Donderdag 13 augustus. Hluhluwé – Durban.

Blij dat we de ecolodge kunnen verlaten en we vertrekken dan ook redelijk vroeg naar Durban. Best een lange rit en Anouck zit dan ook al een tijdje met de wegenkaart op schoot. Plotseling roept ze dat ik links een wegje in moet en dat dit een kortere baan zou zijn.  Als goede echtgenoot en brave huisvader luister ik onmiddellijk met als resultaat dat we reddeloos verloren rijden en bovendien (dat kon Anouck niet weten) belanden we in kilometers wegenwerken! De weg is gravel en zeer slecht. Soms is er een wegomleiding aangeduid maar meestal niet dus blijf ik gewoon rechtdoor rijden. De stukken asfalt die ondertussen klaar zijn, maar waar nog niet op mag gereden worden, zijn vakkundig versperd met grote stenen, mooi op een rijtje gelegd en dit kilometers lang. Het leggen van de stenen zal misschien langer geduurd hebben dan het vervangen van het wegdek.

Uiteindelijk komen we na 26km gravelroad en stenen terug op de weg en zijn we inderdaad vlakbij Eshowe. Hier is het de bedoeling om Shakaland te bezoeken. Shakaland is een Zulukraal ontstaan als filmset voor de film Shakazulu. De kraal is echter in zijn typische vorm blijven staan en de rondleiding zou de moeite moeten zijn.

Bij aankomst zien we echter al dat het ongeveer hetzelfde is als in Swaziland. Ronde zuluhutten, een typische kraal en mensen in typische klederdracht. Veelal hetzelfde behalve de prijs: 75€ voor een rondleiding van 2uur die bovendien al eren tijdje bezig is. Willen we een bijkomende lunch gebruiken komt er zelfs nog een bedrag bij. We bedanken vriendelijk en gaan terug naar de wagen. Trouwens het typische moet je ook met een korrel zout nemen want we zien bij het buitenrijden een groot reclamebord van de Prothea groep staan. Een grote hotelketen in zuid afrika. Typisch Zulu???

In eshowe gaan we eten bij KFC, we reizen nog altijd met een kind dat af en toe eens frietjes wil en bestellen spicy chiken fingers. Spicy zijn ze wel. Wanneer we verder rijden zien we enorme rookpluimen. Ik dacht eerste dat we een groot industriepark of fabriek naderden maar verder blijkt dat ze hier gewoon hun geoogste velden in brand steken. Om de grond terug vruchtbaar te maken steken ze kilometers land in brand, op een bepaald moment zie je zelfs de weg niet meer. Gat in de ozonlaag? Nooit van gehoord meneer. In Zuid Afrika zijn er trouwens dringender problemen voor de mensen dan het gat in de ozonlaag.

We rijden Durban binnen, belanden in een buitenwijk waar de scholen en universiteiten zijn. De rijke kinderen lopen hier school en de talrijke verschillende uniformen, de lanen en de mensen zijn doen me aan de typische “highschool” uit de Amerikaanse films denken. Misschien wel een film van enkele jaren geleden maar toch….

In Durban rij ik op goed geluk een straat richting de kust in, parkeer ergens de wagen, vraag de weg en wat blijkt? We staan vlak naast ons hotel! Het Beach hotel is een groot blok vlak aan de promenade en de boulevard van Durban. Rechtover het hotel is het pretpark met zijn openbare en gratis zwembaden, de kuststrook en de lunaparken. Op wandelafstand zijn de restaurants en het Ushaka Marine World.

Het hotel was 25 jaar geleden een luxe hotel maar helaas is er sindsdien weinig aan veranderd. De kamer is ruim, een volledig dakappartement met 2 slaapkamers, living, gang, badkamer enz. Uitzicht op de zee, en aan de zijkant een stuk van de stad. Wanneer je iets nauwkeuriger kijkt zie je de ouderdom duidelijk: gordijnen zijn gescheurd, de meubels zijn verouderd en de douche en het bad kunnen een grondige schrobbeurt gebruiken. De bedden en de slaapkamers zijn echter schoon en we zijn eigenlijk best tevreden. Vooral de ligging vinden we ideaal. Het beloven twee leuke dagen te worden.
Na het uitpakken gaan we op stap en Largo heeft uiteraard zijn zwembroek en badhanddoek bij om in de gratis zwembaden te duiken. Wanneer we echter aan de promenade komen zien we dat de zwembaden eigenlijk niet al te proper zijn. Om eerlijk te zijn: ze zijn ronduit smerig. Vuil drijft in de hoeken, flessen en een niet te beschrijven bruine substantie drijft rond en wanneer we enkele dakloze zich in het water zien wassen verbieden we Largo om te gaan zwemmen. Een mens moet zich aanpassen maar toch…

We wandelen verder en zien de surfers, Durban is door zijn stroming en warme klimaat een surfparadijs. We zien de vissers op de pier, de zandsculpturen en de kleine bars en restaurants. Wanneer we echter op zoek gaan om iets te eten blijkt dat de meeste restaurants enkel fastfood aanbieden. Dan maar verder zoeken. Largo wil uiteraard het pretpark bezoeken en voor de gigantische prijs van 1.5 euro kan hij op de slingermolen en zelfs met de stoeltjeslift boven de afrikaanse dijk vliegen.

In het lunapark komt het kind in mij boven. De mensen van mijn leeftijd die vroeger af en toe op een kermis in een lunapark kwamen zijn opgegroeid met “yie are kung-fu”, “bombjack”, “ghost ‘n’ goblins” en vooral “wonderboy”. De oude arcade games die 20 jaar geleden bij ons stonde zijn blijkbaar allemaal verscheept naar zuid Afrika. Voor 10 eurocent! Per game kan ik het kind in mij nog eens boven laten komen. Largo is er ook blij mee en we zijn wel een uurtje zoet met gamen.

