Het verblijf van gisteren was gewoon geweldig. Vandaag had ik wel een klein probleempje. Ik kwam na 21 km aan in een klein stadje aan en had alweer geen zin om te stoppen. Twee kilometers verder zet ik mij op een bankje en begin adresjes uit mijn boek te bellen. Bij de vierde kan ik terecht. Het is dan bijna vief uur en het is nog 12 km. Maar er is geen probleem. Ik moet een dorpje terug naar een caffè gaan en daar pikken ze mij wel op. Eerlijk gezegd vind ik dat niet zo leuk, maar anders ben ik er ten vroegste om 20h00 en kan ik er niet meer terecht.ze hebben namelijk een feestje.
Het dorpje waar het café is ligt ergens hoog boven het water. Als ik terug bel naar de B&B neemt er niemand op. De man uit het café zegt dat ze een ander nummer hebben, maar hij heeft zijn gsm niet bij om hen te bellen. Hij is zo vriendelijk om mij even te brengen.
Daar aangekomen krijg ik 15 minuten om me op te frissen en dan moeten we vertrekken. Het feestje is namelijk niet hier maar even verderop. En daar zit ik nu. Op een feestje waar ik niet om heb gevraagd en waar ik ook niet zomaar weg kan. Ik heb niets van mijn kleren kunnen wassen en weet helemaal niet wanneer ik hier weg ben. Pfff.
De boog kan niet altijd gespannen staan. Al had ik er vandaag nog graag 5 a 10 bij gedaan. Maar daar was nergens plaats vrij om te slapen en dus was ik al blij dat ik hier kon stoppen. En het blijkt dan nog dat ik met mijn gat in de boter gevallen ben want ik heb hier een half huis om te overnachten met een living en een keuken. De koude douche vond ik niet zo erg. Toen ik hier aankwam stonden de eigenaars op het punt om te vertrekken. Ze stapten net in de auto. Nadat ik had uitgelegd dat ik alle B&B's in de volgende 15 km had gebeld en er telkens als antwoord "Désolée" te horen was, hedden ze de deur terug open gedaan. Maar om de bokler aan te zetten had meneer geen tijd meer. Toch geen probleem. Met koud water lukt dat ook.
Had ik hier niet kunnen slapen, dan had ik de trukkendoos moeten boven halen denk ik. Want meer dan 15 km verder stappen vandaag had ik echt niet zien zitten. En wildkamperen had op dit moment ook niet echt leuk geweest. Het heeft hier gedurende de laatste twee uren al enkele klinke buien gedaan. Dan kan je kletsnat in je tentje kruipen en waarschijnlijk morgen vroeg alles nat weg steken.
Straks kan ik hier zelfs nog eten en morgenvroeg ontbijten. Wat een luxe.
Ik heb daarnet het gastenboek eens ingevuld en gelezen. Het grootste deel van de mensen die hier langs komt zijn met pensioen. Onder de 40 zijn er maar enkelen. Ik moest ook invullen waar ik morgen naartoe ga. Daarmee heb ik even aan het kijken geweest hoe ik de volgende week in zou kunnen delen. En ik weet het nog steeds niet. Het zal elke dag te zien zijn wat de dag brengt en hoe het gaat. En dan zal ik wel zien waar ik uitkom. Maar voorlopig ziet het er nog goed uit om binnen 7 dagen in Limoges aan te komen.
Je kan wel 1000 keer naar je kaartje kijken, maar als er de eerste keer geen rustplaats op staat, zal ze er de 1000ste keer nog steeds niet zijn. En dus weet je dat het vandaag in het beste geval 35 km zal worden. Ja, ik kon ook na ongeveer 16 km al stoppen. Maar dat vond ik geen optie. En als ik dan gekozen heb voor Chateauroux dan wil ik daar ook geraken.
Het vraagteken dat gisteren achter mijn kilometers stond is vandaag ingevuld. Het waren er nog twee. Die heb ik gisteren dubbel gedaan omdat ik uiteindelijk een hotel genomen heb waar ik al gepasseerd was en mijn gps is uitgevallen in het centrum wanneer ik daar naar een slaapplaats aan het zoeken was. Die twee komen er dus vandaag nog extra bij. Dat worden er dan al 37. Ik zag er deze morgen toch wel een beetje tegenop. Het is veel beter voor het kopje als je 's morgens denkt dat het er 25 gaan zijn en je na die 25 beslist om er nog 12 bij te doen omdat het nog goed gaat dan dat je opkijkt tegen 37.
Hoe dan ook. Ik ben er geraakt. Maar heb me wel voorgenomen om de komende week niet meer over de 32 te gaan. Toch zeker niet wanneer het niet echt nodig is.
