Ondertussen ben ik weer terug in Santiago aangekomen. De vlucht naar hier is niet echt vlotjes verlopen. Ik had campinggas in mijn grote rugzak zitten (ja dat is dom!) en die mocht dus niet mee. Dan hebben ze mij helemaal terug naar buiten gestuurd, de stempel op mijn paspoort moeten anuleren, terug door de douane om daarna door allemaal veiligheidscontroles te gaan. Toen kwam ik in het bagageding uit, wat best wel cool was om te zien en moest ik dus die gas uit mijn rugzak halen. Want de mensen van de luchthaven mogen uw rugzak niet open doen. Na een uitgebreide fotoshoot van mijn campingvuurtje en mijn gegevens invullen mocht ik dan uiteindlijk terug naar mijn gate gaan. Maar ik was echt hard aan het stressen want die ging zo ongeveer over 10 minuten vertrekken. Dus ik heel gehaast mijn luchthaventaks opnieuw moeten betalen! Afzetters. Terug door de douane, een nieuwe stempel op mijn paspoort laten zetten en maar lopen en lopen naar mijn gate. Ik kwam daar aan en er was zo een beetje rumoer, dus ik ging naar de balie om te vragen of ik kon opstappen en toen bleek dat ons vliegtuig in technisch onderhoud was. En dat ze ons om 21u gingen informeren (terwijl we eigenlijk om 20u25 zouden vertrekken). Dat hadden ze niet eerder kunnen zeggen? Dan had ik mij niet zo moeten haasten. Ik had echt schrik dat ik mijn vliegtuig ging missen. Om 21u zeiden ze dan dat ze ons vliegtuig naar Spanje hadden gestuurd en dat ze ons om 22u40 over het vertrekuur gingen informeren. Dan hebben ze ons een maaltijd aangeboden en uiteindelijk zijn we pas om 12u 's nachts vertrokken. Dus met vier uur vertraging ben ik dan uiteindelijk in Santiago aangekomen en heb ik een taxi naar huis genomen. Hier in Santiago is het ondertussen echt winter geworden. Er ligt terug sneeuw op de cordillera en gisteren en vandaag heeft het heel de dag geregend. Maandagnacht ben ik dan ook weer ziek geworden, en heb ik zeker 10 keer moeten overgeven, echt degoutant. Ik kon zelfs geen thee binnenhouden dus heb ik heel de dag heel kleine slokjes water gedronken om niet uit te drogen. Na twee dagen bijna niks eten, behalve een beetje rijst met rijstwater en droge pasta, ben ik er weer bovenop. Ondertussen ben ik al mijn foto's aan het sorteren en aan het proberen ze op Cd's te branden om ze mee naar huis te nemen. Zaterdag is het mijn afscheidsfeestje, maar daarover later meer.
In ons laatste weekje in Peru zijn we er nog even goe ingevlogen. 1 dag op de bus, drie dagen Huaraz en 1 dag terug naar Lima om daar onze laatste twee dagen door te brengen. Huaraz is een stad te noorden van Lima en ligt in de Cordillera Blanca, een met sneeuw bedekte bergketen. Dat geeft echt een ongeloofelijk mooi uiticht. Er zijn enorm veel vulkanen en ook de hoogste berg van Peru, de Huascaran. Het was echt nog de moeite waard om daar naartoe te gaan en het was een mooie afsluiter van onze twee maanden Peru. De eerste dag hebben we in Huaraz zelf wat rondgelopen, het heeft een aantal gezellige pleintjes, maar voor de rest is er niet echt veel te zien. De tweede dag zijn we naar Chavin de Huantar geweest, ruïnes van voor christus die afstammen van de Chavin cultuur. Alles daar is gebaseerd op het getal 7, de afmetingen zijn ook allemaal veelvouden van 7. De ruïnes bestaan vooral uit veel ondergrondse gangen en langs buiten valt er eigenlijk niet zo veel te zien. Ze kunnen zeker niet tippen aan Machu Pichu of Pisaq. Ik moet wel zeggen dat het qua ruïnes nu wel even genoeg geweest is voor mij. 's middags had Ita cuy (cavia) besteld. Dat smaakt een beetje naar konijn, maar er was echt niet veel vlees aan, ik had trouwens maar braafjes een forel besteld :) maar heb toch een klein stukje geproefd. De tweede dag zijn we naar het natuurpark van de huascaran geweest, waarin we twee turkoiseblauwe meertjes zijn gaan bezoeken. Op eentje zijn we een boottochtje gaan maken en dat water was echt zo ongeloofelijk blauw! En dat nog met de met sneeuw bedekte Huascaran op de achtergrond zorgde voor het zoveelste adembenemende uitzicht. Daarna dus weer een hele dag in de bus om terug naar Lima te reizen, waar onze reis op z'n einde loopt....
Arena y Esteras is de naam van de theatergroep waar wij in Villa El Salvador op bezoek geweest zijn. Villa El Salvador is een nieuwe stad onder Lima die behoorlijk arm is. Waar het heel de week koud en grijs geweest is. Er is daar ook geen verwarming, dus hebben we wel kou geleden. Het was wel een beetje vreemd daar bij die theatergroep, omdat we zo niet echt iets te doen hadden. Ze waren allemaal wel heel vriendelijk en enthousiast. En soms konden we wel met wat kleinigheden helpen, maar het grootste deel van de dag zaten wij daar te niksen. Dinsdag speelden ze voorstellingen voor een school. Hun voorstelling was best wel mooi, het ging over het ontstaan van Villa El Salvador. Woensdag mochten we dan mee naar een taller in een school. Dat leek wel hard op de talleres van Crearte die ik in Santiago gedaan heb. Ze deden steltenlopen, fanfare en vlaggenzwaaien en de week erna gingen ze dan een optocht doen. Zaterdag zijn we dan helemaal naar de andere kant van Lima gemoeten om daar 4 talleres te doen. De rest ging met een taxi, maar wij pasten daar niet meer bij, dus moesten wij met de bus. 3 uur onderweg! Echt ver! Maar het was echt wel de moeite waard, omdat het zo in dorpjes was waar de mensen echt niks hebben. En het is mooi om te zien hoe hard kinderen kunnen genieten van jongleren, spelletjes spelen, stelten mogen aandoen enzovoort. Het was wel een lange dag. Dan hebben we dus besloten, omdat we toch niet echt veel konden doen daar, dat we nog naar Huaraz zouden gaan, een stad in de Cordillera Blanca ten noorden van Lima.