Geen zin in fastfood dus eten we in één van de grote hotels aan de promenade. Voor 50€/3personen kan je hier een lekker buffet krijgen. Wanneer we buitenkomen en terug naar ons eigen hotel is de sfeer veranderd. Veel zatte mensen, een grimmige sfeer en opvallend veel blanke bedelende mannen al dan niet zat. Tussen de zwervers lopen opvallend veel groepjes vrouwen, niet alleen hoeren maar aan hun houding en uitstraling te zien heeft Durban last van vrouwenbendes. Bang ben ik niet maar ik adem toch iets dieper uit wanneer we in ons hotel zijn.

Vrijdag 14 augustus. Stadsbezoek Durban.

Na Johannesburg was Durban de tweede stad waar men ons bij vertrek voor gewaarschuwde. Op internet had ik vlak voor vertrek nog een discussie met iemand die beweerde dat de stad absoluut te mijden was wegens crimineel en totaal onveilig. Gisteren hebben we de toeristische en zwaarbewaakte boulevard langs de zee gedaan maar vandaag willen we de stad zelf zien.

Ik heb mijn fototoestel in een afgesloten rugzak gedaan, ik heb een broek met ritsen aan de zakken en mijn portefeuille zit in mijn zijzak in plaats van mijn achterzak. Daarnaast heb ik ook een klein heupzakje met wat geld in dat ik op mijn lichaam draag. Indien ze ons beroven heb ik hopelijk dat toch nog. Grondig voorbereid vertrekken we na het voortreffelijke ontbijt naar de receptie.

We willen de stad zien en beginnen met de Indische markt. Durban heeft een grote indische gemeenschap en zijn markt zou een mengeling van kleuren en geuren zijn volgens de reisgidsen. Ik heb een stadsplan gevonden en zie dat de markt op een half uurtje stappen van het hotel ligt. Wanneer ik echter aan de receptionist vraag of het verantwoord is om te voet te gaan worden we raar bekeken. Volgens de brave man is het absoluut onveilig om dit kleine stukje te wandelen, zelfs overdag. De straat waar het hotel ligt is geen probleem en ook de buurt van de markt is veilig genoeg maar het probleem ligt ertussen. We liggen net buiten de rosse buurt van Durban en daar kom je als blanke toerist beter niet naar het schijnt.

Ik ben niet volledig overtuigt en ga even buiten kijken. Twee politieagenten staan een eindje verder en ik stap er op af. Ik herhaal mijn vraag en ook de agenten raden me aan om een taxi te nemen. Men moet het gevaar niet uitdagen dus we stappen in een taxi en 10min later laten we ons afzetten in een razend drukke buurt vol oude en soms vuile gebouwen. De gebouwen ademen een soort koloniale sfeer uit en het gonst er van de activiteit. Binnen is de Indische markt en we zien onmiddellijk de vele soorten kruiden, sluiers, sieraden en “bollywood” films die kenmerkend zijn voor India. De markt zelf is niet al te groot en na een uurtje zijn we alweer buiten. Het was leuk maar niet echt heel speciaal.

We lopen verder de stad in en alhoewel we heel goed op onze rugzak en andere spullen letten voelen we ons geen minuut onveilig. Op je spullen letten moet je trouwens in alle steden overal ter wereld doen. In Antwerpen, Brussel of Amsterdam moet je ook opletten en attent zijn. We lopen nog een paar straatmarktjes af waar ze de onmogelijkste en soms simpelste dingen verkopen. Daarna komen we in een iets meer toeristische buurt en dat zie je niet alleen aan de winkels en de mensen maar vooral aan de prijzen. Ik koop een jeansbroek en de Indische verkoper waarschuwt ons toch dat we moeten oppassen voor diefstal. Echt veilig voel je je niet als iedereen je constant waarschuwt maar toch bedankt. Durban is een vreemde stad, je hebt er de grote Indische gemeenschap maar je ziet er ook een pak moslims. Aan één van de moskeen zit een vrouw op straat. Ze is gesluierd maar zit wel in het openbaar borstvoeding te geven. De wetten van de islam zijn ondoorgrondelijk blijkbaar.

Even verder is een klein shopping-center en de eerste winkel die we zien is een drank en sigarettenwinkel. Ik denk dat er in Belgie weinig banken beveiligd zijn zoals deze winkel. Camera’s, bewakers voor de deur, mensen mogen per twee binnen en vooral: alles ligt achter een enorm traliehek. De verkoper zit achter de tralies en achter kogelvrijglas  zijn pakjes sigaretten te verkopen. Zou het hier dan echt onveilig zijn???

We wandelen verder en bezoeken een oude boekenwinkel waar ons opvalt dat de zuid afrikaanse taal hier bijna volledig verdwenen is. Je kan hier boeken kopen in alle talen en over alle onderwerpen maar ik denk dat er in totaal 15 boeken liggen in het zuid Afrikaans. Jammer toch!

We bekijken nog een paar zeer oude en mooie gebouwen, lopen over een plaatselijke markt, bezoeken nog een winkelcentrum en uiteindelijk hebben we het gevoel dat we het wel gezien hebben. We wandelen ontspannen verder en merken dat de sfeer een beetje veranderd en dat er veel minder mensen zijn. De blanken zijn ook verdwenen maar verder is er niets dat op enig probleem wijst. Links en recht hebben we garages, een striptent en “adult world”. Een half uurtje later zijn we dan ook verbaast om in de verte ons hotel te zien. Blijkt dat we al kuierend en zonder het te merken door de levensgevaarlijke en voor blanken volledig te mijden rossen buurt gestapt zijn. We zijn wel op de hoofdbaan gebleven maar toch. Ons leven heeft aan een zijden draadje gehangen, al denk ik dat het al bij al toch wel meevalt.

We wandelen nog even over de dijk en zien een paar jonge gasten de auto’s van toeristen afwassen. Onze kar ziet na de wildparken, wegomleidingen en gravelroads heel smerig en we beslissen om morgen met de wagen naar hier te komen voor een wasbeurt. Nog even het lunapark binnen en eten doen we in pub 407, vlakbij het hotel.

