If you're in it for the long run, I can be your training partner.
20-11-2013
Marathon Kasterlee
De verwachtingen voor deze marathon lagen niet erg hoog daar ik vorige maand reeds een mooie tijd had neergezet op de 42km. 'Genieten' was de boodschap! Helaas was het genieten van erg korte duur... Ik besloot om achteraan te starten en op 'mijn gemak' aan een inhaalbeweging te beginnen in het tweede deel van de wedstrijd.. Na wat gesjouwel met 'Pierke en Sus' hield ik het echter al vlug voor bekeken achteraan. Het te trage tempo lag me niet! Maar bij één van de vele versnellingen langsheen de massa lopers moest ik afremmen voor een loper die plots uitweek. Meteen voelde ik in mijn rechterbeen, tussen kuit en achillespees een pijnscheut en wist ik dat het over en out was. Nog even geprobeerd om verder te lopen in de hoop dat het zou overgaan, maar het was ijdele hoop. Na amper 5km op de teller gooide ik wijselijk de handdoek in de ring. Ik wou de blessure niet verergeren...
Na 3 dagen ijs leggen en compressiesokken dragen ben ik langs geweest bij de sportdokter. Een kleine spierscheur (incl. vochtophoping) was het verdict. Hoewel de blessure nog meevalt, betekent dit toch het einde van het seizoen voor mij. En daar gaat iemand helemaal niet blij mee zijn...
Het is de eerste keer in bijna 30 jaar langeafstandlopen dat ik een wedstrijd vroegtijdig moet verlaten en dat doet pijn... Maar ik trek me op aan een quote van de beste duatleet aller tijden: Die hard, get back in your hole, lick your wounds, reflect about it, come back stronger.
Een week voor de marathon van Kasterlee is het tijd om een balans op te maken van het geleverde trainingswerk.
Vorige zondag heb ik nog eens de kaap van de 30km overschreden en het moet gezegd; het gevoel was niet super.
Vanaf km 27 was het meer harken dan lopen, mede door een strakke wind die pal op kop zat.
Het mindere gevoel moest rechtgezet worden op woensdag.
Een training aan marathontempo van zo'n 21km stond op het programma.
Ditmaal was het niet de wind, maar wel de voortdurende regen die enigszins spelbreker was.
Toch ging het behoorlijk vlot en met een paar extra blauwe lussen in het Prinsenpark stond de teller op 27km.
Vrijdag ben ik na schooltijd nog een toerke van 11km gaan loslopen en vandaag, zondag, werd er een duurtraining van zo'n 20km afgewerkt met dank aan Ludwig voor het gezelschap.
De nodige kilometers zijn afgemaald, de conditie is ok, het gewicht onder controle.
We kunnen beginnen aan het taperen en hopen zondag aanstaande, op de dag van de waarheid, te beschikken over een stel goede benen.
Wakker worden van de huilende wind en de striemende regen... een mens zou voor minder in zijn bed blijven liggen!
Maar daarvoor hebben we natuurlijk geen maanden getraind! En dus schraapten we alle moed bij elkaar en vertrokken we om 7.30uur richting Nederland.
Tijdens de laatste lange duurtrainingen was het voor mij al duidelijk dat een tijd rond 3.30 er in zat.
Ondanks het hondenweer, waarbij de nadarhekken vlotjes tegen de vlakte gingen, moet het gezegd dat die Nederlanders de touwtjes perfect in handen hadden. Organisatorisch was er niets aan te merken: alle accommodatie gecentraliseerd in het immense beursgebouw, goede km-aanduiding, voldoende bevoorrading en een goed afgebakend parcours.
En dan hebben we het nog niet over de supporters gehad... Het enthousiasme waarmee onze noorderburen de atleten aanmoedigden, was werkelijk fantastisch.
En dan de race.
Ik was wat aan het lanterfanteren in het beursgebouw toen ik opmerkte dat ik nog slecht 5min had om me naar de start te begeven.
