Terwijl Luc en Jos in Heultje kozen voor de korte afstanden, ging Johnny De Jaegher woensdag voor het langere werk in de halve marathon van het Sint-Jozefscollege van Herentals. Deze recreatieve wedstrijd wordt steeds op 11 november gelopen en trekt meestal toch een aantal van onze atleten. Dit jaar was het enkel Johnny die aan de start verscheen. Hij maakte er een lange ontspannen duurloop van en werd tussen de 117 deelnemers 43ste in 1:43'50”.

Tijdens dit, voor sommigen, verlengde allerheiligen weekend ging ook het KSAH-crossseizoen van start. Vier van onze atleten traden aan in de maidencross. Onze reporter van dienst Ronny Delen stuurde ons zijn verslag:

Zondag op de duathlon in Olen vernamen we van René Jacobs dat voor het B.K. ½ marathon dat dit weekend werd gelopen,niet op voorhand moest ingeschreven worden en het toeval wilde dat Maria een vrij weekend had en niet moest werken, dus trokken wij gisteren naar Hervé, waar het kampioenschap werd betwist.

Om 14:00 werd op de piste van Hervé de start gegeven. Ik was paraat met de MTB, en dit was de juiste keuze want op het gebied van parcour kon dit echt wel tellen. Eerst een kleine lus en dan een grote ronde met aankomst op de piste. Maria was samen met Nathalie Lambrechts goed gestart. Na 2 kilometer stond er 7'13” op de klok erg snel dus. Maria liet na de snelle eerste kilometers Nathalie Lambrechts weglopen en liep haar eigen tempo. Nog voor halfweg kreeg zij het even lastig, maar toen het landschap wat veranderde en er via wegeltjes en langs kabbelende beekjes moest geklommen worden, brak dat even de sleur en kwam er terug beterschap, hoewel het een erg lastig karwei bleef.

Maria had intussen wel haar voorsprong op o.a. Marijke Willekens en Christa Van Peer uitgebouwd, waardoor de titel bij de +45, zonder tegenslag, zo goed als binnen was. Ondertussen was Omer Van Noten komen aansluiten bij Maria, maar de tempo wissels van Maria waren zo sterk dat Omer ze moest laten gaan. Intussen had ik gemerkt dat de kloof tussen Maria en Natalie steeds kleiner werd, waardoor ik ervan overtuigd was dat er nog meer in zat. .Na 17km kwam Maria na een stevige versnelling tot bij Nathalie, eventjes uit de wind wat bekomen van de inspanning, en dan op tempo erop en erover. Nathalie pikte nog even aan tot bij een korte hevig klim waarop zij direct moest lossen. 10m werden er 50m waardoor ook deze klus geklaard leek. De laaste 2 kilometers waren op z'n minst uitgedrukt nog stevig, Maria haalde nog enkele mannen in, er waren er zelf die te voet moesten gaan. Dan nog eventjes doortrekken en de piste kwam in zicht. Maria liep onder de ereboog als 3de dame en 1ste dame +45 dus opdracht volbracht. Zij zette een tijd neer van 1:27'09”.

Toen de medailles werden uitgereikt kreeg Maria de bronzen plak bij de seniors en de gouden bij de +45. Voor mij, was dit een van de mooiste wedstrijden die ze al gelopen heeft, vooral met de ups en downs, en ik bedoel dan wel het landschap.

Als afsluiter van het seizoen ging Maria zondag van start in de halve Marathon van Eindhoven.
Om 10:30 vertrokken we al richting Nederland, kwestie van zonder stress aan te komen wat ons ook gelukt is.

In Eindhoven werden eerst aan de inschrijvingsstand de noodzakelijke administratieve verplichtingen afgehandeld. We kregen er startvak C3 toegewezen, het laatste vak. Daarna ging het direct richting start, waar Maria zich een half uur lang in het startvak probeerde warm te houden, kwestie van niet helemaal laatst te moeten vertrekken. Om 14:00 viel er nog een fikse regenbui uit de lucht, zodat de atleten al koud en doorregend aan de wedstrijd moesten beginnen. Om 14:15 werd dan het startschot gegeven.