 We zitten buiten op het terras te eten en daarna nog iets te drinken terwijl we duidelijk merken dat de sfeer totaal omslaat. Het is vrijdag rond 19.00u en iedereen loopt hier precies straalbezopen en gedrogeerd over straat. Achter ons, in het begin van de rosse buurt, is een bar – café waar de zwarte jongeren samentroepen. Schooiers, daklozen, pooiers met pooierbakken, hoeren, criminelen, bedelaars,…. Alles begint hier samen te komen en wanneer ik op de hoek van de straat sta te kijken heb ik na ongeveer 2min al last van een zwarte die vraagt waar ik naar kijk. Ik ben wijselijk zonder te antwoorden omgekeerd, we hebben ons drankje uitgedronken en zijn naar de kamer gegaan.

Vanuit Largo zij kamer heb ik een mooi uitzicht over de zijstraat en de plaatselijke uitgangsbuurt van Durban. Veilig op de dertiende verdieping sta ik vervolgens met een verrekijker het nachtleven gade te slaan. Het is onwerkelijk en bedroevend om zien. Ik begrijp nu waarom men toeristen aanraad om binnen te blijven of toch zeker in de strengbewaakte buurt van de hotels. Vooral de groepen vrouwen en de jongeren boezemen me angst in. Een zwerver legt zich te slapen midden op het voetpad recht tegenover ons. Na enkele minuten beginnen enkele jongeren/kinderen hem te plagen en zijn smerige deken af te trekken. Wanneer de man zich boos maakt beginnen ze hem te schoppen en te slaan. De politie passeert maar rijd gewoon verder zonder stoppen. De straat is vol mensen, allemaal zwarten die drinkend, bedelend en vechtend hun tijd passeren. Sommigen lopen op blote voeten in de vuiligheid terwijl ze aan een lege fles of karton fruitsap snuiven. Ik kan wel raden waarom ze het doen maar hoe het precies in zijn werk gaat weet ik niet. Wel werden ze er strontzat, stoned en waarschijnlijk ook gevaarlijk door.

Durban is een stad die alles heeft. Mooie gebouwen, een lekker klimaat, mooi strand en voldoende attracties en faciliteiten om de toeristen meerdere dagen te boeien. De criminaliteit ligt er echter bijzonder hoog. De stad kan je bezoeken mits je het gezonde verstand gebruikt en zeker voor donker in de veilige buurt bent. Of de sfeer je aanstaat is echter een andere vraag. Wij vonden het de moeite maar drie dagen was meer dan voldoende. Niet door de stad op zich maar constant achter je kijken, opletten en attent zijn is soms heel lastig.

Zaterdag 15 augustus. Dagje waterpret in Ushaka Marine World.

Reizen met kinderen heeft zo zijn gevolgen. Je kan niet alle dagen naar musea of oude gebouwen gaan kijken. Afwisseling en aangepaste activiteiten zijn nodig om de interesse van het kind tijdens een reis van drie weken op punt te houden. Wanneer zij zich blijven amuseren is het voor de ouders ook veel leuker om en meer ontspannen reizen.

Eén van de redenen dat ik drie dagen Durban gepland heb is, behalve dat het mooi op de route laigt, het Ushaka Marina World. UShaka bestaat eigenlijk uit 2 delen: Sea World en Wet 'n Wild. Ook vind je er heel veel winkels en eettentjes.

Wet 'n Wild is een soort waterpretpark voor het hele gezin, te vergelijken met Aqualibi maar dan groter.

Sea World is een prachtig aquarium/dolfinarium. Er zijn o.a. shows te zien met dolfijnen en zeeleeuwen en er is een pinguïnkolonie. In een oud scheepswrak is een prachtig aquarium gebouwd met daarin alle vissen die in en rond Zuid-Afrika te zien zijn. Van haaien, roggen en schildpadden tot kleine tropische rif-vissen. Tegen betaling is het ook mogelijk een duik te maken in het Open Ocean bassin in dit aquarium. Voor 350 ZAR (ongeveer 35 euro) kan je een half uur duiken tussen de roggen, barracuda's, trevallys en andere tropische vissen in een zeer grote tank met een diepte van ongeveer 6 meter. In het wrakje op de bodem bevindt zich een grote murene. Ook is het mogelijk te snorkelen tegen betaling in enkele tanks en kan je in een glazen koker afdalen in een tank met haaien.  UShaka Marine World is gelegen in het centrum van Durban, direct aan de Indische Ocean. Toegangsprijzen: Sea World = 90 ZAR. Wet 'n Wild = 90 ZAR. Combinatieticket = 120 ZAR

Voor Largo zou dit één van de hoogtepunten van de reis moeten worden natuurlijk. We vertrekken dan ook lekker op tijd, rijden tot het Marine World en merken dat het betrekkelijk rustig is voor een zaterdag. Eén probleem, het park en de bijhorende zwembaden liggen vlakbij de oceaan, prachtig uitzicht maar het is hier wel nog steeds winter! 22 graden is niet koud maar om te zwemmen, tel daarbij een frisse wind, is niet leuk. We besluiten om eerst het aquarium te doen.

Het aquarium in het oude scheepswrak is prachtig. Grote en zeer mooie vissen, pijlstaartroggen, haaien, en andere inwoners uit de zee kijken je vanuit gigantische aquariums aan. De aquariums zijn op een formidabele manier in het scheepswrak ingepast zodat het geheel een speciaal sfeertje krijgt. In de kleinere aquariums, bij de kleineren vissen zijn op een voortreffelijke manier originele stukken uit vergane scheepswrakken voor de kust van Durban opgesteld en ingepast. Zo zie je sommige vissen zwemmen tussen kroonluchters uit schepen die jaren geleden gezonken zijn.

We lopen hier zeker anderhalf uur verwonderd rond als de dolfijnenshow begint. De show is professioneel gemaakt, met Afrikaanse dansers en al, en alweer valt het enthousiasme van de mensen op. Ook hier is de show geen verplicht nummertje voor de toeristen maar hebben de dansers en “acteurs” plezier in wat ze doen.

