ZUID AFRIKA IN 24 DAGEN

Van Johannesburg naar Kaapstad

Voorbereiding:

Vorig jaar liep ik in Vietnam rond met het idee dat ik eigenlijk alles evengoed kon gepland hebben en dat het dan waarschijnlijk goedkoper zou geweest zijn. Dit jaar was het dus aan mij om dit ook te bewijzen!

De periode tussen kerst en Nieuwjaar ben ik dan ook al beginnen zoeken en uitkijken naar een land dat ons interesseert en waar het mogelijk is om alles alleen en op eigen houtje te organiseren. Ik wil ook nog naar Ethiopie en India en van die landen maar om de eerste keer iets zelf te regelen heb ik toch maar voor iets gemakkelijks gekozen en is het dus Zuid Afrika geworden.

Eigenlijk viel de voorbereiding goed mee en belangrijkst: ik heb mij er zeer goed mee geamuseerd! Je leert een land al goed kennen als je maanden op internet surft, met je neus bijna alle dagen boven de landkaart hangt om je route uit te stippelen en dagelijks mails stuurt naar personen aan de andere kant van de wereld om uitleg of een plek om te slapen.

Bij het zelf voorbereiden van een reis heb ik ondervonden dat keuzes maken het moeilijkste is. Wat wil ik zien en vooral: wat niet? Na mijn eerste planning kwam ik op 7000km uit en dagelijks ritten van 500 a 600km! Dat was geen vakantie meer dus heb ik een deel geschrapt en een binnenlandse vlucht geboekt zodat de reis redelijk ontspannen kon verlopen en we dagelijks kort na de middag op onze bestemming zouden zijn. Hoopte ik!

Ik heb gewoon de reizen van de grote reisorganisaties bekeken, daar de zaken uitgekozen die ons meest aanspraken en daar een mooie combinatie van genomen. Wij zijn geen wijndrinkers dus het was bv. Niet nodig om 3 dagen uit te trekken in de wijnroute. Ook moet ik rekening houden met het feit dat we reizen met een kind, ook hij moet enkele dagen hebben waarbij hij echt zijn zin kan doen (vandaar een dagje waterpretpark in Durban). Achteraf bekeken is het plannen best meegevallen en denk ik dat we indien mogelijk altijd op deze manier gaan reizen!

Vertrek 2 augustus. Schiphol Amsterdam-Johannesburg.

Bij KLM kan je 30u op voorhand online je vliegtuigstoelen reserveren zodat je op de luchthaven niet meer moet aanschuiven maar gewoon je bagage afgeven aan één van de vele bagagepunten. We vertrokken dan ook ontspannen naar Schiphol. De vlucht vertrok op tijd en KLM is een zeer goede maatschappij.

Je hebt voldoende beenruimte (als je al over ruimte kan spreken op een vliegtuig), het eten en de bediening was perfect en het “inflight systeem” werkte perfect. Dat de films in het nederlands ondertitelt waren was handig meegenomen voor Largo.

Om 23u landen we dan in een donker en vooral ijskoud Johannesburg. De douane formaliteiten zijn vlug afgehandeld al moeten we wel even op de foto om te zien of we geen mexicaanse griep hebben! Hoe ze dat door middel van een foto kunnen zien is mij een raadsel maar blijkbaar zien we er nog redelijk uit want we mogen het land binnen.

Ik heb de eerste nacht geboekt in de Silverstone Guesthouse om 2 redenen: de eerste was dat het hotel in een veilige wijk ligt (niet onbelangrijk in Johannesburg) en de tweede reden was dat ze een airport-service aanbieden. Ik kan al onmiddellijk testen hoe betrouwbaar een regeling via internet is.

Tot mijn grote opluchting staat er in de aankomsthal een vriendelijke meneer met een bordje met mijn naam erbij (er stond zelfs MR Tempels op!) We gaan vlug geld afhalen en stappen in. De man spreekt zuid Afrikaans en uiteraard verstaan we hem bijna perfect. 12u gevlogen en praten in je eigen taal! Onderweg zien we een klein stukje Johannesburg en onmiddellijk vallen de vele wegenwerken op. Later zullen we ontdekken dat Zuid Afrika momenteel één grote bouwwerf is met het oog op het WK voetbal 2010. Onze chauffeur verteld over de stad en verteld ook over de absurde manier van rijden door de mensen in Johannesburg. Volgens hem is rijden hier levensgevaarlijk (ik had liever dat hij een beetje zweeg) en wanneer we dan op de korte rit ook nog 2 ongevallen zien begin ik ondanks de kou toch een beetje te zweten. Overmorgen moet ik hier immers zelf ook links beginnen rijden. Dit zijn echter zorgen voor later en we komen veilig aan in ons hotel. Gavin, de eigenaar,  staat ons op te wachten maar wil snel gaan slapen, het is ondertussen al na middernacht, we krijgen onze sleutel en kunnen gaan slapen. Douchen doen we niet want…………het vriest hier! Zit je in de zomervakantie in Afrika en bevries je bijna!!! De kamer heeft geen verwarming dus zit er maar één ding op….slapen!

Maandag 03 augustus. Soweto township.

We worden wakker rond 7.30u en het zonnetje schijnt door de gordijnen. Ons humeur is op slag een stuk beter. We gaan buiten en normaal krijg je wanneer je op zomervakantie bent een gevoel van zon, zee, strand en cocktails maar ik denk ineens aan dikke jassen, erwtensoep en Sven Nijs of Bart Wellens die aan het veldrijden zijn. Winter weet je wel.

Het ontbijt is lekker maar het valt op dat ondanks de beloofde veilige buurt waarin het hotel ligt er toch wel veel beveiliging is. Een grote hoge muur rond het hotel, een zware poort, camera’s,prikkeldraad, ……

Om 8u staan we buiten en heb ik een afspraak gemaakt met Martien Jonkers. Deze Nederlander woont al enkele jaren in Soweto, de beroemde en vooral beruchte Township van Johannesburg. Ik heb deze man leren kennen via internet en hij biedt tours aan door Soweto tegen een gunstige prijs maar vooral op een originele manier. Niet in een auto, niet veilig in een bus maar gewoon te voet door de sloppenwijk! Bij ons vertrek heeft iedereen ons nogmaals gewaarschuwd voorzichtig te zijn in de Townships en de verhalen die gelezen heb op internet gingen van goed tot slecht en soms tot ware horror! Mensen die schreven dat je in Soweto zelfs geen deftige schoenen mocht aandoen want dat ze je schoenen beroofden. Mensen die schreven (en het nog echt meenden ook) dat je geen ringen mocht aandoen want dat ze gewoon je vinger afhakken, mensen die zeiden dat het onverantwoord was om deze buurt te doorkruisen enz. Allemaal veelbelovend dus.

Om half negen komt Martien ons oppikken en hij ziet er niet direct beroofd of ongerust uit. Wanneer ik hem confronteer met de verhalen lacht hij en zegt dat we vanavond een beter en duidelijker beeld over Soweto zullen hebben. We vertrekken en zien dat Soweto totaal anders is dan dat we verwachten. We bevinden ons in Soweto, of één van de buitenwijken en rijden tussen prachtige huizen. Villa’s met 2 garage’s is het laatste wat je verwacht in een sloppenwijk. Deze wijk is dan ook enorm groot, groter dan de gemiddelde vlaamse gemeente zelfs! Het verschil in klasse is hier ook duidelijk en in de buitenwijken wonen diegene die de beste zaken gedaan hebben. Het totaal aantal inwoners van Soweto is onbekend, er wordt zelfs geen schatting meer gemaakt. We rijden verder en zien de twee beschilderde koeltorens die de wijk kenmerken. Nadat we een supergrote kerk zijn gepasseerd (plaats voor 50000man) komen we in de armere buurten. We zien superkleine huisjes, armtierig maar proper en in steen. Wanneer Martien vraagt of we eens binnenin willen gaan kijken stopt hij en stapt uit. Aan één van de huisjes zit een grootmoeder, met kleindochter en een klein meisje. Martien legt uit dat we toeristen zijn en dat we graag eens in hun huisje willen komen kijken. Tot mijn verbazing is dit geen enkel probleem en zijn we welkom. Stel je maar eens voor dat er straks 3 vreemden bij je aanbellen die zeggen dat ze naar je huis komen kijken. Het huisje bestaat uit een kleine kamer met keuken en 2 kleine kamertjes waar een bed staat. Armtierig maar netjes. Deze familie heeft een totaal inkomen van minder dan 250euro per maand en daarom heeft de regering hen uit een krot gehaald en gratis! Dit huisje moeten ze zelf onderhouden en dient als een nieuwe start. Het was de belofte dat iedereen in Zuid Afrika die onder dit minimum inkomen leeft zijn krot kon verlaten en zo een huisje zou krijgen, en de regering is daar ook mee bezig, maar aan het aantal krotten en inwoners te zien is dit een werk dat nog jaren zal duren. We verlaten de vriendelijke familie en rijden verder.

Verderop komen we in de buurt van de echt armen. Dit is wat je van een krottenwijk verwacht. We hebben al één en ander gezien maar dit is echt erg! Krotten die zelfs die naam niet meer waard zijn, open riolen, geen straten maar modderstromen en mensen die vuil en smerig gekleed zijn. We stappen uit en zelfs hier voelen we ons niet onveilig, hoogstens een beetje onwennig en bekeken. Ik kijk naar beneden en zie dat ik nog altijd mijn schoenen aanheb en dat ik nog alle tien mijn vingers, inclusief ringen heb. Ook Largo en Anouck zien er nog vrij compleet uit dus tot nu toe gaat het goed. Overal zie je mensen op straat de was in een kleine kuip met smerig water doen. Kinderen komen kijken naar die rare toeristen. De kinderen zien ongelooflijk vuil en hebben kapotte stinkende kleren aan maar lachen en zwaaien naar ons. Overal op straat zie je groene, kleine containers staan zoals je bij ons op de bouwwerven ziet. Dit zijn de toiletten. Elke straat heeft een toilet buiten staan waar de inwoners hun behoefte kunnen komen doen. Zelfs de asresten uit de kachel worden verzamelt en tot “bollen” gedraaid zodat ze in de zon kunnen drogen en weer worden gebruikt. De smerige mensen en kinderen, de geur en de levensomstandigheden maken een diepe indruk en met een krop in de keel rijden we verder.

Martien stopt, we stappen uit en zijn op de dagelijkse markt. Markt in Soweto, in Antwerpen en Brussel steek ik onmiddellijk mijn portefeuille ergens anders. Hier echter geen probleem, niemand kijkt je aan of niemand probeert je geld af te zetten. Zelfs de verkopers laten je ongemoeid passeren. Het is echt ervaring om hier tussen de plaatselijke bevolking over straat te lopen. Ondertussen merken we ook dat de temperatuur tussen dag en nacht enorm verschilt. Op de middag is het hier een lekkere 20 graden met veel zon.

Na het middagmaal vertrekken we naar de meest toeristische buurt van de wijk. We bekijken het huis van bisschop Tutu, zien de woning van Nelson Mandela en bezoeken het kleine museum in het oude huis van de voormalige president. We wandelen door Vilakazi street, de enige straat ter wereld waar twee nobelprijswinnaars wonen en gaan naar het Hector Pieterson museum. Hier krijg je de geschiedenis van Soweto te zien in mooie beelden. De studentenopstand en zijn verschrikkelijke gevolgen worden hier pijnlijk duidelijk. Wel valt mij op dat het een heel eerlijk museum is, ook de acties en gruwelijkheden die de zwarten gedaan hebben worden hier vermeld en getoont (anders dan in Vietnam waar alleen de gruwel van de Amerikanen te zien was en over de fouten van de Vietnamezen in alle talen werd gezwegen).

Ondertussen is het tijd om terug te rijden en onderweg pikken we nog een Gentse studente op die vandaag in Soweto heeft gewerkt als vrijwilligster. Ze heeft een dag meegelopen om de vele zieken (aids is hier een algemeen verspreid probleem) en armen te helpen verzorgen en de verhalen die zij kan vertellen kunnen wij ons niet inbeelden.

Terug in het hotel ben ik nog steeds overtuigd van onze veilige buurt maar wanneer ik Gavin vraag waar we best kunnen gaan eten zegt hij dat samen met Anouck in het donker over straat lopen niet te doen en te gevaarlijk is! Ik ben zo blij dat we in een veilige wijk zitten!!! In het hotel zelf kan je alleen ontbijten dus ik zie mezelf al ongelooflijk afslanken maar Gavin heeft een oplossing. Hij brengt ons een menu van een restaurant dat eten bezorgt en een half uur later zitten we op een ijskoude kamer, in ons bed, rijst met vis te eten. Om half 8 is onze feestmaaltijd op en zijn wij bijna bevroren dus gaan we maar slapen. Vakantie, de mooiste tijd van het jaar!!!

 Toch was dit een geweldige dag en Soweto heeft een indruk gemaakt die ik niet snel zal vergeten. Voor de mensen die dit lezen en Soweto ook willen bezoeken: laat je niet bang maken, ga niet alleen maar onder begeleiding van een gids en wanneer je dan je gezond verstand gebruikt en niet loopt te showen met dure juwelen en camera’s zal je mensen ontmoeten die heel vriendelijk zijn en die je het echte leven in Afrika leren kennen. We hebben een volledige dag over straat gelopen en niemand heeft ons lastig gevallen of zelfs maar geprobeerd ons iets te verkopen of aan te smeren. Alleen en zonder begeleiding Soweto bezoeken is misschien nog iets te vroeg maar met een gids die de plaats kent is het echt geen probleem.  Het adres en de gegevens van Martien Jonckers kan je altijd bij mij verkrijgen, de man is zeker een aanrader!

Dinsdag 04 augustus. Begin van de rondreis.

Vandaag moeten we om 8u ’s morgens op de luchthaven zijn om onze huurwagen op te halen. Volgens Gavin is het echter naar het centrum in de spits twee uur rijden dus staan we om 5u op en vertrekken we om 6u naar de luchthaven. Ik denk dat Gavin een beetje overspannen was ofwel heeft hij een speciaal gevoel voor humor maar om 6.45u staan we al aan het loket van Budget Cars. Lekker op tijd dus. We hebben de wagen geboekt bij Sunny Cars maar die werken dan weer samen met Budget Cars. Onze vroege aankomst is gelukkig geen probleem en een half uurtje later krijg ik mijn sleutel en gaan we in de parking op zoek naar onze auto. Op het ons aangewezen nummer staat een (redelijk)nieuwe witte Toyota Corolla te wachten met 24.000km op de teller. De wagen ziet er fantastisch uit en ik ga proberen hem zo terug te brengen ook.

In volle spits rijden we, aan de linkerkant van de weg, Johannesburg binnen en alles verloopt goed. Ik heb in Namibie al links gereden maar vergelijken is moeilijk. Ik heb de eerste 10min meer auto’s gezien en tegengekomen hier op de ring in Johannesburg dan in 3 weken Namibie!

We rijden van Johannesburg naar pretoria en eens we daar gepasseerd zijn begin de weg rustiger te worden. In Witbank stoppen we in een groot en luxueus tankstation om te ontbijten en daarna betalen we 2 keer tol en zijn we vertrokken naar Hazyview.

Deze eerste rit is meteen één van de langste van de reis. Ik wou meteen stevig beginnen. We rijden via de Long Tom Pass naar Hazyview en ik heb uitgerekend dat dit ongeveer 420km zal zijn. De Long Tom pas verbindt het Drakensberg plateau met  Sabie en staat bekent als de meest spectaculaire route in het land. De top die je bereikt is meteen ook het hoogste (2.150 m) punt in het land die je via de weg kan bereiken. Mooie uitzichten wisselen af met kleine dorpjes en we genieten van onze eerste rit. In Belfast rijden we een beetje verkeerd maar hier zien we dan ook weer  het traditionele Afrika. Kleine marktjes, mensen en dieren op straat, vrouwen die de meest onmogelijke dingen op hun hoofd dragen,….. Wanneer we echter in een buitenwijk belanden draaien we om en zoeken terug de juiste weg.

Na de middag bereiken we via Sabie de stad Grasskop. Volgens de reisgidsen is dit een klein charmant slaapdorp waar je zeker pannenkoeken moet gaan eten. In werkelijkheid is het een dorp waar weinig te beleven en te zien is behalve veel te dure souvenierwinkels en een klein plaatselijk marktje. Blijkbaar lezen de mensen ook hier de reisgidsen want je kan hier ondertussen al op elke straathoek pannenkoeken eten. Hoewel iedereen schrijft over pannenkoeken moet ik weer speciaal doen en bestel een plaatselijke lekkernij: Vetkoek! Er viel weinig over te zeggen maar het heeft zijn naam niet gestolen. VET-koek.

Via de Kowijn’s pass bereiken we Hazyview en we vinden onmiddellijk ons hotel. De Hippo Hollow is een groot, mooi hotel met kleine huisjes gelegen in een mooie tuin. Het restaurant ligt aan een groot grasveld en mooie rivier. Volgens de eigenaars komt er af en toe een nijlpaard tot op het grasplein en elke avond staat er dan ook een bewaker om onvoorzichtige toeristen uit de buurt te houden. We zijn hier vier nachten gebleven en hebben geen enkel nijlpaard tegen gekomen maar ik ben er niet kwaad om.

De reden waarom we in Hazyview slapen is zijn ideale ligging. Je verblijft middenin de Panorama route en op 15min rijden van de Phabeni gate. Eén van de Gates naar het befaamde krugerpark! Het grote verschil met IN het park slapen is de prijs. We slapen in dit mooie hotel 4 nachten voor de prijs van 1 nacht in het Krugerpark. Daarvoor kan een mens al eens 15min rijden.

We wandelen nog even langs de rivier, Largo springt in het koude zwembad en dan gaan we lekker eten. De temperatuur is vandaag al opgelopen tot 24 graden maar toch koelt het ’s avonds flink af. Buiten op ons terras zitten is er nog steeds niet bij dus rond 22u gaan de lichten uit en vallen onze ogen dicht.

Woensdag 05 augustus. Dagje safari door het Kruger park.

Verandering van de originele planning, we gaan een dagje eerder naar het Krugerpark. Om 7u verlaten we ons hotel en kijken we uit naar onze eerste dag safari! We betalen 350rand entree (incl boekje) en via de Phabeni gate rijden we het park binnen.

Onmiddellijk valt de goede staat van de wegen op. Geen gravelroad vol putten en stenen zoals in Etosha in Namibie maar volwaardig asfalt. Het eind van de winter zou het ideale seizoen zijn om veel wild te zien omdat het dan heel droog is en de dieren allemaal in de buurt van het water zouden moeten zitten. Ondanks dat de struiken nog geen bladeren hebben vindt ik het toch moeilijk om door het struikgewas te kijken en te speuren naar wild. We rijden traag verder (max 40 a 50km per uur) en toch missen we bijna 2 gigantische neushoorns die vlakbij de weg staan. Deze dieren hebben we in Namibie niet gezien dus dit is al een enorme meevaller en meteen de eerste van de big five vandaag.

We rijden verder en de eerste uren zien we wel dieren maar niet echt heel veel. Spring-, klip- en andere reebokken met hopen maar groter wild blijft weg. Op een oplopend stuk weg zien we in de verte een enorm dier staan. We haasten er ons naartoe en het blijkt een buffel te zijn die op de baan staat. Ons tweede dier van de big five is een feit! De buffel steekt de baan over en wanneer we dichterbij komen en naar de linkerkant aan het kijken zijn horen we rechts van onze auto een geluid. We draaien ons om en kijken recht in de kleine ogen van een andere buffel. Het dier bekijkt ons even en onze sympathieke uitstraling stelt hem gerust want hij eet gewoon verder. Een tiental foto’s later beginnen we toch wel op zijn zenuwen te werken en begint hij onrustig te worden. Wanneer hij dan ook nog aanstalten begint te maken om richting auto te komen vertrekken we met het excuus dat we toch al genoeg foto’s hebben. Het feit dat dit één van de gevaarlijkste dieren is zal er ook wel mee te maken hebben.

We komen bij een aangelegde pick-nick plaats, drinken een beker koffie en gaan op zoek naar gespotte dieren. In de bar hangt een map waar de toeristen aan de hand van gekleurde “naaldjes” de gespotte dieren kunnen aanduiden. Blijkbaar hebben we dringend een bril nodig want de andere hebben blijkbaar meer gezien dan wij. Leeuwen, hyena’s, olifanten, cheeta’s,…..alles is blijkbaar al gespot dus dat beloofd.

