De reis naar Huaraz gecancelled ,omdat alle bussen volzaten. Een beetje pech, maar omdat we zo uitgekeken waren op Trujillo hebben we maar ineens de bus gepakt naar Lima. Weer een nachtbus met zetels die je amper achteruit kan zetten. Dus kwamen wij doodmoe weer in Lima aan. Gelukkig maar konden we weer bij Freya terecht en eens lekker gaan uitslapen / zieken. Het was nodig en het deed deugd! We zijn nog een nieuwe reisgids gaan kopen, omdat de mijne samen met de rugzak gestolen was. En we zijn op zoek gegaan naar een bidonnetje campinggas. Een hele opgave in Lima!
Na 2 daagjes rust in Lima hebben we de bus genomen naar Paracas. Een kuststadje ten zuiden van Lima, we werden daar al direct uitgenodigd op een kampvuurtje op het strand. Dus diezelfde avond kwamen we met nog een hele hoop toeristen en die gasten van het toeristenbureau samen. Eerst salsalessen, wat echt wel plezant is! En het begint echt serieus te lukken bij mij. Ik verschoot van mijzelf. En daarna naar het strand getrokken om een kampvuurtje te doen. Gezellige avond! Dan de dag erna zijn we op uitstap geweest naar het natuurpark van Paracas. Mee met twee tsjechen, die echt ambetant waren J Dan zijn we door de woestijn naar cliffen gereden, waar je echt een mooi uitzicht had. En er was normaal een mooie clif met zon boog over, maar die is ingestort bij de aardbeving van 8 maanden geleden. Hier en daar zie je daar nog sporen van. Dan zijn we naar een strand geweest met rood zand, heel erg speciaal en daarna naar een klein vissersdorpje waar we konden eten en een beetje zwemmen. Omdat de tscjechen zo gehaast waren, was de dag snel voorbij en keerden we alweer terug naar Paracas. Weer een uitnodiging, voor een BBQ deze keer. En ze hadden ons beloofd om pisco sour te leren maken, maar zoals dat met dePeruanen wel eens vaker gebeurt kwam er van die belfote nietveel in huis. We hebben het niet erg laat gemaakt. Vandaag zijn we naar de Islas Ballestas gegaan. Waar ik echt de meeste vogels samen uit mijn leven gezien heb. Echt ongeloofelijk veel! En ook veel zeeleeuwen enzo. Zoveel vogels dat ze zelfs om de 5 jaar al de kak van het eiland schrapen om die als meststof te gebruiken. Ge kunt u al inbeelden hoe het daar rook! Stinky! :P Maar het was wel indrukwekkend om te zien.
Straks nemen we de bus naar Ica, nog een goed uurtje zuidelijker. En zo gaan we stilletjesaan richting Cusco!
Gegroet PS ( Het lukt Ita niet om de foto's op de site te zetten,de volgende keer proberen we nog eens )
Na een redelijk slapeloze nacht in Cajamarca, wordt ik 's ochtends ziekjes wakker. Weinig slaap en het begin van de herfst zorgt voor koorts en verkoudheid, een griepje dus. Om 11u 's ochtends nemen we met een krotbusmaatschappij de bus terug naar Trujillo. Een rit van 6 uur met heel erg veel bochtjes en door de wolken rijden. Bij mij deed alles zo ongeveer zeer, dus het was niet zo aangenaam, maar ik heb toch nog wat kunnen slapen. terug in Trujillo zijn we bij Hannah thuis gaan eten, die de belgen van Trujillo (AFS) had uitgenodigd, dus zaten we hier aan de andere kant van de wereld met 6 belgen aji de pollo te eten. Best wel raar eigenlijk, maar het was wel gezellig. Normaal gingen we daarna nog uit, maar omdat ik ziekjes ben, verkozen we om maar eens goed uit te slapen. Het surfen dat er voor vandaag inzat, komt er dus ook niet van :( Ziek zijn is nooit leuk. Vannacht pakken we de bus naar Huaraz, in de bergen en daarna terug naar Lima. We zijn nu al ongeveer 2 weken weg en de tijd vliegt!!
