San Pedro de Atacama - Pukura Quitor en Valle de la Luna
San Pedro de Atacama is een heel toeristisch plaatsje dat in de woestijn van Atacama ligt. Alle huisjes in het dorpje zijn van adobe gebouwd, adobe is een soort klei, het ziet er heel primitief uit, maar echt in elke deur is er een reisbureau, souvenierswinkeltje, restaurant,... Je ziet er bijna geen inheese mensen, enkel toeristen. Om een beetje van die drukte te ontsnappen zijn we in een hotelletje buiten het centrum gaan slapen, met een eigen terrasje en een keukentje, best wel gezellig. San Pedro heeft een erg pitoresk kerkje, het wit steekt erg af tegen die hemel die hier 50 keer blauwer ziet dan op andere plaatsen en het dak is gemaakt van cactushout. De eerste dag zijn we een wandeling gaan maken naar Pukura Quitor, een versterkingsburcht opo ongeveer 3 uur wandelen van ons hotelletje. In ons hotelletje was er een heel schattig hondje, dat ons vergezelde op onze wandeling, tot hij een verfrisende duik ging nemen in een kanaal en hij er niet meer uit geraakte, arm en dom hondje toch! Zo wandelen in de woestijn en op die hoogte in de blakke zon is echt ongeloodelijk vermoeiend! Onderweg kwamen we er ineens een groep ruiters aan gegalopeerd die in traditionele klederdracht waren. Zij gingen alle zieken van het dorp bezoeken en namen op een kar de priester mee die hun dan kwam zegenen ofzo. Best wel indrukwekkend om te zien. Na best wel een vermoeiende wandeling kwamen we dan uit bij de pukura Quitor, die hebben we dan bezocht en daarna zijn we ook nog helemaal boven naar een mirador geklommen, waar we een prachtig uitzicht hadden. Na een verbazend snelle afdaling zijn we nog naar de grotten van de duivel geweest, waar we zonder pillamp niet echt veel konden zien. Er waren ook indianenhoofden uitgehouwen in de rotsen, echt groot. Omdat we het niet echt zagen zitten om terug te stappen naar het dorp hebben we maar gelift. In de namiddag tegen 4 uur zijn we dan op excursie geweest naar de Valle de la Luna. eerst gingen we naar een mirador vanwaar je zicht had op de Quebrada del sal. Een bergketen die heel veel mineralen bevat, vooral zout en daardoor mooie witte motieven in de bergen geeft. Dicht bij San pedro ligt ook de Salar de Atacama (een zoutvlakte) maar daar zijn we een adere dag naartoe geweest. Daarna zijn we verder gereden naar de Valle de la Muerte (dodenvallei) waar echt heel mooi gevormde duinen zijn, het is daar preies een maanlandschap. daar hebben we dan een wandelingetje gemaakt en zijn dan verder gereden naar de Valle de La Luna (maanvallei), waar al de toeristen (overdreven veel) een duin opklimmen om de zonsondergang te zien. De zon schijnt dan op de Andes, waardoor de bergen in het door en oranje,.... oplichten. Echt heel mooi!
Echt heel kort, want ik heb nog 10 minuten in het internetcafé. We zijn naar Vicuña en Montegrande geweest in Valle de Elqui. Dan naar la Serena en Antofagasta. Daarna naar San Pedro de Atacama, waar we de salar, valle de la luna, de geisers el tatio, de lagunas altiplanicos,... gezien hebben. Nu zijn we overgestoken naar Argentinie, naar Salta. En straks nemen we de bus naar cafayate.
Eigenlijk niet zo'n mooie stad, maar we gingen een vriendin van ons mama bezoeken (Jimena) Ze hadden een mooi appartement aan de zee, waar een klein strandje was. Daar hebben we uitgerust van onze vermoeiende nacht in de bus en een beetje gezwomen. De volgende dag zijn we het centrum gaan bezoeken, waar eigenlijk niet zo veel te zien was. Ik heb dan een kniebroek gekocht, omdat ik te warm had met mijn jeansbroek aan :) 's middags zijn we met Jimena en haar zoon gaan eten in het vissershaventje. Empanada van krab met kaas, wat een heerlijkheid! En lekkere zeevruchten en vissoep. Daar hebben we dan ook nog eens lobos (zeeleeuwen) gezien en van die reuze waterschildpadden. Ik wist echt niet die beesten in Chili zaten, dus ik schrok wel een beetje. Dan ben ik nog naar de kapper gegaan, en ze hebben mijn haar een beetje verbrod. Ook kei ongelijk geknipt, maar al bij al valt het mee (nog niet zo erg als een pokemon kapsel :P) Voor de rest hebben ons mama en Jimena nog veel getettert en zijn we nog eens naar het strand gegaan. Lekker uitrusten en waarschijnlijk de laatste keer op het strand, want de herfst begint hier al... Vanuit Antofagasta weer een busreis door woestijn en nog eens woestijn om dan in San pedro de Atacama aan te komen!