Verder was het een kleurloze dag. Eindeloze velden met hier en daar een bosje waar je niet door komt en enkele boerderijen of kleine dorpjes waar niet veel te zien is. Hooguit een hond die alweer erg gek van me wordt. Ik begin te denken dat het mijn geur is waar die honden zo van flippen. Zelden kom ik er een tegen die rustig blijft. Vandaag kwam er een pitbull blaffend naar me toe gerend. Ik dacht eerst dat het niet goed ging komen. Maar wanneer hij een meter op 5 van mij was, liep hij i. Een grote boog om me heen blafte me wat achterna. En hier enkele kilometers terug sprong er een erg grote hond met zijn voorpoten op het poortje. Zijn kop kwam bijna zo hoog als mijn hoofd. En maar supporteren. Ja, zo ben ik dat gaan noemen hé. Had hij gewild, dan sprong hij los over het poortje heen. Maar gelukkig deed hij dat niet.
Voilá. Nog even mijn voetjes verzorgen en mijn tanden poetsen. En dan heerlijk slapen.
Deze morgen na het ontbijt is de hemel zo donker dat de verlichting op de parking van het hotel brand. Mensen rennen door de striemende regen naar hun wagen en komen daar drijfnat aan. Ik begin mij op mijn dooie gemakje kkaar te maken voor een lange wandeldag. Een uurtje later wordt het lichter en houd het op met regenen. Ik dus op weg. Gedurende 3 uur gaat het goed. Ik zet me naast de weg en begin te eten. Ik hoor het al eventjes donderen. Wanneer mijn baguette half op is, zie ik plots de regen met een enorme vaart op mij af komen. Zo snel ik kan trek ik mijn regenjas aan, hang ik mijn rugzak op mijn rug en trek ik er mijn poncho overheen. Toch gaat het allemaal veel te traag. Dikke lekken hebben van mij een waterkieken gemaakt. Ondertussen dondert het er stevig op los. Ik wandel rustig verder, hopend dat het wel weer over gaat. Maar dat doet het niet. Twee uur later kom ik in een dorpje met een klein verloederd hotelletje. Het is nog geen drie uur en ik twijfel tussen stoppen of nog 13 km verder gaan. Na een rustpauze en wat eten in een bushokje, kies ik ervoor om toch door te gaan.
Rond half zes stopt het eindelijk met regenen. Ik trek mijn schoenen uit, giet het water eruit, wring mijn kousen uit en trek alles weer aan. De komende twee uur blijft het droog. Ik kom in Issoudun aan rond half zeven. Het eerste hotel dat ik tegen kom is Campanile. Ik prodeer in te boeken via de automaat, maar dat lukt niet. Ik ga in het centrum verder zoeken. Na een dik uur kom ik terug naar het Campanile en boek ik mij in via de receptie in het restaurant. Na het douchen en mijn kleren te wassen, kan ik om 21 uur eindelijk gaan eten en zit de regendag er op. Eerlijk. Met een zoals vandaag kom ik wel toe.
De afstand naar Bourges was maar 19 km. Maar ik ben nog verder tot net buiten de stad gewandeld. Daar stonden enkele hotels bij elkaar en het was niet te veel uit de richting die ik uit moet. Op die manier had ik de meeste kans om de kwartfinale van de Belgen te zien. Spijtig genoeg hebben ze verloren tegen Argentinië.
Deze morgen werd ik wakker en zag het er erg regenachtig uit. Ik kreeg al bang voor een herhaling van gisteren. Om 8h30 stond ik klaar om te vertrekken. Ik had alleen nog nood aan een ontbijt. Dus vraag ik in het plaatselijke "restaurant" (waar je ook tijdelijk brood kan kopen omdat de bakker met vakantie is) of ik er kan ontbijten. Het is geen probleem. Ik zet mij op een stoel en observeer hoe het er aan toe gaat in zo een klein Frans dorpje. De ene na de andere dorpsgenoot komt langs voor brood en de krant. Ze komen binnen. Schudden iedereen de hand. Nemen een baguette en de krant. Vragen iets te drinken. Betalen. Drinken hun drankje op en zijn weer weg. Op een half uur tijd passeren er een stuk of 15 mensen. De bazin doet het allemaal in haar eentje en springt vlijtig van links naar rechts. Nog iemand voor gas, de postbode en een pakjesdienst maken de toeloop compleet. Wanneer ik na een half uurtje verder ga is iedereen er alweer vandoor.
Het is best fris en het lijkt wat te miezeren. Daarom trek ik mijn regenjas aan. Maar die wordt niet nat. Ik wacht nog een uurtje voor ik hem weer uit trek.