Het duurde bijna 5 minuten voor Maria over de tijdsregistratiemat liep en de inhaalrace kon beginnen. Ik was al wat voorop gereden met de fiets en na drie kilometers zag ik Maria. Doordat haar horloge niet goed werkte en ze geen informatie had over hoe snel ze liep, kon ik haar al direct geruststellen dat de snelheid goed zat en iets meer dan 15km/u bedroeg. Maria slalomde zo snel heen en weer tussen de andere atleten, dat de verbaasde toeschouwers riepen: 'zie die dame, het is precies of de anderen staan stil', en zo zag ik het ook.

De kilometers telden maar verder op en Maria werd door niemand, zelfs geen enkele man ingehaald. Rond kilometer 18 moest ik van het parkoers en begon voor mij de lijdensweg. Langs alle soorten wegeltjes en hier en daar de brede boulevard overstekend waar de lopers zo breed als een straat door kwamen, ik stond er soms een kwartier te wachten, ging ik op zoek naar Maria. Foeterend soms omdat het niet sneller ging, en ik wist dat Maria in de kou (ondertussen was er weer een fikse bui gevallen ) stond te wachten en ik haar niet kon verwittingen.

Na +ongeveer 45 minuten kwam ik op de plaats waar we afgesproken hadden, en ja daar stond mijn half bevroren waterkipke te bibberen. Ik trok, zoals een gentleman betaamd, mijn fleece uit en Maria trok de plastic zak, die ze had gekregen van toeschouwers die dat bibberen en beven niet meer konden aanzien vlug uit. Ze trok de lekker warme fleece aan en ik schonk haar nog een tas hete thee in. Daarna nog wat heen en weer gelopen terwijl er veel vragen de revue passeerden. Hoe weten we wie er bij de vrouwen gewonnen heeft ? Hoeveelste ben ik? Tot we een meisje van de organisatie tegen kwamen die ons alles haarfijn uitlegde. Dan vlug met Maria achterop de fiets naar de auto gereden. In de auto de verwarming volle bak tot dat het kipke ontdooit was.

Heel de rit naar huis nog wat nagepraat over de wedstrijd en toch wel nieuwsgierig naar de eindtijd gegokt. Maria had in de wedstrijd een goed gevoel gehad en dacht aan een tijd van +- 1:28 bruto, wat goed gelopen zou zijn.

Diezelfde avond thuis nog even naar de website van de organisatie gesurfd en het goede gevoel van Maria klopte. Zij liep een netto tijd van 1:23:39 en was 1ste W45, 3de vrouw en 94ste op 6000 deelnemers. Je moet niet vragen hoeveel atleten zij voorbij gestoken heeft. Maria was dan ook zeer tevreden met dit knappe seizoenseinde.

Zaterdag was het dan eindelijk nog eens zover. Ik ging (licht onder druk gezet door Luc) nog eens meedoen aan een jogging. Luc pikte me thuis op en wij op weg naar Geel –Stelen.

De Luc parkeerde zijn BMW op 100 meter van de start- en aankomstplaats zodat we ons rustig konden gaan inschrijven. Veel bekende gezichten terug gezien aan de start waaronder Raf Dierckx. Maar waar zat onze Ronny?

Onder een stralend zonnetje gingen we ons warm lopen. Een bezigheid tijdens welke Raf zijn tegenstanders van de 12 km monsterde en hij uitzocht wie er zeker niet voor hem mocht eindigen. Ik kreeg nog enkele tips mee van de mannen, zeker niet te snel vertrekken, de eerste 2km rustig lopen en daarna iets versnellen. Met deze wijze raad ging ik om 14:20 naar de start van de 4km 750m.