Zoals al gezegd is La Serena een koloniale stad met een zeer aangenaam temperatuurtje. We hebben de pleintjes, gebouwen, de kathedraal enzovoort bezocht echt een gezellig en rustig stadje. ' s avonds gingen we naar de faro monumental (vuurtoren) wandelen, die lag dus aan de zee. Wij dachten dat het daar aan de zee een dijk ging zijn met caféetjes enzo, maar daar was dus niets! Helemaal verlaten en donker, toen kregen we maar een beetje schrik en hebben we nog lang moeten wachten voor er een taxi kwam die ons naar huis kon brengen. De volgende dag zijn we naar Coquimbo gegaan, een havenstad heel dicht bij La Serena. Je zag direct dat daar veel armere mensen wonen dan in La Serena. We zijn daar een lekker viske gaan eten (Reineta) en hebben een bootuitstapje gedaan om naar een zeeleeuwen eiland te varen. Er waren super hoge golven en onze boot ging nogal hevig op en neer, precies op de kermis. Dan zijn we nog op het strand gaan wandelen, dat was eigenlijk heel vuil, omdat er allemaal wieren op lagen. Er waren ook in de zee heel veel mensen wieren in hun netten aan het verzamelen en dat verkopen ze dan. Ik weet ook niet wat ze er mee doen, mischien eten ze het op? Maar die stonden dus heel de dag in de zee en dan zag je die kleine hoopjes die ze op een halve dag verzameld hebben. ' s avonds hebben we dan de nachtbus genomen naar Antofagasta en heel weinig geslapen.
Ik had dit bericht eigenlijk al eens geschreven en toen ik het wilde uploaden liep er iets fout en was het helemaal verdwenen Hier dus opnieuw: Na een busrit van ongeveer 8 uur langs de Chileense kust, komen we aan in Vicuña. Een stadje in het begin van de Valle de Elqui (Een vruchtbare vallei tussen allemaal droge bergen). Het noorden ziet er qua bouwstijl helemaal anders uit dan het zuiden, dat is ook niet moeilijk op ongeveer 5000km. In het noorden zie je heel duidelijk de Spaanse koloniale invloed en de steden zijn erg mooi. In Vicuña verbleven we in een gezellig hotelletje met een binnenkoer. Alleen was er een overrompeling van wielrenners. In Vicuña hebben we het museum van Gabriela Mistral bezocht (een Chileense dichteres die in Valle de Elqui geboren is). Daarna hebben we de bus gepakt naar Montegrande, een klein dorpje verder in de vallei. We gingen daar in het huis van Orlando (de broer van mijn nonkel) verblijven, maar daar aangekomen bleken de sleutels van het huis niet te passen. Dus moesten we op zoek naar de tuinman enzovoort, maar niemand kon ons binnenlaten. Uiteindelijk na 2 uur wachten kwam Raymundo ( de neef van mijn nonkel) en konden we binnen. We hadden een hele brief met waarschuwingen gekregen over de giftige spinnen en schorpioenen die er in het huis zaten. En net in de deuropening zat er een schorpioen. Raymundo zei dat het toeval was, omdat hij daar al 12 jaar woonde en er nog nooit een gezien had. We hebben dat beestje dus maar geplet en naar buiten verwijderd. Daarna ook heel het huis gestofzuigd om de giftige spinnen te verwijderen. Montegrande en Pisco Elqui zijn twee pitoreske dorpjes en in de omgeving hebben we veel gewandeld. We hebben een pisco distillerij bezocht (een sterke drank die ze van druiven maken) en de Viñas van Raymundo, want dat is een wijnboer. Hij is met ons daarna in de vallei nog wat gaan rondrijden. Diezelfde dag zijn we ook gaan paardrijden, het was echt een heel mooi tochtje. We zijn naar een mirador geweest, waar je een heel groot deel van de vallei kon zien en een mooi uitzicht had op Pisco Elqui. Dan een heel stuk over de bergen en de terugweg langs de rivier. Onze gids heette Pin en zag er uit als een echte cowboy, maar hij heeft mama haar zonnebril kwijt gespeeld. De volgende dag waren we natuurlijk stijf. Vanuit Montegrande hebben we de bus genomen naar La Serena, een koloniale stad aan de zee.
Omdat het vorige berichtje zo kort was, komen nu de uitgebreidere verslagjes. Eerst over de aankomst van ons mama. Ik moets eigenlijk helemaal met de bus enzo in de luchthaven zien te geraken, en daar zag ik een beetje tegen op, omdat ik daar zeker bijna 2 uur over ging doen. Maar de avond voor de aankomst belde Lalo mij en stelde voor om met de auto haar te gaan halen. Ik was natuurlijk blij. Lalo heeft wel geen TAG (dat is zo'n machientje dat je in de auto moet plaatsen en dat registreerd dan als je op de autostrade voorbij een peage rijdt en later sturen ze dan de rekening op), dus moesten wij langs alle kleine wegjes gaan. Dan zie je wel eens wat anders van Santiago hoor. Dan zijn we op de plaza Nuñoa middag gaan eten: Humitas (een soort maispap in maïsbladeren gekookt, en dat eten ze dan soms met suiker) Het was natuurlijk superfijn om mijn mama terug te zien na 5 maanden! Dan de volgende dagen zijn we Santiago wat gaan verkennen en naar het museum van Bellas Artes geweest. Ook weer wat bezoekjes afgelegd bij Lalo en Maria en bij de familie Lübbert. En dan hebben we vooral ingepakt voor onze reis en van de paaseieren gesnoept.
Ik heb hier dus mijn afscheidsfeestje gegeven. Voor jullie klinkt dat misschien een beetje raar, omdat ik nog lang niet terug kom. Maar ik ga echt nog weinig in Santiago zijn. Volgende maand ga ik reizen in het noorden en dan direct teurg naar Peru vertrekken. Dus ga ik ze niet meer zoveel zien. Al mijn bezoek was wel 4 uur te laat gekomen! Typisch hier. Dan hebben we tacos gegeten, iedereen bracht een ingrediënt mee en dan zijn we aan het koken geslagen. Daarna lekker gegeten en gewoon gezellig wat gekletst. Als ik terug kom van Peru en nog 10 dagen in Santiago verblijf ga ik wel mijn écht afscheidsfeestje geven.