Ik heb het moeilijk deze voormiddag. Al kan ik er niet echt een reden voor vinden. Maar wanneer ik op de middag mijn baguette op heb gaat het veel beter. Ik zie ondertussen in de verte Bourges al liggen. Ook al is het nog meer dan 2 uur stappen. Op een bepaald moment was ik zelfs blij dat ik niet met de fiets was omdat het zo sterk wind tegen was.
In Bourges loop ik langs de kathedraal. Daarna kijk ik nog even op mijn kaartje om te zien hoe ik het best kan gaan als ik naar dit hotel wil. Twee uurtjes later boek ik mij in en is het alweer tijd om te wassen en te douchen. Wanneer ik daarmee klaar ben is de wedstrijd vijf minuten bezig en is er tijd voor voetbal vanuit de uuterst comfortabele zetel op een grote breedbeeldtelevisie. Luxe kan toch leuk zijn. Ik deed mezelf deze luxe cadeau omdat ik vandaag in de helft van het Franse gedeelte ben. Ik ben ondertussen al meer dan 750 km van huis weg en er moeten er nog ongeveer 750 komen tot in st. Jean-Pied-de-Port. En nu: "Op naar Limoges."
Gisteren was het te warm, vandaag komt de afkoeling. Regen van vertrek tot aankomst. Ook helemaal niet prettig. Er was wellicht één lichtpuntje en dat was de afstand. De keuze tussen 22 en 36 had ik eigenlijk op voorhand al gemaakt. En zeker met dit weer hoeft het echt niet veel verder te zijn. Ik ben er me wel bewust van dat het altijd wel iets zal zijn, maar als je voeten doorweekt in je schoenen staan is het plezier er toch wel af. En dan maar hopen dat ze morgen iets of wat droog zijn. Ik had verwacht dat een poncho voldoende zou zijn om droog te blijven. Dat blijkt dus niet zo te zijn. Na enkele uren is de poncho aan de binnenkant natter dan erbuiten.
Wanneer ik Baugy doortrok was het nog geen middag en was de markt er nog bezig. Daar heb ik nog even wat fruit gekocht voor onderweg. Bij mijn aankomst in Brécy was het net over drie uur. Dat is naar mijn bescheiden mening veel te vroeg om al te stoppen. Maar vandaag maak ik hier graag een uitzondering op. Ik zag er echt tegen op om in dit weer nog 14 km extra te wandelen.
Ook voor morgen wordt er regen voorspeld. Als dat dan niet constant blijft doorregen is het misschien wel haalbaar om nog enkele kilometers voorbij Bourges aan te komen.
Vannacht slaap ik boven de plaatselijke parochiezaal. Toch wel knap dat ze voor pelgrims zulke opvang hebben voorzien. Nu nog hopen op een zalige nachtrust.
Over vandaag hoeft niet veel gezegt te worden. Zoveel bomen er gisteren stonden, zo weinig stonden er vandaag. Een ganse dag door het veld dus. Met de zon als metgezel. Helaas was het vandaag niet de gezelligste partner om bij je te hebben. Er stond bijna geen wind en het was gloeiend heet.
Na 7 km kwam ik in Charité-sur-Loire. Dat vond ik best een gezellige plaats. Maar ik had er graag toch nog wat kilometers bij gedaan en dus stak ik de Loire over. 15 kilometer verder ging het helemaal niet meer. Die zon is echt moordend en ik kreeg pijn aan mijn hielen. De gitte in dat dorpje bleek gesloten te zijn en dus kijk ik in het boekje naar de volgende slaapplaats waar ik na 26 km zwoegen in de zinderende zon tot rust kan komen.