De eerste 2km heb ik inderdaad rustig en als allerlaatste gelopen om dan lichtjes te versnellen zodat ik nog een zevental atleten heb kunnen voorbijsteken. Uiteindelijk resulteerde dit in een zeer povere eindtijd van 29’47”. Er is dus nog veel trainingswerk aan de winkel. Raf eindigde zijn wedstrijd over 12km als 16de in een eindtijd van 51’26” en was hiermee tevreden. Luc overschreed, in de 18km, als 28ste de aankomst in 1:23:48 en werd daarbij geëscorteerd door twee fietsers (bedankt Staf en Remme ) Luc werd voor zijn inspanning beloond met twee prijzen (dat dacht hij toch) hij had namelijk twee bonnetjes, zij het van een andere kleur in zijn enveloppe.  Na de douche verwachtten we de Luc met zijn prijzen, we hadden al wilde gissingen gedaan die gingen van een grote buxus plant tot een tuinstel. Uiteindelijk verscheen hij zoals iedereen met 1kg appelen. Wat bleek nu, dat extra bonnetje was van het jaar voordien. Tijdens de rehydratatie, en dat was nodig bij zulk warm weer, werden er weeral snode plannen gesmeed voor de toekomst, maar niet door mij .............

Toen zij zaterdagmiddag thuis kwam van het werk, en er plots een stortbui uit de lucht viel, was de goesting, om in de geplande Pierenloop te starten, bij Maria ver te zoeken. Maar tegen 13:50 waren de opklaringen daar, en vertrokken we toch maar naar Ravels. Vlug nog inschrijven en dan de bus op naar Poppel, waar om 15:30 de 18de Pierenloop van start ging. Voor mij was het nog even een tandje bijsteken om met de fiets op tijd aan de start te geraken. Eén bekend gezicht, Luc Van Loock stond daar al te trappelen.

Het startschot werd gegeven en Maria kwam de eerste km door in een tijd van 3'36” te snel dus. Toen ze een 100m voorsprong genomen had op twee achtervolgende dames kon het tempo wat bijgesteld worden. Na een paar kilometer kwam Johan Jacobs bij Maria en nam er het kopwerk voor zijn rekening wat zeker welkom was want er stond een stevig briesje. De voorsprong op de tweede dame vergrootte zienderogen, terwijl de derde dame al vlug uit het zicht verdwenen was. Op de lange stukken was het erg lastig lopen met de wind pal op kop, iets waar ook Luc kon van meespreken. Maria hield haar tempo goed vol en kwam aan in 1:04'32”, achtendertig seconden voor de 2de dame Tine Diels. Na Maria's aankomst heb ik mijn stalen ros gedraaid, en ben teruggereden om de Luc nog wat aan te moedigen en een kiekje te nemen. Na de wedstrijd vertelde hij dat het lastig lopen geweest was. Eerst een beetje te snel gestart in het spoor van Paul Obbels, dan het tempo wat laten zakken en iets rustiger in een groepje verder gelopen. Dat leverde hem uiteindelijk een tijd op van 1:13'53”. Iets trager dan vorig jaar, maar dit was wel een zwaardere uitgave.

Na het vinden en ophalen van mijn auto, wat niet simpel was, hebben we nog wat nagepraat en er ééntje gedronken op de knappe resultaten.

