ZON-dag, want wederom stralend weer hier op Mallorca! Veel meer dan rusten staat er niet op ons programma vandaag. We gaan wat fietsen met onze Crelan-gasten die immers vandaag terug huiswaarts gaan. Na een paar gezellige dagen denk ik wel dat ze hier een zeer fijne ervaring aan over houden. Na de middag genieten we nog even van het zonnetje aan het zwembad maar dat duurt niet heel erg lang... We zoeken ons bed op om een middagdutje te doen en kijken dan vervolgens naar de Amstel! De Goldrace is de eerste van het drieluik die eraan komt en ik denk dat op Van Avermaet na het peloton er helemaal anders uitziet ten op zichte van Vlaanderen en Roubaix. Stuk voor stuk renners die of in Baskenland of op hoogtestage deze week hebbenvoorbereid! Veel speciaals gebeurt er niet ... Alles zit samen gebundeld in die ene explosie op laatste keer Cauberg! Gilbert laat zien dat hij weer op de afspraak is maar die dekselse Matthews vertikt het hem 5 m te geven en zo krijgen we toch een klein groepje in de sprint. Kwiatkowski maakt het als wereldkampioen mooi af en bezorgt Etixx zo toch nog zijn klassieke overwinning in het voorjaar! Stiekem kijken wij toch ook uit naar onze Flor! Floris De Tier die bij ons in de ploeg als jonge renner mee op stage kwam is stilletjes aan en in alle luwte een meer dan behoorlijk wegrenner aan het worden en daar zijn wij hier allen heel blij om!!
Vandaag hebben we ons niet echt gehouden aan de planning! Wat 4,5uur moest zijn is er uiteindelijk 6 geworden! We hebben namelijk afgesproken om met Zdenek Stybar te trainen en die overhaalde ons dan weer om naast Soller en Puig Major er ook nog de Sa Calobra erbij te nemen. Deze 3 beklimmingen zijn eigenlijk wel de colletjes bij uitstek! Zeker de Sa Calobra is wat uitzicht en natuur betreft prachtig!! Voldaan en met nog een vrij fris gevoel bereiken we het hotel en klokken 180km af met 2800hm. Op terras, een koffietje bij de hand en nog wat navertellen over onze rit vandaag doet ons het afzien dan ook alweer snel vergeten. 's Avonds gaat het richting Palma waar we een diner hebben met onze Crelan-gasten die er vandaag ook een mooie rit op zitten hebben. Het is een gezellige avond die gepaard gaatmet enkele anekdotes. Kortom, we hebben er een prachtige dag opzitten!
We hebben het gezelschap vandaag van 2 veldritcollega's op de fiets. Gianni Vermeersch en Dieter Vanthourenhout(neef van me) haspelen samen met ons een training van 4 uur af. We doen heel wat hoogtemeters onderweg. Met coll de Soller en de kustbaan via Deia naar Valldemossa geraken we wel aan onze klimkilometers! Iedere wielerfanaat kent deze weg en dat is ook vandaag weer te merken. Honderden wielertoeristen zijn er weer op baan ... Mallorca groeit nog elk jaar aan populariteit wat wielertoerisme betreft. Onderweg geven we onze gasten van Crelan nog een schouderklopje die zich immers op hetzelfde traject bevinden dan ons.
Om 8 uur schuiven we aan bij het ontbijt. We zitten al enkele jaren in het hotel hier om te weten dat het eten hier goed verzorgd is en weten dan ook perfect wat we willen. Wat meusli, brood, fruit, ... Meer dan voldoende om genoeg energie op te doen maar vooral om een goeie evenwichtige voeding tot ons te nemen.
Vandaag staat 180' (3uur) duurtraining gepland met wat versnellingen in verwerkt en in de late namiddag nog een looptraining. 's Avonds verwelkomen we ook enkele gasten, mensen die afgelopen veldritseizoen een reis konden winnen "Mee met Sven Nys op stage". De bedoeling is dat ze ons een paar dagen volgen, eens een dag op de fiets, naast de fiets, mee aan tafel, ... Je ziet de mensen stralen van blijdschap om er bij te zijn. We hopen ze dan ook enkele gezellige, sportieve dagen mee door te maken.
6 u was het toen de wekker afliep en ik moet eerlijk bekennen dat ik daar geen fan van ben. Laat mij uitslapen en dan is 7u half 8 normaal uur voor me maar alles voor 7u is voor mij een opgave.
