Hallo, ik ben Sabrina, getrouwd met Sven en mama van Jens (15) en Sara (13). Dit is mijn blog waarin ik vertel over de sportieve prestaties van mijn gezin en je vindt hier ook vooral de links naar de foto's die ik daarvan neem.
Beste prestaties Sara Outdoor seizoen 2010 60m 10.66 600m 2:20.63 Kogel 1kg 7,70 m Hockey 15,35 m Ver 3,18 m Hoog 0,90 m 4-kamp 740p Indoor seizoen 2011 60m 10.43 Kogel 1kg 6,87 m CR Ver 3,23 m Outdoor seizoen 2011 60m 9.81 600m 2:07.83 Kogel 1kg 9,90 m CR Hockey 22,83 m Ver 3,53 m Hoog 0,98 m 4-kamp 1534p Indoor seizoen 2012 60m 9.84 Kogel1kg 8,89 m CR Outdoor seizoen 2012 60m 9.64 600m 2:03.14 Kogel1kg 10,86 m CR Hockey 28,50 m Ver 3,63 m Hoog 1,19 m CR 4-kamp 1617p Indoor seizoen 2013 60m 9.46 60mH 13.10 Ver 3,45 m Kogel 2kg 8,07 m Hoog 1,10 m Outdoor seizoen 2013 60m 9.34 60mH 11.75 1000m 3:33.24 Kogel2kg 9,68 m Ver 4,02 m Hockey 28,32 m Hoog 1,20 m Discus 19,52 m 4-kamp 2021p Indoor seizoen 2014 60m 9.13 60mH 10.87 CR 1000m 3:43.26 Kogel 2kg 9,99 m CR Ver 3,81 m Hoog 1,35 m CR 5-kamp 2339p CR Outdoor seizoen 2014 60m 9.01 60mH 10.82 1000m 3:25.68 Kogel2kg 10,35 m Ver 4,27 m Hockey 29,99 m Hoog 1,36 m Discus 21,38 m 4-kamp 2358p CR Indoor seizoen 2015 60m 8.84 60mH 10.15 Kogel 2kg 11,02 m Ver 4,40 m Hoog 1,51 m CR 5-kamp 3011p CR Outdoor seizoen 2015 80m 11.52 300m 46.77 60mH 10.53 Kogel 2kg 10,74 m Ver 4,46 m Hoog 1,49 m
Beste prestaties Jens Indoor seizoen 2015 60m 8.43 200m 27.24 Outdoor seizoen 2015 100m 13.39 200m 27.23
De dag na het tornooi van Jens te Eksaarde stond er alweer een sportactiviteit op het programma; deze keer was het Sara die haar beste beentje moest voorzetten op de Puitenslagersjeugdmeeting te Beveren.
Vermits dit een meeting was op de atletiekpiste van Volharding Beveren, waren er natuurlijk heel wat Volharding atleten te zien.
De Benjamin meisjes gingen van start met verspringen en op de achtergrond zie je de Benjamin jongens die als eerste gingen hockeybal werpen.
Ondertussen zijn de Miniemen jongens met de 150 meter horden bezig. Zo is er overal waar je kijkt wel iets te zien.
Sara springt 3,52 meter en blijft dus net 1 centimetertje onder haar persoonlijk record van vorig jaar.
Na de Miniemen jongens zien we ook de Miniemen meisjes voorbijkomen voor de 150 meter horden.
Na het verspringen gaan Sara en Limme een kijkje nemen bij de Pupillen meisjes die aan het hoogspringen zijn. Amai, Lisse en Lotte, wat een lenigheid.
Zowel Lotte als Lisse gaan over 1m29. Op de achtergrond zie je de Benjamin meisjes die zich voorbereiden op het hockeybal werpen.
Komaan Sara, alles geven !
Haar sprong bij het verspringen is hier vandaag goed voor een tweede plaats na een meisje van atletiekclub BVAC (Beerschot).
Soms kan het al eens verkeerd gaan bij het verspringen of een andere discipline, maar dan zijn de mensen van het Rode Kruis er gelukkig snel bij om te helpen.
Vervolgens kunnen we kijken naar de sprintnummers; hieronder zie je de Pupillen meisjes van reeks 1 lopen.
Sara kijkt natuurlijk ook naar goede vriendin Yara die in reeks 2 loopt.
Tussendoor even praten met broer en papa. Misschien zien jullie het aan de kleren, het was eindelijk nog eens mooi weer. Ik heb echt genoten van het zonnetje !
Bij het hockeybal werpen smeet Sara 19,11 meter en ook dit is terug goed voor een zilveren medaille.
Er zijn nog heel wat meer Volharding atleten te zien op het podium, zoals hier Miniem Jodie voor het discuswerpen.
De Volharding Benjamin meisjes gaan zich hier opwarmen voor hun 60 meter sprint.
Sara loopt in reeks 1; ze wordt hierin 2de, en verbetert haar tijd naar 9.72 ! Goed gelopen meisje !!
Vriendin Thalia is bij de Pupillen meisjes aan het kogelstoten.
Sara mag dus even later voor een derde keer op het tweede schavotje klimmen vandaag; deze keer voor haar 60 meter.
Vermits de trainers niet meer op het middenplein mogen als de wedstrijden bezig zijn, moeten ook zij all van langs de kant bekijken.
Lees ook deel 2 van het verslag van deze meeting en ga zeker eens een kijkje nemen in het foto-album, dat je vindt via de link in de rechterkolom van dit blog, en waarin je nog veel meer foto's van deze dag kan bekijken.
Zoals je in deel 1 van het verslag over het tornooi te Eksaarde kon lezen wonnen onze U13 van KFC Moerbeke hun 2 wedstrijden in groep 2 en mochten daarom de finale spelen tegen de winnaar van groep 1 en dat waren de U13 van KVV Zelzate.
Eh Jens, een te hete douche genomen, ben je gekrompen in de was ? Hij heeft in ieder geval geen schrik en laat zich niet zomaar opzij drummen en dat vind ik al heel wat. Ik zal hem toch eens wat meer boterhammekes met choco moeten geven.
Beide ploegen willen graag als winnaar van dit tornooi gekroond worden en dat is eraan te zien. Er wordt fel gestreden op het plein.
Kyle lijkt hier op ons eerste doelpunt af te stevenen maar dat is buiten de keeper van Zelzate gerekend.
De opa's zullen weeral veel te vertellen hebben, want de opa van Jens en de opa van Enzo van KVV Zelzate zijn goede vrienden.
