Eindelijk kan ik eens op internet... Ik ga hier echt geduld leren hebben, want als je dat hier niet hebt, word je gek.
Internet werkt nog altijd niet geweldig, we hebben nu een soort voorlopige oplossing.
Hier volgt dus een verslag van mijn eerste week in Tianjin:
De reis begon al goed door een vertraging van bijna een uur
omdat er te weinig personeel was om onze valiezen in het vliegtuig te steken.
Eigenlijk niet echt een probleem, maar ik had al heel weinig tijd om over te
stappen in Wenen, dus ik had echt schrik dat mijn valiezen niet op tijd in het
andere vliegtuig zouden zitten! Het was bang afwachten in Peking om mijn valies
op de band te zien verschijnen, maar die kwam uiteindelijk dan toch (heb een
uur staan wachten en er stonden maar 3 mensen meer die ook op hun valies
stonden te wachten; het was spannend).
De vlucht zelf was behoorlijk lastig. Zo alleen reizen is
toch maar raar Ik zat de hele tijd te denken: waar ben ik nu weer
aan begonnen Ik was dan ook behoorlijk zenuwachtig en heb amper kunnen slapen
en al zeker niets kunnen eten.
Bij aankomst wist ik al meteen dat ik in China was: ik moest
naar het toilet en daar zaten dus die Chinezen met de deur helemaal open boven
een gat in de grond Het blijft toch raar! Zeker omdat de luchthaven van
Beijing nu wel best modern is en deuren met goede sloten heeft.
Mijn chauffeur stond me op te wachten en ik mocht al meteen
mijn beste Chinees bovenhalen. Zo merkte ik ook meteen dat er nog heel veel te
leren valt, maar het viel nog wel best mee. We stapten in zijn busjes waar ik
tevergeefs zocht naar een gordel. De chauffeur startte de wagen, stak een
sigaret aan, bood mij er ook een aan (die ik natuurlijk weigerde) en we
vertrokken.
Dit was dan ook al de tweede confrontatie met China: het
verkeer. Ik wist het al van vorig jaar, maar het blijft ongelooflijk; het lijkt
wel of er geen regels zijn. Ik zag werkelijk op de snelweg een auto achteruit
rijden omdat die een afrit had gemist. Ik heb gewoon mijn ogen dichtgedaan,
anders had ik het geen 2,5 uur uitgehouden!
De chauffeur bracht gelukkig mijn valies naar boven (3de
verdiep) en hier was Sarah Jane er om me een beetje rond te leiden. Al meteen
kwam de secretaresse van de Duitse afdeling me inlichten over het reilen en
zeilen van het departement. Ze vroeg ook meteen of ik in de namiddag geen les
wou geven. Heb ik vriendelijk bedankt, ik kwam net van het vliegtuig en had een
nacht niet geslapen
Er zijn niet veel buitenlanders hier op de campus: Sarah Jane (mijn medebewoonster) en Fons uit Nederlands, Martin uit België, Joel uit Amerika en Magalie uit Frankrijk. Ook nog wel wat Koreanen, maar die zien er voor mij redelijk Chinees uit.
In de namiddag was er nog even paniek, want mijn bankkaart
deed het niet; ik kon geen geld afhalen Mijn ma belde de bank en zij konden
niet helpen. Gelukkig ging het s avonds wel terug; bizar!
Het is hier allemaal groot Ik vind ons appartement enorm
(zeker in vergelijking met de woongelegenheden van de studenten). Mijn
slaapkamer alleen is al groter dan mijn kot in Antwerpen en onze living is drie
keer zo groot als mijn slaapkamer. We hebben ook een eigen badkamer en een
keuken. Mijn bed is wel keihard en het stikt hier van de muggen. Ons gebouw
ligt nl. naast een meer (een aangelegd meer naast een aangelegde berg met
daarop kooien met apen). De omgeving hier vind ik typisch Chinees: veel volk en
niet zo heel proper, maar eigenlijk valt het nog wel best mee. In XiAn was het
vuiler, maar ik vond het ook veel gezelliger Ondertussen ben ik het wel al wat gewend en voelt het al wat meer als 'thuis'.
De tweede dag hadden we om 9u een niveautest voor ons
Chinees die veel te moeilijk was. Aan de hand van die test gingen ze het niveau
van onze boeken bepalen. Ondertussen zit de eerste week les er ook bijna op. We hebben les van 8u20 tot 11u50, behalve op donderdag. Voorlopig zijn de lessen nog een beetje te eenvoudig, maar dat zal nog wel veranderen. Er zitten gewoon veel verschillende niveaus samen in onze klas. We zijn met 5.
