|
Vanmorgen opgestaan rond 7.00uur, zoals gewoonlijk op zondag, voor m'n sportief hoogtepunt van het jaar, de marathon van Kasterlee.
Het weer was behoorlijk, boven de 12°C en het regende minder hard dan verwacht.
Als ontbijt enkele sneetjes roggebrood met bosbessenkonfituur en een banaantje, vergezeld van een tas earl tea.
Daarna een doucheke gepakt en richting het ouderlijk huis in de Berkenlaan, waar het traditiegetrouw verzamelen geblazen was.
Mijn loopkledij lag al enkele dagen klaar, alleen twijfelde ik nog tussen de lange loopbroek en regenjas of de korte broek met dryfit-shirt. Daar de temperatuur behoorlijk was, koos ik voor het laatste.
Omstreeks 20 voor 10, liepen we rustig naar de startbox. De massa wachtte op het startschot gegeven door voormalig winnaar Jef Smits om van start te gaan.
Kort na de start kwam ik in het gezelschap van Dirk Oeyen (halve marathon) en Ludwig Willems (marathon).
Ik besloot met deze heren verder te lopen aan een schoon tempoke waarbij er nog gebabbeld kon worden.
Op km 6 had de organisatie een noodzakelijke parcourswijziging doorgevoerd (De Papendijk was één zee.), waardoor de afstand wat ingekort werd. Op het pompenpad volgde een surreëel beeld. We begaven ons tussen vijvers in plaats van velden.
Maar het ergste was gereserveerd voor de Ark van Noë wat verderop. Na de bevoorrading aan het 10km-punt was het parcours herschapen in een gigantische waterplas. Er zat niets anders op dan te watertrapppelen, met als gevolg kletsnatte schoenen.
Daarna volgden de bossen, waar we heuse modderstroken moesten doorworstelen.
Joepie! Een gratis modderbad, maar het was wel uitkijken om niet uit te glijden.
Halfweg was het gevoel nog goed en na het verorberen van een stuk banaan doorgespoeld met AA-drank gingen we verder op ons elan. Ludwig moest lossen, maar zou mij later terug passeren.
Ik kon 'goed' doorlopen tot aan de Ark (km 30). Bij het indraaien van de Kloosterstraat kwamen de hellingen er terug aan en ging het licht even uit. Op karakter liep/wandelde ik verder. Er kwamen tal van atleten voorbij gelopen, maar daar maakte ik me niet druk om. Ik concentreerde me op m'n eigen wedstrijd.
Gelukkig had het vrouwke van Werner aan de bevoorrading op km 35 een Bounty bij de hand.
Chocolade doet het altijd goed in de cruciale fase van een marathon (cfr. IFF-marathon).
Aan een rustig tempo kon ik deze prachtige marathon uitlopen in 3.38.
Niet echt vermoeid, en supercontent gezien de beperkte voorbereiding.
Na een warm bad liggen de beentjes nu omhoog.
Ons vader is intussen ook aangekomen in een mooie tijd van 4.35. Toch knap voor een 66-jarige!
Tot slot nog een woordje van dank aan de organisatie. Ze hebben het dit jaar niet gemakkelijk gehad door de overvloedige regen van de laatste dagen. Merci Bart, Roger en de vele vrijwilligers op en naast het parcours!
Ook een woordje van dank aan de vele toeschouwers die het slechte weer trotseerden en de leuke muziekbandjes die her en der voor ambiance zorgden. You were great!
En nu rusten!
Sportieve groeten,
Jan
|
Mijn vrouw vroeg of ze mijn sloefkes mocht weggooien
Er zijn nog geen 500 km mee gelopen doch dat zag je er nu niet aan