Rudy

Het is spijtig dat men vrienden heeft die regelmatig het mes op de keel komen zetten. Awel, ik heb er zo een paar. Ge zit op nen triestigen dag (dat gaat tegenwoordig niet anders bij Opel Belgium) achter uw stoffig bureeltje en dan komt daar plots ne gast, die ge denkt te kennen uit een vroeger atletiekverleden, voor uw vensterken staan roepen en zwaaien. Ik rap mijn hand voor mijne kop geslagen, maar te laat...hij had mij toch wel gezien...ik zou gene goeie struisvogel zijn dat besefte ik toen direkt. Ja ja...dag Luc, alles in orde? Jongens, wat komt gij hier doen? Komt dieje gast eens horen wanneer ik terug zou beginnen trainen? Ja...wat moet een mens daar op zeggen...euh...ik ben nog in verlof...tuut...fout antwoord. Ik ben te oud geworden...tuuuut...nog een foutiever antwoord. Makker, ik kan dat allemaal niet meer...gorgel, grr, bwa...laat mij los jom, zijde zot geworden, ik zal woensdag wel eens komen trainen, ma blijft van mijn keel...halve gare. Dus ik onder zware druk...en na nog enkele nachtmerrie's in mijn al zo korte slaapperiode's (het was 5 dagen braderij), 's woensdag naar de training. En ja ...het ging...euh...het liep nog. Drie toerkes door het bos en ik kon zelfs nog dazerikken wegkloppen...da voelde ik nog, er was dus leven in overvloed. Samen met zot nr. 2 ...de Raf (die had ook al een smske gelaten met de vraag waar ik bleef) hebben wij de training vlotjes afgewerkt. Volgende dag opnieuw de Luc aan mijnen kabadaster met de vraag of ik gaan trainen was. Ik ben er zeker van dat hij ne riotgun in zijn brooddozeke had zitten, om mij op andere gedachten te brengen. Jajaja, Luc, ik ben geweest...zie maar mijn stempelken op mijn hand...neen, Ronny, neen, die stempel was nog van het prinsenbal in maart...nie goe gewassen gast, ik ga toch eens ander zeep moeten gebruiken. Maar ok, ik trots...het ging goed Lucsken, ik ben tevreden. Vanavond ga ik nog eens en overmorgen (vrijdag) kunnen wij samen trainen. De Luc weg. Komt hij vrijdag opnieuw met een ander voorstel. Morgen ne wedstrijd in Mol...10 km, wat denkt ge, ga jij mee? Dan kom ik in de problemen...ik wil wel, maar ik kan...nie...of toch...ne snelle flits en een helder moment...goe jom, ik ga mee, maar ik doe 5 km, dan kan ik niet diep vallen...ge weet nooit met die Molse meren of die molshopen...wa zit er onder...wie weet da jom, wie weet da?
Afgesproken...de Luc komt mij weeral ophalen...ik moet in de winterperiode het transport afwerken, want nen BMW start dan nie. ('t is mo veu te lache Luc) Rustig naar Mol gereden en aan de inschrijving twijfelen zij dan nog aan het feit dat wij geen VAL(lend) lid zouden hebben...euh...zouden zijn. Zo'n atletische buikskes, daar is toch geen twijfel mogelijk? Kampioenen begot, ge gaat da zien...als Stefan Van Den Broeck aankomt volgen wij daarachter ook. Areez...ingeschreven...de Luc met nen schonen lage nummer en ik ene met een drie voor...dat wil zeggen...5km voor de vrouwen. Rondom mij geen enkele andere gast bemerkbaar voor dezelfde categorie, dat beloofd. Loslopen was al zwaar...samen puffen en hijgen. Lucske nog rap efkens gaan drukken en ik terwijl speuren naar tegenstanders...en zowaar, er waren er. Ze werden op mijnen zwarte lijst gedropt zonder dat ze er weet van hadden.
Na ne valse start...ik duwde de Luc met zijne stengel al direct op een Molse schone hare rug (nie erg zij hij mij nadien) maar er moest een tweede startschot afgaan om de gigantische bende op de loop te brengen. Over de "oude", maar benijdenswaardige piste gingen wij in grote groep de weg op. De Luc op kop, al tien meter voorsprong, maar in de greep van zware zweetluchten van voor hem hollende gasten...toen al...er zijn mensen die in jaren geen zeep zien...zelfs geen slechte zeep denk ik. Maar allez, er op en erover. Luc zette zich opzij en maakte de weg vrij, waar ik gretig gebruik van maakte om snel door te schuiven. Ik had een tempo voor ogen om toch rond 22 minuten aan te komen, dus moest ik even harken...mooi door het centrum van Mol, 't was dan ook de centrumloop,met een toch heuvelend straatbeeld. En ja, ik kon mooi de leden van mijn zwart boekse doorkrabben, 1 voor 1 gingen ze voor de bijl. Aankomst op de piste in 21 minuten rond en een negende mannenplaats. Niet kapot en toch tevreden. Weeral gene prijs maar dat wordt men gewoon. Luc kwam door in 22 minuten 05 ...goed makker...houden zo. Maar Luc deed dit niet...hij ging nog verdapperen. Mooi geflankeerd door Vabcolopers ging hij nog geweldig uit de bol...aankomst in 43'53” als79ste. Goed gelopen en zeer tevreden. Hij had op zijn tanden moeten bijten zei hij mij achteraf, maar waarom zou je er niet op bijten als ze toch in uwen bek hangen? Mooi meegenomen toch? Als goeie raad zou ik durven stellen...steek er uw tong eens tussen, dan gaat ge nog rapper...want als ge aangekomen bent, moet ge niet meer bijten en dan komt ze terug vrij...snap je?
Na een stoomdouche...de vellen rolden er bijna af...en nog 2 blonde trappy's en voor de Luc gene kriek (da hadden ze niet) maar ne cola is hetzelfde, konden wij met een voorruit vol flyers voor volgende loopgelegenheden terug naar huis. De Luc zijn ruitewissers zijn klemmerkes, want alle papierkes zaten er bij aankomst in Ten Venne 19 nog allemaal onder. Daar uitgestapt ging hij die papierkes rap wegnemen,maar de cola was te straf denk ik want na nog wat over en weer gezever ging de Luc opnieuw volgas aan de haal met zijn papieren boodschappen op zijn vooruit. Woensdag kunt ge uw volgende loopwedstrijd uitkiezen op de parking aan 't kapelleke vanaf 18u45. ('t is ne zilveren BMW...)
Bedankt Luc, ge hebt mij weeral gered van de goot,...ons Karinneke heeft alvast een 1/2 kaarske voor uw zielerust opzij gehouden om op te stoken in Scherpenheuvel als wij nog eens naar daar vlammen op ne frisse herfstdag. Het doet mij plezier dat er toch nog vrienden bestaan die ne mens af en toe eens kunnen zeer doen...ben ik nu toch ne rare?

