EINDELIJK! na het lange wachten zijn de foto's van Dueme en Mafil geariveerd! Voor degenen die het weer vergeten zijn, je kan die dus bekijken op http://picasaweb.google.com/tessaversmissen Hierbij ook nog even vermelden dat ik van de gelegenheid gebruik heb gemaakt om mijn blog een beetje bij te werken. Een paar avonturen van langer geleden (reis in december met ons Papa) worden wat uitgebreider verteld. En in januari en februari zijn e rook heel wat nieuwe dingen te lezen.
Wat is nieuw/vernieuwd? logeren bij de mapuches, por fin, Argentina baby!, Back in Santiago, construir un nuevo techo, Mafil, dia de los enamorados, lang geldeden, pokemones vs peloláis, Isla negra II, kort maar krachtig en Vendimia in Mendoza. Jullie zien het, ik heb er mijn tijd en werk in gestoken. Voel jullie dus ook zeker meer dan welkom om reacties te plaatsen in het gastenboek!!!
Het was echt een heel plezant weekend! We zijn vertrokken met 3 (ik, Gonzalo en Daiana), maar langzamerhand kwamen er steeds meer mensen toe. Die chilenen leven toch echt 's nachts, vooral in de vakantie dan. Die beginnen te feesten rond 10 uur 's avonds tot 5 a 6 uur 's ochtends (soms zelfs nog later) en dan slapen die tot 4 uur 's middags. Da kan ik toch echt ni aan ze. Voor ene keer is da goe, maar die doen da dus elke nacht opnieuw hé! Echte feestbeesten die mannen. het was dus vooral veel chillen Een heel rustig weekendje. Met af en toe schitterend weer om naar het strand te gaan en rustig een boekje te lezen. We hebben lekker gekookt, zelfs een asado (BBQ) gedaan. gezelschapsspelletjes gespeeld enzovoort. Mauro is dan nog toegekomen, weer zonder mijn foto's :-S Nu gaan we woensdag afspreken in een metro station om ze te overhandigen, ik hoop dat het nu eindelijk goed loopt. Twas echt een heel erg plezant weekend met echt leuke mensen!!! Kheb er goe van genoten. Bewonder de foto's... en aanschouw vooral een paar van deze zotte mensen die meewaren
Zondag ben ik met Nato kleren gaan verkopen op een rommelmarkt die er elke zondag is in Parque Forestal. Alles is daar echt zo spotgoedkoop! Ge ziet daar dan ook alle chilenen de revue passeren... Ja hoor Emo's, gothic's en punkers bestaan hier ook. Maar hier draait het vooral om de pokemones! Daar valt heel wat over te vertellen: ten eerste, waarom heten die zo? Omdat die meestal een deel van hun haar gekleurd hebben en de rest zwart en dat dan nog met gel enzo naar alle kanten zetten, zoals in die tekenfilmpjes zoals pokemon. Vandaar de naam dus. Ten tweede, wat zijn hun bezigheden? Ze stellen zich aan en er is vooral zo iets dat die moeten proberen om zoveel mogelijk mensen te kussen, en dan elke keer als ze dat gedaan hebben krijgen ze zo een plastieke armbandje. Ja ik heb dat ook gehad die armbandjes , maar toen wist ik er de betekenis nog niet van en die kindjes van mafil hadden mij dat cadeau gedaan. Ik denkd at die zelf ook niet besefte wat dat allemaal betekende, want er liepen daar 7 jarigen rond met 90 van die armbandjes Maar dat is dus de bezigheid van een pokemon. Dus die ziet er een beetje uit zoals een emo, maar dan met armbandjes en gekleurd haar. Binnekort zal ik eens wat foto's proberen te trekken. Aja ze luisteren ook nog naar reggeatton, dat is zo de typische muziek van hier, vooral in de poblaciones dan. Die muziek gaat eigenlijk puur over sex en de teksten zeggen soms echt vernderende dingen over vrouwen enzo. Daar dansen die dan kei vulgair, ma echt vulgair!! op. Da deden die kindjes in Mafil trouwens ook, kei vulgair dansen (hoe is't toch mogelijk :-O).
Dan is er nog een andere groep de Peloláis. Da zijn meisjes met lang steil haar (pelo=haar, láis komt van steil maar dan op z'n engels uitgesproken) en die zien er altijd goed en verzorgd uit. Met dure kleren, komen dan meestal ook uit de betere families. Soms zeggen ze wel eens dat ik ertoe behoor Precies of ik mij ga bezighouden met mij in zo'n groep in te werken. Ja wat doen die meiden, shoppen zeker en de pokemones belachelijk maken. Die kwamen natuurlijk niet op die rommelmarkt, maarja ik moest dat toch ook even vertellen he.
Dan dinsdag ben ik mijn inentingen voor Peru in orde gaan maken. Buiktyfus hebben ze mij gegeven, met hepatitis B was ik nog in orde. Maar hepatitis A was niet in voorraad en de gele koorts wilden ze mij niet geven. Ja hebt daar een bewijs voor nodig dat zegt dat je naar risicovol gebied gaat. Dus dat wil zeggen een busticket ofzo, maar ik heb alleen nog maar mijn ticket naar Lima (en dat is natuurlijk geen risicogebied). Dus moet ik dat proberen in peru zelf nog in orde te maken. Ja en dan wat een slechte dag werd dat! Ik was dus geld af gaan halen, omdat ik plande naar Isla Negra en Mendoza te gaan. En ik haal altijd ineens grote bedragen af, omdat elke keer als ik geld afhaal ze mij een bedrag aanrekenen van 5 euro ongeveer (dat is toch wel wat). Dus met 100 euro de bus op en ja je voelt het al aankomen zeker. Daarna ging ik naar de cinema, met de metro, maar ik had geen centen meer op mijn BIP kaart (metro en bus kaart die je kan opladen en die bip zegt als ge moet tikken) dus wilde ik die opladen en vond ik nergens mijn portefeuille terug. Ik ben dan toch naar de cinema gegaan met de goeie hoop dat het daarna thuis ergens zou liggen. Maar dat bleek daarna het geval niet te zijn. Dus hebben ze dat waasrchijnlijk op die overvolle bus uit mijn handtas gehaald. Maar ik heb echt niks gemerkt. Dat zijn toch wel krakken hé! Veel mensen zeiden ook dat die dieven mij waarschijnlijk geld hebben zien afhalen en mij daarna op de bus gevolgd zijn :-S Ik was dus die 100 euro en de bankkaart kwijt. Mijn paspoort, mp4, fototoestel zaten ook allemaal in de handtas, maar die hebben ze gelukkig laten steken. Ik heb dus eigenlijk nog geluk gehad en ook dat ze mij niks aangedaan hebben, ze hadden mij evengoed kunnen overvallen met een mes ofzo... Dan was het nog een heel gedoe om die bankkaart te blokeren, maar dat is dan via de mama in België uiteindelijk toch gelukt. Ik bleef dan natuurlijk wel zitten zonder ne rotte frank, dus heeft Hanne mij wa geleend en ben ik mijn voorraadje euro's gaan omwisselen. Zo zal ik dan de komende weken kunnen overleven totdat ons mama mij een nieuw bankkaart meebrengt op 18 maart.