Vrijdag ben ik dus naar het park "parque San Martin" geweest. Da was best wel een eindje stappen van het hostal, maar uiteindelijk viel dat best nog wel mee. Onderweg heb ik ook nog echt heel mooie huizen gezien. Ik was daar echt in de betere buurt van Mendoza. Dat park is echt gigantisch!! Ik heb daar wat rond het meer gewandeld, en overal is dat super mooi aangelegd met bloemetjes en standbeelden, fonteintjes, ... Op een bankje heb ik dan een boek gelezen, lekker rustgevend. Toen ben ik via een redelijk grote omweg, om toch wat aan sightseeing te gaan doen terug naar het hostal gegaan. Daar heb ik dan vernomen dat het Vendimia was. Dat is het feest van de goede druivenoogst, in de streek rond Mendoza maken ze veel wijn. Dus was er vrijdag en zaterdag een hele stoet, met allemaal wagens en dansers enzovoort. Elke provincie van Mendoza stuurt dan ook een meisje naar de miss Vendimia verkiezing en zaterdagavond wordt dus "La Reina" (de koningin) gekozen. Vrijdag ben ik dan samen met een paar mensen uit dat hostal naar die optocht gaan kijken. En die wagens waren zo overdreven en die meisjes zien er uit als echte prinsessen! Vanop de wagens gooien ze de specialiteit uit hun provincie en het publiek probeert dan fanatiek wat lekkers te pakken te krijgen. Meestal druiven, maar soms ook meloenen (oppassen voor het hoofd! ) en een wagen gooide echt alle groenten die ge u kunt inbeelden... Daarna was er dan ook nog een optreden van een of andere band uit Mendoza. Zaterdag werd ik wakker met buikklachten :-S Weer iets verkeerd gegeten waarschijnlijk (en nee dat komt niet door te veel wijn! zoals jullie denken, want die is nog niet klaar natuurlijk, de druiven zijn net geoogst ) 's ochtends ben ik nog even naar de stoet gaan kijken, die nu bij daglicht beter zichtbaar was. Deze keer waren er ook ruiters en dansers bij. En vooral ook Murga's, dat was echt cool om dat eens in't orgineel te zien! Maar toen begon ik mij echt wel ziek te voelen en heb ik voor de rest vooral in bed liggen slapen... Een heel erg boeiend verblijf was het dus niet. Zondag heb ik mijn zak ingepakt en rustig ontbeten en dan weer aan de overtocht over de Andes begonnen. Deze keer moest ik Maar! 2 uur wachten aan de douane
Nog eens een verslagje vanuit Mendoza. Ik dacht, ik reis een donderdag, dan zijn er niet zoveel mensen op de bus enzo en moeten we aan de douane niet zo lang wachten... Ja lap, hebben we daar dus weer 3 uur stilgestaan! Echt geen mopje. In de andes was het dan ook nog super hard aan het regenen. Ondertussen ben ik in het Hostal in mendoza en slaap met 5 mannen op zo'n gemeenschappelijke slaapzaal. Weinig nachtrust verzekerd, want die komen dan slapen rond 3 uur ofzo en dan nog snurken! Nu ben ik hier nog tot zondag en dan kan ik weer aan de douane gaan wachten Het goeie is is dat mijn paspoort dan wel weer in orde is en ik weer wat langer in Chili kan blijven. Dan is het ook echt niet meer lang voor ons mama hier is en dan kan ik het noorden gaan verkennen. Heb ik echt wel veel goesting in! Ja kort en krachtig zullen we dit maar noemen Later meer verslag over Mendoza. De foto is van de haarspeldbochten die je moet beklimmen om naar Argentinië te gaan, in totaal zijn het er 28. Een ware hel, maar in de tegenovergestelde richting (dalen dus) nog erger!!
EINDELIJK! na het lange wachten zijn de foto's van Dueme en Mafil geariveerd! Voor degenen die het weer vergeten zijn, je kan die dus bekijken op http://picasaweb.google.com/tessaversmissen Hierbij ook nog even vermelden dat ik van de gelegenheid gebruik heb gemaakt om mijn blog een beetje bij te werken. Een paar avonturen van langer geleden (reis in december met ons Papa) worden wat uitgebreider verteld. En in januari en februari zijn e rook heel wat nieuwe dingen te lezen.
Wat is nieuw/vernieuwd? logeren bij de mapuches, por fin, Argentina baby!, Back in Santiago, construir un nuevo techo, Mafil, dia de los enamorados, lang geldeden, pokemones vs peloláis, Isla negra II, kort maar krachtig en Vendimia in Mendoza. Jullie zien het, ik heb er mijn tijd en werk in gestoken. Voel jullie dus ook zeker meer dan welkom om reacties te plaatsen in het gastenboek!!!