Ronny

Als wedstrijdafstand koos ik voor 15 km over drie ronden. Clubgenoot Andy Goossens wist nog mee te geven dat supporter Remy onderweg was met de koersfiets. Stipt om 19 uur werd het startschot gegeven voor de drie afstanden 5,10 en 15 km. Ik had mijn les vorige week in Duffel geleerd en nam me voor niet te snel van start te gaan. Na het tropische weer van de afgelopen week was het echt heerlijk lopen. Het parcour door de mooie bossen en over de niet te onderschatten heuvels was prachtig. De doortocht was elke ronde over de speelplaats van een plaatselijke school, waar een een rockband speelde, veel volk rondliep, en een echte kermissfeer heerste. Mijn stramme benen begonnen zowaar van de muziek beter rond te draaien.

De tweede ronde ben ik versneld waardoor ik kon aansluiten bij een groepje met daarin Opel collega Jean Wuyts die deelnam aan de10 km. Ongeveer rond km 7 werd het tempo de hoogte in gedreven door deelnemers aan de 10 km die hun plaats fel bevochten. De kans voor mij om het hazepad te kiezen en van Jean weg te lopen. De laatste ronde heb ik, ondanks de vele stevige heuveltjes en het branderige gevoel in de kuiten, geprobeerd het tempo strak te houden. Uiteindelijk ben ik met een vleugje rock'n roll in 1:08'04” over de eindmeet gekomen. Remy melde dat zijn zoon Andy 11de werd in de 15 km. Met de Herenthoutse bosloop in het vooruitzicht een geslaagde test.