Buiten uren op het politiekantoor, hebben we in cajamarca ook nog de kathedraal bezocht, die in barok stijl is. En een cerro beklommen, waar de troon stond van Atahualpe, de inca leider. We zijn ook naar een leuk marktje geweest en hebben al wat souveniertjes gekocht. Er lopen hier echt veel indiaanse vrouwen rond met gekke hoedjes en brede rokken. Een heel leuk stadje! Kijk op ita haar fotosite, want mijn fototoestel is dus gestolen... picasaweb.google.com/itaterpstra Dikke kus aan iedereen Tot schrijfs
"El señor de Sipan" was echt heel indrukwekkend, spijtiggenoeg mochten we geen foto's trekken van al die gouden schatten. Maar het was echt wel heel mooi. Die is begraven met twee lama's, zijn 3 vrouwen, een kind, een hond, een bewaker, al zijn goud en kleren, vasen, en zo veel meer! Het was echt een gigantsich museum waar dat allemaal in uitgesteld werd. Toen gingen we onze rugzak ophalen in het hotel en vertrokken we naar de terminal om onze bus naar Cajamarca te nemen. En ja toen gebeurde wat er zowiezo eens moets gebeuren, ook al kijken we zo goed uit. Wij zaten dus rustig op een bankje te wachten met onze rugzakken en ik sta recht om iets te gaan vragen aan de balie en Ita bleef bij de rugzakken. Ondertussen komt er iemand naast Ita zitten en laat een muntstukje op de grond vallen en begint aan haar trui te trekken. En terwijl Ita afgeleid werd gaat er een andere met mijn rugzak lopen... Ik kwam juist terug van de balie toen ze gaan lopen waren. Ik ben nog naar buiten gelopen, maar ze waren al verdwenen. Al de mensen rond ons hadden dat dus allemaal gezien en niets gedaan! Blijkbaar hadden ze daarvoor toen ik nog neerzat ook al chocoladesaus op mijn trui gesmeerd, maar ik had dat niet gemerkt. Dat is dus ook een trukje, zodat je je trui uit doet en ze dan terwijl je rugzak stelen. Niets aan te doen de rugzak en het fototoestel! zijn verdwenen. De politieagent die eigenlijk de terminal moets bewaken was net even naar buiten., dus hebben die gasten (die blijkbaar met 4 waren) van de juiste moment geprofiteerd. Ik heb dan nog met die politieagent gepraat, maar die stond daar gewoon maar wat te gapen en dan nog met de verantwoordelijke van de terminal. Bleek dat ze veiligheidscamera's hebben, maar dat er net niemand naar aan het kijken was. Wat ik dus kwijt ben is het fototoestel met kabel, leesboek, reisgids, mijn kaart van Peru, een zaklampje, mijn agenda en notitieboekje, een handtasje,... We hadden geen tijd om naar het politiekantoor te gaan want onze bus ging net vertrekken. Dus zijn we maar op die bus naar Cajamarca gestapt. Een heel mooie rit, de overgang van woestijn naar groene bergen waar een rivier doorloopt. In cajamarca aangekomen zijn we dan wel naar het politiebureau gegaan. Eerst wilden ze ons niet helpen, omdat we dat toch in Chiclayo zelf hadden moeten doen. Op het kantoor zaten allemaal jonge bandietjes en een van die flikken begon gewoon kei hard tegen een gastje te shotten! En wij werden anar buiten begeleid, waarschijnlijk omdat we dat niet mochten zien. Best wel choquerend. Ze zeiden ons 5 minuutjes te wachten die al snel een helf uur werden en we mochten onze verklaring afleggen. Was ik blij dat ik toch al behoorlijk Spaans kan en tenminste kon uitleggen wat er gebeurd was. We moesten dan de volgende dag terugkomen om het oficiële papier te komen halen, want hij had dat gewoon op een kladblaadje geschreven. Vannochtend dus komen wij aan op het politiekantoor en bleek dat we eerst nog het oficiële papier moesten gaan kopen (JA! voor een PV moet je hier betalen) En dan nog in de bank helemaal aan de andere kant van de stad een papiertje gaan halen, waar we ook voor moesten betalen. Dus gingen we daar dan terug mee naar het kantoor. Moest die mens dat dan nog overtypen (op een tikmachien!) op ons oficiële papier, dus moesten we in de namiddag nog eens teruggaan! Nu hebben we het eindelijk te pakken gekregen en hoop ik dus iets terug te krijgen van de verzekering.
