We hebben een jarige in huis!! De jongste, Stan, is vandaag 7 geworden. En hij was het niet vergeten, om half 6 liep hij al rond deze morgen om zijn dag te vieren. Gelukkig kreeg de mama hem toch tot het verstand terug in bed te kruipen ... al heeft dat ook niet veel langer dan een uur geduurd. Naast al de festiviteiten en gebeurtenissen op zijn dag was het voor mezelf vrij rustig. Ikzelf bracht een bezoek aan de service course van het Trek factory team omdat ik wat problemen had met de vermogensmeter van mijn fiets. Telkens ik er kom sta ik versteld van wat daar allemaal gebeurt. Van zowel logistiek naar materiaal toe is dat immens! Zelf heb ik nog deel uitgemaakt van zo een World tour team maar ik heb de indruk dat alles nog groter/grootser is geworden. Qua organiseren van reizen, plannen van stages, voorbereiden op wedstrijden, ... om dan nog te zwijgen over het evolueren van het fietsmateriaal. De tijd staat duidelijk niet stil!
Donderdag 21 mei:
Maandag 11 mei was het, toen ik hier al neer schreef een zeer bedrijvige Gilbert aan het werk te zien in de Giro. Vandaag werd dat alleen maar bevestigd met een prachtige ritzege op de Monte Berico in Vicenza! Op zijn "Caubergs" knalde hij naar een fantastische overwinning en pakte zo zijn tweede Giro-rit uit zijn carrière. Persoonlijk zie ik Phil graag koersen. Koerst veel, aanvallend, ... én kan op vele terreinen meestrijden voor de prijzen. Met zijn eindschot op een steile helling beschikt hij over een kwaliteit die soms ver boven de concurrentie uitsteekt en die vrij zeldzaam is in het peloton. Kortom, een steengoed renner met toch al een vrij rijk palmares, Philippe Gilbert.
Mijn bostraining in Lichtaart was al snel afgelopen vandaag! Bij een maximale inspanning op een heuvel trapte ik mijn ketting door ... Gelukkig had ik mijn loopschoenen bij waardoor ik de resterende tijd toch nog heb kunnen volmaken. Jawel, we zaten al opnieuw in het bos. Af en toe wat gewenning houden met het crossgevoel is zeker geen overbodige luxe. En zoals Sven Nys het zegt: "afwisseling verbreekt gewenning".
Na de training gaat het huiswaarts en voel ik toch wat mijn knie opspelen. Die heb ik bij het doortrappen van mijn ketting gestoten tegen mijn stuur. Hopelijk is wat ijs en rust vandaag voldoende om morgen weer de draad op te pikken!
Dinsdag 19 mei:
Quasi alle weersomstandigheden heb ik gezien vandaag! Van zon tot hagel, van wind tot storm, pijpenstelen regenen, ... Dus allesbehalve een mooie lentedag! Niet aangenaam om in te fietsen. Een warm badje bij afloop was meer dan nodig.
Ook in de Giro heb ik taferelen gezien ... Richie Porte(Team SKY), (podium)kandidaat/kandidaat winnaar rijdt lek in de finale en kreeg daarbij hulp van een niet-ploegmakker! Het was Simon Clarke (Orica-Greenedge) die zijn wiel gaf en zo Porte verder hielp. Fair play, mooi om te zien, collegiaal, ... maar ondanks de positieve reacties van renners, sponsors, fans en zelfs de Giro-organisatie zelf kregen zowel Porte als Clarke een straftijd van 2'! Akkoord, regels zijn regeles ... maar soms zijn regels geen regels wanneer ze regels moeten zijn ... en zijn regels wel regels wanneer ze geen regel moeten zijn. Snap je wie snappen kan?
Maandag 18 mei:
Van de Waalse heuvels terug de polders in! En met de wind van de laatste weken komt dat haast wat vermogen op de fiets betreft ongeveer op hetzelfde neer! Maar je hoort me niet klagen ... Ben haast nooit anders gewoon geweest en ik zou het missen moest ik er niet meer door kunnen fietsen. Het vlakke en landelijke karakter doorkruist door grachten ... Jawel, de polders hebben hun charmes.