De tijd tikt voorbij. Deze match duurt in tegenstelling tot de vorige 2 wedstrijden 30 minuten, maar voorlopig staat het ondanks de vele inspanningen van onze jongens nog altijd 0 - 0.
En daar blijft het ook bij. Dat betekent dat er penalties getrapt moeten worden. Elke ploeg zal 5 penalties trappen en dan zullen we weten wie zich de winnaar van het tornooi mag noemen. Bjarne die keeper was tijdens deze wedstrijd, wisselt van truitje met Damon die de penalties zal proberen tegenhouden.
Steun zoeken bij elkaar, niemand beschuldigen, elkaar aanmoedigen, dat is waar het hier nu om draait.
De eerste bal van Zelzate gaat binnen, daar kan zelfs de beste keeper van de wereld nog niet bij.
En die van Moerbeke gaat jammer genoeg niet binnen, maar nog niet getreurd mensen we hebben nog 4 kansen. De volgende bal van Zelzate gaat niet binnen, maar ook bij ons gaat hij terug niet binnen. De derde van Zelzate zit binnen en ook die van Moerbeke; de vierde van Zelzate gaat niet binnen en die van Moerbeke wel ! Pff, dit is spannend; alles hangt van de vijfde en laatste bal af. Het staat nu 2 - 2. Zelzate schiet en ... mist. Als Moerbeke nu kan scoren, winnen we het tornooi, .... maar helaas hij gaat ook niet binnen. Beide ploegen hebben dus 2 van de 5 penalties binnen getrapt.
Dit betekent dat er nog een penalty moet gegeven worden. De vingers worden gekruist, iedereen houdt de adem in.
Zelzate mist ... en ook Moerbeke mist ! Nog eentje dus, de zevende al, Zelzate scoort en ook Moerbeke scoort !! Dit is niet goed voor iemand met een zwak hart We gaan naar de achtste penalty; Zelzate scoort .... en Jens moet de penalty voor Moerbeke geven. Ik durf bijna niet te kijken, deze moet binnen zitten of het is over.
Hij trapt en de bal gaat binnen, maar hij moet de penalty nog eens over doen, want de bal was van de stip gerold.
Zeg Jens, wil je hebben dat ik hier een zenuwinzinking krijg , bij zijn tweede penalty durf ik echt niet te kijken, maar hoera hij gaat terug binnen. Dolgelukkig loopt hij terug naar zijn vrienden.
We gaan dus naar de 9de penalty en Zelzate mist. Het is nu aan Aaron om onze 9de te geven, als hij deze kan binnen trappen, is Moerbeke eindwinnaar van het tornooi. Overal staan ondertussen al mensen te kijken, ook supporters en voetballers van andere ploegen. Aaron schiet en .... SCOORT !!
De andere spelers lopen naar Aaron springen boven op hem. Ja mensen, ergens hier onder zit Aaron verborgen.
Oh oh, direct kan hij geen adem meer halen.
Deze gelukkige gezichten zijn dubbel en dik verdiend en dan heb je de kreten van de supporters niet gehoord.
Even wachten op de prijsuitreiking, ja, als je de winnaar bent, word je het laatst afgeroepen hé. Maar dat hebben ze er graag voor over hoor.
Het is kapitein Reyno die, omgeven door zijn teamgenoten, de beker in ontvangst mag nemen.
En het is een mooie hoor.
Een dikke proficiat trouwens ook voor de trainers Eric en Patrick en afgevaardigde Jürgen die de jongens het hele jaar getraind, begeleid en gesteund hebben. Dit is ook hun overwinning !
Op maandag 30 april nam ik een dagje verlof want onze U13 deden mee met het tornooi te Eksaarde.
Er waren 6 ploegen bij de U13 en deze werden onderverdeeld in 2 groepen. Groep 1 bestond uit Eksaarde, Zelzate en Verrebroek en groep 2 uit Moerbeke, Zaffelare en Schellebelle. Dit betekende dus dat Moerbeke in de voorronde 2 matchen van 25 minuten moest spelen. De eerste wedstrijd was tegen de jongens van SV Zaffelare.
Oh Jens, ogen open houden hé als je wil koppen.
Maar bij de tegenstander doen ze dat precies ook
Bart brengt de bal even naar de "goede" kant van het plein.
Jens DV en Matthias proberen vooraan om de bal tijdens de 25 minuten durende wedstrijd in het doel te krijgen.
En achteraan doen ze er alles aan om er voor te zorgen dat Zaffelare daar juist niet in slaagt.
Zoals je hierboven ziet staat Bjarne op het veld, het is Damon die deze eerste wedstrijd onze keeper is.
Matthias probeert ons hier op voorsprong te brengen, maar de bal gaat over het doel.
Even later slaagt Yannick daar wel in, hij bezorgt Moerbeke nog net voor het einde van de wedstrijd de 1 - 0 overwinning.
Goed gedaan jongens !
Een 40tal minuten later start de tweede wedstrijd voor onze U13 tegen de miniemen van Schellebelle; de U13 van KVV Schelde.
Nee mensen, kijk maar eens goed, deze zit niet binnen, hij gaat net boven de deklat over het doel.
Oh stop allemaal, laat ons even door, lijkt Erhin hier te willen zeggen.
Tijdens deze 2de wedstrijd is Bjarne de keeper van dienst.
Ai Louis, pas op, als dit maar goed afloopt.
Erhin is vastberaden deze jongen van Schelde nog te onderscheppen voordat hij ons doel bereikt.
En hup, langs de lijn terug naar de andere kant met die bal.
"Superman" Matthias vliegt hier over het plein met de bal tegen zijn been, hebben onze jongens bovennatuurlijke krachten vandaag ?
Dat kan niet anders dan nog tot een doelpunt leiden en inderdaad ....
Een foto zegt meer dan duizend woorden, aan deze lachende gezichten is duidelijk te zien dat ze dolgelukkig zijn met het doelpunt van Jens DV.
Zelfs op de bank vliegen ze in elkaars armen en wordt er gejuicht.
Net als bij de eerste match, scoren we dus op het laatste moment nog een doelpunt en sluiten we ook deze 2de match af met een 0 - 1 overwinning. Weeral mooi gevoetbald jongens !
Deze 2 overwinningen bezorgen ons de groepswinst binnen groep 2 van dit tornooi en dat betekent dat we straks de finale mogen spelen tegen de winnaar van groep 1. Even wachten dus en ondertussen naar de andere matchen kijken en straks .... de grote finale !!
