Hier zien we een opercularbot van een beenvis uit de schoudergordel.

Ceratohyal is een onderdeel van ventrale tongbeenboog.

De Maxilla of bovenkaak is een van de belangrijkste schedelbeenderen en bepaalt de vorm van het gezicht.

Hier zien we een van de dunne boogvormige beenderen, die paarsgewijze aan de ruggewervels bevestigd was, en de borstholte omsluit.

Visbotjes, Basioccipital die verbonden zijn met de eerste atlaswervel.

Vingerkoot van een dolfijn of kleine walvis, (vingerkoot uit de flipper).

De botten in de voorpoten van cetaceeën hebben de zelfde volgorde als die in de voorpoten of armen van landzoogdieren, maar de botten van 

'arm' en 'hand' zijn korter, terwijl de'vingers' langer zijn en een peddelvormige flipper vormen.

Vingerkoot,Phocoena Phocoena; gewone bruinvis.

Buccinum undatum; wulk.

Klasse gastropoda (slakken).

Hier zien we een fossiele wulk, afkomstig uit het Plioceen, deze wulken zijn meestal sterk afgesleten en zeer licht in gewicht en meestal witachtig

verkleurd. Pliocene wulken worden maar zeer weinig gevonden en zijn zeldzaam als strandvondst.

Groote dikke en vrij vlakke mossel, de binnenzijde bestaat uit parelmoerachtige aragoniet met daarin kleine putjes.

De fragmenten van deze fossiele mossels komen uit Pliocene afzettingen en worden gevonden in zandsuppleties.

Klasse; bivalvia tweekleppigen, de vindplaats is de Belgische Oostkust.

De Noordzee is rijk aan restanten van zoogdieren, die hier duizenden en miljoenen jaren geleden leefden.

De Noordzee blijft een grote misterie van steeds nieuwe strandvondsten.

De vindplaats van deze prachtige fossielen is de Belgische Oostkust.

een beentje uit de voorpoot van een zoogdier.

De vindplaats is de Belgische Oostkust.

De steppewisent kwam hier voor in het laat-pleistoceen.

De vindplaats van deze prachtige fossiele teenkoten is de Belgische Oostkust.

De Noordzeekrab is een kreeftachtige uit de orde van tienpotigen. De Noordzeekrab komt algemeen voor langs de kusten van Noord-Oost Atlant-

ische Oceaan en de Noordzee. Noordzeekrabben leven aan rotsige kusten tot op een diepte van 100 meter, zijn voedsel bestaat uit schelpdieren,

dode vissen en zeesterren. Het carapax, het rugschild kan tot 25 cm breed worden en maximaal 30 cm, het gewicht tot 6 kg. De twee dikke voor-

poten bezitten scharen met op het uiteinde zwarte punten, het rugschild (carapax) is roodbruin.

Hier zien we de rugschilden van jonge Noordzeekrabben.

Hier zien we de onderkant van de carapax het rugschild van jonge Noordzeekrabben.

Hier zien we de rugschilden (carapax) van de Noordzeekrab, om te kunnen groeien, werpen jonge krabben elke maand hun rugschild af, de oudere

krabben vervellen maar één keer per jaar. Als strandvondsten worden de rugschilden van jonge krabben, dan ook het meest gevonden, men kan er

een prachtige grootte verzameling mee aanleggen.

Rugschild (Carapax) van één jonge Noordzeekrab.

Hier zien we een recente huidstekel van een stekelrog, het gaat hier over een grootte huidstekel van 1,8 mm lang, en 1,6 mm breed.

De rugzijde van de stekelrog is bezet met een groot aantal huidknobbeltjes en flinke stekels, langs de mediaanlijn en op de lange staart, die duidelijk

gescheiden is van de rest van het lichaam. De stekels zitten op ronde knopjes en zijn vooral bij de geslachtsrijpe mannetjes sterk ontwikkeld.

Hier zien we een fossiele haaientand uit de onderkaak van de valse mako-haai (Parotodus benedeni), deze tanden hebben een dikker wortel en

kroon.