In de namiddag hou ik me wat bezig met mijn fietsen. Alles eens nameten, controleren, ... een bezigheid die elke prof (veronderstel ik) wel eens tot zich neemt.
Zondag 17 mei:
Vandaag heb ik vooral genoten van de rust hier in de Ardennen samen met het gezin. Na een klein tochtje hebben we vooral genoten van het niets doen hier. Het was prachtig weer zodat we des te meer konden genieten. "Beroepsmisvorming" zorgt er wel voor dat ik geregeld eens 5 min voor tv zit om te weten hoe het in de Giro zit ... Ik kan het niet laten. 's Avonds gaat het terug huiswaarts want de kids hebben morgen weer school.
Zaterdag 16 mei:
Een pittige training stond er sowieso op het menu vandaag maar als je er Sven Nys bij hebt mag je er zeker van zijn dat ze nog stevig gekruid is ook! Een 5-uur durende Ardennentraining - je kan het ook een mini Luik-Bastenaken-Luik noemen. Onderweg zijn we deels tussen de wielertoeristen terecht gekomen die ook hun Waalse klassieker aan het rijden waren, een tocht georganiseerd door Golazo. Op geen 2-3-500 kan ik zeggen hoeveel deelnemers er waren. Mannen, vrouwen, ... onvoorstelbaar hoeveel mensen met de fiets rijden. Dat doet ons veel plezier. Als afsluiter van onze rit nemen we er nog 'La Redoute' bij en dat zorgt voor de volgende cijfers: duur: 5uur - km: 160 - gemiddelde wattage: 305AP - gemiddelde Snelheid: 32km/u ... Met andere woorden, een stevige lunch achteraf ging er goed in!
Vrijdag 15 mei:
Na de training is het wat inpakken en klaarmaken voor een Ardennenweekend.
Zoals ik al meermaals verteld heb hier ga ik daar graag naartoe. Vooral omdat het voor afwisseling zorgt in je training en alleen ook al omdat je in een andere omgeving zit. Zeker wanneer je in deze periode van het jaar meermaals 4 tot 6 uur op de fiets zit is het wel aangenaam eens in andere regionen te vertoeven.
Donderdag 14 mei:
Samen met Kenneth Van Compernolle werk ik een hersteltraining af. De benen voelen goed aan ondanks gisteren gekoerst te hebben. Toch probeer ik elke minuut van de dag te benutten als herstel. Zo is er gelukkig ook de Giro, nauwelijks kom ik uit de zetel. Maar met open mond en vol verbazing zit ik de Italiaanse rittenkoers te volgen. Elke rit is boeiend. Ze blijven maar aanvallen,koersen, de leider bestoken ... onvoorstelbaar! Zeker als je weet ze nog minstens 14 dagen ver moeten en het zwaarste luik in het slot zit! Benieuwd wat het nog wordt daar ...
Woensdag 13 mei:
Nog eens tijd om een rugnummer op te spelden! Na een aantal weken voorbereiden is het weer zo ver om de eerste wegwedstrijd van de zomercampagne af te werken. Op basis van het gevoel op training de laatste weken en weet te hebben van zowel volume als intensiteit die ik getraind heb, ben ik vrij gerust in. En toch, toch is het altijd wat aanvoelen in het begin van de koers hoe de benen reageren op de eerste competitiekilometers. Je kan trainen, veel trainen ... maar competitie simuleren is niet makkelijk! Al vrij snel voel ik dat het goed zit en verkies ik mee te koersen en me niet te veel te sparen, ik zie wel waar het schip strandt. Uiteindelijk vertaalt zich dat in een ontsnapping van om en bij de 60 kilometer met 4 man en een uiteindelijk 9de plaats in een massasprint. Het feit dat ik nog fris genoeg was na die ontsnappingspoging om een kleine ereplaats mee te pikken geeft me een goed gevoel wat conditie betreft.
Tevreden huiswaarts met de gedachte dat gewoon verder werken zoals we bezig zijn voldoende is!