Volgens de map zijn de meeste dieren niet veraf en we vertrekken dan ook met vernieuwde moed in de aangewezen richting. De volgende 2 uur zien we bijna niks en eigenlijk begint het een klein beetje tegen te steken als we aan een “skuilhut” komen. We rijden een parking op waar we in een omheinde, houten chalet kunnen gaan. De chalet komt uit aan een rivier waar vlak voor ons tientallen nijlpaarden liggen te slapen in de zon. De jongen liggen in het water en vlak voor ons ligt een nijlpaard met twee schildpaden op zijn kop. Op de bankjes die klaargezet zijn zitten talrijke toeristen met fotocamera’s waarvan de lens de dieren bijna aanraakt. Volgens mij hadden ze de nijlpaarden kunnen fotograferen vanuit hun hotelkamer. Ik haal een beetje verlegen mijn klein cameraatje boven en begin foto’s te trekken. Iedereen zit muisstil naar deze levensgevaarlijke kolossen te kijken en wanneer je een tijdje stil zit te kijken krijg je echt respect voor de natuur en zijn bewoners. Stilletjes gaan we weer buiten.

Even verder komen we weer aan een parking (ik dacht dat dit een natuurpark was), we stappen uit maar blijkbaar bevinden we ons nu aan een exclusief golfterrein. We zien enkele sportievelingen hun balletje slaan alvorens ze weer in hun golfkar vertrekken zonder ook maar een keer te kijken naar de vlakbij aanwezige wrattenzwijnen. Golf spelen in het Kruger heeft blijkbaar weinig met dieren te maken.

We rijden verder langs de Sabie rivier en eindelijk beginnen de dieren zich te laten zien. Aan een rustig tempo rijden we verder wanneer een grote jeep ons voorbijraast. Wat deze man wil bereiken weet ik niet maar veel dieren gaat hij aan deze snelheid niet zien. Tot mijn grote vreugde steken we de jeep 1 kilometer verder zelf voorbij. Niet dat wij sneller zijn gaan rijden maar de man is aan de kant gezet nadat hij geflitst is. Ook in het Krugerpark zijn er snelheidscontroles. Een politieman zit op een stoeltje in de struiken met een camera terwijl één of meerdere andere met een jachtgeweer de dieren proberen op afstand houden. Eens vindt je de job van je leven……….

We komen olifanten tegen (nummer drie van de big five), giraffen, nog buffels, kudu’s, en een beetje verder ligt er een gigantische tak op de baan. Wanneer ik er traag naast rij blijkt het geen tak maar een grote slang te zijn die midden op de weg ligt. Ik rij traag achteruit tot vlaknaast het dier maar er is geen beweging dus denken we dat de slang dood is. Ik vertrek maar bedenk dat ze eigenlijk toch wel heel recht ligt. Weer achteruit, weer naast de slang en effectief: het dier ligt te recht naar mijn “deskundige” mening om dood te zijn. Uitstappen durf ik niet (mag ook niet) maar ik heb nog een beetje drinken in de wagen liggen dat ik voorzichtig over de slang sprenkel. Onmiddellijk schiet het dier wakker en kronkelt zich geschrokken in de dichtstbijzijnde struiken. Wie het meest schrok is tot nu toe niet bekend! Later zullen we ontdekken dat de slang één van de meest voorkomende en giftigste slangen van Afrika was die bovendien de meeste mensen in Afrika dood (door zijn veelvuldig voorkomen weliswaar maar toch). Zo zie je maar: altijd in de wagen blijven en je verstand gebruiken.

Ondertussen is de schemering al ingetreden en is het hoog tijd om terug te gaan. We zien nog veel dieren. Olifanten en giraffen genoeg ineens maar geen leeuwen of cheeta’s. De big five zal voor overmorgen zijn.

De route die we vandaag in het Kruger gereden hebben was: Phabeni gate, Pretoriuskop, Afsaal, Skuzuza, Phabeni.

Wanneer we op de weg komen kan ik ondervinden waarom iedereen aanraad om niet in het donker te rijden. De meeste zwarten hebben blijkbaar een voorkeur voor zwarte kledij. Wanneer je weet dat er nergens enig licht schijnt en de mensen en dieren hier gewoon oversteken als ze er zin hebben begrijp dat rijden hier……….spannend is. Koeien, geiten, fietsers, mannen en vrouwen te voet, allemaal lopen ze vlak naast of nog liever op de baan. Toch bereiken we veilig de lodge.

’S Avonds eten we buffet in het hotel en zien we alweer geen nijlpaard op bezoek komen.

Donderdag 06 augustus. De Panorama route.

De Panorama Route ligt in het noordoosten van Mpumalanga. Deze route voert ons langs spectaculaire vergezichten en bijzondere natuurverschijnselen, vandaar de naam Panorama Route.
Onderweg zie je kleine dorpjes, spectaculaire watervallen, prachtige Canyons en mooie vergezichten.

Onze eerste stop is de “Pinnacle”. Deze spits toelopende rotsformatie komt bijna 30 m boven het dichtbegroeide bos uit. Vlakbij de plek waar je de wagen kan parkeren zijn vrouwen hun goederen aan het uitpakken. Wil je een souvenir, een houten of stenen beeldje, kopen ben je bij hun aan het juiste adres.

Vervolgens gaan we naar “God’s window”. God’s window is een uitzichtpunt waar je bij goed weer een geweldig uitzicht hebt over de Blyde River Canyon en het Laagveld. Ook loopt er een vrij steil wandelpad naar boven door een klein stukje overgebleven regenwoud met inheemse planten, varens en bomen. Er hangt bijna altijd een wolkendek boven de bergen dus je moet een beetje geluk hebben. Vandaag hebben we dit geluk want het is helder weer en we beginnen dan ook vol goede moed aan de beklimming. De beklimming is steil maar te doen (zelfs voor ons) en de beloning boven is groot. Een prachtig uitzicht van vele kilometers in alle richtingen. God’s Window, zelden heeft een plaats zijn naam zo fel verdient! We blijven hier een tijdje van het uitzicht te genieten (en kunnen ondertussen terug op adem komen).
Ook hier kan je mooie souvenirs kopen op het marktje vlakbij de parking. Verwacht geen drukte of opdringerige verkopers. De mensen hier zijn kalm en rustig en geven je ruim de tijd om rond te kijken.

Enkele honderden meters verder kom je aan Wonderview. Wonderview is het hoogste uitkijkpunt langs de route nl. 1.730 m. Ook hier heb je, uiteraard bij goed weer, een geweldig uitzicht. Het nadeel is echter dat je met de wagen tot aan de rand kan rijden zonder enige inspanning waardoor er toch een beetje charme verloren is en God’s Window veel leuker is.

Het volgende op de route is de Lisbon waterval. Met 92 m is dit de hoogste waterval. Via een 100m pad kom je bij het uitzichtpunt. Bij de Lisbon Creek waren veel gouddelvers. Te bereiken via een onverhardeweg. Picknickplaats aanwezig en uiteraard plaatselijke markt mogen niet ontbreken. Hier moet je tevens een kleine toegangsprijs betalen (1€p/p). Na ons bezoek aan de waterval kopen een mooi stenen beeldje bij de plaatselijke dame’s op de markt voor 10€.

Na de Lisbon waterval is de Berlin waterval aan de beurt. Ook hier 1€ inkom. De Berlin waterval is een van de meest spectaculaire watervallen. Dit komt omdat het via een sluis in een diepgroen meer valt. Er is een speciaal platform gebouwd waardoor je de waterval van heel dichtbij kunt zien als het 45 m naar beneden valt.
Vanhier is het een eindje rijden tot het volgende hoogtepunt, de Bourke's Luck Potholes: hier komen 2 rivieren samen, de Blyde en de Treur. Door de kolkende watermassa's die vermengd waren met zand en grind en door erosie, zijn de rotsformaties door de eeuwen heen steeds verder uitgesleten. De gouddelver Tom Bourke vond hier wat goud en voorspelde dat er veel goud te vinden was. Helaas voor hem was het niet genoeg om er rijk van te worden. De Potholes zijn naar hem genoemd. Vanaf het bezoekerscentrum loopt een pad naar de potholes. De plaats is zeer toeristisch en dat merk je aan de prijs: 7€. Bij de parking is een markt maar de prijzen liggen hier al een stuk hoger. Ook kan je hier iets eten en drinken, let wel op voor de apen die in de bomen zitten en je eten in de gaten houden. De potholes zelf zijn mooier dan verwacht. De plek is mooi aangelegd met houten bruggen die je rond de potholes en over de rivier en kleine canyon  brengen. Je ziet duidelijk het uitslijten van de rotsen en de verschillende kleuren van de rotsen samen met het donkere water geeft een bijzonder schouwspel. Boven kan je een wandeling langs kleine stroomversnellingen maken. De meeste mensen lopen hier veilig langs behalve één kleine onvoorzichtige Belg natuurlijk. Largo stapt dan maar nat in de auto.

We rijden verder en komen bij de Three Rondavels. Deze 3 uniek gevormde heuvels zijn ontstaan door erosie. Ze bestaan uit leisteen onder een kap van hard kwarts waar dennebomen op groeien. De naam komt omdat ze lijken op rondavels, de traditionele hutten van de Xhosa stam. De toppen hebben ook een naam en zijn genoemd naar 3 vrouwen van Chief Maripi Mashile nl. Magabolle, Mogoladikwe en Maseroto. Doordat ze bijna 700 m boven het bos uitsteken zijn ze al duidelijk van ver te zien. Het leuke is dat de rotsen naast een prachtige ravijn liggen zodat je werkelijk een spectaculair uitzicht hebt. Wanneer je een klein beetje naar rechts gaat vanaf het aangelegde terras kan je tot op de rotsen klimmen en heb je het gevoel dat je aan een enorme afgrond staat. De begroeide heuvels, het helblauwe water waar de zon in weerkaatst en de vrijheid om hier rond te lopen maken dit tot één van de absolute hoogtepunten van de dag.

We rijden terug via de mooie maar moeilijke Robben’s Pass. Steile afdaling met scherpe bochten maar wondermooi. Vervolgens komen we in Pilgrims Rest. Volgens de reisgidsen een charmant slaapstadje maar ik denk dat mijn editie een beetje verouderd is ofwel heb ik een ander idee of iets charmant. Slaapstad is al helemaal niet het geval.  De stad is ondertussen zeer toeristisch en druk geworden. Zodra je de stad binnen rijd staan er jonge mannen het verkeer te regelen en dwingen je bijna op een parkeerplaats. Overal lopen toeristen en staan er grote bussen langs de kant. De oude gebouwen zijn mooi om te bekijken. We zien twee traditioneel geklede vrouwen zitten maar spijtig genoeg zitten ze op het terras van een winkel, waarschijnlijk om klanten te lokken. Verder kan je er winkelen, shoppen, souvenirs kopen en iets eten of drinken. Verder zijn er nog enkele musea te bezoeken, waaronder een auto museum maar daar hebben we de tijd niet meer voor. Sorry voor de reisgidsen maar dit was iets minder interessant. Gelukkig heeft niet iedereen dezelfde mening en interesses……..

Wegwezen maar en we rijden nog vlug naar de  Mac Mac Pools, waterpoelen in de rotsen. Het kristalheldere koele water is ideaal om lekker in te plonzen of op te frissen. Het opfrissen kan je in deze tijd van het jaar echter zeer letterlijk nemen want het water is ijskoud! Largo kan zich echter  niet bedwingen en springt in het water. Hij was er vlug in maar nog veel sneller terug uit. Misschien toch een beetje te koud?  Er zijn picknickplaatsen en toiletten. Vanaf hier kun je de Secretary Bird wandeling (3 km) doen.

Het was een zeer leuke dag met prachtige uitzichten. Vanuit Hazyview kan je perfect op één dag deze mooie rit rijden en zie je alle hoogtepunten uit de streek. Alles staat duidelijk aangeduid en de weg is in perfecte staat. We eten niet in het hotel maar in Hazyview zelf. We eten bij “Papa’s Kitchen”. Een aanrader als je in Hazyview verblijft en eens niet in het hotel wil blijven eten. Lekker, goedkoop en op de grote baan naar het Krugerpark.

Vrijdag 07 augustus. Krugerpark deel 2.

Vandaag 2e dag safari en we gaan proberen om deze keer wel de big five en dan vooral de kat-achtigen te zien. We rijden via Phabeni naar Skuzuza, Nuahlu, Lower sabie en de Mondozi dam.

We zien olifanten, giraffen, zebra’s,…………geen leeuwen!

Dicht bij lower Sabie passeren we een waterpoel. We zien op enkele meters van onze wagen nijlpaarden en krokodillen in de zon. De temperatuur is ondertussen al opgelopen tot bijna 30graden en de dieren liggen te luieren in de zon.

Ik rij één of andere gravelweg in en in de verte zien we 3 buffels aankomen. We leggen de wagen stil en de reusachtige dieren komen rustig dichterbij. Even verder staan er twee neushoorns in het struikgewas. Het raampje van de wagen is open en wanneer ik zou willen zou ik de dieren kunnen aanraken zo dichtbij staan ze. Maar ik wil niet!

We rijden over de Sabie rivier, wat een prachtig uitzicht geeft maar vinden nergens leeuwen, cheeta’s of luipaarden. Ik stel me de vraag waarom zoveel paden in het Krugerpark  verboden toegang zijn. Een heleboel kleine paden zijn afgezet met een bordje verboden toegang. Soms zien we de rangers er wel in- en uitrijden. Zijn deze wegen voorbehouden voor de toeristen die een veel te dure prijs betaald hebben om met een ranger en een jeep mee te rijden? Ik hoop dat de commercie nog niet zo ver gevorderd is. We merken trouwens dat de meeste jeeps precies dezelfde route rijden als wij en dat ook zij moeten zoeken naar dieren. Sommige mensen zitten door enorme verrekijkers te gluren naar een dier dat ze ergens in de verte hebben zien bewegen maar dat tel ik niet mee als gespot wild. Voor ons is een dier  pas gezien als we het duidelijk hebben kunnen bekijken en er een mooie foto van kunnen nemen.

Bij het buiten rijden worden we in de avondschemering nog beloond voor ons geduld. We zien een wilde hond. Deze jager komt ’s nacht tot leven maar is waarschijnlijk een vroege vogel. In elk geval laat dit dier, familie van de hyena, zich rustig bekijken. Het is wel geen leeuw maar toch……..

Wanneer we naar het hotel rijden passeren we een groot shoppingcenter. Anouck had dit gisteren al eens “ toevallig” vernoemd, maar wanneer we stoppen merken we dat alles al gesloten is. Als dit niet spijtig is…….. Ondanks de hoge temperatuur vandaag blijft het hier winterperiode en sluit alles rond 17.00u. We eten terug bij “Pappa’s Kitchen”, look met lasagna (of was het nu andersom?) en pakken onze koffers in.

De panoramaroute was formidabel mooi maar het Krugerpark heeft een klein beetje teleurgesteld. Wie Etosha in Namibie heeft gezien weet waarom!

Zaterdag 08 augustus. Hazyview – Swaziland.

Vandaag verlaten we voor 2 dagen Zuid Afrika en verblijven we in buurland Swaziland. Swaziland wordt grotendeels omsloten door Zuid-Afrika en grenst in het noordoosten aan Mozambique. Het is na Gambia het kleinste land van Afrika. Ten tijde van de apartheid koos Swaziland voor onafhankelijkheid boven opname in Zuid-Afrika. De bevolking heeft hier nog zijn traditionele cultuur behouden.

De hoofdstad is Mbabane, gelegen aan de Mbabane rivier en de Polinjane rivier. De markt in deze stad is zeker de moeite waard. Je kan hier voor een redelijke prijs kralenwerk, houtwerk, stenen beeldjes en vlechtwerk kopen. Aan de rand van de stad ligt de grootste graniet rots ter wereld, Sibebe Rock.

We vertrekken in Hazyview en rijden via White River, Nelspruit en Barberton Naar de Bulembu Border. Vandaar gaat het via hoofdstad Mbabane naar Ezulwini.

Ik wil via de Bulembu border Swaziland binnenrijden omdat dit een mooie bergpas schijnt te zijn, wel een beetje slechte weg maar met een goede wagen moet het te doen zijn.

De weg in Zuid Afrika is weeral prachtig. Hoge bergpassen met perfecte wegen en adembenemende vergezichten. De natuur in dit land is onbeschrijflijk!

Bij Bulembu stoppen we aan de grenspost en een vriendelijke douane beambte schrijft ons uit het land uit. Enkele honderden meters verder komen we aan het douane kantoor van Swaziland en we merken het verschil al onmiddellijk. De douane 200meter terug, die van Zuid Afrika zaten in een kantoor met airco en typmachines. Hier staat een “tipbox” voor de aanschaf van een televisietoestel. Het meubilair is hier ook al totaal verouderd en de formaliteiten worden met de hand geschreven. We betalen 50rand om het land binnen te komen en kunnen weer verder. Verderop staat nog een laatste wegcontrole, we moeten alweer ons pasport laten controleren en we rijden Swaziland binnen.

De eerste meters kunnen we onze ogen niet geloven. Enkele kilometers geleden reden we nog op wegen van voortreffelijke staat. Hier is het precies of er hebben honderd bulldozers voor ons gereden. De weg is onverhard en vol met putten en los zand. Onbegrijpelijk dat dit de hoofdweg is en bovendien één van de meest gebruikte grensovergangen van het land. De omgeving is echter zeer mooi. We doorkruisen grote bossen en rijden over hoge bergen, allemaal op wegen die eigenlijk beter geschikt zijn voor een 4x4. Sommige stukken zijn op het randje. Ik vraag me af wat ik had moeten doen indien het geregend had!

Uiteindelijk komen we toch terug op aangelegde wegen en zien we ons eerste dorpje in Swaziland. We tanken (goedkoper dan in Zuid Afrika), en bezoeken meteen de plaatselijke markt. Op de markt is het druk en vooral de jongeren die de bussen begeleiden maken een ongelooflijk lawaai. Zij staan aan de deur van de bussen en proberen volk te ronselen. Pas wanneer de bus vol zit vertrekt hij.

De hoofdstad Mbabane passeren we maar bij het doorrijden valt er ons eigenlijk niets speciaals op. Een stad waar volgens mij niet echt veel te beleven of te zien is, behalve een zeer smerige markt, en we rijden dan ook meteen verder.

Langs de kant van de weg staan kinderen verkleed een dansje te doen voor een kleine fooi. Sommige toeristen stoppen en betalen maar wij rijden verder. Niet dat de fooi ons te veel is maar de verhalen over kinderen die niet naar school mogen van de ouders omdat bedelen meer opbrengt doen ons verder rijden.

We komen in de Ezulwini vallei en hier moet ik op zoek naar ons hotel. Hotel Mvuvufalls wordt open gehouden door de Belgische Greta Paeps en haar broer. Wanneer ik, na een beetje verkeerd te zijn gereden, de ingang van het hotel vindt moet ik toch even slikken. De weg is een slechte zandweg vol putten maar eens we de huisjes zien zijn we gerustgesteld. De lodge is gebouwd met natuurlijke materialen, het meubilair is gemaakt met boomstammen en de zitjes aan het zwembad zijn uit de rotsen uitgehouwd. Alles ziet er netjes uit en wanneer Greta even later toekomt worden we hartelijk verwelkomt.

De lodge ligt naast een rivier waar een eindje verder drie watervallen liggen en we hebben nog net de tijd om de wandeling te doen voor het donker wordt. Greta bezorgt ons een klein “routeplan” en we vertrekken. We zijn wel verwittigd dat we af en toe over rotsen en door de rivier zullen moeten. Largo kijkt er nu al naar uit.

Na 150m moeten we al de eerste keer het water in want we hebben tegenliggers op het zeer smalle bospad. Een kudde koeien komt ons tegemoet en is niet van plan om uit de weg te gaan. Wij zijn beleefd en goed opgevoede mensen dus het water in de beesten laten passeren. De wandeling is leuk maar soms lastiger dan verwacht. Vooral de afdalingen over stenen en losse takken is een beetje moeilijk voor Anouck waardoor we veel tijd verliezen. Uiteindelijk halen we twee van de drie watervallen, de derde lag nog iets verder maar ondertussen begint het al lichtjes donker te worden en we moeten nog het hele eind terug.