Ik wil namelijk nog snel twee uur gaan fietsen om vervolgens mijn koffers te pakken en met de trein naar Zaventem te vertrekken. Vandaag gaat het immers richting Mallorca. Het eiland is al jarenlang een vaste trainingsplaats en ook nu trek ik voor 14 dagen naar ginds. De bedoeling is er om voldoende kilometers te malen maar ook stilaan de intensiteit op te drijven. Zoals de lactaattest van afgelopen week heeft uitgewezen, is de basis voldoende om wat meer pit in de trainingen te verwerken.
De reis verloopt vlot en wat ook zeer aangenaam was dat Zdenek Stybar mee op het vliegtuig zat. Ik bewonder hem als renner en als mens!
Vanuit de Ardennen gaat het richting Paal-Beringen waar het Energy Lab gevestigd is. Ik heb er mijn afspraak met de coach om er een inspanningstest te doen. De bedoeling is om te zien hoe het mijn conditionele toestand is en op basis daarvan een trainingsschema uit te stippelen om later deze week mee op stage te vertrekken.
De meeste voorjaarsrenners staan voor hun laatste afspraak van het voorjaar. De hel van het Noorden, Parijs-Roubaix, is misschien wel de mooiste klassieker om te volgen. De ronde kan wat sfeer en koers niet overtroffen worden maar wat koersscenario's betreft, is Roubaix toch wel een buitenbeentje. Zo zit ik na mijn fietsritje snel in de zetel om geen seconde te missen van de helleklassieker! En ja, ik heb genoten ... met volle teugen zelfs. Onze Belgen deden het goed, heel goed. Helaas was er geen zege voor hen weggelegd maar opnieuw nieuwe jonge mannen die hun neus aan het venster steken - hoopgevend voor onze toekomst in het wielrennen.
Vanaf vandaag gaat het wat training betreft neerwaarts omwille van een lactaattestdie gepland staat op maandag. Zo is er wat meer tijd om met de familie door te brengen en daar maken we ook wel gebruik van. We bezoeken de grotten van Hotton met de kids en dat vinden ze ook wel geweldig. We gaan tot 65m diep en dat lijkt soms wel wat beangstigend maar tegelijkertijd zien we ook hele mooie dingen.
Het is stralend weer in de Ardennen!! 's Morgens ga ik samen met mijn oudste zoon joggen doorheen de bossen en ik moet eerlijk bekennen dat dit toch wel genieten is. Hij loopt vrij makkelijk mee en wij twee samen doorheen de natuur is echt wel zalig. Bij afloop doe ik nog wat oefeningen om dan vervolgens nog anderhalfuur te gaan fietsen. In de namiddag is het vooral genieten van de rust hier en op deze tijd van het jaar buiten op het terras kunnen zitten om een hapje te eten is de moeite waard om ervan te profiteren.
Zoals gehoopt voel ik me beter vandaag. Met een zakdoek loop ik nog wel rond maar van de keelpijn en koorts is geen sprake dus kan ik wel de fiets op vandaag. En ik moet eerlijk zijn, het zou een ramp geweest zijn als dit niet het geval had geweest! Ardennen, 20 graden, duurtraining van 4 uur op het programma ... Zalig! Halfweg kom ik 2 bekenden tegen. Toon Aerts, jonge belofte die deel uitmaakt van het Telenet Fidea team en ondertussen ex-renner Bart Wellens. Verrassend wel die jongens hier tegen te komen, zeker wat Bart betreft. Bart, heeft net als Bart Aernouts eerder ook zijn afscheid aangekondigd. En zo verliest het veldrijden volgend jaar wel 2 vaste waarden uit het veldritpeloton, jongens die zeer geliefd zijn onder het publiek. Maar het doet je toch nadenken, twee renners waar je al om en bij de 15 jaar het peloton mee deelt die ineens afscheid nemen van de oh zo mooie veldritsport. Het doet je beseffen dat je ouder wordt, dat het einde dichterbij komt, dat ik op Sven Nys na de oudste van het Belgische veldritpeloton ben, dat ik misschien wel eens de volgende kan zijn die deze stap gaat of moet nemen ... maar kom, we gaan er niet te lang bij stilstaan en verder genieten van hoe het vandaag de dag wel nog is!
Vandaag staat in teken van rust!! Ik wil mijn lichaam laten herstellen van een kleine verkoudheid en luister dan ook naar wat de coach me opdraagt. We bevinden ons in de Ardennen, Remouchamps ... Samen met het gezin brengen we hier een paar dagen door. De bedoeling is om hier wat te trainen en wat qualitytime met het gezin door te brengen want vanaf volgende week gaat het richting Mallorca tot het einde van de maand. Hopelijk voel ik me morgen terug beter en kan ik mijn planning hervatten!
