If you're in it for the long run, I can be your training partner.
09-01-2011
M'n virtuele partner
Zo'n garmin is toch wel fun !Het heeft ook een virtuele partner als je een workout instelt. Vandaag eens uitgeprobeerd en gekozen voor de optie afstand/tempo: 18 km aan 5.25min/km. Starten maar! En meteen kon 'mijn partner' niet volgen, de sukkelaar! 'k Was natuurlijk veel te snel vertrokken . Het duurde niet lang of ik was mijn virtuele vriend al beu gezien . Hij luistert niet als je zegt 'Loopt eens wa rapper!', ge kunt er niet mee babbelen, hij blijft maar meters achterstand aangeven... Geef dan maar een 'echte collega-loper' waar dat ge eens mee kunt babbelen over koetjes en kalfjes. Dat ander schermpje op m'n forerunner is zinvoller. Daar kan je aflezen hoeveel km je nog moet afleggen en geeft eveneens het gemiddeld tempo per gelopen km weer. Het opgegeven tempo was eigenlijk minder goed gekozen. Als ik een lange duurloop rustig wil lopen danligt m'ngemiddelde eerder rond 5.30 - 5.35/km. Steek ik een tandje bij dan zit ik al gauw aan 5.10/km. In mijn geval ga je dan jeloopstijl wat aanpassen:nog wel rustig lopen maar metkortere passen. Achteraf bekeken is het vrij aardig gelukt om het tempo van 5.25/km aan te houden.
18km aan een gemiddeld tempo van 5.19/km en een gemiddeld BPM van 139.
Vandaag was het eigenlijk de bedoeling een rustdag in te lassen, maar het is eventjes anders uitgedraaid. Mijn fordje stond in de garage in Geel omdat mijn deurslot nog steeds dienst weigerde Iets na de middag kreeg ik een verlossend telefoontje dat ik m'n karretje mocht ophalen. Ik had helaas geen 'taxi' ter beschikking en dus was het een keuze maken tussen het openbaar vervoer, de fiets of de loopschoenen aantrekken. Dan maar een extra training ingebouwd en het nuttige aan het 'aangename' gekoppeld. What's in a name! Aangenaam was het allerminst. En dan die weermannen maar vertellen dat het vandaag zachter weer werd... Regen, wind en ferm koud als je het mij vraagt! Ik wou niet langs de hoofdbanen lopen, met als gevolg dat de doortocht langs de binnenwegen iets langer uitviel dan verwacht. Gemiddeld tempo: 5.47min/km, gemiddeld BPM: 136
't Zonnetje schijnt en dan krijgt een mens plots energie om er eens flink tegen aan te gaan . Vandaag: een loop van 12km aan wedstrijdtempo. Vanaf de eerste kilometer was het gevoel goed en de ijslaag die de voorbije dagen de landwegen bedekte, was grotendeels verdwenen. Alleen aan kruispunten en op plaatsen waar de zon moeilijk bij kon, was het nog oppassen geblazen. 'k heb behoorlijk constant gelopen aan een gemiddeld tempo van 4.22 min/km en een gemiddeld BPM van 156.
Na de lange duurloop van gisteren was het vandaag een kwestie van de spieren wat los te gooien. Er werd een kleine drie kwartier gelopen aan een waar 'slakkegangtempo' (gemiddeld tempo: 6.23min/km). De hartslagmeter had aanvankelijk moeite met ontvangst. Pas na 2km kwam er een juist(er) meetresultaat op het scherm...
