Ik probeer te genieten van iedere dag, alhoewel in mijn achterhoofd blijft spoken hetgeen de professor de laatste keer allemaal zei. Ik begin ook hier en daar pijn, eerder druk te voelen, kan moeilijk nog een nacht doorslapen zonder pijnstiller.
Ik doe ook niet veel meer, wel in mijn moestuin, dat is 'licht' werk. Ik heb al bijna iedere dag aardbeien kunnen plukken, straks radijzen oogsten, de tomatenplanten zijn goed in de groei zo ook de bonen. Straks is ook de salade klaar om te consumeren.
Er is ieder weekend iets gepland, zijn vorig weekend voor de eerste keer te voet naar de Fagot geweest voor vaderdag, was trots op mezelf dat ik zover geraakt was. Ik was wel doodop toen ik thuis kwam maar 't was me toch gelukt. We hebben ons voorgenomen om dat meer te gaan doen. Voor de rest slaap ik regelmatig, meer dan vroeger. Het is moeilijk om een juiste positie te vinden om te slapen, er duwt wel altijd ergens iets in mijn borstkas en buik.
Straks examen voor dochterlief, die liep er wat grimmig bij de laatste dagen, maar vandaag toch alweer ietsje vrolijker.
tot een volgende
bibi
|