De nacht was een beetje kort. 6 uurtjes is eigenlijk onvoldoende om volledig uitgerust te zijn. Met vijf Belgen zitten we aan de ontbijttafel. Voor mij is 1 kopje koffie voldoende. Maar wanneer de eigenaar begint te morren als de eerste Belg zijn tweede kopje vraagt, vraagt hij ook nog een derde en vragen de anderen er ook nog een tweede. Ik vermoed dat we er allemaal een beetje aan toe waren na gisteren. De Duitstalige landgenoten volgen de GR gedurende één week en moeten vandaag dik twintig kilometer. Voor mij staat er 23 km op mijn programma. Wanneer ik vertrek zijn de anderen al weg. Ik ga eerst nog langs de supermarkt. Als ik daar buiten kom is het 1l bijna tien uur. Bijna gans de dag loop ik door het bos. Het is niet eens 16 uur wanneer ik in het dorpj aankom waar ik pleegde te overnachten. Ik zet me in de schaduw eenekijknog eens naar de mogelijke opties. Ik heb helemaal geen zin om al te stoppen. Doorgaan tot Charité-sur-Loire lijkt mij absurd. In het boekje stond iets als "stevige stappers kunnen dit in twee dagen doen. Anderen in drie." En dan bedoelen ze die 35 van gisteren als dag 1 en 44 km vandaag als dag 2 naar harité. Wel, zeg dan maar dat ik een mietje ben. Ik geef hem meteen mijn rugzak die toch alweer rond de 17 kg weegt en dan mag die pipo eens 44 km stappen wanneer hij al drie dag2n meer dan 30 km heeft gestapt. (Sorry voor de uitlating, maar ik laat ze staan)
In de eerstvolgende dorpjes is er volgens het boekje niets. En ik heb het nu gezien. Er is echt niets. Maar na 37 km kan je een bosweg nemen en dan kom je na 1,5 km uit in La Vache. Ik bekijk de kaart eens goed en zie dat het mogelijk is om dit een klein stukje in te korten als ik anders door het bos ga. Om zeker te zijn dat er nog plaats is bel ik even. En ja hoor. Er is nog plaats. Na drie uurtjes extra door het bos te wandelen kom ik er aan. Na het douchen ben ik direct gaan eten. Van alles wat ik tot nu toe gegeten heb was dit het minst lekkere. De kippenbout in het hoofdgerecht kwam volgens mij van een kip die van ouderdom gestorven was. Het voorgerecht was meloen met serranoham en bevatte alcohol. Ik twijfelde eerst, maar al na de kippenbout wist ik het zeker. HetHet was niet veel, maar te veel voor mijn allergie.
ondertussen is het middernacht en ik zit nog steeds op het terras te typen. Op een vleermuis en wat kikkers na is het hier verlaten. Tegen 8h30 komen de eigenaars terug en kan ik ontbijten.
Morgen wordt het 30 graden en zon van de ochtend tot 's avonds. En de dag erna gaat het onweren en regenen.
Vandaag was een lange dag. De afstand van Vézelay tot het eerste iets-of-wat behoorlijk dorp met voorzieningen was volgens het kaartje 35 km. Ik zag er behoorlijk tegenop. Maar naar mate de dag vorderde had ik er steeds meer zin in om toch door te gaan. Ook hier ging best wel omhoog en omlaag. Maar het was lang niet zo erg als gisteren. Er waren wel vaak open stukken met prachtige vergezichten. Het nadeel was dan weer dat de zon er een zweeterige dag van heeft gemaakt.
In Varzy was er zeker een camping. Maar aangezien de belgen de 8ste finale van de wereldbeker voetbal vanavond spelen wil ik liefst naar een hotel. En dus vraag ik in een café of er een hotel in dit dorp is. Jazeker. 100 meter verderop voorbij de "tabac" is een hotel. Je zou het beter een B&B noemen. Ik krijg er een kamer met ontbijt. De douche is een verdieping lager en het toilet op de gang. Maar er staat een tv. Meer moet dat niet zijn ... of toch!
De uitbater raad mij aan om te eten bij de marokaan op de hoek. Ik volg zijn raad en tijdens het eten kijk ik naar de voorbeschouwing van de wedstrijd tussen België en de VS. Wanneer ik afreken vraag ik om welk uur hij sluit en of het eventueel mogelijk is om bij hem naar het voetbal te kijken als mijn tv het niet uitzend. Het is geen probleem, maar om 23h30 moet hij sluiten.
Terug op mijn kamer zap ik door al de posten van mijn tv. Geen voetbal! En dus vertrek ik terug naar de marokaan op de hoek. Wanneer ik de deur van het hotel probeer op slot te doen wil dat niet lukken. Plots gaat ze terug open en staat er een man aan de andere kant van de deur in een rood t-shirt met een Jupiler logo. Ik leg hem uit dat ik de deur niet op slot krijg. En dan dringt het tot mij door dat hij ook Belg is. Ik leg hem uit dat ik bij de marokaan op de hoek naar het voetbal ga kijken. Hij gaat zodadelijk ook komen zegt hij en loopt weer naar binnen.
Ik zit nog maar net op mijn stoel of hij is daar al, gevolgd door nog een andere man en twee minuten later hun bijde vrouwen. Met vijf Belgen suporteren we in een kleine kabab-zaak in het Franse Varzy voor de Belgen. Eén vlaming en vier Duitsaligen.
Wanneer de verlengingen beginnen vraagt de marokaan om zijn zaak te verlaten. We mogen aan het raam blijven kijken, maar hij wil kuisen. Eén van de vrouwen is ondertussen gaan slapen. Met vier staan we in een pikdonker straatje, met honderde insecten rond ons hoofd, aan het venster van de Marokaan naar de tv te kijken. Wanneer de vloer gekuist is en de hij alles heeft klaargemaakt om te sluiten, roept hij ons terug binnen. We staan op dat moment 1 - 0 voor. Wanneer om 00h30 de triller beslecht is met winst voor de Belgen gaan we met vier terug naar het hotel en kan de man eindelijk zijn zaak sluiten. Wat een dag!