Op onze terugtocht komen we ook Greta haar buurman tegen. De man kwam net zijn fles water opvullen in de rivier. We ontmoeten hem net wanneer we door het water moeten en de vriendelijk man helpt Anouck door haar de beste weg om over te steken uit te leggen. Wanneer Anouck uitschuift en in het water valt drinkt onze vriend een slokje rivierwater en laat die rare blanken maar achter.

Terug in het hotel gaan we iets drinken en douchen. Het eten gebeurt in een zeer gezellige bar waar talrijke flessen sterke drank achter de bar staan. Er is een apart zaaltje waar een biljart staat en waar twee oudere blanken veel plezier hebben met twee jongere zwarte madammen. Ik wist niet dat biljarten zo grappig en plezant kon zijn. Het eten is voortreffelijk en vooral de kippensoep is een aanrader.

Zondag 09 augustus. Rondrit door de Ezulwini vallei.

Na het beperkte maar zeer lekkere ontbijt verlaten we het hotel en maken een rit door de mooie Ezulwini vallei. We stoppen voor een rondleiding door een traditioneel Zuludorp. Het entreegeld bedraagt 13€ per volwassene en 6.5€ voor Largo. Hiervoor krijgen we een rondleiding door het dorp, bezoek in de hutten en een voorstelling van de traditionele dansen.

Onze gids staat ons al op te wachten en verteld over de gebruiken en rituelen in het dorp. Het dorp is nog steeds de echte verblijfplaats voor een familie en het geld dat ze verdienen gaat dan ook naar de gezinnen uit de kraal. We zien de typische ronde hutten, mogen een kijkje binnenin nemen en lopen rond in het dorp.

Om 11u beginnen de traditionele dansen. Het valt me op dat de dansers er zelf erg veel plezier in hebben en dat het voor hun zeker geen verplicht nummertje voor de toeristen is. Ze amuseren zich ook en het gaat er heel ontspannen aan toe. De afrikaanse drums, de pluimen en traditionele kledij en de lenigheid van de dansers en danseressen maken deze voorstelling de moeite waard. In het tweede deel worden ook de toeristen uitgenodigd om mee te dansen en wie staat er als één van de eerste recht? Largo natuurlijk. Hij danst een tijdje mee en leert zelfs daarna één van de dansers zijn beroemde buikdans. Wanneer de traditioneel gekleede Zulu echter een erg slechte buikdanser blijkt te zijn beginnen alle overige te lachen. Wanneer het publiek dan ook nog recht gaat staan en voor Largo begint te applaudisseren draai ik me vlug om.

Na de dansvoorstelling maken we een wandeling naar een mooie waterval. In de bomen krioelt het van de apen en wanneer we terugstappen doet de gids ons plotseling stoppen. Wij hadden niets gezien maar even verder kroop er een “spitting cobra”. Het dier kan van op afstand gif spuwen en dat kan je maar beter vermijden.

Het bezoek zit er op en we hebben ons geamuseerd. Wie dit dorp wil bezoeken komt best rond 10.15u. Dan is het nog rustig en krijg je de rondleiding voor de dansen beginnen. Later is het een pak drukker in de Zulu kraal.

Wanneer we verder rijden door de vallei komen we een klein kerkje tegen. Ik bedenk dat het zondag en dat het eigenlijk al een tijdje geleden is dat ik naar de kerk ben gegaan (ci 10jaar denk ik). Een Afrikaanse kerkdienst zou ik echter wel eens willen meemaken. In een opwelling rij ik de wagen van de baan en we stappen het kleine kerkje binnen. Alle hoofden draaien zich uiteraard in de richting van de vreemde bezoekers. De mensen zitten hier in hun beste kledij, iedereen is piekfijn uitgedost in kleren die bij ons 30 jaar geleden mode waren. Sommige oudere dames hebben een grote hoed op die op Waregem koerse niet zo misstaan. Na een speech en het zingen van enkele liederen heet de zwarte priesteres ons welkom in hun kerk! Even later komt ze ieder van ons persoonlijk welkom heten.

De mensen in deze dienst lopen gewoon rond in de kerk, ze zingen en dansen en hebben plezier, iets wat voor ons tijdens een kerkdienst onmogelijk is. Raymond Van Het Groenewoud zong het al: beminde gelovigen dat was nogal eens een kerkdienst!

Een jonge man komt nog een verhaal vertellen aan zijn gemeenschap, hij gaat namelijk volgende week trouwen en daarna worden we zelf uitgenodigd om op het altaar onszelf te komen voorstellen. Hierna worden we nogmaals welkom geheten en gaat de dienst en het bijhorende zingen en dansen verder tot 14.00u. Ook in deze kerk wordt er geld opgehaald. Het geld gaat echter volledig naar de gemeenschap en niet naar de kerk! Geen dure beelden, geen dure glasramen, bloemen of gouden en zilveren bekers hier! Geen biechtstoelen in volle eik of zware houten balken. Kunnen onze kerken misschien eens een voorbeeld aan nemen?

Bij het buitengaan van de kerk verteld men ons dat we de tweede blanken zijn die ooit in de kerk zijn binnengeweest. Een speciale ervaring, niet alleen door de speciale kerkdienst maar ook door de enorme vriendelijkheid van de gewone, plaatselijke bevolking.

Na de mis iets drinken naar goede Vlaamse traditie en weer de wagen in. We zijn nu toch bezig met onszelf in het dagdagelijkse Afrikaanse leven binnen te dringen en dan kunnen we evengoed gewoon verder doen. We passeren een voetbalstadion en stoppen. Buiten staan een massa zwarten te kijken en te wachten. Naast het stadion worden worsten en andere vleeswaren gebakken, en voor het stadion zitten vrouwen op de grond te praten.

Onder enkele nieuwsgierige en soms vreemde blikken gaan we op de tribune zitten. Het publiek bestaat alleen uit zwarten maar verder is er weinig verschil als in Belgische voetbalstadions. Zelfs het niveau van het voetbalspel is zwak en dus vergelijkbaar met ons Belgisch voetbal. We zien een ploeg scoren maar aan het publiek te zien is het niet de thuisploeg. Na een half uurtje vertrekken we weer.

We drinken iets bij Malandela volgens sommige folders DE place to be in Swaziland. De plaats is echter niks speciaals, de prijzen zijn veel te duur en de bediening enorm traag. De serveerster blijft ongeveer tien minuten weg met mijn overschot in een poging om te veel fooi te krijgen. Zeer toeristisch en dat merk je aan alles.

We eten weer in het hotel en de maaltijd is zeer lekker. Wat ik echter gisteren een gezellige bar vond is vandaag, zondag, uitgegroeid tot een rumoerige, rokerige en drukke bedoening. Blijkbaar is de bar niet alleen voor de hotelgasten maar komt de plaatselijke jeugd hier op zondag ook zijn ontspanning zoeken. Eten is nu iets minder gezellig dan gisteren en ik begrijp plots waarom er zoveel flessen sterke drank achter de baan staan. De whisky is hier zeer goedkoop en dat zie en hoor je aan de meeste mensen vanavond.

Maandag 10 augustus. Swaziland – Hluhluwé.

Vandaag rijden we terug naar Zuid Afrika. Na het ontbijt blijkt dat we echter de verkeerde dag gekozen hebben. De weg is in perfecte staat en alles gaat goed tot we aan de grens komen. Aan de grens met Zuid Afrika zien we een file mensen staan aanschuiven voor de douaneformaliteiten.

Blijkt dat het vandaag, maandag, nationale vrouwendag is en dat veel mensen, Zuid Afrikanen en mensen uit Swaziland een verlengd weekend hebben gepland en blijkbaar allemaal vandaag terug de grens overgaan.

We parkeren en schrijven ons uit Swaziland uit. Dit duurt ongeveer 10min dus dat valt wel mee. Terug Zuid Afrika binnenkomen is echter een ander paar mouwen. De massa mensen groeit altijd maar aan en er rest ons niets dan geduldig mee aan te schuiven. In de rij horen we de reden voor de lange file. Het zijn niet de toeristen die streng gecontroleerd worden maar de mensen uit Swaziland die Zuid Afrika binnen willen. Zij worden aan een uitgebreide controle onderworpen om illegaal verblijf te beperken.

Voor ons staan 2 zwarten aan te schuiven en na 20min komen er twee bij. Geen probleem voor ons. Ondertussen staan we een uurtje aan te schuiven, gelukkig is het niet te heet, als er nog eentje bij komt. Ik begin een beetje zenuwachtig te worden maar de overige mensen, waaronder een jong koppel met een kleine baby, blijven kalm dus ik zeg ook niets. Wanneer we twee uur later bijna aan de deur van het douanekantoor zijn is de groep zwarten voor ons aangegroeid tot 8! Personen. Ondertussen is het duidelijk dat zij elkaar niet kennen maar gewoon samentroepen om niet te moeten aanschuiven. De tijd dat de blanken werden voorgelaten is gelukkig voorbij maar andersom moet het ook niet worden! Blijkbaar ben ik de moeilijke mens in de rij maar ik kan mij niet inhouden en begin van mijn oren te maken. Een jonge man kiest er snel voor om uit de rij te verdwijnen maar de andere blijven staan. Wanneer de “bewaker” aan de deur mijn ergernis opmerkt en uiteindelijk ook de andere mensen een opmerking durven maken worden de jongeren uit de rij gehaald. Onder hun hatelijke blikken kunnen wij uiteindelijk binnen onze stempel ophalen en na dik twee uur aanschuiven vertrekken met de wagen. Een overijverige douanier aan de grens doet nog een beetje over de staat van mijn rechtervoorband van de auto maar na een kleine leugen over de inleverdatum mogen we toch Zuid Afrika binnenrijden.

Door het tijdverlies rijden we ineens naar ons volgende hotel. We hebben geboekt in de Wildebees Ecolodge.  De lodge doet een beetje vervallen aan en een jonge fransman heet ons welkom. We krijgen de uitleg over de kamer en de rest van de lodge en wanneer het eten ter sprake komt verteld hij dat het niet zeker is dat we vanavond kunnen eten want dat ze een groep van 25 Italianen te gast hebben. Als ik vraag waar we dan wel kunnen eten moet hij het antwoord schuldig blijven want in het dichtstbijzijnde dorp , Hluhluwé, is nergens een restaurant. Het meest nabije restaurant is 25km verder wat betekend dat ik in het donker zou moeten rijden. Dit zie ik niet zitten en wil dan ook dat we eten krijgen, Italianen of niet!

De Wildebees Ecolodge is het duurste verblijf dat ik geboekt heb en ik had veel meer en beter verwacht. De tuin is meer een oerwoud, de kamer is klein, donker en ongezellig. De geur van geteerd hout is als je binnenkomt enorm. Het zwembad toont op de foto en de website groot en proper maar is in werkelijkheid klein en vuil en de houten vloer ernaast is rot!  Langs de andere kant heeft het wel een zekere charme, de hutjes met hun dak van stro en met kippengaas in plaats van glas in de ramen……..We twijfelen even om een andere lodge te nemen en plegen uit voorzorg enkele telefoontjes. Ik bel naar enkele hotels/lodges in St Lucia maar omdat het een verlengd weekend was en vandaag vrouwendag is hebben we nergens meer plaats. We besluiten om de lodge het voordeel van de twijfel te geven en laden de auto uit.

Wanneer we geïnstalleerd zijn gaan we een boekje lezen aan het zwembad en ontdekken we een klein bureautje waar talloze folders over de omgeving van Hluhluwé en St Lucia liggen. Wie hier een excursie wil boeken is op de juiste plaats. Koffie en water zijn aan het zwembad gratis te verkrijgen, zelf meegebrachte dranken zijn verboden. We maken kennis met de zeer vriendelijke jonge Nederlandse eigenaars. Wanneer het donker wordt begint er vanalles over en rond het zwembad te bewegen. Bij de invallende duisternis wordt de lodge overspoeld door kleine vleermuizen die op en af vliegen en rakelings over ons hoofd scheren.

We gaan terug naar de kamer en ik merk dat ik in de wagen iets vergeten ben. Ik ga naar de parking en merk dat ik in het pikdonker tijdens het stappen toch wel heel erg met mijn voeten op de grond stamp. Misschien toch een beetje ongerust in het donker tussen de beestjes??? Ik kijk naar boven en zie de prachtigste sterrenhemel ooit. Duizenden sterren staan de glinsteren aan de hemel en de witte nevel van de melkweg is hier in de vrije natuur van Afrika duidelijk te zien. In europa zal je dit beeld nooit tegenkomen.  Achter de parking en rond de lodge is het pikdonker en kan je nauwelijks de bomen en struiken onderscheiden. De geluiden die we horen maken ons duidelijk dat we hier niet alleen zijn. Speciaal gevoel toch.

Na de lekkere maaltijd gaan we terug naar de kamer en merken dat het begrip “eco” geen synoniem voor luxe of comfort is. Het licht is beperkt en wanneer iemand naar de wc geweest is kan de volgende pas een half uur later terug doortrekken. Vooral het bedrukte gevoel in de kamer vindt ik lastig. Geen tv, geen minibar of koelkast en te weinig licht om een boek te lezen zorgen ervoor dat we vroeg onder de niet al te propere dekens kruipen.

Dinsdag 11 augustus. Hluhluwé – St Lucia.

Na een zeer beperkt maar lekker ontbijt vertrekken we naar St Lucia. De rit duurt ongeveer 1 uur en loopt voornamelijk over de N2, de grote baan die eigenlijk van hier tot in Kaapstad loopt. We stoppen voor een boottocht op het St Lucia meer. De prijs bedraagt 325rand voor 2 volwassenen en 1 kind wat niet echt goedkoop is. We vertrekken met een deftige boot waar zowel koffie als andere drankjes te krijgen zijn en met een perfect Engelstalige gids aan boord.

Eerst zien we een paar prachtige vogels, waaronder een grote zeearend, en even verderop liggen de dieren waarvoor iedereen gekomen is. De nijlpaarden liggen in het water van het zonnetje te genieten, het is hier dan ook 25 graden en dankzij onze grote en stevige boot kunnen we tot vlakbij de kudde varen. Hoewel je zou denken dat de dieren de boten en mensen gewend zijn valt het toch op dat ze de boot aandachtig in het oog houden. Ze blijven echter stil liggen en daar ben ik blij voor. In Namibie zaten we in een klein bootje en plotseling dook er een nijlpaard voor ons op, ik zie nog altijd het verschrikte gezicht van onze gids. Nijlpaarden blijven één van de gevaarlijkste dieren van Afrika. Wanneer je een nijlpaard tegenkomt aan de kant en je staat tussen het dier en het water moet je al heel veel geluk hebben om het te kunnen navertellen. Hoewel het loge en luie dieren zijn kunnen ze aan de wal een hoge snelheid halen. Ze kunnen tevens op de bodem van de rivier stappen en daardoor heb je geen idee waar ze zich precies bevinden, misschien vlak onder de boot!

We varen verder en zien nog enkele krokodillen liggen samen met nog een grote groep andere nijlpaarden. Wanneer we rechtsomkeer maken en terugvaren liggen de dieren nog altijd allemaal op dezelfde plaats. Een beestenleven zeggen ze dan…………… Na 2.5 uur staan we terug aan de wagen en rijden naar St Lucia.

We dachten hier een wandelpromenade of boulevard aan het strand te vinden maar St Lucia bestaat uit allemaal kleine aparte strandjes. We stoppen en gaan op het bijna verlaten strand zitten. Het plaatje is fantastisch. Mooie, ruwe zee, mooi verlaten strand en in de verte zie je het opstuivende zand en de wilde golven. Enkele meeuwen proberen voorbij te vliegen maar worden door de sterke wind telkens weer terug geblazen. Na een half uur zit het zand in mijn oren en op nog een paar onaangename plaatsen en houden we het voor bekeken.

St Lucia centrum bestaat uit hotels, appartementen, restaurants, bars en veel maar dan ook veel te dure souvenierswinkels. De prijzen die ze hier durven vragen voor een houten beeldje is schandalig! Zelfs op de toeristische plaatsen aan de panorama route verkopen ze de zelfgemaakte beeldjes voor een tiende van de prijs hier. Wel een aanrader is het Italiaanse restaurant Alfredo’s. De pasta carbonada en de cappucino zijn er ongelooflijk lekker.

Op de terugweg steekt de N2 mij tegen. Rijden op een lange perfect aangelegde baan is zo saai dat ik de eerste de beste gravelbaan insla. De weg is berijdbaar maar daarmee is alles gezegd. Stenen, gravel en putten zorgen ervoor dat ik een snelheid van 25 a 30 km/u haal.
De baan draait en we komen op een parallelweg met de N2. Wanneer na een tijdje de weg steeds meer in de andere richting draait heeft Anouck het al door dat we niet meer op de grote baan gaan uitkomen. We rijden echter door een mooi stukje Afrika. Overal kinderen die spelen, fietsers, koeien en geiten op de weg. Iedereen stopt en kijkt om waarna ze naar die duidelijk verdwaalde toeristen beginnen zwaaien.
Aan de kant van de weg staat een man met een kapmes te hakken. Nu heb ik het niet echt voor vreemde mannen die met een kapmes zwaaien maar het was toch langs de kant van Anouck (grapje) dus stoppen we en vragen hem de weg terug naar Hlhluwé. De man is ………een typische neger. Pikzwart, grijs haar en een verweerd en gegroefd gezicht door het harde leven op het afrikaanse platteland. Hij maakt ons duidelijk dat hij geen engels spreekt maar na enkele keren Hluhluwé gehoord te zeggen begint hij te lachen en stamelt de woorden “to far”. Na nog enkele vervaarlijke zwaaien met zijn mes in de andere richting bedanken we hem en rijden verder. Later heb ik nog dikwijls spijt gehad dat ik van deze man geen foto heb genomen. Sommige mensen hebben nu eenmaal een typisch voorkomen en deze kerel had dat zeker.

Hoewel iedereen ondertussen al zeker weet dat we verloren zijn gereden, zelfs de afrikanen zeggen het, blijf ik nog even koppig volhouden maar uiteindelijk moet ik toch op mijn stappen terugkeren. Wanneer we draaien komen er net een groep kinderen met een begeleidster van de heuvel afgelopen. Ik vraag nog één keer de weg en ook de begeleidster zegt dat we terug moeten. De kinderen hebben ondertussen de grootste lol met die vreemde blanken en beginnen bij Largo aan zijn witte huid te voelen. Komen hier dan zo weinig blanken? Vreemd. De begeleidster vraagt of ze een eindje mag meerijden met ons, eigenlijk zegt ze alleen het woordje “lift” want ook zij spreekt geen engels. Wanneer ze achteraan in onze auto stapt is de hilariteit bij de kinderen groot en rennen ze nog een eindje achter de wagen.

We moeten dus inderdaad dezelfde helemaal terug rijden, zetten de zwarte vrouw af ergens aan een huisje en rijden terug naar de N2. Toch ben ik voldaan, zo zie je maar: de leukste en meest typische dingen beleef je niet op grote wegen, niet in toeristencentra en niet tijdens dure excursies. Gewoon ergens onbekend inrijden waar weinig te zien is maar waar de mensen hun dagdagelijkse leven leiden kan heel tof zijn. Dit is het grote voordeel van alleen reizen, je kan doen wat je wil, je gaat waar je wil en kan altijd en overal stoppen.

Slapen in een hutje in Afrika zonder ramen is ook iets speciaals: zelden zoveel en vreemde geluiden gehoord ’s nachts. Met dank aan die ene (rot)kikker die de halve nacht voor ons deur heeft gezeten.

Woensdag 12 augustus. Safari door het Humfolozi/Hluhluwé national park.

Vandaag laatste dag safari en volgens mij de laatste keer het “echte” Afrika. We gaan naar het Hluhluwé- Umfolozi National Park.. Het kleine broertje van het Krugerpark maar volgens sommigen veel mooier. Hoewel hier minder leeuwen zitten hopen we toch er ééntje te zien. Het park is opgericht ter bescherming van de neushoorn en dan vooral de witte neushoorn. Ondertussen zitten er al zoveel neushoorns dat ze de dieren kunnen overplaatsen naar andere nationale parken.