Na de laatste competitiematch tegen Kruibeke kunnen we dus kijken waar de U13 van KFC Moerbeke in het klassement staan. Afhankelijk van waar je dit bekijkt, zijn we op de 6de of 7de plaats terecht gekomen. Niet slecht dus hé !
Op zaterdag 28 april moesten onze U13 vroeg uit de veren, want om 9 uur speelden ze de laatste competitiematch van dit seizoen tegen de leider KJV Kruibeke. Dit team heeft gedurende het hele seizoen slechts 1 match verloren en dat was tegen onze jongens ; de grote vraag is natuurlijk of onze U13 twee keer kunnen slagen in deze moeilijke taak.
Ze proberen de tegenstander alvast wat schrik aan te jagen met hun kreet, amai, zelfs ik werd er bang van Ik denk niet dat ik ze al zo luid en vol overtuiging horen schreeuwen heb dit seizoen. Ze zijn er duidelijk klaar voor.
Achteraan doen ze er alles aan om de Kruibeekse miniemen tegen te houden en indien er toch eentje doorraakt is het Damon die ons doel zal verdedigen.
Als je al dacht dat onze Emile groot was en lange benen heeft, kijk dan maar even naar de nummer 10 van Kruibeke, zelfs Emile kan hem bijna niet bijhouden.
Met zoveel man in de verdediging, daar geraak je niet door, wees er maar zeker van.
Jammer genoeg zien we aan de andere goal hetzelfde beeld; het is heel moeilijk om tot bij het doel van Kruibeke te geraken.
Jens gooit hier zijn hele gewicht in de strijd (en dat is heel wat hoor ) om de bal naar voor en tot bij onze spits Matthias te krijgen.
Rond de 15de minuut krijgen we een hoekschop tegen waaruit het eerste doelpunt volgt; het is de grote nummer 10 die ver boven de rest uitspringt en de bal binnenkopt.
Het lijkt misschien alsof Yannick hier naar beneden geduwd wordt, maar maak je geen zorgen hoor, die staat zijn mannetje wel en die laat zich zeker niet zomaar opzij zetten.
Kyle heeft er hier vier op een rij staan (is dat geen ander spel ?). Het lijkt wel een muur waar geen bal doorgeraakt.
We gaan rusten met een 1 - 0 op het scorebord; alles is nog mogelijk jongens. Even rusten en dan vliegen jullie er terug in !
Alhoewel dat het vliegen hier precies bij Kruibeke lijkt te gebeuren op onderstaande foto. Keeper Damon stort zich op de bal en houdt Kruibeke op de 1 - 0 voorsprong.
Het plein ligt er redelijk modderachtig bij en dat bemoeilijkt soms het rollen van de bal.
Komaan Matthias, lopen !! Maar nee, dit lukt niet, er is geen hulp meer vooraan en alleen geraakt Matthias niet met de bal tot bij het doel van Kruibeke.
Binnen de minuut vallen er twee tegendoelpunten, waarvan eentje terug een hoekschop is dat door de Kruibeekse nummer 10 wordt binnengekopt.
En hup, naar de andere kant met die bal. Jens DV geeft hier een harde trap op de bal.
Hela, hela, uit de weg, Erhin rukt verder op naar het doel van Kruibeke.
Louis en Jens DV laten ons hier bijna juichen, maar helaas ...
We krijgen nog een tegendoelpunt te verteren en sluiten de match af met een eindscore van 4 - 0.
Maar hoofd omhoog jongens, jullie hebben er voor gevochten en jullie best gedaan.
Zo zit deze laatste match van de competitie erop. Bedankt voor alle mooie en spannende momenten die jullie ons al de wedstrijden bezorgd hebben.
Komaan jongens, dit is jullie kapitein Reyno, wie volgt zijn voorbeeld Het is toch een lieve jongen hé, als ik hem vraag om nog eens te schuiven omdat ik mijn fototoestel te laat vast had, doet hij dat met veel plezier. Dank je Reyno !
Tijdens ons communieweekend was er de Beker van Vlaanderen voor de pupillen en miniemen van de Vlaamse atletiekclubs.
Onze Volharding meisjes moesten naar Kapellen voor hun wedstrijd en zoals we op dinsdag 24 april in de Gazet Van Antwerpen konden lezen hebben ze het super gedaan en zijn ze erin geslaagd om zich te kwalificeren voor de finale die in september plaatsvindt.
En alhoewel de jongens er jammer genoeg niet in slaagden om zich te plaatsen voor de finale, lieten ook zij mooie prestaties noteren.
Op zaterdag 21 april was het dan eindelijk de grote dag voor Jens en heel wat van zijn klasgenootjes. Na enkele maanden voorbereiding deden ze op zaterdagavond hun Plechtige Communie.
Een paar weken ervoor maakte ik enkele foto's van Jens om zijn communiekaartje te kunnen maken. Jammer genoeg was toen mijn groot fototoestel nog steeds kapot.
Natuurlijk moest ook Kumba mee op de foto, wat had je anders gedacht .
Voor we naar de kerk vertrekken eerst nog even poseren met de "kleine" zus.
Om te vermijden dat iedereen in de kerk zou rondlopen tijdens de viering, mochten er geen foto's genomen worden, maar Sara kon het niet laten om toch met haar fototoestelletje even een foto te nemen. Je ziet aan de pilaar de meme en pepe klaar staan om tijdens het vormsel naast Jens te gaan staan, maar het vormsel zelf gebeurde net achter de pilaar
Het regende gelukkig niet en buiten maakte familielid André onderstaande foto van de fiere mama, papa en zus die staan wachten tot de communicanten buiten komen.
En hij maakte natuurlijk ook een foto van de communicant zelf, ziet het er geen lief engeltje uit op deze foto .
Na de kerk gingen we naar de receptie in het parochiehuis waar de communicanten hun kaartjes konden ruilen en waar vooral de kippeboutjes in Jens zijn smaak vielen.
Het communiefeest ging dan door op zondag 22 april. Sara had de toastjes gemaakt en mocht er dus ook met rondgaan.
Maar het is niet omdat het jouw feest is dat je niet moet werken, dus ook Jens bediende zijn gasten.
Ook het weer viel gelukkig super goed mee en Jens zou Jens niet zijn als hij zelfs op zijn communie zijn voetbal niet zou nemen. Oh oh gaan grasvlekken makkelijk uit op een witte broek Vandaag niet aan denken mama , laat ze maar plezier maken.
