Deze morgen hoorde ik de kamerdeur even opengaan, maar we lagen nog te slapen (allé slapen, ik lag wakker maar goed). Deur ging weer dicht. Om 8u liep dan de wekker af en stapten we uit bed. Ook Maria kwam toen al even kijken. Blijkbaar wist niemand precies wanneer we weg gingen, want later bleek dat de eerste bezoeker broeder Antoine was geweest. Ons laatste ontbijt bij de broeders, misschien wel onze laatste maaltijd ooit bij de broeders, peuzelden we naar binnen. Nog even alles in onze zakken proppen en tijd om afscheid te nemen van de laatsten. Broeder Antoine, de broeder van Tanzania waarvan ik de naam niet weet, Maria die ook al zo lief was voor ons, de hondjes en de tuinman en hup instappen in de auto. Broeder Motobi bracht ons weg. Zeer vriendelijke jonge gast. Jammer dat we hem eigenlijk niet beter hebben leren kennen, want tis wel ne grappigen. We moesten toch een uurke rijden voor we onze eerste bestemming zagen verschijnen. De Airport Game Lodge. Een gezellig verblijf aan de buitenrand van Johannesburg. Helemaal geen lawaai of hinder van de grote stad, midden in het groen en de rust. Echt vakantie. Kamers liggen in een halve cirkel en wij zitten met uitzicht op het zwembad. ZALIG! Aangezien we eigenlijk maar om 15u onze meet en greet enzo hadden wisten we niet goed wat er ons te wachten stond. Broeder Motobi stond erop om even mee te gaan tot aan de receptie om te zien of alles in orde was. En ja hoor, we hadden super veel geluk. Onze naam stond op de lijst van vandaag EN onze kamer was zelfs al helemaal gepoetst en klaar voor onze aankomst. Afscheid nemen van broeder Motobi en zo stonden we op onze eigen benen. En we zouden even beginnen met de toerist uit te hangen. Genieten van een theetje op het terras voor onze kleine maar gezellige kamer. Pizza besteld, want we hadden nog geen auto en we moeten toch iets eten hé. Besloten om 4 kleintjes te nemen (is zo een keuzemenu). Zo konden we van alles iets proeven.

Nog even op mijn bed liggen, want de zon gaf echt veel warmte. Ietske na 14u gaan zien waar Noëmi uithangt. Ze kwam net terug binnen en we legden ons beide toch even voor de deur op het gras op een matrasje te genieten van de zon met een leuk deuntje uit mijn mp3 speler. En geloof het of niet, ik ben hier al 7 weken met een weer die vaak boven de 30°C gaat en vandaag ben ik voor de eerste keer precies echt beetje verbrand. Misschien omdat ik nu meer toerist ben? Wie zal het zeggen…

Om 15u kwam de man van het autobedrijf dan toe en direct erna ook onze meet en greet van het reisbureau waarmee we deze trip hebben gepland. Eerst alles in orde maken voor de auto. Vond dat die vent niet al te makkelijk deed. Direct ons eerste grote bedrag mogen betalen en gelukkig dat ik (in tegenstelling tot Noëmi) wel een Visakaart heb gekregen anders hadden we vandaag al problemen. Maar goed, we hebben een super auto. Een volkswagen Polo 4 deurs met alle luxe en meer. We hebben alle kleine schrammetjes en blutskes aangegeven want ze gaan er ons hier niet opleggen ze! En hopen dat we met deze wagen een veilige en super trip kunnen maken. Daarna de meet en greet. Een wat oudere man die hier geboren is maar perfect overkomt als een Hollander met accent en alles. Hij heeft ons alles goed uitgelegd, alles overhandigd en zo stonden we er alleen voor. Het grote avontuur voor de boeg. Achteraf wel gezien dat mijn achternaam op papier niet juist is gespeld, hopelijk zorgt dit voor geen problemen… Maar om daar nu speciaal voor te gaan bellen en doen… We zien wel, en anders is dat ook maar deel van het avontuur zeker?

We hadden geen zin om weer fastfood te bestellen dus vroegen we aan de receptie of er ergens een winkel in de buurt is. En de jonge kerel aan de balie zei dat er hier iets verder op de weg wel een winkeltje is waar beetje van alles te verkrijgen is. Hup in de auto voor de eerste test en naar de winkel. Ik wou de koffer even checken maar blijkbaar werkt het niet via het knopje, gelukkig krijgen we hem met de sleutel open. En toen we terugkwamen was het even zoeken hoe eigenlijk het klepke van de benzine opengaat, maar dat is ondertussen ook gelukt! Ah ja, één heel goed punt aan de auto. Ik zal de ruitenwissers niet nodeloos laten verslijten want de pinkers zitten aan de juiste kant = JOEPIE!!! In het winkeltje wat brood en kaas gekocht voor vanavond. Ook wat appeltjes en appelsap want gewoon water is niet zo mijn ding en ik had zo’n dorst vandaag. We hebben besloten om één keer per dag iets te gaan eten (wat ook allemaal goed meevalt van prijs) en dan één keer per dag picknicken ofzoietske zodat we onze prijs toch beetje kunnen in toom houden.

Terug op ons kamertje gekomen even alle papieren en kaartjes bekeken en toen kwam er een dame langs met twee potten Chinese soep. Ze hadden Chinees besteld maar soep dubbel gekregen en zo hadden we ons eerste kadooke van de dag. En iets extra buiten brood en kaas. Daarna besloten om de douche uit te testen. De douchestraal is beetje hard, maar had lekker warm water en theeft deugd gedaan.

Gaan eten in zo’n keukentje/zitplaats die hier ter beschikking staat. Onze soep opgewarmd en beginnen eten. Toen kwam er een koppel binnen die in Londen wonen. De man is wel geboren in Kaapstad. Sociaal als we zijn gesprek met hen gestart. Hen onze overschot van de soep gegeven. Kwestie van echt niks te verspillen en het resultaat is dat we op het einde hun twee cola’s kregen die ze hadden besteld maar vanavond niet meer zouden opdrinken en morgenvroeg nemen zij alweer het vliegtuig richting Botswana. Zo dit is dan ook ons nieuwe doel van de reis. Vriendelijk zijn tegen iedereen en wie weet zo hier en daar wat eten te pakken krijgen en onszelf wat geld uitsparen HAHAHA.

Ok en net voor ik dit verhaaltje wil afsluiten gebeurt er hier op de kamer ook iets grappig die ik niet mag vergeten. Het geluid van een boormachine…in een hotelkamer om bijna 21u… en dit terwijl je naar een spannende aflevering van CSI zit te kijken waar een hele familie werd uitvermoord (op een hotelkamer dan nog wel)! Noëmi haar blik was super!! We zullen nog veel meemaken denk ik ;-)

23-10-2008 om 23:03 geschreven door Sharonneke  

18-10-2008 om 22:59 geschreven door Sharonneke