Bij aankomst merken we direct dat dit een kleiner park is. De begroeting en afhandeling van de documenten gebeurt veel gemoedelijker en vriendelijker. We betalen 255rand (22€) voor drie personen + wagen en rijden het park binnen.

Na 5min zien we al neushoorns, giraffen en zebra’s staan! Dat beloofd. Verder blijft het wild weer ver uit onze buurt. Blijkbaar hebben de zuid afrikaanse dieren het niet echt voor ons. in het Etosha park in Namibie zijn we blijkbaar dik verwend want daar hebben we massa’s dieren gezien. Het valt wel op dat dit park natuurlijker gebleven is dan het kruger. De wegen zijn goed berijdbaar maar veelal onverhard, het gaat bergop en bergaf en af en toe moet je door een klein stukje rivier. Bij één van die passages door een stukje overspoelde weg zien we naast de wagen een krokodil liggen. Even verderop gaat de weg omhoog en net als we op de top zijn steekt er een grote hagedis over. Het dier haalt zeker 1.5meter en stapt rustig naar de andere kant van de weg voor de wagen. De schilpad die we even verder tegenkomen vonden we iets minder interessant.

Een jeep met toeristen staat aan de kant van de weg, begeleid door een gewapende ranger, en iedereen is ergens in de verte met zijn verrekijker aan het loeren. Aan de bewegingen te zien is het niet echt duidelijk naar wat ze kijken maar zelf weten ze het ook niet goed. De verrekijkers gaan van links naar rechts en van boven naar onder. Dieren spotten is leuk maar ik wil ze dan wel echt zien. Geen zwart puntje in de verte. We passeren de jeep en achter de bocht steekt net een witte neushoorn over. De witte neushoorn is met uitsterven bedreigt maar komt in dit park nog veel voor. Het dier vervolgt rustig zijn weg, gaat achter onze wagen en loopt net het struikgewas terug in wanneer de jeep er aankomt. Zij rijden verder zonder de neushoorn te zien. Safari is ook een beetje geluk hebben. Heb je eigenlijk voor een rondrit wel een ranger nodig? Ook zij kunnen blijkbaar geen afspraak met de dieren maken en moeten ze zoeken.

Rond de middag is het altijd een rustige periode. De mensen hebben op het werk maar een uurtje pauze (of minder) maar de dieren nemen het er langer van. Naar de avond toe komen we op een smalle weg en zien alweer een jeep staan. Dieren zien we niet maar de ranger doet ons onmiddellijk teken om te vertragen en te stoppen. Ik stop een paar meters van de jeep en een enorme witte neushoorn komt verschrikt uit de struiken. Blijkbaar heb ik hem gestoord of opgeschrikt want hij komt de weg op en stapt naar onze auto! Ik ben al volop bezig de wagen in achteruit de schakelen als het dier beslist dat we toch niet zo bijster interessant zijn en vlak voor ons een stapje opzij zet. Het doet toch vreemd als zo een kolos naar je toekomt.

Het wordt donker en we rijden naar de uitgang zonder leeuwen gezien te hebben. Vlakbij de poort, naast de grote weg naar Hluhluwé zien we nog neushoorns en een hele grote kudde buffels. Het park en de weg zijn gescheiden door een zwakke omheining en achter de neushoorns en buffels lopen de kinderen te spelen. Vreemde jongens die afrikanen!

In het donker rijden we voorzichtig terug naar de lodge en gaan we hongerig aan tafel. Over het eten van die avond kan ik kort zijn: vegetarisch. Sla en wortelen als voorgerecht, sla en wortelen met rode bietjes als hoofdgerecht! Blij dat ik morgen naar een ander hotel kan.

De Wildebees ecolodge zal later de minste van alle verblijfplaatsen blijken. Het valt ook op dat wij na het vertrek van de groep Italianen al drie dagen de enige gasten zijn. Duur, weinig comfort en we hadden de indruk dat alles een beetje “zozo” werd gelaten onder het motto “eco”. Het eten was eigenlijk niks speciaals maar lekkere groentjes en water zijn heel “eco”. Het zwembad en de tuin was een ravage maar wel heel “eco”. De badkamer en het toilet werkte maar half maar dat is om water te sparen dus heel “eco”. Voor deze prijs (meer dan 100€ per nacht) verwacht je iets meer of je moet al volledig het groene gedachtegoed in je hebben. Ondanks de zeer vriendelijke eigenaars voor ons nooit meer. Waarschijnlijk zijn wij niet “eco” genoeg.

31-07-2009, 00:00 geschreven door sammy tempels  

Donderdag 13 augustus. Hluhluwé – Durban.

Blij dat we de ecolodge kunnen verlaten en we vertrekken dan ook redelijk vroeg naar Durban. Best een lange rit en Anouck zit dan ook al een tijdje met de wegenkaart op schoot. Plotseling roept ze dat ik links een wegje in moet en dat dit een kortere baan zou zijn.  Als goede echtgenoot en brave huisvader luister ik onmiddellijk met als resultaat dat we reddeloos verloren rijden en bovendien (dat kon Anouck niet weten) belanden we in kilometers wegenwerken! De weg is gravel en zeer slecht. Soms is er een wegomleiding aangeduid maar meestal niet dus blijf ik gewoon rechtdoor rijden. De stukken asfalt die ondertussen klaar zijn, maar waar nog niet op mag gereden worden, zijn vakkundig versperd met grote stenen, mooi op een rijtje gelegd en dit kilometers lang. Het leggen van de stenen zal misschien langer geduurd hebben dan het vervangen van het wegdek.

Uiteindelijk komen we na 26km gravelroad en stenen terug op de weg en zijn we inderdaad vlakbij Eshowe. Hier is het de bedoeling om Shakaland te bezoeken. Shakaland is een Zulukraal ontstaan als filmset voor de film Shakazulu. De kraal is echter in zijn typische vorm blijven staan en de rondleiding zou de moeite moeten zijn.

Bij aankomst zien we echter al dat het ongeveer hetzelfde is als in Swaziland. Ronde zuluhutten, een typische kraal en mensen in typische klederdracht. Veelal hetzelfde behalve de prijs: 75€ voor een rondleiding van 2uur die bovendien al eren tijdje bezig is. Willen we een bijkomende lunch gebruiken komt er zelfs nog een bedrag bij. We bedanken vriendelijk en gaan terug naar de wagen. Trouwens het typische moet je ook met een korrel zout nemen want we zien bij het buitenrijden een groot reclamebord van de Prothea groep staan. Een grote hotelketen in zuid afrika. Typisch Zulu???

In eshowe gaan we eten bij KFC, we reizen nog altijd met een kind dat af en toe eens frietjes wil en bestellen spicy chiken fingers. Spicy zijn ze wel. Wanneer we verder rijden zien we enorme rookpluimen. Ik dacht eerste dat we een groot industriepark of fabriek naderden maar verder blijkt dat ze hier gewoon hun geoogste velden in brand steken. Om de grond terug vruchtbaar te maken steken ze kilometers land in brand, op een bepaald moment zie je zelfs de weg niet meer. Gat in de ozonlaag? Nooit van gehoord meneer. In Zuid Afrika zijn er trouwens dringender problemen voor de mensen dan het gat in de ozonlaag.

We rijden Durban binnen, belanden in een buitenwijk waar de scholen en universiteiten zijn. De rijke kinderen lopen hier school en de talrijke verschillende uniformen, de lanen en de mensen zijn doen me aan de typische “highschool” uit de Amerikaanse films denken. Misschien wel een film van enkele jaren geleden maar toch….

In Durban rij ik op goed geluk een straat richting de kust in, parkeer ergens de wagen, vraag de weg en wat blijkt? We staan vlak naast ons hotel! Het Beach hotel is een groot blok vlak aan de promenade en de boulevard van Durban. Rechtover het hotel is het pretpark met zijn openbare en gratis zwembaden, de kuststrook en de lunaparken. Op wandelafstand zijn de restaurants en het Ushaka Marine World.

Het hotel was 25 jaar geleden een luxe hotel maar helaas is er sindsdien weinig aan veranderd. De kamer is ruim, een volledig dakappartement met 2 slaapkamers, living, gang, badkamer enz. Uitzicht op de zee, en aan de zijkant een stuk van de stad. Wanneer je iets nauwkeuriger kijkt zie je de ouderdom duidelijk: gordijnen zijn gescheurd, de meubels zijn verouderd en de douche en het bad kunnen een grondige schrobbeurt gebruiken. De bedden en de slaapkamers zijn echter schoon en we zijn eigenlijk best tevreden. Vooral de ligging vinden we ideaal. Het beloven twee leuke dagen te worden.
Na het uitpakken gaan we op stap en Largo heeft uiteraard zijn zwembroek en badhanddoek bij om in de gratis zwembaden te duiken. Wanneer we echter aan de promenade komen zien we dat de zwembaden eigenlijk niet al te proper zijn. Om eerlijk te zijn: ze zijn ronduit smerig. Vuil drijft in de hoeken, flessen en een niet te beschrijven bruine substantie drijft rond en wanneer we enkele dakloze zich in het water zien wassen verbieden we Largo om te gaan zwemmen. Een mens moet zich aanpassen maar toch…

We wandelen verder en zien de surfers, Durban is door zijn stroming en warme klimaat een surfparadijs. We zien de vissers op de pier, de zandsculpturen en de kleine bars en restaurants. Wanneer we echter op zoek gaan om iets te eten blijkt dat de meeste restaurants enkel fastfood aanbieden. Dan maar verder zoeken. Largo wil uiteraard het pretpark bezoeken en voor de gigantische prijs van 1.5 euro kan hij op de slingermolen en zelfs met de stoeltjeslift boven de afrikaanse dijk vliegen.

In het lunapark komt het kind in mij boven. De mensen van mijn leeftijd die vroeger af en toe op een kermis in een lunapark kwamen zijn opgegroeid met “yie are kung-fu”, “bombjack”, “ghost ‘n’ goblins” en vooral “wonderboy”. De oude arcade games die 20 jaar geleden bij ons stonde zijn blijkbaar allemaal verscheept naar zuid Afrika. Voor 10 eurocent! Per game kan ik het kind in mij nog eens boven laten komen. Largo is er ook blij mee en we zijn wel een uurtje zoet met gamen.

Geen zin in fastfood dus eten we in één van de grote hotels aan de promenade. Voor 50€/3personen kan je hier een lekker buffet krijgen. Wanneer we buitenkomen en terug naar ons eigen hotel is de sfeer veranderd. Veel zatte mensen, een grimmige sfeer en opvallend veel blanke bedelende mannen al dan niet zat. Tussen de zwervers lopen opvallend veel groepjes vrouwen, niet alleen hoeren maar aan hun houding en uitstraling te zien heeft Durban last van vrouwenbendes. Bang ben ik niet maar ik adem toch iets dieper uit wanneer we in ons hotel zijn.

Vrijdag 14 augustus. Stadsbezoek Durban.

Na Johannesburg was Durban de tweede stad waar men ons bij vertrek voor gewaarschuwde. Op internet had ik vlak voor vertrek nog een discussie met iemand die beweerde dat de stad absoluut te mijden was wegens crimineel en totaal onveilig. Gisteren hebben we de toeristische en zwaarbewaakte boulevard langs de zee gedaan maar vandaag willen we de stad zelf zien.

Ik heb mijn fototoestel in een afgesloten rugzak gedaan, ik heb een broek met ritsen aan de zakken en mijn portefeuille zit in mijn zijzak in plaats van mijn achterzak. Daarnaast heb ik ook een klein heupzakje met wat geld in dat ik op mijn lichaam draag. Indien ze ons beroven heb ik hopelijk dat toch nog. Grondig voorbereid vertrekken we na het voortreffelijke ontbijt naar de receptie.

We willen de stad zien en beginnen met de Indische markt. Durban heeft een grote indische gemeenschap en zijn markt zou een mengeling van kleuren en geuren zijn volgens de reisgidsen. Ik heb een stadsplan gevonden en zie dat de markt op een half uurtje stappen van het hotel ligt. Wanneer ik echter aan de receptionist vraag of het verantwoord is om te voet te gaan worden we raar bekeken. Volgens de brave man is het absoluut onveilig om dit kleine stukje te wandelen, zelfs overdag. De straat waar het hotel ligt is geen probleem en ook de buurt van de markt is veilig genoeg maar het probleem ligt ertussen. We liggen net buiten de rosse buurt van Durban en daar kom je als blanke toerist beter niet naar het schijnt.

Ik ben niet volledig overtuigt en ga even buiten kijken. Twee politieagenten staan een eindje verder en ik stap er op af. Ik herhaal mijn vraag en ook de agenten raden me aan om een taxi te nemen. Men moet het gevaar niet uitdagen dus we stappen in een taxi en 10min later laten we ons afzetten in een razend drukke buurt vol oude en soms vuile gebouwen. De gebouwen ademen een soort koloniale sfeer uit en het gonst er van de activiteit. Binnen is de Indische markt en we zien onmiddellijk de vele soorten kruiden, sluiers, sieraden en “bollywood” films die kenmerkend zijn voor India. De markt zelf is niet al te groot en na een uurtje zijn we alweer buiten. Het was leuk maar niet echt heel speciaal.

We lopen verder de stad in en alhoewel we heel goed op onze rugzak en andere spullen letten voelen we ons geen minuut onveilig. Op je spullen letten moet je trouwens in alle steden overal ter wereld doen. In Antwerpen, Brussel of Amsterdam moet je ook opletten en attent zijn. We lopen nog een paar straatmarktjes af waar ze de onmogelijkste en soms simpelste dingen verkopen. Daarna komen we in een iets meer toeristische buurt en dat zie je niet alleen aan de winkels en de mensen maar vooral aan de prijzen. Ik koop een jeansbroek en de Indische verkoper waarschuwt ons toch dat we moeten oppassen voor diefstal. Echt veilig voel je je niet als iedereen je constant waarschuwt maar toch bedankt. Durban is een vreemde stad, je hebt er de grote Indische gemeenschap maar je ziet er ook een pak moslims. Aan één van de moskeen zit een vrouw op straat. Ze is gesluierd maar zit wel in het openbaar borstvoeding te geven. De wetten van de islam zijn ondoorgrondelijk blijkbaar.

Even verder is een klein shopping-center en de eerste winkel die we zien is een drank en sigarettenwinkel. Ik denk dat er in Belgie weinig banken beveiligd zijn zoals deze winkel. Camera’s, bewakers voor de deur, mensen mogen per twee binnen en vooral: alles ligt achter een enorm traliehek. De verkoper zit achter de tralies en achter kogelvrijglas  zijn pakjes sigaretten te verkopen. Zou het hier dan echt onveilig zijn???

We wandelen verder en bezoeken een oude boekenwinkel waar ons opvalt dat de zuid afrikaanse taal hier bijna volledig verdwenen is. Je kan hier boeken kopen in alle talen en over alle onderwerpen maar ik denk dat er in totaal 15 boeken liggen in het zuid Afrikaans. Jammer toch!

We bekijken nog een paar zeer oude en mooie gebouwen, lopen over een plaatselijke markt, bezoeken nog een winkelcentrum en uiteindelijk hebben we het gevoel dat we het wel gezien hebben. We wandelen ontspannen verder en merken dat de sfeer een beetje veranderd en dat er veel minder mensen zijn. De blanken zijn ook verdwenen maar verder is er niets dat op enig probleem wijst. Links en recht hebben we garages, een striptent en “adult world”. Een half uurtje later zijn we dan ook verbaast om in de verte ons hotel te zien. Blijkt dat we al kuierend en zonder het te merken door de levensgevaarlijke en voor blanken volledig te mijden rossen buurt gestapt zijn. We zijn wel op de hoofdbaan gebleven maar toch. Ons leven heeft aan een zijden draadje gehangen, al denk ik dat het al bij al toch wel meevalt.

We wandelen nog even over de dijk en zien een paar jonge gasten de auto’s van toeristen afwassen. Onze kar ziet na de wildparken, wegomleidingen en gravelroads heel smerig en we beslissen om morgen met de wagen naar hier te komen voor een wasbeurt. Nog even het lunapark binnen en eten doen we in pub 407, vlakbij het hotel.

 We zitten buiten op het terras te eten en daarna nog iets te drinken terwijl we duidelijk merken dat de sfeer totaal omslaat. Het is vrijdag rond 19.00u en iedereen loopt hier precies straalbezopen en gedrogeerd over straat. Achter ons, in het begin van de rosse buurt, is een bar – café waar de zwarte jongeren samentroepen. Schooiers, daklozen, pooiers met pooierbakken, hoeren, criminelen, bedelaars,…. Alles begint hier samen te komen en wanneer ik op de hoek van de straat sta te kijken heb ik na ongeveer 2min al last van een zwarte die vraagt waar ik naar kijk. Ik ben wijselijk zonder te antwoorden omgekeerd, we hebben ons drankje uitgedronken en zijn naar de kamer gegaan.

Vanuit Largo zij kamer heb ik een mooi uitzicht over de zijstraat en de plaatselijke uitgangsbuurt van Durban. Veilig op de dertiende verdieping sta ik vervolgens met een verrekijker het nachtleven gade te slaan. Het is onwerkelijk en bedroevend om zien. Ik begrijp nu waarom men toeristen aanraad om binnen te blijven of toch zeker in de strengbewaakte buurt van de hotels. Vooral de groepen vrouwen en de jongeren boezemen me angst in. Een zwerver legt zich te slapen midden op het voetpad recht tegenover ons. Na enkele minuten beginnen enkele jongeren/kinderen hem te plagen en zijn smerige deken af te trekken. Wanneer de man zich boos maakt beginnen ze hem te schoppen en te slaan. De politie passeert maar rijd gewoon verder zonder stoppen. De straat is vol mensen, allemaal zwarten die drinkend, bedelend en vechtend hun tijd passeren. Sommigen lopen op blote voeten in de vuiligheid terwijl ze aan een lege fles of karton fruitsap snuiven. Ik kan wel raden waarom ze het doen maar hoe het precies in zijn werk gaat weet ik niet. Wel werden ze er strontzat, stoned en waarschijnlijk ook gevaarlijk door.

Durban is een stad die alles heeft. Mooie gebouwen, een lekker klimaat, mooi strand en voldoende attracties en faciliteiten om de toeristen meerdere dagen te boeien. De criminaliteit ligt er echter bijzonder hoog. De stad kan je bezoeken mits je het gezonde verstand gebruikt en zeker voor donker in de veilige buurt bent. Of de sfeer je aanstaat is echter een andere vraag. Wij vonden het de moeite maar drie dagen was meer dan voldoende. Niet door de stad op zich maar constant achter je kijken, opletten en attent zijn is soms heel lastig.

Zaterdag 15 augustus. Dagje waterpret in Ushaka Marine World.

Reizen met kinderen heeft zo zijn gevolgen. Je kan niet alle dagen naar musea of oude gebouwen gaan kijken. Afwisseling en aangepaste activiteiten zijn nodig om de interesse van het kind tijdens een reis van drie weken op punt te houden. Wanneer zij zich blijven amuseren is het voor de ouders ook veel leuker om en meer ontspannen reizen.

Eén van de redenen dat ik drie dagen Durban gepland heb is, behalve dat het mooi op de route laigt, het Ushaka Marina World. UShaka bestaat eigenlijk uit 2 delen: Sea World en Wet 'n Wild. Ook vind je er heel veel winkels en eettentjes.

Wet 'n Wild is een soort waterpretpark voor het hele gezin, te vergelijken met Aqualibi maar dan groter.

Sea World is een prachtig aquarium/dolfinarium. Er zijn o.a. shows te zien met dolfijnen en zeeleeuwen en er is een pinguïnkolonie. In een oud scheepswrak is een prachtig aquarium gebouwd met daarin alle vissen die in en rond Zuid-Afrika te zien zijn. Van haaien, roggen en schildpadden tot kleine tropische rif-vissen. Tegen betaling is het ook mogelijk een duik te maken in het Open Ocean bassin in dit aquarium. Voor 350 ZAR (ongeveer 35 euro) kan je een half uur duiken tussen de roggen, barracuda's, trevallys en andere tropische vissen in een zeer grote tank met een diepte van ongeveer 6 meter. In het wrakje op de bodem bevindt zich een grote murene. Ook is het mogelijk te snorkelen tegen betaling in enkele tanks en kan je in een glazen koker afdalen in een tank met haaien.  UShaka Marine World is gelegen in het centrum van Durban, direct aan de Indische Ocean. Toegangsprijzen: Sea World = 90 ZAR. Wet 'n Wild = 90 ZAR. Combinatieticket = 120 ZAR

Voor Largo zou dit één van de hoogtepunten van de reis moeten worden natuurlijk. We vertrekken dan ook lekker op tijd, rijden tot het Marine World en merken dat het betrekkelijk rustig is voor een zaterdag. Eén probleem, het park en de bijhorende zwembaden liggen vlakbij de oceaan, prachtig uitzicht maar het is hier wel nog steeds winter! 22 graden is niet koud maar om te zwemmen, tel daarbij een frisse wind, is niet leuk. We besluiten om eerst het aquarium te doen.