De Chinese studenten moeten een enorm kleine kamer delen met 6. In vergelijking met de studenten baden wij dus in de luxe. Daar slapen en
studeren ze. Ze maakten
er nog wel best iets gezelligs van, maar ik zou het niet kunnen. Binnen viel
het dus nog mee, maar ik vond de weg ernaartoe eigenlijk vreselijk
Die gebouwen zijn zo van die blokken waar overal kleren
buiten hangen, de gebouwen zien er allemaal hetzelfde uit en staan mooi op een
rij achter elkaar, hier en daar stinkt het behoorlijk, er staat een betonnen
muur tussen het gebouw van de mannen en de gebouwen voor de meisjes (1 gebouw
voor de jongens en 13 voor de meisjes), ze mogen maar op bepaalde tijdstippen
douchen, moeten daarvoor een heel eind te voet en hebben vaak geen warm water en
ze moeten ervoor betalen, ze hebben 1 ruimte met wcs voor een hele gang, enz
Als ik dat gezien heb, durfde ik niet meer klagen over dat we geen internet
hadden!
Het leven is hier duurder dan in Xian vorig jaar, maar nog
wel een stuk goedkoper dan in België. Een voorbeeld: ik betaal hier nu
gemiddeld0,80 euro voor een maaltijd
terwijl ik daar vorig jaar een hele dag voor kon eten. Het eten is heel lekker,
maar het lukt me voorlopig nog niet om echt veel te eten. Ben nog in de
aanpassingsfase waarschijnlijk. Ze eten hier ook gewoon de hele dag warm. Zowel ontbijt, middagmaal als avondmaal. Dat ben ik ook nog niet gewoon. Ik at ook al eens organen, maar had het pas achteraf door... Ik vond de textuur heel raar, maar goed, ik stond er verder niet bij stil... Hopelijk weet ik binnenkort toch min of meer wat ik op mijn bord ga krijgen!
Ik had deze week ook de eerste keer mijn klassen waar ik les moet aan geven. Ik heb 3 klassen van 28 studenten en op dinsdagavond moet ik een Duitse avond organiseren. Er was zo'n 90 man... Het was een grote chaos, maar na wat georganiseer vond ik het best nog wel een gezellige avond. Gelukkig wou Sarah meegaan om wat te helpen de eerste keer, anders was het niet te doen.
In het weekend gingen we naar de stad. Om daar te geraken, moeten we 2uur op de bus zitten. Het is dus een hele onderneming, maar het was wel een leuke dag. Ik kocht een gitaar; nog iets dat ik dit jaar een beetje wil leren... De stad is enorm en is een mengeling van Westers en Chinees. Heel veel Westerse winkels ook.
Foto's zullen later volgen, want het internet gaat nu veel te traag... (maar het werkt, hoera!)
Nu weten jullie toch al iets, hopelijk duurt het volgende bericht zo lang niet!
De laatste dag in België... Ik heb het altijd een beetje voor mij uitgeschoven, maar dat lukt nu toch niet meer! Het leek me een goed idee om een blog te maken, aangezien ik bij mijn vorig bezoek aan China niet op Facebook en zo kon (Tja, het is China en "Facebook kan hun cultuur schade toebrengen"). Ik probeer af en toe tijd te maken om hier wat 'nieuwtjes' op te zetten!
Vandaag wordt nog een drukke dag met de doop van mijn nichtje, daarom nu snel even wat informatie:
Ik vertrek voor een jaar naar Tianjin en meerbepaald naar Binhai. Even gebruikmaken van Wikipedia:
Wikipedia zegt ook het volgende:
Tianjin is een havenstad en stadsprovincie in Volksrepubliek
China met meer dan vijf miljoen inwoners. De stad ligt aan de Hai He. De naam
betekent letterlijk "hemels doorwaadbare plaats". De
stadsagglomeratie is bijzonder, omdat het sinds 2005 één van de vijf
stadsprovincies van de Volksrepubliek China is. Tianjin is na Shanghai het belangrijkste industrie- en
handelscentrum van China en een belangrijke havenstad: de haven was in 2006 de
zesde grootste haven van de wereld. Ze fungeert als doorvoerhaven voor Peking,
waarvan het 150 km in zuidoostelijke richting verwijderd is.
Binhai is een nieuwe industriezone en is heel belangrijk voor de economie. Buiten de campus is alles nog volop in opbouw zoals je heel vaak ziet in China. Daar zal ik dus studeren en Duitse les geven. Mijn school is de Binhai School of Foreign Affairs. Ik heb niet meteen een Engelse website gevonden, dus wie zich eens wil wagen aan het Chinees: http://bhws.tjfsu.edu.cn/. Hier volgt een fotootje van mijn school omgeven door de typisch Chinese smog:
