Afgelopen zondag werd er door onze Vo2 Max. atleten gestreden op twee fronten. Terwijl Greet Buts en Luc Van Loock waren afgezakt naar Wilrijk voor de jaarlijkse editie van de Geitencorrida, streed Maria Vranckx in het veld tijdens de cross van AVZK in Booischot.

In Wilrijk wist Greet met een tijd van 19:00 rond in de 5km beslag te leggen op de 2^de plaats. Luc liep in de 7,5km gemiddeld tegen 13,8km/u naar een 14^de plaats in de categorie +50 en naar een 47^ste plek in de algemene uitslag. In Booischot kreeg Maria een sterke lichting masters voorgeschoteld. Zij wist zich toch goed uit de slag te trekken en werd knap 4^de.

Ik geraak er niet meer onderuit, mijn mederunners verplichten mij, met het mes op mijn keel, om onze ervaringen met iedereen te delen via onze blog. Sorry hé, maar volgende week iemand anders graag. Kwestie van eens een andere stijl te lezen.

Arréz, vooruit dan maar...de afgelopen week stond in het teken van regen en wind. Waarom, dat weet niemand, maar vandaag zaterdag kwam, in Hove achter Lier, toch wel de kers op de ietwat verlepte taart.

Wij hadden met vier afgesproken en de Luc zou rijden. In Bouwel namen wij een extra kracht mee om eventueel een beker of trofee te kunnen wegkapen. Eddy Wijnants van "den ijzeren weg" mocht zijn wagonneke op stal laten en in een luxe BMW meerijden. Ik persoonlijk mocht niet klagen want ik mocht van voor zitten, op ne verwarmde zetel...zalig!!! (Bij mij kunt ge ook uw billen warmen, maar dat is door er mee over den asfalt te schroeven) We wijken af...dus zonder al te veel blabla ginder toegekomen, extra vroeg en juist geen weer om een hond door te sturen, dat gaat hier lief worden.(nie gij hé Lief, maar gewoon lief hé, snap je?)

De kleedkamer (één klein kamertje) zat zo vol als een slechtriekend (rot) ei. Daar doen de propere jongens van de Vo2max niet aan mee...dus met ons driekes op de gang en daar onze rituele dans gedaan om onze spikes en korte broekskes op de juiste plaats te krijgen, zonder dat wij geheimen dienden prijs te geven aan passerende vrouwen...spannend hoor.
Ondertussen had Greet al een oefenrondeke gedaan en stond zij al ongeduldig aan de start. Wij verkenden ook de waterwegen eens op loszwemmende haaien, maar dat bleek mee te vallen. Het water liep al uit onze sloefkes en we moesten nog vertrekken.

De vrouwen werden dit maal eens op gang geblazen in plaats van geschoten, want het buskruit van die oude musketier zal nat geworden zijn in zijne kelder. Greet nam de derde stek en zij verdwenen in de boskes voor een kleine en 2 grote ronden. Bij de eerste passage zat Greet nog derde maar daarna moest zij definitief de duimen leggen voor Lief Buys die de derde stek overnam en Greet naar een vierde plaats verwees. Greet zette in de laatste ronde nog wel wat druk maar strande toch op 5 seconden. Karen Peeters nam de overwinning mee voor Christiane De Pooter. De dames waren ondertussen getrakteerd op een hagelbui en een sausje van sappige regen...wat moet dat nog meer zijn?

Na de vrouwen werden ook de mannen weggefloten voor vier ploeterronden. De Raf deed opnieuw zijn blitsstart over zoals vorige week en nam zo 15m. Maar ne moslim is geen echte moslim als hij op het offerfeest geen schaapke slacht...en dat had Rafke gisteren niet gedaan en dus liet de grote baas hem direct in de steek. Na een halve ronde raakte ik aan zijn karreke en ging meteen door. De modder spetterde alle kanten op maar een goe varken kan daar tegen en ik ploeterde zonder de bruggen te gebruiken door, want ik voelde mij super. Bij elke doorkomst uit het bos kon ik de tegenstanders zien...en ik zag dat het goed was...de kloof vergrootte elke ronde. Na nog een zeer felle regenbui kreeg ik echter zulke pijnlijke onderbenen van de koude, dat ik even vreesde dat ik het dan toch niet zou halen. Maar een GM makker ging nog wedijveren om een dichtere plaats, dus niet verzinnen en verder bonken. Ik verloor dit gevecht maar was toch een tevreden man toen de Raf pas na 55 seconden aan de aankomst verscheen. De Luc haspelde een zware strijd af tegen "zotte Vincenty" en kon deze in zijn voordeel beslechten met nog 12 seconden voorsprong. Prima job Luc.
De Raf bleef deze keer wel recht na de aankomst en kloeg over hinder van zijn brilleke in de regen. Hij had enkele "mooie vrouwen" aangelopen zonder dat hij dit zag...zonde makker...zulke biekes...daar had meer in gezeten!