Running Bear

Luc

Na een periode van radiostilte ben ik, na veel blessureleed en aansluitend een deugddoende vakantie, sinds vorige week terug aan het trainen. Ik hoop in september terug aan enkele wedstrijden, in de achterste gelederen, te kunnen deelnemen. In stilte hoop ik, vermits de andere collega's toch buiten categorie zijn, dat ik het Brabantse trekpaard na verloop van tijd terug kan volgen.

Groeten van een terug gemotiveerde atleet

Jos

Na jaarlijkse gewoonte gingen we op maandag 3 augustus naar de wedstrijd in Booischot – station.
Mijn jongste zoon Laurent, ging van start in de 4,4km. Hij had zijn wedstrijd perfect verdeeld, versnelde na 2km en kwam zo bij een oude bekende, Danny Stremersch, die zich echter niet zomaar gewonnen gaf. Maar in de laaste rechte lijn kon Danny niet op tegen de versnelling van Laurent. Laurent werd mooi 4de in een tijd van 16'51”. Danny eindigde 5de in 16'57”.

Dan was het de beurt aan Maria. Met weinig vertrouwen, na het tegenvallende BK10000m in Machelen, maar wel met veel goesting om te lopen.
Dus niet te snel gestart, wat Christa Van Peer wel deed. Met een aankomend groepje liep Maria na 3km tot bij Christa en zo maalden ze samen elke toer verder af tot de laatste, toen Christa af en toe versnelde. Maria nam geen risico en wachte tot 200m van de finisch trok stevig door, wat de laatste wedstrijden niet meer lukte, en won nog in een tijd van 1:03'27”. 7seconden later werd Christa tweede.

Met terug een beter gevoel in de 2de wedstrijdhelft zag Maria het weer terug zitten,en hoop doet leven. Het werd dus een mooie avond met gelukkige atleten,en een gelukkige supporter.

Maria ging perfect op schema goed van start in een groepje met concurenten. Na bijna 3km kwam het groepje aansluiten bij een snel gestarte Marlene Vandenbroeck. Voor Maria liep op dat moment alles nog goed. Ze overwoog zelfs even om te versnellen en een aanval te plaatsen. Uiteindelijk speelde ze op veilig en bleef in de groep. Na 6 km moest Maria een gaatje laten. De anderen versnelden niet echt, maar Maria kon niet mee. Hoewel de tweede concurent in haar leeftijdscategorie Marijke Willekens kwam nog wat korter bij kwam, kon Maria haar voorsprong behouden en het zilver mee naar huis brengen. Ondanks dat ze als runner up van de Belgische kampioen op het podium kon plaatsnemen, was Maria erg ontgoocheld over haar tijd 39'22"82. Waarschijnlijk heeft de warmte haar parten gespeeld, maar ze wil dit zeker niet als exuus gebruiken. Het ging gewoon niet.

Haar eerste reactie toen we daar aankwamen was: 'Amai, da is hier precies een grote piste'! Yeah, right! Het was warm, om niet te zeggen zeer warm, zelfs voor de stilstaande supporter aan de zijkant. De enige schaduw die er te vinden was, was de tribune, dus daar was ik dan ook ! Omstreeks 19:30 kon ze van start gaan voor haar wedstrijd over 2 van die hele grote ronden. Ze besloot iets trager te vertrekken dan haar vorige wedstrijden in de hoop ook op het einde nog vlot te kunnen lopen. De eerste ronde kwam ze door op 1'21”, wat net iets te traag was. De tweede ronde kon ze haar tempo vasthouden, maar niet meer versnellen. Ze finishte zo in een matige tijd van 2'43"23. In dit warme weer toch goed gelopen en volgende keer hopelijk een beetje minder warm.