Voor we met Hannah naar zee gingen, hebben we een tour gedaan naar de huaca del sol y huaca de la luna. Twee piramides van de moche cultuur. De huaca del sol is de religieuze tempel en de la luna het politische centrum. We konden alleen de tempel bezoeken, omdat ze de andere piramide nog aan het opgraven zijn. Ik kon mij er al veel meer bij voorstellen dan bij die muren van Chan Chan. Er stonden in die piramide van 5 verdiepen veel schilderingen. Er werd ook helemal uitgelegd hoe ze vroeger mensen offerden enzo. Wel gruwelijk om u dat in te beelden. In de namiddag zijn we naar de zee geweest met Hannah. We hebben lekker bijgekletst en wat artesaniamarktjes afgekruind. Daarna zijn we nog eens gaan horen voor surflessen die we misschien volgend weekend gaan volgen en hebben we naar de zonsondergang gekeken. Voor in de zee te zwemmen was het al te koud. Want 's avonds wordt het hier al behoorlijk fris. De herfst is begonnen. Maar overdag nog steeds een aangenaam temperatuurtje. Ondertussen hebben we de bus gepakt naar Chiclayo, nog meer ten noorden van Trujillo. Een stad waar geen enkele toerist te bespeuren valt. Er is hier een gigantische markt waar je echt ALLES kan kopen en die is supergroot. Dat heeft wel indruk op mij gemaakt. Morgen gaan we naar Lambayeque, een dorpje hier dicht bij om naar "El señor de Sipan" te gaan. Dat was een Moche leider en die zijn tumbes hebben ze teruggevonden, met heel veel goud enzo. Ze zeggen dat het nogal impresionant is en dat zullen we morgen dus gaan bekijken. Daarna pakken we de bus naar Cajamarca, een stad meer in het binnenland.
PS:( nog nooit in mijn leven heb ik zoveel kakkerlakken gezien!, zelfs in de properste huizen lopen die rond en die zijn echt gigantisch. In trujillo had ik ook veel mieren in mijn bed, dus ik hoop voorlopig van de kakkerlakken gespaard te blijven)
Na de nachtbus kwamen we dus om 7 uur 's ochtends zondag aan in Trujillo. Het uur om naar de kerk te gaan, dat was wel duidelijk, al de mensen in hun chiqueste (of hoe ged a woord ook schrijft) kleren gingen naar de mis. De goedkope hotelletjes waren ofwel gesloten ofwel volzet, dus zitten we in een iets duurder koloniaal hotel met eigen badkamer en kabel TV. Dan zijn we naar de plaza de armas geweest en hebben we de wissel van de wacht gezien. We moesten uit respect opstaan bij het volkslied, maar wisten langs geen kanten hoe dat klonk, dus moesten we heel de tijd opletten of ze nog niet rechtstonden. Uiteindelijk waren we wel op tijd. Dan zijn we wat in de stad gaan rondlopen, maar omdat het zondag was, was alles gesloten. Dan hebben we met Hannah afgesproken. Het was