Ons weekje Frankrijk was toppie. Het was echt zalig, lekker genieten, mooi weer, gediend als koning en koningin. Een dikke merci aan Anne en Stijn voor het heel aangenaam verblijf. Ook voor Raina en Danitza was het top, zij hebben zich hartelijk geamuseerd. Op donderdag kregen we echter minder goed nieuws te verwerking, mijn maotje Christine is overleden. Een zware dobber waar ik het nu nog altijd moeilijk mee heb. Eind december vorig jaar werd bij haar botkanker vastgesteld, 8 maand later is het al gepasseerd. Ze wist dat ze terminaal was op het laatste, wat voor haar nog zwaarder was. We leefden allemaal met haar mee maar stonden machteloos. Christine was een manusje van alles, stond altijd klaar om te helpen, op iedere foto die je ziet van haar lacht ze, zo'n positieve madam. Ik denk nog heel veel aan haar, in alles wat ik doe, waar ik ga. 

Bij onze terugkeer van vakantie was het precies een rollecoaster, de begrafenis, ik naar de huisarts, daarna MRI met mijn knie. Blijkt dat er een scheur in de legamenten aan de binnenkant van de knie zit en een kleine ontsteking als gevolg hiervan. Vandaar de pijn en het moeilijk stappen. Behandeling met pijnstillers en 9 beurten kiné. Het heeft lang geduurd maar geleidelijk aan komt er toch verbetering in. Ik die zo graag eens ga wandelen in de hertstperiode, was dat toch efkes een afknapper. Ik kon amper een km stappen. Ik volg wel de tip van de kinesist op, blijven bewegen, ik probeer iedere dag een wandelingetje te doen, ook al is het een kleintje. 

Ik heb ook al gedacht om terug te gaan werken, alleen, soms heb ik van die dagen waarop ik overal pijn heb, super moe ben en dan denk ik misschien toch nog een beetje wachten met werken. Op de dagen dat ik wel goed ben begin ik te verlangen om terug aan de slag te gaan. Het is dubbel, ik kan nooit voorspellen hoe ik vb morgen zal zijn. Neem nu deze week, ik zou 2 dagen gaan herbronnen in Oostende, eens lekker genieten en verwend worden. Gisteren ben ik opgestaan met massa's pijn aan de rechterhelft van mijn gezicht, moest constant hoesten wat dan veel pijn deed aan mijn longen, had moeten overgeven omdat ik op mijn nuchtere maag een dafalgan had genomen tegen de pijn, water en pijnstiller lag erweer uit. Dus ja, dan maar niet naar Oostende, dokter gebeld, in de namiddag RX van mijn longen en bloedcontrole. Resultaat van mijn bloed was heel positief, mijn witte bloedcellen zijn bijna terug op hun normale waarden, mijn nierfunctie is gestegen en al de rest is oké, op de RX hebben ze een gezwel van ongeveer 4 cm gezien. Waarschijnlijk is dit een overblijfsel van het letsel van begin dit jaar, is het gegroeid is moeilijk in te schatten gezien je een CT scan niet zo goed kan vergelijken met een RX. Om dit te weten zal ik moeten wachten tot ik naar Leuven moet. Ik ga 't nu voor één keer niet forceren, ik moet op 16 november voor echo van mijn buik en mammografie, op 29 november bij de prof op consultatie. Zal proberen al mijn angsten en zorgen tot dan te verdringen, het zal nu ook niet op die maand komen mocht het gezwel terug aan het groeien zijn. Nog eventjes proberen te genieten zonder zorgen. 

Ga die 2 daagse herbronnen nog opnieuw plannen voor half november. Er komt nog een sfeerconcert, halloweentocht, een dagje Seclin (wijnbeurs), etentje met de familie, een verwendag in het herenhuis, een weekendje Ardennen met mijn verjaardag. Dingen genoeg dus om naar uit te kijken. 

tot de volgende 

bibi