Pff, eindelijk weer tijd gevonden om op Fiere zijn blogje te schrijven...
Mijn rug blijkt mijn bekken te zijn, en daar werk ik dus nu aan. Stilletjesaan kruip ik ook af en toe weer eens op Safirr en nu ik weet waarop ik moet letten, gaat het vrijwel pijnloos. Wel stijf achteraf, maar ja, wat wil je als je zo lang niet gereden hebt... En dat heb ik er wel voor over...
Voorlopig doen we het dus nog rustigaan, vooral stappen en wat drafjes, galop is nog niet voor nu, zeker ook voor de ligging van de piste. Safirr went wel aan de modder onder zijn mooie voetjes, maar het is allemaal nog een beetje raar ;)
In de kudde voelt hij zich goed thuis, vrouwen versieren en vechten met de mannen. Tot nu toe lopen de mannen nog van hem weg, dus zit het wel goed ;) En zijn vriendinnetje laat van hem echt alles toe (en hij van haar stiekem ook, maar een stoere man mag dat natuurlijk niet toegeven ;) ).
Ik heb nog geen seconde spijt gehad van de verhuis dichter bij huis, nog maar 5 minuten met de auto...
Ik krijg het op mijn zenuwen van die stomme rug van mij! In 2 maanden heb ik maar 2 keer op Safirr gereden, met minstens een week stevige rugpijn als gevolg... En dan de kinesist die zei dat ik misschien nooit meer zonder pijn zal kunnen draven omdat ik een zwakke rug heb, geeft mij ook al geen moed...
Ik ga dus voor een volgende optie... Ik ga laten onderzoeken of Safirr aanleg heeft voor tölt, want dat is de enige manier waarop ik nog ga kunnen rijden, met een gangenpaard... En door opzoekingswerk heb ik ontdekt dat arabieren al wel eens aanleg kunnen hebben...
Pfff... Ik zou zo graag gewoon mijn paard kunnen zadelen voor een stevige buitenrit zonder mij zorgen te moeten maken over mijn rug....
Vrijdag zijn we dan op buitenrit geweest, ik op Safirr en de mama te voet mee.
Safirr is met momenten nog wel een schrikkepiet, groot landbouwverkeer vindt hij maar niks en van gaten in de weg is hij ook niet echt wild, maar verder heeft hij zich super gedragen!
De hele tijd achter mama lopen mocht van mij niet en naar het einde toe draafde hij mooi voor de mama uit en wilde hij ook wel een paar passen in galop. Het laatste stuk was hij wel een beetje hyper, maar kon hem toch in een rustige jog bij mij houden. Treinen doen hem niet echt meer iets en het einde van de rit hebben we zelfs met een los teugeltje gestapt, al moest ik hem er af en toe aan helpen denken dat stappen iets anders was dan draven ;)
Hij kan wel snel stappen als het nodig is ook, zalig om te zitten dan en 't gaat nog goed vooruit ook, die stap gaan we nog een beetje verder proberen te trainen.
Van de draf heb ik wel enorm last gehad in mijn rug, hopelijk betert die snel... al weet ik in theorie al wel een eventuele oplossing als dat niet zou beteren, maar dat vergt nog een pak extra opzoekingswerk...
Donderdag voor het eerst op enkel barebackpad op Safirr gezeten... En dat met hulp van Sylvia, waarvoor ik haar heel dankbaar ben!
Eerst touwhalster aan en barebackpad op de rug, dan met behulop van een voetje van Sylvia gaan hangen en meneer was doodbraaf (alleen een beetje geïrriteerd door de andere paarden). Daarna er op en twee toertjes linksom en twee toertjes rechtsom, terwijl Sylvia meneer aan de hand had en hij deed het echt braaf. Hij stopte mooi op mijn teken en liep mooi met haar mee.
Lang geleden dat ik nog iets op deze blog geplaatst heb, maar ik heb het druk met werk, school en Safirr natuurlijk...
De laatste weken is van werken met hem ook niet veel gekomen, want ik zit met serieuze rugklachten. Van de specialist heb ik wel de geodkeuring gekregen om weer te rijden, maar ik ben er pas donderdag voor het eerst weer op gegaan, maar daarover meer in de volgende stukje ;)
Na wat moed opgeraapt te hebben op trektocht en door daar ook weer helemaal de smaak te pakken gekregen te hebben van het buitenrijden, heb ik eindelijk nog eens een poging gedaan...
Eigenlijk heb ik niet echt iemand om momenteel mee buiten te rijden, vermits we Falke nog geen uren alleen laten, dus moest ik de stap wel alleen zetten.