echt heel raar om die terug te zien, maar ook wel heel plezant. Ze had nog een vriendin bij, Kristien (ook een belgische die in Trujillo zit) en dan zijn we een piña fruitsapje gaan drinken. We hebben gezellig bijgekletst en ervaringen uitgewisseld. Een jaar AFS en naar school gaan is blijkbaar helemaal anders dan een jaar rondreizen en alle vrijheid hebben die je u kunt inbeelden. Ik ben eigenlijk heel content met de manier waarop ik het gedaan heb (en nog steeds aan het doen ben). De tweede dag in Trujillo zijn we de ruïnes van de Chimu beschaving gaan bezoeken. Chan Chan, het museum en de Huaca la Esmeralda. Vooral heel grote muren van klei, een ingewikkeld complex (paleis) met gangen, pleinen enzovoort. In de muren waren er figuren gemaakt van pelikanen, vissen, zeeotters en visnetten. In het museum kwamen we dan nog wat meer te weten over de beschaving. Het was een indianenbeschaving die er was voor de Inca's en dan later door hen verroverd geweest is. Na een picknick op een pleintje met een stukje watermeloen van een fruitkraampje, zijn we nog de Huaca gaan bezoeken. Een soort tempel, maar ik kon mij er niet zo veel bij voorstellen. In al die ruïnes liepen er ook nog peruviaanse honden rond. Dat is een speciale soort en die zijn kaal, eigenlijk best wel vies. We zijn dan in het centrum nog een koloniaal huis gaan bezoeken. Morgen gaan we met Hannah naar de zee, maar wel in de namiddag, want zij moet nog naar school. Daarna willen we naar Chiclayo gaan om "el señor de Sipan" te gaan bekijken en dan via Trujillo terugkeren. Aahja, we waren in een restaurant zo dapper om Cavia te bestellen, maar toen was het op. Ik weet niet of ik nog een keer zo dapper ga zijn.
In Lima zijn we nog de kerk en het klooster van San Fransisco gaan bezoeken. Onder het klooster lag het vroegere kerkhof van Lima, waar we dus duizende schedels en botten hebben kunnen bewonderen, wel een beetje griezelig eigenlijk. In de voormiddag waren we dan nog busticketjes naar Trujillo (stad in het noorden waar Hannah met AFS zit) gaan zoeken. Elke busmaatschappij heeft hier een andere terminal en het was niet zo simpel om hier te geraken. Ind e namiddag zijn we de cerro San cristobal opgereden, door een armere wijk. Ook indrukwekkend om te zien en dan uitzicht over het gigantische Lima! Ech vreselijk groot, je kon gewoon het eidne niet zien, het verdween in een grijze smogwolk. Dan 's avonds hebben we de nachtbus naar Trujillo gepakt. De zetels kon je bijna niet naqar achter zetten, maar al een geluk zat er niet veel volk in de bus en konden we twee stoelen innemen. Eigenlijk heb ik toch niet zo goed geslapen.