Na de dolfijnenshow gaan we nog het serpentarium bezoeken. Hier hebben ze een verzameling van de gevaarlijkste en giftigste dieren ter wereld. De grootste pythons, de giftigste slangen, waaronder de black mamba en andere lieverdjes. Ook de Afrikaanse pofadder die we eerder al ontmoet hebben ligt hier vergezeld van het bordje: dood de meeste mensen in Afrika. Daar zijn wij gelukkig aan ontsnapt. Het interieur van dit slangenpark is alweer formidabel. Overal hoor je enge geluidjes, zie je wel iets bewegen of voel je iets langs je benen glijden. Je ziet dan ook de meeste mensen voorzichtig verder stappen en fluisteren tegen elkaar. Even verder zitten giftigste dieren van al: superkleine, felgekleurde kikkertjes. De dieren zijn zo klein dat je werkelijk in de glazen bak moet piepen om ze te kunnen zien. De mensen gluren in de glazen kast naar de giftige kikkers en wanneer dan plotseling en naast hen een speciaal daarvoor geplaatst houten kistje begint te schudden en beven zie je meer dan één persoon gillend weglopen. Na de vogelspinnen komen we nog in een soort museum en daarna is het tijd om de zwembroek aan te trekken.

Het waterpretpark is alles wat je ervan mocht verwachten. Reuze glijbanen, glijbanen waar je met banden afkomt, snelle en supersnelle glijbanen, kortom alles voor een volledige dag waterpret. Eén minpunt: het is ijskoud als je uit het water komt. De wind die van over zee komt zorgt ervoor dat je het onmiddellijk ijskoud hebt wanneer je uit het water komt. Het leukste van dit waterpretpark is de rivier. In een autoband drijf je rustig op het water terwijl je watervalletjes, grotten, “rot”kinderen die je met een waterpistool nat spuiten passeert. De toch duurt wel 15 min en je ziet van op het water een groot deel van het park. Vlak voor het einde van de rivier passeer je een grot met langs beide kanten glas. We konden ons geluk niet op wanneer we merkten dat we naast de haaien aan het drijven waren.

Wanneer je in Zuid Afrika bent is Durban, ondanks alle gevaar en negatieve reacties, toch een aanrader en dan mag je zeker het Ushaka Marine World niet vergeten. Trek hier zeker een volledige dag voor uit. Niet alleen de kinderen zullen zich amuseren maar ook de volwassenen zullen een geslaagde dag beleven.

Rond 16.00u sluit het park in deze periode van jaar (het is nu al echt heel koud) en we rijden terug naar de parking waar we gisteren de jongeren auto’s hebben zien wassen. Ook vandaag zijn ze aanwezig en ik ben nog maar pas de parking opgereden of er staat er al eentje naast onzer wagen. Voor drie euro geeft hij de wagen een volledige wasbeurt. We gaan akkoord en de jongeman verdwijnt om water. Even later is hij terug met een emmer water en zeep en hij begint vol goeie moed de wagen in te zepen. Na 5min komt er een grote struise neger voorbij die iets tegen de jongen zegt waarna deze het op een lopen zet. Wij staan daar met een half ingezeepte auto en weten uiteraard niet wat er gebeurt. We wachten nog 2 min tot twee politieagenten bij ons komen. Ze zien de halfingezeepte wagen en beginnen te schrijven. Blijkt dat het verboden is om je auto te laten wassen op straat bij deze jongeren. Wanneer ik vraag of dit ergens aangeduid staat zegt de agent dat dit niet het geval is dat wij dit niet konden weten, zijn collega schrijft echter vlijtig verder. Al konden wij het niet weten toch wordt er proces verbaal opgesteld en als ik niet akkoord ben kan ik het altijd aan de politierechter uitleggen zeggen ze. Ik wordt enorm boos, stap in waarna de agent nog vlug de boete tussen mijn natte ruitenwissers stopt terwijl ik al weg rij. Ik stop, stap kwaad uit en gooi de boete op de grond, met als resultaat dat ik bijna een tweede boete krijg voor sluikstorten. Ik raap het papier terug op en we rijden snel verder. We laten de wagen dan maar wassen in een garage en het ergste is dat de carwash hier……………2euro kost. Zelfs een euro minder dan op straat. Toch heb ik nog altijd mijn bedenkingen bij het optreden van de politie. Toeristen verwittigen doen ze niet maar ze schrijven wel onmiddellijk boetes. Gisteravond werd rechtover het hotel een dakloze in elkaar getrapt en gepest terwijl zij voorbij reden maar dan hadden ze blijkbaar minder zin om uit te stappen. De jonge zwarte mannen die de auto’s wassen doen in ieder geval nog iets nuttigs om aan geld te komen, ze stelen of bedelen niet en ze vallen niemand lastig. Toch is het verboden dus iedereen die in Durban komt……………rij verder met een vuile auto of laat hem wassen in een carwash, niet op straat!!!

Nadat ik een beetje gekalmeerd ben en we ons opgefrist hebben rijden we terug naar het Ushaka Marine park want bovenin het scheepswrak schijnt een superlekker restaurant te zijn. Het restaurant is er effectief maar zonder reservering en dat op zaterdagavond blijkt onmogelijk te zijn. Het restaurant zit propvol en om buiten te staan wachten heb ik geen zin.  In het nabijgelegen winkelcentrum is er een mooi en goed uitziend restaurant met een uitgebreide viskeuze op het menu. We eten er lekker tot we een enorme kakkerlak over de grond naar ons toe zien komen. Ik dacht al dat er vreemde dieren in mijn bord lagen…. Wanneer de ober merkt dat ik het beest gezien heb gaat hij beschaamd en blozend naar achter. We denken maar dat het in landen als deze onmogelijk is om ongedierte buiten te houden en laten het ons verder smaken.

Zondag 16 augustus. Vlucht van Durban naar Port Elisabeth + rit naar Plettenberg Bay.

Vandaag vroeg uit de veren, koffers pakken en de auto in op weg naar de luchthaven. We verlaten Durban, en eigenlijk ben ik er blij om, en we vliegen naar Port Elisabeth. Port Elisabeth heeft als bijnaam “the friendly city” maar toch blijven we daar niet. De stad ligt aan het begin (of het einde te zien uit welke richting je komt) van de tuinroute en het is de bedoeling dat we vanmiddag nog verder rijden tot Plettenberg Bay waar we geboekt hebben in de La Vista Lodge.