Elke

Op 21 juli hadden twee van onze atleten afspraak in Burcht, zij traden aan in de grote prijs 'De Wallen', een wedstrijd georganiseer door Atletica '84 een club die vanaf volgend seizoen, na een fusie met 't SWIN, door het atletieklandschap zal stappen onder de naam ZWAT. Yves Vermeulen beproefde zijn geluk op de 400m, Greet Buts koos voor de 3000m.

Voor Yves eindigde de koers in mineur, in een snelle wedstrijd eindigde hij in de totaalstand pas als achtste in een teleurstellende 57”84. Er is na het verlof voor Yves nog heel wat trainingswerk voor de boeg.

Greet die de ganse wedstrijd bijna solo liep won wel, maar was niet echt tevreden over haar tijd van 11'49”48. Het te warme weer en te weinig tegenstand waren hier waarschijnlijk de grote oorzaak.

Om nog eens een langere wedstrijd in de benen te hebben vóór het BK 10000m op de piste, besloot Maria, hoewel ze er al een voormiddagdienst bij het Wit-Gele-Kruis had opzitten, deel te nemen aan 'Dwars door Kasterlee'. Dus wij naar Kasterlee.De omloop was lichtjes veranderd. Vertrek op dezelfde plaats, de Retiebaan, maar de aankomst vond plaats op het millitair domein Tielen.

Ik stond paraat met de MTB toen om 14u onder een lekker zonnetje (27°) het startschot werd gegeven. Na 1.5 km kwam Maria bij mij aansluiten. Muriel De Winter was dan al gepasseerd. Al vlug werd duidelijk dat er in deze weersomstandigheden niet te snel mocht gelopen worden op het loodzware parcours. Veel drinken was tevens de boodschap. Lekker door het mulle zand, trappen en andere obstakels overwinnen, wat ook niet echt goed is voor de begeleidende fietser. Maar op de betere boswegen is het wel lekker genieten van het bos.

De plaatsen van de eerste drie lagen al snel vast, niemand die nog iets extra probeerde en zo veranderde er niets, een wedstijd met weinig spanning dus. Na de aankomst alleen maar vermoeide gezichten, en atleten die spraken van :"amaai ik heb afgezien " en "dorst, dorst".

Na de aankomst fietsten Laurent en ik rustig terug naar de Retiebaan om de auto, die ik netjes had achter gelaten, op te pikken.

1. Muriel De Winter: 1:05'24”
2. Maria Vranckx: 1:07'18”
3. Christa Van Peer 1:09'55”

Onze vier andere Vo2max Runners gingen om 20:00 van start voor de 10km. Hierin moest Maria net als Greet genoegen nemen met de tweede plaats (38'41”) zij moest de Oost-Vlaamse Nathalie Declerq (38'11”) laten voorgaan. In de achtergrond ontspon zich intussen de strijd tussen onze drie heren om het beste resultaat neer te zetten. Yves (41'25”) toonde zich in dit duel de sterkste voor Ronny (42'27”) en Luc (42'47”)

Blijkbaar zijn onze atleten wat hun berichtgeving betreft serieus wakker geschoten, want van Luc Van Loock kregen we een verslag van de 11 juli jogging in Heultje.

Na een telefoontje van Ronnie Delen ben ik zaterdag gaan deelnemen aan de 12 km lange vakantiejogging in Heultje. Ronnie is terug stevig aan zijn conditie aan het werken met als resultaat, dat ik vorige week zaterdag in Geel – Larum, onder een stralende zon op 5 minuten werd gelopen. Twee dagen later in de Classic kon ik de schade echter al beperken tot +-2 minuten. Met deze cijfers in gedachten werd het sein voor de start gegeven.