Later komen de verhalen van San pedro en Argentinie, maar nu ga ik eerst even verder met de aankomst in Lima. 15 april ben ik dus aangekomen in de hoofdstad van Peru. En ben ik met een taxi naar het huis van Freya gereden, waar we logeren. Ze hebben hier 3 deugenieten van kinderen, maar dat maakt het altijd wel heel gezellig. In de namiddag ben ik dan ita gaan halen in de luchthaven. Ik heb 5 bussen genomen om daar te geraken. "Leve Transsantiago" ze hadden al voorspeld dat ik het uit ging roepen. De bussen hier zijn echt krotbakken en er hangen mannen uit die roepen naar waar de bus gaat, dus ze stuurden mij van hier naar ginder, maar had dus wel al een groot stuk van Lima gezien. Op de luchthaven kwam Ita aan na een heel erg lange vlucht en zijn we met een taxi naar Barranco gereden. Dat is de wijk waar we logeren en ligt aan de zee. De volgende dag zijn we Barranco en miraflores gaan bezoeken. Veel koloniale huizen en zon beetje de zakenwijk. En -s avonds hebben we nog een beetje op het strand gezeten. We hebben wel veel aantrek, bijna 3/5de van de autos toetert naar ons, misschien komt dat ook wel omdat het taxis zijn... Maar op straat zegt ook heel veel volk "goeiendag" en worde we nagefloten. Twee "blonde" meisjes zijnde, vallen we natuurlijk wel op. Vandaag zijn we het centrum van Lima gaan bezoeken, de kathedraal, het hoofdplein, de winkelstraat en overal kregen we geleide bezoeken. We zagen ook de wissel van de wacht aan het presidentiele paleis en typische peruviaanse dansen op de plaza de armas. -s middags zijn we in de Chinese wijk gaan eten. 10 procent van de bevolking van Lima zijn Chinezen. Daarna liepen we langs een gebouw waar we nieuwsgierig naar keken omdat we niet wisten wat het was en we werden direct gevraagd of we het wilden bezoeken. Later bleek het het "congreso", parlement te zijn. Waar bezoeken blijkbaar nogal bijzonder waren. We kregen een badge en moesten door een veiligheidspoort, waar ik piepte, maar niet werd tegengehouden. En we kregen een prive gids die ons alles tot in de puntjes uitlegde. Daarna zijn we ook nog het museum van de Inquisitie gaan bezoeken, waar je zo kon zien hoe de mesnen vroeger gefolterd werden. Een drukke dag en morgen keren we terug naar het centrum om nog meer aan sightseeing te doen. Onze verhalen kunnen jullie ook volgen op ita haar blog: www.bloggen.be/ita En de fotos staan op de picasawebsite.
San Pedro de Atacama - Pukura Quitor en Valle de la Luna
San Pedro de Atacama is een heel toeristisch plaatsje dat in de woestijn van Atacama ligt. Alle huisjes in het dorpje zijn van adobe gebouwd, adobe is een soort klei, het ziet er heel primitief uit, maar echt in elke deur is er een reisbureau, souvenierswinkeltje, restaurant,... Je ziet er bijna geen inheese mensen, enkel toeristen. Om een beetje van die drukte te ontsnappen zijn we in een hotelletje buiten het centrum gaan slapen, met een eigen terrasje en een keukentje, best wel gezellig. San Pedro heeft een erg pitoresk kerkje, het wit steekt erg af tegen die hemel die hier 50 keer blauwer ziet dan op andere plaatsen en het dak is gemaakt van cactushout. De eerste dag zijn we een wandeling gaan maken naar Pukura Quitor, een versterkingsburcht opo ongeveer 3 uur wandelen van ons hotelletje. In ons hotelletje was er een heel schattig hondje, dat ons vergezelde op onze wandeling, tot hij een verfrisende duik ging nemen in een kanaal en hij er niet meer uit geraakte, arm en dom hondje toch! Zo wandelen in de woestijn en op die hoogte in de blakke zon is echt ongeloodelijk vermoeiend! Onderweg kwamen we er ineens een groep ruiters aan gegalopeerd die in traditionele klederdracht waren. Zij gingen alle zieken van het dorp bezoeken en namen op een kar de priester mee die hun dan kwam zegenen ofzo. Best wel indrukwekkend om te zien. Na best wel een vermoeiende wandeling kwamen we dan uit bij de pukura Quitor, die hebben we dan bezocht en daarna zijn we ook nog helemaal boven naar een mirador geklommen, waar we een prachtig uitzicht hadden. Na een verbazend snelle afdaling zijn we nog naar de grotten van de duivel geweest, waar we zonder pillamp niet echt veel konden zien. Er waren ook indianenhoofden uitgehouwen in de rotsen, echt groot. Omdat we het niet echt zagen zitten om terug te stappen naar het dorp hebben we maar gelift. In de namiddag tegen 4 uur zijn we dan op excursie geweest naar de Valle de la Luna. eerst gingen we naar een mirador vanwaar je zicht had op de Quebrada del sal. Een bergketen die heel veel mineralen bevat, vooral zout en daardoor mooie witte motieven in de bergen geeft. Dicht bij San pedro ligt ook de Salar de Atacama (een zoutvlakte) maar daar zijn we een adere dag naartoe geweest. Daarna zijn we verder gereden naar de Valle de la Muerte (dodenvallei) waar echt heel mooi gevormde duinen zijn, het is daar preies een maanlandschap. daar hebben we dan een wandelingetje gemaakt en zijn dan verder gereden naar de Valle de La Luna (maanvallei), waar al de toeristen (overdreven veel) een duin opklimmen om de zonsondergang te zien. De zon schijnt dan op de Andes, waardoor de bergen in het door en oranje,.... oplichten. Echt heel mooi!