De rit naar de luchthaven duurt een half uurtje en de wagen inleveren duurt 10min. Spijtig genoeg krijg ik geen bewijs dat we de wagen in goede staat afgeleverd hebben maar men verzekerd ons dat dit de normale gang van zaken is. Hopelijk krijg ik thuis geen gepeperde rekening aangeboden.

De vlucht duurt ongeveer 1 uur en 20 min. En we vliegen met een wel heel klein toestel. Bij aankomst vinden we direct onze koffers en de nieuwe wagen ophalen verloopt alweer vlot. We zijn gelukkig als we merken dat het precies dezelfde toyota is als hiervoor.

We vertrekken en raken zonder problemen uit Port Elisabeth en even later zitten we dan ook op de prachtige tuinroute. De weg is één grote baan in perfecte staat en af en toe krijgen we de zee en verschillende kleine stadjes en mooie baaien te zien. Het echte vakantiegevoel dringt zich op. Dat vakantiegevoel brengt kennelijk ook honger mee en we besluiten in het eerste het beste dorp te gaan eten.

Dat dorp blijkt Jeffrey’s Bay te zijn. Een formidabel, klein en gezellig dorpje waar je terug overvloedig het sappige “zuid Afrikaans” hoort spreken. Het was alweer enige dagen geleden dat we deze taal nog gelezen of gehoord hadden. Hier is alles echter weer traditioneel, en de sfeer is zeer rustig. We wanen ons eigenlijk meer in een amerikaans plattelandsdorp dan in amerika. We zien families in hun beste kleren lopen, ganse gezinnen zitten om half drie in de namiddag nog samen aan tafel en de sfeer is zeer ontspannen.

We besluiten om te gaan eten in coffee shop en restaurant “gisters”. Het restaurant is fantastisch ingericht met een oude piano, rekken met zelfgemaakte confituur, alle tafels en stoelen zijn een samenraapsel van verschillende grote, vorm en kleur. De kassa is er eentje uit de vorige eeuw en het geheel straalt een zekere charme uit. Is het de vermoeidheid, de sfeer of het interieur dat mijn keuze van het eten heeft bepaald?

Nadat we de menukaart hebben gekregen lachen we om de gekke zuid afrikaanse namen die op de kaart staan. Hoe ik op het idee kom weet ik nog steeds niet maar terwijl Largo een hamburger besteld en Anouck zalm neemt besluit ik……………….”kerryafval” te nemen. Ik vond de naam leuk denk ik. De serveerster brengt een mooi bord met rijst en groentjes en tot daar toe is alles in orde. Het volgende is iets minder: een kom met een gifgroene substantie in moet mijn kerrieafval voorstellen. Wanneer ik in de pot begin te roeren draait mijn maag om en verdwijnt mijn honger als sneeuw voor de zon. In de pot ligt dus echt afval! Daarom noemen ze dit gerecht zo….. ik vind naast een paar dingen die ik niet kan benoemen: nieren, lever, hersenen, teelballen, tanden, botten, huid, vet, en zelfs een stuk van een dier waar nog haar opzit!!! Na lang nadenken besluit ik één en ander in mijn mond te steken maar wanneer ik een stukje tegenkom waar ik 10 minuten op moet knabbelen eer het fijngemalen is besluit ik vandaag een vegetarische dag in te lassen. Ik stort mij dan ook met vernieuwde moed op mijn rijst en groentjes. De pot met “kerryafval” gaat bijna onaangeroerd terug. Een kannibaal kan hier waarschijnlijk zijn geluk niet op.

We rijden verder en stoppen bij een walvissenuitkijkpunt. Gewoon een mooie plaast tussen de huizen waar je een goed zicht hebt op de zee. Spijtig genoeg is er geen walvis te zien. De tuinroute is zoals gezegd een prachtige weg maar de echte schoonheid kunnen we in deze tijd van het jaar niet zien. De vele bomen en struiken die hier aan de kant staan vertonen wel de eerste bloesems en hier en daar zie je al wel een bloem maar de grote massa veelkleurige bloemen waarvoor deze streek bekend is zien we niet. Daarvoor zijn we een maand of twee te vroeg.

Even verder komen we aan een gigantische brug die bekend staat als de plaats waar de grootste bungee-jump ter wereld gedaan kan worden. We parkeren de auto en lopen een eindje richting ravijn. Vanaf een mooi terras kan je zien hoe verschillende waaghalzen zich in de diepte storten. Voor geen geld ter wereld zou ik dit doen. Ik sta aan de rand van de ravijn en kan onder mij de bodem niet eens zien. Ik vraag de prijs en besluit dat het te duur is, anders had ik wel gesprongen…..denk ik.

We volgen de mooie weg en komen uiteindelijk in Plettenberg aan. Plettenberg is waarschijnlijk één van de mooiste badplaatsen aan de tuinroute. Toch is de stad minder toeristisch en dus veel rustiger dan het nabijgelegen en populairdere Knysna.

We vinden zonder problemen de la Vista Lodge die gelegen is in een soort residentiële wijk. De poort voor de lodge is gesloten maar wanneer we aanbellen worden we verwelkomt door Michele, een engelse dame op leeftijd maar ongelooflijk vriendelijk. De ontvangst is familair en hartelijk. Inchecken hoeft niet, mijn naam kent ze, en wanneer ze ook de namen van vrouw en kind heeft vernomen worden we naar onze kamer gebracht. Ik heb via internet van Michele een flinke “winterkorting” gekregen want anders was de prijs redelijk duur. Nu hebben we voor twee nachten de Blue Lagoon Suite geboekt. De kamer is fantastisch. Een gigantisch bed, tv, airco, bar, safe, aparte slaapkamer voor Largo, badkamer met bad en douche, gratis koffie, water en karaf sherry en bovenal……..een prachtig uitzicht op de indische oceaan en de baai en het starnd van Plettenberg vanuit de slaapkamer en zelfs vanuit ons bed. Dit is echt een droom. Ik hoop dat er morgenochtend, wanneer we wakker worden walvissen voor de kust liggen. Michele geeft ons nog enkele adressen voor het avondmaal en we kiezen voor een pub vlakbij het water. Het Lookout and Desk restaurant is een café- restaurant dat in de trotter staat aangeprezen. Largo eet voortreffelijke mosselen en ik neem de visburgers. In de trotter reisgids staan de visburgers als specialiteit aangeprezen en terecht. Het smaakt mij al veel beter als deze middag!