Vezelay kan je wel beschouwen als één van de hoogtepunten op de pelgrimstocht naar Compostela. Het is één van de drie grootte verzamelpunten van waar de pelgrims in de Middeleeuwen samen aan hun kweesten begonnen. Wanneer ik hier vorig jaar de berg opfietste, vond ik dit al geweldig. Vandaag kwam ik langs de andere kant de berg op en vond ik het nog geweldiger. Langs die kant waan je jezelf op een middeleeuws paadje dat naar een hoger gelegen kasteel gaat. En op het einde kom je uit voor de basiliek.
Ik moet wel zeggen dat dit een erg zware dag was. Om 9 uur bleef mijn caravan verweesd achter. Gelukkig had ik nog een beetje melkbrood, want zelfs dat ene winkeltje dat deze middag op mijn pad lag, was op maandag gesloten. Tegen half twee had ik pas 12 km gestapt. Maar als je dan naar de hoogtemeters gaat kijken was daar zeker wel een verklaring voor. Het ging soms erg stijl berg op en berg af. In totaal ging het vandaag 600 meter omhoog over een afstand van 33 km. Dat is bijna een bergwandeling.
Om 18h30 stond ik aan de kathedraal. Daar begon toen net de mis met prachtige meerstemmige gezangen. Ik had er haast spijt van dat ik verder moest om een slaapplaats te gaan zoeken. De pelgrimsherberg was volzet, maar er is hier keuze genoeg. Beneden zijn enkele hotelletjes en een kilometer verderop is een jeugdherberg met een camping aan.
En zo slaap ik vannacht km een hotel en heb ik alweer erg lekker gegeten.
En zo is het boekje "Via Campaniensis" uit. Morgen beginnen de kaartjes van de "Voi de Vézelay"
Ik was de wekker deze morgen 2 minuten voor. Maar wanneer ik aan het ontbijt verscheen bleek er nog niemand wakker te zijn. Dan maar terug naar mijn kamer. Daar had ik nog wel wat werk met alles terug in te pakken. Door het vochtige weer was alles wat ik gisteren gewassen had nog lang niet droog. Dat is niet zo leuk.
Om 8 uur ga ik nog eens kijken en er staat een tafel voor mij gedekt in het café. Stokbrood met confituur en koffie.
Op zondag is het markt in Chablis. Ik hoef dus zelfs niet naar de winkel want de winkel staat voor de deur. Net voorbij negen uur ben ik alweer op pad. Het gaat berg op en berg af tussen de erg uitgestrekte wijngaarden. Deze omgeving is alweer erg mooi. Voor de middag doet het nu en dan eens een flinke bui. Na de middag is het eerder omgekeerd en regent het soms erg hard. Mijn kousen zuigen het water op en brengen het tot aan mijn tenen. Tot mijn verbazing heb ik geen blijnen gelopen.
Door een verkeerd geplaatst pijltje ben ik 1.5 km omgelopen. Ook dat vond ik niet zo leuk. En wanneer ik aan het hotel kom waar ik graag had geslapen, sta ik alweer voor een gesloten deur. Blijkt dat ze alleen nog maar restaurant doen maar tijdelijk geen slaapgelegenheid meer hebben. En dus ga ik naar de camping. Daar huur ik een caravan zodat ik niet in de regen aan mijn tentje moet beginnen knutselen.
ondertussen heb ik zowat al mijn kleren gewassen en hangen ze te drogen. Maar om 22h00 waren ze nog erg nat. Hopelijk blijft het vannacht droog en heb ik morgen iets om aan te trekken.
Ervy-le-Châtel naar Chablis. 36 km 375 hm
Om te beginnen even een schrijffout an gisteren rechtzetten. Het is dus niet Evry maar Ervy-le-Châtel. Verder verliep alles vannacht ongeveer zoals ik het verwacht had. Slech in slaap geraken, om 4 uur wakker worden om te plassen, nog moe zijn als de wekker afloopt en regenen wanneer ik wakker werd. Zo begin je de dag dus beter niet. Speitig genoeg is het nu eenmaal niet anders. Tegen dat mijn hebben en houden terug in de rugzak stak was het ruim negen uur. In het dorpje zag ik één voor één de mensen terug waarmee ik gisteren gesproken had. De man van het restaurant, de uitbater van de camping en de dame die de toeristische dienst uitbaat. Allemaal wenste ze me veel succes.