Het aquarium in het oude scheepswrak is prachtig. Grote en zeer mooie vissen, pijlstaartroggen, haaien, en andere inwoners uit de zee kijken je vanuit gigantische aquariums aan. De aquariums zijn op een formidabele manier in het scheepswrak ingepast zodat het geheel een speciaal sfeertje krijgt. In de kleinere aquariums, bij de kleineren vissen zijn op een voortreffelijke manier originele stukken uit vergane scheepswrakken voor de kust van Durban opgesteld en ingepast. Zo zie je sommige vissen zwemmen tussen kroonluchters uit schepen die jaren geleden gezonken zijn.

We lopen hier zeker anderhalf uur verwonderd rond als de dolfijnenshow begint. De show is professioneel gemaakt, met Afrikaanse dansers en al, en alweer valt het enthousiasme van de mensen op. Ook hier is de show geen verplicht nummertje voor de toeristen maar hebben de dansers en “acteurs” plezier in wat ze doen.

Na de dolfijnenshow gaan we nog het serpentarium bezoeken. Hier hebben ze een verzameling van de gevaarlijkste en giftigste dieren ter wereld. De grootste pythons, de giftigste slangen, waaronder de black mamba en andere lieverdjes. Ook de Afrikaanse pofadder die we eerder al ontmoet hebben ligt hier vergezeld van het bordje: dood de meeste mensen in Afrika. Daar zijn wij gelukkig aan ontsnapt. Het interieur van dit slangenpark is alweer formidabel. Overal hoor je enge geluidjes, zie je wel iets bewegen of voel je iets langs je benen glijden. Je ziet dan ook de meeste mensen voorzichtig verder stappen en fluisteren tegen elkaar. Even verder zitten giftigste dieren van al: superkleine, felgekleurde kikkertjes. De dieren zijn zo klein dat je werkelijk in de glazen bak moet piepen om ze te kunnen zien. De mensen gluren in de glazen kast naar de giftige kikkers en wanneer dan plotseling en naast hen een speciaal daarvoor geplaatst houten kistje begint te schudden en beven zie je meer dan één persoon gillend weglopen. Na de vogelspinnen komen we nog in een soort museum en daarna is het tijd om de zwembroek aan te trekken.

Het waterpretpark is alles wat je ervan mocht verwachten. Reuze glijbanen, glijbanen waar je met banden afkomt, snelle en supersnelle glijbanen, kortom alles voor een volledige dag waterpret. Eén minpunt: het is ijskoud als je uit het water komt. De wind die van over zee komt zorgt ervoor dat je het onmiddellijk ijskoud hebt wanneer je uit het water komt. Het leukste van dit waterpretpark is de rivier. In een autoband drijf je rustig op het water terwijl je watervalletjes, grotten, “rot”kinderen die je met een waterpistool nat spuiten passeert. De toch duurt wel 15 min en je ziet van op het water een groot deel van het park. Vlak voor het einde van de rivier passeer je een grot met langs beide kanten glas. We konden ons geluk niet op wanneer we merkten dat we naast de haaien aan het drijven waren.

Wanneer je in Zuid Afrika bent is Durban, ondanks alle gevaar en negatieve reacties, toch een aanrader en dan mag je zeker het Ushaka Marine World niet vergeten. Trek hier zeker een volledige dag voor uit. Niet alleen de kinderen zullen zich amuseren maar ook de volwassenen zullen een geslaagde dag beleven.

Rond 16.00u sluit het park in deze periode van jaar (het is nu al echt heel koud) en we rijden terug naar de parking waar we gisteren de jongeren auto’s hebben zien wassen. Ook vandaag zijn ze aanwezig en ik ben nog maar pas de parking opgereden of er staat er al eentje naast onzer wagen. Voor drie euro geeft hij de wagen een volledige wasbeurt. We gaan akkoord en de jongeman verdwijnt om water. Even later is hij terug met een emmer water en zeep en hij begint vol goeie moed de wagen in te zepen. Na 5min komt er een grote struise neger voorbij die iets tegen de jongen zegt waarna deze het op een lopen zet. Wij staan daar met een half ingezeepte auto en weten uiteraard niet wat er gebeurt. We wachten nog 2 min tot twee politieagenten bij ons komen. Ze zien de halfingezeepte wagen en beginnen te schrijven. Blijkt dat het verboden is om je auto te laten wassen op straat bij deze jongeren. Wanneer ik vraag of dit ergens aangeduid staat zegt de agent dat dit niet het geval is dat wij dit niet konden weten, zijn collega schrijft echter vlijtig verder. Al konden wij het niet weten toch wordt er proces verbaal opgesteld en als ik niet akkoord ben kan ik het altijd aan de politierechter uitleggen zeggen ze. Ik wordt enorm boos, stap in waarna de agent nog vlug de boete tussen mijn natte ruitenwissers stopt terwijl ik al weg rij. Ik stop, stap kwaad uit en gooi de boete op de grond, met als resultaat dat ik bijna een tweede boete krijg voor sluikstorten. Ik raap het papier terug op en we rijden snel verder. We laten de wagen dan maar wassen in een garage en het ergste is dat de carwash hier……………2euro kost. Zelfs een euro minder dan op straat. Toch heb ik nog altijd mijn bedenkingen bij het optreden van de politie. Toeristen verwittigen doen ze niet maar ze schrijven wel onmiddellijk boetes. Gisteravond werd rechtover het hotel een dakloze in elkaar getrapt en gepest terwijl zij voorbij reden maar dan hadden ze blijkbaar minder zin om uit te stappen. De jonge zwarte mannen die de auto’s wassen doen in ieder geval nog iets nuttigs om aan geld te komen, ze stelen of bedelen niet en ze vallen niemand lastig. Toch is het verboden dus iedereen die in Durban komt……………rij verder met een vuile auto of laat hem wassen in een carwash, niet op straat!!!

Nadat ik een beetje gekalmeerd ben en we ons opgefrist hebben rijden we terug naar het Ushaka Marine park want bovenin het scheepswrak schijnt een superlekker restaurant te zijn. Het restaurant is er effectief maar zonder reservering en dat op zaterdagavond blijkt onmogelijk te zijn. Het restaurant zit propvol en om buiten te staan wachten heb ik geen zin.  In het nabijgelegen winkelcentrum is er een mooi en goed uitziend restaurant met een uitgebreide viskeuze op het menu. We eten er lekker tot we een enorme kakkerlak over de grond naar ons toe zien komen. Ik dacht al dat er vreemde dieren in mijn bord lagen…. Wanneer de ober merkt dat ik het beest gezien heb gaat hij beschaamd en blozend naar achter. We denken maar dat het in landen als deze onmogelijk is om ongedierte buiten te houden en laten het ons verder smaken.

Zondag 16 augustus. Vlucht van Durban naar Port Elisabeth + rit naar Plettenberg Bay.

Vandaag vroeg uit de veren, koffers pakken en de auto in op weg naar de luchthaven. We verlaten Durban, en eigenlijk ben ik er blij om, en we vliegen naar Port Elisabeth. Port Elisabeth heeft als bijnaam “the friendly city” maar toch blijven we daar niet. De stad ligt aan het begin (of het einde te zien uit welke richting je komt) van de tuinroute en het is de bedoeling dat we vanmiddag nog verder rijden tot Plettenberg Bay waar we geboekt hebben in de La Vista Lodge.

De rit naar de luchthaven duurt een half uurtje en de wagen inleveren duurt 10min. Spijtig genoeg krijg ik geen bewijs dat we de wagen in goede staat afgeleverd hebben maar men verzekerd ons dat dit de normale gang van zaken is. Hopelijk krijg ik thuis geen gepeperde rekening aangeboden.

De vlucht duurt ongeveer 1 uur en 20 min. En we vliegen met een wel heel klein toestel. Bij aankomst vinden we direct onze koffers en de nieuwe wagen ophalen verloopt alweer vlot. We zijn gelukkig als we merken dat het precies dezelfde toyota is als hiervoor.

We vertrekken en raken zonder problemen uit Port Elisabeth en even later zitten we dan ook op de prachtige tuinroute. De weg is één grote baan in perfecte staat en af en toe krijgen we de zee en verschillende kleine stadjes en mooie baaien te zien. Het echte vakantiegevoel dringt zich op. Dat vakantiegevoel brengt kennelijk ook honger mee en we besluiten in het eerste het beste dorp te gaan eten.

Dat dorp blijkt Jeffrey’s Bay te zijn. Een formidabel, klein en gezellig dorpje waar je terug overvloedig het sappige “zuid Afrikaans” hoort spreken. Het was alweer enige dagen geleden dat we deze taal nog gelezen of gehoord hadden. Hier is alles echter weer traditioneel, en de sfeer is zeer rustig. We wanen ons eigenlijk meer in een amerikaans plattelandsdorp dan in amerika. We zien families in hun beste kleren lopen, ganse gezinnen zitten om half drie in de namiddag nog samen aan tafel en de sfeer is zeer ontspannen.

We besluiten om te gaan eten in coffee shop en restaurant “gisters”. Het restaurant is fantastisch ingericht met een oude piano, rekken met zelfgemaakte confituur, alle tafels en stoelen zijn een samenraapsel van verschillende grote, vorm en kleur. De kassa is er eentje uit de vorige eeuw en het geheel straalt een zekere charme uit. Is het de vermoeidheid, de sfeer of het interieur dat mijn keuze van het eten heeft bepaald?

Nadat we de menukaart hebben gekregen lachen we om de gekke zuid afrikaanse namen die op de kaart staan. Hoe ik op het idee kom weet ik nog steeds niet maar terwijl Largo een hamburger besteld en Anouck zalm neemt besluit ik……………….”kerryafval” te nemen. Ik vond de naam leuk denk ik. De serveerster brengt een mooi bord met rijst en groentjes en tot daar toe is alles in orde. Het volgende is iets minder: een kom met een gifgroene substantie in moet mijn kerrieafval voorstellen. Wanneer ik in de pot begin te roeren draait mijn maag om en verdwijnt mijn honger als sneeuw voor de zon. In de pot ligt dus echt afval! Daarom noemen ze dit gerecht zo….. ik vind naast een paar dingen die ik niet kan benoemen: nieren, lever, hersenen, teelballen, tanden, botten, huid, vet, en zelfs een stuk van een dier waar nog haar opzit!!! Na lang nadenken besluit ik één en ander in mijn mond te steken maar wanneer ik een stukje tegenkom waar ik 10 minuten op moet knabbelen eer het fijngemalen is besluit ik vandaag een vegetarische dag in te lassen. Ik stort mij dan ook met vernieuwde moed op mijn rijst en groentjes. De pot met “kerryafval” gaat bijna onaangeroerd terug. Een kannibaal kan hier waarschijnlijk zijn geluk niet op.

We rijden verder en stoppen bij een walvissenuitkijkpunt. Gewoon een mooie plaast tussen de huizen waar je een goed zicht hebt op de zee. Spijtig genoeg is er geen walvis te zien. De tuinroute is zoals gezegd een prachtige weg maar de echte schoonheid kunnen we in deze tijd van het jaar niet zien. De vele bomen en struiken die hier aan de kant staan vertonen wel de eerste bloesems en hier en daar zie je al wel een bloem maar de grote massa veelkleurige bloemen waarvoor deze streek bekend is zien we niet. Daarvoor zijn we een maand of twee te vroeg.

Even verder komen we aan een gigantische brug die bekend staat als de plaats waar de grootste bungee-jump ter wereld gedaan kan worden. We parkeren de auto en lopen een eindje richting ravijn. Vanaf een mooi terras kan je zien hoe verschillende waaghalzen zich in de diepte storten. Voor geen geld ter wereld zou ik dit doen. Ik sta aan de rand van de ravijn en kan onder mij de bodem niet eens zien. Ik vraag de prijs en besluit dat het te duur is, anders had ik wel gesprongen…..denk ik.

We volgen de mooie weg en komen uiteindelijk in Plettenberg aan. Plettenberg is waarschijnlijk één van de mooiste badplaatsen aan de tuinroute. Toch is de stad minder toeristisch en dus veel rustiger dan het nabijgelegen en populairdere Knysna.

We vinden zonder problemen de la Vista Lodge die gelegen is in een soort residentiële wijk. De poort voor de lodge is gesloten maar wanneer we aanbellen worden we verwelkomt door Michele, een engelse dame op leeftijd maar ongelooflijk vriendelijk. De ontvangst is familair en hartelijk. Inchecken hoeft niet, mijn naam kent ze, en wanneer ze ook de namen van vrouw en kind heeft vernomen worden we naar onze kamer gebracht. Ik heb via internet van Michele een flinke “winterkorting” gekregen want anders was de prijs redelijk duur. Nu hebben we voor twee nachten de Blue Lagoon Suite geboekt. De kamer is fantastisch. Een gigantisch bed, tv, airco, bar, safe, aparte slaapkamer voor Largo, badkamer met bad en douche, gratis koffie, water en karaf sherry en bovenal……..een prachtig uitzicht op de indische oceaan en de baai en het starnd van Plettenberg vanuit de slaapkamer en zelfs vanuit ons bed. Dit is echt een droom. Ik hoop dat er morgenochtend, wanneer we wakker worden walvissen voor de kust liggen. Michele geeft ons nog enkele adressen voor het avondmaal en we kiezen voor een pub vlakbij het water. Het Lookout and Desk restaurant is een café- restaurant dat in de trotter staat aangeprezen. Largo eet voortreffelijke mosselen en ik neem de visburgers. In de trotter reisgids staan de visburgers als specialiteit aangeprezen en terecht. Het smaakt mij al veel beter als deze middag!

Maandag 17 augustus. Walvissafari in Plettenberg Bay.

Vandaag zou één van de top dagen van deze vakantie moeten worden. Eén van de redenen waarom ik naar Zuid Afrika wou komen was de mogelijkheid om walvissen te zien. De maand augustus zou een ideale maand zijn om walvissen te spotten omdat ze dan komen paren voor de kust en Plettenberg zou een goede plaats zijn. Ik heb dan ook van thuis uit een tour geregeld bij Ocean safari’s. De prijs was 150€ voor een boottocht van 2u.

Wanneer we aankomen aan het kleine bureautje krijgen we direct te horen dat er vanmorgen nog geen walvissen gezien zijn. Een goed begin is alles! We krijgen een zwemvest overhandigt en samen met de gids vertrekken we richting strand waar de boot ligt te wachten. Ik voel mij wel redelijk belachelijk lopend over straat met een dikke zwemvest aan.

De boot ligt op het strand, we stappen in en worden door een tractor redelijk spectaculair in zee “gekatapulteerd”. We zijn vertrokken. Ongeveer 10min later stopt de boot en wijst onze ervaren gids een zwart stipje aan in het water. Onze eerste walvis blijkt een redelijk jong dier te zijn en komt voorzichtig dichterbij. Nu is het probleem met walvissen dat ze in het water leven en dat poseren niet echt één van hun hobby’s is. Ik trek ongeveer 25 foto van de Indische oceaan maar geen enkele foto waar een stukje walvis opstaat. Het dier komt boven en duikt direct weer onder waarna het weer een tijdje zoeken is waar hij zich bevind. Op een gegeven moment zwemt hij zelfs onder de boot door, ik blijf maar foto’s trekken terwijl ik verwoede pogingen doe om mijn evenwicht op de schommelende boot te bewaren. Uiteindelijk, lukt het mij om een foto te trekken met één klein zwart puntje op. Met een beetje goeie wil en fantasie kan je er een stukje walvisstaart in herkennen.

We varen verder en zien op de rotsen zeehonden liggen luieren in de zon. Ongelooflijk eigenlijk hoe hoog de dieren op de rotsen gekropen zijn. Verder zien we nog water, grote golven en kotsende medepassagiers maar geen enkele walvis. De gids en kapitein doen hun uiterste best maar nergens een walvis te bekennen. Uiteindelijk keren we teleurgesteld na een twee uur durende tocht, waarbij mijn maag zich meer dan eens heeft omgedraaid, terug met een foto van 150€ waarop een zwart puntje staat. Dit had dan één van mijn topdagen moeten worden. De eerlijkheid gebied mij echter te zeggen dat wanneer we terug kwamen bij ocean safari’s en de volgende groep toeristen klaar stond om te vertrekken de mensen verwittigd werden dat er geen walvissen te zien waren. De mensen van oceans safari’s doen hunbest enb zijn heel eerlijk maar als er geen walvissen zijn…………………dan zijn ze er niet.

We vertrekken en gaan op aanraden van Michele naar het vogelpark Birds of eden. Het park is een groot stuk “oerwoud” waar ze enorme netten over hebben gehangen en waar verschillende soorten vogels in  hun natuurlijke habitat leven. We betalen 45€ voor een combiticket met monkeyland waar we deze namiddag naartoe gaan.

Onmiddellijk na de ingang zit er een kleine groene vogel die mooi blijft zitten wanneer we dichterbij komen en zelfs op ons hand komt zitten. Het dier is een soort papegaai-achtige en heeft een scherpe snavel die hij uiteindelijk ook in mijn hand zet. Een mevrouw met een (lelijke) groene, donzige sjaal passeert en de vogel vliegt er naartoe waarna hij zich op de dame haar schouder nestelt. De dame komen we later nog meerdere keren tegen en de vogel is steeds bij haar gebleven gedurende de volledige tocht. Blijkt dat hij verliefd was op de (echt heel lelijke) sjaal.

We wandelen verder door de mooi omgeving en zien verschillende vogels in diverse kleuren. Plotseling duikt er redelijk grote kaketoe naast ons op. Het is een mooie sneeuwiite vogel en hij blijft vlak bij ons zitten. Wanneer Anouck voorzichtig haar hand op de houten balustrade legt komt het dier op haar hand zitten. Leuk! Het probleem is echter de vogel er weer af te krijgen. Wanneer je hem wil wegduwen pikt hij gewoon in je hand. Ik offer mij op en neem het dier voorzichtig over. We amuseren ons met de grappige vogel die niet weg wil maar wanneer hij rare bewegingen begint te maken en ik iets klein maar hards over mijn hand voel schuren wil ook ik er van af. Hij is het er echter niet mee eens maar uiteindelijk lukt het mij toch om na enkele venijnige “pikken” van zijn snavel hem op de balustrade te zetten. De vogel laat nog een klein stukje van zijn danskunsten zien want wanneer je voorover buigt doet het dier hetzelfde. Buig je naar rechts dan gaat hij mee en buig je over naar links doet de vogel je precies achterna. Een Amerikaanse rapper kan er nog iets van leren!

Even verder zit een mooie rode vogel. Naast het dier is een toilet geplaatst en Anouck wil daar even van gebruik maken maar de vogel is het er niet mee eens. Wanneer Anouck naar de deur gaat zet de vogel zich ervoor en begint hij in mijn vrouw haar tenen te bijten. Blijkbaar doet het pijn want Anouck haar natuurlijke behoefte is plots voorbij. Waarschijnlijk heeft het dier eieren daarbinnen liggen.

We komen nog massa’s vogels tegen: grote papegaaien die rakelings boven je hoofd scheren, flamingo’s, kaketoes, en andere soorten in de meest opvallende en verschillende kleuren. Wanneer we iets gaan drinken komen de vogels bij ons aan tafel zitten. Eentje komt bovenop mijn hoofd zitten en begint in mijn oren te bijten. En pret dat we hadden! Mijn oorbel heeft het dier zijn volledige interesse en ik ben dan ook blij wanneer de ober met een bus water de vogel  van mijn schouder spuit. Ook Anouck krijgt tijdens het eten meermaals bezoek.