Het was echt een heel plezant weekend! We zijn vertrokken met 3 (ik, Gonzalo en Daiana), maar langzamerhand kwamen er steeds meer mensen toe. Die chilenen leven toch echt 's nachts, vooral in de vakantie dan. Die beginnen te feesten rond 10 uur 's avonds tot 5 a 6 uur 's ochtends (soms zelfs nog later) en dan slapen die tot 4 uur 's middags. Da kan ik toch echt ni aan ze. Voor ene keer is da goe, maar die doen da dus elke nacht opnieuw hé! Echte feestbeesten die mannen. het was dus vooral veel chillen Een heel rustig weekendje. Met af en toe schitterend weer om naar het strand te gaan en rustig een boekje te lezen. We hebben lekker gekookt, zelfs een asado (BBQ) gedaan. gezelschapsspelletjes gespeeld enzovoort. Mauro is dan nog toegekomen, weer zonder mijn foto's :-S Nu gaan we woensdag afspreken in een metro station om ze te overhandigen, ik hoop dat het nu eindelijk goed loopt. Twas echt een heel erg plezant weekend met echt leuke mensen!!! Kheb er goe van genoten. Bewonder de foto's... en aanschouw vooral een paar van deze zotte mensen die meewaren
Zondag ben ik met Nato kleren gaan verkopen op een rommelmarkt die er elke zondag is in Parque Forestal. Alles is daar echt zo spotgoedkoop! Ge ziet daar dan ook alle chilenen de revue passeren... Ja hoor Emo's, gothic's en punkers bestaan hier ook. Maar hier draait het vooral om de pokemones! Daar valt heel wat over te vertellen: ten eerste, waarom heten die zo? Omdat die meestal een deel van hun haar gekleurd hebben en de rest zwart en dat dan nog met gel enzo naar alle kanten zetten, zoals in die tekenfilmpjes zoals pokemon. Vandaar de naam dus. Ten tweede, wat zijn hun bezigheden? Ze stellen zich aan en er is vooral zo iets dat die moeten proberen om zoveel mogelijk mensen te kussen, en dan elke keer als ze dat gedaan hebben krijgen ze zo een plastieke armbandje. Ja ik heb dat ook gehad die armbandjes , maar toen wist ik er de betekenis nog niet van en die kindjes van mafil hadden mij dat cadeau gedaan. Ik denkd at die zelf ook niet besefte wat dat allemaal betekende, want er liepen daar 7 jarigen rond met 90 van die armbandjes Maar dat is dus de bezigheid van een pokemon. Dus die ziet er een beetje uit zoals een emo, maar dan met armbandjes en gekleurd haar. Binnekort zal ik eens wat foto's proberen te trekken. Aja ze luisteren ook nog naar reggeatton, dat is zo de typische muziek van hier, vooral in de poblaciones dan. Die muziek gaat eigenlijk puur over sex en de teksten zeggen soms echt vernderende dingen over vrouwen enzo. Daar dansen die dan kei vulgair, ma echt vulgair!! op. Da deden die kindjes in Mafil trouwens ook, kei vulgair dansen (hoe is't toch mogelijk :-O).
Dan is er nog een andere groep de Peloláis. Da zijn meisjes met lang steil haar (pelo=haar, láis komt van steil maar dan op z'n engels uitgesproken) en die zien er altijd goed en verzorgd uit. Met dure kleren, komen dan meestal ook uit de betere families. Soms zeggen ze wel eens dat ik ertoe behoor Precies of ik mij ga bezighouden met mij in zo'n groep in te werken. Ja wat doen die meiden, shoppen zeker en de pokemones belachelijk maken. Die kwamen natuurlijk niet op die rommelmarkt, maarja ik moest dat toch ook even vertellen he.
Dan dinsdag ben ik mijn inentingen voor Peru in orde gaan maken. Buiktyfus hebben ze mij gegeven, met hepatitis B was ik nog in orde. Maar hepatitis A was niet in voorraad en de gele koorts wilden ze mij niet geven. Ja hebt daar een bewijs voor nodig dat zegt dat je naar risicovol gebied gaat. Dus dat wil zeggen een busticket ofzo, maar ik heb alleen nog maar mijn ticket naar Lima (en dat is natuurlijk geen risicogebied). Dus moet ik dat proberen in peru zelf nog in orde te maken. Ja en dan wat een slechte dag werd dat! Ik was dus geld af gaan halen, omdat ik plande naar Isla Negra en Mendoza te gaan. En ik haal altijd ineens grote bedragen af, omdat elke keer als ik geld afhaal ze mij een bedrag aanrekenen van 5 euro ongeveer (dat is toch wel wat). Dus met 100 euro de bus op en ja je voelt het al aankomen zeker. Daarna ging ik naar de cinema, met de metro, maar ik had geen centen meer op mijn BIP kaart (metro en bus kaart die je kan opladen en die bip zegt als ge moet tikken) dus wilde ik die opladen en vond ik nergens mijn portefeuille terug. Ik ben dan toch naar de cinema gegaan met de goeie hoop dat het daarna thuis ergens zou liggen. Maar dat bleek daarna het geval niet te zijn. Dus hebben ze dat waasrchijnlijk op die overvolle bus uit mijn handtas gehaald. Maar ik heb echt niks gemerkt. Dat zijn toch wel krakken hé! Veel mensen zeiden ook dat die dieven mij waarschijnlijk geld hebben zien afhalen en mij daarna op de bus gevolgd zijn :-S Ik was dus die 100 euro en de bankkaart kwijt. Mijn paspoort, mp4, fototoestel zaten ook allemaal in de handtas, maar die hebben ze gelukkig laten steken. Ik heb dus eigenlijk nog geluk gehad en ook dat ze mij niks aangedaan hebben, ze hadden mij evengoed kunnen overvallen met een mes ofzo... Dan was het nog een heel gedoe om die bankkaart te blokeren, maar dat is dan via de mama in België uiteindelijk toch gelukt. Ik bleef dan natuurlijk wel zitten zonder ne rotte frank, dus heeft Hanne mij wa geleend en ben ik mijn voorraadje euro's gaan omwisselen. Zo zal ik dan de komende weken kunnen overleven totdat ons mama mij een nieuw bankkaart meebrengt op 18 maart.
Morgen ga ik naar isla negra met de mensen uit Mafil en het belooft leuk te worden!