Opstaan met keelpijn, snotterig en een lichte hoest is niet fijn. Waarschijnlijk opgelopen van onze kleinste Stan die al een paar dagen met een verkoudheid rond loopt. Ik ga wel fietsen maar niet met het gevoel dat ik de afgelopen dagen wel had. Zo breng ik de coach op de hoogte en ik krijg het volgend terug gestuurd: "Sven, lang genoeg wachten. Op dit ogenblik is het absoluut niet nodig om wat dan ook te forceren. Geen keelpijn meer en normale ochtendpols, dan pas trainen. Ik bel je nog, Paul."
Na een weekendje in de Vlaamse Ardennen kan ik me weer volop op mijn trainingsschema smijten. Krachttraining op rollen en wat duurtraining zorgen ervoor dat ik zo een 3-tal uurtjes heb afgewerkt. Krachttraining op rollen? Bestaat al eeuwenlang vrees ik en is absoluut in het wielrennen geen nieuwtje meer. Het is een specifieke training die zijn vruchten afwerpt en die je standaard in een voorbereiding voorgeschoteld krijgt. De bedoeling is gewoon dat je met weinig omwentelingen een hoog vermogen trapt enkele minuten lang en dat verdeeld in een paar blokjes. Bv. 5x4min, 6x3min, 3x8 min, ... afhankelijk van je conditie en tijdstip van het jaar. Dit hoeft niet persé op rollen, wanneer je een beklimming van enkele minuten lang in de buurt liggen hebt, is dat perfect te doen. Maar wanneer je zoals ik langs een kanaal woont en enkel de brug over de snelweg als hoogste punt hebt ja dan heb je niet veel keuze, rollen dus!
D-day!! Dagen-, weken-, maandenlang hebben de meeste van onze Belgische toppers toegeleefd naar deze dag. De Ronde van Vlaanderen!
Sinds januari stomen de meesten zich via rittenkoersen en Vlaamse eendagskoersen klaar voor die ene week. De afgelopen klassiekers waren uiteraard belangrijk, wie zich daar niet heeft laten zien zal dit vandaag wellicht ook niet doen. Maar toch, de Ronde blijft er bovenuit steken. Het is een koers van wereldformaat, waar veel meer dan elke Vlaming voor de buis zit. Dat merkten we gisteren al waar er zich enorm veel buitenlanders op onze Vlaamse wegen bevonden. Het is een wereldkoers!
Zelf heb ik een fantastische dag gehad. Samen met Jan Verstraeten en Sven Nys waren we uitgenodigd bij de mensen van Trek Factory om van boven op de Kanarieberg de Ronde mee te beleven. Met tal van anderen zaten we gekluisterd voor het grote scherm en zaten we te wachten op de passage van de Kanarieberg. Uiteindelijk is het zo ver. Neutrale wagens, vips, pers, ploegauto's, ... om dan vervolgens dé koers te zien passeren. Een knipoog van Van Avermaet liet daar al zien dat hij later op de dag nog wel een rol zou spelen. Naast hier en daar een zwoegende coureur, was zijn frisheid na 200 km moeilijk te verbergen. Helaas, hij was niet alleen. Een tijdje later laten Terpstra en Alexander Kristoff het peloton, of wat daar nog van overschiet, ter plaatse en al vrij snel is duidelijk dat de winnaar voorin zit. De Noor, met een enorme body en grote motor beschikt ook nog eens over een stel snelle benen. Moeilijk te kloppen, of beter ... niet te kloppen.
Het gaat richting Kruishoutem waar ik samen met een paar vrienden heb afgesproken om een deel van de ronde te doen. Sven, Jan, Matt en Scott zijn naast die andere 17000 fietsers mijn fietsvrienden voor vandaag. 17000 zal je wel denken, maar het is een jaarlijkse traditie geworden dat de dag voor de ronde bijna gans Vlaanderen zijn tweewieler uithaalt om de sfeer te gaan opsnuiven. Matt en Scott, beiden Trek Factory én vooral ook gepassioneerde wielerliefhebbers. Vandaag maakten ze kennis met dé Ronde: fietsen over de Vlaamse heuvels, slingerende wegen en bonkige kasseistroken... Van bij het begin zat de vaart er goed in en werd het steeds plezanter. Door de menigte slingeren en wurmen we ons de kuitenbijters op en dat geeft een zalig gevoel. Ze kunnen me trouwens nauwelijks verrassen, ik ken er iedere bult, lastig punt of gelijk wat dan ook.