Birds of Eden (www.birdsofeden.co.za) is  een aanrader, niet alleen voor kinderen maar ook volwassenen zullen er van genieten.

Naast het vogelpark is Monkeyland. Om veiligheidsredenen is het hier verboden om alleen rond te lopen en dus we vertrekken we met begeleiding van een gids. De man verteld in perfect engels alles over de apen en we zien dan ook op twee uur tijd alle soorten apen die hier en in de rest van afrika leven . Een grote witte aap, kleine aapjes, grote apen, vechtende apen,….. Vooral de ringstaart apen bekend uit de tekenfilm Madagascar trekken Largo zijn aandacht. Wanneer hij echter het lied “i like to move it, move it” begint te zingen houden ook zij het voor bekeken. De wandeling gaat verder en we loen over de derde grootste hangbrug ter wereld. Het ding schommelt en beweegt dat het een lieve lust is maar toch is het leuk en vooral een mooi zicht in deze aangelegde wildernis.

Op weg naar huis komen we nog enkele spelende kinderen tegen. Ze zijn aan het spelen met hun i-pod en playstation. Uiteraard is dit niet waar, ze zijn aan het spelen met wat in Afrika HET speelgoed voor de kinderen lijkt: een autoband. Wanneer we vragen of we een foto mogen nemen gaan ze fier naast elkaar poseren en komt er eentje in de verte roepend afgelopen om te wachten want hij wil ook op de foto. Dit blijven de leukste en mooiste foto’s die een mens kan nemen.

Eten doen we in een Portugees restaurant in Plettenberg (tegenvaller) waarna we terug gaan naar onze fantastische lodge. Wie ooit in Plettenberg wil verblijven raad ik één adres aan: de La Vista Lodge (www.lavista.co.za). U kan mij altijd mailen voor meer info.

Ondanks de tegenvallende walvissen safari is deze dag één van de leukste van de reis geworden. Zo zie je maar: je kan plannen zoveel je wil, ter plekke kan er van alles veranderen en moet je jezelf zoveel mogelijk flexibel opstellen.

Dinsdag 18 augustus. Plettenberg Bay – Oudtshoorn.

Onder een stralend lentezonnetje ontbijten buiten op het terras van de lodge. De laatste drie dagen hebben we temperaturen tussen de 23 en 30 graden gekregen en ook vanmorgen is de lucht stralend blauw. We eten het voortreffelijke ontbijt buiten et zicht op de baai en de Indische oceaan. Spijtig genoeg liggen er geen walvissen voor de kust, anders had het paatje compleet geweest. Michele doet nog een babbeltje met onsen weet ons te vertellen dat we richting slecht weer rijden. Felle regenbuien zouden de streek rond Kaapstad teisteren en komen via Stellenbosh en Oudtshoorn verder het binnenland in. Met spijt in het hart verlaten we dan ook de prachtige  La Vista Lodge en rijden naar……………Oudtshoorn.

Net voorbij Plettenberg zien we het meest toeristische deel van de tuinroute nl. Knysna. Knysna is een gezellig dorp waar de rijke zuid afrikanen in de zomer zelf graag verkoeling komen zoeken aan de kust. Ongeveer 10km krijgen we weer een bewijs van de harde realiteit en de enorme diversiteit van Zuid Afrika. Terwijl Plettenberg en Knysna schitterende dorpjes zijn met veel luxe en al wat je wil komen we net voorbij Knysna, op dezelfde grote baan, weer een enorme krottenwijk tegen. Langs alle twee de kanten van de baan staan enkele golfplaten rechtop gezet wat dan meteen het volledige gezin onderdak moet bieden. De kinderen lopen buiten te spelen en de mensen zelf lijken in hun lot te berusten terwijl 10km verderop het geld buiten stroomt. Zelf proberen ze er het beste van te maken, de vrouwen doen de was op straat en de mannen lopen rond in de vervuilde straten tussen de krotten. Het geduld en de berusting van deze mensen dwingt respect af en hopelijk zal ik hier nog eens aan terugdenken wanneer ik eens een mindere dag op het werk heb!

We  bereiken Oudtshoorn en het weer valt goed mee. 22 graden en zonneschijn dus meer moet dat niet zijn. Gelegen tussen de Outeniqua en de Swartberg bergen ligt Oudtshoorn met zijn vele toeristische bezienswaardigheden. Oudtshoorn is het centrum van de struisvogelindustrie en de  nationale monumenten vormen deel van de stad en men kent deze vooral als "verenpaleizen".
Deze verenpaleizen zijn er gekomen door de grote vraag naar struisvogelveren tijdens de periode 1875-1910. De veren waren zo populair dat de prijs zelfs hoger ging dan de prijs van goud of diamant.
Net buiten de stad op de weg naar de Cango grotten heb je de Cango Wildlife Ranch, makkelijk te erkennen aan de krokodillenkop aan de ingang. Deze range is ook gespecialiseerd in de kweek van luipaarden.
Als wereld hoofdstad van de struisvogels vind je uiteraard vele struisvogelboerderijen in deze regio dus het mag geen toeval zijn dat we ook een bezoekje brengen aan zo een struisvogelboerderij en wie weet zit er nog een ritje op de struisvogel in. De bekende Cango grotten behoren tot één van werelds natuurlijke wonderen en je kan er dagelijks een toer maken die net een uur duurt.

We hebben de Cango Ostrich Show farm uitgekozen voor ons bezoek aan de struisvogelboerderij omdat deze boerderij iets kleinschaliger is en vooral aandacht aan de kinderen geeft. We betalen 12euro voor drie personen en een begeleide rondleiding van ongeveer een uur. Na een korte uitleg over het vroegere leven in Oudtshoorn en de vergane glorie van weleer kunnen we de boerderij bezoeken. Als eerste zien we een pasgeboren vogel (2 uur oud) die nog in een soort van broeikast zit. Het dier ziet er schattig uit en bekijkt ons alsof we vreemde wezens zijn. Waarschijnlijk zijn we dat ook.

Vervolgens gaan we tusssen de volwassen struisvogels en krijgen allerlei interessante info. Vooral het feit dat sommige vogels een rot karakter hebben dat struisvogels een topsnelheid van rond de zeventig per uur kunnen halen en dat een kwade struisvogel een volwassen man kan doden blijft hangen.

Even verder komt het hoogtepunt voor Largo. Een struisvogel wordt een doek over de kop getrokken om kalm te blijven waarna hij er mag opzitten. Alsof dit nog niet genoeg is mag hij er even later zelf even meerijden, onder begeleiding en zeker niet tegen zeventig per uur weliswaar maar toch…..

Een beetje verder staan enkele struisvogels vlakbij de afsluiting en onze gids duwt ons een emmer voedsel in de handen waarna de dieren over onze schouders het eten uit de emmer pikken. Langs alle kanten voel ik de struisvogels in mijn nek kriebelen en dit zou dan een nekmassage moeten zijn. Even verder ontdekken we nog hoe sterk een struisvogelei eigenlijk wel is want als volwassen man mag je er bovenop gaan staan. Het ei zal niet breken als je onder de tweehonderd kilo weegt, dat is namelijk het gewicht dat de eieren kunnen dragen.

Na een uurtje zit de tocht erop en bezoeken we nog heel even een veel te dure souvenirs winkel waarna we vertrekken. We rijden naar de cango Wildlife Ranch.

Zuid Afrika heeft een rijk aanbod aan wildlife, maar voor de echte avonturier  is er nu iets totaal anders; kooiduiken met krokodillen! Het is de nieuwste attractie van de Cango Wildlife Ranch in de kleine Karoo, waar maar liefst 400 krokodillen en alligators leven. Deze dieren worden op de ranch gekweekt en zelfs wereldwijd geëxporteerd. En nu heb je als bezoeker de kans ze van heel dichtbij te zien!
Wie de uitdaging aangaat, neemt plaats in een grote kooi onder water terwijl de vriendelijke bijters nieuwsgierig rondjes om de kooi heen draaien. Kinderen die zich dapper genoeg voelen en ouder zijn dan twaalf jaar, mogen ook in de kooi maar enkel onder begeleiding van een ouder. Het is ook mogelijk om de krokodillenvijver van bovenaf bekijken. Een wiebelende hangbrug leidt je dan over de krokodillen-kloof terwijl de krokodillen je goed in de gaten houden.

In de Cango Wildlife Ranch leven ook wilde cheeta's en andere grote katten zoals Bengaalse tijgers. Behalve grote roofdieren heeft de Cango Ranch ook een paar vriendelijke beesten zoals kangaroes, verschillende felgekleurde papegaaien, Taiwanese varkentjes en ook otters. Voor kinderen is er een waterspeeltuin met waterkanonnen, waterjets, klimwanden en een kinderboerderij. Het park heeft ook internationale bekendheid voor haar inzet en bescherming van bedreigde diersoorten. Vooral de witte leeuw en de Bengaalse tijgers maken indruk en het is dan ook onnodig te zeggen dat Largo zich amuseert (maar duiken bij de krokodillen hoeft niet voor hem). Wie trouwens zin (en geld te veel heeft) kan ook met de cheeta’s, tijgers en kleinste leeuwen op de foto. De prijs is een ander verhaal. We eten in het restaurant nog een brochette van struisvogel- en krokodillenvlees. De struisvogel was veel te hard gebakken maar de krokodil was zeer lekker!  Toch is deze ranch een aanrader. Het is geen park en geen dierentuin maar toch leven de dieren er betrekkelijk vrij en kan je er rustig  vrij rondlopen.

Tegen 17.00u verlaten we het park en gaan we een slaapplaats zoeken. Voor de volgende twee nachten heb ik geen hotel geregeld want ik wou eens weten hoe het voelt niet te weten waar je straks gaat slapen. In Zuid Afrika geeft dit geen speciaal gevoel omdat je zowat op elke straathoek wel kan gaan slapen. We vinden dan ook tamelijk snel een geschikte slaapplaats voor een redelijke prijs. We kiezen voor le Roux’s guesthouse in centrum Oudtshoorn. Het guesthouse heeft slechts drie kamers en je logeert als het ware bij de mensen thuis. De kamer is klein maar proper en ruim voldoende voor één nacht. Er is een klein zwembad (veel te koud natuurlijk) en ontbijten doen we morgenochtend in de eigenaars hun huis. De ontvangst is zeer vriendelijk.

Op aanraden van onze gastheer gaan we eten in Oudtshoorn in “de kolonie”. Het restaurant is gelegen in een oud herenhuis en straalt een zekere charme uit. De kaart is echter zeer beperkt, de prijs is dit niet. Ik kies een soort vis uit en het eerste stuk is best lekker. Wanneer ik echter het tweede stuk begin spuw ik het bijna uit. Ik laat Anouck van de rotte vis proeven, zo ben ik dan ook wel weer, en ook zij vindt het niet lekker. Vreemd want die eet normaal alles. Ik roep de serveuse, leg mijn probleem uit waarna zij met mijn bord verdwijnt. Even later komt de kok erbij en verteld me dat hij geproefd heeft en dat er met mijn eten niks mis is waarna hij weer richting keuken gaat. Ondertussen zijn ook mijn aardappelen en groetjes verdwenen dus hier zit ik dan. We vertrekken dan ook zonder dessert en uiteraard zonder fooi te geven. Tip: ga in Oudtshoorn NIET eten in “de kolonie”

30-07-2009, 00:00 geschreven door sammy tempels  

Woensdag 19 augustus. De kleine karoo van Oudtshoon naar Stellenbosch.

Vanmorgen opgestaan en onmiddellijk gezien dat de weermannen in Zuid Afrika ook hun job kennen. De voorspelde regen is gearriveerd. Buiten is het grauw, grijs, koud en donker en dat terwijl we aan onze op één na langste rit van de reis gaan beginnen. We rijden door de kleine Karoo over de R62. dit is één van de mooiste wegen van het land en we rijden naar Stellenbosch. De R62 of route 62  is een toeristische route die de provincies West-Kaap en Oost-Kaap doorkruist en Kaapstad via Oudtshoorn en de Langkloof met Port Elisabeth verbindt. Daardoor is het ook een landschappelijk attractiever alternatief voor de drukkere N2 autoweg. Route 62 biedt heel wat interessante haltes zoals het historische stadje Montagu met de spectaculaire natuur van Kogmanskloof. Verder oostwaarts slingert de R62 zich via Barrydale en Ladismith naar Oudtshoorn en de Kleine Karoo.

Door het zeer slechte weer zien we echter weinig van het mooie dat deze weg te bieden heeft. We rijden tussen bergen op een mooie grote weg met haarspeldbochten en mooie uitzichten. Op de bergen ligt sneeuw en het doet toch een beetje vreemd aan om sneeuw te zien in afrika. De temperatuur is ondertussen gezakt tot onder de 5 graden! Vlak voor Stellenbosch  kan je kiezen om de tunnel te nemen (betalend) of over de bergpas ter rijden. Ik kies de bergpas en kom ik nog slechter weer terecht. Tussen de wolken en de mist zien we kleine watervallen van de bergen naar beneden komen en af en toe krijgen we een glimp van de omgeving door de mist door te zien. Bij helder weer moet dit een prachtroute zijn.

Stellenbosch is een belangrijk centrum voor de Zuid-Afrikaanse wijnbouw. Voor toeristen is Stellenbosch vooral aantrekkelijk vanwege de vele oude huizen in Kaaps-Hollandse stijl. Met name de Dorpsstraat is schilderachtig te noemen met Oom Samie se winkel. De vele eiken zijn een overblijfsel van de grote behoefte aan eikenhout in de begintijd van de wijnboerderijen. De van oorsprong Europese wijnboeren waren namelijk gewend hun wijnvaten van eikenhout te maken. Stellenbosch wordt daarom ook wel Eikestad genoemd. Omdat de eiken door het Zuid-Afrikaanse klimaat veel sneller groeiden dan in Europa, bleek het eikenhout al snel te sponzig, en dus ongeschikt, om wijnvaten van te maken.

Stellenbosch zal zeker een bepaalde sfeer en charme hebben maar met dit weer merken we er weinig van. Neem daarbij dat niemand van ons een wijnliefhebber is en we rijden dan ook een beetje doelloos rond. Uiteraard is er nog de “verplichte stop” voor iedere toerist namelijk “oom samie se winkel”.
In Dorp straat ligt het bekende Oom Samie se Winkel. Een winkel die sinds haar oprichting zo'n 200 jaar geleden nog geen spat is veranderd! Hier kun je neuzen naar spullen uit vroegere tijden, zoals antieke gebruiksvoorwerpen en kleding, maar ook wijnen en vers fruit. Vroeger ging hier alles via ruilhandel, tegenwoordig kun je natuurlijk gewoon betalen met de Zuid-afrikaanse rand. De spullen die hier verkocht worden gaan van oude koektrommels tot kledij, van snoepgoed tot juwelen en dat in een winkel waar stokoude foto’s en spreuken de muren sieren. Ook de dame’s achter de toonbank zien er……… van respectabele leeftijd uit en dus passen zij perfect bij het interieur. Veel heb ik hier niet zien verkopen maar een bezoekje moet je zeker brengen wanneer je in Stellenbosch bent.
We gaan alweer op zoek naar een slaapplaats en dit keer verloopt het iets moeilijker. We vinden een paar adressen niet, ééntje is niet thuis en de andere vraagt veel te veel geld voor een veel te kleine kamer. Omdat we niet precies weten wat we met dit kl…..weer nog moeten doen vandaag bel ik naar ons hotel in Kaapstad waar we de laatste  nachten zouden slapen. Onze kamer is vandaag ook vrij dus we kunnen afkomen.
We vertrekken richting Kaapstad en rijden reddeloos verloren. Uiteindelijk maken we rechtsomkeer en na 25km zit ik terug op de juiste weg. De verkeerde weg liep trouwens weer door verschrikkelijke krottenwijken. We arriveren in ons hotel: de Tafelberg guesthouse gelegen op de flanken van de wereldberoemde berg en dus met een uitzonderlijk uitzicht. Via de ramen aan de zijkant van de kamer kunnen we de Tafelberg bekijken en het grote raam vooraan in de kamer biedt uitzicht op Kaapstad en de baai!
Het tafelberg guesthouse heb ik ontdekt toen ik een boek van de vlaamse televisiemaker Karl Symons las: de smaak van Kaapstad.  Karl maakte toen voor VTM een reisprogramma waarin hij bekende Vlamingen meenam naar op ontdekking naar Kaapstad. De bekende mensen logeerden toen in het Tafelberg guesthouse. Het zijn dan ook de gezichten van de vele bv’s die ons bij aankomst vanaf de muur verwelkomen. Ik herken Peter Van den Begin, J M De Decker, J L Dehaene, Sabine Appelmans,…. En nu wij dus ook. Ik ben benieuwd of onze foto hier komt te hangen ( ik denk het niet).
Het Guesthouse wordt opengehouden door kris en Ann, twee vriendelijke vlaamse mensen. Ann is even terug naar Belgie maar Kris en zijn dochters verwelkomen ons en geven direct een deskundige uitleg over de stad. Gewapend met een wegenkaart van waar alle leuke adressen opstaan gaan we ons opfrissen op de mooie kamer.
Autorijden in Kaapstad is helemaal geen probleem, zelfs niet in het donker. Van de grote drukte die je in een wereldstad kan verwachten merken we niets en we rijden onze eerste avond op aanraden van kris naar Het V A Waterfront. Het V A W is de oude haven van Kaapstad en omgetoverd tot de grootste toeristenlokker van de stad. Grote winkelscentra, restaurants, straatmuziek, enz….. alles wat de modale toerist verlangt. We slenteren een beetje door de shoppingmalls en gaan uiteindelijk eten in het Belgische restaurant “den anker”. Zeker een aanrader en ook hier laten de bekende Vlamingen met plezier hun handtekening achter. De muren prijken vol met handtekeningen van bekende en minder bekende goden uit ons kleine landje. Een mens zou nog blij worden dat hij er niet tussen hangt. We bestellen zeer lekker eten maar het grootste plezier beleef ik wanneer ik na drie weken mijn absolute favoriete vlaamse bier op de kaart zie staan! Ze verkopen hier Vedett!!!!!

Donderdag 20 augustus. Victoria en Alfred Waterfront in Kaapstad.

Al van bij het ontwaken merken we dat we vandaag niet op de Tafelberg zullen kunnen. De berg ligt bedekt met zijn bekende tafelkleed (zo noemen de zuid afrikanen de wolken en de mist die dikwijls rond de top van de berg ligt) en het is duidelijk dat deze mist niet snel zal wegtrekken en dat de kabellift dus vandaag niet zal werken. Na het ontbijt vertrekken we dan ook naar het Victoria en Alfred Waterfront.

 Deze haven is een van de grootste toeristische trekpleisters van Kaapstad en eveneens de ontmoetingsplaats bij uitstek voor de Kaapse inwoners. ’s Morgens in alle vroegte varen de vissers uit om vis te gaan vangen in de Atlantische wateren. Overdag keuvelen toeristen er op de terrasjes of struinen door de straten, zakenmannen ontmoeten er elkaar tijdens vergaderingen. ’s Avonds varen plezierbootjes uit voor een tocht op de zee in het licht van de ondergaande zon. Het havenkwartier is gekenmerkt door een Victoriaans-Gotische bouwstijl en er bevinden zich honderden winkels en verschillende musea, bioscopen en theaterzalen. Ook tal van restaurants en bars geven de buurt zijn levendig karakter. Waterfront is 364 op 365 dagen te bezoeken en sluit ’s avonds om 21u. Het zal zeker zijn charme hebben maar in de winter is het toch allemaal iets minder! Geen terrasjes, geen muzikanten en veel meer dan shoppen kan je niet doen.
Toch spenderen we vandaag onze dag hier en ’s avonds eten we alweer in “den anker”.

Vrijdag 21 augustus. Walvissen spotten in Hermanus.