Na de wedstrijd opnieuw naar het douche-lokaal...drukte tot en met...rap efkes onder de spriet en opnieuw met onze blote vis in de gang...wij gaan nog wel eens aangehouden worden denk ik.
De dronkaards namen nog ne Leffe en ik nog een cola. Nog efkes naar de sportieve korfballers en de prof minivoetballers kijken en de strijd was weer gestreden.
Zo ons best gedaan en geen bekers, want Eddy was 5de in 23'31”.

Greet: 4de in 15'09”
Ronny 18de in 25'18”
(Ben Moh)Raf 23ste in 26'13”
Luc 37ste in 28'38”

Ronny

Gisteren trokken vier van onze atleten naar Wilrijk voor en wedstrijd in het handelsverbond. Ronny delen beschrijft op zijn eigen kleurrijke manier hun wedervaren.

Twee weken geleden was de uitroep in mijn laatste regeltje " wij gaan er voor!".'t Was uiteindelijk toch weer een beetje overdreven en wij zijn dan toch maar opnieuw met de "auto" gereden.

Vrijdagavond hadden de narren van Herenthout weer een speciale plechtigheid te ondergaan en zodoende was ik er weeral aan voor de moeite...prins Paul schopte het na 25 jaar prinske dan toch tot keizer en dat moest worden beklonken. Ik had geluk, het was in 't Punt, dus te voet naar ginder en op mijn ellebogen terug, het was niet ver.
Om 6:30 ben ik op mijne zetel gesukkeld, want ik moest 's morgens naar een begrafenis en dus vroeg opstaan.
Op die begrafenis heb ik mijzelf enkele keren de vraag gesteld of het die van mij niet aan het worden was, want ik moest blijven rechtstaan, zoveel volk, dat doet ne pastoor profiteren van de situatie en dus had ik het aan mijne rekker..., een dienst van anderhalf uur. Ook Greet was ter plekke en die moest dan nog mee gaan eten met de familie, dat kon wel eens krap worden op het vertrekuur.

Om 13:30 kwam onze vriend Raf mij ophalen met zijne VW. Dat autoke wist al direct dat ik zijne vriend niet zou worden en hield angstvallig zijn koffer dicht terwijl ik het beste van mijzelf aan het geven was om heel die auto op te heffen. Na menige pogingen lukte het dan toch, net op tijd want de Raf is gene zeebonk en die zat al bijna zeeziekgroen achter zijne "gedon". Lucky Luc gingen wij ook efkes uit de kast trekken en dan Greet niet vergeten. Dat was iets moeilijker omdat de Raf in Nijlen niet bekend is en dus ook niet kon weten hoe hij in Bouwel kon geraken. Het is niet erg vriend, de mazout is toch goedkoop!

Zoals mijn titel al doet vermoeden gingen wij een uitstap maken richting grote stad, Wilrijk, Atlas Copco. Op de snelweg werden wij al meteen opgehouden door Polen in hun race machine dat het niet zo nauw nam met de toegestane snelheden, soms amper 70 en dan weer vlot 140km. Maar ja, ze zullen al van ver komen en dan verminderd de aandacht een beetje.
Ook die van mij verminderde al, mijn snelheid was al niet meer te meten, zo slecht zeg, ik had die koffie voor mijn vertrek niet meer mogen drinken, mijn promilleke zal wel over de grens gezeten hebben en was opnieuw goed aangesterkt. Maar ik kan mijne vriend niet alleen aan het stuur laten draaien en dus ging ik even naar mijn medemensen kijken.
Het was schoon. Naast mij aan het eerste verkeerslicht een "nieuwe landgenoot" met een zelfgebrejen fruitkommeke op zijn kop en naast hem zijn vrouw met een supermodern textieltje rond haar hoofd. Dan kijkt dieje nog vies naar mij, het is toch mijne kop die bonkt en niet de zijne? Rustig Ronny, efkes verder kijken, ja daar...iemand met de zon in zijn ogen...de rijzende zon zeker...ne Chinees. Even verder opnieuw een groep Polen, op jacht naar een fonkelnieuwe tweedehandswagen. Dat gaat hier goed, Raf steek dan die Afrikaan ook maar voorbij, maar pas op euuuu.... voor dat meiske met .......haar brommerke!!! Allebei ne noodstop...knap werk Raf, maar dat had wel nen serieuze bluts in uw plaatwerk geweest. Tof toch, zo'n ritje naar 't stad!