Omdat ik me pas op de dag zelf ingeschreven had, kon ik niet in de afgebakende vakken binnen en moest ik helemaal achteraan beginnen. Maar dat vormde geen probleem... zo kon ik aan een flinke inhaalbeweging beginnen. ;-)
Eerst zag ik de voorlopers met de ballonnetjes van 4.00 en 3.45 achter me verdwijnen om vlotjes aan te sluiten bij de groep van 3.30. Ik besloot wijselijk bij deze groep te blijven.
Maar de benen voelden goed en halfweg ging ik samen met enkele anderen 'op kousenvoeten' weg.
Op km 26, na m'n tweede energiegelleke van Etixx te hebben opgesoupeerd, besloot ik het tempo nog wat te verhogen. Dat verliep prima tot km 36, altijd al een cruciaal punt geweest voor mij in de marathon...
Dit keer was ik echter niet te diep gegaan en besloot ik , ondanks de opkomende krampen, de wedstrijd gecontroleerd uit te lopen. Het leverde me een knappe tijd op van 3.22. M'n op één na beste tijd op de 42km! Dik tevreden dus.
Op naar marathon n° 10... Het zal waarschijnlijk Etten-leur of Kasterlee worden.
De voorbije week heb ik nog eens 4 trainingen kunnen afwerken. Na de 28km van Vorselaar op zondag was ik zo stijf als een plank. Logisch ook! Ik had de voorbije maanden geen snelheidswerk meer verricht.
En ook al is 13km/u niet overdreven snel, de duur van de wedstrijd (meer dan 2uur) maakte dat de pezen en gewrichten het zwaar te verduren kregen.
Dinsdag toch de loopschoenen aangetrokken voor een halfuurtje rondjes draaien op het voetbalveld. Al bij al deed het me deugd.
De dag nadien trokken we naar het Prinsenpark voor een duurloop van 14km. Nog steeds heel voorzichtig, want blessures wil ik absoluut vermijden.
Vrijdag, na schooltijd, was alle stramheid verdwenen en gingen we voor een 10km aan wedstrijd tempo.
Zondagochtend werd de week dan afgerond met een extra lange duurloop van 32km. Gevoel: prima!
In totaal komen we dan aan een weektotaal van 60km. (de monumentenloop niet meegerekend).
En zo groeit stilaan het verlangen om nog eens voor die 42km te gaan...
In bijlage de loopagenda van Piet van der Nat voor de komende maanden. Welke marathon zou ik kiezen?
Moe - moeder - moest ( aankomst in de monumentenloop te Vorselaar)
Na een voorjaar vol ellende volgde een voorzichtige comeback in de zomervakantie. En vandaag was het dan zover; m'n eerste wedstrijd van het seizoen. De monumentenloop in Vorselaar. Ooit in een nog niet zover verleden liep ik er de marathon in een mooie 3.23uur. Vandaag koos ik ervoor om de 28km te lopen en dit in functie van een najaarsmarathon.
Bedoeling was een tempo van 5min/km aan te houden.
Gezien de hoopvolle resultaten op de laatste trainingen mocht dit geen probleem zijn.
Aan de start nog even een woordje gewisseld met Nand Ghys, die de wedstrijd zag als een voorbereiding op de marathon van Eindhoven volgende maand, en dan was het tijd om er een lap op te geven.
Misschien was helemaal achteraan vertrekken niet zo'n geweldig idee want het was in het begin slalommen tussen de 'minderbegadigden'.
Het gevoel was echter super en zonder het goed en wel te beseffen, zag ik op m'n garmin tussentijden verschijnen tussen de 4.30 en de 4.45 zonder te forceren. De eerste ronde kwam ik door in een mooie 64 min. , 6 minuten sneller dan vooropgesteld.
Het ging erg vlotjes. Er werden zelfs kilometertijden gerealiseerd van 4.17min (km 16 en 17). Ik wist niet wat ik zag...
Maar op km 22 kwam het keerpunt. Ik kreeg krampen in m'n linkerkuit en ik moest even aan de kant.