Het is weer een hele tijd geleden dat ik nog geschreven heb. Ondertussen heb ik mijn gewone leventje in Santiago weer opgenomen en vond het heerlijk om nog eens "thuis" te komen. Wat houdt dat normale leventje dan in vragen jullie je misschien af? Ik heb mij vooral bezig gehouden met reisplannen te maken, onze trip naar het noorden (met Mama) is zo goed als uitgestippeld en ik heb ook veel in de reisgids van Peru gelezen. Het kost mij wel wat moeite om die boeken in het frans en engels te ontrafelen, maar ik ben toch heel wat te weten gekomen. Ik kan er ook enorm van genieten om hier in de hangmat wat te hangen en een boekje te lezen. Voor alle duidelijkheid van 18 maart tot ongeveer 15 april reis ik met mijn Mama naar het noorden van Chili. Vanaf 15 april tot 15 juni ga ik met Ita naar Peru, dan kom ik nog 10 dagen terug naar Santiago en de 25ste juni zou ik dan naar België vertrekken. Dan ben ik nog een weekend naar Isla Negra geweest (aan de zee) en daarna nog een weekend naar Valparaiso (ook aan de zee). Toch wel heerlijk om zo af en toe eens uit de grote stad te verdwijnen en van het lekkere weer te genieten (30 graden). Dan zijn we nog een paar keer met de monitoren van Mafil samengekomen , echt leuke mensen. Het slechte nieuws hierover is dat ik nog steeds mijn foto's niet heb. Ik had die ginder op een computer gezet, bij Max die in Mafil werkt. En Mauro ging dan een CD schrijven, en die heeft da ook gedaan. Maar sindsdien heb ik die nooit meer gezien. Zijn GSM staat uit, op zijn mails antwoord hij niet. Zijn adres en huistelefoon hebben we niet. Dus is het een beetje onmogelijk om hem te contacteren. Ik hoop dat het toch ooit nog in orde komt en ik mijn foto's te pakken kan krijgen. Maar onze bijeenkomsten zijn altijd wel erg gezellig enzo. Dan heb ik nog van twee mensen uit de taalschool afscheid moeten nemen. Hanne uit Hamburg, Duitsland is terug naar Europa om in Wenen te gaan studeren. En Rainer de Oostenrijker uit Wenen zijn job was hier ook afgelopen dus die is ondertussen ook vertrokken. Nu schieten er nog maar weinig mensen over : Sebastian en Nicole uit Canada en die zijn van plan om nog wel een tijd te blijven. Als ik de mogelijkheid heb ga ik zeker Hanne eens bezoeken in Hamburg of Wenen en Héloïse in Parijs. De toekomstplannen.... Mijn familie hier vertrekken bijna naar België, dus ga ik zo een goei 9 dagen alleen zijn hier. In't totaal gaan ze een maand ofzo, maar allemaal op verschillende tijdstippen. Ik moet ondertussen ook nog een keer naar Mendoza, want mijn 3 maanden zijn weer bijna om dus heb ik een stempel op het paspoort nodig. Dan komt er ook nog een weekendje Isla Negra met de mensen van Mafil.
Zo dat was weer lang geleden, maar nu zijn jullie toch weer een beetje op de hoogte. Groetjes
Jaja, dat is hier valentijn hé. En de chilenen kunnen daar nog veel meer in overdrijven dan de Belgen Omdat wij met alle monitoren van mafil een beetje vrijgezel waren enzo hebben wij een valentijnsbijeenkomst georganiseerd. Héhé lekker melig doen enzo. Uiteindelijk was het gewoon een gezellige avond met lekkere drankjes enzo. We hebben de video's van mafil gezien, echt kei leuk! Karla was ook nog de dag dervoor, omdat ze op doorreis was even langs het dorp geweest. En al die kinderen hadden zo boodschappen en groetjes ingesproken. En dan ook nog cadeautjes meegegeven. Gerardo zei dat ik zijn knuffelbeertje goed moest bewaren, omdat anders zijn hart ging breken Echt kei lief allemaal! Mooie valentijnscadeautjes. daarvoor waren we ook al eens samengekomen met de meisjes (Nato en Daiana) en hebben we een sleepover gehouden. Echt plezant om zo nog eens me vriendinnekes echte meisjesdingen te bespreken Kben echt wel blij dak die twee schatten heb leren kennen!!! Op de foto zijn ze salsa aan het dansen, mis dos locitas!!!