Op het parcour was het snel duidelijk dat dit geen lachertje zou worden. Enkele greppels en een pietluttig heuveltje zou enig verschil moeten gaan brengen in het deelnemersveld.
Om drie uur stipt liet Greet haar blauw T-shirtje in de boom aan de startlijn voorgoed achter. Het werd haar al gauw door drie medeloopsters zeer zwaar gemaakt. Karen Peeters, Lief Buys en Christiane De Pooter waren een maatje te sterk voor de verdapperende Greet. Toch bleef ze goed in het ritme maar de plaatsen waren verkocht. Greet kwam als 4de over de streep in 11'09”. De afstand was een twijfelgeval maar zou 2500m geweest zijn.
Greet was toch tevreden en ondervond dat het vlotter ging dan twee weken geleden, maar de struikelblok was de op de uitvaart genuttigde koffiekoek, die was er teveel aan geweest.

Na de lady's komen de animals, met op de tweede rij...ikke. De Raf op de eerste (hij is ook ne grotere animal dan ik) Volledig foute keuze...het schot ging af en ik werd in de tang gezet door twee boomlange gasten waar ik niet voorbij kon. Miljaar dat gaat hier al fout in de eerste meters. Teruggeslagen naar de achterste regionen en de Raf zag ik al in een volgende bocht verdwijnen. Zou ik nu moeten gaan schreien of kan ik er nog naast? Dat laatste toch proberen en zien waar ik uitkom. Bij de beklimming en over de greppels zie ik mijzelf naderen op Rafke. Maar het duurde toch drie ronden voor ik op 10 meter kwam. Ondertussen was er al een bruine haring door mijn gedachten gegaan, ja die zal vanavond smaken, maar nu nie...denk aan iets anders Ronny, of ge gaat moeten braken. Nog een pintje?
Nog enkele lopers kunnen wij voorbijgaan en dan naar de laatste rechte lijn...de Raf is weg...opnieuw 20 à 30 meter en achter mij nen hijger...da is spannend! Toch doorbijten en nog iets bijgeven. De aankomst is niet zo spectaculair als vorige wedstrijd en den beste van ons twee is gewonnen.

Maar wat ik toen zag deed mij opnieuw glunderen en al mijn miserie was vergeten. Bij zijn aankomst was Rafke plots moslim geworden denk ik. Hij strompelde voorbij de nummerafname, viel op zijn kniekes in de netels en bleef zo zitten.
Ik denk wel dat hij bij een "nieuwe" moslimbeweging is, want de oude moslims zitten altijd naar het oosten, maar hij nie...hij zat met zijn knikker naar het noorden te "knetsen". Zeker 5 minuten zo gezeten en zijn ziel verkocht, daar ben ik zeker van...ik ga hem nergens meer kunnen voor zijn, dat staat vast! Luc Van Loock flitste over de meet in zijn duikerspakje...zo zweten zeg...volgens mij drinkt hij te veel. De Raf met rode gezwollen scharnieren van die verse neteltjes is dan ook al recht kunnen geraken en begint aan zijn gebruikelijke hoestbui!
Nog even met ons vier losschuifelen en zoeken naar het nog steeds verdwenen T-shirt van Greet. Tevergeefs, het is mee op gang geschoten bij het vertrek en hier of daar op een groenere wei gaan grazen. Ik denk dat de mensen van 't stad ook wel eens moeten lachen met enkele boeren van den buiten, maar daar trekken wij ons niks van aan!

Nog wa zeveren en lachen met mega Mindy van den Atlas Copco,want die was er ook. Ne schone prijs mee voor de madam (ik had iets genomen om mee te werken, de Raf een fles houtekopwijn, Greet een haardrogertje om haar krullekes droog te krijgen en de Luc is bang dat hij zal bevriezen want hij heeft een anti-vriesset meegenomen) en daarmee is het weekeinde weer een schitterende ontspanning geweest.