Ja het is weer even geleden dat ik nog een berichtje geschreven heb, mijn excuses daarvoor. Maar ik ga nu ook niet veel schrijven. We zijn ondertussen naar Villa El Salvador geweest (stad onder Lima) naar de theatergroep Arena y Esteras. Eens een kijkje gaan nemen wat die allemaal doen. Wij gingen daar normaal 2 weken blijven, maar die hadden niet echt dingen om te doen voor ons, dus zijn we naar Huaraz gekomen (een goei 7 uur rijden vanuit Lima) Vrijdag gaan we dan terug naar Lima en ik zondag terug naar Santiago en Ita terug naar Belgie. Later volgen er uitgebreidere verslagen.
Ondertussen zijn we al in Arequipa en hebben we de plaza de armas en de Cathedraal bezocht. Het is echt een heel aangename stad, waar je je snel op je gemak voelt. Ook nog het musuem van Juanita bezocht, een inka mummie die door het ijs helemaal bewaard is. Ze heeft al haar haar nog, haar ingewanden, haar huid ziet er nog normaal uit, behalve op haar gezicht. best wel vies om te zien eigenlijk. Zij is geofferd aan de berg, die voor de inkas een god was. Echt wel indrukwekkend om een meisje in een frigo te zien liggen. Het klooster van Santa Catalina in Arequipa is als het ware een stad in een stad.Veel kleine huisjes in mooie kleurtjes en kleine straatjes om in te verdwalen. Met een gids nemen we een rondleiding die ons de huizen van de nonnekes toont. Het was een klooster voor rijke Spaanse meisjes, die veel luxe hadden. Daarom is het zo'n speciaal klooster.
We zijn dan ook nog naar het ziekenhuis om mij eens te laten onderzoeken, dus dat heeft ook nog wel wat tijd ingenomen.
We zijn naar de Colca cañon geweest zoals ze zeggen volgens de nieuwste metingen de diepste canyon ter wereld! 4156 meter hoogteverschil tussen het laagste en het hoogste punt. Om daar te geraken moesten we met de bus langs 4910 meter hoogte. Het hoogste punt waar ik ooit in mijn leven al geweest ben. Record verbroken! We zijn door een natuurpark gereden waar we vicuñas konden zien, de wilde lama's. En ibissen enzo. Er stonden ook overal van die rare groene moshoopjes. Een speciaal maar mooi landschap. Dan zijn we 's middags aangekomen in het dorpje Chivay en hebben we daar gegeten. Daarna zijn we een wandeling gaan maken, waar we een mooi uitzicht hadden over de veldjes en ook nog pre inca begraafplaatsen tegenkwamen. Waar de botten zomaar in het rond slingerden. Daarna zijn we naar warmwaterbaden geweest da blijft echt heerlijk genieten! Door de vele vulkanen in de omgeving zijn er op sommige plaatsen warmwaterbronnen. Het stinkt wel naar rotte eieren, maar het is lekker warm. 's avonds zijn we naar een Peña gegaan een restaurant waar ze folklore muziek spelen en dan ook dansen. En hebben ze een liedje voor mij gespeeld Stomkoppen! De volgende ochtend moesten we weer vroeg opstaan (5.30u) om op tijd aan "el cruz del condor" te komen. Daar hebben we nog een kleine wandeling gemaakt naar het uitkijkpunt en daar konden we dan Condor's zien vliegen, echt heel dichtbij. Dat zijn echt wel gigantische en impresionante vogels! Ze gebruiken de luchtstromen om uit de canyon omhoog te gaan. En vliegen dan in cirkeltjes telkens hoger en hoger.
Daarna zijn we teruggekeerd naar Chivay, geluncht in een restaurant waar het buffet was dus veel te veel gegeten en daarna terug naar Arequipa. Morgen vertrekken we alweer terug naar Lima en is het reizen dus eigenlijk voorbij.
Met de bus van Cuzco naar Puno was echt een heel mooie tocht! Door de hoge Andes met af en toe in de verte een paar sneeuwtoppen. En dan uitzicht op een enorm meer! Puno ligt eigenlijk in een baai, dus je ziet maar een heel klein stukje van dit ongeloofelijk grote meer! In puno zelf valt er niks te zien, maar het titicacameer maakt alles goed. We vertrekken met een bootje naar de drijvende eilanden (Islas flotantes). Het is echt wel toeristisch, maar nog niet overdreven, we hadden erger verwacht. De eilanden zijn van riet gemaakt en drijven op het titicacameer en wiebelen zelfs een beetje als je er hard op springt. De inheemse bewoners wachten ons daar op en er werd uitgelegd hoe ze de eilanden maken en hoe ze daar leven. Het ziet er allemaal heel primitief uit, maar eigenlijk hebben die mensen zonnepanelen enzo. Ze leven wel nog in strooie hutjes en koken op houtvuur. Wij kregen dan een koekje te eten en mochten ok van het riet proeven, dat naar niks smaakt, maar goed zou zijn tegen gaatjes in de tanden. Daarna mochten we hun traditionele kleren aantrekken, brede rokken en pomponnetjes in ons haar gevlochten, die heel zwaar wogen (om uw haar sneller te doen groeien) Dan fotoshoot natuurlijk, want we zagen er beeldig indiaans uit, al zeg ik het zelf. Daarna werd er nog een boottochtje gemaakt in een van hun typische rieten bootjes, dat vanbinnen eigenlijk vol zit met cola flessen om het beter te doen drijven. Daarna stappen we terug op onze moderne boot voor een trip van 3 uur naar isla Amantani. Het duurde wel lang, maar we gingen uit de baai van Puno en hadden dus een oneindig blauw meer om naar te kijken! Op Amantani staan onze mama's ons op te wachten in hun traditionele kleren en met de breinaalden in de hand. (die kunnen breien terwijl ze stappen!) En onze mama heet Catalina, ze was niet heel erg spraakzaam, maar heeft ons goed ontvangen. Hun hius zag er echt wel goed uit, ze hadden net verbouwd, maar je ziet toch wel dat alles heel basis is en dat die mensen niet veel hebben. De familie bestond dus uit Catalina, haar moeder die er de eerste dag ook was en haar man. Ze hadden ook een dochter van 18, maar die studeert aan de universiteit van Puno en was al 