De rest van de dag verliep vrij goed. Het was altijd bewolkt en er viel soms regen, al-dan-niet met onweer. Maar over het algemeen was het droog.
Rond vier uur bel ik naar de gitte waar ik vannach zou gaan slapen. De vrouw neemt op en vertelt mij dat ze in vet weekeinde niet open zijn. Op dat ogenblik had ik 25 km gestapt en de eerstvolgende plaats voorbij de gitte was 12,5 km verder. De moed plakte meteen onder mijn schoenen. Maar er zijn erg weinig keuzes. Via een kleine afkorting heb ik er nog 1,5 km af gekregen. Chablis is bekend om zijn uitstekende wijn en had vandaag niet verder moeten liggen.
Ik slaap vannacht in een simpel kamertje. Nog even tandjes poetsen en dan genieten van een welverdiende nachtrust.
Tentje gisterenavond
Alweer was het mooi weer vandaag. Dat gaat morgen aanpassen worden als het gaat regenen. Deze morgen was ik veel te laat vertrokken. 10 uur is echt te laat. En toch was ik om 17h al in Evry. En daar was er zoals verwacht helemaal geen slaapplaats meer vrij. Ook niet in de speciale voorzieningen voor pelgrims. En dan begon ik te twijfelen tussen hier in mijn tentje op de camping of verder gaan en wild kamperen. Het is de douche die mij hier heeft gehouden. Dat blijft toch een vorm van luxe wanneer je na een dagje zweten een zalige douche kan nemen en op een normaal toilet kan.
Nu nog eten en dan proberen te slapen in mijn tentje. En dan hopen dat ik alles morgenvroeg niet kletsnat in de rugzak moet steken.
Voilá. De kop is eraf. Ik zit terug op de route. De voorbije nacht was een beetje kort. Maar dat lag in de lijn van mijn verwachtingen. Als je na een late shift om zeven uur moet opstaan, is dat best normaal. En dan mag ik al blij zijn dat de 5 uurtjes die ik geslapen heb van goede kwaliteit waren.
Met dank aan mijn broer, stond ik om 8h30 mooi op de trein te wachten. En dat was ruim op tijd want de trein had 9 minuten vertraging. In Leuven stond de trein naar Oostende op ons te wachten. Ik kon er nog net bij. Ergens in de gang was nog een plaatsje.
In Brussel had ik een half uurtje om mij naar de TGV te begeven en om iets na half twaalf was ik in Parijs. Dan 10 minuutjes stappen tot gare 'l est en daar de trein op naar Troyes. Ook die zat overvol en alweer zat ik de ganse rit in de middengang. Het was er ook erg warm. Om 13h45 stapte ik in Troyes van de trein. Een korte broek en factor 50 smeren tegen de zon waren geen overbodige luxe.
Daarna begon dan ook de eerste tocht. 19 kilometer lang in de blakende zon. Ik mag zeggen dat ik blij was toen ik om 19h00 aan de chambre ' d hôtes aankwam waar ik voor vannacht gereserveerd had. De douche deed geweldig deugd.
Straks spelen de Rode Duivels hun 3de wedstrijd op het WK voetbal. Op mijn kamer heb ik geen TV, maar er staat een tv in de gemeenschappelijke ruimte. Als mijn ogen niet dichtvallen ga ik mij dus zeker nog kunnen amuseren.
Vanaf morgen wordt het wisselvalliger weer en heb ik ook geen kamers meer geboekt. Voor morgen weet ik al bijna zeker dat het slapen wordt in mijn tentje.
Ondertussen zijn de belgen aan het spelen en wordt het op de tv hier niet uitgezonden. Is dat even balen!
Vannacht Heb ik vreselijk slecht geslapen. Volgende keer neem ik zeker een andere slaapzak mee. Deze is goed voor als het vriest. Ik werd meermaals zwetend wakker. Het gevolg hiervan was dat ik mij deze morgen niet echt fris voelde en alweer erg traag op dreef geraakte. Gisteren avond heb ik in het salon van de gitte gezeten met een pelgrim uit Namen. Die heb ik vanmorgen nog gehoord op de gang, maar van gans de dag niet meer terug gezien.
Als ontbijt eet ik twee boterhammen met hesp. Het brood is van dat brood dat je in de winkel kunt kopen, voorgesneden in een zakje, dat drie weken vers blijft. Niet te eten dus, maar ik heb dan toch iets voedzaam binnen.