Maandag 17 augustus. Walvissafari in Plettenberg Bay.

Vandaag zou één van de top dagen van deze vakantie moeten worden. Eén van de redenen waarom ik naar Zuid Afrika wou komen was de mogelijkheid om walvissen te zien. De maand augustus zou een ideale maand zijn om walvissen te spotten omdat ze dan komen paren voor de kust en Plettenberg zou een goede plaats zijn. Ik heb dan ook van thuis uit een tour geregeld bij Ocean safari’s. De prijs was 150€ voor een boottocht van 2u.

Wanneer we aankomen aan het kleine bureautje krijgen we direct te horen dat er vanmorgen nog geen walvissen gezien zijn. Een goed begin is alles! We krijgen een zwemvest overhandigt en samen met de gids vertrekken we richting strand waar de boot ligt te wachten. Ik voel mij wel redelijk belachelijk lopend over straat met een dikke zwemvest aan.

De boot ligt op het strand, we stappen in en worden door een tractor redelijk spectaculair in zee “gekatapulteerd”. We zijn vertrokken. Ongeveer 10min later stopt de boot en wijst onze ervaren gids een zwart stipje aan in het water. Onze eerste walvis blijkt een redelijk jong dier te zijn en komt voorzichtig dichterbij. Nu is het probleem met walvissen dat ze in het water leven en dat poseren niet echt één van hun hobby’s is. Ik trek ongeveer 25 foto van de Indische oceaan maar geen enkele foto waar een stukje walvis opstaat. Het dier komt boven en duikt direct weer onder waarna het weer een tijdje zoeken is waar hij zich bevind. Op een gegeven moment zwemt hij zelfs onder de boot door, ik blijf maar foto’s trekken terwijl ik verwoede pogingen doe om mijn evenwicht op de schommelende boot te bewaren. Uiteindelijk, lukt het mij om een foto te trekken met één klein zwart puntje op. Met een beetje goeie wil en fantasie kan je er een stukje walvisstaart in herkennen.

We varen verder en zien op de rotsen zeehonden liggen luieren in de zon. Ongelooflijk eigenlijk hoe hoog de dieren op de rotsen gekropen zijn. Verder zien we nog water, grote golven en kotsende medepassagiers maar geen enkele walvis. De gids en kapitein doen hun uiterste best maar nergens een walvis te bekennen. Uiteindelijk keren we teleurgesteld na een twee uur durende tocht, waarbij mijn maag zich meer dan eens heeft omgedraaid, terug met een foto van 150€ waarop een zwart puntje staat. Dit had dan één van mijn topdagen moeten worden. De eerlijkheid gebied mij echter te zeggen dat wanneer we terug kwamen bij ocean safari’s en de volgende groep toeristen klaar stond om te vertrekken de mensen verwittigd werden dat er geen walvissen te zien waren. De mensen van oceans safari’s doen hunbest enb zijn heel eerlijk maar als er geen walvissen zijn…………………dan zijn ze er niet.

We vertrekken en gaan op aanraden van Michele naar het vogelpark Birds of eden. Het park is een groot stuk “oerwoud” waar ze enorme netten over hebben gehangen en waar verschillende soorten vogels in  hun natuurlijke habitat leven. We betalen 45€ voor een combiticket met monkeyland waar we deze namiddag naartoe gaan.

Onmiddellijk na de ingang zit er een kleine groene vogel die mooi blijft zitten wanneer we dichterbij komen en zelfs op ons hand komt zitten. Het dier is een soort papegaai-achtige en heeft een scherpe snavel die hij uiteindelijk ook in mijn hand zet. Een mevrouw met een (lelijke) groene, donzige sjaal passeert en de vogel vliegt er naartoe waarna hij zich op de dame haar schouder nestelt. De dame komen we later nog meerdere keren tegen en de vogel is steeds bij haar gebleven gedurende de volledige tocht. Blijkt dat hij verliefd was op de (echt heel lelijke) sjaal.

We wandelen verder door de mooi omgeving en zien verschillende vogels in diverse kleuren. Plotseling duikt er redelijk grote kaketoe naast ons op. Het is een mooie sneeuwiite vogel en hij blijft vlak bij ons zitten. Wanneer Anouck voorzichtig haar hand op de houten balustrade legt komt het dier op haar hand zitten. Leuk! Het probleem is echter de vogel er weer af te krijgen. Wanneer je hem wil wegduwen pikt hij gewoon in je hand. Ik offer mij op en neem het dier voorzichtig over. We amuseren ons met de grappige vogel die niet weg wil maar wanneer hij rare bewegingen begint te maken en ik iets klein maar hards over mijn hand voel schuren wil ook ik er van af. Hij is het er echter niet mee eens maar uiteindelijk lukt het mij toch om na enkele venijnige “pikken” van zijn snavel hem op de balustrade te zetten. De vogel laat nog een klein stukje van zijn danskunsten zien want wanneer je voorover buigt doet het dier hetzelfde. Buig je naar rechts dan gaat hij mee en buig je over naar links doet de vogel je precies achterna. Een Amerikaanse rapper kan er nog iets van leren!

Even verder zit een mooie rode vogel. Naast het dier is een toilet geplaatst en Anouck wil daar even van gebruik maken maar de vogel is het er niet mee eens. Wanneer Anouck naar de deur gaat zet de vogel zich ervoor en begint hij in mijn vrouw haar tenen te bijten. Blijkbaar doet het pijn want Anouck haar natuurlijke behoefte is plots voorbij. Waarschijnlijk heeft het dier eieren daarbinnen liggen.