3 weken niet meer thuis geweest. Ze heeft voor ons op haar houtvuurkeukentje quinoa soep en lomo saltado klaargemaakt. Daarna kwamen we met de anderen samen en zijn we naar het hoogste punt van het eiland gewandeld om anar de zonsondergang te gaan kijken die echt een van de mooiste was die ik ooit in mijn leven gezien heb! Een gloed van alle kleuren over dat helblauwe meer en de bergen. Fantastisch gewoon. Daarna toenw e terug daalden kwam onze papa ons oppikken en konden we ook nog eens genieten van een heerlijke sterrenhemel. Zoveel sterren! Maar toen kwam de volle maan op en verdwenen ze bijna allemaal. We kregen weer een maaltijd, een aardappelsoep, gefrituurde deegkoekjes en rijst. waaraan je dus kan zien dat die mensen niet veel hebben. Daarna gingen we naar het feest en werden we door Catalina helemaal aangekleed in de traditionele klederdracht. Wij hadden ons al lekker ingeduft, want het is daar 's nachts erg koud. Maar dan nog 2 rokken erover, een bloes en een riem die zo hard aangespannen wordt, wij konden bijna niet meer ademen. Dan moesten we nog een zwarte sjaal op ons hoofd zetten en we waren weg naar het feest. Daar kwamen al de andere toeristen ook aan in hun mooie outfit en was er live panfluitmuziek. En dansen dat die mensen deden! En die vonden dat precies zo leuk, ook al was dat enkel maar in een kring rondjes lopen :) Ze genoten er blijkbaar wel van. Dan was het nog kampvuur en zijn we met z'n allen daar nog rond gaan dansen. Moe maar zeer voldaan zijn we dan in ons rieten (zeer hard!) bedje gekropen en lekker geslapen. Bij het ontbijt werden we gewekt door de man, die ons een poging tot pannenkoeken voorschotelde. En dan moesten we alweer onze boot op. We werden uitgewuifd door al onze mama's en papa's. Dan zijn we naar het eiland Taquile gevaren, waar we een wandeling rond het eiland deden en daarna zijn gaan lunchen op een terras met zicht op het meer. Echt zo mooi! Daarna terug op een zonnige boot naar Puno. Dat meer heeft zoveel indruk op mij gemaakt!
Weer om 4 uur uit ons bed, niets gegeten en weer overgeven. De bus gepakt naar Machu Pichu (je kon ook de trappen doen, maar dat kon ik niet meer aan). Wij kwamen net boven tesamen met de trappenlopers aan en Machu Pichu opende zijn deuren! Echt ongeloofelijk, er is bijna nog geen volk, de zon moet nog op komen en er hangen wolken die dit alles iets magisch geven! Dit is niet voor niets een van de 7 wereldwonderen. Dan hebben we een rondleiding gekregen van onze gids, die inka's waren toch ongeloofelijke mannen om zo'n bouwwerken te kunnen maken. We zijn ook nog de Huana Pichu beklommen, de berg waar maar 400 mensen per dag op mogen (MP wordt door ongeveer 3000 personen per dag overspoeld!). We waren vroeg genoeg om de berg op te mogen, heel veel stijle trappen omhoog. Maar wat een overwinning om eindelijkop de top van die berg neer te ploffen met een uitzicht over die wonderlijke ruines en die eindeloze verdomde spoorweg van de dag daarvoor. Dat is echt puur genieten! Ongeloofelijk! Na weer een steile afdaling de verdere ruines gaan bezoeken en een fotoshoot met lama's gedaan :P Het bewakershuisje, de elitestad, de landbouwsector, de tempel van de condor, het hoofdplein, de werksector,.... Het is daar zo ongeloofelijk mooi en groot, je zou daar uren kunnen blijven rondslenteren en van de ene verbazing in de andere vallen. Wie had ooit gedacht dat ik hier zou geraken? Het was echt een toch om nooit te vergeten, adembenemende landschappen, de koudste nacht van mijn leven, afzien en genieten! En dan als grote beloning de Machu Pichu. Het is een beetje moeilijk om te beschrijven hoe het daar is, maar ik wens het jullie allemaal toe om ooit eens in uw leven zelf tegaan kijken! (of gewoon op de foto's : picasaweb.google.com/itaterpstra ) Een ervaring om nooit meer te vergeten!
Ondertussen zijn we terug in Cuzco en hebben we vooral uitgeslapen en gedoucht! Gisteren heb ik mijn laatste antibiotica pil gepakt, dus nu zou het alleen nog maar moeten beteren. Morgen nemen we de bus naar Puno, een stadje aan het titicacameer. Veel groetjes! Tessa
Dag 4: We vertrekken uit Santa Teresa en moeten de rivier oversteken met een kabelbaantje, wat een avontuur en wat een schrik, maar uiteindelijk viel het best wel mee. Telkens per twee erin en dan nog met de rugzakken erbij. We stappen weerlangs de Urubamba rivier en zien nog een indrukwekkende waterval. Tot aan het middag eten was het niet zo ver. Onderweg kwamen we nog een huilend meisje tegen, ze was (bleek uiteindelijk) haar kleurtjespen verloren en zat daaropm naast de weg te wenen. Zij is dan met ons meegestapt tot aan het volgende dorpje. Onderweg heeft ze nog op haar hand leren schrijven met haar nieuwe balpen, die een hollander haar cadeau had gedaan. Na het middageten begon het treinspoor en konden we al een glimpje van machupichu opvangen. Die balken van de railsstonden op ongelijke afstand van elkaar, dus het was echt vermoeiend om daar op te stappen, omdat je heel de tijd naar beneden moest kijken en geconcentreerd zijn. De moraal om door te gaan was er echt niet meer en ik was op! Ik zat ver achter op de rest van de groep, maar ben uiteindelijk toch in Aguas Calientes aangekomen. Met die rugzak erbij, dat was echt te veel om nog naar het hotel te lopen. We vonden het dan niet, dus van hier naar ginder. Iemand anders heeft toen mijn zak gedragen. Eindelijk een douche! en shampoo om ons haar te wassen, wat een luxe. Maar weer overgeven enik ben niet naar het avondeten gegaan. Vroeg in mijn bed gekropen, want de volgende dag was het Machu Pichu tijd!
