Omdat ik schrik heb dat mijn zadel toch niet helemaal Safirr zijn ding is, heb ik van Sylvia wat zadels te leen om te testen...
Ik had het gevoel dat zijn zadel toch niet echt zijn ding was, omdat hij helemaal niet wilde stilstaan bij het opzadelen en omdat hij in draf altijd maar sneller wilde tot hij in galop zat.
Met Sylvia haar dressuurzadel draafde meneer rustig en had ik het gevoel dat hij zijn rug meer gebruikte. Mijn houding was waarschijnlijk ook pakken beter, dat was toch het gevoel dat ik had.
Morgen ga ik haar zadel en het mijne na elkaar rijden en zien wat dat voor verschillen geeft.
Hij was alleszins heeeeeeel braaf voor de eerste keer rijden op de nieuwe stal!
Safirr is toch een raar geval. Zodra we proberen alle paarden samen te zetten, besluit meneer dat alle merries van hem zijn. Ingvar moet het dan ontgelden... Lief en onderdanig als die is, komt hij kauwend op de andere paarden af, maar Safirr is daar niet mee gediend... Oren in de nek en met ontblootte tanden erachter, denkt hij...
Arme Ingvar staat dan dus in een hoekje alleen en als hij dichterbij durft te komen, stopt Safirr hem wel weer in dat hoekje...
Daarom staan ze nu ook nog altijd apart. Eventjes afwachten tot de staleigenaresse terug is voor een volgende poging...
Gisteren is dan de hoefsmid geweest om alle paarden van de stal (behalve kleine Falke) onder handen te nemen. Na, de capriolen van Safirr de vorige keer bij de hoefsmid, had ik toch het zekere voor het onzekere genomen en zijn touwhalster aangedaan.
Maar mijn ventje was echt doodsbraaf, hij probeerde maar drie keer de op te stijgen en die pogingen kon ik voorkomen. Hij trok ook niet zo met zijn hoeven, zelfs de hoefsmid complimenteerde ons met zijn vooruitgang...