Ik besloot het wat rustiger aan te doen (toch nog aan 12km/u). Sneller ging trouwens niet meer...
De finishboog kwam in zicht na 2uur10 het beste van mezelf gegeven te hebben.
Supertevreden! En de friet achteraf smaakte voortreffelijk ;-)!
Na jarenlang trouwe aanhanger te zijn geweest van het merk Asics (waarvan het gros met de Nimbus) werd het hoog tijd voor iets anders. Reden? De laatste tijd begon de patellapees onder de linker knieschijf me weer danig parten te spelen. In die mate zelfs dat de loopschoenen weer (en misschien wel definitief) ingeruild zouden worden voor de koersfiets. In tussentijd had ik mezelf een paar trailschoenen aangeschaft die me aardig op weg hielpen, maar zulk een schoenen zijn niet gemaakt voor het langere duurloopwerk (marathontrainingen). Dus trokken we naar Erik en Christa van Runwalk. Bij een vorig bezoek had Erik me nog de Asics Kurow aangeraden. Een degelijke loopschoen die een directer contact met de grond maakt en toch de nodige stabiliteit biedt. Misschien toch eens proberen... Eens ik mijn weg had gevonden in de looptunnel zag Erik dat dit niks voor mij was. Ik kon geen snelheid maken en de pezen en heup deden pijn.
Tijd voor verandering! Erik gaf me een paar Brooks Adrenaline GTS 13 (een hele mond vol voor een paar 'sloffen') en legde in de linkerschoen onder het zooltje een inlegstukje van 4mm hoog (het hoogteverschil tussen m'n linker- en rechterheup). Ik had er niet echt vertrouwen in, maar eens in de tunnel voelden de schoenen echt fantastisch aan! Tijd voor 'run4fun'! Merci Runwalk voor de professionele hulp! Ik heb de schoenen onmiddellijk gekocht en eens thuis ogenblikkelijk aangetrokken voor een duurloop. Lang geleden dat ik nog zo genoten heb van een paar loopschoenen Na 17 km zonder pijn aan een gemiddelde van 12,5 km/u was het bewijs geleverd. Dit paar wordt mijn loopmaatje voor de komende marathon. Ik heb nu plots veel goesting gekregen om zondag deel te nemen aan de monumentenloop in Vorselaar... Hopelijk is ondergetekende nadien ook nog even enthousiast...
Een onnozel filmpje, maar wel zaaaaaalige schoenen!
Vandaag hebben we nog eens deelgenomen aan de voorbereidingsloop van de (halve) marathon van Kasterlee.
Bedoeling was een langere duurloop van 25km af te werken en dan is zo'n groepsloop met een gemiddeld looptempo van 10km/u ideaal. Hoewel... De eerste km werd afgelegd in 5.38 min. en ook onderweg lag de snelheid dichter tegen de 11km/u.
Niet dat we het niet afkunnen, maar voor enkele nieuwkomers was het toch (meer dan) voldoende.
Nadien nog een rondje van 4km langs de Kleine Nete eraan toegevoegd... eh voilà de 25km zijn een feit!
Nu de zomervakantie er bijna opzit, is het tijd voor een evaluatie.
De voorbije maanden hebben we goed kunnen trainen zonder blessures op te lopen en dat is al 'een schoon ding'.
Opvallend: er werd vooral gewerkt aan de basis, het opbouwen van kilometers. De wedstrijden daarentegen heb ik helemaal links laten liggen.
Nu wordt er verder getraind zodat in het najaar toch nog een marathon afgewerkt kan worden.
Er wordt eerst en vooral gewerkt aan het terugdringen van de kilootjes, want het begon een beetje uit de hand te lopen ;-)
En wat dat lopen betreft; we zijn langzaam aan het opbouwen naar halve marathonafstand. Weliswaar aan een traag duurlooptempo. Vooral het fietsvolume is flink toegenomen; de voorbije week was goed voor zo'n 250km.
Hoewel we nog niet aan intervaltrainingen toe zijn, staat er zaterdag toch al een eerste wedstrijd gepland: Dwars door Kasterlee.