Dag 1: Vroeg uit de veren, want om half 5 kwam iemand ons ophalen aan het hotel. We werden naar de bus gebracht, waar in het totaal 18 mensen, 2 gidsen en dan nog de koks inzaten. We zijn naar Mollepata gereden, een klein dorpje, maar hebben onderweg vooral veel geslapen. Daar hebben we ontbijt gegeten en werden onze rugzakken op de paarden geladen (de eerste 3 dagen moetsen we alleen een klein rugzakje dragen). Vanuit het dorpje zijn we dan beginnen stappen. Met een groep van 18 (wat echt wel veel is) heb je trage en snelle stappers. Veel bergop die dag, maar het was best wel te doen. ' s ochtends hadden wij ons warm aangekleed, omdat het zo vroeg was, maar we kregen het al snel veel te warm. Tegen de middag hadden onze koks al een hele maaltijd voor ons klaarstaan. Vanaf dat punt konden wij de Salkantay al zien liggen. 6271 meter hoog, een grote besneeuwde berg waar wij naartoe stappen. En dan een half uurtje siêsta om de voetjes te laten rusten. In de namiddag ging de weg redelijk plat. Tegen de avond wordt het al frisser en we komen na een vermoeiende dag van 6 uur stappen op de kampplaats aan, vanwaar wij twee prachtige besneeuwde toppen zien liggen. Het wordt kouder en kouder, maar we hebben vooral zitten bibberen in onze tent, met al onze kleren aan. Nog naar het avondeten geweest en dan met al onzekleren en jas in de slaapzak, handdoek rond mij gewikkeld en ik had nog koud! Ongeloofelijk! Mijn longen deden pijn van zo'n koude lucht in te ademen. Een korte en koude nacht!
Dag 2: En toen is de miserie begonnen, ik was antibiotica aan het pakken tegen parasieten die ik eerder ergens in Zuid Amerika heb opgescharreld en waardoor ik regelmatig diarree kreeg. ' sochtends (toen wij rond 5 uur moesten opstaan) voelde ik mij misselijk en had ik niet echt veel gegeten. We begonnen te stijgen naar het hoogste punt van onze trip, dus dacht ik dat het van de hoogte was. Maar ik geraakte echt niet vooruit en moest regelmatig rusten om dat ik het gevoel had dat ik moest overgeven. Na een zigzagwegje dat echt heel stijl was, probeer ik nog wat energie op te doen uit chocoladerepen enzovoort. Ik heb toen ook iets tegen de misselijkheid gekregen en op cocabladeren geknauwd (dat zou helpen tegen de hoogteziekte). En kwamen we ook onze eerste sneeuw tegen! Hoe hoger ik ging hoe erger het werd, dus leek het nogal logisch dat het van de hoogte was. Wij waren echt naast de Salkantay aan het wandelen en de uitzichten op de peruviaanse andes waren ongelofelijk! Om op ons hoogste punt te komen, 4700 meter heb ik echt bijna naar boven moeten kruipen, maar het voelde zo goed om daar aan te komen! Vooral ook omdat het vanaf daar alleen nog maar dalen was. Het is ongeloofelijk om de vegitatie te zien veranderen. Op ons hoogste punt waren erenkel een paar grasjes, maar in het dalen kwamen er stilletjesaan weer bomen enzovoort. Ik voelde mij ook beter, maar net voor ik op de lunchplaats aankwam, moest ik overgeven. Weer bijna niets gegeten, het is echt hard voor uw lichaam om te stappen zonder energie. Net voor de lunchplaats liepen we door de wolken, dus waren we weer een heel stuk gedaald. Vanaf dan voelde ikmij wel beter en zijn ik en Ita op ons gemak naar de slaapplaats gewandeld, die lag al bijna in junglegebied, want wij kwamen mooie tropische bloemen tegen. Veel afwisseling op 1 dag. Een nacht die al veel minder koud was.
Dag 3: Na gisteren 10 uur gewandeld te hebben weer om 5 uur opstaan was vreselijk en bij het ontbijt opnieuw overgegeven. We beginnen te wandelen echt in de jungle, naast de Urubamba rivier (een van de bronnen van de amazone) Heel de tijd beekjes overspringen en veel modder. Weer een totaal ander landschap. ' smiddags komen we aan in een dorpje, bewoonde wereld, raar om te zien. Hier laten we onze paarden achter en moeten we dus onze rugzak verder zelf dragen.We gaan (voor ons onverwacht) per bus verder naar Santa Teresa. Daar laten we ons gerief achter op de kampplaats en gaan met de bus naar de warmwaterbronnen. Echt zalig om daar in het warme water te baden en af en toe onder een koude waterval te gaan staan. En ook het zweet van de voorbije dagen er af weken :) Op de kampplaats hebben we nog een kampvuur gehouden en het was echt wel gezellig. Daar zaten wel echt ongeloofelijk veel muggen en ondanks de deet staan we nog vol beten. We mochten dan uitslapen tot 7 uur.
In Urubamba aangekomen was het een beetje een zoektocht naar een Hostal, want het was daar ineens al een heel stuk minder toeristisch. Uiteindelijk iets gevonden en de rugzakken achtergelaten om naar de salinas te vertrekken. We nemen een busje, weer richting Ollantaytambo om onderweg ergens afgedropt te worden, de chauffeur ging ons waarschuwen. Was dieje mens da toch wel vergeten, dus zaten we weer terug in Ollantaytambo, waar we dan vertikt hebben de bus te betalen. En weer een ander busje richting Urubamba genomen. Dan wel juist kunnen uitstappen in Tarabamba. Van daaruit loopt er een wegje stijl omhoog naar de zoutmijnen. De mensen hebben er terrassen gebouwd en laten die vollopen met gezouten water, wachten dan tot het verdampt en kappen daarna het zout dat achterblijft eruit. Erg mooi om een wit landschap te zien! Daarna zijn we terug in Urubamba aangekomen, waar er een of ander feest was, maar wij waren blijkbaar net te laat en hebben een of andere optocht gemist. Misschien had het iets met pinksteren te maken? Vanuit Urubamba nemen we de bus naar Chinchero, waar ons het zoveelste marktje en ruïnes te wachten staan. Het was ook moederkesdag en er werden mandjes met eten uitgedeeld door een soort tombola. Dus het zat daar vol met indianenmama's en dat was wel leuk om te zien. Dan weer een bus op naar Cuzco. De volgende dag in Cuzco was het slecht weer, met veel regen en zelfs hagel! Maar dat hield ons niet tegen om nog eens 4 ruïnes te gaan bezoeken! we waren echt wel nat daarna. ' s avonds zijn we mexicaans gaan eten. Vandaag was het rustdag en zijn we de bustickets naar Puno gaan kopen. Vanavond moeten we nog eens naar het reisbureau, onze spullen gaan afzetten en gaan kijken wie onze medetrekkers zijn. Ik hoop dat we het een beetje overleven, want met de hoogte en de kou zouden dat best wel eens 5 loodzware dagen kunnen worden. Ik ben benieuwd! Morgen om half 5 's ochtends worden wij opgehaald aan het hotel. Tot over 5 dagen, dan vertel ik jullie alles over Machu Pichu (en of ik nog leef).