Ai opa, pas op voor je benen, want Sara kijkt op geen blauwe plek meer of minder hoor
Als dessert stond er het traditionele ijslam op het menu.
Het kopje eraf snijden bleek toch nog iets moeilijker dan eerst gedacht, dus kwam de papa een handje helpen.
Kelly, dochter van André en Christiane, bracht voor de eerste keer haar vriend mee en vermits die mee voetbalde, was hij door Jens al onmiddellijk goedgekeurd , door ons trouwens ook hoor Kelly Jullie zijn een prachtig koppel !
Oh papa, oppassen van je glas hé.
Keeper nonkel Joeri houdt de bal tegen.
En de supporters genieten van de zon en een glaasje !
Ik hoop dat iedereen er van genoten heeft, ik in ieder geval wel , niet alleen van het glaasje hé, van het hele weekend .
Omdat heel wat van onze eerstejaars miniemen op zaterdag 21 april hun Plechtige Communie deden werd de match tegen Sparta Waasmunster gespeeld op woensdagavond 18 april.
Het is misschien niet zo duidelijk te zien op de foto, behalve aan het feit dat Jens zijn kuif plat ligt , maar het was echt aan het water gieten toen de match begon.
Maar onze jongens hebben geen schrik van een beetje water, dus geen probleem hoor !
Oppassen jongens !!
Het is Waasmunster die bij het geven van een vrije trap de bal net onder de deklat binnentrapt, tja, daar kon niemand nog aan, komaan, de moed niet opgeven, de wedstrijd duurt nog lang.
En onze jongens doen hun best en proberen naar het doel van Waasmunster te geraken; zo probeert Matthias het ...
... en daarna probeert Angelo het ...
... en ook Emile, geflankeerd door Matthias, waagt een poging.
Maar helaas het lukt niet, de stand blijft voorlopig 0 - 1. Gelukkig is ondertussen de regen gestopt en komt de zon zelfs nog even piepen.
We gaan dus rusten met een 0 - 1 tussenstand. Ook Kumba was er vandaag terug bij; gelukkig voor hem, maar spijtig voor ons , werden er nog niet veel doelpunten gescoord, want die toeters vindt hij maar niks.
Komaan jongens, geef er nog eens een lap op !
Oh oh het wordt hier weeral gevaarlijk voor ons doel.
Maar geen probleem, deze gaat niet binnen !
En hup; Louis sprint met de bal naar de andere kant van het plein.
Even later komt Waasmunster terug voor ons doel, maar keeper Damon gooit zich op de bal.
Het is met een hoekschop dat Waasmunster zijn voorsprong toch kan uitbreiden naar 0 - 2.
Maar het is nog niet gedaan en onze jongens geven zich niet zomaar gewonnen. Er wordt gestreden voor de bal.
En niet veel later worden ze daarvoor beloond. Jens DV trapt de 1 - 2 binnen.
Dat levert hem natuurlijk felicitaties op van de rest van het team.
Matthias komt hier nog dicht bij de gelijkmaker, maar helaas, deze gaat niet binnen.
Ook voor ons doel wordt het hier echter nog heel gevaarlijk, maar de eindstand blijft 1 - 2.
En zo zit deze voorlaatste competitiematch er ook weeral op.
Zoals je kon lezen in deel 1 van de WDK meeting te Burcht hadden de Benjamin meisjes eerst de 60 meter en daarna het kogelstoten afgehandeld.
Als derde discipline stond de 600 meter op het programma. Als het startschot weerklinkt schieten de meisjes weg.
Sara en Stien nemen van bij de start de leiding.
Na ongeveer 200 meter wedstrijd lijken er enkele meisjes over Sara te gaan.
Maar even later gaat Sara terug op kop van de groep lopen.
Na 400 meter wedstrijd loopt ze nog steeds op kop, maar Stien zit nog heel dichtbij. Gaat Stien nog over Sara gaan of kan ze haar voorsprong behouden ?
Ook Limme loopt een heel sterke wedstrijd.
In de laatste rechte lijn lijkt Sara vleugeltjes te krijgen en ze bouwt haar voorsprong nog verder uit.
Ze haalt het in een tijd van 2'09.61 en dat levert haar de gouden medaille op.
Daarna begeven we ons naar het hoogspringen. Sara kijkt en supportert natuurlijk ook voor haar vriendinnen bij de pupillen die ondertussen hun 1000 meter aan het lopen zijn.
Het is Lisse die op een overtuigende manier laat zien dat ze de sterkste is in deze discipline en dus de gouden medaille verdient.
Limme springt naar een persoonlijk record hier op deze WDK meeting.
En ook Sara doet het heel goed. Het is moeilijk te volgen hoe hoog de lat nu juist ligt. Vorig jaar sprong Sara over 98 cm. Groot is m'n verbazing als ze plots naar me toe komt lopen en zegt dat de lat al op 1,02 meter ligt. Amai, ... en ze gaat erover ! Goed gedaan meisje !
De lat gaat omhoog naar 1,05 meter ... en ook daar springt ze over !!
Het levert haar zelfs de bronzen medaille op; haar eerste medaille bij het hoogspringen. Alledrie deze meisjes sprongen over 1,05 meter; om de plaats te bepalen gaat men dan terug naar de vorige sprong en bekijkt men hoeveel pogingen toen nodig waren.
En zo eindigt deze namiddag op de atletiekpiste van ZWAT.
Als op dinsdagavond de pepe naar ons komt met een artikel in de Gazet van Antwerpen dat we volgens hem toch eens moeten lezen, vallen we bijna achterover. Leuk zeg, mijn dochter staat in de krant.
Van de voetbalpleinen te Verrebroek reed ik op 14 april rechtstreeks naar de atletiekterreinen van ZWAT te Burcht, want daar vond de eerste WDK wedstrijd van het seizoen 2012 plaats.
Eerst en vooral nog een dikke merci aan Wendy, mama van Jens DV, die "mijnen" Jens meenam naar Moerbeke, want die had nog een laatste namiddagactiviteit vóór de plechtige communie van komende zaterdag.
Toen we in Burcht toekwamen waren we getuige van een recordpoging.
Steven Jacobs deed een poging om het wereldrecord "Fastest Mile Fireman's carry" te breken. Dit betekent dat je met een persoon die zwaarder is dan jezelf 1 mijl (1609 meter) moet lopen. Het vorige record was 15 minuten en 12 seconden. Ook Tom Waes probeerde dit record al eens te breken voor het bekende programma Tomtesterom, maar hij is er toen niet in geslaagd.
