Laatst afgelegd op 28-08-2011

Het vertrekpunt van deze tocht is de parking “Am Seeberg”, bij het minigolfterrein van Bayrischzell.  Hier staan verschillende groene wandelwegwijzers, en eentje ervan wijst ons meteen op weg naar het Sillberghaus.  We gaan naar het eind van de parking (over de parking zelf of over de karrenweg die er parallel mee loopt), en nemen daar de onverharde weg die als wandel- en fietsweg gemarkeerd is en ons langs het riviertje Aubach het Ursprungtal inleidt.  In eerste instantie is deze weg tamelijk vlak en beschrijft hij een grote rechtsbocht; later (markering T4) begint hij wat meer te kronkelen en loopt hij ook meer op en af.  De hellinkjes zijn soms pittig, maar altijd kort en voor iedereen goed te doen (ook met kinderwagens).  Let wel op: deze weg is ook een fietsroute, maar op het kronkelende gedeelte tussen de bomen zie en hoor je fietsers niet altijd aankomen.  In het Ursprungtal loopt de weg ook min of meer parallel met de Tiroler Straße, een grote baan die van Bayrischzell naar de Oostenrijkse grens loopt.  De weg ligt wel altijd op veilige afstand van de straat, en meermaals verdwijnt de straat ook volledig uit het zicht, maar het geluid blijf je wel quasi dit hele stuk hebben, wat misschien ook niet altijd even aangenaam is.  Anderzijds kom je ook langs een zogenoemde “Kneippanlage”, waar het ook voor wie niet komt kuren aangenaam pauzeren is.

Na ruim drie kwartier bereiken we een parking van het Sillberghaus, die vlak langs de Tiroler Straße gelegen is (eventueel kan je de tocht ook inkorten door tot hier met de wagen te komen).  Vanaf hier begint het eigenlijke klimwerk.  Op een karrenweg die door erosie niet overal nog in even goede staat is en vooral in het begin tamelijk steil oploopt, klimmen we in nogmaals een goed half uur zo’n 250 hoogtemeters naar het Sillberghaus.

Het eerste, schaduwrijke stuk loopt nog min of meer parallel met de Tiroler Straße, maar door het feit dat we tegen de steile bergflank vlug aan hoogte winnen, merken we daar steeds minder van.  Na bijna twee derde van de afstand op deze weg komen we aan een markante rechtsbocht.  Vanaf hier worden sterker stijgende passages afgewisseld met iets vlakkere stukken, en wordt het bos plaatselijk ook wat lichter.  Kort na het verlaten van het bos komen we aan een splitsing waar we scherp rechts afslaan, om na een kort slotklimmetje de hut (in het weekend eet- en drinkgelegenheid) te bereiken.

Voor de terugweg zijn er verschillende mogelijkheden.  De basismogelijkheid is een terugkeer langs dezelfde weg.  Iets langer, maar ongeveer van dezelfde moeilijkheidsgraad (al is de weg wel minder aan erosie onderhevig) is de route die langs de overkant van de Sillbach terug naar het Ursprungtal voert.  Daarvoor houden we aan de splitsing net onder het Sillberghaus rechts aan (in plaats van links om langs de heenweg terug te gaan).  Licht stijgend voert deze weg nog wat verder dalinwaarts.  Aan een kruising houden we links aan, en bij een splitsing wat verderop gaan we opnieuw naar links.  Hier steken we het riviertje Sillbach over en dalen (eerst licht, later steiler) terug af naar het Ursprungtal.  Aan splitsingen en kruisingen met andere karrenwegen houden we telkens links aan, en zo bereiken we uiteindelijk opnieuw weg T4, langs waar we terug naar het vertrekpunt van de andere karrenweg wandelen en zo verder terug naar Bayrischzell.  Een andere mogelijkheid is aan de eerste kruising op deze alternatiefroute rechts af te slaan en langs de Soinhütte en de Niederhofer Alm terug te keren naar Bayrischzell.  Deze weg is aanzienlijk langer en is door de extra lengte en het extra klimwerk ook wat zwaarder.  Bovendien is hij, al naargelang de exacte route, aanzienlijk moeilijker en daardoor niet voor iedereen aan te raden.

Letztbegehung durch den Verfasser am 28.08.2011

Der Ausgangspunkt dieser Wanderung ist der Parkplatz „Am Seeberg“, am Bayrischzeller Kleingolfplatz. Hier stehen verschiedene grüne Wanderwegweiser, und einer davon zeigt uns gleich den Weg zum Sillberghaus. Wir gehen zum Ende des Parkplatzes (über den Parkplatz oder über den parallel dazu verlaufenden Fahrweg), und nehmen dort den ungeteerten Weg, der als Wander- und Radweg markiert ist und uns, entlang den Aubach, ins Usprungtal hineinführt. Zunächst ist dieser Weg ziemlich flach und beschreibt eine große Rechtskurve; später (Markierung T4) schlängelt er sich etwas mehr zwischen den Bäumen und geht etwas mehr auf und ab. An einigen Stellen ist das Gefälle schon beachtlich, aber die an- und Abstiege sind immer kurz und für jedermann gut machbar (auch mit Kinderwagen). Vorsicht allerdings: Dieser Weg ist auch eine Radelroute, aber im kurvenreichen Teil zwischen den Bäumen sieht und hört man die Radler nicht immer ankommen. Im Ursprungtal läuft der Weg auch mehr oder weniger parallel zur Tiroler Straße, eine größere Straße, die von Bayrischzell zur österreichischen Grenze führt. Der Weg befindet sich zwar immer in einer sicheren Distanz von der Straße, und manchmal verschwindet sie sogar völlig aus der Sicht der Wanderer, aber den Lärm behält man fast die ganz Zeit, was vielleicht auch nicht immer angenehm ist. Dafür kommt man aber an einer sogenannten „Kneippanlage“ vorbei, die auch für diejenigen, die keine Kur einlegen möchten, eine angenehme Stelle für eine kurze Pause ist.

Nach gut einer Dreiviertelstunde erreichen wir den Parkplatz des Sillberghauses, der gleich neben der Tiroler Straße liegt (gegebenenfalls kann man die Tour auch etwas kürzen, indem man per Auto hierher kommt). Ab hier fängt der eigentliche Anstieg an. Auf einem Fahrweg, der durch Erosion stellenweise etwas ausgesetzt ist und besonders am Anfang ziemlich steil ansteigt, überwinden wir in einer guten halben Stunde etwa 250 Höhenmeter zum Sillberghaus.

Der erste, schattenreiche Teil verläuft noch mehr oder weniger parallel zur Tiroler Straße, aber dadurch, dass wir am steilen Berghang schnell an Höhe gewinnen, merken wir immer weniger davon. Nach etwa zwei Dritteln der Distanz auf diesem Weg erreichen wir eine auffällige Rechtskurve. Ab hier wechseln sich steilere und flachere Abschnitte ab, und stellenweise lichtet sich der Wald. Kurz nachdem wir den Wald verlassen haben, erreichen wir eine Weggabelung, an der wir scharf rechts abbiegen, um nach einem kurzen Schlussanstieg die Hütte (am Wochenende eine Einkehrmöglichkeit) zu erreichen.