Morgen ga ik naar isla negra met de mensen uit Mafil en het belooft leuk te worden!
Het is weer een hele tijd geleden dat ik nog geschreven heb. Ondertussen heb ik mijn gewone leventje in Santiago weer opgenomen en vond het heerlijk om nog eens "thuis" te komen. Wat houdt dat normale leventje dan in vragen jullie je misschien af? Ik heb mij vooral bezig gehouden met reisplannen te maken, onze trip naar het noorden (met Mama) is zo goed als uitgestippeld en ik heb ook veel in de reisgids van Peru gelezen. Het kost mij wel wat moeite om die boeken in het frans en engels te ontrafelen, maar ik ben toch heel wat te weten gekomen. Ik kan er ook enorm van genieten om hier in de hangmat wat te hangen en een boekje te lezen. Voor alle duidelijkheid van 18 maart tot ongeveer 15 april reis ik met mijn Mama naar het noorden van Chili. Vanaf 15 april tot 15 juni ga ik met Ita naar Peru, dan kom ik nog 10 dagen terug naar Santiago en de 25ste juni zou ik dan naar België vertrekken. Dan ben ik nog een weekend naar Isla Negra geweest (aan de zee) en daarna nog een weekend naar Valparaiso (ook aan de zee). Toch wel heerlijk om zo af en toe eens uit de grote stad te verdwijnen en van het lekkere weer te genieten (30 graden). Dan zijn we nog een paar keer met de monitoren van Mafil samengekomen , echt leuke mensen. Het slechte nieuws hierover is dat ik nog steeds mijn foto's niet heb. Ik had die ginder op een computer gezet, bij Max die in Mafil werkt. En Mauro ging dan een CD schrijven, en die heeft da ook gedaan. Maar sindsdien heb ik die nooit meer gezien. Zijn GSM staat uit, op zijn mails antwoord hij niet. Zijn adres en huistelefoon hebben we niet. Dus is het een beetje onmogelijk om hem te contacteren. Ik hoop dat het toch ooit nog in orde komt en ik mijn foto's te pakken kan krijgen. Maar onze bijeenkomsten zijn altijd wel erg gezellig enzo. Dan heb ik nog van twee mensen uit de taalschool afscheid moeten nemen. Hanne uit Hamburg, Duitsland is terug naar Europa om in Wenen te gaan studeren. En Rainer de Oostenrijker uit Wenen zijn job was hier ook afgelopen dus die is ondertussen ook vertrokken. Nu schieten er nog maar weinig mensen over : Sebastian en Nicole uit Canada en die zijn van plan om nog wel een tijd te blijven. Als ik de mogelijkheid heb ga ik zeker Hanne eens bezoeken in Hamburg of Wenen en Héloïse in Parijs. De toekomstplannen.... Mijn familie hier vertrekken bijna naar België, dus ga ik zo een goei 9 dagen alleen zijn hier. In't totaal gaan ze een maand ofzo, maar allemaal op verschillende tijdstippen. Ik moet ondertussen ook nog een keer naar Mendoza, want mijn 3 maanden zijn weer bijna om dus heb ik een stempel op het paspoort nodig. Dan komt er ook nog een weekendje Isla Negra met de mensen van Mafil.
Zo dat was weer lang geleden, maar nu zijn jullie toch weer een beetje op de hoogte. Groetjes
Jaja, dat is hier valentijn hé. En de chilenen kunnen daar nog veel meer in overdrijven dan de Belgen Omdat wij met alle monitoren van mafil een beetje vrijgezel waren enzo hebben wij een valentijnsbijeenkomst georganiseerd. Héhé lekker melig doen enzo. Uiteindelijk was het gewoon een gezellige avond met lekkere drankjes enzo. We hebben de video's van mafil gezien, echt kei leuk! Karla was ook nog de dag dervoor, omdat ze op doorreis was even langs het dorp geweest. En al die kinderen hadden zo boodschappen en groetjes ingesproken. En dan ook nog cadeautjes meegegeven. Gerardo zei dat ik zijn knuffelbeertje goed moest bewaren, omdat anders zijn hart ging breken Echt kei lief allemaal! Mooie valentijnscadeautjes. daarvoor waren we ook al eens samengekomen met de meisjes (Nato en Daiana) en hebben we een sleepover gehouden. Echt plezant om zo nog eens me vriendinnekes echte meisjesdingen te bespreken Kben echt wel blij dak die twee schatten heb leren kennen!!! Op de foto zijn ze salsa aan het dansen, mis dos locitas!!!
Vanuit Dueme neem ik 3 bussen om in het dorpje Mafil aan te komen. Het ligt tussen de panamericana snelweg en Valdivia. We mochten logeren in het huis van de cultuur. Heel erg oud en helemaal van hout, mijn medemonitoren hadden dan ook kei veel schrik van spoken :). Chilenen zijn zo! bijgelovig. En der was dan zo nen donkere zolder en op een dag stond de deur daarvan open en dan waren die zo gefreakt bezig De eerste dagen heel rustig, wachten tot iedereen aangekomen was (sommigen kwamen met autostop van Santiago). en de omgeving wat verkennen. Toen we eindelijk volledig waren, met 7 dus, zijn we onze talleres beginnen voorbereiden enzo. Ik zal mssn ff de mensen voorstellen... Phillip was de coördinator, hem kende ik daarvoor al, want hij was ook mijn coördinator in Cucuini. Hij deed samen met Karla de taller van Artes. Dan waren er Gonzalo (28) en Daiana (20) die de taller van Artes y Literatura deden. En dan nog ik, Nato en Mauro (ook van het centro familiar in la florida, de talleres op zaterdag) deden de taller van Teatro y Música. Maandag was dan de eerste taller. Ge komt daar dan aan in die school en zit er zo een hele zaal kinderen te ontbijten, beetje beangstigend ook wel :). Dan werden ze opgedeeld in groepjes, en in mijn taller van theater en muziek kwamen zo ongeveer 20 kinderen terecht. Ik deed dat voor alle duidelijkheid niet alleen, maar samen met Nato en Mauro. Dan hebben we heel de week superleuke theater- en muziekoefeningen gedaan en spelletjes gespeeld. In het begin een beetje moeilijk, kenismaking enzo, de kinderen nog heel verlegen. Wij kwamen ook echt op een totaal andere manier werken dan zij gewoon waren. Wij kwamen daar van die gekke dingen doen die volgens hen echt niets met theater te maken hadden. Er zaten uiteraard een paar moeilijkere kindjes bij, maar stuk voor stuk echte schatjes! Donderdag zijn we dan op uitstap gegaan in de namiddag, naar een camping, waar we in een rivier konden zwemmen. Die kinderen genoten daar echt van om zo eens uit hun dorp te gaan. Zaterdag was het dan de voorstelling van wat we gedaan hadden in de week, voor de andere kinderen, de ouders, ... En de kinderen hebben muziek gespeeld op hun zelfgemaakte instrumenten! Dat was echt een groot succes. Om te zien wat ze in de andere talleres gedaan hadden was dat ook heel erg fijn. 's avonds was het dan ook in het dorp altijd markt, met optredens, volkspelen, lekker eten, ... Wij hebben dan met de monitoren ook een paar keer opgetreden en aan danswedstrijden enzo meegedaan :) Echt heel erg leuk. Heel het dorp kende ons daar, wij waren bijna de plaatselijke beroemdheden. Het was heel de week enorm mooi weer, al een geluk konden we af en toe een duikje gaan nemen in de rivier om aan de warmte te ontsnappen. Zaterdagavond na de laatste taller zijn we uitgegaan in Valdivia, om 9 uur 's ochtends waren we thuis, want er waren geen bussen vroeger en dan hebben we geslapen. Zondag een kampvuurtje bij de rivier gehouden, met hot-dogs en wijn in meloen. Da was echt super gezellig! En maandag was het uitstapdag en zijn we Valdivia gaan verkennen (deze keer toen het dag was) en daarna naar de zee geweest (Niebla). Valdivia is echt een mooie stad en deed mij zo'n beetje aan Antwerpen denken, ik weet niet echt waarom. En het strand in Niebla wass super mooi, daar heb ik me Daiana lekker gezwomen in de zee (eigenlijk meer gillend weglopen van de grote golven ). Daarna zijn wij typische chileense lekkerheden gaan eten. Mijn medemonitoren waren echt super leuke mensen en in de toekomst gaan we zeker nog dingen samen doen. De kinderen waren ook echt superlief en toen we maandagavond de bus pakten naar Santiago, werden we overstelpt met cadeautjes en tekeningen. En stonden er een paar arme schatjes ons wenend uit te wuiven.