De laatste meters waren heel zwaar.
Maar het is gelukt, we waren getuige van een nieuw record; de tijd is nu 11 minuten en 29 seconden !!
Sara en Limme die liepen gelukkig gewoon nog naast elkaar.
Over het weer mogen we ook niet klagen, want het zonnetje komt zo nu en dan piepen en het regent gelukkig niet.
De Benjamin meisjes starten vandaag met de 60 meter sprint.
Voor de start nog even praten met de grootste "concurrente" Stien van Ac Zele.
Concentratie en wachten op het startschot !
Het is Sara die het haalt net voor Stien. Voorlopig weten we nog geen tijd, want de elektronische tijdsregistratie werkt niet en men moet dus manueel de tijd opnemen.
Vervolgens gaan de meisjes naar het kogelstoten. Dat bord lijkt precies wel hun interesse te wekken.
Zou wel handig zijn als men het zou gebruiken, dan kan men aan de kant ook volgen hoeveel er gestoten wordt, want zowel ouders als trainers mogen niet meer op het middenterrein komen. Langs de kant is het niet altijd goed te horen hoeveel er juist gestoten werd, zeker als er ondertussen vanalles omgeroepen wordt door de microfoons.
En wat doe je met je trainingsvest als je moet stoten ? Wel handig als je zo goede vriendinnen bij je hebt, hé Sara.
Voor wie er nog aan moest twijfelen, ik denk dat het hiermee wel duidelijk is dat deze twee meisjes goed overeenkomen.
Ondertussen wordt de uitslag bekend gemaakt van de handgestopte 60 meter. Sara heeft het gehaald in een tijd van 9.50 seconden Veerle en Marit van ACW mogen samen op het derde schavotje klimmen en Stien vervolledigt het podium op de nummer 2.
Met vier op het bovenste schavotje was nogal moeilijk, dus dan lossen ze het maar zo op. Goed gedaan meisjes !
En wie staat er weeral klaar voor Sara, juist Limme. Amai Sara, zo verwend worden.
Dakota, die haar voet gebroken heeft, kwam ook even een kijkje nemen; zij moet het jammer genoeg allemaal even van langs de zijlijn bekijken. Hopelijk zien we je vlug terug in actie Dakota !
Nog net voor de 600 meter begint, wordt het podium voor het kogelstoten afgeroepen. Sara behaalde ook hier goud met een worp van 7,58 meter.
Lees zeker ook het vervolg van deze eerste WDK wedstrijd.
Op zaterdag 14 april reden we naar de voetbalpleinen van Eendracht Verrebroek.
Na de gebruikelijke strijdkreet vlogen onze U13 er weeral in.
Erhin is hier omgeven door heel wat tegenstanders en zoekt een teamgenoot om de bal naar te passen.
De match is nog niet heel lang bezig als Louis met wat hulp van Matthias de bal in het net van Verrebroek kan schieten. Mooi teamwerk mannen !
Ook Aaron probeert hier de bal te pakken te krijgen voor het doel van Verrebroek, maar de keeper laat dit niet gebeuren.
Het is even later Matthias die het tweede doelpunt van de wedstrijd scoort.
Achteraan zorgt onder andere Jens VH ervoor dat de spelers van Verrebroek niet tot bij onze keeper geraken.
Ook Jens DV waagt hier zijn kans.
Keeper Damon hoeft zich geen zorgen te maken, Reyno heeft hier alles onder controle.
Aaron, Bjarne en Angelo lopen hier richting doel Verrebroek, maar het blijft bij een 0 - 2 tussenstand in de eerste speelhelft.
In de tweede helft wisselen Damon en Bjarne van truitje. We zien Damon nu dus niet in het doel, maar op het veld lopen.
Het eerste doelpunt in de tweede helft wordt gescoord door Bart.
Helaba, tot hier en niet verder, onze verdediger Thomas staat klaar om de jongens van Verrebroek tegen te houden.
Het is even later terug Bart die het volgende doelpunt scoort.
En Bart is blijkbaar goed op dreef want hij scoort ook het derde en vierde doelpunt in de tweede helft.
Onze voorsprong is ondertussen dus opgelopen tot 0 - 6. Verdediger Reyno die nu even vooraan de rangen komt vervoegen, maakt er zelfs 0 - 7 van. Dat verdient natuurlijk felicitaties van de rest van de ploeg.
Verrebroek scoort nog een doelpunt en Matthias knalt er hier ook nog eentje binnen.
Einduitslag wordt dus 1 - 8.
Eerst allemaal de scheidsrechter bedanken.
Is dit geen vertederend beeld
Hier staan ze mensen, onze U13 ! Proficiat jongens, goed gespeeld !!
Jullie hebben weeral 3 puntjes bijverdiend voor het klassement.
Met enige vertraging, want Sara werd reeds 9 jaar op 5 februari, heeft Sara nog een verjaardagsfeestje voor de vriendinnen gegeven. Eerst was er wel wat verdriet, want tijdens de paasvakantie zijn er natuurlijk veel kinderen op kamp en daardoor konden enkele goede vriendinnen, waaronder Yara en Limme van Volharding, niet komen.
Maar uiteindelijk werd het toch nog een leuk feestje !!
En over de vertraging heeft ze nog niet te klagen, want Jens, die reeds in oktober verjaarde, heeft nu nog altijd zijn feestje niet gegeven Maar ja, probeer met al die activiteiten, voetbal, atletiek, school, catechese, ... maar eens een geschikt moment te vinden.
Op paasmaandag 9 april was er op de atletiekpiste van AC Waasland de jaarlijkse paasmeeting. Dit was de eerste zomerwedstrijd van dit seizoen, allé ja "zomer"wedstrijd
Iedere atleet ontvangt een paasei op deze meeting en ik kan je verzekeren dat ze in tegenstelling tot vorig jaar zeker niet wegsmolten van de zon.
Vermits ik mijn fototoestel nog steeds niet terug had, nam ik weer enkele sfeerfoto's met het kleine toestelletje.
Eerst werd er natuurlijk samen met de andere Volharding atleten opgewarmd.
Vervolgens starten de Benjamin meisjes met het verspringen. Nieuwe regels dit seizoen, want zowel ouders als trainers mogen niet meer op het middenterrein komen. Dat maakt het heel moeilijk om de wedstrijd te volgen, want vermits er door de speakers ondertussen commentaar gegeven wordt op de sprintnummers die bezig zijn, kan je aan de kant ook niks horen van de afstanden die gesprongen worden.