Echt heel kort, want ik heb nog 10 minuten in het internetcafé. We zijn naar Vicuña en Montegrande geweest in Valle de Elqui. Dan naar la Serena en Antofagasta. Daarna naar San Pedro de Atacama, waar we de salar, valle de la luna, de geisers el tatio, de lagunas altiplanicos,... gezien hebben. Nu zijn we overgestoken naar Argentinie, naar Salta. En straks nemen we de bus naar cafayate.
Eigenlijk niet zo'n mooie stad, maar we gingen een vriendin van ons mama bezoeken (Jimena) Ze hadden een mooi appartement aan de zee, waar een klein strandje was. Daar hebben we uitgerust van onze vermoeiende nacht in de bus en een beetje gezwomen. De volgende dag zijn we het centrum gaan bezoeken, waar eigenlijk niet zo veel te zien was. Ik heb dan een kniebroek gekocht, omdat ik te warm had met mijn jeansbroek aan :) 's middags zijn we met Jimena en haar zoon gaan eten in het vissershaventje. Empanada van krab met kaas, wat een heerlijkheid! En lekkere zeevruchten en vissoep. Daar hebben we dan ook nog eens lobos (zeeleeuwen) gezien en van die reuze waterschildpadden. Ik wist echt niet die beesten in Chili zaten, dus ik schrok wel een beetje. Dan ben ik nog naar de kapper gegaan, en ze hebben mijn haar een beetje verbrod. Ook kei ongelijk geknipt, maar al bij al valt het mee (nog niet zo erg als een pokemon kapsel :P) Voor de rest hebben ons mama en Jimena nog veel getettert en zijn we nog eens naar het strand gegaan. Lekker uitrusten en waarschijnlijk de laatste keer op het strand, want de herfst begint hier al... Vanuit Antofagasta weer een busreis door woestijn en nog eens woestijn om dan in San pedro de Atacama aan te komen!
Zoals al gezegd is La Serena een koloniale stad met een zeer aangenaam temperatuurtje. We hebben de pleintjes, gebouwen, de kathedraal enzovoort bezocht echt een gezellig en rustig stadje. ' s avonds gingen we naar de faro monumental (vuurtoren) wandelen, die lag dus aan de zee. Wij dachten dat het daar aan de zee een dijk ging zijn met caféetjes enzo, maar daar was dus niets! Helemaal verlaten en donker, toen kregen we maar een beetje schrik en hebben we nog lang moeten wachten voor er een taxi kwam die ons naar huis kon brengen. De volgende dag zijn we naar Coquimbo gegaan, een havenstad heel dicht bij La Serena. Je zag direct dat daar veel armere mensen wonen dan in La Serena. We zijn daar een lekker viske gaan eten (Reineta) en hebben een bootuitstapje gedaan om naar een zeeleeuwen eiland te varen. Er waren super hoge golven en onze boot ging nogal hevig op en neer, precies op de kermis. Dan zijn we nog op het strand gaan wandelen, dat was eigenlijk heel vuil, omdat er allemaal wieren op lagen. Er waren ook in de zee heel veel mensen wieren in hun netten aan het verzamelen en dat verkopen ze dan. Ik weet ook niet wat ze er mee doen, mischien eten ze het op? Maar die stonden dus heel de dag in de zee en dan zag je die kleine hoopjes die ze op een halve dag verzameld hebben. ' s avonds hebben we dan de nachtbus genomen naar Antofagasta en heel weinig geslapen.