Met een groep vrienden van Jonas zijn middelbare school ben ik naar Dueme geweest. Een dorpje (ofja een paar huisjes) bij lago Budi. Het is een mapuche gemeenschap. Die mensen gaan daar al een paar jaar vrijwilligerswerk doen in het schooltje van het dorp. Dit keer was de missie het dak vernieuwen van de keuken, de refter, een klaslokaal en het museum. (kleiner dan dat je het nu voorstelt). Ik heb getimmerd, gehamerd, gezaagd (met een electrische zaag zelfs!), geboord enzoverder. Een heel erg leuke groep en zeer sympathieke mensen. Elke avond gingen we ook op bezoek bij de mapuche families en telkens krijg je iets te eten en een maté. Mate is zo een soort thee (ja goh hoe moet ik dat uitleggen -> http://en.wikipedia.org/wiki/Mate_(beverage) héhé, kijk maar op wikipeda) Ze zijn daar echt super gastvrij! Ook in de school kwamen er een paar mensen van het dorp helpen, bijvoorbeeld Patty kwam koken, Christobal mee helpen bouwen. Dan was er nog een man die de bijennesten kwam verwijderen. Zo groot en mooi om te zien, hoe die bijen dat zo helemaal bouwen! Na veel schrik van de rondzoemende bijen en een paar mensen die gestoken werden, konden we lekker van de honing snoepen. Soms kwamen er dan inneens een hele hoop dorpsbewoners af, omdat ze een voetbalmatch wilden spelen tegen ons, dat was ook wel plezier verzekerd :) Ik heb dan ook nog wat vlooien opgedaan, die blijkbaar nog steeds niet weg zijn. Omdat we op martrasjes van de school en de dorpsbewoners sliepen. Onze vele desinfecteeracties mochten niet baatten. Ik heb geholpen met de pilaren terug recht te zetten met behulp van cement, het museum leeg te halen, het plafond te verstevigen, enzovoort. Er was heel veel werk en we werkten dan ook elke dag vanaf 9 uur tot 18 uur. En 's avonds altijd doodmoe! Het dak was nog niet af en ik moets al vertrekken naar mijn volgende goede daad. (ondertussen is het wel af!) Het was een enorm leuke week en de foto's volgen later.
Nieuwjaar aan de zee! Ik kon echt niet in Santiago blijven en wilde persé naar het grootste vuurwerk van Zuid Amerika gaan kijken, dus heb ik samen met Nicole en nog wat vrienden van Nicole (die ik niet kende, maar wel leuke mensen!) nog snel bustickets gekocht. Een grote chaos in de terminal, want half Santiago wil naar Viña of Valpo. Anderhalf uur in een bus zonder airconditioning, maar het verkeer viel nog mee. Mensen hadden mij verteld da ge soms 4 uur in de file moest staan en ik was al bang dat het een monsterfile werd van Santiago tot aan de kust, maar dat was dus echt niet het geval. In Valpo erg veel volk, probeerde we nog aan bustickets terug te geraken, maar dat lukte niet... Dan waren we uitgenodigd bij de familie van de kotgenote van Nicole, super vriendelijke mensen die ons met open armen in hun veel te kleine huisje ontvingen! Kregen we ook nog lekkere pastel de choclo (typisch chileens gerecht met mais) En zijn we met z'n allen een berg opgegaan om vandaar het vuurwerk te zien. Om twaalf uur stipt gaan alle lichten uit en begint iedereen te kussen en champagne te spuiten. Feliz Año Nuevo! En dan iets na 12 begint het vuurwerk. Waauw! Echt wel indrukwekkend, op bijna 12 verschillende plaatsen in heel de baai schieten ze op elkaar afgestemd vuurwerk af en het duurt eindeloos (een half uur!). Alle auto's hun alarmen begonnen kei hard af te gaan, maar dat hoorde er precies bij. Daarna zijn we naar de plaza Sotomayor (hoofdplein van Valpo) geweest. En daar was een gratis openluchtfeestje aan de gang met ongeloofelijk veel volk. Heel de nacht werd er gewoon in alle straten gedanst, gefeest, gedronken en gelachen. En het werd zelfs niet koud. Iets na zonsopgang liep het feestje zo wat af, en zijn we nog naar een cafétje gegaan. Rond 8 uur werden we wel moe en gingen ook de loketten van de bus open, dus zijn we naar de statie gegaan en hebben we heel snel tickets kunnen kopen. 's ochtends waren er echt nog veel mensen wakker en andere mensen waren gewoon overal op straat een beetje aan het slapen Na een slapend busritje en nog wat metro's eindelijk rond 12u de volgende dag thuis gekomen. Vermoeiend, maar echt wel een leuk feestje. De foto's staan online.
