Nee, het hoeft niet meer voor me. Ze weet niet of ze me nog van me houdt. Ze weet niet of ze nog verder met me wilt. En ik blijf op de 3de of 4de plaats komen. Ik ben moegestreden. Zoals een ex van me ooit eens zie: "houden van is soms niet genoeg". Ze had gelijk. Liefde lost niet altijd alles op. Ik kan haar nog zo graag zien als ik wil, het is niet wederzijds. Zij houdt van Chiro. En dat is het!
Zoals zij reageert reageerde ik op mijn 17de. Ze is 21 jaar, geen puber meer, maar wel een adolescente.Het eigenlijke probleem is dat één van mijn beste vrienden trouwt op 2 augustus. Katrien vertrekt 1 augustus op kamp. Ik wil haar de ochtend van de 2de gaan halen en diezelfde avond terugbrengen. Maar nee, dat gaat niet, ze is op kamp en uit principe kan je dan niet weg.
Het kamp is elk jaar, mijn vrienden gaan niet elk jaar trouwen. De jongen die gaat trouwen is iemand die, toen ik van huis wegliep, er altijd stond voor me. Elke keer opnieuw. En toch doet het haar niets. Chiro is belangrijker.
Dus ik neem een moeilijke beslissing en stap op uit de relatie. Het heeft geen zin om bij iemand te blijven die toch niet van me houdt.
En toch hoop ik dat ons gesprekje van vanavond een uitweg biedt.