M'n eerste duurloop van 2011 verdient een woordje uitleg als je de grafieken bekijkt. De hartslag ging meteen de hoogte in. De hartslagmeter had blijkbaar last van de kou . Niet druk om gemaakt, de Jan en zijn vrouwke van op den hoek een gelukkig nieuwjaar gewenst en we konden vertrekken. De landelijke weggetjes lagen er spekglad bij (ijzel!) waardoor het oppassen geblazen was! Dan maar de Netevallei verlaten en een bospad ingedraaid. Ook geen goede keuze, want daar was het ook van links naar rechts laveren om de bevroren ijslagen te mijden. In het Prinsenpark aangekomen, zag het er al een stuk beter uit. Hier lag ook wel ijs, maar het belette je niet om je tempo aan te houden. Na een eerste sanitaire stop (km 9) besloot ik nog een rondje van drie bij te doen. Wat is het verleidelijk om je te laten meeslepen door anderen die net dat tikkeltje sneller lopen... Dit verklaart de hogere hartslag tussen km 11 en 12. 'k Moet dat toch eens gaan afleren ... Dan het Prinsenpark verlaten richting Kempisch kanaal. Ook hier was het spekglad en dus moeilijk beloopbaar. Een tweede sanitaire stop drong zich op... Tja, dat hebt ge met die feestdagen: eten à volonté en dat eist z'n tol! Van het kanaal ging het richting Beekhoek, waar je altijd een Weesgegroetje moet bidden alvorens je de landweg inslaat. 'k heb er wel twee gebeden want ook hier was 't spekglad! Goed doorgekomen (merci, Maria!) was het in Houtum (km 22) tijd om den Ludo het beste toe te wensen voor het nieuwe jaar. Uiteindelijk werd het een langere duurloop dan gepland (20km). Content dat 2011 op sportief vlak goed is ingezet Gemiddeld tempo: 5.21min/km, gemiddeld BPM: 146.
Vandaag, de laatste dag van 2010, wou ik 'afsluiten in stijl'. Er werd gekozen voor een opbouwende tempoloop van 10km, waarvan enkele kilometers aan wedstrijdtempo. Begonnen in het bos zag het er alweer kommer en kwel uit:moet er nog ijs zijn? Het was uitkijken geblazen tot ik in Lichtaart was. Toen besloot ik om het sneeuwvrije fietspad op te zoeken richting Kasterlee en werd het tempo flink de hoogte ingejaagd. Wat doet het deugd om nog eens in de buurt van de 4min/km te komen Gemiddeld tempo: 4.49min/km, gemiddeld BPM: 154.
Aan iedereen een fantastisch gezond en sportief 2011 toegewenst!
Vandaag een duurloop van 10 mijl afgelegd met de Garmin HRM. Bedoeling was om een constant tempo van 5.25/km te lopen, maar dat was niet zo vanzelfsprekend. Het parcours lag er nog meer verraderlijk bij dan vorige maandag. Het was vaak een dikke, smeltende brij waar je door moest ploeteren. Ook in het Prinsenpark was het een papje... Het fietspad op de Oude Molsedijk daarentegen was volledig sneeuw- en ijsvrij, waardoor het tempo de hoogte in ging. Gemiddeld tempo: 5.18min/km, gemiddeld BPM: 143.
Deze namiddag voor de eerste keer gelopen met m'n garmin. Ik koos, na de trage duurloop van gisteren, voor een wat snellere 10km door de Kastelse bossen. De bovenliggende sneeuwlaag was verdwenen en lopen op een beijzelde ondergrond verliep moeizaam. De tijd: 52.50, gemiddeld tempo: 5.17min/km, gemiddeld BPM: 146.
Ho, ho, ho,... De kerstman is langsgeweest! En hij heeft voor een 'zacht prijsje' een garmin forerunner op de kop kunnen tikken Leuk speelgoed is dat. 'k Ben het deze namiddag al eens gaan uitproberen. Het is een wandelingetje door de Kastelse bossen geworden, want deze voormiddag had ik al een duurloop van 15km afgelegd. Er zal in 2011 (hopelijk) een beetje professioneler getraind kunnen worden
Vandaag was Kasterlee weer het mekka van de duatleten voor de negende editie van de Hel van Kasterlee.
Deze wedstrijd bestaat uit achtereenvolgens een loopproef van 15 km met vertrek aan de sporthal in Kasterlee om dan richting het Prinsenpark te lopen en terug te keren langs de Oude Molsedijk. Vervolgens 4 ronden over het mountainbikeparcours (105km) en dan nog eens twee loopronden, goed voor nog eens 30km. Niet voor watjes dus
En de weersomstandigheden maakten (net als vorig jaar) van deze editie weer een helletocht door de sneeuw. De start werd gegeven om 8.00uur, waarna de atleten in het donker de Netevallei indoken. Qua temperatuur viel het nog wel mee, maar het parcours lag er verraderlijk bij. En wat dan gezegd van het fietstraject, waar menig duatleet meermaals kennismaakte met de bevroren ondergrond van de Kastelse heuvelrug (al dan niet met serieuze gevolgen!) John Van der Velde was één van de voornaamste slachtoffers. Veel beterschap, John! Daar het op dat moment nog niet sneeuwde, heb ik dan maar het fototoestel bovengehaald om wat plaatjes te schieten.