Nog een paar Chileense nieuwjaarstradities: - Als je in het nieuwe jaar een liefje wilt moet je op oudejaarsavond geel ondergoed dragen. - Als je in het nieuwe jaar op vakantie wilt, moet je om iets na 12uur met valiezen blokje rond gaan. - Ze eten altijd linzen (lentejas) op oudejaarsavond. - Bij het aftellen moet je de 12 laatste seconden iedere seconde een druif eten, eentje per maand, dat brengt geluk.
Het zal weer even duren voor ik terug schrijven zal, want donderdag vertrek ik weer naar het zuiden voor bijna 3 weken vrijwilligerswerk te doen. Een is aan het lago Budi, in een mapuche gemeenschap een dak van hun dorpszaal/ museum/ ... herstellen. En het andere is dicht bij Valdivia met Crearte ateliers met kinderen doen (een beetje speelpleinen). Verslag hierover komt later.
Terug in Santiago hebben we nog heel wat bezoekjes moeten afleggen, dus hebben we vooral veel gegeten en getettert. We zijn Lalo en Maria gaan bezoeken, de familie Lübbert, Margarita. Dan zijn we nog naar San Antonio geweest een havenstad. Daar zaten echt overdreven veel zeeleeuwen en pelikanen. Zo aan de rand van de vismarkt, die zaten daar gewoon te wachten tot er visrestjes in hun bek werd gegooid. Voor de toeristen waren der dan ook vissenkoppen te koop die ge dan kon voederen En die zeeleeuwen zo lui! Voor kerstmis zijn we naar de zee gegaan. Ik zat dus totaal niet in de kerstsfeer. Das ook echt raar, de dagen zijn hier nog superlang, 30 graden enzo. En dan nog aan de zee ook nog! Echt heel vreemd. Maar er was toch een mooie plastieke kerstboom en 's avonds hadden we de haard aangestoken, dat zorgde dan toch een beetje voor de sfeer. Dan hebben we konijn met pruimen gegeten (lekker Vlaams) en cadeautjes uitgedeeld. Het was een gezellige kerstmis. Wel een beetje raar om dat zo niet samen met de mama en de zus te vieren. Maar zij waren ook op een leuk tripje naar Berlijn. Voor nieuwjaar heb ik nog geen plannen, maar ik zal wel iets leuks vinden om te doen.
Mijn papa is ondertussen al aangekomen in ons Belgiénlandje en ik ga dit weekend weeral eens naar de zee :)
In Argentinië komen we aan in Bariloche. Weer een beetje zwitserland. Maar daar is het dus al iets simpeler om in de kerstsfeer te komen. Bariloche ligt aan het meer Nahuel Huapi dat ons weeral eens enorm mooie landschappen oplevert. Het stadje staat bekend om zijn chocolade, mmmm, nostalgie naar de belgische zoetigheden. In een van de winkeltjes kan je zien hoe alles gemaakt wordt. Voor de rest is Bariloche heel rustig en ook veel goeikoper dan Chili. Dus hebben we er eens van geprofiteerd om lekker te gaan eten. Omdat er ons niet meer zo heel veel tijd rest beslissen we om de bus rechtstreeks naar Mendoza te nemen. Een 18 uur! durende reis om in het 40 graden warme Mendoza aan te komen. Echt een heel mooie stad, heeft geen eifeltoren, geen atomium of Coloseum, niets dat het echt speciaal maakt. Maar Mendoza heeft veel charme en vooral gezelligheid. In alle straten staan hoge bomen om schaduw te bieden en dan lopen e rook nog overal kanaaltjes om die bomen van water te voorzien. In medoza ontmoeten we ook Daiana (de echtgenote van mijn neef), zij geeft ons een rondleiding in haar stad. Dan zijn we nog naar een wijngaard geweest een beetje buiten Mendoza, mooi maar heet! De streek rond Mendoza staat bekend om zijn wijn, daar hebben we dan ook van mogen proeven! En het was al weer tijd om naar Santiago de Chile terug te keren. Met de bus de Andes over, vanuit de verte kunnen we de Aconcagua nog zien liggen (de hoogste top van Zuid Amerika). We hebben nog bijna 3 uur aan de grens moeten wachten, omdat we de laatste bus waren in een rij van 8. Iedereen moet uitstappen en apart gecontroleerd worden. Dan nog alle bagage, want ge moogt geen fruit en groenten enzo mee in Chili nemen (ze hebben echt absurde regels hier) Maar het was het wachten waard, want nu kan ik weer 3 maanden langer legaal in Chili verblijven. Tot daar dus liep de reis met mijn papa. Wil hem ook nog even bedanken da hij is afgekomen! En we hebben echt een mooie tijd samen gehad.
Het is al een hele tijd geleden dat ik nog geschreven heb, maar uiteindelijk kom ik nog eens verslag uitbrengen... We waren gebleven in Dalquahue op chiloé, vanaf daar begin ik dus. Op dalquahue hebben we nog een heel mooi uitzicht gehad op het vaste land met zijn besneeuwd andes gebergte! We konden toen echt veel vulkanen enzo zien. Toen we aan de kade in Dalqahue een beetje in het water aan het turen waren op zoek naar zeeleeuwen, zag ik daar ineens een stuk of 5 orka's voorbij zwemmen. Echt super mooi om te zien! Zo af en toe kwamen die zo boven gesprongen (gelijk free willy :P) en dan met dat prachtige landschap op de achtergrond, dat was echt af! Zondag was er dan de artesaniemarkt, minder groot dan we verwacht hadden, we waren dan ook een beetje vroeg gegaan omdat we de bus naar Puerto Montt nog moesten nemen. Maar er waren wel mooie kraampjes bij. Er stonden ook veel vrouwen uit omliggende dorpen om hun wol te verkopen aan de mensen die die dan kleuren en er truien enzo van maken.
Toen we in Puerto Montt aankwamen, zag het er totaal anders uit dan de vorige keer. Toen grijs en gietende regen en nu kleurrijk en een lekker zonnetje! We zijn naar het zeer levendige vissershaventje Angelmo gegaan waar we een lekkere paila marina (zeevruchtensoep) gegeten hebben, met uitzicht op een meer en een vulkaan. Kan het nog beter? Vanuit Puerto Montt rijden we verder naar Puerto Varas aan het meer Llaguepuli. Puerto Varas is veel rijker dan de rest van Chili en lijkt zo op een mengeling van Knokke en Zwitserland. Er is uitzicht op twee vulkanen, een zeer idylisch plekje. daar zijn we de Duitse villas gaan bewonderen (in de jaren 40 denkik, was er hier een Duitse invasie in het zuiden van Chili) en hebben we wat aan het meer gezeten. In puerto Varas boeken we onze "Cruize de Los Lagos" (van de meren) en nemen we 4 bussen en 3 boten om de grens Chile - Argentina over te steken. Dit is echt wonderschoon! Watervallen van petrohue, vulkaan Osorno, Lago todos los santos, Puella. Ik kan het gewoon niet met woorden beschrijven. Kijk naar de foto's en bewonder de mooie natuur en landschappen! Bienvenido en Argentina!
