Na onze 'leuke' buitenrit van maandag, zijn we dinsdag, zaterdag en zondag aan de slag gegaan met de clicker. Na het kegeltje aanraken hadden we daar verder nog weinig mee gedaan, eerlijk gezegd gewoon omdat ik niet wist hoe ik er verder mee kon. Omdat ik dan tijdens het grondwerk niet echt veel succes had bij het verplaatsen van de voorhand, dacht ik dat ik dat misschien beter duidelijk kon maken met de clicker. Hij had het eigenlijk wel snel door, dat dat ene beentje over dat andere moest om een beloning te krijgen, ook al bleef zijn achterhand nog niet stilstaan. Op het einde zette hij zijn voetje al een paar pasjes over voor zijn beloning volgde. Dat pakken we ergens deze week nog wel eens verder aan.
Zaterdag hebben we dus naar aanleiding van twee youtubefilmpjes gewerkt aan het relax met het hoofd naar beneden stappen en draven. Zaterdag mocht Safirr aan de hand, maar wel gezadeld aan de leadrope lopen in stap en werd hij beloond voor het naar beneden doen van zijn hoofdje. Dat had hij snel door en we konden snel in draf beginnen. Toen het in stap nagenoeg altijd ging en in draf ook geregeld, ben ik opgestapt om hetzelfde onder het zadel te doen... Ook dat ging goed, maar zodra ik wilde aandraven, gingen de oren in de nek en ging meneer dreigende huppeltjes doen . Maar de worteltjes wonnen het van de huppeltjes, want een paar keer belonen voor iets simpels als aandraven doet wonderen
Vandaag ging ik dan op de grond nog verder aan de lange leadrope om het 'head down' nog te bevestigen in draf en de reactie in galop te zien. In rustige draf bleef het hoofd mooi beneden (en moest ik minder en minder clicken, want het hoofd bleef beneden) en in snelle draf begonnen er ook relaxmomenten te komen. In galop was het nog steeds hoofd in de lucht, maar dat komt in de toekomst nog wel.
Morgen trainen we weer wat onder het zadel aan het relaxen en met het weer dat ze nu geven en het steeds langer licht blijven, zou het kunnen dat we meer trainingstijd hebben in de komende weken... Eindelijk...
Maar ik ben erg blij met wat de clicker ons in zo'n korter tijd heeft helpen doen... Hij mag duidelijk gezellig nog wat blijven meespelen in onze trainingen. (En ik denk dat Safirr mij daar volmondig in steunt )
De mama was weer mijn slachtoffer om te gaan wandelen... Eerst er zelf even naast om op te warmen, dan erop en een braaf rustig paard onder mijn kont. Een heel stuk ging alles ok, maar toen... lag er natuurlijk een plas net waar wij een weg in moesten... En plassen zijn echt eng. Daar wrong hij zich langs en ik kon net met mijn voet en beugel een verkeersbord ontwijken. En toen begon het, trippel, trippel ging meneer door, stilstaan en stappen lukte niet echt meer, dus ik er snel af en een lekkere plas uitgezocht Daar is Safirr een keer of 5 over gesprongen, voor hij besloot er toch maar een voetje in te zetten. Na één keer of 10 ging hij pas redelijk rustig door de plas en wandelden we verder (aan de hand). Maar van wandelen was niet echt meer sprake, want meneer wilde draven... Dus elke keer als hij mij voorbij ging, mochthij ofwel een paar pasjes wijken, ofwel mooi een toertje rond mij lopen en na tientalle herhalingen van beide, besloot meneer dat stappen toch net iets handiger was.
Dus hij weer stappen en ik liep er nog steeds naast. Toen duidelijk was dat hij echt gekalmeerd was, nam de mama hem weer vast en kroop ik er weer op. Zo hebben we nog een stuk gestapt, tot ongeveer een halve kilometer voor we aan de stal kwamen, want ik stap graag zelf ook uit, omdat ik anders te stijf ben.
Maar volgens mij zijn stapritjes voor Fier niet echt een uitdaging, de mama moet maar snel met start tu run beginnen, dan kan zij joggen en wij draven
. Maar de worteltjes wonnen het van de huppeltjes, want een paar keer belonen voor iets simpels als aandraven doet wonderen 
)
Daar is Safirr een keer of 5 over gesprongen, voor hij besloot er toch maar een voetje in te zetten. Na één keer of 10 ging hij pas redelijk rustig door de plas en wandelden we verder (aan de hand). 
