Ik had geen hoofdstel op stal dat kon, maar aan een halster gaat het even goed... Fiertje dus aan de longe... Flink in stap en op commando direct in draf enzovoort... Mijn superpaardje, hé... Aangalopperen ging nog iets moeizamer, maar hij galoppeerde op de ene hand supergecontroleerd, op de andere hand lukte het niet zo goed in galop, maar dan weten we weer waaraan werken...
Volgende keer nemen we de longeersingel, het hoofdstel en de touwtjes er maar weer bij...
Donderdag komt trouwens de osteopaat voor Safirr, omdat hij bij het zadelpassen last van zijn rug leek te hebben, willen we dat natuurlijk in orde hebben. En nu we toch niet kunnen rijden, kan hij rustig behandeld worden en kunnen we hem zonder last op zijn rug rustig weer in conditie krijgen...
De laatste week ben ik toch een paar keer naar Fier geraakt. Hij komt in de wei altijd direct gezellig naar de omheining, soms zelfs in volle galop, om zijn knuffels in ontvangst te nemen.
Gisteren heb ik hem eindelijk nog eens kunnen poetsen en heeft hij een beetje mogen poseren en showen in de piste (kwestie van het nieuwe zand eens te testen). Deed echt deugd om nog eens met paardje bezig te zijn...
Mijn gips is er gelukkig ook af, maar stappen is nog steeds niet echt simpel, daarom moet ik ook dagelijks naar de kiné.
Terwijl ik in de plaaster lag en geopereerd werd, werd Fier gelukkig goed verzorgd door Annelies. Fijn dat ik op haar kan rekenen, want bij de paarden geraken was (en is nog steeds) echt wel moeilijk!
Af en toe kon ik dan zelf eens iemand vinden om naar daar te gaan, want amaai, dat je eenbeestje zo hard kunt missen Maar ondertussen is er ook nog een beslissing gevallen en is ondertussen Safirr zijn zadel op maat besteld. Het zal een licht western-/endurancezadel met afneembare knop in het donkerbruin. Helemaal mijn smaak en helemaal Fiertje zijn maat, want de man die het gaat maken is speciaal vanuit Nederland gekomen in de maat op te nemen. Voor de mensen die nu echt wel nieuwsgierig geworden zijn, het zadel zal bij Vaquero vandaan komen (www.vaquero.nl).
Nu is het nog afwachten tot ongeveer eind november tot het klaar is, dus zal het rijden als ik weer kan nog op een laag pitje staan, al heb ik al wel een voorstel voor een leenzadel gekregen En heb ik al iemand die mij komt steunen als ik er de eerste keer weer op stap.
Ok, ja het werd wel tijd om mijn blog nog eens bij te vullen , maar met mijn enkel is het er nog niet van gekomen. Mijn enkel vraag je je dan af?
Ja, ik ging ook eens met Fier op vakantie En tijdens de eerste tocht, waar Fiertje vrij vrolijk was en ik daardoor niet echt zeker van mezelf, lag ik ernaast Gevolg: een bezoekje aan de spoed en een gebroken enkel, gelukkig had ik nog een tok op, anders zal ik hier helemaal niet (fotos volgen nog in dit blogje)
Gelukkig had Safirr achteraf nog een leuke tijd met zowel Domi als Em in het zadel Enkele fotos volgen nog om dit te bewijzen
Eindelijk is het vervoer geregeld, de lijst met spullen om mee te nemen klaar, nu nog oppoetsen en binnen een weekje inpakken en we kunnen van de 17de tot de 21ste genieten van een leuke reunie van ons paardenkamp van jaren geleden.
Ben ook wel benieuwd of Fiertje Boogie nog zal kennen...
Vandaag zijn we Femke haar nieuwe paardje gaan ophalen en hoe kan zoiets beter dan gewoon te paard? Hij stond zo'n 3 kilometer van onze stal en wij zijn hem dus gaan halen, Annelies op haar Melody, ik op Fiertje en Femke te voet mee (en op de terugweg op haar Bucksje).