Vanuit Castro pakken we de bus naar Chonchi, het is weer een regendag, maar gelukkig lopen wij altijd tussen de buitjes door. Vanuit Chonci nemen we een taxi naar de overzetboot die ons naar het eiland Lemuy brengt. We kunnen met iemand meerijden naar het dorpje Puqueldon. Er zijn super veel kleine winkeltjes op Chiloé. iedereen begint hier gewoon zijn eigen "supermercado" of restaurantje. Vanop het eiland Lemuy zie je het eiland Chiloé leggen. Veel heuveltjes en weitjes, met hier en daar nog wat bomen en vooral overal zee. We krijgen een lift van een vrachtwagenchauffeur die ons naar het uiterste punt van het eiland brengt Detif. Daar en ook elders op Chiloé liggen zalmkwekerijen. Enorme netten in de zee waar duizende vissen in gezet worden en dan dik gemaakt worden met vismeel en vanalle behandelde producten. Grote bedrijven uit Noorwegen en Japen enzo komen hier dus overal visfabrieken bouwen, bovendien bevuilen ze alle prachtige stranden met hun afval en rijdt heel het eiland vol met camionen. Een echte schande eigenlijk. In detif staat er ook nog een van de bekende kerken van Chiloé, helemaal uit hout gemaakt, zoals de huizen hier ook. Na de nacht in Puqueldon doorgebracht te hebben, nemen we de bus naar Queilen, voorlopig het meest zuidelijke punt van onze reis. Weer een zoveelste visserstadje, waar we het zoveelste gesloten museum tegenkomen. In de haven zien we nog eens alle zalmen passeren, ze worden levend in bakken water vervoerd naar de fabrieken. Vanuit Queilen gaan wa terug een heel eind naar het noorden, Dalqahue. Dalqahue is een typisch stadje van Chiloé, vissershaventje, hout kerkje. Vandaag zijn we naar nog een eiland geweest, naar het stadje Achao, waar nog een van die mooie houten kerkjes stond. Chiloé is heel erg mooi, maar het lijkt wel allemaal erg op elkaar. Morgen is het hier nog de grootste artesaniemarkt van Chili. En dan vertrekken we terug richting pueto Montt en Argentinië.
Vanuit het regenachtige Puerto Montt, vertrokken we met volle moed naar Chiloé, met de hoop dat het daar beter weer zou zijn en dat was ook zo. In chacao komen we aan met de overzetboot, een heel klein dorpje met een kerkje en wat typische huisjes errond. Daar horen we dat de pater een belg is en blijven we daar ook logeren. Ik had die middag Curanto gegeten (de plaatselijke stoofpot, met vis, worst, kip alles door elkaar dus) en dat was mij niet zo goed bekomen. Dus heb ik voornamelijk geslapen. De volgende dag zijn we Ivan (de vriend van Wara) gaan bezoeken. Hij werkt op een soort van ecologische site, waar we gewandeld hebben. Daarna zijn we doorgereisd naar Ancud, een stadje in het noorden van Chiloé. Heel typische houten huisjes, een vissershaventje en artesaniemarktjes. De volgende dag zijn we met de bus naar Pumillahue gereden. Van daar was het nog drie kilometer stappen om naar de pinguïns te gaan kijken. Een mooi strand met allemaal eilandjes ervoor. Samen met wat andere toeristen huren we een vissersbootje met gids om de prijs wat te laten zakken. We maken een mooie tour langs de eilandjes met daarop verschillende pinguïnkolonies. Magallanes en Humboldt pinguïns, echt mooi en ook grappig om te zien. 'S avonds zijn we nog lekkere vis gaan eten. Vandaag zijn we verder gereden naar de hoofdstad van het eiland Chiloé: Castro. Niet zo pitoresk als het vorige stadje, maar we moesten er natuurlijk wel even passeren. Castro heeft wel een enorm mooie cathedraal die volledig uit hout gemaakt is. Ook zijn hier veel paalwoningen langs de zee, ook wel mooi om te zien. Het weer is hier al 3 dagen zonnig, verstopt achter een paar wolkjes, waardoor je erg snel verbrand. Wat dus ook gebeurd is en mijn neus is nu helemaal aan het vervelen. Verder is ondertussen ook het toeristisch seizoen aangebroken, dus de rugzaktoeristen komen hier met vlagen aan. Onze verdere plannen zijn om naar Chonci te gaan en nog wat kleinere eilandjes te bezoeken. Veel vakantiegroetjes!
Omdat deze berichtjes echt heel kort waren en aleen maar het hoogstnoodzakelijkste vertellen, zal ik ze nu wat aanvullen. Ik zal dus wat evrtellen over Temuco. Het is niet zo'n hele grote stad en het is precies vooral bedoeld voor te winkelen. Het is echt een groot comerciëel centrum, overal winkels en markten,... Wij hebben daar dan vooral de artesaniemarkt afgeschuifelt en eenpaar kerstcadeautjes voor thuis gekocht. Dan zijn we ook nog een berg opgewandeld waar je een uitzicht had over Temuco. Eigenlijk is er in die stad niet zo heel erg veel speciaals te zien. Daarna wilden we de bus pakken naar puerto dominguez, een klein dorpje aan het gigantische meer Budi. Eerst moetsen we de bus naar Carahue nemen en daarna een heel oude krotbus op een onverharde weg. In Puerto Dominguez zijn we dan een camping tegengekomen, die wel nog niet open was, maar dan zijn we op zoek gegaan naar de eigenaar. Die heeft het dan voor ons opengedaan. ' snachts is het dan superhard beginnen regenen en zijn wij echt heel nat geworden. ' sochtends zijn we in de toiletten gaan ontbijten en hebben we de tent nat ingepakt. dan kwam de eigenaar kijken of alles wel goed was met ons en heeft die ons uitgenodigd voor een ontbijtje bij hem thuis, lekker aan de stoof. Daarna hebben we de bus verder gepakt (een heel avontuur) elke dorpbewoner zei dat de bus op een ander uur kwam Na de hobbelige busrit en nog een heel stuk stappen zijn we dan in het dorpje Llaguepulli aangekomen. Een mapuche gemeenschap waar de mensen echt enrom vriendelijk waren. We hebben daar in een Ruka geslapen en ons eiegn vuurtje gestookt. Tussen de regenbuien wat rond het meer gaan wandelen. Echt een wonderschone natuur daar. Die indianen bewerken het land echt nog met ossen enzo, das wel raar om te zien, maar ze hebben evengoed ook een tractor in het dorp hoor. ' savonds kwam de eigenaar van de ruka ons dan wat gezelschap houden, ons vuur wat opstookten zodat heel die hut vol rook hing en wij daar alletwee met tranende oogjes zaten. En dan vertelde hij verhalen en mythes enzo van de mapuches. Echt heel interessant om dat allemaal te horen. Zaterdag was het dan groot feest, de dagen dervoor hadden ze een paar schapen geslacht en die werden dan gebraden. Ze deden traditionele dansen en muziek, en waren ook in de traditionele klederdracht. In de namiddag hebben ze dan nog een wedstrijd gespeeld in een soort indianenhockey. Allemaal fantastsich om te zien. Daarna zijn we met een paar mannen van de gemeente, die naar het feest kwamen, meegereden naar een groter dorp. Van daaruit zijn we dan naar Freire gegaan, dat ligt aan de panamericana. Daar hebben we tot 2 uur 's nachts op een bus naar Puerto Montt gewacht. En koud dat het daar was! En dan in Puerto Montt heb ik onderstaand bericht geschreven, dat eigenlijk niet zo veel vertelde. Nu weten jullie dus wat meer.