Om negen uur start de tocht. Te beginnen met 23 km langs het kanaal. Mooi gegraven door de natuur, maar erg saai. Na een half uur neem ik voor het eerst mijn ipod uit mijn rugzak en die blijft mij de ganse dag gezelschap houden. Het loopt vandaag voor geen meter. Alles doet pijn. Wanneer ik na 23 km aan het einde van het kanaal kom is het nog 6 km. Even gaat het nog door een gezellig dorpje, maar daarna is het lintbebouwing tot in het centrum van Troyes. Het is net geen 5 uur wanneer ik aan de kathedraal aankom. De man in het loketje grijpt al direct naar zijn stempel wanneer hij me ziet binnen komen.
Een kaarsje branden is het minste wat ik hier kan doen. Het waren 18 zware dagen, en toch ook zo geweldig. Van het weer mag ik eigenlijk niet klagen en ik ben er toch maar geraakt. Oke, ik zal wel enkele dagen nodig hebben om te recupereren. En die heb ik ook. Ondertussen brengt de trein me alweer terug naar Brussel. En morgen ... geen 30 km stappen. Waarschijnlijk met de motor naar Namen om mijn spullen op te halen die ik daar heb achter gelaten.
Wat een dag was me dat vandaag. Gans de dag nu en dan een bui. Het is geen weer om ergens te stoppen of eens een half uurtje op een bankje te zitten. Die ben ik trouwens zelden tegen gekomen vandaag. Wanneer er om half twee eens een groot gat in de wolken valt, maak ik daar even gebruik van om iets te eten. De rest van de dag gaat de poncho zelden uit. Om drie uur heb ik 22 km gedaan en kom ik aan op mijn voorziene stopplaats voor vandaag. Maar aangezien het hotelletje pas open gaat om 17h30 beslis ik om er nog 12 km bij te doen.
Wanneer ik verder ga begint het net erg hard te regenen. Op het plaatselijke voetbalveld ga ik een schuilen en rust ik een half uurtje uit. Ik bel ondertussen ook om een slaapplaats voor vannacht te regelen en kan daarna gerust vertrekken. De eerste 6,5 km vallen best mee. Maar de laatste 5,5 km regent het fel door. Als de vermoeidheid dan al wat begint te komen is het soms wel even tanden bijten. Tot ik in het kanaal waar ik langs loop de vissen zie zwemmen. Dit kanaal lijkt wel een reusachtig aquarium. En het water is glashelder.
Plots zie ik de gitte liggen waar ik voor vannacht geboekt heb. Het stopt met regenen en een uur later, wanneer ik mijn was gedaan heb en een douche heb genomen, schijnt de zon. Lekker gaan eten is er helaas vandaag niet bij. Maar een boterham met hesp vult ook de maag.
Ik heb vannacht erg slecht geslapen. En alsof dat nog niet erg genoeg is regent het ook nog. Aan het ontbijt blijf ik lang zitten. Al weet ik dat het vandaag een lange dag gaat worden. Om 9h40 trek ik mijn poncho over mijn hoofd en ben ik eindelijk weg. Gelukkig kan ik hem een half uur later uit doen en blijft het droog genoeg om hem vandaag niet meer aan te doen.
Omdat ik zo laat vertrokken ben en toch weer een dag van boven de 30 km voor de boeg heb, begin 8k automatisch sneller te stappen. Na een kleine twee uurtjes besef ik net te laat dat ik helemaal niet goed bezig ben. Onder mijn linker hiel, waar de tweede generatie blaren net beter was, is een derde generatie geboren. Net op dezelfde plaats. Ik plak er zo snel mogelijk compeed op, maar het kort niet. Best wel pijnlijk.
wanneer ik om zes uur aankom in het laatste hotel dat ik deze reis geboekt heb, probeer ik de schade enigszins te beperken. Maar of dat gelukt is zullen we morgen pas weten.
Ik twijfel een beetje aan de afstand die ik morgen ga doen. Het wordt 23 of 35. Het is wel een erg groot verschil. Ik zal er best nog even een nachtje over slapen.