Ronnie gaf er meteen een lap op en kon direct van bij de start al uitlopen. Mijn eerste gedachte was, toch weer geen 5 minuten aan mijn k.... Maar met de woorden van Staf Witvrouwen in gedachten, "probeer altijd de vijand te verslaan" heb ik de achtervolging ingezet. Door de gezamenlijke start van de 4, 8 en 12 km werd het voorbijsteken van trager lopende atleten fel bemoeilijkt. Na 2 km was er een lus in het parcours en kon ik vaststellen dat ik al 50 meter goed te maken had op deze Herenthoutse ex-carnaval nar (wat zeker ni makkelijk zou zijn)

Achter mij zag ik nog een andere "vijand" opduiken, dorpsgenoot Paul Obbels. Ik werd dus van voor en achter belaagd en in de tang genomen. Toen heb ik mij maar helemaal gericht op de “nar” en geprobeerd het gat te dichten. De tweede ronde werd het tempo opgedreven.

Dit was mogelijk omdat ik mij kon optrekken aan de deelnemers van de 8 km die hun eindspurt hadden ingezet. Alles ging goed tot ik de laatste keer de lus maakte en even Ronnie aankeek die nog steeds een zeer goede indruk gaf. Achter mij ook nog steeds een goed lopende Paul Obbels.

Ronnie die de laatste 2 km de gaskraan volledig open draaide kwam in een knappe 48' 54" als 31ste over de aankomstlijn.1' 09" later werd ik op de 37ste plaats afgeklokt in 50' 03".

Paul Obbels die de dag voordien de Hoevejogging had gelopen eindigde in een verdienstelijke 51' 17" op de 40ste plaats. Tussen pot en pint werden er nog plannen gesmeed voor de 10km van Wiekevorst volgende vrijdag.

Het was daar in Heultje een mooie organisatie met contente atleten. Nu nog een paar goede trainingen en dan gaan we weer het vuur aan lont steken. Tot in Wiekevorst Ronnie.

Vo² max runners never give up!

Maandag 6 juli, Tessenderlo...ik heb mijn belofte aan de Luc gehouden en ben voor hem...en in mindere mate voor mijzelf een borstnummerke gaan afhalen zodat wij toch nog vooringeschreven waren. Hierdoor konden wij ons startgeld nog juist betalen...wij werken op een niet zo stabiele firma, dus...! Nu moet ik toegeven, ik heb Luc nergens kunnen vinden aan de start, daarom ben ik maar weer voluit gegaan. Op de beklimming had ik even een dipje, want elk jaar haal ik daar anderen in en nu moest ik blijven zitten waar ik zat. Resultaat 314de in 41'12” op 10km, Mijn beste prestatie in 5 jaar.
Luc werd 485ste in 43'05”. Hij was erg tevreden vertelde hij op het werk. Ik ben nog gebleven om het gigantische vuurwerk te bewonderen en de kermissfeer van Tessenderlo in mij op te nemen...alhoewel, de kermissfeer van Herenthout, daags voordien heeft mij wel enkele seconden gekost denk ik want ik was heel de dag nie goe geweest.

Maria Vranckx startte gisteren in de ‘Domestic 5K’ een stratenwedstrijd in Beerse, waar er individueel tegen de tijd wordt gelopen. Van echtgenoot Rudy Bierinckx kregen we een korte impressie.

Net zoals vorig jaar was Maria ingeschreven voor de 5km tijdlopen in Beerse en het werd weer een spannende wedstrijd. De omloop was wel gewijzigd tegen vorig jaar. De afstand zou nu exact 5km zijn. Dit feit en het gegeven dat iedereen zei dat het zwaarder was, resulteerde in minder snelle tijden dan in de vorige edities.

De wedstrijd zelf dan. Na 500m kwam Maria al door in een tijd van 1'44”, de eerste km werd gerond in 3'33” een te snelle start dus. Op 2,5 km werd het zwaar. Maar Maria is een vechter en toen ze langs de start passeerde en ze de tijd van haar concurrenten hoorde, gaf haar dat de moed om beter doen. Op 500m voor de finish nog eventjes alles geven en geëindigd als 7de in 18'34”. Muriel De winter (6de)deed iets beter 18'15” en Els Van Hooydonck (5de) liep 18'07”. Veerle Dejaeghere werd eerste vrouw met een tijd van 16'06”.