We komen nog massa’s vogels tegen: grote papegaaien die rakelings boven je hoofd scheren, flamingo’s, kaketoes, en andere soorten in de meest opvallende en verschillende kleuren. Wanneer we iets gaan drinken komen de vogels bij ons aan tafel zitten. Eentje komt bovenop mijn hoofd zitten en begint in mijn oren te bijten. En pret dat we hadden! Mijn oorbel heeft het dier zijn volledige interesse en ik ben dan ook blij wanneer de ober met een bus water de vogel  van mijn schouder spuit. Ook Anouck krijgt tijdens het eten meermaals bezoek.

Birds of Eden (www.birdsofeden.co.za) is  een aanrader, niet alleen voor kinderen maar ook volwassenen zullen er van genieten.

Naast het vogelpark is Monkeyland. Om veiligheidsredenen is het hier verboden om alleen rond te lopen en dus we vertrekken we met begeleiding van een gids. De man verteld in perfect engels alles over de apen en we zien dan ook op twee uur tijd alle soorten apen die hier en in de rest van afrika leven . Een grote witte aap, kleine aapjes, grote apen, vechtende apen,….. Vooral de ringstaart apen bekend uit de tekenfilm Madagascar trekken Largo zijn aandacht. Wanneer hij echter het lied “i like to move it, move it” begint te zingen houden ook zij het voor bekeken. De wandeling gaat verder en we loen over de derde grootste hangbrug ter wereld. Het ding schommelt en beweegt dat het een lieve lust is maar toch is het leuk en vooral een mooi zicht in deze aangelegde wildernis.

Op weg naar huis komen we nog enkele spelende kinderen tegen. Ze zijn aan het spelen met hun i-pod en playstation. Uiteraard is dit niet waar, ze zijn aan het spelen met wat in Afrika HET speelgoed voor de kinderen lijkt: een autoband. Wanneer we vragen of we een foto mogen nemen gaan ze fier naast elkaar poseren en komt er eentje in de verte roepend afgelopen om te wachten want hij wil ook op de foto. Dit blijven de leukste en mooiste foto’s die een mens kan nemen.

Eten doen we in een Portugees restaurant in Plettenberg (tegenvaller) waarna we terug gaan naar onze fantastische lodge. Wie ooit in Plettenberg wil verblijven raad ik één adres aan: de La Vista Lodge (www.lavista.co.za). U kan mij altijd mailen voor meer info.

Ondanks de tegenvallende walvissen safari is deze dag één van de leukste van de reis geworden. Zo zie je maar: je kan plannen zoveel je wil, ter plekke kan er van alles veranderen en moet je jezelf zoveel mogelijk flexibel opstellen.

Dinsdag 18 augustus. Plettenberg Bay – Oudtshoorn.

Onder een stralend lentezonnetje ontbijten buiten op het terras van de lodge. De laatste drie dagen hebben we temperaturen tussen de 23 en 30 graden gekregen en ook vanmorgen is de lucht stralend blauw. We eten het voortreffelijke ontbijt buiten et zicht op de baai en de Indische oceaan. Spijtig genoeg liggen er geen walvissen voor de kust, anders had het paatje compleet geweest. Michele doet nog een babbeltje met onsen weet ons te vertellen dat we richting slecht weer rijden. Felle regenbuien zouden de streek rond Kaapstad teisteren en komen via Stellenbosh en Oudtshoorn verder het binnenland in. Met spijt in het hart verlaten we dan ook de prachtige  La Vista Lodge en rijden naar……………Oudtshoorn.

Net voorbij Plettenberg zien we het meest toeristische deel van de tuinroute nl. Knysna. Knysna is een gezellig dorp waar de rijke zuid afrikanen in de zomer zelf graag verkoeling komen zoeken aan de kust. Ongeveer 10km krijgen we weer een bewijs van de harde realiteit en de enorme diversiteit van Zuid Afrika. Terwijl Plettenberg en Knysna schitterende dorpjes zijn met veel luxe en al wat je wil komen we net voorbij Knysna, op dezelfde grote baan, weer een enorme krottenwijk tegen. Langs alle twee de kanten van de baan staan enkele golfplaten rechtop gezet wat dan meteen het volledige gezin onderdak moet bieden. De kinderen lopen buiten te spelen en de mensen zelf lijken in hun lot te berusten terwijl 10km verderop het geld buiten stroomt. Zelf proberen ze er het beste van te maken, de vrouwen doen de was op straat en de mannen lopen rond in de vervuilde straten tussen de krotten. Het geduld en de berusting van deze mensen dwingt respect af en hopelijk zal ik hier nog eens aan terugdenken wanneer ik eens een mindere dag op het werk heb!

We  bereiken Oudtshoorn en het weer valt goed mee. 22 graden en zonneschijn dus meer moet dat niet zijn. Gelegen tussen de Outeniqua en de Swartberg bergen ligt Oudtshoorn met zijn vele toeristische bezienswaardigheden. Oudtshoorn is het centrum van de struisvogelindustrie en de  nationale monumenten vormen deel van de stad en men kent deze vooral als "verenpaleizen".
Deze verenpaleizen zijn er gekomen door de grote vraag naar struisvogelveren tijdens de periode 1875-1910. De veren waren zo populair dat de prijs zelfs hoger ging dan de prijs van goud of diamant.
Net buiten de stad op de weg naar de Cango grotten heb je de Cango Wildlife Ranch, makkelijk te erkennen aan de krokodillenkop aan de ingang. Deze range is ook gespecialiseerd in de kweek van luipaarden.
Als wereld hoofdstad van de struisvogels vind je uiteraard vele struisvogelboerderijen in deze regio dus het mag geen toeval zijn dat we ook een bezoekje brengen aan zo een struisvogelboerderij en wie weet zit er nog een ritje op de struisvogel in. De bekende Cango grotten behoren tot één van werelds natuurlijke wonderen en je kan er dagelijks een toer maken die net een uur duurt.