Het zal weer heel kort zijn, want ik zit in een internetcafé in Puerto Montt. We zijn vertrokken uit Santiago en in Temuco aangekomen. Daar zijn we 2 nachten gebeleven. Daarna zijn we doorgereisd naar een klein dorpje Puerto Dominguez aan lago Budi. Daar hebben we op een camping geslapen en zijn we goed nat geworden na een hele nacht regen. Het weer is hier behoorlijk koud, met vooral veel regen, niet meer zo veel verschil met België. Vanuit Dominguez zijn we met de plaatselijke bussen (op zich al een heel avontuur) naar Llaguepulli gegaan. Dat is een mapuche gemeenschap. Daar hebben we 2 nachten in een Ruka geslapen (een hut van de indianen). Een heel leuke ervaring. De natuur is hier heel erg groen en fris, met veel heuvels en water. Zaterdag was er dan een feest in het mapuche dorp, waar ze in traditionele klederdracht dansten en aten en indianensporten speelden. Een hele eer om dat gebeuren te mogen meemaken. Ondertussen zijn we na een nachtelijke busrit in Puerto Montt aangekomen en regent het heel veel. Vandaag zouden we nog de bus pakken naar het eiland Chiloé. Ik heb niet veel geschreven, maar zo weten jullie toch een beetje waar wij zoal rondhangen. Foto's staan ook online. Veel groetjes Tessa en Luc
Zaterdag zijn we naar Cajon del Maipo gegaan, Ik, Luc, Hanne, Mario, Agnes en Jonas. We zijn daar 's avonds aangekomen, na een hele tocht op een ongeloofelijk slechte weg. We zijn onze bagage gaan af zetten in een herberg, zo echt een typische berghut , met een heel erg mooi uitzicht op de bergen. 's avonds zijn we naar de warmwaterbaden geweest, van 60 graden. We moesten daar echt over riviertje rijden enzo, dat was een heel avontuur. Vooral om daarna terug te geraken, want toen was het al domker. Die baden waren echt heerlijk. Ze gingen zo trapgewijs in verschillende temperaturen, dus kon je opklimmen naar steeds warmere baden. Ons papa (typisch) moets natuurlijk direct weer met het warmste beginnen Op de bodem van die baden lag dan zo'n soort modder, waarvan ze zeiden dat dat erg goed was voor de huid. Dus hebben we ons daar nog mee zitten insmeren en een beetje een moddergevecht gehouden. Uiteindelijk ben ik dan tot in het warmste bad geraakt, dat was dus 60 graden. echt wel heel warm en ik kon er ook niet lang blijven inzitten. Toen ik er dan uiteindelijk uit kwam was dat echt ongeloofelijk koud! Want ondertussen was het al nacht geworden en hoog in de bergen was het dus ongeeer 10 graden. 5o graden verschil dus, dat voelt ge toch wel ff ze Daarna hebben we nog de wondermooie sterrenhemel bewonderd. Ik had echt nog nooit zoveel sterren gezien! De volgende dag zijn we een bergwandeling gaan maken en de bedoeling was om naar een meer te stappen. Mario en Hanne zijn al na een half uurtje ofzo terug gegaan, omdat Mario last had van zijn rug. Dus bleven ik met mijn papa, Agnes en Jonas over. Toen kwamen we op een splitsing en wisten we niet welke weg we moesten nemen. Dus warenw e het aan de mensen gaan vragen die daar aan het kamperen waren. Die vertelde ons dat het meer nog 4 uur in auto was, dus dat we er nooit zouden geraken. Maar een van die mensen was een gids en die is dan met ons naar een ander (kleiner) meertje gestapt. Een wondermooie wandeling, over rotsen klauteren en riviertjes oversteken. het was echt heel erg mooi! Ik moet nu mijn rugzak gaan maken, want morgen vertrek ik erg vroeg naar het zuiden met mijn papa. Misschien gaat het wat langer duren voor jullie iets van mij horen, ik weet niet echt hoe het zit met internetverbindingen. Denk maar: Geen nieuws Goed nieuws. Groetjes Tessa
Zaterdag was het de laatste taller in La Florida. We hebben de t-shirts nog afgewerkt. 's avonds kwamen dan alle mama's en weinig papa's om naar de werkjes te kijken en om taart te eten. Heel erg gezellig toen de kinderen ook nog een dansje deden. Maandag heb ik mijn kamer gepoetst en 's middags op crearte gaat eten. Daarna weer naar een repetitie voor het toneeltje. Die kinderen nemen het dus echt niet serieus en ik denk dat het maar niets wordt. Dinsdag, is mijn papa aangekomen. We zijn hem gaan ophalen op de luchthaven en kwam met een zekere lumbago aan. Veel last van zijn rug, bagage werd gedragen door een rolstoel. In de namiddag heb ik de mindervalide thuis gelaten en ben ik weer naar de afsluiting van een taller geweest. De taller in de hospitaalschool. Was echt heel erg leuk, met een clown en ijsjes en diavoorstelling, een toneeltje van de grotere kinderen. Ze hebben het echt supergoed gedaan daar. Woensdag daarentegen was het de grote dag van het toneeltje Ze waren echt super zenuwachtig, en hebben het eigenlijk helemaal niet goed gedaan. Ze waren niet stil achter de coulissen, stonden te lachen tijdens serieuze scènes, hebben niet luid genoeg gepraat, delen overgeslagen enzovoort. Maar het was plezant en het kon het publiek blijkbaar ook niet zoveel schelen. Al bij al was het toch nog geslaagd. Het afscheid vonden de kinderen dan ook helemaal niet leuk. Donderdag ben ik met mijn papa wat sightseeing gaan doen in het centrum. We zijn nog eens dag gaan zeggen op de taalschool en hebben dan de funicular naar boven gepakt. Genoten van het uitzicht vanop de cerro San Cristobal en zijn daarna iets gaan eten. Nog snel een bezoekje gebracht aan de plaza de armas (hoofdplein), daar hebben ze een enorme plastieke kerstboom van Coca Cola neergeplant, naast de kathedraal. Een beetje zoals in antwerpen, maar dan schraal en overdreven kitscherig. Vrijdag zijn we naar het precolumbiaans museum geweest en zijn 's avonds Lalo en Maria op bezoek gekomen. Veel verhalen van vroeger hebben ze opgehaald en het is erg laat geworden.