Op de binnenkoer op Safirr gestapt en richting uitgang gegaan, dat gaf geen enkel probleem, maar zodra ik hem op het rustige wegje aan de stal naar links probeerde te sturen, was het gedaan... Ik kreeg hem geen stap meer vooruit, alleen de achteruit werkte zeer goed. Toch blijven probeer, maar niks hielp.
Volgende poging: te voet naast Safirr de weg een stuk op gaan, dan erop kruipen en verder gaan. Ook dat werkte niet, het enige wat hij deed was toertjes draaien tot hij weer in de richting naar huis stond.
Dan maar nog een andere poging: weg wandelen van huis aan de hand en erop terug richting stal. En dat ging dus super! Hij stapte rustig door, maakte helemaal niks van een fietser en was vrij ontspannen voor een eerste keer alleen met de ruiter buiten. Ook naar de rem luisterde hij goed, ook al wist hij dat hij naar huis ging.
Op dat weg gaan van stal gaan we zeker nog oefenen en ik ben volop bezig met Sylvia overtuigen om Mieke toch weer beginnen buiten te rijden (met Falke in de wei en met Falke mee met iemand te voet mee voor de zekerheid), zodat Safirr het helemaal gewoon wordt. En anders moeten Stefanie en Jakary maar afkomen, in de hoop dat Jak een beetje Safirr zijn type is
Vier uur lang trailerladen en nog steeds stond hij er niet op... Mijn vervoer moest weg, dus Safirr thuisgelaten en op trektocht met een ander paardje gereden.
Laten we dus maar eens werken aan het trailerladen...
Omdat ik schrik heb dat mijn zadel toch niet helemaal Safirr zijn ding is, heb ik van Sylvia wat zadels te leen om te testen...
Ik had het gevoel dat zijn zadel toch niet echt zijn ding was, omdat hij helemaal niet wilde stilstaan bij het opzadelen en omdat hij in draf altijd maar sneller wilde tot hij in galop zat.
Met Sylvia haar dressuurzadel draafde meneer rustig en had ik het gevoel dat hij zijn rug meer gebruikte. Mijn houding was waarschijnlijk ook pakken beter, dat was toch het gevoel dat ik had.
Morgen ga ik haar zadel en het mijne na elkaar rijden en zien wat dat voor verschillen geeft.
Hij was alleszins heeeeeeel braaf voor de eerste keer rijden op de nieuwe stal!
Safirr is toch een raar geval. Zodra we proberen alle paarden samen te zetten, besluit meneer dat alle merries van hem zijn. Ingvar moet het dan ontgelden... Lief en onderdanig als die is, komt hij kauwend op de andere paarden af, maar Safirr is daar niet mee gediend... Oren in de nek en met ontblootte tanden erachter, denkt hij...
Arme Ingvar staat dan dus in een hoekje alleen en als hij dichterbij durft te komen, stopt Safirr hem wel weer in dat hoekje...
Daarom staan ze nu ook nog altijd apart. Eventjes afwachten tot de staleigenaresse terug is voor een volgende poging...
Gisteren is dan de hoefsmid geweest om alle paarden van de stal (behalve kleine Falke) onder handen te nemen. Na, de capriolen van Safirr de vorige keer bij de hoefsmid, had ik toch het zekere voor het onzekere genomen en zijn touwhalster aangedaan.
Maar mijn ventje was echt doodsbraaf, hij probeerde maar drie keer de op te stijgen en die pogingen kon ik voorkomen. Hij trok ook niet zo met zijn hoeven, zelfs de hoefsmid complimenteerde ons met zijn vooruitgang...
Door omstandigheden, kon Joke Safirr toch niet mee te voet verhuizen, dus ging ik zaterdagmorgen nog op zoek naar iemand met een trailer die Safirr een dagje later kon vervoeren. Gelukkig zit er op het belgentopic op Bokt wel wat volk en had ik daar snel iemand gevonden die op zondagavond mijn ventje wilde verhuizen. Het duurde wel bijna 2 uur voor meneer in de trailer stond... Dan nog met behulp van een vriendinnetje voor hem en een emmertje voer en meneer stond nogal nat van de regen en het zweten.
Het was dus al half 10 's avonds toen we op de nieuwe stal aankwamen. Daar mocht meneer met zijn dames op de weide (Mieke en Falke). Mieke jaagde hem wel wat weg en dreigde wel eens, maar problemen gaf het niet.
De volgende dag stond het gelukkige gezinnetje zelfs dicht bij elkaar met kleine Falke mooi tussen de mama en nonkel Safirr in...