Er wordt tussen het springen bijna geen gebruik gemaakt van de hark om het zand plat te harken en iedereen lijkt zowat in dezelfde put te springen. Sara springt 3,42 meter bij de eerste sprong en haar tweede poging lijkt iets verder te gaan; maar ze komt vertwijfeld naar ons gelopen, want ze heeft verstaan dat de meneer 3,32 meter zei. Mama, ik was toch verder dan bij mijn eerste sprong. Tja, dat dacht ik ook, maar de jury heeft natuurlijk altijd gelijk, net zoals de scheidsrechter bij het voetbal.
Na het verspringen gaan de meisjes naar de 60 meter sprint. Sara loopt met 9.91 naar een eerste plaats.
Ze mag dus op het bovenste schavotje klimmen voor deze prestatie.
Ondertussen roept men ook de namen af van de meisjes die voor het verspringen naar het podium mogen komen en ook daar is Sara bij. Groot is mijn en haar verbazing als ze haar als winnares afroepen met een sprong van 3,82 meter. Zie je wel meisje, dan had je het toch verkeerd begrepen bij je tweede sprong, maar amai, dit is wel een grote verbetering van haar record van 3,53 meter van vorige zomer.
Een weekje later dan toch nog ontgoocheling, want we krijgen een mailke dat er waarschijnlijk een fout gebeurd is bij het opschrijven van de kaartjes en men behoudt toch haar afstand van 3,42 meter als haar verste sprong van deze dag. Niet getreurd meisje, het zomerseizoen begint nog maar. Gewoon je best blijven doen !
Daarna is het de beurt aan Sara's grote stress moment van de dag: de 600 meter. Ja, dat is blijkbaar nog niet veranderd, als die 600 meter dichterbij komt, gaat het stressniveau omhoog. Papa Sven is net op tijd om dochter Sara van start te zien gaan ...
... en om haar aan te moedigen. Sara neemt van bij de start de leiding.
Even vrees ik dat ze dit niet zal kunnen volhouden en in de laatste rechte lijn nog voorbij gelopen zal worden, maar nee hoor, ze haalt het in een tijd van 2'10.25.
Als laatste discipline gaan de Benjamin meisjes hockeybal werpen.
Vermits we nu nog verder verwijderd staan van de meisjes, is het moeilijk te volgen maar nu zien we natuurlijk wel waar de bordjes gezet worden. Bij hockeybal werpen worden er immers bordjes gezet in het gras waar de bal is terecht gekomen. Sara heeft een goede worp en haar bordje staat voorlopig op de eerste plaats. En daar blijft het ook, met een worp van 19,56 meter behaalt ze de eerste plaats.
Het was een natte en koude namiddag, dus na de laatste disciplines loopt de atletiekpiste snel leeg. Iedereen gaat op zoek naar wat een warme en vooral droge plaats.
Ondanks het feit dat Sven deze winter eigenlijk niet op de fiets heeft gezeten, wou hij toch graag nog eens een wedstrijd meerijden samen met broer Joeri. De verwachtingen waren dus zeker niet te hoog gezet.
Op Pasen reden we dus richting Oosteeklo voor de WAOD wedstrijd die daar gereden werd. Er zijn blijkbaar enkele dingen veranderd bij de WAOD, want de wedstrijd duurde hier nu iets langer, 14 in plaats van 12 ronden van 5 kilometer. En Sven is terug een A renner, want alle renners onder de 40 jaar zijn nu A renner.
Vermits ik mijn fototoestel nog steeds niet terug heb, nam ik enkele foto's met mijn oud toestelletje.
Hieronder zie je de beide broertjes Van Hoyweghen naast elkaar, Sven in het fluogeel (dan valt hij goed op hé in het peleton) en Joeri met het blauwe truitje.
Zoon Jens en dochter Sara moedigen de papa aan langs de kant, vooral Sara schreeuwt naar papa: "allé komaan hé", tja, dat doet papa ook bij haar als ze aan het lopen is.
Voortdurend proberen er renners weg te geraken, maar de felle wind, vooral op het stuk hier waar onze auto staat, lijkt daar voorlopig nog een stokje voor te steken. Uiteindelijk geraken er toch enkele renners uit de greep van het peleton. Sara blijft de papa ondertussen aanmoedigen.
En natuurlijk wordt er ook naar nonkel Joeri geschreeuwd.
Beide broers eindigen uiteindelijk op de 25ste en 26ste plaats.
Ik heb geen foto's van de aankomst. Vermits ik toch mijn groot fototoestel niet bij had en hond Kumba meegekomen was, bleef ik aan de auto wachten op de terugkomst van "mijn renner".
Uitslag:
1 Kevin Vleurinck (Zelzate)
2 Kenny De Wilde
3 Renaat Demeter
4 Gioffrey Michels
5 Michel Le Blon
6 Luc De Duytsche
7 Marcin Sitarski
8 Alexander Clijnmens
9 Mike Van Ryssel
10 Maarten De Muynck
11 Matthias Moeyaert
12 Kris Steyaert
13 Claude Legrand
14 Paul Rooseparck
15 Jordy Leenknecht
16 Giovanni Feys
17 Steven Heirman
18 Kurt Green
19 Styn Huyghe
20 Dave Van Roeyen
21 Joeri De Cock
22 Harold Van den Berge
23 Remco Dierks
24 Dries Verplanken
25 Joeri Van Hoyweghen
26 Sven Van Hoyweghen
27 Ian Packer
28 Samdelino Sammens
29 Matias Rogiers
30 Sjacco Matthijs
31 Mitcil Evans
32 Gary Smith
33 Bart Van Vlierberghe
34 Tim Goethals
35 Mank Manns
36 Justin Vandenabeele
37 Foeke Lammertijn
38 Cornelis Lepoeter
Geen idee of Sven nog wedstrijden gaat rijden dit jaar, we zien wel wat er komt, dus misschien tot een volgende keer !
Op zaterdag 31 maart trokken we met net voldoende spelers naar de pleinen van FC Daknam.
Na de officiële "keuring" door de scheidsrechter kan de wedstrijd van start gaan.
Uitzonderlijk waren ook beide keepers Damon en Bjarne niet van de partij. Dylan werd uitgekozen om ons doel te verdedigen.
Het is Daknam die tot grote ontgoocheling van onze jongens de eerste goal maakt.
Omdat Angelo, met pijn in zijn been, moeite heeft om voluit te lopen, beslist men om Dylan en Angelo van plaats te wisselen. Angelo wordt dus onze nieuwe keeper vandaag.
