Ik heb mijn blogje wat verwaarloosd... Meer tijd gestoken in mijn paardje dan in mijn blog en Safirr is nog altijd een wondertje
Aan de hand wandelen is geen enkel probleem, geen enkel voertuig jaagt hem schrik aan, hij steekt heel makkelijk de grote steenweg over, zelfs wapperende linten van wegenwerken jagen hem geen schrik aan. Totaal bomproof, dus!
En het rijden... In de roundpen gaat het echt goed, daarom dat we vandaag de deur opengedaan hebben en tussen de pony's zijn gaan rijden in stap. Natuurlijk ook geen probleem voor meneer.
Ik ben ook begonnen met een basisje bitloos rijden, hij begrijpt het nog niet zo goed, maar door hem op neckreining te rijden zonder bit, weet hij toch een beetje wat de bedoeling is.
Dus... Safirr is nog steeds mijn droompaardje... en iedereen op stal is ook gek van hem, hoe braaf hij is in de hand, hoe vriendelijk hij is tegenover mensen en dieren,... Ja, ik ben nog steeds helemaal in de wolken!
Vandaag Safirr gepoetst en hij had al een zeer mooie klit in zijn manen, vandaar dat ik heb gevlochten heb. Hoe hij het gedaan had gekregen? Helemaal geen idee van, maar hij blijkt dus echt een natuurtalent!
Ik heb hem ook helemaal gepoetst en dat vond hij wel fijn, hij bleef braaf stilstaan, tot ik aan zijn hoeven begin, toen had hij zin in een wandeling, maar ik kan blijkbaar nog net iets beter doorzetten dan hij Ontklitter vind hij ook maar iets raar
Daarna eventjes tot aan het graspistetje gegaan en een beetje gewerkt aan het mooi volgen, stilstaan en achteruitgaan, vermits ik weet dat hij dat kan. Hij deed het goed, al was hij erg afgeleid omdat alles rond hem nieuw is. Daarom heb ik ook maar zo'n 10 minuten gewerkt en dan mocht meneer op de weide. En omdat zowel hij als Mieke bleven eten als Mieke aan de kant van de weide stond en hij erin, mocht Mieke een poging doen om bij Safirr in de weide te gaan. Geen probleem, ze bleven beiden maar eten. Safirr zocht wel toenadering, maar zodra Mieke wegstapte, ging meneer verder met eten. Toen de rest buiten kwam (in de andere wei) was er even wat opwinding, want die vliegen natuurlijk in volle galop naar boven. Maar de rust was snel weergekeerd!
Nu hopen dat het niet te snel gaat regenen, zodat Safirr nog een beetje van de buitenlucht kan genieten!
Safirr is een 7-jarige (hij wordt 8 dit jaar) Arabische schimmelruin van ongeveer 1m52 hoog met volgende afstamming: http://www.allbreedpedigree.com/safirr
Binnenkort is het zover! Safirr wordt mijn paardje!
Wel raar, als je je bedenkt dat ik er 5 jaar geleden al verliefd op was en hij net terug in mijn leven kwam voor ik mijn zoektocht naar een paardje ging beginnen.
Van die zoektocht is dan natuurlijk ook niets in huis gekomen...
Vijf jaar geleden ging ik op logement bij Emmely voor een show met arabische paarden en 's avonds brachten we snel even een bezoekje aan de fokkerij van haar nicht, die zelf arabische paarden fokt. Twee paardjes vielen mij daar op: Ganesha en Safirr. Nessie was niet veel later verkocht en dus bleef enkel Safirr over... Toen gij verkocht werd, was ik er ook wel even niet goed van, maar daar is hij niet zo lang gebleven en hij zou nooit meer verkocht worden, had Emmely mij verteld.
Door Sylvia haar voorstel om een NH-clinic te volgen, kwam ik weer met Carline (het nicht van Emmely) in contact (eerst zonder dat ik het zelf doorhad ). Toen begon in natuurlijk te bedelen om met Safirr aan de slag te mogen gaan.
Een week voor de clinic wist ik dat het ging lukken, maar ik had er geen idee van dat het zo goed zou klikken tussen Safirr en mij.
Op de clinic was het eerst een beetje paniek, zowel bij de mensen als bij de paarden, omdat stammerrie Ninotchka neerlag in haar stal en niet meer recht geraakte. Dat was natuurlijk een beetje een domper op de feestvreugde, maar met behulp van de dierenarts stond Notchka toch na een tijdje bij de rest op de weide.
De paarden waarmee we aan de slag gingen waren nog wel een beetje van slag bij het begin van de clinic, maar na een beetje show werkten ze flink mee.
Op het einde van de eerste dag was ik al weer helemaal weg van Safirr en aan het einde van de tweede dag, wist ik dat ik hem eventueel zou kunnen kopen en voor welke prijs. En had ik eventjes in stap op zijn rug gezeten.
Dan maar met het hoofd ik de wolken naar huis en het even laten bezinken...
Eind januari moest ik gewoon terug om zekerheid te hebben en die zekerheid kreeg ik na wat grondwerk, rijden en een wandeling aan de hand buiten. En natuurlijk ook door de mening van Sylvia en Joke, die allebei kritisch hebben toegekeken en Joke die er ook op moest van mij.
In april is meneer welkom op stal, dus lang wachten is het niet meer.
Volgend weekend nog wat dingen zien af te spreken met de eigenaresse op Flanders Horse Expo en alles komt goed!
Gaat op het begin wel raar doen, zo'n eigen paardje, maar ik ben er zeker van dat Safirr en Ik een goed team zullen gaan vormen in de toekomst!