We hebben de Cango Ostrich Show farm uitgekozen voor ons bezoek aan de struisvogelboerderij omdat deze boerderij iets kleinschaliger is en vooral aandacht aan de kinderen geeft. We betalen 12euro voor drie personen en een begeleide rondleiding van ongeveer een uur. Na een korte uitleg over het vroegere leven in Oudtshoorn en de vergane glorie van weleer kunnen we de boerderij bezoeken. Als eerste zien we een pasgeboren vogel (2 uur oud) die nog in een soort van broeikast zit. Het dier ziet er schattig uit en bekijkt ons alsof we vreemde wezens zijn. Waarschijnlijk zijn we dat ook.

Vervolgens gaan we tusssen de volwassen struisvogels en krijgen allerlei interessante info. Vooral het feit dat sommige vogels een rot karakter hebben dat struisvogels een topsnelheid van rond de zeventig per uur kunnen halen en dat een kwade struisvogel een volwassen man kan doden blijft hangen.

Even verder komt het hoogtepunt voor Largo. Een struisvogel wordt een doek over de kop getrokken om kalm te blijven waarna hij er mag opzitten. Alsof dit nog niet genoeg is mag hij er even later zelf even meerijden, onder begeleiding en zeker niet tegen zeventig per uur weliswaar maar toch…..

Een beetje verder staan enkele struisvogels vlakbij de afsluiting en onze gids duwt ons een emmer voedsel in de handen waarna de dieren over onze schouders het eten uit de emmer pikken. Langs alle kanten voel ik de struisvogels in mijn nek kriebelen en dit zou dan een nekmassage moeten zijn. Even verder ontdekken we nog hoe sterk een struisvogelei eigenlijk wel is want als volwassen man mag je er bovenop gaan staan. Het ei zal niet breken als je onder de tweehonderd kilo weegt, dat is namelijk het gewicht dat de eieren kunnen dragen.

Na een uurtje zit de tocht erop en bezoeken we nog heel even een veel te dure souvenirs winkel waarna we vertrekken. We rijden naar de cango Wildlife Ranch.

Zuid Afrika heeft een rijk aanbod aan wildlife, maar voor de echte avonturier  is er nu iets totaal anders; kooiduiken met krokodillen! Het is de nieuwste attractie van de Cango Wildlife Ranch in de kleine Karoo, waar maar liefst 400 krokodillen en alligators leven. Deze dieren worden op de ranch gekweekt en zelfs wereldwijd geëxporteerd. En nu heb je als bezoeker de kans ze van heel dichtbij te zien!
Wie de uitdaging aangaat, neemt plaats in een grote kooi onder water terwijl de vriendelijke bijters nieuwsgierig rondjes om de kooi heen draaien. Kinderen die zich dapper genoeg voelen en ouder zijn dan twaalf jaar, mogen ook in de kooi maar enkel onder begeleiding van een ouder. Het is ook mogelijk om de krokodillenvijver van bovenaf bekijken. Een wiebelende hangbrug leidt je dan over de krokodillen-kloof terwijl de krokodillen je goed in de gaten houden.

In de Cango Wildlife Ranch leven ook wilde cheeta's en andere grote katten zoals Bengaalse tijgers. Behalve grote roofdieren heeft de Cango Ranch ook een paar vriendelijke beesten zoals kangaroes, verschillende felgekleurde papegaaien, Taiwanese varkentjes en ook otters. Voor kinderen is er een waterspeeltuin met waterkanonnen, waterjets, klimwanden en een kinderboerderij. Het park heeft ook internationale bekendheid voor haar inzet en bescherming van bedreigde diersoorten. Vooral de witte leeuw en de Bengaalse tijgers maken indruk en het is dan ook onnodig te zeggen dat Largo zich amuseert (maar duiken bij de krokodillen hoeft niet voor hem). Wie trouwens zin (en geld te veel heeft) kan ook met de cheeta’s, tijgers en kleinste leeuwen op de foto. De prijs is een ander verhaal. We eten in het restaurant nog een brochette van struisvogel- en krokodillenvlees. De struisvogel was veel te hard gebakken maar de krokodil was zeer lekker!  Toch is deze ranch een aanrader. Het is geen park en geen dierentuin maar toch leven de dieren er betrekkelijk vrij en kan je er rustig  vrij rondlopen.

Tegen 17.00u verlaten we het park en gaan we een slaapplaats zoeken. Voor de volgende twee nachten heb ik geen hotel geregeld want ik wou eens weten hoe het voelt niet te weten waar je straks gaat slapen. In Zuid Afrika geeft dit geen speciaal gevoel omdat je zowat op elke straathoek wel kan gaan slapen. We vinden dan ook tamelijk snel een geschikte slaapplaats voor een redelijke prijs. We kiezen voor le Roux’s guesthouse in centrum Oudtshoorn. Het guesthouse heeft slechts drie kamers en je logeert als het ware bij de mensen thuis. De kamer is klein maar proper en ruim voldoende voor één nacht. Er is een klein zwembad (veel te koud natuurlijk) en ontbijten doen we morgenochtend in de eigenaars hun huis. De ontvangst is zeer vriendelijk.

Op aanraden van onze gastheer gaan we eten in Oudtshoorn in “de kolonie”. Het restaurant is gelegen in een oud herenhuis en straalt een zekere charme uit. De kaart is echter zeer beperkt, de prijs is dit niet. Ik kies een soort vis uit en het eerste stuk is best lekker. Wanneer ik echter het tweede stuk begin spuw ik het bijna uit. Ik laat Anouck van de rotte vis proeven, zo ben ik dan ook wel weer, en ook zij vindt het niet lekker. Vreemd want die eet normaal alles. Ik roep de serveuse, leg mijn probleem uit waarna zij met mijn bord verdwijnt. Even later komt de kok erbij en verteld me dat hij geproefd heeft en dat er met mijn eten niks mis is waarna hij weer richting keuken gaat. Ondertussen zijn ook mijn aardappelen en groetjes verdwenen dus hier zit ik dan. We vertrekken dan ook zonder dessert en uiteraard zonder fooi te geven. Tip: ga in Oudtshoorn NIET eten in “de kolonie”