De ene al iets meer uitgeput dan de andere, maar samen bereiken we terug onze startplaats en klokken we toch dik 5 uur af en een dikke 150 km. Nog wat navertellen met een koffie, maar vooral voldaan huiswaarts en ik denk zonder enige moeite goed te kunnen slapen vanavond
Goede vrijdag, Pasen komt dus snel weer dichtbij. Wat nog maar eens een bewijs is dat de weken razendsnel voorbij gaan. Je komt uit het veldritseizoen, je plant van alles, ... maar je bent zo snel een x aantal weken verder en plots merk je dat van al die plannen niet veel in huis is gekomen en dat je met je hoofd alweer richting het volgende seizoen zit. Naast mijn training afwerken lees en bekijk ik de voorbeschouwingen op Vlaanderens Hoogdag komende zondag. Ja, het is Pasen ... maar het is vooral de Ronde van Vlaanderen.
Opstaan was net iets minder prettig als anders. Of het was het lopen van gisteren, of het was die laatste reeks bij Move to Cure die er net teveel aan was. In elk geval, er is iets blijven hangen en dat voel ik wanneer ik de trap af ga. Maar vandaag staat er een rustdag gepland dus meer dan wat losfietsen staat er niet op het programma en zo krijgen de stijve-pijnlijke spieren de kans om te herstellen.
Neen, geen aprilgrap vandaag! Een stevig dagje voor de boeg. Om 6 uur uit de veren om vervolgens mijn weg naar Lichtaart in te zetten. Daar heb ik samen met coach Paul, Sven Nys en Jan Verstraeten afgesproken om een training af te werken. Door de slechte weersomstandigheden werken we een looptraining af doorheen de bossen. Heuvel op - heuvel af, versnelling hier - versnelling daar, ... vrij stevig als je het mij vraagt. Hartslag 188 laat ik optekenen wat gedurende de laatste 2 maand niet meer is voorgevallen. Na een dik uur houden we het voor bekeken en zoals gewoonlijk volgt dan de koffie bij Paul thuis wat altijd gezellig is. Navertellen over de training, vooruitkijken naar wat komen gaat, planningen maken ... of gewoon eens goed lachen en plezier maken!
Vanuit Lichtaart gaat het richting Antwerpen. Om 14u stond de volgende opdracht al te wachten, een uurtje of 2 arbeid bij Move to Cure. En ook daar van hetzelfde laken een broek! Stabiliteit, kracht, explosiviteit, ... Bert Driesen (kine bij Lieven M.) had niet veel medelijden. No pain no gain! En ik vrees dat hij gelijk heeft ...
Het was geen pretje om er vandaag op uit te trekken met de fiets! In totaal ben ik zo'n 3 uur (94 km) weg geweest maar met een wind die aan 90-100km/u blaast, is aangenaam iets anders; ik had soms echt het gevoel dat ik een col aan het opfietsen was. Maar toen ik Oostende passeerde en de zee zag, besefte ik wel weer dat de "hoogste col" in West-Vlaanderen ergens in het Heuvelland op 150 m hoogte moet liggen.
Oudercontact, ook dat moet gebeuren als je twee kinderen hebt. De oudste in het 4de leerjaar en de jongste in zijn 1ste leerjaar. Dat begint dus stilletjes aan te tellen. We hebben heus geen klagen, ze doen beiden hun best en ze gaan elke dag opnieuw met plezier naar school. Hun rapport mag er dan ook zijn ... Tevreden ouders!
Het is altijd uitkijken op maandagmorgen naar mijn mailbox om te zien of de coach weer zijn inspiratie en kennis op papier heeft gezet. Elke week krijg ik gedetailleerd mijn oefenschema doorgestuurd dat dan nog eens telefonisch wordt overlopen. En doordat er bijna dagelijkse feedback gevraagd wordt, kan dit gedurende de week nog gewijzigd worden naargelang het gevoel, het weer of andere argumenten. In deze periode van het jaar is het vooral werken aan de basis en dit met zeer gevarieerde schema's. Kilometers malen, krachttraining, stabiliteit, lopen, ...
Persoonlijk vind ik dat één van de mooiste periodes van het jaar.
Zo stond er vandaag krachttraining/rollen op het programma waar ik ongeveer een anderhalf uur mee bezig ben. Rollen nu niet echt bepaald mijn ding, maar doordat er wat specifiek werk in komt zitten en omdat je voelt gestructureerd te werk te gaan, vlot de tijd al wat sneller. In de late namiddag heb ik dan nog eens de loopschoenen aangetrokken om er 45min rustig op uit te trekken.