Ik doe mijn ogen open en denk heel even dat ik in Belgie ben eind oktober ofzo. Door de dikke mist zien we de baai van Kaapstad niet eens dus de Tafelberg beklimmen is uitgesloten. Ik heb helemaal geen zin om weer te gaan shoppen in het Waterfront dus we ontbijten en vertrekken een beetje tegen onze zin met de wagen. We vinden wel iets.
We rijden een tijdje en merken dat het weer een beetje betert en dat de lucht helderder wordt. We besluiten om nog een poging te wagen om walvissen te zien en rijden naar Hermanus. Onderweg passeren we het plaatsje Betty’s Bay. Betty's Bay, dat vlak op de route (R44) naar Hermanus ligt, heeft heel wat te bieden. Onder andere de jackass of African pinguin heeft hier één van de twee "vasteland" broedplaatsen. En de mogelijkheid bestaat om deze dieren van zeer dicht bij te observeren, net zoals de walvissen(meer bepaald de Zuid kapers)die van zeer kortbij te zien zijn gedurende de maanden juni tot november.
De R44 route die loopt van Gordon's baai naar Hermanus is werkelijk adembenemend mooi en wordt zelfs aanschreven als "één van de mooiste kustbanen in de wereld"
Voor de natuurliefhebbers en wandelaars is de Harold Porter gardens een must. Hier vind je een enorme collectie aan Erica's en Proteas terug waarvan er vele enkel en alleen in dit gebied zijn terug te vinden. Het plaatsje zelf is echter nog redelijk onbekend, de meeste toeristen gaan naar “Boulders Beach” om pinguins te zien en we lopen dan ook bijna alleen tussen de honderden pinguins. De inkomprijs bedraagt……..1€p/p en je ziet werkelijk honderden pinguins. Sommigen kleintjes hebben nog steeds hun wollige vacht, anderen liggen nog te broeden en anderen zitten aan de kant of trekken naar de wilde zee. Largo amuseert zich en wij ook want het zijn eigenlijk wel heel koddige en grappige dieren. Een verzorgster stapt voorzichtig tussen de pinguins met een groot net en na 10min voetje voor voetje de zijn opgeschoven kan ze uiteindelijk een vogel vangen. Blijkt dat het dier onder de olie zit en moet gewassen worden. Dit doen ze niet hier maar de vogel wordt opgestuurd naar Kaapstad waar ze hem een speciale behandeling zullen geven en waarna hij terug naar hier komt en verder in vrijheid mag leven.
 Niet alleen de dieren maar ook de kustlijn zorgt voor spektakel. De woeste golven beuken op de rotsen en het geraas van de hoogopspattende golven maakt indruk. De kracht van de zee wordt hier nog eens zeer duidelijk. We vervolgen onze weg langs de prachtige kustweg en komen nog eens tot de conclusie dat het wel een heel mooi land is ook al zitten we niet in het ideale seizoen.
Hermanus is een zeer gezellig stadje maar bij aankomst is het duidelijk dat alles hier rond één ding draait: walvissen. Hermanus is de bekendste plaats als het gaat om walvissen te observeren. De Southern Right Whale komt het meest voor maar de Brydes en Humpback Whale worden ook wel gezien. Rond mei komen ze naar de kust van Zuid-Afrika om te kalven en te paren. De meeste walvissen zijn te zien in oktober waarna ze weer vertrekken. Er zijn verschillende manieren om ze te zien; aan wal, met een Whale watching boottocht mee of zelfs vanuit een vliegtuigje. Hermanus is de enige plaats waar de Whale Crier rondloopt, die op zijn hoorn aangeeft wanneer er walvissen in de baai te zien zijn. Mede door de walvissen is Hermanus van een onbeduidend vissersplaatsje uitgegroeid tot een stad die jaarlijks duizenden toeristen trekt. Om te vieren dat de walvissen er weer zijn, wordt elk jaar het Hermanus Whale Festival gehouden (in 2009; van 24 - 27 september).
Naast walvissen spotten kun je in Hermanus ook nog andere dingen doen zoals een boottocht maken, kajakken, shark cage diving, tandem paragliding, duiken, zeilen en paardrijden. Er zijn diverse kilometerslange, brede stranden waar je prima kunt zwemmen en wandelen.
Langs de kust loopt het Hermanus Cliff Path dat helemaal doorloopt tot in Hermanus. Op dit klifpad, dat is uitgeroepen tot natuurreservaat, is het zicht op de zee en bergen spectaculair. Hier kun je helemaal goed de walvissen spotten maar er zijn ook regelmatig dolfijnen te zien. Het is ook een uitstekende plaats om te vissen.

In Hermanus zijn 2 havens. De Old Harbour is na 1958 niet meer gebruikt en in 1970 tot nationaal monument verklaard. In het museum kun je nog zien hoe het vroeger in Hermanus ging. Het museum is verdeeld in The Historical Old Fishing Harbour en Fishermen's Village.
In de New Harbour zijn nog dagelijks de vissers te zien die hun vangst uitladen. Er is een viswinkel waar je verse vis, schelp- en schaaldieren kunt kopen.
Vanaf we onze wagen parkeren merken we dat we prijs hebben. De toeristen die massaal aan de rotsen aan de kust staan zijn allemaal druk bezig met wijzen, foto’s trekken, filmen,….het kan dus niet anders of er moeten dieren te zien zijn. We nemen onze verrekijker mee en 5min later zien we voor het eerst walvissen van dichtbij. 3 grote dieren liggen rustig in het water op ongeveer 20 meter van de kant. Het zijn prachtige en vooral machtige dieren en het is een speciaal gevoel ze zo dichtbij te zien. De dieren zwemmen echter verder en we lopen met ze mee langs de kustweg. De grote massa toeristen is ondertussen een beetje verminderd en iets verderop kan je een stukje op de rotsen gaan zitten zodat je eigenlijk met je voeten boven de afgrond en de zee zit. Onder ons beukt de zee op de rotsen en net wanneer ik denk dat de walvissen weg zijn wijst Anouck me op een zwart puntje dat dichterbij komt. Door de verrekijker is duidelijk te zien dat er alweer walvissen op komst zijn. Hermanus doet zijn naam van walvissen dorp alle eer aan. Na een tijdje verlies ik de dieren uit het oog tot plotseling één van de walvissen vlak onder ons boven water komt. Aan de verwonderde kreten van de toeristen die rond ons op de rotsen zitten te horen kan iedereen dit wel appreciëren. Verbaast probeer ik enkele foto’s te trekken en ik ben dan ook zo gelukkig als een klein kind wanneer ik later merk dat ik een mooie foto heb waar een heel grote walvissenstaart opstaat.
We vieren ons walvissenavontuur met een kleine pasta in Hermanus en vertrekken terug naar Kaapstad om voor donker in de stad te kunnen zijn. De dag is begonnen in slecht weer en tegen onze goesting zijn we een stukje gaan rijden maar is uiteindelijk een succes geworden. Zelfs het weer is ondertussen terug aangenaam geworden. We krijgen zelfs nog een klein extraatje! Op de ring rond Kaapstad is een klein natuurpark en vlakbij de autostrade zien we op de terugweg zebra’s en buffels. Eén van de big five hebben we gespot in Kaapstad! Het blijft een land apart!

Zaterdag 22 augustus. Kaap de Goede hoop en Cape point.

Alweer geen Tafelberg vandaag want de wind is deze keer de spelbreker. Ik begrijp nu waarom iedereen zegt om de Tafelberg zo snel mogelijk te bezoeken wanneer je de kans hebt. We zijn hier nu onze derde dag en de weersomstandigheden hebben nog niet meegezeten. Gelukkig hebben we nog twee dagen.
We vertrekken naar een ander hoogtepunt: we rijden naar Kaap de Goede hoop. We passeren Constantia en het likt ons een zeer leuk dorp. Verder moeten we nog een stukje omrijden want één of andere bergpas is gesloten maar zoals bijna elke weg en elke streek in Zuid Afrika is ook deze reisweg zeker de moeite.

Kaap de Goede Hoop werd al regelmatig bezocht door diverse schepen die op weg waren naar het oosten. Vanwege de toenemende scheepvaart naar en van Azië, kwam er steeds meer behoefte aan een verversingsstation onderweg. In opdracht van de VOC ging Jan van Riebeeck, samen met 90 bemanningsleden, in 1652 bij Tafelbaai aan land. Het gebied rond Kaap de Goede Hoop werd gekozen als verversingsstation. Er was een klein ziekenhuis en een reparatiewerf. Later werden er tuinen aangelegd voor de verbouw van groente en fruit. Voor vlees had men eigen vee maar er werd ook gehandeld met de Khoi-Khoi (Hottentotten). De VOC breidde de nederzetting uit tot een vestigingskolonie. Nadat kasteel De Goede Hoop was gebouwd kwamen er ook steeds meer bewoners waaronder ex-VOC medewerkers, kolonisten, slaven en bannelingen en uiteindelijk ontstond Kaapstad.

Het beroemde bord is tegenwoordig eigenlijk het bekendst. Vanaf hier kun je naar boven lopen en heb je mooie uitzichtpunten.
De Kaap is niet het zuidelijkste punt van Afrika (dit is nl. bij Cape Agulhas) maar wel het meest zuidelijke punt van het schiereiland.
Helemaal bovenop staat een vuurtoren en vanaf daar heb je een schitterend uitzicht. Om boven te komen kun je over een verhard pad lopen of de "funicular" nemen. Dit is een kabelbaantje, met de naam Flying Dutchman, die je 238 m boven de oceaan brengt.
Het is hier prachtig; er zijn rotsen waartegen de golven onophoudelijk met grof geweld beuken, de vergezichten, de dieptes, de stilte. Je hebt hier de kans walvissen en dolfijnen te zien maar hier kijk je er bovenop (tussen mei en november). Het water is hier heel helder zodat je ze duidelijk kunt zien voortbewegen.

Als je doorloopt tot het uiterste puntje kom je bij het Cape Point Lighthouse. Daar is het Diaz Lookout Point. Stel je voor hoe de schepen hier vroeger voorbij voeren en schipbreuk leden vanwege de heftige stormen en de gevaarlijk hoge kliffen. Het werd in het verleden ook wel "Cape of Storms"genoemd en dat was niet voor niets. Het ging hier ook regelmatig mis omdat de oude vuurtoren vaak gehuld was in mist. In 1911 leed een Portugees schip schipbreuk op Bellows Rock, gelegen onder de vuurtoren, dus hebben ze een aantal meters lager een nieuwe vuurtoren gebouwd. Op een bordje staat dat hier de meest frisse lucht ter wereld is.
Op een plateau met fantastisch uitzicht op de oceanen staat het 2 Oceans Restaurant. In de 2 Oceans Food Shop zijn lichte maaltijden en snacks te koop. Daarnaast zijn er nog 3 winkeltjes.
Zowel Kaap de Goede Hoop als Cape Point zijn onderdeel van het Table Mountain National Park.

We stoppen langs de mooie kustlijn en hebben het gevoel dat we het eindpunt van onze reis bereikt hebben. We nemen foto’s en genieten van het mooie weer en het prachtige uitzicht. Uiteraard mag de traditionele foto waar alle toeristen voor aanschuiven bij het houten bord waarop de Kaap de goede hoop geschreven staat niet ontbreken.
Achter ons ligt een redelijke heuvel van waarop je een prachtig uitzicht zal hebben over de kaap. Vol goede moed beginnen we aan onze beklimming en boven is de kleine inspanning zeker de moeite waard gebleken.
Terug beneden stappen we in de wagen en rijden een stukje terug naar Cape Point en zijn vuurtoren. Deze berg nemen we met de kabellift want een mens mag niet overdrijven met zijn formidabele inspanningen en sportieve prestaties!
Boven heb je alweer een fantastisch uitzicht op een zeldzame plaats in de wereld. Twee van de grootste oceanen ter wereld vloeien hier in al hun schoonheid samen op een legendarische plaats. Het is toch een speciale belevenis.
Terug beneden gaan we iets eten in het plaatselijke restaurant waar talrijke gekleurde vogels bij je komen zitten. De vogels zijn geen probleem, van de aanwezige bavianen moet je meer schrik hebben. Gevaarlijk zijn ze en al helemaal wanneer ze eten gezien en geroken hebben. Het restaurant heeft dan ook een bediende op het terras gezet met als enige taak: de apen wegjagen met een katapult! Een geruststelling is dit niet. Bovendien zijn de prijzen hier duur en de bediening onvriendelijk. Waarom zijn de meest toeristische plaatsen op dit gebied altijd een tegenvaller? Voor een redelijke prijs en deftige bediening moet je op de meer zeldzame plaatsen die niet “bedorven” door het toerisme zijn. Uiteraard mag je niet vergeten dat je zelf een toerist bent.
Op de terugweg naar Kaapstad stoppen we nog aan het bekende “Boulders Beach” in Simon’s Town. Simon's Town is vooral bekend vanwege de Afrikaanse pinguïns. Deze pinguïns leven op het strand tussen de boulders, dit zijn grote klompen graniet die bescherming bieden tegen de zuidoostenwind.
Er zijn 2 ingangen. De eerste ingang is bij Foxy Beach. Hier zijn ze het best te observeren vanaf een houten platform. Het 2e strand is Boulders Beach. Dit strand is vooral populair vanwege het zonnen en zwemmen. Soms lopen de pinguïns daar ook.
De Afrikaanse Pinguïn is helaas bedreigd. Ze waren bijna uitgestorven en daarom is Boulders Beach beschermd natuurgebied waar ze vrij rond kunnen lopen. In het verleden werden ze Jackass pinguïns genoemd omdat hun geroep leek op het gebalk van een ezel. Later bleek dat Zuid-Amerikaanse pinguïns dit geluid ook maken. Nu heten ze Afrikaanse Pinguïn omdat het de enige soort is die in Afrika broedt. Hun zwart/witte uiterlijk is niet voor niets, het dient als camouflage. De roofdieren die in het water omhoog kijken zien wit en de roofdieren die op het water kijken zien zwart.
Pinguïns eten het liefst inktvis, sardientjes en ansjovis. Ze kunnen gemiddeld 7 kilometer per uur zwemmen en tot 2 minuten onder water blijven. Hun vijanden in het water zijn de haai, Cape Fur Seal, killer whales (Orca) en op het land de mangoest, genet, huiskatten en honden. De belangrijkste vijand is echter de Kelpmeeuw die de eieren en de pasgeboren kuikens opeet.
In december gaan ze naar zee om zich te voeden. In januari komen ze terug om te paren. Ondanks dat ze het hele jaar broeden begint het broedseizoen in februari. Tussen februari en augustus worden er nesten gebouwd. De paartjes blijven hun hele leven bij elkaar. Ze verdelen eerlijk de taken want ze broeden om en om de eieren en voeden hun jongen om de beurt.
Pinguïns hebben hele scherpe snavels en kunnen daarmee iemand behoorlijk verwonden als ze bijten. Ondanks dat ze er zo grappig uitzien kun je dus beter uit de buurt blijven.
Bij de ingang is een informatiecentrum waar ook souvenirs verkocht worden.
Boulders ligt ca. 1.2 km ten zuiden van Simon's Town. Net voorbij het centrum van Simon's Town staan bordjes met pinguïns erop. Dus het is niet te missen. Op de parkeerplaatsen is voldoende ruimte. Beide plekken zijn rolstoel toegankelijk. Bij hoog tij kan het strand niet bereikbaar zijn.
Eigenlijk kunnen we hier hetzelfde vertellen als over het restaurant bij de kaap. De prijs is stukken hoger dan in betty’s Bay. Je ziet hier minder pinguins en alles is veel toeristischer. De prijzen in de aanpalende shop swingen de pan uit. Boulders Beach ligt echter veel aantrekkelijker dan Betty’s Bay en dat verklaart voor een groot stuk zijn bekendheid. Wie echter de kans heeft en pinguins in een natuurlijke biotoop wil zien raad ik Betty’s Bay aan.
Eten doen we aan het waterfront.

Zondag 23 augustus. Tafelberg Kaapstad.

Vandaag onze laatste echte dag Kaapstad en de weergoden lijken ons goed gezind! De zon schijnt en wanneer we uit ons slaapkamerraam kijken zien we de kabellift van de Tafelberg op en neer gaan. Zou het vandaag eindelijk lukken?
We rijden vijf minuutjes en zien direct de gevolgen van enkele dagen slecht weer: een lange rij toeristen staat aan te schuiven om de berg op te gaan en er zit niks anders op dan mee in de rij te gaan staan. We zouden eventueel ook te voet de zeer steile en lastige beklimming kunnen aanvangen maar dan vrees ik dat we morgenavond onze vlucht zouden missen dus…..
Wanneer we een half uurtje aan het aanschuiven zijn horen we gerucht dat de wind alweer een spelbreker is en dat het boven heel hard waait. Een ongerust gevoel dringt zich op. Wanneer we dan eindelijk aan de kassa staan verwittigt de vriendelijke mevrouw ons dat we naar boven kunnen maar elk moment kunnen terug geroepen worden. Wanneer de wind te fel wordt moeten de mensen naar beneden om veiligheidsredenen. Om dit te compenseren mag Largo echter gratis mee naar boven. Mooi meegenomen.
De kabellift mee ons in sneltreinvaart mee naar boven (+1000m) en we zien de blauwe oceaan en de naastgelegen bergen duivelspiek, Leeuwenkop en Twaalf apostels. Boven is het ijskoud! Het lijkt wel winter en een gure ijskoude wind geselt mijn oren en neus. Het zicht op de zee en de stad maakt echter heel veel goed. Bovenop de Tafelberg is een nationaal park waarin je kan wandelen en natuurlijk zijn er de uitzichten op deze hoogte. We zien de stad baden in het zonlicht vanop de uitstekende terassen die aan de rand van de berg geplaatst zijn. We zien de baai en Robeneiland. Na heel veel foto’s en kou gaan we iets drinken op grote hoogte waarna we voldaan terug naar beneden keren. Onze reis is wat mij betreft nu volledig gelukt.
In de namiddag gaan we de toerist uithangen in Camps Bay. Camps Bay is zowat het Knokke van Zuid Afrika m.a.w. de plaats om te kijken en vooral om gezien te worden. Prachtig wit strand, mooie boulevard met restaurantjes, bars en winkeltjes. Terwijl we een pasta eten bij een Italiaans restaurant zien we oude heren met veel te dure wagens voorbijrijden. Sommigen zijn blijkbaar verloren gereden want soms passeren ze tot 4 keer voorbij! Een ouwe vent met pet op paradeert fier met zijn cabrio voorbij.  De auto is een Audi sportwagen en ik verdenk de grijsaard ervan niet meer uit de lage sportwagen te kunnen en bijgevolg te moeten rondrijden tot de mensen verdwenen zijn.  Na het eten gaan we op het strand zitten en largo presteert het zelfs om in de ijskoude zee te gaan. Wanneer de golven komen opzetten en het donkerder begint te worden rijden we naar “den anker” voor wat aanvoelt als ons laatste avondmaal.

Maandag 24 augustus. Dagje zwembad en nachtvlucht naar Amsterdam.

Waar we maanden voor zitten plannen hebben thuis achter de pc is nu al terug ten einde. Vanavond vertrekken we naar huis. Van Kris mogen we echter nog een dagje gratis in het hotel blijven tot onze vlucht vertrekt, geen stress om de kamer op tijd te verlaten dus. We blijven een dagje zonnen en rusten aan het zwembad want nu we naar huis moeten is het dik dertig graden in Kaapstad!
De rit naar de luchthaven verloopt vlekkeloos en de auto afleveren is alweer in enkele ogenblikken voor elkaar.
Zuid Afrika zit er op en het enige wat mij nog rest is een korte eindbalans op te stellen:
Het is zeker en vast een prachtig land. Je hebt hier enorm veel verschillende dingen zodat het bijna een ganse wereld in één land is.  We hebben bergen en zee gezien, we hebben zowel neushoorns en olifanten als zeehonden en walvissen gezien. We hebben heel dure wijken doorkruist en grote wijnhuizen gezien maar ook de extreme armoede van Soweto en andere sloppenwijken. Grote straten met bloemen (in het juiste seizoen) wisselen af met dorre streken en woestijnen. We hebben temperaturen gehad van dertig graden maar ook van zes graden. Dit alles maakt Zuid Afrika een aanrader om te bezoeken. Ook de voorbeeldige en bijna perfecte infrastructuur nodigt uit om het land zelfstandig te bereizen. De lekkere keuken en bekende wijnen zorgen ook voor de innerlijke mens. Mits een kleine voorbereiding en het nodige gezond verstand zal niemand hier problemen ondervinden. Zelfs de veiligheid vinden wij achteraf bekeken niet echt een probleem (behalve misschien in Durban)
Laatste opmerking: verwacht geen afrikaanse toestanden zoals jagende zwarten of vreemde stammen zoals je die soms op tv ziet. Dat is een totaal ander afrika. Deze toestanden vindt je nog wel in buurland Namibie bv. Zuid Afrika is op sommige plaatsen meer westers dan veel landen in europa. Toch hebben wij enorm genoten van deze drie weken in dit mooie land.