Raf 15de - 22'15”
Ronny 16de - 22'21”
Luc 34ste - 24'41”
Afstand +- 5300m.

Terwijl Luc en Jos in Heultje kozen voor de korte afstanden, ging Johnny De Jaegher woensdag voor het langere werk in de halve marathon van het Sint-Jozefscollege van Herentals. Deze recreatieve wedstrijd wordt steeds op 11 november gelopen en trekt meestal toch een aantal van onze atleten. Dit jaar was het enkel Johnny die aan de start verscheen. Hij maakte er een lange ontspannen duurloop van en werd tussen de 117 deelnemers 43ste in 1:43'50”.

Tijdens dit, voor sommigen, verlengde allerheiligen weekend ging ook het KSAH-crossseizoen van start. Vier van onze atleten traden aan in de maidencross. Onze reporter van dienst Ronny Delen stuurde ons zijn verslag:

Zondag op de duathlon in Olen vernamen we van René Jacobs dat voor het B.K. ½ marathon dat dit weekend werd gelopen,niet op voorhand moest ingeschreven worden en het toeval wilde dat Maria een vrij weekend had en niet moest werken, dus trokken wij gisteren naar Hervé, waar het kampioenschap werd betwist.

Om 14:00 werd op de piste van Hervé de start gegeven. Ik was paraat met de MTB, en dit was de juiste keuze want op het gebied van parcour kon dit echt wel tellen. Eerst een kleine lus en dan een grote ronde met aankomst op de piste. Maria was samen met Nathalie Lambrechts goed gestart. Na 2 kilometer stond er 7'13” op de klok erg snel dus. Maria liet na de snelle eerste kilometers Nathalie Lambrechts weglopen en liep haar eigen tempo. Nog voor halfweg kreeg zij het even lastig, maar toen het landschap wat veranderde en er via wegeltjes en langs kabbelende beekjes moest geklommen worden, brak dat even de sleur en kwam er terug beterschap, hoewel het een erg lastig karwei bleef.

Maria had intussen wel haar voorsprong op o.a. Marijke Willekens en Christa Van Peer uitgebouwd, waardoor de titel bij de +45, zonder tegenslag, zo goed als binnen was. Ondertussen was Omer Van Noten komen aansluiten bij Maria, maar de tempo wissels van Maria waren zo sterk dat Omer ze moest laten gaan. Intussen had ik gemerkt dat de kloof tussen Maria en Natalie steeds kleiner werd, waardoor ik ervan overtuigd was dat er nog meer in zat. .Na 17km kwam Maria na een stevige versnelling tot bij Nathalie, eventjes uit de wind wat bekomen van de inspanning, en dan op tempo erop en erover. Nathalie pikte nog even aan tot bij een korte hevig klim waarop zij direct moest lossen. 10m werden er 50m waardoor ook deze klus geklaard leek. De laaste 2 kilometers waren op z'n minst uitgedrukt nog stevig, Maria haalde nog enkele mannen in, er waren er zelf die te voet moesten gaan. Dan nog eventjes doortrekken en de piste kwam in zicht. Maria liep onder de ereboog als 3de dame en 1ste dame +45 dus opdracht volbracht. Zij zette een tijd neer van 1:27'09”.

Toen de medailles werden uitgereikt kreeg Maria de bronzen plak bij de seniors en de gouden bij de +45. Voor mij, was dit een van de mooiste wedstrijden die ze al gelopen heeft, vooral met de ups en downs, en ik bedoel dan wel het landschap.

Als afsluiter van het seizoen ging Maria zondag van start in de halve Marathon van Eindhoven.
Om 10:30 vertrokken we al richting Nederland, kwestie van zonder stress aan te komen wat ons ook gelukt is.

In Eindhoven werden eerst aan de inschrijvingsstand de noodzakelijke administratieve verplichtingen afgehandeld. We kregen er startvak C3 toegewezen, het laatste vak. Daarna ging het direct richting start, waar Maria zich een half uur lang in het startvak probeerde warm te houden, kwestie van niet helemaal laatst te moeten vertrekken. Om 14:00 viel er nog een fikse regenbui uit de lucht, zodat de atleten al koud en doorregend aan de wedstrijd moesten beginnen. Om 14:15 werd dan het startschot gegeven.