Na enkele maanden inactiviteit - er was dus meer aan de hand dan een slijmbeursontsteking,met name een patellapeesontsteking - zijn we begonnen aan de revalidatie. De loopschoenen werden enkele weken aan de kant gezet en vervangen door de koersfiets. En zo werden er heel wat kilometers afgemaald langs de kanalen en bleef de conditie op peil.
Maar het lopen geeft toch duidelijk meer voldoening dan het fietsen en dus werden de 'asics' terug van stal gehaald en zijn we begonnen aan de 'start to run a marathon'.
Aanvankelijk viel dit dik tegen! Tijdens een duurloop richting Prinsenpark, twee weken geleden, kwam ik helemaal bezweet en compleet leeg aan met een gemiddelde van amper 11km/u achter de kiezen. Het was overduidelijk dat de loopvorm totaal weg was.
Ook vrijdag na schooltijd leek de afgewerkte duurloop nergens op. Zware ademhaling, lood in de benen,... man, man...
Vandaag toch maar deelgenomen aan de verkenningsloop van de halve marathon van Kasterlee, hoewel er niets meer moet verkend worden want ik ken het traject ondertussen uit m'n broekzak.
Het is altijd leuker in groep te kunnen lopen met 'enkele oude bekenden' aan een gezapig tempo van 10km/u.
De 21km gelopen aan een gemiddelde van 6.06 min/km en een gemiddeld BPM van 130.
Zondagochtend, 9uur. Nog niet vaak meegemaakt dat ik op dat moment achter het computerscherm zit. Meestal werk ik dan een langere duurloop af, maar vandaag staan de loopschoenen aan de kant. Niet echt fijn ,midden in de voorbereiding op de marathon van Zeeuws-Vlaanderen, maar het is van 'moetens'. Een uitschuiver op het ijs, midden januari, heeft voor meer leed gezorgd (aan heup en knie) dan gedacht. De eerste weken na de val bleek het allemaal goed mee te vallen, maar begin februari gaf het linkerbeen (alweer! ) minder gunstige signalen. Toch nog even doorbijten... we zitten immers in volle voorbereiding op een marathon... Maar vorige week, na een ganse week ijs leggen, ontstekingsremmers nemen en 'Fastum' smeren, was er nog steeds geen teken van beterschap merkbaar. Dan maar naar de sportdokter. Diagnose: slijmbeursontsteking. Een eerste inspuiting volgde en een weekje 'rust' was mijn huiswerk. Doen wat 'de meester' zegt zeker Als ik eind februari niet volledig hersteld ben, laat ik Zeeuws-Vlaanderen schieten. Dan wordt het trainen voor een najaarsmarathon.
Hoewel ik deze winter nog niet echt stilgelegen hebben, bleef het aantal trainingen in 2013 meestal beperkt tot 2 per week. Dat zal stilaan veranderen. Ik heb me een nieuw doel gesteld m.n. de marathon van Zeeuws-Vlaanderen op 20 april 2013. Ik heb al eens deelgenomen aan deze marathon twee jaar geleden en het was me toen bijzonder goed bevallen. Een heel gevarieerde loop: door het stadscentrum, langs velden, door bossen, over dijken... en met een mooie eindtijd van 3.30. Dit jaar loopt de marathon in omgekeerde richting van Terneuzen naar Hulst. Een 'nieuwe' uitdaging dus. Het zal er niet gemakkelijker op worden met een aankomst in Hulst; eerst over de vesten van de stad lopen en nadien nog even de kasseitjes verteren.
Vandaag een lange duurloop van 20km afgelegd aan 5.17min/km. Meteen een goede start voor hopelijk een vlekkeloze trainingsperiode richting MZVL ...
Op nieuwjaarsdag, naar jaarlijkse gewoonte, een duurloopke 'geplasseerd'. Een tocht van zo'n 17km langsheen het Prinsenpark. We hebben het nieuwe jaar op sportief vlak alvast goed ingezet. ;-)