Met een landelijk busje rijden we de heilige vallei binnen en stoppen in het dorpje Pisac. Daar is echt een enorme artesaniemarkt, waar wij onze souvenierskooplust moeilijk onder controle kunnen houden. Dan hebben we een taxi genomen de berg op naar de ruïnes en moesten we nog een heel stuk klimmen. Amai dat voelden we wel hard door de hoogte. Moeilijk ademhalen en uw hart dat ongeloofelijk snel klopt. Het is een goede training voor onze 5 daagse trektocht. Die ruïnes waren echt ongeloofelijk mooi en vooral ook het uitzicht dat we hadden vanop de bergtoppen! Die stenen passen allemaal zo perfect in elkaar. En het is echt wel indrukwekkend. Dan zijn we langs de verschillende ruïnes naar beneden gewandeld en kwamen we in het dorpje uit. We zijn in een bakkkerijtje met klei oven nog empanadas gaan kopen, die helemaal anders zijn dan in Chili. En dan vroeg in ons bed gekropen ('s avonds wordt het hier in de bergen erg koud, zelfs om een muts en sjaal enzo op te zetten) Om 6 uur 's ochtends begonnen de kerklokken dan al te luiden ( een half uur lang dan nog !) ' s ochtends een koude douche, brrrrrrrr! En dan de bus op naar Urubamba om daar op een nog kleiner busje over te stapen naar Ollantaytambo. Onze rugzakken moesten dan samen met een lading eikes van een indianenvrouwtje op het dak van de bus. Ollantaytambo is echt een inca stadje, met kasseienstraatjes en vbeel mensen in traditionele klederdracht. Daar zijn we dan ook de ruïnes gaan bezoeken die als een fort boven het stadje liggen. Morgen nemen we de bus terug naar Urubamba en van daaruit willen we dan de Salinas gaan bezoeken. Tot gauw! Tessa
In Ica aangekomen nemen we de taxi naar Huacachina. Een oase in de woestijn, een vijvertje met palmbomen enzovoort. Een gezellig hostel met een bar, waar 's avonds een feestje gehouden wordt, waardoor wij niet kunnen slapen.... In huacachina kun je sandboarden en op een duinbuggy rijden, maar wij waren zo tevreden dat we eindelijk proper gedoucht waren. Dat we dat maar achterwegen hebben gelaten. Dan zijn we naar Ica getrokken, waar eiegnlijk niet echt veel te zien is, alleen veel sporen van een aardbeving. We zijn naar een museum buiten het centrum geweest waar superveel mumies waren en vervormde schedels. Want dat deden ze vroeger in de nazca cultuur. Echt wel indrukwekkend om te zien. Dan in Ica terug naar de plaza de armas, waar we met de plaatselijke bevolking een beetje over de problematiek in Peru hebben gepraat. Heel leerrijk! ' s avonds hebben we dan de bus gepakt naar Nazca. We hadden een mooi hotelletje met een dakterras, waar je uitzicht had op de plaza de armas. De volgende dag zijn we dan gaan horen voor de Nazca lijnen te bezoeken. Je kon er over vliegen, maar dat koste enorm veel of een tour nemen die ook enrom veel koste. Dus hebben wij de plaatselijke bus gepakt en ons laten afdroppen aan een mirador. Van daaruitkon je drie figuren zien. De handen, de boom en de hagedis. Wij dachten dat die lijnen veel dieper waren, maar eigenlijk zijnz e best wel oppervlakkig. Die figuren zijn wel enorm en die lijnen lopen door voor kilometers. Dat konden we zien vanop een andere mirador waar we naartoe gestapt zijn. Dan maar het kopke breken over de vele theorieën die er bestaan. Maar eigenlijk weet niemand waarom die lijnen er zijn... Dan vanop de panamericana een bus gestopt om terug in Nazca te geraken. De volgende dag zijn we in het chique hotel van Nazca gaan zwemmen. Je moest inkom betalen voor het zwembad, waar niemand was! en dan kreeg je een sandwish en een drankje. Dus een luie dag in de zon (waardoor we nu behoorlijk rood zien). Maar dat was echt puur genieten en luieren! Dan weer een nachtbus naar Cuzco, een stad in het zuiden op 3700 meter hoogte. Een lange busrit, maar deze keer hadden we wel een comfortabele bus, dus het viel best wel mee. Cuzco is echt heel pitoresk, veel kleine straatjes enzo. De beroemde inka trail is bij alle agentschappen al volgeboekt tot en met september, dus dat mochten we wel vergeten. Maar wij hebben nu een 5 daagse trekking gereserveerd, die ook eindigt in een van de 7 wereldwonderen : MACHU PICHU. Maar eerst doen we een rondreis in de Valle Sagrado (de heilige vallei). Vandaag hebben we de museums en het centrum van Cuzco bezocht en morgen vertrekken we dus naar Pisac.
De reis naar Huaraz gecancelled ,omdat alle bussen volzaten. Een beetje pech, maar omdat we zo uitgekeken waren op Trujillo hebben we maar ineens de bus gepakt naar Lima. Weer een nachtbus met zetels die je amper achteruit kan zetten. Dus kwamen wij doodmoe weer in Lima aan. Gelukkig maar konden we weer bij Freya terecht en eens lekker gaan uitslapen / zieken. Het was nodig en het deed deugd! We zijn nog een nieuwe reisgids gaan kopen, omdat de mijne samen met de rugzak gestolen was. En we zijn op zoek gegaan naar een bidonnetje campinggas. Een hele opgave in Lima!