Aan de duatleten die graag een foto van hun fietsproef hebben, stuur een mailtje met vermelding van je startnummer naar jakke.neirinck@telenet.be . Ik zal je zo snel mogelijk ééntje doorsturen, als je op de gevoelige plaat gelegd bent natuurlijk... Aanvankelijk wou ik ook foto's nemen van de laatste 30km lopen, maar omdat het begon te sneeuwen, wou ik het risico niet lopen dat m'n fototoestel het zou begeven. Dan maar zelf de loopschoenen aangetrokken om een rondje van 15km af te leggen. Althans dat was de bedoeling, maar op weg naar de sporthal begon Werner Delen juist aan z'n 30km. Even gevraagd of ik met hem mocht meelopen... geen probleem... dan maar de loopduivels ontbonden. Het viel niet echt mee, Werner trok serieus door en de weersomstandigheden verslechterden. Toch op de tanden gebeten en na enkele kilometers merkte ik dat Werner al wat begon te temporiseren. Roel Pauwels was één van de eersten die ons voorbij snelde. Geen verrassing natuurlijk want Roel is een fantastisch loper! Werner deelde zijn loopproef goed in, at en dronk goed en na de eerste doortocht langs de sporthal stond ik even voor een dilemma; nog een tweede ronde eraan breien of stoppen? Toch maar voor het eerste gekozen en dat brak me zuur op. Aanvankelijk kon ik nog goed tempo maken voor Werner, maar aan het Prinsenpark was het vet van de soep. Aan kilometerpunt 23, bij het verlaten van het park, heb ik hem laten gaan. Er zat nog voldoende jus op bij hem, dus denk ik dat hij het wel tot een goed einde heeft gebracht. Voor mezelf was het nog zeven kilometer afzien in de sneeuw. 30km was duidelijk te hoog gemikt, 'k had het kunnen weten... Ben nog maar zelden zo blij geweest dat ik de thuishaven zag... Het warm bad achteraf deed dan ook ontzettend veel deugd!
Vandaag 10 rondjes gelopen op de Finse piste in de Molenstraat. Voor het eerst sinds lang nog eens mijn hartslagmeter aangetrokken. De eerste twee rondjes gelopen aan 135. Maar dan ging de hartslag vrij snel naar waarden tussen de 145 en de 150 zonder spectaculair te versnellen. Ook bij het temporiseren daalde de hartslag niet echt. Niet gepanikeerd. De laatste twee ronden nog eens goed doorgetrokken zodat de meter waarden tot 170 aangaf. Was eigenlijk best wel tevreden over m'n training, maar die hartslagmeter laat ik volgende keer toch aan de kant.
Volgende zondag wordt de start gegeven van de winterduathlon long distance Kasterlee (en dat mag je letterlijk nemen ) . Na enkele weken waarin de loopschoenen aan de kant bleven, was het gevoel vandaag goed genoeg om de loopronde van de winterduatlon eens te verkennen (15km). Wie weet kwamen we onderweg (minder) bekend volk tegen dat zich aan het voorbereiden was op deze uitputtingsrace... Na enkele kilometers, ter hoogte van de Netevallei, was het al prijs. Bart Huybrechts, ne jonge gast uit Brasschaat die zijn eerste deelname voorbereidde, liep er in het gezelschap van Filip op de mountainbike. Deze laatste had deze loodzware wedstrijd al verschillende keren tot een goed einde gebracht en gaf zijn jongere collega nog wat laatste goede raad mee. Ze gingen zowel het loop- als het fietsparcours verkennen, kwestie van goed voorbereid te zijn. Het werd een gezellige 'babbelrun' (tijd: 1.20).
Voor de geïnteresseerden, de start wordt zondag gegeven om 8.00uur aan de sporthal Duineneind in Kasterlee. Vind je het aanvangsuur wat vroeg? Geen nood, de meeste atleten zijn zo'n 10 uur onderweg. Je kan ze dus op later tijdstip ook nog aan het werk zien op het mountainbikeparcours richting Herentals of het loopparcours richting Prinsenpark!
Zelf ga ik, als het weer het toelaat, met de lens in de aanslag staan om wat actiebeelden te schieten.
We hebben er even op moeten wachten, maar het was de moeite waard! Een massa foto's zijn er getrokken. Voor de volledige reeks, kijk naar www.marathonkasterlee.be
Even de chrono indrukken bij het startschot.
Alles onder controle bij de eerste bevoorradingspost.