Ik had dit bericht eigenlijk al eens geschreven en toen ik het wilde uploaden liep er iets fout en was het helemaal verdwenen Hier dus opnieuw: Na een busrit van ongeveer 8 uur langs de Chileense kust, komen we aan in Vicuña. Een stadje in het begin van de Valle de Elqui (Een vruchtbare vallei tussen allemaal droge bergen). Het noorden ziet er qua bouwstijl helemaal anders uit dan het zuiden, dat is ook niet moeilijk op ongeveer 5000km. In het noorden zie je heel duidelijk de Spaanse koloniale invloed en de steden zijn erg mooi. In Vicuña verbleven we in een gezellig hotelletje met een binnenkoer. Alleen was er een overrompeling van wielrenners. In Vicuña hebben we het museum van Gabriela Mistral bezocht (een Chileense dichteres die in Valle de Elqui geboren is). Daarna hebben we de bus gepakt naar Montegrande, een klein dorpje verder in de vallei. We gingen daar in het huis van Orlando (de broer van mijn nonkel) verblijven, maar daar aangekomen bleken de sleutels van het huis niet te passen. Dus moesten we op zoek naar de tuinman enzovoort, maar niemand kon ons binnenlaten. Uiteindelijk na 2 uur wachten kwam Raymundo ( de neef van mijn nonkel) en konden we binnen. We hadden een hele brief met waarschuwingen gekregen over de giftige spinnen en schorpioenen die er in het huis zaten. En net in de deuropening zat er een schorpioen. Raymundo zei dat het toeval was, omdat hij daar al 12 jaar woonde en er nog nooit een gezien had. We hebben dat beestje dus maar geplet en naar buiten verwijderd. Daarna ook heel het huis gestofzuigd om de giftige spinnen te verwijderen. Montegrande en Pisco Elqui zijn twee pitoreske dorpjes en in de omgeving hebben we veel gewandeld. We hebben een pisco distillerij bezocht (een sterke drank die ze van druiven maken) en de Viñas van Raymundo, want dat is een wijnboer. Hij is met ons daarna in de vallei nog wat gaan rondrijden. Diezelfde dag zijn we ook gaan paardrijden, het was echt een heel mooi tochtje. We zijn naar een mirador geweest, waar je een heel groot deel van de vallei kon zien en een mooi uitzicht had op Pisco Elqui. Dan een heel stuk over de bergen en de terugweg langs de rivier. Onze gids heette Pin en zag er uit als een echte cowboy, maar hij heeft mama haar zonnebril kwijt gespeeld. De volgende dag waren we natuurlijk stijf. Vanuit Montegrande hebben we de bus genomen naar La Serena, een koloniale stad aan de zee.
Omdat het vorige berichtje zo kort was, komen nu de uitgebreidere verslagjes. Eerst over de aankomst van ons mama. Ik moets eigenlijk helemaal met de bus enzo in de luchthaven zien te geraken, en daar zag ik een beetje tegen op, omdat ik daar zeker bijna 2 uur over ging doen. Maar de avond voor de aankomst belde Lalo mij en stelde voor om met de auto haar te gaan halen. Ik was natuurlijk blij. Lalo heeft wel geen TAG (dat is zo'n machientje dat je in de auto moet plaatsen en dat registreerd dan als je op de autostrade voorbij een peage rijdt en later sturen ze dan de rekening op), dus moesten wij langs alle kleine wegjes gaan. Dan zie je wel eens wat anders van Santiago hoor. Dan zijn we op de plaza Nuñoa middag gaan eten: Humitas (een soort maispap in maïsbladeren gekookt, en dat eten ze dan soms met suiker) Het was natuurlijk superfijn om mijn mama terug te zien na 5 maanden! Dan de volgende dagen zijn we Santiago wat gaan verkennen en naar het museum van Bellas Artes geweest. Ook weer wat bezoekjes afgelegd bij Lalo en Maria en bij de familie Lübbert. En dan hebben we vooral ingepakt voor onze reis en van de paaseieren gesnoept.