Het duurde bijna 5 minuten voor Maria over de tijdsregistratiemat liep en de inhaalrace kon beginnen. Ik was al wat voorop gereden met de fiets en na drie kilometers zag ik Maria. Doordat haar horloge niet goed werkte en ze geen informatie had over hoe snel ze liep, kon ik haar al direct geruststellen dat de snelheid goed zat en iets meer dan 15km/u bedroeg. Maria slalomde zo snel heen en weer tussen de andere atleten, dat de verbaasde toeschouwers riepen: 'zie die dame, het is precies of de anderen staan stil', en zo zag ik het ook.

De kilometers telden maar verder op en Maria werd door niemand, zelfs geen enkele man ingehaald. Rond kilometer 18 moest ik van het parkoers en begon voor mij de lijdensweg. Langs alle soorten wegeltjes en hier en daar de brede boulevard overstekend waar de lopers zo breed als een straat door kwamen, ik stond er soms een kwartier te wachten, ging ik op zoek naar Maria. Foeterend soms omdat het niet sneller ging, en ik wist dat Maria in de kou (ondertussen was er weer een fikse bui gevallen ) stond te wachten en ik haar niet kon verwittingen.

Na +ongeveer 45 minuten kwam ik op de plaats waar we afgesproken hadden, en ja daar stond mijn half bevroren waterkipke te bibberen. Ik trok, zoals een gentleman betaamd, mijn fleece uit en Maria trok de plastic zak, die ze had gekregen van toeschouwers die dat bibberen en beven niet meer konden aanzien vlug uit. Ze trok de lekker warme fleece aan en ik schonk haar nog een tas hete thee in. Daarna nog wat heen en weer gelopen terwijl er veel vragen de revue passeerden. Hoe weten we wie er bij de vrouwen gewonnen heeft ? Hoeveelste ben ik? Tot we een meisje van de organisatie tegen kwamen die ons alles haarfijn uitlegde. Dan vlug met Maria achterop de fiets naar de auto gereden. In de auto de verwarming volle bak tot dat het kipke ontdooit was.

Heel de rit naar huis nog wat nagepraat over de wedstrijd en toch wel nieuwsgierig naar de eindtijd gegokt. Maria had in de wedstrijd een goed gevoel gehad en dacht aan een tijd van +- 1:28 bruto, wat goed gelopen zou zijn.

Diezelfde avond thuis nog even naar de website van de organisatie gesurfd en het goede gevoel van Maria klopte. Zij liep een netto tijd van 1:23:39 en was 1ste W45, 3de vrouw en 94ste op 6000 deelnemers. Je moet niet vragen hoeveel atleten zij voorbij gestoken heeft. Maria was dan ook zeer tevreden met dit knappe seizoenseinde.

Zaterdag was het dan eindelijk nog eens zover. Ik ging (licht onder druk gezet door Luc) nog eens meedoen aan een jogging. Luc pikte me thuis op en wij op weg naar Geel –Stelen.

De Luc parkeerde zijn BMW op 100 meter van de start- en aankomstplaats zodat we ons rustig konden gaan inschrijven. Veel bekende gezichten terug gezien aan de start waaronder Raf Dierckx. Maar waar zat onze Ronny?

Onder een stralend zonnetje gingen we ons warm lopen. Een bezigheid tijdens welke Raf zijn tegenstanders van de 12 km monsterde en hij uitzocht wie er zeker niet voor hem mocht eindigen. Ik kreeg nog enkele tips mee van de mannen, zeker niet te snel vertrekken, de eerste 2km rustig lopen en daarna iets versnellen. Met deze wijze raad ging ik om 14:20 naar de start van de 4km 750m.

De eerste 2km heb ik inderdaad rustig en als allerlaatste gelopen om dan lichtjes te versnellen zodat ik nog een zevental atleten heb kunnen voorbijsteken. Uiteindelijk resulteerde dit in een zeer povere eindtijd van 29’47”. Er is dus nog veel trainingswerk aan de winkel. Raf eindigde zijn wedstrijd over 12km als 16de in een eindtijd van 51’26” en was hiermee tevreden. Luc overschreed, in de 18km, als 28ste de aankomst in 1:23:48 en werd daarbij geëscorteerd door twee fietsers (bedankt Staf en Remme ) Luc werd voor zijn inspanning beloond met twee prijzen (dat dacht hij toch) hij had namelijk twee bonnetjes, zij het van een andere kleur in zijn enveloppe.  Na de douche verwachtten we de Luc met zijn prijzen, we hadden al wilde gissingen gedaan die gingen van een grote buxus plant tot een tuinstel. Uiteindelijk verscheen hij zoals iedereen met 1kg appelen. Wat bleek nu, dat extra bonnetje was van het jaar voordien. Tijdens de rehydratatie, en dat was nodig bij zulk warm weer, werden er weeral snode plannen gesmeed voor de toekomst, maar niet door mij .............