Na 2 daagjes rust in Lima hebben we de bus genomen naar Paracas. Een kuststadje ten zuiden van Lima, we werden daar al direct uitgenodigd op een kampvuurtje op het strand. Dus diezelfde avond kwamen we met nog een hele hoop toeristen en die gasten van het toeristenbureau samen. Eerst salsalessen, wat echt wel plezant is! En het begint echt serieus te lukken bij mij. Ik verschoot van mijzelf. En daarna naar het strand getrokken om een kampvuurtje te doen. Gezellige avond! Dan de dag erna zijn we op uitstap geweest naar het natuurpark van Paracas. Mee met twee tsjechen, die echt ambetant waren J Dan zijn we door de woestijn naar cliffen gereden, waar je echt een mooi uitzicht had. En er was normaal een mooie clif met zon boog over, maar die is ingestort bij de aardbeving van 8 maanden geleden. Hier en daar zie je daar nog sporen van. Dan zijn we naar een strand geweest met rood zand, heel erg speciaal en daarna naar een klein vissersdorpje waar we konden eten en een beetje zwemmen. Omdat de tscjechen zo gehaast waren, was de dag snel voorbij en keerden we alweer terug naar Paracas. Weer een uitnodiging, voor een BBQ deze keer. En ze hadden ons beloofd om pisco sour te leren maken, maar zoals dat met dePeruanen wel eens vaker gebeurt kwam er van die belfote nietveel in huis. We hebben het niet erg laat gemaakt. Vandaag zijn we naar de Islas Ballestas gegaan. Waar ik echt de meeste vogels samen uit mijn leven gezien heb. Echt ongeloofelijk veel! En ook veel zeeleeuwen enzo. Zoveel vogels dat ze zelfs om de 5 jaar al de kak van het eiland schrapen om die als meststof te gebruiken. Ge kunt u al inbeelden hoe het daar rook! Stinky! :P Maar het was wel indrukwekkend om te zien.
Straks nemen we de bus naar Ica, nog een goed uurtje zuidelijker. En zo gaan we stilletjesaan richting Cusco!
Gegroet PS ( Het lukt Ita niet om de foto's op de site te zetten,de volgende keer proberen we nog eens )
Na een redelijk slapeloze nacht in Cajamarca, wordt ik 's ochtends ziekjes wakker. Weinig slaap en het begin van de herfst zorgt voor koorts en verkoudheid, een griepje dus. Om 11u 's ochtends nemen we met een krotbusmaatschappij de bus terug naar Trujillo. Een rit van 6 uur met heel erg veel bochtjes en door de wolken rijden. Bij mij deed alles zo ongeveer zeer, dus het was niet zo aangenaam, maar ik heb toch nog wat kunnen slapen. terug in Trujillo zijn we bij Hannah thuis gaan eten, die de belgen van Trujillo (AFS) had uitgenodigd, dus zaten we hier aan de andere kant van de wereld met 6 belgen aji de pollo te eten. Best wel raar eigenlijk, maar het was wel gezellig. Normaal gingen we daarna nog uit, maar omdat ik ziekjes ben, verkozen we om maar eens goed uit te slapen. Het surfen dat er voor vandaag inzat, komt er dus ook niet van :( Ziek zijn is nooit leuk. Vannacht pakken we de bus naar Huaraz, in de bergen en daarna terug naar Lima. We zijn nu al ongeveer 2 weken weg en de tijd vliegt!!
Buiten uren op het politiekantoor, hebben we in cajamarca ook nog de kathedraal bezocht, die in barok stijl is. En een cerro beklommen, waar de troon stond van Atahualpe, de inca leider. We zijn ook naar een leuk marktje geweest en hebben al wat souveniertjes gekocht. Er lopen hier echt veel indiaanse vrouwen rond met gekke hoedjes en brede rokken. Een heel leuk stadje! Kijk op ita haar fotosite, want mijn fototoestel is dus gestolen... picasaweb.google.com/itaterpstra Dikke kus aan iedereen Tot schrijfs
"El señor de Sipan" was echt heel indrukwekkend, spijtiggenoeg mochten we geen foto's trekken van al die gouden schatten. Maar het was echt wel heel mooi. Die is begraven met twee lama's, zijn 3 vrouwen, een kind, een hond, een bewaker, al zijn goud en kleren, vasen, en zo veel meer! Het was echt een gigantsich museum waar dat allemaal in uitgesteld werd. Toen gingen we onze rugzak ophalen in het hotel en vertrokken we naar de terminal om onze bus naar Cajamarca te nemen. En ja toen gebeurde wat er zowiezo eens moets gebeuren, ook al kijken we zo goed uit. Wij zaten dus rustig op een bankje te wachten met onze rugzakken en ik sta recht om iets te gaan vragen aan de balie en Ita bleef bij de rugzakken. Ondertussen komt er iemand naast Ita zitten en laat een muntstukje op de grond vallen en begint aan haar trui te trekken. En terwijl Ita afgeleid werd gaat er een andere met mijn rugzak lopen... Ik kwam juist terug van de balie toen ze gaan lopen waren. Ik ben nog naar buiten gelopen, maar ze waren al verdwenen. Al de mensen rond ons hadden dat dus allemaal gezien en niets gedaan! Blijkbaar hadden ze daarvoor toen ik nog neerzat ook al chocoladesaus op mijn trui gesmeerd, maar ik had dat niet gemerkt. Dat is dus ook een trukje, zodat je je trui uit doet en ze dan terwijl je rugzak stelen. Niets aan te doen de rugzak en het fototoestel! zijn verdwenen. De politieagent die eigenlijk de terminal moets bewaken was net even naar buiten., dus hebben die gasten (die blijkbaar met 4 waren) van de juiste moment geprofiteerd. Ik heb dan nog met die politieagent gepraat, maar die stond daar gewoon maar wat te gapen en dan nog met de verantwoordelijke van de terminal. Bleek dat ze veiligheidscamera's hebben, maar dat er net niemand naar aan het kijken was. Wat ik dus kwijt ben is het fototoestel met kabel, leesboek, reisgids, mijn kaart van Peru, een zaklampje, mijn agenda en notitieboekje, een handtasje,... We hadden geen tijd om naar het politiekantoor te gaan want onze bus ging net vertrekken. Dus zijn we maar op die bus naar Cajamarca gestapt. Een heel mooie rit, de overgang van woestijn naar groene bergen waar een rivier doorloopt. In cajamarca aangekomen zijn we dan wel naar het politiebureau gegaan. Eerst wilden ze ons niet helpen, omdat we dat toch in Chiclayo zelf hadden moeten doen. Op het kantoor zaten allemaal jonge bandietjes en een van die flikken begon gewoon kei hard tegen een gastje te shotten! En wij werden anar buiten begeleid, waarschijnlijk omdat we dat niet mochten zien. Best wel choquerend. Ze zeiden ons 5 minuutjes te wachten die al snel een helf uur werden en we mochten onze verklaring afleggen. Was ik blij dat ik toch al behoorlijk Spaans kan en tenminste kon uitleggen wat er gebeurd was. We moesten dan de volgende dag terugkomen om het oficiële papier te komen halen, want hij had dat gewoon op een kladblaadje geschreven. Vannochtend dus komen wij aan op het politiekantoor en bleek dat we eerst nog het oficiële papier moesten gaan kopen (JA! voor een PV moet je hier betalen) En dan nog in de bank helemaal aan de andere kant van de stad een papiertje gaan halen, waar we ook voor moesten betalen. Dus gingen we daar dan terug mee naar het kantoor. Moest die mens dat dan nog overtypen (op een tikmachien!) op ons oficiële papier, dus moesten we in de namiddag nog eens teruggaan! Nu hebben we het eindelijk te pakken gekregen en hoop ik dus iets terug te krijgen van de verzekering.
