Hier zien we een opercularbot van een beenvis uit de schoudergordel.

Ceratohyal is een onderdeel van ventrale tongbeenboog.

De Maxilla of bovenkaak is een van de belangrijkste schedelbeenderen en bepaalt de vorm van het gezicht.

Visbotjes, Basioccipital die verbonden zijn met de eerste atlaswervel.

Het zijn de kaakbogen van platvissen. (os anale van platvissen).

bijzondere aangezichtsbeenderen die bestaat zonder bijbehorende been, het scheidt de neusholtes. Het wordt ook beschouwd als verantwoorde-

lijke voor het waarnemen van bepaalde feromonen .(Hier gaat het over vomerbotten van vissen ) Een van de meest boeiende verzamelingen zijn het verzamelen van visresten uit het verre verleden, ze zijn niet alleen mooi door hun bezondere vorm, maar ze zijn bijzonder leerzaam.

 hoe minder intact ze zijn. Hier gaat het over een schedelbeen, die zich achteraan de schedel bevindt van de vis (Basioccipital).

gevonden dan de Cleithrums van Gadus aeglefinus, de fossiele Cleithrums zijn dik en zwaar en laten geen spoortje licht door.
Sleutelbeen van Gadus morhua.

maar is geen fossiel, deze atlaswervel is van een gewone kabeljauw, de gewone kabeljauw is, herkenbaar aan de korte baarddraad aan de

kin, hij heeft een krachtig ,lang gerekt lichaam, de olijf groene rug en de zijden zijn bezaaid met kleine gele of bruinachtige vlekken, de zijlijn

is duidelijk zichtbaar als een lichte band over het midden van het lijf. De buik is vuilwit, ze verdragen ook een laag zoutgehalte, er zijn geval-

len bekend van kabeljauwen die in rivieren zwommen. De kabeljauw is zeer gewaardeerd om zijn smakkelijke vlees. Levenswijze de kabel-

jauwen leven graag in en rond scheepswraken. De lengte; 40-80 cm, maximaal 150-180 cm, gewicht 2-4 kg, maximaal 40 kg, bij uitzonder-

ing zelfs 90 kg. Door de overbevissing komen er bijna geen grote kabeljauwen meer voor.

uit de Noordzee bodem, de meeste resten die worden gevonden van deze vis zijn de wervels, dan volgen cleithrums en de schedelresten zijn de

meest voorkomende strandvondsten. de schelvis kwam in grote scholen voor in het pleistoceen, van 2,6 miljoen jaar tot 11,500 jaar geleden,

deze fossiele resten getuigen daar van. Boven Angular en onder preopercular.

bogen van de mond en de kieuwen zijn verbonden met de schedel en de eerste wervels. Zo is er een kaakboog, de boog van het tongbeen en

verder zijn er de verschillende kieuwbogen die de kieuwspleten begrenzen of de kieuwen zelf afsluiten.

bodem.

vormt de as van het lichaam. Hier zien we enkele recente visresten uit de kop van Gadus morhua, al deze recente visresten worden regelmatig

terug gevonden van op de zeebodem uit de Noordzee. De oudste resten van Gadus morhua zijn afkomstig uit het pleistoceen.