Even het overspoelde landschap overschouwen na 27km.
Het petje nog eens omdraaien (km 37).
Zichtbaar vermoeid, maar met veel voldoening in de laatste rechte lijn richting aankomst (foto onderaan).
Een slaatje van heesheid vergezeld van een diepe hoest met een bordje van keelpijn en een streepje hoofdpijn Hierbij wordt een glas heet citroensap geserveerd met wat antibiotica om alle ellende door te spoelen.
Om u maar te vertellen dat er deze week aan lopen niet werd gedacht.
Na een rustige week (kwestie van de spieren en gewrichten een beetje op hun plooi te laten komen na de marathon) zijn we terug gestart. Dinsdag een half uurtje losgelopen op de Finse piste, vrijdag een afwisseling van snelle en trage kilometers (45min) en vandaag in de vrieskou een duurloop van 1u15 afgehaspeld in het Prinsenpark. 't Was heerlijk joggen in dit prachtige park.
Vanmorgen opgestaan rond 7.00uur, zoals gewoonlijk op zondag, voor m'n sportief hoogtepunt van het jaar, de marathon van Kasterlee. Het weer was behoorlijk, boven de 12°C en het regende minder hard dan verwacht. Als ontbijt enkele sneetjes roggebrood met bosbessenkonfituur en een banaantje, vergezeld van een tas earl tea. Daarna een doucheke gepakt en richting het ouderlijk huis in de Berkenlaan, waar het traditiegetrouw verzamelen geblazen was. Mijn loopkledij lag al enkele dagen klaar, alleen twijfelde ik nog tussen de lange loopbroek en regenjas of de korte broek met dryfit-shirt. Daar de temperatuur behoorlijk was, koos ik voor het laatste. Omstreeks 20 voor 10, liepen we rustig naar de startbox. De massa wachtte op het startschot gegeven door voormalig winnaar Jef Smits om van start te gaan. Kort na de start kwam ik in het gezelschap van Dirk Oeyen (halve marathon) en Ludwig Willems (marathon). Ik besloot met deze heren verder te lopen aan een schoon tempoke waarbij er nog gebabbeld kon worden. Op km 6 had de organisatie een noodzakelijke parcourswijziging doorgevoerd (De Papendijk was één zee.), waardoor de afstand wat ingekort werd. Op het pompenpad volgde een surreëel beeld. We begaven ons tussen vijvers in plaats van velden. Maar het ergste was gereserveerd voor de Ark van Noë wat verderop. Na de bevoorrading aan het 10km-punt was het parcours herschapen in een gigantische waterplas. Er zat niets anders op dan te watertrapppelen, met als gevolg kletsnatte schoenen. Daarna volgden de bossen, waar we heuse modderstroken moesten doorworstelen. Joepie! Een gratis modderbad, maar het was wel uitkijken om niet uit te glijden. Halfweg was het gevoel nog goed en na het verorberen van een stuk banaan doorgespoeld met AA-drank gingen we verder op ons elan. Ludwig moest lossen, maar zou mij later terug passeren. Ik kon 'goed' doorlopen tot aan de Ark (km 30). Bij het indraaien van de Kloosterstraat kwamen de hellingen er terug aan en ging het licht even uit. Op karakter liep/wandelde ik verder. Er kwamen tal van atleten voorbij gelopen, maar daar maakte ik me niet druk om. Ik concentreerde me op m'n eigen wedstrijd. Gelukkig had het vrouwke van Werner aan de bevoorrading op km 35 een Bounty bij de hand. Chocolade doet het altijd goed in de cruciale fase van een marathon (cfr. IFF-marathon). Aan een rustig tempo kon ik deze prachtige marathon uitlopen in 3.38. Niet echt vermoeid, en supercontent gezien de beperkte voorbereiding. Na een warm bad liggen de beentjes nu omhoog. Ons vader is intussen ook aangekomen in een mooie tijd van 4.35. Toch knap voor een 66-jarige! Tot slot nog een woordje van dank aan de organisatie. Ze hebben het dit jaar niet gemakkelijk gehad door de overvloedige regen van de laatste dagen. Merci Bart, Roger en de vele vrijwilligers op en naast het parcours! Ook een woordje van dank aan de vele toeschouwers die het slechte weer trotseerden en de leuke muziekbandjes die her en der voor ambiance zorgden. You were great! En nu rusten!
. Het duurde niet lang of ik was mijn virtuele vriend al beu gezien
.
.
.
) .