Nog ne merci aan iedereen die iets mee heeft gegeven met de papa. Vooral bedankt voor de chocolaatjes. Ik ben er volop van aan het genieten.
Waauw, Het paardrijden was echt super! We zijn met Sebastian, zijn vrouw Jenny, Hanne (het Duitse meisje) en haar vriendin Hanni geweest. Khad een beetje een ambetant paard, want het had een klein paardje en wilde dat dus niet achter laten. Om te vertrekken was het dus een beetje moeilijk, want ze bleef maar hinniken en proberen om terug te keren. Na een kwartiertje was dat wel over. Verder wilde mijn paard ook nooit stilstaan. Als we even een halte hielden bleef ze maar heel den tijd stappen. Een keer stapte het ook gewoon een doornstruik in, ik op het paard mee de doornstruik in. Gevolg daarvan dat ik vol met doornen zat. Die er allemaal uitgehaald enzo en we zijn rustig verder gegaan. Voor de eerste keer in galop! Dat gaat echt ongeloofelijk snel, ik had wel even schrik dat ik eraf ging vallen, maar uiteindelijk geeft dat zo'n grote kick! Boven op de berg aangekomen was het tijd om te genieten van de zonsondergang, het was echt supermooi. Langs de ene kant ging de zon onder, en boven de Andes kwam de volle maan op. Echt heel erg mooi. Toen het al wat donkerder werd zijn we naar beneden gegaan. Hadden we nog een mooi uitzicht over de stad met al zijn lichtjes (groot dat Santiago is!) En zijn we nog eens tukje door een bos gegaan, waar ge echt niks zag. Het was een heel erg mooie trip, en zoals de vorige keer was ik weer helemaal stijf de dag nadien.
Omdat mijn Spaanse les afgelopen was en ik dus deze week overdag niet veel te doen had, ben ik op het kantoor van CreArte gaan helpen. Maandag moest ik de evaluatie enquetes van de vrijwilligers in een excel document zetten, heel den dag cijfertjes intikken en onleesbare handschriften ontcijferen. Zeer interessant dus Dinsdag ben ik met Wara meegegaan. Zij en haar vriend Ivan hebben beide biologie gestudeerd en ze gingen met een collegio op excursie naar het nationaal park la campana. Dat ligt zo'n 100 kilometer ten noorden van Santiago. We hebben vooral veel gestapt in 35 graden (ik was zowa dood daarna) en biologieles in openlucht gekregen. Vogels proberen te roepen me een radiootje van vogelgezang. En da werkte dus echt he, aah daar hoor ik dieje vogel, das nummer 24 op de CD, ge zet da op en die vogel antwoord en komt dichter enzo. Dan hadden we ook nog een lasso gemaakt om hagedissen te vangen, maar het werkte ni zo goe. Na een lekkere picknick en een afdaling terug 2 uur in de bus. Echt om flauw te vallen met zo'n warmte en een stom "klasgenootje" dat heel den tijd wilt babbelen. Maar het park was zeker de moeite waard! En ik was nog eens blij om even weg uit Santiago te zijn. Woensdag ben ik weer naar CreArte gegaan en heb ik mijn excel afgewerkt en in de namiddag ben ik naar de taller geweest. Wonder o wonder alle kinderen waren er voor de eerste keer! Het toneelstukje gaat nu toch al wat vorm krijgen, maar goed zal het nooit worden. Het is altijd super leuk om in de school aan te komen omdat ze dan met 10 rond uwe nek vliegen en kussen en knuffels komen geven, soms zijn het toch schatjes he. Daarna heb ik zo ongeveer 2 uur en half met het openbaar vervoer onderweg geweest. Da ging er toch wel wa over ze, een bus die dan nog in pan viel en veel te lang moeten wachten. Vandaag weer naar CreArte geweest en heb ik enveloppes gemaakt, ja zelf geknipt, geplooid, gekleefd,... Veel werk en ik vroeg mij af waarom ze ni gewoon enveloppes kopen? Maarja het was voor cadeautjes voor de vrijwilligers in te steken, dus hopelijk krijg ik er ook eentje. In de namiddag was er extra repetitie voor het toneelstuk. Wat zijn die kinderen toch ineens ijverig geworden. Aahja da moet ik nog vertellen, gisteren in de taller hebben de meisjes (10 jaar) echt iets zot gedaan. Jane wou een neuspiering en Yvonne had er al een. Dus waren ze zo een klein oorbelleke gaan kopen en heeft Yvonne dat er gewoon doorgeduwd! Ik werd echt zot he, da doede toch ni! Da ging dan ook nog ni zo gemakkelijk, dus zat die dar minstens 5 minuten in die hare neus te peuteren. En Jane maar wenen Daarna kwam ze dan, "Y tia esta bonita? Mi Mama va a ver la hojita?" En dan toen ze naar huis ging heeft ze het er dus uitgedaan omdat de mama het ni mag weten, maarja ze heeft dus een gaatje in haar neusje he. Zotte kindjes! Morgen ga ik nog 1 dagje bij CreArte werken en dan 's avonds paardrijden. Kheb er al veel zin in en ik hoop dak wa minder stijf zal zijn dan de vorige keer.
Ik was bij de cocktail op de ambassade gebleven in mijn vorige bericht. Dus zal ik daar nu mee beginnen... Het was dus een feestje bij de ambassadeur thuis ter gelegenheid van prinskesdag (dag van de dynastie). Ik had er zelf ook nog nooit van gehoord maar swat. Agnes en Wilfried hadden een uitnodiging, maar omdat Wilfried pas de nacht daarvoor was aangekomen, wou hij niet meegaan. En de kinderen ook niet, dus mocht ik mee. Het was super chique! Echt een kei groot huis met een tuin en een zwembad enzo. Dan zijn er wat speeches gekomen en de brabasonne natuurlijk. En na veel lekkere hapjes en pisco, ook een dessertenbuffet van Belgische chocolade. Wuaw echt mijn droom die in vervulling ging. Pralinen, chocoladetaart en chocolademousse gewoon zoveel als ge maar wilde :). En misschien heb ik da al verteld, maar in Chili bestaat er dus ook de Stella Artois uit Leuven hé. In de goeie café's kunde da bestellen en da was daar uiteraard ook aanwezig. Schoon feestje dat dieje mens gehouden heeft. Vrijdag de allerlaatste dag op school. Een beetje triest, maar ook wel blij omdat ik nu niet meer elke dag vroeg moet opstaan. Vrijdag hebben we de verjaardag van Wara gevierd, die eigenlijk dinsdag was, met een etentje hier thuis. Lekker: witloof me kaas en hesp Zaterdagochtend ben ik dan naar de taller gegaan. Nog altijd geen spoor van de andere animators van theater, dus gaan wij ook geen decor maken en hebben we maar tshirts beschilderd. Supermooi resultaat! Nog een taller daar en het jaar is al weer om. Dan ben ik een beetje vroeger naar huis gegaan om met Wilfried en Agnes naar Isla Negra te vertrekken. Ik ben eindelijk in hun vakantiehuis geweest. Echt kei mooi en rustgevend. Met zicht op zee en geen enkel ander geluid dan de zee en fluitende vogeltjes. Ik heb daar wat gelezen in mijnen boek en we zijn ne vis gaan eten. 's avonds was er een concert van flamenco muziek en daar zijn we dan naartoe geweest. Zondag heb ik een beetje uitgeslapen en zijn ik en Agnes daarna naar de vismarkt gegaan om ne verse vis te kopen. Dan ben ik wa gaan wandelen langs de rotsen van het strand en hebben we lekker gegeten 's middags. Een heel rustig, maar wel leuk weekendje en ik zie weer een beetje roder (nochtans ingesmeerd met factor 30, maar blijkbaar niet vaak genoeg) hopelijk wordt het daarna bruin. x
Omdat mijn papa over iets minder dan twee weken al hier is, een fotootje van mij en mijn Paps. Zo weten jullie ook weer wie hij is Briefjes enzo kunnen altijd meegegeven worden, geen bloempotten en dergelijke, want ook hij heeft maar plaats voor 20 kilo. x
EINDELIJK! na het lange wachten zijn de foto's van Dueme en Mafil geariveerd!