Safirr en Melo hebben zich super gedragen, Fiertje zat twee keer een stukje op het veld, want koeien kunnen eng zijn als ze naar je kijken En het regende vrij stevig en in de verte klonken donderslagen, maar daar trok hij zich niks van aan
En voor de buurpaarden moest hij even een showke geven Hij is duidelijk geen zoon van zijn vader, als ik Emmely hoor
Maar hij deed het weer super en hij heeft mensen met open mond laten staan, omdat ze een iel arabiertjes verwachtten en niet zo'n stoere vent met schattig hoofdje als de mijne
En morgen dan onze eerste westernles... En heb al een fotograaf gereserveerd
Gisteren stelde Annelies voor om met Fier te gaan wandelen, ik erop en zij zou hem aan een touw vasthouden, omdat het zo lang geleden was. Eerst wilde Fiertje niet zo graag verdergaan, maar na een dikke 2 kilometer wilde ik wel eens een drafje proberen en vroeg an Annelies om hem los te maken... Zo gezegd, zo gedaan en uiteindelijk zijn we bijna 3 kilometer tot aan de stal gewandeld, met Annelies achter ons aan. Soms een drafje (om van de dazen weg te geraken), maar vooral veel vlot stappen. Eén keertje schrok mijn Fieremans, maar na 3 galoppassen (richting manege vol paardjes dan nog) had ik hem lekker weer bij mij en heb ik hem maar eens omgedraaid om te tonen dat hij toch eigenlijk maar van niks geschrokken was. Een paar keer twijfelde hij ook onderweg, bvb bij wildroosters, maar op de meeste plaatsen kreeg ik hem toch verder. Alleen vlak bij de stal voorbij het luidruchtige grasmachien zag hij niet zitten, maar Annelies is dan weer even te hulp geschoten en heeft ons daarna nog even tussen de tractor en de omheining door geholpen (zo'n 50 cm breed). Ik ben echt fier op mijn ventje en ben er nu nog meer van overtuigd dat hij een fantastisch endurancepaard kan worden (want amaai, die stapt nogal met zijn schoentjes!). Ik ben er ook van overtuigd dat hij op onze vakantie heel veel gaat kunnen leren... Maar dan moet ik echt wel dringend vervoer kunnen vinden...
Vorig weekend is Emmely ook komen logeren voor Rector's Trophy Arabian horses en daar kon een ritje op een echte arabier natuurlijk niet bij ontbreken, dus moest Emmely Fiertje toch komen testen
Ze was blijkbaar wel tevreden van mijn knolletje, en reed zowel in de piste als een stukje buiten... Buiten had Safirr niet zo'n vertrouwen, maar het was weer leerrijk en het was alleszins heeeeeel gezellig!
Het is weer lang geleden dat ik iets gepost heb op mijn blog, maar met één arm was dat niet zo handig...
Gelukkig reed Annelies Fiertje en ging dat wel goed, zelfs met tractor in de piste!
Ik rij hem zelf ondertussen weer en met dit warme weer, vind Safirr het helemaal het einde om constant aan te springen in galop Maar ja, dan doe ik hem maar altijd wat meer lopen dan hij wilt Maar het galopperen gaat steeds beter, al durft hij wel eens in de sjeesstand te gaan, maar even contact nemen en weer teugel geven en hij vertraagt al...
Maar hij heeft er de laatste dagen duidelijk zin in :D
Ik had met de stalgenootjes afgesproken op stal, in de veronderstelling dat ik hen te voet ging begeleiden op buitenrit, maar de dames hadden geen rijbroek aan.. Ik was net klaar met het rijden in de piste (stap en draf wat versnellen en tempo constant proberen te houden) en toen stelde Annelies voor dat zij even te voet met mij buiten zouden gaan (ik op Fier dus ) We vertrokken en om van het erf af te raken moest Femke ff helpen en daarna wandelde ze ook naast mij verder... Tot ik besloot... Dat Fiertje wel eens mocht doorstappen en opeens lieten we twee verbaasde dames achter ons... Die nog verbaasder waren toen we op het veldwegje opeens nog in draf gingen ook
Ok, opeens stopte Fier en wilde hij niet meer verder, maar we hebben wel een mooi stuk op kop gelopen en daarna op de weg naar huis nog eens op kop...
Femke wilde vandaag graag naar buiten en daar zeggen Safirr en ik niet nee tegen
Omdat Hera ook niet altijd even zeker is van zichzelf (Femke kan ze er wel door rijden, maar Safirr moet een vriendje hebben dat zo overal door gaat), had ik Safirr eerst aan de hand. Hij heeft Hera langs een paar obstakels geholpen, maar toen Hera er resoluut voor wilde kiezen om in volle galop weer naar de stal te stormen, zijn we maar omgekeerd. Toen Hera weer wat tot rust was gekomen richting stal, kroop ik ook maar op Safirr en meneer vond het goed om richting stal flink op kop te gaan :D Femke wist even niet wat ze zag
Daarna mijn toppertje nog even in de piste gereden, maar niet lang, want ik vond het zelf veel te warm!
En dan voor de tweede keer zijn poedertje voor sterkere hoeven... En laten we hopen dat dat in combinatie met hoefschoenen de ideale oplossing is voor lange wandelingen en een weekendje naar Domi...
Vandaag meneer zijn zadel en westernhoofdstel weer eens aangedaan voor wat rijden in de piste... Moest hem een beetje oppeppen, maar op het einde hebben we wat door de piste 'gesjeesd' in galop. Hij begint het leuker en leuker te vinden en ik begin mij meer en meer in galop te ontspannen en hou hem minder tegen ,waardoor hij wat tempo kan maken. We hebben ook gewerkt aan het wijken tegen de wand, want dat kan hij aan de hand zo goed. Volgende keer eens vragen of het er ook een beetje uitziet als ik er onder het zadel doe...
Natuurlijk moest hij ook wel eens schrikken, vooral dan als de wind wat feller opstak... Maar ik was tevreden en heb toch zo'n 45 minuutjes gereden...