29-07-2009, 00:00 geschreven door sammy tempels  

Hotel recensie: stijl & klasse (tafelberg guesthouse)

Dit is een recensie van tempelssammy gemaakt op 27-08-2009
Adresgegevens:	Molteno Road 68, Oranjezicht
Plaats:	kaapstad
Telefoonnummer:	+ 27 (0) 21 424 91 5
Land:	Zuid-Afrika
Titel:	stijl & klasse (tafelberg guesthouse)
Samenvatting:	Prachtige villa met 8 kamers op een wondermooie locatie. gelegen op de flanken van de tafelberg. De gasten uit het tv pmrogramma van Karel Simmons hebben hier destijds verbleven (Dehaene, j m de decker, Peter van de begin,.......)
Recensie:	Zeer mooie villa waarin Ann & Chris je verwelkomen en uitleg geven over de stad en zijn talloze bezienswaardigheden. Mooie ruime kamers (de suites zijn werkelijk prachtig). Uitzicht naargelang de kamer op kaapstad + baai of tafelberg (onze kamer had het zelfs alle twee). Vriendelijke mensen, zeer verzorgt en weer een verblijf dat persoonlijk is. je krijgt gewoon de sleutel van hun huis en vertrekt. Klein maar leuk zwembad met prachtig zicht op de stad.
Aantal sterren :
Ligging van het hotel :
Kwaliteit kamer :
Kwaliteit eten :
Klantvriendelijkheid :
Prijs / Kwaliteit verhouding :
Sfeer :
Uitzicht kamer :
Comfort kamer :

28-07-2009, 00:00 geschreven door sammy tempels  

Hotel recensie: Persoonlijk (Le roux's guesthouse)

Dit is een recensie van tempelssammy gemaakt op 27-08-2009
Adresgegevens:	207 jan van riebeeck road
Plaats:	oudtshoorn
Telefoonnummer:	+27 (0) 442725353
Land:	Zuid-Afrika
Titel:	Persoonlijk (Le roux's guesthouse)
Samenvatting:	3 kleine kamers met keuken en badkamer bij een vriendelijke familie
Recensie:	Mooie villa waarin 3 kamers worden verhuurd. je slaapt, eet en verblijft echt bij de mensen thuis. De eigenaars zijn vriendelijk en verwelkomen je persoonlijk. De kamers zijn klein en een beetje verouderd maar alles wat er moet zijn is er. In het centrum van Oudtshoorn. Ideaal adres voor 1 nacht na een bezoek aan de struisvogelstreek.
Aantal sterren :
Ligging van het hotel :
Kwaliteit kamer :
Kwaliteit eten :
Klantvriendelijkheid :
Prijs / Kwaliteit verhouding :
Sfeer :
Uitzicht kamer :
Comfort kamer :

28-07-2009, 00:00 geschreven door sammy tempels  

Hotel recensie: Prachtige bed & breakfast (La Vista Lodge)

Dit is een recensie van tempelssammy gemaakt op 26-08-2009
Adresgegevens:	17 Rosheen Cresent
Plaats:	plettenberg bay
Telefoonnummer:	+27 44 533 3491
Land:	Zuid-Afrika
Titel:	Prachtige bed & breakfast (La Vista Lodge)
Samenvatting:	Mooie B&B aan de kust van Plettenberg.Mooie ligging, mooie kamers, voldoende restaurants en excursies in de buurt. Supervriendelijke ontvangst.
Recensie:	Beste adres in 3.5 weken Zuid Afrika. De kamers zijn ruim en met volledig zeezicht. Badkamers met aparte douche en bad. Tv, airco, kluis, minibar,....De lodge is ingericht met veel oog voor detail en afgewerkt tot in de puntjes! Zwembad met mooi terras en zeezicht. Michele is een zeer lieve mevrouw die je persoonlijk ontvangt en waarmee je uren kan babbelen. Ontbijt is lekker en ruim voldoende.
Aantal sterren :
Ligging van het hotel :
Kwaliteit kamer :
Kwaliteit eten :
Klantvriendelijkheid :
Prijs / Kwaliteit verhouding :
Sfeer :
Uitzicht kamer :
Comfort kamer :

28-07-2009, 00:00 geschreven door sammy tempels  

Hotel recensie: oude glorie (beach hotel Durban)

Dit is een recensie van tempelssammy gemaakt op 27-08-2009
Adresgegevens:	marine parade durban
Plaats:	durban
Land:	Zuid-Afrika
Titel:	oude glorie (beach hotel Durban)
Samenvatting:	beach hotel durban ligt vlak aan de zee, op de dijk,vlakbij de lunaparken, zwembaden, pretparken en het Ushaka Marineworld.
Recensie:	het hotel ademt een oude vergaane glorie uit en zo ziet en ruikt het er ook. Zeer oude en versleten kamers, maar proper. Volledig appartement met living, 2 slappkamers, badkamer, gang,......Betaalparking ondergronds. 20 jaar geleden zal dit een luxe hotel geweest zijn maar ondertussen is er weinig aan gedaan. De prijs en vooral de ideale ligging maken echter veel goed. Ideaal hotel om Durban te verkennen en een dag of 2 later weer te vertrekken.
Aantal sterren :
Ligging van het hotel :
Kwaliteit kamer :
Kwaliteit eten :
Klantvriendelijkheid :
Prijs / Kwaliteit verhouding :
Sfeer :
Uitzicht kamer :
Comfort kamer :

28-07-2009, 00:00 geschreven door sammy tempels  

Hotel recensie: wildebees ecolodge

Dit is een recensie van tempelssammy gemaakt op 27-08-2009
Adresgegevens:	PObox 401 Hluhluwe, 3960 KwaZulu- Natal, South Africa
Plaats:	hluhluwé
Telefoonnummer:	+27 (0)35 562 1039
Land:	Zuid-Afrika
Titel:	wildebees ecolodge
Samenvatting:	Eén van de duurste hotels tijdens onze reis maar de absolute tegenvaller! Het eco-logeren heeft hier een zeer duur prijskaartje voor hetgene je maar terugkrijgt.
Recensie:	Piepkleine kamertjes mooi in de tuin ingeplant (eco). Allemaal houten meubeltjes maar zeer beperkt (eco). Badkamer met toilet dat pas na een half uur weer kan doorspoelen(eco). Geen ramen maar kippegaas(eco). Een onverzorgd klein zwembad (eco). gratis water en koffie aan het zwembad. Geen sfeer alhoewel de jonge nederlandse uitbaters supervriendelijk zijn. DUUR! De ligging is verschrikkelijk: 6km buiten Hluhluwé op een gravelweg. In de verre omtrek niks om te eten dus verplichtend eten in de lodge. Eten wat de pot schaft! Je moet al echt met het groene gedachtengoed bezig zijn om deze prijs te willen betalen voor zulke acomodatie. Voor ons nooit meer.
Aantal sterren :
Ligging van het hotel :
Kwaliteit kamer :
Kwaliteit eten :
Klantvriendelijkheid :
Prijs / Kwaliteit verhouding :
Sfeer :
Uitzicht kamer :
Comfort kamer :

28-07-2009, 00:00 geschreven door sammy tempels  

Hotel recensie: Leuke belgische Bed & breakfast

Dit is een recensie van tempelssammy gemaakt op 29-08-2009
Adresgegevens:	P.O. BOX 173 EZULWINI
Plaats:	EZULWINI
Telefoonnummer:	Mobile: + 268 627 67
Land:	Swaziland
Titel:	Leuke belgische Bed & breakfast
Samenvatting:	Mooie kleine lodge ideaal gelegen in hartje Swaziland. uitgebaat door belgische broer en zus. de lodge ligt in de mooie ezulwini vallei, vlakbij een rivier (mooie wandelingen naar de watervallen) en op 15m van de hoofdstad Mbabane.
Recensie:	mooie kleine lodge, verzorgde kamers, mooie klein zwembad. Alle is gemaakt met materiaal uit de streek en de lodge is volledig in de omgeving opgenomen. De stoelen bij het zwembad zijn bv uitgehouwd uit de rotsen. Ook het interieur is aangepast aan de afrikaanse sfeer. greta en mark zijn 2 vriendelijke mensen die je onmiddellijk verwelkomen en uitleg geven over de streek. Zeer lekker ontbijt en mogelijkheid tot avondeten. het avondeten is wel druk want het restaurant doet ook dienst als plaatselijk café en kan daardoor, vooral in het weekend, nogal druk zijn.
Aantal sterren :
Ligging van het hotel :
Kwaliteit kamer :
Kwaliteit eten :
Klantvriendelijkheid :
Prijs / Kwaliteit verhouding :
Sfeer :
Uitzicht kamer :
Comfort kamer :

28-07-2009, 00:00 geschreven door sammy tempels  

Hotel recensie: Mooi hotel (hippo hollow)

Dit is een recensie van tempelssammy gemaakt op 26-08-2009
Adresgegevens:	R40, Hazyview, Mpumalanga, South Africa
Plaats:	Hazyview
Telefoonnummer:	+27 (013) 737-7752
Land:	Zuid-Afrika
Streek:	Kruger Park
Titel:	Mooi hotel (hippo hollow)
Samenvatting:	Hippo hollow is ideaal gelegen in het hartje van de panorama route en op 15min afstand van de gate naar het krugerpark. Mooi hotel met afzonderlijke huisjes in een mooie tuin
Recensie:	Goed hotel, lekker eten (zowel buffet als a la carte). Mooie ruime huisjes in mooie tuin of aan de rivier. Mooi zwembad en grasweide aan de rivier. Af en toe krijg je het bezoek van een nijlpaard op het domein.De kamers zijn ruim met kleine keuken en grote badkamer.
Aantal sterren :
Ligging van het hotel :
Kwaliteit kamer :
Kwaliteit eten :
Klantvriendelijkheid :
Prijs / Kwaliteit verhouding :
Sfeer :
Uitzicht kamer :
Comfort kamer :

28-07-2009, 00:00 geschreven door sammy tempels  

Hotel recensie: bed & breakfast in johannesburg (Silverstone Guesthouse)

Dit is een recensie van tempelssammy gemaakt op 26-08-2009
Adresgegevens:	Silverstone Guest House, Oak Ave, 195, Ferndale, Randburg, 2160, Johannesburg, South Africa
Plaats:	Johannesburg
Telefoonnummer:	Tel: +27 (0)11 781-6
Land:	Zuid-Afrika
Titel:	bed & breakfast in johannesburg (Silverstone Guesthouse)
Samenvatting:	kleine B&B in Johannesburg met eigen luchthaven vervoer. Heeft de naam om in een veilige wijk te liggen maar toch kan je er 's avonds niet over straat lopen.
Recensie:	ruime kamer maar in de winter ijskoud omdat er nergens verwarming is. Grote bedden, lekker ontbijt, klein zwembad. De eigenaar, Gavin, is gedienstig maar mist enige ervaring om echt veel uitleg en info over de omgeving te kunnen geven.
Aantal sterren :
Ligging van het hotel :
Kwaliteit kamer :
Kwaliteit eten :
Klantvriendelijkheid :
Prijs / Kwaliteit verhouding :
Sfeer :
Uitzicht kamer :
Comfort kamer :

28-07-2009, 00:00 geschreven door sammy tempels  

Algemeen

Sinds de afschaffing van de apartheidspolitiek in 1994 is Zuid-Afrika volledig opgenomen in de internationale gemeenschap. Wereldreizigers stromen weer toe in groten getale en de historische banden met Nederland worden stevig aangehaald. Ondanks serieuze overgangsproblemen - spanningen tussen verschillende bevolkingsgroepen, armoede en criminaliteit - ligt voor het nieuwe democratische Zuid-Afrika waarschijnlijk een mooie toekomst in het verschiet: 'alles sal reg kom'! Nu is het moment dus daar om dit grote land te verkennen. Je zult je nietig voelen in de verlaten woestijnen en op de uitgestrekte zoutvlakten, die juist door hun ruigheid een schitterend plaatje vormen. In de waterrijke gebieden zwemmen krokodillen langs je bootje of duikt plotseling een complete nijlpaardenfamilie op uit het water. Je kunt lekker uitrusten op prachtige zandstranden en staren naar woeste golven die tegen de rotsen beuken. Naast de vele natuurparken en reservaten kom je in Zuid-Afrika ook cultureel aan je trekken, bijvoorbeeld in steden als Johannesburg, Kaapstad, Pretoria of Bloemfontein. Oppervlakte 1,12 miljoen km2 Aantal inwoners 38 miljoen Voertaal Vooral Afrikaans, Engels, isiZulu en isiXhoha. Talen die ook gesproken worden Er zijn maar liefst 11 officiële talen Elektriciteit 220V en 230V Tijdverschil 1 uur later

Bestemming Johannesburg in Zuid-Afrika

Info Johannesburg

Johannesburg is het economische hart van het zuidelijk Afrika. Naar Afrikaanse maatstaven is het een zeer moderne stad. De voormalige vrijheidsstrijder, president en Nobelprijswinnaar Nelson Mandela is in de wijk Soweto (South West Town) geboren. Historische plek Het Voortrekkersmonument is een indrukwekkend gedenkteken van de Grote trek van de Boeren tussen 1836 en 1840. Andere bezienswaardigheden zijn het Museum Africa, dat een eerlijke en objectieve visie laat zien op het woelige verleden van het land. Het zogenaamde Market Theater Complex is een ongewone verbintenis tussen kleine theaters, barretjes, galeries en een zondagse vlooienmarkt. Natuur Wanneer je van Johannesburg naar het beroemde Kruger National Park rijdt is de Panoramaroute met zijn vele bezienswaardigheden een genot. God's Window, Blyde River Canyon en de Three Rondavels hebben bij veel reizigers het hart wat sneller doen kloppen. Pilgrim's Rest - een historisch goudzoekersdorpje - is een leuke tussenstop. Gem. temperatuur zomer 28 graden Gem. temperatuur winter 20 graden Uitgaanstips De beste actie om uit te vinden wat er op uitgaansgebied allemaal te ondernemen is, is het kopen van 'The Weekly Mail & Guardian'. Hierin vind je een overzicht van alle clubs, restaurantjes en andere plekken waar je geld kunt uitgeven. Watersport Zuid-Afrika is een mooie en populaire surflocatie. De meeste surfers zullen ongetwijfeld gehoord hebben van Jeffrey's Bay, maar er zijn nog genoeg alternatieven waar je vrijwel ongestoord op je plank kunt staan, vooral aan de oost- en zuidkust. De beste tijd om te surfen in KwaZulu-Natal, Transkei en het zuidoosten van de Kaap is tussen april en juli. Outdoor In Zuid-Afrika kun je schitterende trektochten maken. Je moet wel op tijd boeken, want dit soort activiteiten zijn erg populair. De meeste routes worden beheerd door The National Parks Board of de regionale Forest Regions. Openbare telefoon Erg duur. Internet cafe Milky Way Internetcafé Postkantoor Gevestigd aan Jeppe Street en Smal St. Mall. Links johannesburg.pagina.nl Dochter pagina van Startpagina.nl met honderden links over Johannesburg. U vindt hier tientallen links naar websites met diverse onderwerpen : bioscopen, musea, evenementen, nieuws, uitgaan, etc.

Bestemming Kaapstad in Zuid-Afrika

Info Kaapstad

Capetown, oftewel Kaapstad, is in meerdere opzichten het bezoeken waard. Het stadsleven met bijna 2 miljoen inwoners is bruisend en stijlvol. Het nationale parlement van Zuid-Afrika is hier gevestigd. Ook dankzij de bijzondere natuurlijke omgeving is het een plaats geworden die hoog op het verlanglijstje van wereldreizigers staat. De omgeving bestaat uit wijngaarden, besneeuwde bergtoppen van Drakensburg en stranden. Historische plek Vlakbij Kaapstad liggen oude historische steden zoals Franschhoek, Paarl en Stellenbosch. Stellenbosch is in 1679 door Nederlanders gesticht en zou daarmee een reden voor je kunnen zijn om te bezoeken. In deze stad zijn namelijk typisch Nederlandse huisjes te vinden (hoe die er dan ook uit mogen zien) en museumpjes kunnen je van alles vertellen over het koloniale verleden van het land. In de omgeving van Stellenbosch - ook bekend onder de naam Boland - liggen wijngaarden, zodat je ook nog 'ns lekker een lokaal wijntje kunt drinken. Een alternatief is Constantia. In deze wijngaard staat een koloniaal huis dat ooit het bezit geweest van een rijke Kaapse gouverneur. Tegenwoordig is de wijnmakerij staatseigendom. Natuur Heel interessant natuurlijk, al die oud-Hollandse bezienswaardigheden, maar breng niet al je tijd door in musea. De natuur rond Kaap de Goede hoop is te mooi om over te slaan tijdens een verblijf in Zuid-Afrika. Je kunt het jezelf bijvoorbeeld makkelijk maken door de Kirstenbosch Botanic Gardens te bezoeken. Deze tuinen hebben een enorme verzameling aan bijzondere tropische bloemen. Ook onvergetelijk is een ontmoeting met de natuurkrachten op Cape Point. Je staat hier op de winderige, rotsachtige top van Kaap de Goede Hoop, vanwaar je uitkijkt op de plaats waar het koude water van de koude Atlantische Oceaan overvloeit in de warmte van de Indische Oceaan. Hoogseizoen November tot en met februari Gem. temperatuur zomer 26 graden Gem. temperatuur winter 20 graden Uitgaanstips Een levendig stadsdeel is Observatory, met een mengelmoes van culturen, funky café's en bontgeverfde huizen. Het uitgaansgebied Victoria en Alfred is een gerenoveerd havengebied: sfeervol en gezellig door de overvloed aan restaurantjes, winkeltjes en terrasjes. Watersport Zuid-Afrika is een mooie en populaire surflocatie. De meeste surfers zullen ongetwijfeld gehoord hebben van Jeffrey's Bay, maar er zijn nog genoeg alternatieven waar je vrijwel ongestoord op je plank kunt staan, vooral aan de oost- en zuidkust. De beste tijd om te surfen in KwaZulu-Natal, Transkei en het zuidoosten van de Kaap is tussen april en juli. Outdoor In Zuid-Afrika kun je schitterende trektochten maken. Je moet wel op tijd boeken, want dit soort activiteiten zijn erg populair. De meeste routes worden beheerd door The National Parks Board of de regionale Forest Regions. Trendsport Cape Town heeft verschillende mogelijkheden als het gaat om trendsport, zoals bungeejumping en kloofing (van een watervalletje af springen). Recreatie & diversen Als je tijd over hebt, kun je het vissersdorpje Kalk Bay bezoeken. Het is heel makkelijk te bereiken met de trein. In Kalk Bay werd niet naar huidskleur of geloof gekeken en hierdoor nam het in de tijd van de apartheid een bijzondere plek in. In de omgeving van Cape Town kun je veel verschillende sporten beoefenen zoals bungee jumping en van een waterval afspringen (kloofing). Spanning dus. Openbare telefoon Erg duur Telefoonnummer VVV 00-27-21-3044934 Links Kaapstad.pagina.nl Dochter pagina van Startpagina.nl met honderden links over Kaapstad. U vindt hier tientallen links naar websites met diverse onderwerpen : bioscopen, musea, foto's, nieuws, uitgaan, etc. www.Kaapstad.nl Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief en ontvang maandelijks een up-date over: - positief nieuws - nieuwe ontwikkelingen - plaatselijke verhalen & historie - de speciale plaatsjes - leuke activiteiten - en links naar interessante sites .

Bestemming Rondreis Zuid-Afrika in Zuid-Afrika

Info Rondreis Zuid-Afrika

Een rondreis is dé manier om dit Zuid-Afrika goed in je op te nemen. Je kunt een geheel verzorgde rondreis maken of zelf met een (gehuurde) auto rondtrekken. Er zijn ook vele plekken die je te voet zult willen bekijken.

28-07-2009, 00:00 geschreven door sammy tempels  

27-07-2009, 00:00 geschreven door sammy tempels  

02-07-2009, 00:00 geschreven door sammy tempels