Een heel rustig weekendje. Met af en toe schitterend weer om naar het strand te gaan en rustig een boekje te lezen. We hebben lekker gekookt, zelfs een asado (BBQ) gedaan. gezelschapsspelletjes gespeeld enzovoort.
Vanuit Dueme neem ik 3 bussen om in het dorpje Mafil aan te komen. Het ligt tussen de panamericana snelweg en Valdivia.
Nieuwjaar aan de zee!
Terug in Santiago hebben we nog heel wat bezoekjes moeten afleggen, dus hebben we vooral veel gegeten en getettert.
In Argentinië komen we aan in Bariloche. Weer een beetje zwitserland. Maar daar is het dus al iets simpeler om in de kerstsfeer te komen.
Het is al een hele tijd geleden dat ik nog geschreven heb, maar uiteindelijk kom ik nog eens verslag uitbrengen...
Vanuit Castro pakken we de bus naar Chonchi, het is weer een regendag, maar gelukkig lopen wij altijd tussen de buitjes door. Vanuit Chonci nemen we een taxi naar de overzetboot die ons naar het eiland Lemuy brengt. We kunnen met iemand meerijden naar het dorpje Puqueldon. Er zijn super veel kleine winkeltjes op Chiloé. iedereen begint hier gewoon zijn eigen "supermercado" of restaurantje. Vanop het eiland Lemuy zie je het eiland Chiloé leggen. Veel heuveltjes en weitjes, met hier en daar nog wat bomen en vooral overal zee. We krijgen een lift van een vrachtwagenchauffeur die ons naar het uiterste punt van het eiland brengt Detif. Daar en ook elders op Chiloé liggen zalmkwekerijen. Enorme netten in de zee waar duizende vissen in gezet worden en dan dik gemaakt worden met vismeel en vanalle behandelde producten. Grote bedrijven uit Noorwegen en Japen enzo komen hier dus overal visfabrieken bouwen, bovendien bevuilen ze alle prachtige stranden met hun afval en rijdt heel het eiland vol met camionen. Een echte schande eigenlijk.
Vanuit het regenachtige Puerto Montt, vertrokken we met volle moed naar Chiloé, met de hoop dat het daar beter weer zou zijn en dat was ook zo. In chacao komen we aan met de overzetboot, een heel klein dorpje met een kerkje en wat typische huisjes errond. Daar horen we dat de pater een belg is en blijven we daar ook logeren. Ik had die middag Curanto gegeten (de plaatselijke stoofpot, met vis, worst, kip alles door elkaar dus) en dat was mij niet zo goed bekomen. Dus heb ik voornamelijk geslapen. De volgende dag zijn we Ivan (de vriend van Wara) gaan bezoeken. Hij werkt op een soort van ecologische site, waar we gewandeld hebben. Daarna zijn we doorgereisd naar Ancud, een stadje in het noorden van Chiloé. Heel typische houten huisjes, een vissershaventje en artesaniemarktjes. De volgende dag zijn we met de bus naar Pumillahue gereden. Van daar was het nog drie kilometer stappen om naar de pinguïns te gaan kijken. Een mooi strand met allemaal eilandjes ervoor. Samen met wat andere toeristen huren we een vissersbootje met gids om de prijs wat te laten zakken. We maken een mooie tour langs de eilandjes met daarop verschillende pinguïnkolonies. Magallanes en Humboldt pinguïns, echt mooi en ook grappig om te zien. 'S avonds zijn we nog lekkere vis gaan eten.
Omdat deze berichtjes echt heel kort waren en aleen maar het hoogstnoodzakelijkste vertellen, zal ik ze nu wat aanvullen. Ik zal dus wat evrtellen over Temuco. Het is niet zo'n hele grote stad en het is precies vooral bedoeld voor te winkelen. Het is echt een groot comerciëel centrum, overal winkels en markten,... Wij hebben daar dan vooral de artesaniemarkt afgeschuifelt en eenpaar kerstcadeautjes voor thuis gekocht. Dan zijn we ook nog een berg opgewandeld waar je een uitzicht had over Temuco. Eigenlijk is er in die stad niet zo heel erg veel speciaals te zien. Daarna wilden we de bus pakken naar puerto dominguez, een klein dorpje aan het gigantische meer Budi. Eerst moetsen we de bus naar Carahue nemen en daarna een heel oude krotbus op een onverharde weg. In Puerto Dominguez zijn we dan een camping tegengekomen, die wel nog niet open was, maar dan zijn we op zoek gegaan naar de eigenaar. Die heeft het dan voor ons opengedaan. ' snachts is het dan superhard beginnen regenen en zijn wij echt heel nat geworden. ' sochtends zijn we in de toiletten gaan ontbijten en hebben we de tent nat ingepakt. dan kwam de eigenaar kijken of alles wel goed was met ons en heeft die ons uitgenodigd voor een ontbijtje bij hem thuis, lekker aan de stoof.
Zaterdag zijn we naar Cajon del Maipo gegaan, Ik, Luc, Hanne, Mario, Agnes en Jonas.
Zaterdag was het de laatste taller in La Florida. We hebben de t-shirts nog afgewerkt. 's avonds kwamen dan alle mama's en weinig papa's om naar de werkjes te kijken en om taart te eten. Heel erg gezellig toen de kinderen ook nog een dansje deden.
Waauw,
Omdat mijn Spaanse les afgelopen was en ik dus deze week overdag niet veel te doen had, ben ik op het kantoor van CreArte gaan helpen.
Ik was bij de cocktail op de ambassade gebleven in mijn vorige bericht. Dus zal ik daar nu mee beginnen...
