Hoi,

Weekje Vlabel zit erop. Iedere dag op en af naar Bruxelles. 't Was lastig maar aan de andere kant ben ik blij dat ik het aangekund heb. Zoals iedereen die in Brussel werkt of moet zijn weet hoe lastig en belastend het heen en weer reizen met de trein is.

We hebben veel en veel en veel nieuwe dingen gezien, gehoord, geleerd en geoefend. Een totaal verschil in vergelijking met mijn vorig werk in ieder geval. Een nieuwe werkgever, nieuwe uitdagingen, nieuwe collega's, nieuwe systemen - allemaal nieuw nieuw nieuw. Dit was ook de oorzaak denk ik waarom ik heel moeilijk kon slapen deze week. Mijn brein had niet genoeg tijd om alles op zijn tempo te verwerken vandaar de slapeloze nachten. Ben net een zotte doos dit weekend, we lachen om 't minste en halen woorden voor de grap uit hun context - hilarisch.

Nog één weekje te gaan en daarbij moeten we één dag naar Gent, een opluchting - wat langer slapen en misschien klein beetje vroeger thuis.

Ik besef nu meer dan ooit welke impact dit op mijn gezin heeft, het gaat nu maar over een week ander werkritme en dergelijke, maar iedereen draait erin mee, mijn ega moet vroeger opstaan, eten klaarzetten, de kleine klaarstomen voor school, taxi spelen, mijn dochter die gewoon is als ze thuiskomt van school van mama thuis te vinden, ze kon voor een eerste ontlading na een drukke schooldag bij mama terecht, ik moest nu 's morgens eerst weg, daarna pas haar  enz. Ben dan ook het begrip en volharding van mijn gezinsgenoten eeuwig dankbaar.

Nu nog wat chillen dit weekend en ready voor volgende week.

toedeloe

Chantal