Dag 15. Cumières - Montmort-Lucy (27,5 km)

Deze morgen krijg ik een lekker ontbijt voorgeschoteld in de chambre 'd hôtes van Mr. Paté. Het is toch alweer na negen wanneer ik er vertrek en het is stralend weer. In het dorpje ga ik tevergeefs op zoek naar een bakker. In het dal steek ik de Marne over. Ook in het volgende dorp kom ik niet aan brood. Op maandagochtend is hier niets open. Daarna gaat het omhoog de wijngaarden in. Het is er prachtig. Het enige nadeel in deze wijngaarden is het zoeken van de juiste weg. Je moet wel erg goed opletten om de wegwijzers te zien. Mijn GPS moet mij tot drie maal toe corrigeren. Maar misschien komt het gewoon omdat ik mij te veel vergaap aan het mooie landschap. Net voor de middag kom ik in Moussy. In de verte zie ik de Nederlander lopen die ik gisteren al tegenkwam. En op het zelfde moment zie ik een bakker die zijn rolluiken wel opgetrokken heeft op maandagvoormiddag. Die doet vast en zeker gouden zaken vandaag. Ik spring er even binnen voor een half frans brood en ga tevreden weer verder. drie busjes van de gemeente-arbeiders rijden me voorbij wanneer ik terug omhoog het dal uit kruip. 10 minuten later kom ik aan een picknickplaats met een erg mooi uitzicht over het dal. Aan één tafel zitten de gemeente-arbeiders met zijn allen te picknicken. Aan de andere tafel een eenzame pelgrim uit Nederland. Ik stop even om goeie dag te zeggen, maar ga dan weer verder. Aan we winkel had ik net een koek gegeten en het was nog iets te vroeg om al te eten. Na nog een kwartiertje klimmen is er een mooie picknick plaats in het bos. Omdat ik ervoor vrees dat er niet al te veel van deze picknickplaatsen meer gaan volgen, besluit ik toch nu al maar te eten. Ik zit ten slotte bijna in de helft van mijn dagafstand. Wanneer ik klaar ben zie ik die Nederlander net passeren. Ik maak me op mijn gemakje terug klaar en ga dan terug op pad. Tien minuten later loop ik hem in en de rest van de dag lopen we samen verder. Onderweg heeft hij een kamer gereserveerd in het hotel waar ook ik heb geboekt voor deze nacht en omstreeks 17h20 komen we er aan.

Het eten wordt pas geserveerd om 19h30 en dus spreken we af om dan te gaan eten. Ik zou hem vinden aan de bar want hij ging nog een biertje drinken.

Om half acht ga ik naar beneden. Wanneer ik hem zie, schrik ik een beetje. Ik tref hem aan, zittend op de vloer, een kussen achter zijn hoofd, één been omhoog en het andere op de grond. Behoorlijk bleek en nat van het zweet. Hij verteld dat hij van zijn krukje gevallen is. Maar de tien Fransmannen die rond hem staan, vertellen me dat hij eerst met zijn hoofd op de toog is gevallen en daarna van zijn krukje viel en een halve minuut buiten westen lag. Zij hebben ondertussen de ambulance laten komen en vijf minuten later komt die er aan en nemen ze hem mee naar het ziekenhuis.

Om half negen ga ik lichtjes uitgehongerd aan tafel. Ook al ken ik de man niet echt, toch ben ik er niet echt goed van. 

En dan zonet, om 22h30, hoor ik zijn stem in de gang. Hij is oververmoeid volgens de dokter. Maar verder vinden ze niets ernstigs. Toch raden ze hem aan om zijn tocht te onderbreken. Ik weet wel zeker dat het voor hem een fikse hoofdbreker zal worden. Kiezen tussen effectief stop of proberen verder te gaan op een kalmer tempo met het risico dat het dan nog niet zou lukken.

gelukkig hoef ik deze keer zulke keuze niet te maken. Voor mij gaat het nog vier dagen door en dan moet ik zowieso naar huis en zitten de eerste 500 km er op.