Voor we met Hannah naar zee gingen, hebben we een tour gedaan naar de huaca del sol y huaca de la luna. Twee piramides van de moche cultuur. De huaca del sol is de religieuze tempel en de la luna het politische centrum. We konden alleen de tempel bezoeken, omdat ze de andere piramide nog aan het opgraven zijn. Ik kon mij er al veel meer bij voorstellen dan bij die muren van Chan Chan. Er stonden in die piramide van 5 verdiepen veel schilderingen. Er werd ook helemal uitgelegd hoe ze vroeger mensen offerden enzo. Wel gruwelijk om u dat in te beelden. In de namiddag zijn we naar de zee geweest met Hannah. We hebben lekker bijgekletst en wat artesaniamarktjes afgekruind. Daarna zijn we nog eens gaan horen voor surflessen die we misschien volgend weekend gaan volgen en hebben we naar de zonsondergang gekeken. Voor in de zee te zwemmen was het al te koud. Want 's avonds wordt het hier al behoorlijk fris. De herfst is begonnen. Maar overdag nog steeds een aangenaam temperatuurtje. Ondertussen hebben we de bus gepakt naar Chiclayo, nog meer ten noorden van Trujillo. Een stad waar geen enkele toerist te bespeuren valt. Er is hier een gigantische markt waar je echt ALLES kan kopen en die is supergroot. Dat heeft wel indruk op mij gemaakt. Morgen gaan we naar Lambayeque, een dorpje hier dicht bij om naar "El señor de Sipan" te gaan. Dat was een Moche leider en die zijn tumbes hebben ze teruggevonden, met heel veel goud enzo. Ze zeggen dat het nogal impresionant is en dat zullen we morgen dus gaan bekijken. Daarna pakken we de bus naar Cajamarca, een stad meer in het binnenland.
PS:( nog nooit in mijn leven heb ik zoveel kakkerlakken gezien!, zelfs in de properste huizen lopen die rond en die zijn echt gigantisch. In trujillo had ik ook veel mieren in mijn bed, dus ik hoop voorlopig van de kakkerlakken gespaard te blijven)
Na de nachtbus kwamen we dus om 7 uur 's ochtends zondag aan in Trujillo. Het uur om naar de kerk te gaan, dat was wel duidelijk, al de mensen in hun chiqueste (of hoe ged a woord ook schrijft) kleren gingen naar de mis. De goedkope hotelletjes waren ofwel gesloten ofwel volzet, dus zitten we in een iets duurder koloniaal hotel met eigen badkamer en kabel TV. Dan zijn we naar de plaza de armas geweest en hebben we de wissel van de wacht gezien. We moesten uit respect opstaan bij het volkslied, maar wisten langs geen kanten hoe dat klonk, dus moesten we heel de tijd opletten of ze nog niet rechtstonden. Uiteindelijk waren we wel op tijd. Dan zijn we wat in de stad gaan rondlopen, maar omdat het zondag was, was alles gesloten. Dan hebben we met Hannah afgesproken. Het was echt heel raar om die terug te zien, maar ook wel heel plezant. Ze had nog een vriendin bij, Kristien (ook een belgische die in Trujillo zit) en dan zijn we een piña fruitsapje gaan drinken. We hebben gezellig bijgekletst en ervaringen uitgewisseld. Een jaar AFS en naar school gaan is blijkbaar helemaal anders dan een jaar rondreizen en alle vrijheid hebben die je u kunt inbeelden. Ik ben eigenlijk heel content met de manier waarop ik het gedaan heb (en nog steeds aan het doen ben). De tweede dag in Trujillo zijn we de ruïnes van de Chimu beschaving gaan bezoeken. Chan Chan, het museum en de Huaca la Esmeralda. Vooral heel grote muren van klei, een ingewikkeld complex (paleis) met gangen, pleinen enzovoort. In de muren waren er figuren gemaakt van pelikanen, vissen, zeeotters en visnetten. In het museum kwamen we dan nog wat meer te weten over de beschaving. Het was een indianenbeschaving die er was voor de Inca's en dan later door hen verroverd geweest is. Na een picknick op een pleintje met een stukje watermeloen van een fruitkraampje, zijn we nog de Huaca gaan bezoeken. Een soort tempel, maar ik kon mij er niet zo veel bij voorstellen. In al die ruïnes liepen er ook nog peruviaanse honden rond. Dat is een speciale soort en die zijn kaal, eigenlijk best wel vies. We zijn dan in het centrum nog een koloniaal huis gaan bezoeken. Morgen gaan we met Hannah naar de zee, maar wel in de namiddag, want zij moet nog naar school. Daarna willen we naar Chiclayo gaan om "el señor de Sipan" te gaan bekijken en dan via Trujillo terugkeren. Aahja, we waren in een restaurant zo dapper om Cavia te bestellen, maar toen was het op. Ik weet niet of ik nog een keer zo dapper ga zijn.