Vanuit Dueme neem ik 3 bussen om in het dorpje Mafil aan te komen. Het ligt tussen de panamericana snelweg en Valdivia. We mochten logeren in het huis van de cultuur. Heel erg oud en helemaal van hout, mijn medemonitoren hadden dan ook kei veel schrik van spoken :). Chilenen zijn zo! bijgelovig. En der was dan zo nen donkere zolder en op een dag stond de deur daarvan open en dan waren die zo gefreakt bezig De eerste dagen heel rustig, wachten tot iedereen aangekomen was (sommigen kwamen met autostop van Santiago). en de omgeving wat verkennen. Toen we eindelijk volledig waren, met 7 dus, zijn we onze talleres beginnen voorbereiden enzo. Ik zal mssn ff de mensen voorstellen... Phillip was de coördinator, hem kende ik daarvoor al, want hij was ook mijn coördinator in Cucuini. Hij deed samen met Karla de taller van Artes. Dan waren er Gonzalo (28) en Daiana (20) die de taller van Artes y Literatura deden. En dan nog ik, Nato en Mauro (ook van het centro familiar in la florida, de talleres op zaterdag) deden de taller van Teatro y Música. Maandag was dan de eerste taller. Ge komt daar dan aan in die school en zit er zo een hele zaal kinderen te ontbijten, beetje beangstigend ook wel :). Dan werden ze opgedeeld in groepjes, en in mijn taller van theater en muziek kwamen zo ongeveer 20 kinderen terecht. Ik deed dat voor alle duidelijkheid niet alleen, maar samen met Nato en Mauro. Dan hebben we heel de week superleuke theater- en muziekoefeningen gedaan en spelletjes gespeeld. In het begin een beetje moeilijk, kenismaking enzo, de kinderen nog heel verlegen. Wij kwamen ook echt op een totaal andere manier werken dan zij gewoon waren. Wij kwamen daar van die gekke dingen doen die volgens hen echt niets met theater te maken hadden. Er zaten uiteraard een paar moeilijkere kindjes bij, maar stuk voor stuk echte schatjes! Donderdag zijn we dan op uitstap gegaan in de namiddag, naar een camping, waar we in een rivier konden zwemmen. Die kinderen genoten daar echt van om zo eens uit hun dorp te gaan. Zaterdag was het dan de voorstelling van wat we gedaan hadden in de week, voor de andere kinderen, de ouders, ... En de kinderen hebben muziek gespeeld op hun zelfgemaakte instrumenten! Dat was echt een groot succes. Om te zien wat ze in de andere talleres gedaan hadden was dat ook heel erg fijn. 's avonds was het dan ook in het dorp altijd markt, met optredens, volkspelen, lekker eten, ... Wij hebben dan met de monitoren ook een paar keer opgetreden en aan danswedstrijden enzo meegedaan :) Echt heel erg leuk. Heel het dorp kende ons daar, wij waren bijna de plaatselijke beroemdheden. Het was heel de week enorm mooi weer, al een geluk konden we af en toe een duikje gaan nemen in de rivier om aan de warmte te ontsnappen. Zaterdagavond na de laatste taller zijn we uitgegaan in Valdivia, om 9 uur 's ochtends waren we thuis, want er waren geen bussen vroeger en dan hebben we geslapen. Zondag een kampvuurtje bij de rivier gehouden, met hot-dogs en wijn in meloen. Da was echt super gezellig! En maandag was het uitstapdag en zijn we Valdivia gaan verkennen (deze keer toen het dag was) en daarna naar de zee geweest (Niebla). Valdivia is echt een mooie stad en deed mij zo'n beetje aan Antwerpen denken, ik weet niet echt waarom. En het strand in Niebla wass super mooi, daar heb ik me Daiana lekker gezwomen in de zee (eigenlijk meer gillend weglopen van de grote golven ). Daarna zijn wij typische chileense lekkerheden gaan eten. Mijn medemonitoren waren echt super leuke mensen en in de toekomst gaan we zeker nog dingen samen doen. De kinderen waren ook echt superlief en toen we maandagavond de bus pakten naar Santiago, werden we overstelpt met cadeautjes en tekeningen. En stonden er een paar arme schatjes ons wenend uit te wuiven.
Met een groep vrienden van Jonas zijn middelbare school ben ik naar Dueme geweest. Een dorpje (ofja een paar huisjes) bij lago Budi. Het is een mapuche gemeenschap. Die mensen gaan daar al een paar jaar vrijwilligerswerk doen in het schooltje van het dorp. Dit keer was de missie het dak vernieuwen van de keuken, de refter, een klaslokaal en het museum. (kleiner dan dat je het nu voorstelt). Ik heb getimmerd, gehamerd, gezaagd (met een electrische zaag zelfs!), geboord enzoverder. Een heel erg leuke groep en zeer sympathieke mensen. Elke avond gingen we ook op bezoek bij de mapuche families en telkens krijg je iets te eten en een maté. Mate is zo een soort thee (ja goh hoe moet ik dat uitleggen -> http://en.wikipedia.org/wiki/Mate_(beverage) héhé, kijk maar op wikipeda) Ze zijn daar echt super gastvrij! Ook in de school kwamen er een paar mensen van het dorp helpen, bijvoorbeeld Patty kwam koken, Christobal mee helpen bouwen. Dan was er nog een man die de bijennesten kwam verwijderen. Zo groot en mooi om te zien, hoe die bijen dat zo helemaal bouwen! Na veel schrik van de rondzoemende bijen en een paar mensen die gestoken werden, konden we lekker van de honing snoepen. Soms kwamen er dan inneens een hele hoop dorpsbewoners af, omdat ze een voetbalmatch wilden spelen tegen ons, dat was ook wel plezier verzekerd :) Ik heb dan ook nog wat vlooien opgedaan, die blijkbaar nog steeds niet weg zijn. Omdat we op martrasjes van de school en de dorpsbewoners sliepen. Onze vele desinfecteeracties mochten niet baatten. Ik heb geholpen met de pilaren terug recht te zetten met behulp van cement, het museum leeg te halen, het plafond te verstevigen, enzovoort. Er was heel veel werk en we werkten dan ook elke dag vanaf 9 uur tot 18 uur. En 's avonds altijd doodmoe! Het dak was nog niet af en ik moets al vertrekken naar mijn volgende goede daad. (ondertussen is het wel af!) Het was een enorm leuke week en de foto's volgen later.