Even later mogen ook wij juichen, want Matthias scoort de gelijkmaker; 1 - 1.
Er wordt gevochten voor de bal en iedereen doet zijn best.
Maar onze jongens kunnen niet beletten dat Daknam 2 keer kan scoren. Maar nog voor het einde van de eerste helft kan Matthias de achterstand nog iets verkleinen; 3 - 2 dus.
Deze 3 - 2 wordt ook de tussenstand bij de rust.
Vol goede moed, met veel enthousiasme en strijdlust beginnen onze jongens aan de tweede helft. Die grote strijdlust bezorgt keeper Angelo zelfs een gele kaart, omdat hij volgens de scheidsrechter iets te geweldig naar de bal (en man ?) dook.
Het is superspannend om als toeschouwer deze match te bekijken, iedereen leeft voor de volle 100% mee.
Komaan jongens, alles is nog mogelijk !
Omdat plots de batterij van mijn fototoestel plat is, heb ik geen foto meer van de gelijkmaker van Emile, 3 - 3.
Ook de goal van Aaron die ons op voorsprong brengt en de grote vreugde van de supporters langs de zijlijn op het moment dat de scheidsrechter een einde aan de wedstrijd maakt, moet ik u dus onthouden, maar ik kan u verzekeren dat de afwezigen ongelijk hadden.
Goed gedaan jongens, met deze 3 - 4 overwinning krijgen jullie er weeral 3 punten bij in het klassement.
Op zaterdag 24 maart reed ik nadat ik Sara had weggevoerd voor haar VAL jeugddag naar de voetbalpleinen van KFC Moerbeke, want onze U13 zou er spelen tegen de jongens van SK Gerda.
Zoals ik al zei is mijn fototoestel kapot en moest ik me dus behelpen met een iets kleiner modelletje.
Moerbeke krijgt heel wat kansen, maar de bal wil maar niet tussen de 2 palen belanden. Het duurt uiteindelijk tot rond de 20ste minuut van de eerste helft en dan is het toch raak. Matthias schiet de bal in het net van SK Gerda.
Het blijft voorlopig dus heel spannend, want met een kleine 1 - 0 voorsprong kan het nog alle kanten uit.
Komaan jongens, blijven proberen.
Onze Moerbeekse miniemen slagen er niet meer in om voor de rust nog een doelpunt bij te scoren, maar net voor het einde van de eerste helft kan SK Gerda wel de gelijkmaker scoren en we gaan dus rusten met een 1 - 1 tussenstand.
Na de rust komen er nog 3 jongens van de U11 ons team versterken, want we waren vandaag slechts met 12 spelers.
De tweede helft is nog maar net begonnen als Emile een pas van Angelo in het net trapt.
Zouden er nog doelpunten volgen ? Onze jongens zijn duidelijk op zoek naar meer !
Er wordt fel gestreden rond het doel van SK Gerda.
Rond de 10e minuut van de tweede helft scoort Bart dan ons derde doelpunt en even later is het de beurt aan Matthias.
En beide jongens stoppen nog niet; Bart schiet even later een voorzet van Matthias binnen; daarna doet Matthias het eens alleen en eens met een voorzet van Bart. Het is dus ondertussen al 7 - 1 geworden.
Hupla, terug naar voor met die bal.
Reyno kan even later, na een fout op Matthias, de 8 - 1 binnentrappen.
Ook Cas kan via een pas van Jarne nog scoren, 9 - 1 dus.
En om af te sluiten doet ook Reyno er nog eentje bij. We sluiten deze match af met een 10 - 1 eindstand, een score die misschien niemand nog verwacht had nadat we gingen rusten met een 1 - 1 gelijke stand.
Goed gedaan jongens !
Met deze 3 punten behouden onze U13 hun 6de plaats in het klassement.
Na de wedstrijd op VK Hamme van vorige zaterdag, wou ik op zondag enkele foto's nemen en mijn camera reageerde niet meer. Grr, wat nu weer ?? Vlug binnengegeven voor herstelling, maar het kan wel enkele weken duren blijkbaar voor ik hem terug heb.
Gelukkig was Sara zo vriendelijk om me tijdelijk haar fototoestel (mijn oude toestel) te laten gebruiken, want eigenlijk is gegeven wel gegeven hé mama zei ze.
Op zaterdag 24 maart gingen Sara en haar vriendinnen van atletiekclub Volharding met de bus naar de VAL jeugddag in de Topsporthal te Gent. De voorbije 2 jaar was ik er ook bij om foto's te nemen, maar ja zonder mijn fototoestel kan ik natuurlijk geen foto's nemen.
Ik nam er dus wel enkele met Sara haar toestelletje bij het vertrek. En vermits ik deze meisjes nu eens allevier samen had, moest ik daar wel een foto van nemen, want dit zijn Sara haar 3 allerbeste (atletiek)vriendinnen. Van links naar rechts zijn dit Yara (Pupil 2001), Thalia (Pupil 2002), Sara (Benjamin 2003) en Limme (Benjamin 2004).
Amuseer jullie allemaal vandaag ! Maak er een leuke dag van, maar dat zal wel lukken zeker !
Oei, deze 2 kapoenen samen vooraan in de bus, als dat maar goed komt !
Naar jaarlijkse gewoonte worden de kinderen in groepjes van 4 ingedeeld en doen ze de hele dag leuke spelletjes zoals puzzelloop, 40m horden, kettingsprong, steltlopen, touwtrekken, step-aerobic, 4 x 200 m, ....
Sara vroeg zich 's morgens wel af met wie ze samen een groepje zou vormen, want de Benjamin meisjes van Stekene waren slechts met 2: enkel Limme en Sara zelf. Toen ze me 's avonds vol enthousiasme vertelde dat ze samen met Yara, Thalia en Limme een groepje gevormd had en dat Mieke, oudere zus van Femke Cerpentier, hun begeleidster was, hoorde ik al direct dat ze een fantastische dag achter de rug had.
Ik ging even rondneuzen op sites van andere atletiekclubs en vond toch enkele foto's die de sfeer van deze Fun dag goed weergeven.
Zoals elk jaar mochten de atleten per club ook op de foto met een bekende Belgische atleet en dit jaar waren er maar liefst 3 bekende atleten aanwezig; de polsstokspringster Aurélie De Ryck en de middellangeafstandslopers Jeroen D'Hoedt en Lindsey De Grande. Sara kon zelfs de handtekening van 2 van hen bemachtigen.
