan weer aan de overtocht over de Andes begonnen. Deze keer moest ik Maar! 2 uur wachten aan de douane
Nog eens een verslagje vanuit Mendoza. Ik dacht, ik reis een donderdag, dan zijn er niet zoveel mensen op de bus enzo en moeten we aan de douane niet zo lang wachten... Ja lap, hebben we daar dus weer 3 uur stilgestaan! Echt geen mopje. In de andes was het dan ook nog super hard aan het regenen. Ondertussen ben ik in het Hostal in mendoza en slaap met 5 mannen op zo'n gemeenschappelijke slaapzaal. Weinig nachtrust verzekerd, want die komen dan slapen rond 3 uur ofzo en dan nog snurken! Nu ben ik hier nog tot zondag en dan kan ik weer aan de douane gaan wachten Het goeie is is dat mijn paspoort dan wel weer in orde is en ik weer wat langer in Chili kan blijven. Dan is het ook echt niet meer lang voor ons mama hier is en dan kan ik het noorden gaan verkennen. Heb ik echt wel veel goesting in! Ja kort en krachtig zullen we dit maar noemen Later meer verslag over Mendoza. De foto is van de haarspeldbochten die je moet beklimmen om naar Argentinië te gaan, in totaal zijn het er 28. Een ware hel, maar in de tegenovergestelde richting (dalen dus) nog erger!!
EINDELIJK! na het lange wachten zijn de foto's van Dueme en Mafil geariveerd! Voor degenen die het weer vergeten zijn, je kan die dus bekijken op http://picasaweb.google.com/tessaversmissen Hierbij ook nog even vermelden dat ik van de gelegenheid gebruik heb gemaakt om mijn blog een beetje bij te werken. Een paar avonturen van langer geleden (reis in december met ons Papa) worden wat uitgebreider verteld. En in januari en februari zijn e rook heel wat nieuwe dingen te lezen.
Wat is nieuw/vernieuwd? logeren bij de mapuches, por fin, Argentina baby!, Back in Santiago, construir un nuevo techo, Mafil, dia de los enamorados, lang geldeden, pokemones vs peloláis, Isla negra II, kort maar krachtig en Vendimia in Mendoza. Jullie zien het, ik heb er mijn tijd en werk in gestoken. Voel jullie dus ook zeker meer dan welkom om reacties te plaatsen in het gastenboek!!!
Het was echt een heel plezant weekend! We zijn vertrokken met 3 (ik, Gonzalo en Daiana), maar langzamerhand kwamen er steeds meer mensen toe. Die chilenen leven toch echt 's nachts, vooral in de vakantie dan. Die beginnen te feesten rond 10 uur 's avonds tot 5 a 6 uur 's ochtends (soms zelfs nog later) en dan slapen die tot 4 uur 's middags. Da kan ik toch echt ni aan ze. Voor ene keer is da goe, maar die doen da dus elke nacht opnieuw hé! Echte feestbeesten die mannen. het was dus vooral veel chillen Een heel rustig weekendje. Met af en toe schitterend weer om naar het strand te gaan en rustig een boekje te lezen. We hebben lekker gekookt, zelfs een asado (BBQ) gedaan. gezelschapsspelletjes gespeeld enzovoort. Mauro is dan nog toegekomen, weer zonder mijn foto's :-S Nu gaan we woensdag afspreken in een metro station om ze te overhandigen, ik hoop dat het nu eindelijk goed loopt. Twas echt een heel erg plezant weekend met echt leuke mensen!!! Kheb er goe van genoten. Bewonder de foto's... en aanschouw vooral een paar van deze zotte mensen die meewaren
Later komen de verhalen van San pedro en Argentinie, maar nu ga ik eerst even verder met de aankomst in Lima.
Eigenlijk niet zo'n mooie stad, maar we gingen een vriendin van ons mama bezoeken (Jimena)
Zoals al gezegd is La Serena een koloniale stad met een zeer aangenaam temperatuurtje. We hebben de pleintjes, gebouwen, de kathedraal enzovoort bezocht echt een gezellig en rustig stadje. ' s avonds gingen we naar de faro monumental (vuurtoren) wandelen, die lag dus aan de zee. Wij dachten dat het daar aan de zee een dijk ging zijn met caféetjes enzo, maar daar was dus niets! Helemaal verlaten en donker, toen kregen we maar een beetje schrik en hebben we nog lang moeten wachten voor er een taxi kwam die ons naar huis kon brengen. De volgende dag zijn we naar Coquimbo gegaan, een havenstad heel dicht bij La Serena. Je zag direct dat daar veel armere mensen wonen dan in La Serena.
Ik had dit bericht eigenlijk al eens geschreven en toen ik het wilde uploaden liep er iets fout en was het helemaal verdwenen 
Omdat het vorige berichtje zo kort was, komen nu de uitgebreidere verslagjes.
Vrijdag ben ik dus naar het park "parque San Martin" geweest. Da was best wel een eindje stappen van het hostal, maar uiteindelijk viel dat best nog wel mee. Onderweg heb ik ook nog echt heel mooie huizen gezien. Ik was daar echt in de betere buurt van Mendoza.
) en een wagen gooide echt alle groenten die ge u kunt inbeelden... Daarna was er dan ook nog een optreden van een of andere band uit Mendoza.
) 's ochtends ben ik nog even naar de stoet gaan kijken, die nu bij daglicht beter zichtbaar was. Deze keer waren er ook ruiters en dansers bij. En vooral ook Murga's, dat was echt cool om dat eens in't orgineel te zien!
Nog eens een verslagje vanuit Mendoza.
EINDELIJK! na het lange wachten zijn de foto's van Dueme en Mafil geariveerd!
