|
Vorige week op controle naar Leuven. De ziekte is verder toegenomen. Ik moet nu andere cel remmende medicatie nemen onder de vorm van chemopilletjes, 7 dagen na elkaar 4 stuks per dag, daarna 7 dagen rust. Ben nu bezig aan de 7 dagen rust. Naar bijwerkingen heb ik één iets onderschat, mijn maag blijft een gevoelig item, heb vorig weekend wat teveel rauwkost gegeten waarop mijn maag dan ook ferm heeft geprotesteerd. Ondertussen is de pijn opnieuw te doen, want als er iets mis is aan die maag heeft dat zo'n enorme pijn, precies of het uitstraalt naar heel mijn buikzone en rug. Ik heb nu toch alweer 2 nachten goed kunnen doorslapen zonder pijn. Ik voel wel dat het opnieuw chemo is, toch een heel ander 'zombie' achtig gevoel. Maar als het me opnieuw een beetje verder helpt. Er zou een studie op til zijn waar ik eventueel in aanmerking zou kunnen komen, het is wachten op meer nieuws hierover. We waren wel verrast dat er misschien toch nog iets is waar ik beter van wordt, maar het blijft een groot vraagteken natuurlijk, nu we hadden het in ieder geval niet verwacht en het geeft weer dat klein sprankeltje hoop.
We zijn donderdag naar een begrafenis gemoeten, een mevrouw van amper 41, ook geveld door kanker, bij haar ook een zeldzame vorm waar ze niets meer konden tegen doen, ze wist van in november vorig jaar. Zo sneu, ze was net een nieuw leven begonnen met de man van haar dromen, het klikte super met haar en zijn kinderen, soms is het toch zo onrechtvaardig.
De praatnamiddag eind juni bij de VZW was een mooie afsluiter voor het verlof, was blij dat ik erbij kon zijn.
Vorige vrijdag is mijn zus getrouwd, een super feest met alles erop en eraan, ook hier opnieuw super dat ik het allemaal heb kunnen meemaken. Ze zag er zo gelukkig uit en dat is ze ook.
Tussendoor nog wat chillen, de Rode Duivels volgen bij hun fantastische prestatie op het WK (ben nog nooit zo'n hevig fan geweest van de Belgen als nu).
Ga nu wat rusten want 'k heb nog bezoek deze namiddag.
tot de volgende
bibi
|