Ik heb hier dus mijn afscheidsfeestje gegeven. Voor jullie klinkt dat misschien een beetje raar, omdat ik nog lang niet terug kom. Maar ik ga echt nog weinig in Santiago zijn. Volgende maand ga ik reizen in het noorden en dan direct teurg naar Peru vertrekken. Dus ga ik ze niet meer zoveel zien. Al mijn bezoek was wel 4 uur te laat gekomen! Typisch hier. Dan hebben we tacos gegeten, iedereen bracht een ingrediënt mee en dan zijn we aan het koken geslagen. Daarna lekker gegeten en gewoon gezellig wat gekletst. Als ik terug kom van Peru en nog 10 dagen in Santiago verblijf ga ik wel mijn écht afscheidsfeestje geven.
Na een redelijk slapeloze nacht in Cajamarca, wordt ik 's ochtends ziekjes wakker. Weinig slaap en het begin van de herfst zorgt voor koorts en verkoudheid, een griepje dus. Om 11u 's ochtends nemen we met een krotbusmaatschappij de bus terug naar Trujillo.
Buiten uren op het politiekantoor, hebben we in cajamarca ook nog de kathedraal bezocht, die in barok stijl is. En een cerro beklommen, waar de troon stond van Atahualpe, de inca leider. We zijn ook naar een leuk marktje geweest en hebben al wat souveniertjes gekocht. Er lopen hier echt veel indiaanse vrouwen rond met gekke hoedjes en brede rokken.
Voor we met Hannah naar zee gingen, hebben we een tour gedaan naar de huaca del sol y huaca de la luna.
Na de nachtbus kwamen we dus om 7 uur 's ochtends zondag aan in Trujillo. Het uur om naar de kerk te gaan, dat was wel duidelijk, al de mensen in hun chiqueste (of hoe ged a woord ook schrijft) kleren gingen naar de mis. De goedkope hotelletjes waren ofwel gesloten ofwel volzet, dus zitten we in een iets duurder koloniaal hotel met eigen badkamer en kabel TV.
In Lima zijn we nog de kerk en het klooster van San Fransisco gaan bezoeken. Onder het klooster lag het vroegere kerkhof van Lima, waar we dus duizende schedels en botten hebben kunnen bewonderen, wel een beetje griezelig eigenlijk.
Later komen de verhalen van San pedro en Argentinie, maar nu ga ik eerst even verder met de aankomst in Lima.
Eigenlijk niet zo'n mooie stad, maar we gingen een vriendin van ons mama bezoeken (Jimena)
Zoals al gezegd is La Serena een koloniale stad met een zeer aangenaam temperatuurtje. We hebben de pleintjes, gebouwen, de kathedraal enzovoort bezocht echt een gezellig en rustig stadje. ' s avonds gingen we naar de faro monumental (vuurtoren) wandelen, die lag dus aan de zee. Wij dachten dat het daar aan de zee een dijk ging zijn met caféetjes enzo, maar daar was dus niets! Helemaal verlaten en donker, toen kregen we maar een beetje schrik en hebben we nog lang moeten wachten voor er een taxi kwam die ons naar huis kon brengen. De volgende dag zijn we naar Coquimbo gegaan, een havenstad heel dicht bij La Serena. Je zag direct dat daar veel armere mensen wonen dan in La Serena.
Ik had dit bericht eigenlijk al eens geschreven en toen ik het wilde uploaden liep er iets fout en was het helemaal verdwenen 
Omdat het vorige berichtje zo kort was, komen nu de uitgebreidere verslagjes.