Nieuwjaar aan de zee! Ik kon echt niet in Santiago blijven en wilde persé naar het grootste vuurwerk van Zuid Amerika gaan kijken, dus heb ik samen met Nicole en nog wat vrienden van Nicole (die ik niet kende, maar wel leuke mensen!) nog snel bustickets gekocht. Een grote chaos in de terminal, want half Santiago wil naar Viña of Valpo. Anderhalf uur in een bus zonder airconditioning, maar het verkeer viel nog mee. Mensen hadden mij verteld da ge soms 4 uur in de file moest staan en ik was al bang dat het een monsterfile werd van Santiago tot aan de kust, maar dat was dus echt niet het geval. In Valpo erg veel volk, probeerde we nog aan bustickets terug te geraken, maar dat lukte niet... Dan waren we uitgenodigd bij de familie van de kotgenote van Nicole, super vriendelijke mensen die ons met open armen in hun veel te kleine huisje ontvingen! Kregen we ook nog lekkere pastel de choclo (typisch chileens gerecht met mais) En zijn we met z'n allen een berg opgegaan om vandaar het vuurwerk te zien. Om twaalf uur stipt gaan alle lichten uit en begint iedereen te kussen en champagne te spuiten. Feliz Año Nuevo! En dan iets na 12 begint het vuurwerk. Waauw! Echt wel indrukwekkend, op bijna 12 verschillende plaatsen in heel de baai schieten ze op elkaar afgestemd vuurwerk af en het duurt eindeloos (een half uur!). Alle auto's hun alarmen begonnen kei hard af te gaan, maar dat hoorde er precies bij. Daarna zijn we naar de plaza Sotomayor (hoofdplein van Valpo) geweest. En daar was een gratis openluchtfeestje aan de gang met ongeloofelijk veel volk. Heel de nacht werd er gewoon in alle straten gedanst, gefeest, gedronken en gelachen. En het werd zelfs niet koud. Iets na zonsopgang liep het feestje zo wat af, en zijn we nog naar een cafétje gegaan. Rond 8 uur werden we wel moe en gingen ook de loketten van de bus open, dus zijn we naar de statie gegaan en hebben we heel snel tickets kunnen kopen. 's ochtends waren er echt nog veel mensen wakker en andere mensen waren gewoon overal op straat een beetje aan het slapen Na een slapend busritje en nog wat metro's eindelijk rond 12u de volgende dag thuis gekomen. Vermoeiend, maar echt wel een leuk feestje. De foto's staan online.
Nog een paar Chileense nieuwjaarstradities: - Als je in het nieuwe jaar een liefje wilt moet je op oudejaarsavond geel ondergoed dragen. - Als je in het nieuwe jaar op vakantie wilt, moet je om iets na 12uur met valiezen blokje rond gaan. - Ze eten altijd linzen (lentejas) op oudejaarsavond. - Bij het aftellen moet je de 12 laatste seconden iedere seconde een druif eten, eentje per maand, dat brengt geluk.
Het zal weer even duren voor ik terug schrijven zal, want donderdag vertrek ik weer naar het zuiden voor bijna 3 weken vrijwilligerswerk te doen. Een is aan het lago Budi, in een mapuche gemeenschap een dak van hun dorpszaal/ museum/ ... herstellen. En het andere is dicht bij Valdivia met Crearte ateliers met kinderen doen (een beetje speelpleinen). Verslag hierover komt later.
Terug in Santiago hebben we nog heel wat bezoekjes moeten afleggen, dus hebben we vooral veel gegeten en getettert. We zijn Lalo en Maria gaan bezoeken, de familie Lübbert, Margarita. Dan zijn we nog naar San Antonio geweest een havenstad. Daar zaten echt overdreven veel zeeleeuwen en pelikanen. Zo aan de rand van de vismarkt, die zaten daar gewoon te wachten tot er visrestjes in hun bek werd gegooid. Voor de toeristen waren der dan ook vissenkoppen te koop die ge dan kon voederen En die zeeleeuwen zo lui! Voor kerstmis zijn we naar de zee gegaan. Ik zat dus totaal niet in de kerstsfeer. Das ook echt raar, de dagen zijn hier nog superlang, 30 graden enzo. En dan nog aan de zee ook nog! Echt heel vreemd. Maar er was toch een mooie plastieke kerstboom en 's avonds hadden we de haard aangestoken, dat zorgde dan toch een beetje voor de sfeer. Dan hebben we konijn met pruimen gegeten (lekker Vlaams) en cadeautjes uitgedeeld. Het was een gezellige kerstmis. Wel een beetje raar om dat zo niet samen met de mama en de zus te vieren. Maar zij waren ook op een leuk tripje naar Berlijn. Voor nieuwjaar heb ik nog geen plannen, maar ik zal wel iets leuks vinden om te doen.
Mijn papa is ondertussen al aangekomen in ons Belgiénlandje en ik ga dit weekend weeral eens naar de zee :)
In Argentinië komen we aan in Bariloche. Weer een beetje zwitserland. Maar daar is het dus al iets simpeler om in de kerstsfeer te komen. Bariloche ligt aan het meer Nahuel Huapi dat ons weeral eens enorm mooie landschappen oplevert. Het stadje staat bekend om zijn chocolade, mmmm, nostalgie naar de belgische zoetigheden. In een van de winkeltjes kan je zien hoe alles gemaakt wordt. Voor de rest is Bariloche heel rustig en ook veel goeikoper dan Chili. Dus hebben we er eens van geprofiteerd om lekker te gaan eten. Omdat er ons niet meer zo heel veel tijd rest beslissen we om de bus rechtstreeks naar Mendoza te nemen. Een 18 uur! durende reis om in het 40 graden warme Mendoza aan te komen. Echt een heel mooie stad, heeft geen eifeltoren, geen atomium of Coloseum, niets dat het echt speciaal maakt. Maar Mendoza heeft veel charme en vooral gezelligheid. In alle straten staan hoge bomen om schaduw te bieden en dan lopen e rook nog overal kanaaltjes om die bomen van water te voorzien. In medoza ontmoeten we ook Daiana (de echtgenote van mijn neef), zij geeft ons een rondleiding in haar stad. Dan zijn we nog naar een wijngaard geweest een beetje buiten Mendoza, mooi maar heet! De streek rond Mendoza staat bekend om zijn wijn, daar hebben we dan ook van mogen proeven! En het was al weer tijd om naar Santiago de Chile terug te keren. Met de bus de Andes over, vanuit de verte kunnen we de Aconcagua nog zien liggen (de hoogste top van Zuid Amerika). We hebben nog bijna 3 uur aan de grens moeten wachten, omdat we de laatste bus waren in een rij van 8. Iedereen moet uitstappen en apart gecontroleerd worden. Dan nog alle bagage, want ge moogt geen fruit en groenten enzo mee in Chili nemen (ze hebben echt absurde regels hier) Maar het was het wachten waard, want nu kan ik weer 3 maanden langer legaal in Chili verblijven. Tot daar dus liep de reis met mijn papa. Wil hem ook nog even bedanken da hij is afgekomen! En we hebben echt een mooie tijd samen gehad.