In Lima zijn we nog de kerk en het klooster van San Fransisco gaan bezoeken. Onder het klooster lag het vroegere kerkhof van Lima, waar we dus duizende schedels en botten hebben kunnen bewonderen, wel een beetje griezelig eigenlijk. In de voormiddag waren we dan nog busticketjes naar Trujillo (stad in het noorden waar Hannah met AFS zit) gaan zoeken. Elke busmaatschappij heeft hier een andere terminal en het was niet zo simpel om hier te geraken. Ind e namiddag zijn we de cerro San cristobal opgereden, door een armere wijk. Ook indrukwekkend om te zien en dan uitzicht over het gigantische Lima! Ech vreselijk groot, je kon gewoon het eidne niet zien, het verdween in een grijze smogwolk. Dan 's avonds hebben we de nachtbus naar Trujillo gepakt. De zetels kon je bijna niet naqar achter zetten, maar al een geluk zat er niet veel volk in de bus en konden we twee stoelen innemen. Eigenlijk heb ik toch niet zo goed geslapen.
Ondertussen zijn we al in Arequipa en hebben we de plaza de armas en de Cathedraal bezocht. Het is echt een heel aangename stad, waar je je snel op je gemak voelt.
Stomkoppen!
Met de bus van Cuzco naar Puno was echt een heel mooie tocht!
Dag 4: We vertrekken uit Santa Teresa en moeten de rivier oversteken met een kabelbaantje, wat een avontuur en wat een schrik, maar uiteindelijk viel het best wel mee. Telkens per twee erin en dan nog met de rugzakken erbij. We stappen weerlangs de Urubamba rivier en zien nog een indrukwekkende waterval. Tot aan het middag eten was het niet zo ver. Onderweg kwamen we nog een huilend meisje tegen, ze was (bleek uiteindelijk) haar kleurtjespen verloren en zat daaropm naast de weg te wenen. Zij is dan met ons meegestapt tot aan het volgende dorpje.
Dag 1:
In Urubamba aangekomen was het een beetje een zoektocht naar een Hostal, want het was daar ineens al een heel stuk minder toeristisch. Uiteindelijk iets gevonden en de rugzakken achtergelaten om naar de salinas te vertrekken. We nemen een busje, weer richting Ollantaytambo om onderweg ergens afgedropt te worden, de chauffeur ging ons waarschuwen. Was dieje mens da toch wel vergeten, dus zaten we weer terug in Ollantaytambo, waar we dan vertikt hebben de bus te betalen. En weer een ander busje richting Urubamba genomen. Dan wel juist kunnen uitstappen in Tarabamba. Van daaruit loopt er een wegje stijl omhoog naar de zoutmijnen. De mensen hebben er terrassen gebouwd en laten die vollopen met gezouten water, wachten dan tot het verdampt en kappen daarna het zout dat achterblijft eruit. Erg mooi om een wit landschap te zien!
Met een landelijk busje rijden we de heilige vallei binnen en stoppen in het dorpje Pisac. Daar is echt een enorme artesaniemarkt, waar wij onze souvenierskooplust moeilijk onder controle kunnen houden. Dan hebben we een taxi genomen de berg op naar de ruïnes en moesten we nog een heel stuk klimmen. Amai dat voelden we wel hard door de hoogte. Moeilijk ademhalen en uw hart dat ongeloofelijk snel klopt. Het is een goede training voor onze 5 daagse trektocht. Die ruïnes waren echt ongeloofelijk mooi en vooral ook het uitzicht dat we hadden vanop de bergtoppen! Die stenen passen allemaal zo perfect in elkaar. En het is echt wel indrukwekkend. Dan zijn we langs de verschillende ruïnes naar beneden gewandeld en kwamen we in het dorpje uit. We zijn in een bakkkerijtje met klei oven nog empanadas gaan kopen, die helemaal anders zijn dan in Chili. En dan vroeg in ons bed gekropen ('s avonds wordt het hier in de bergen erg koud, zelfs om een muts en sjaal enzo op te zetten) Om 6 uur 's ochtends begonnen de kerklokken dan al te luiden ( een half uur lang dan nog !) ' s ochtends een koude douche, brrrrrrrr!
In Ica aangekomen nemen we de taxi naar Huacachina. Een oase in de woestijn, een vijvertje met palmbomen enzovoort. Een gezellig hostel met een bar, waar 's avonds een feestje gehouden wordt, waardoor wij niet kunnen slapen....
Na een redelijk slapeloze nacht in Cajamarca, wordt ik 's ochtends ziekjes wakker. Weinig slaap en het begin van de herfst zorgt voor koorts en verkoudheid, een griepje dus. Om 11u 's ochtends nemen we met een krotbusmaatschappij de bus terug naar Trujillo.
Buiten uren op het politiekantoor, hebben we in cajamarca ook nog de kathedraal bezocht, die in barok stijl is. En een cerro beklommen, waar de troon stond van Atahualpe, de inca leider. We zijn ook naar een leuk marktje geweest en hebben al wat souveniertjes gekocht. Er lopen hier echt veel indiaanse vrouwen rond met gekke hoedjes en brede rokken.
Voor we met Hannah naar zee gingen, hebben we een tour gedaan naar de huaca del sol y huaca de la luna.
Na de nachtbus kwamen we dus om 7 uur 's ochtends zondag aan in Trujillo. Het uur om naar de kerk te gaan, dat was wel duidelijk, al de mensen in hun chiqueste (of hoe ged a woord ook schrijft) kleren gingen naar de mis. De goedkope hotelletjes waren ofwel gesloten ofwel volzet, dus zitten we in een iets duurder koloniaal hotel met eigen badkamer en kabel TV.
In Lima zijn we nog de kerk en het klooster van San Fransisco gaan bezoeken. Onder het klooster lag het vroegere kerkhof van Lima, waar we dus duizende schedels en botten hebben kunnen bewonderen, wel een beetje griezelig eigenlijk.