En zoals elk jaar werd ook deze VAL jeugddag afgesloten met een grote aerobic. Iedereen deed ook samen de Move tegen pesten ! Wie goed kijkt naar de fluo gele truitjes van Volharding ziet helemaal vooraan Yara, Thalia en Sara staan.
www.dilbeekac.be
Zoals elk jaar heeft Sara haar weeral supergoed geamuseerd !
Op zaterdag 17 maart reden we naar Hamme, want daar vond de volgende wedstrijd plaats voor de U13 van KFC Moerbeke.
We begonnen de wedstrijd met 1 minuut stilte naar aanleiding van het verschrikkelijke busongeval in Sierre, Zwitserland. Een gebeurtenis die heel België niet onberoerd liet, maar als ouder van een kind dat net zelf pas een maand terug is van sneeuwklassen, heeft me dit persoonlijk erg aangegrepen.
Na de minuut stilte vliegen beide ploegen er direct in.
We krijgen enkele kansen, maar scoren lijkt moeilijk te zijn.
Komaan Jens, naar voor met die bal ! Zeg, steekt die jongen achter u nu zijn tong uit naar u ??
Ja, vechten voor die bal !
De match gaat verder en het einde van de eerste helft komt dichterbij, nog steeds staat het 0 - 0. Reyno geeft Hamme hier geen kans om tot bij onze doelman Bjarne te komen.
Even later kan Matthias voorbij de keeper van Hamme springen en scoort hij de openingstreffer van deze wedstrijd. Moerbeke komt dus nog vóór de rust op voorsprong.
Bijna was het nog 0 - 2, maar helaas deze gaat niet binnen; we gaan dus rusten met een 0 - 1 tussenstand.
Even rusten, wat drinken en daar zijn ze weer: klaar voor de strijd !
En nu gaat het sneller vooruit, want de tweede helft is nog maar net begonnen als Matthias zijn tweede doelpunt van deze match binnentrapt.
Wie is het snelst bij de bal ? Wie heeft de langste benen ?
Is Matthias hier onderweg naar zijn derde doelpunt. Nee, deze gaat niet binnen.
Maar als Bart even later een vrije trap mag geven en deze net onder de deklat binnentrapt mogen we weeral juichen, 0 - 3. Mooi gedaan !!
Deze zal ook wel binnengaan zeker ....
.... ja, hij gaat binnengaan .... of toch niet ...
...nee dus, de bal loopt evenwijdig met de lijn gewoon verder.
Even later is het Emile die het laatste doelpunt van de match scoort. 0 - 4 is dus de eindstand !
Coaching is heel belangrijk op het plein; de jongens moeten elkaar helpen en raadgeving toeroepen indien mogelijk; soms zelfs op heel cruciale momenten, nietwaar Bart en Reyno (die Bart toeriep dat zijn broek aan het afzakken was)
Proficiat jongens, dat hebben jullie weeral goed gedaan !
Na de Sinaai Girls vorige week, speelden onze U13 op zaterdag 10 maart tegen de 2de jaars Miniemen jongens U13A van KFCH Sinaai. Voor Jens is dit eigenlijk nog dichterbij dan een thuismatch, want de pleinen van Sinaai liggen slechts op enkele kilometer van ons huis.
De mannen van Sinaai mogen dan wel 2de staan in de stand, met nog bijna geen enkele match verloren, onze jongens waren vastbesloten zich niet zomaar onder de voet te laten lopen, .... eh ... figuurlijk dan toch hé !
En daar zijn ook bewijzen van, onze U13 deden niet alleen goed mee, ze creëerden ook zelf enkele mooie kansen, zoals hieronder een doelkans van Matthias.
Er werd gestreden voor de bal, nietwaar Erhin ...
... en nietwaar, Jens
Pff, ik hou enkele keren m'n adem in, ... maar nee, ook deze gaat niet binnen.
Jens heeft het zwaar te verduren met de bijna 2 jaar oudere aanvaller van Sinaai. Dat bewijzen wel de grimassen op zijn gezicht op onderstaande foto's, maar hij geeft alles wat hij kan, dat is duidelijk. Goed bezig jongen !
Het is spannend, maar wel mooi om te zien, er wordt echt voetbal getoond.
En als Sinaai aan onze goal komt dreigen, dan zijn er natuurlijk altijd nog onze verdedigers en geraak je daar toch voorbij, dan is er vandaag keeper Damon om de bal tegen te houden.
Dat die Moerbeekse verdedigers en keepers helemaal niet slecht zijn , is wel duidelijk als je naar het aantal tegendoelpunten kijkt die we over de volledige competitie al te verteren hadden.
We sluiten de eerste helft af met een 0 - 0 tussenstand. Tijdens de rust moet ik van Sara natuurlijk enkele foto's nemen van haar en haar lieveling Kumba, want die was er vandaag ook bij.
Ook de kleine Kya, het nieuwe hondje van Aaron, en het vriendinnetje van Hootch, (want die is er ook nog hoor) komt een kijkje nemen, want ze is helemaal niet bang voor die grote lieve reus. Zijn ze niet ongelooflijk schattig en fotogeniek !!
Terug naar de wedstrijd dan maar weer. Komaan Jens, lopen !! Zeg mama, heb je mijn benen en die jongen zijn benen al eens gezien Achteraf vertelde hij me: amai, die kon wel hard lopen hoor !
Damon werpt zich als een superkeeper bovenop de bal.
Als het over de grond niet lukt, dan maar door de lucht, lijkt Matthias hier te denken. Ik moet en zal voorbij die verdedigers geraken.
En dan slaat het noodlot toe, deze jongen hier vooraan op de foto weet al dat de eerste goal eraan komt en inderdaad even later is het 1 - 0.
Op enkele minuten tijd valt er een tweede goal ...
... en ook nog een derde .
Heel erg jammer, deze 3 - 0 is niet wat onze jongens verdiend hebben als ik deze match zou moeten beoordelen, maar ja dat is voetbal hé. Het is natuurlijk nog niet gedaan, onze U13 voeren de druk terug op en proberen hier via Jens DV nog te scoren, maar helaas de eindstand ligt vast.
? Hij heeft in ieder geval geen schrik en laat zich niet zomaar opzij drummen en dat vind ik al heel wat. Ik zal hem toch eens wat meer boterhammekes met choco moeten geven. 
; de grote vraag is natuurlijk of onze U13 twee keer kunnen slagen in deze moeilijke taak.
, niet alleen van het glaasje hé, van het hele weekend 