Het is al een hele tijd geleden dat ik nog geschreven heb, maar uiteindelijk kom ik nog eens verslag uitbrengen... We waren gebleven in Dalquahue op chiloé, vanaf daar begin ik dus. Op dalquahue hebben we nog een heel mooi uitzicht gehad op het vaste land met zijn besneeuwd andes gebergte! We konden toen echt veel vulkanen enzo zien. Toen we aan de kade in Dalqahue een beetje in het water aan het turen waren op zoek naar zeeleeuwen, zag ik daar ineens een stuk of 5 orka's voorbij zwemmen. Echt super mooi om te zien! Zo af en toe kwamen die zo boven gesprongen (gelijk free willy :P) en dan met dat prachtige landschap op de achtergrond, dat was echt af! Zondag was er dan de artesaniemarkt, minder groot dan we verwacht hadden, we waren dan ook een beetje vroeg gegaan omdat we de bus naar Puerto Montt nog moesten nemen. Maar er waren wel mooie kraampjes bij. Er stonden ook veel vrouwen uit omliggende dorpen om hun wol te verkopen aan de mensen die die dan kleuren en er truien enzo van maken.
Toen we in Puerto Montt aankwamen, zag het er totaal anders uit dan de vorige keer. Toen grijs en gietende regen en nu kleurrijk en een lekker zonnetje! We zijn naar het zeer levendige vissershaventje Angelmo gegaan waar we een lekkere paila marina (zeevruchtensoep) gegeten hebben, met uitzicht op een meer en een vulkaan. Kan het nog beter? Vanuit Puerto Montt rijden we verder naar Puerto Varas aan het meer Llaguepuli. Puerto Varas is veel rijker dan de rest van Chili en lijkt zo op een mengeling van Knokke en Zwitserland. Er is uitzicht op twee vulkanen, een zeer idylisch plekje. daar zijn we de Duitse villas gaan bewonderen (in de jaren 40 denkik, was er hier een Duitse invasie in het zuiden van Chili) en hebben we wat aan het meer gezeten. In puerto Varas boeken we onze "Cruize de Los Lagos" (van de meren) en nemen we 4 bussen en 3 boten om de grens Chile - Argentina over te steken. Dit is echt wonderschoon! Watervallen van petrohue, vulkaan Osorno, Lago todos los santos, Puella. Ik kan het gewoon niet met woorden beschrijven. Kijk naar de foto's en bewonder de mooie natuur en landschappen! Bienvenido en Argentina!
Eigenlijk niet zo'n mooie stad, maar we gingen een vriendin van ons mama bezoeken (Jimena)
Zoals al gezegd is La Serena een koloniale stad met een zeer aangenaam temperatuurtje. We hebben de pleintjes, gebouwen, de kathedraal enzovoort bezocht echt een gezellig en rustig stadje. ' s avonds gingen we naar de faro monumental (vuurtoren) wandelen, die lag dus aan de zee. Wij dachten dat het daar aan de zee een dijk ging zijn met caféetjes enzo, maar daar was dus niets! Helemaal verlaten en donker, toen kregen we maar een beetje schrik en hebben we nog lang moeten wachten voor er een taxi kwam die ons naar huis kon brengen. De volgende dag zijn we naar Coquimbo gegaan, een havenstad heel dicht bij La Serena. Je zag direct dat daar veel armere mensen wonen dan in La Serena.
Ik had dit bericht eigenlijk al eens geschreven en toen ik het wilde uploaden liep er iets fout en was het helemaal verdwenen 
Omdat het vorige berichtje zo kort was, komen nu de uitgebreidere verslagjes.
Vrijdag ben ik dus naar het park "parque San Martin" geweest. Da was best wel een eindje stappen van het hostal, maar uiteindelijk viel dat best nog wel mee. Onderweg heb ik ook nog echt heel mooie huizen gezien. Ik was daar echt in de betere buurt van Mendoza.
) en een wagen gooide echt alle groenten die ge u kunt inbeelden... Daarna was er dan ook nog een optreden van een of andere band uit Mendoza.
) 's ochtends ben ik nog even naar de stoet gaan kijken, die nu bij daglicht beter zichtbaar was. Deze keer waren er ook ruiters en dansers bij. En vooral ook Murga's, dat was echt cool om dat eens in't orgineel te zien!
Nog eens een verslagje vanuit Mendoza.
EINDELIJK! na het lange wachten zijn de foto's van Dueme en Mafil geariveerd!
Vanuit Dueme neem ik 3 bussen om in het dorpje Mafil aan te komen. Het ligt tussen de panamericana snelweg en Valdivia.
Nieuwjaar aan de zee!
Terug in Santiago hebben we nog heel wat bezoekjes moeten afleggen, dus hebben we vooral veel gegeten en getettert.
In Argentinië komen we aan in Bariloche. Weer een beetje zwitserland. Maar daar is het dus al iets simpeler om in de kerstsfeer te komen.
Het is al een hele tijd geleden dat ik nog geschreven heb, maar uiteindelijk kom ik nog eens verslag uitbrengen...
