Eerst en vooral waren en computerproblemen. Als je mij vraagt, dan raad ik iedereen een Fujitsu Siemens laptop af. Ik ken 4 mensen die er één hebben (telkens van een ander lot). En drie ervan hebben er problemen mee. Breng je hem binnen dan ben je je laptop enkele weken kwijt en je krijgt hem niet gerepareerd terug. Er is altijd wel iets mis mee. De laatste keer dat ik mijn laptop (nog steeds in garantie) binnenbracht kreeg ik te horen dat ik hem verkeerd gebruikt had. Je mag blijkbaar je laptop niet opladen met de adaptor die ze er zelf bij leveren. *zucht*
Ach wat, ik heb mezelf een externe harde schijf en een nieuwe laptop gekocht als reserve. Gelukkig dat we een eindejaarsbonus kregen op het werk. De oude laptop doet het weer, dus kreeg Katrien mijn nieuwe laptop. Spijtig genoeg heb ik nu wel geen geld meer om schoenen te kopen. Al vond Katrien dat ik meer dan schoenen genoeg heb. Ze schijnt niet te snappen dat je verschillende schoenen nodig hebt in verschillende omstandigheden of om je schoenen met je kledij te matchen. Ach, wat ik spaar wel wat verder.
En ja, nog een reden dat ik lang niets geschreven heb: Ik moest eventjes doorblokken om mijn examens af te leggen. De cursus had ik al veel te lang en ik moest binnen 4 maanden mijn examens afleggen of ermee stoppen. Al geef ik toe dat ik de eerste maand mijn best deed om regelmatig te studeren, maar dat ik het algauw wat liet afweten. Ik heb het boek dan maar uitgelezen en ben het examen gaan doen. Eigenlijk verdiende ik het niet om te slagen voor het examen. Maar ach, het is leuk meegenomen. De andere cursussen zijn besteld aangekomen en goed bevonden. Ik wil echt wel verder studeren. Niet dat mijn job nu saai is, maar wel heel afstompend. Op intellectueel peil kan ik veel meer aan. Soms raak ik helemaal gefrustreerd omdat ik enkel moet doen en niet nadenken. Ach, ik heb ondertussen gesolliciteerd voor een andere job. Niet dat ze me die gaan geven. Daarvoor onderschatten ze mijn capaciteiten. Vreemd genoeg doe ik wat ze vragen om de job te kunnen al in mijn vrijwilligersleven. Vanaf dinsdag weet ik meer. Al hoop ik dat ze me wel niet tot op het bot gaan afbreken zoals ze al eens gedaan hebben bij een andere collega van me.
En verder heb ik de afgelopen maand een valentijnsfeestje in elkaar gestoken. Ik ben de nieuwe activiteitenverantwoordelijke van Het Roze Huis-De Ark. Maar ik heb geen vrijwilligers voor mijn team. In plaats van mee te zoeken, besloten ze dat een feestje om de veranderingen in ons team aan te kondigen ideaal zou zijn. Maar geen paniek, ik had een heel team ter mijn beschikking. Ja, tuulijk het activiteitenteam. Ik schreef de aankondigingen, mailde ze direct door. En dan: niets. Echt, niets. De flyers die iemand gemaakt had, werden niet verspreid, de teksten werden niet op internet gezet, ... Tja, hier thuis hadden ze de nodige boodschappen gedaan, we hadden versiering gemaakt, ... En dan krijg je mail dat ze de versiering niet goed vinden, dat er geen communicatie met de buitenwereld was, ... Je gaat horen en dan vertellen ze eerlijk dat ze je mails wissen omdat ze dachten dat het spam was. Wat ik me nu afvraag is, waarom De coördinator van Den Draak dan gaat rondbazuinen dat ik niet mail naar hem. Weerom het bewijs dat sommige mensen hun taken niet aankunnen en dat volwassenen toch nog steeds ergerlijker zijn dan kleine kinderen.