Deze morgen krijg ik een lekker ontbijt voorgeschoteld in de chambre 'd hôtes van Mr. Paté. Het is toch alweer na negen wanneer ik er vertrek en het is stralend weer. In het dorpje ga ik tevergeefs op zoek naar een bakker. In het dal steek ik de Marne over. Ook in het volgende dorp kom ik niet aan brood. Op maandagochtend is hier niets open. Daarna gaat het omhoog de wijngaarden in. Het is er prachtig. Het enige nadeel in deze wijngaarden is het zoeken van de juiste weg. Je moet wel erg goed opletten om de wegwijzers te zien. Mijn GPS moet mij tot drie maal toe corrigeren. Maar misschien komt het gewoon omdat ik mij te veel vergaap aan het mooie landschap. Net voor de middag kom ik in Moussy. In de verte zie ik de Nederlander lopen die ik gisteren al tegenkwam. En op het zelfde moment zie ik een bakker die zijn rolluiken wel opgetrokken heeft op maandagvoormiddag. Die doet vast en zeker gouden zaken vandaag. Ik spring er even binnen voor een half frans brood en ga tevreden weer verder. drie busjes van de gemeente-arbeiders rijden me voorbij wanneer ik terug omhoog het dal uit kruip. 10 minuten later kom ik aan een picknickplaats met een erg mooi uitzicht over het dal. Aan één tafel zitten de gemeente-arbeiders met zijn allen te picknicken. Aan de andere tafel een eenzame pelgrim uit Nederland. Ik stop even om goeie dag te zeggen, maar ga dan weer verder. Aan we winkel had ik net een koek gegeten en het was nog iets te vroeg om al te eten. Na nog een kwartiertje klimmen is er een mooie picknick plaats in het bos. Omdat ik ervoor vrees dat er niet al te veel van deze picknickplaatsen meer gaan volgen, besluit ik toch nu al maar te eten. Ik zit ten slotte bijna in de helft van mijn dagafstand. Wanneer ik klaar ben zie ik die Nederlander net passeren. Ik maak me op mijn gemakje terug klaar en ga dan terug op pad. Tien minuten later loop ik hem in en de rest van de dag lopen we samen verder. Onderweg heeft hij een kamer gereserveerd in het hotel waar ook ik heb geboekt voor deze nacht en omstreeks 17h20 komen we er aan.
Het eten wordt pas geserveerd om 19h30 en dus spreken we af om dan te gaan eten. Ik zou hem vinden aan de bar want hij ging nog een biertje drinken.
Om half acht ga ik naar beneden. Wanneer ik hem zie, schrik ik een beetje. Ik tref hem aan, zittend op de vloer, een kussen achter zijn hoofd, één been omhoog en het andere op de grond. Behoorlijk bleek en nat van het zweet. Hij verteld dat hij van zijn krukje gevallen is. Maar de tien Fransmannen die rond hem staan, vertellen me dat hij eerst met zijn hoofd op de toog is gevallen en daarna van zijn krukje viel en een halve minuut buiten westen lag. Zij hebben ondertussen de ambulance laten komen en vijf minuten later komt die er aan en nemen ze hem mee naar het ziekenhuis.
Om half negen ga ik lichtjes uitgehongerd aan tafel. Ook al ken ik de man niet echt, toch ben ik er niet echt goed van.
En dan zonet, om 22h30, hoor ik zijn stem in de gang. Hij is oververmoeid volgens de dokter. Maar verder vinden ze niets ernstigs. Toch raden ze hem aan om zijn tocht te onderbreken. Ik weet wel zeker dat het voor hem een fikse hoofdbreker zal worden. Kiezen tussen effectief stop of proberen verder te gaan op een kalmer tempo met het risico dat het dan nog niet zou lukken.
gelukkig hoef ik deze keer zulke keuze niet te maken. Voor mij gaat het nog vier dagen door en dan moet ik zowieso naar huis en zitten de eerste 500 km er op.
Op een zondag morgen om half acht zit er nog niet zo gek veel volk aan tafel in het Ibis hotel ten midden van Reims. Ook bij mij gaat het langzaam, maar nog vóór negen uur ben ik toch de deur uit. De route loopt langs de andere kant van de rivier. En daar is het op zondagochtend wel al erg druk. Joggers, fietsers, mensen die hun hond uitlaten en een paar van die rugzaktoeristen als ik. Ze zijn er allemaal. Zo kom ik ook de Duitsers die ik al drie dagen gezien heb terug tegen. Waarschijnlijk voor de laatste keer. Eén is vandaag naar huis vertrokken. De twee andere hebben beslist om de GR te volgen. Zij nemen vandaan een relatieve rustdag van 20 km en moeten er zeker niet te snel zijn. Ik wens hen nog veel succes.
Je kan ze echter geen ongelijk geven. Het is prachtig weer en daar moet je dan ook van genieten.
Wanneer het pad dat ik volg, van het water weg gaat is het eerst nog enkele kilometers minder mooi. Daarna gaar kilometers door de wijngaarden van Reims. Tot Rilly-la-Montagne. Daar gaat het bergop het bos in. Daarna kom je maar enkele keren het bos uit. Eén van die keren is in Bellevue. Daar krijg je een prachtig uitzicht over gans de vallei waar onder andere Epernay in ligt.
nadat ik op dit mooie uitzichtpunt iets gegeten heb ga ik verder naar Hautvillers, waar ik een chambre 'd hôtes heb gereserveerd. Eten kan ik er spijtig genoeg niet want het restaurant in de buurt is gesloten op zondag avond. En zo kan ook de rijstschotel die ik meegebracht heb dienst doen.
Tentje gisterenavond