Toen zij zaterdagmiddag thuis kwam van het werk, en er plots een stortbui uit de lucht viel, was de goesting, om in de geplande Pierenloop te starten, bij Maria ver te zoeken. Maar tegen 13:50 waren de opklaringen daar, en vertrokken we toch maar naar Ravels. Vlug nog inschrijven en dan de bus op naar Poppel, waar om 15:30 de 18de Pierenloop van start ging. Voor mij was het nog even een tandje bijsteken om met de fiets op tijd aan de start te geraken. Eén bekend gezicht, Luc Van Loock stond daar al te trappelen.

Het startschot werd gegeven en Maria kwam de eerste km door in een tijd van 3'36” te snel dus. Toen ze een 100m voorsprong genomen had op twee achtervolgende dames kon het tempo wat bijgesteld worden. Na een paar kilometer kwam Johan Jacobs bij Maria en nam er het kopwerk voor zijn rekening wat zeker welkom was want er stond een stevig briesje. De voorsprong op de tweede dame vergrootte zienderogen, terwijl de derde dame al vlug uit het zicht verdwenen was. Op de lange stukken was het erg lastig lopen met de wind pal op kop, iets waar ook Luc kon van meespreken. Maria hield haar tempo goed vol en kwam aan in 1:04'32”, achtendertig seconden voor de 2de dame Tine Diels. Na Maria's aankomst heb ik mijn stalen ros gedraaid, en ben teruggereden om de Luc nog wat aan te moedigen en een kiekje te nemen. Na de wedstrijd vertelde hij dat het lastig lopen geweest was. Eerst een beetje te snel gestart in het spoor van Paul Obbels, dan het tempo wat laten zakken en iets rustiger in een groepje verder gelopen. Dat leverde hem uiteindelijk een tijd op van 1:13'53”. Iets trager dan vorig jaar, maar dit was wel een zwaardere uitgave.

Na het vinden en ophalen van mijn auto, wat niet simpel was, hebben we nog wat nagepraat en er ééntje gedronken op de knappe resultaten.

Rudy

Het is spijtig dat men vrienden heeft die regelmatig het mes op de keel komen zetten. Awel, ik heb er zo een paar. Ge zit op nen triestigen dag (dat gaat tegenwoordig niet anders bij Opel Belgium) achter uw stoffig bureeltje en dan komt daar plots ne gast, die ge denkt te kennen uit een vroeger atletiekverleden, voor uw vensterken staan roepen en zwaaien. Ik rap mijn hand voor mijne kop geslagen, maar te laat...hij had mij toch wel gezien...ik zou gene goeie struisvogel zijn dat besefte ik toen direkt. Ja ja...dag Luc, alles in orde? Jongens, wat komt gij hier doen? Komt dieje gast eens horen wanneer ik terug zou beginnen trainen? Ja...wat moet een mens daar op zeggen...euh...ik ben nog in verlof...tuut...fout antwoord. Ik ben te oud geworden...tuuuut...nog een foutiever antwoord. Makker, ik kan dat allemaal niet meer...gorgel, grr, bwa...laat mij los jom, zijde zot geworden, ik zal woensdag wel eens komen trainen, ma blijft van mijn keel...halve gare. Dus ik onder zware druk...en na nog enkele nachtmerrie's in mijn al zo korte slaapperiode's (het was 5 dagen braderij), 's woensdag naar de training. En ja ...het ging...euh...het liep nog. Drie toerkes door het bos en ik kon zelfs nog dazerikken wegkloppen...da voelde ik nog, er was dus leven in overvloed. Samen met zot nr. 2 ...de Raf (die had ook al een smske gelaten met de vraag waar ik bleef) hebben wij de training vlotjes afgewerkt. Volgende dag opnieuw de Luc aan mijnen kabadaster met de vraag of ik gaan trainen was. Ik ben er zeker van dat hij ne riotgun in zijn brooddozeke had zitten, om mij op andere gedachten te brengen. Jajaja, Luc, ik ben geweest...zie maar mijn stempelken op mijn hand...neen, Ronny, neen, die stempel was nog van het prinsenbal in maart...nie goe gewassen gast, ik ga toch eens ander zeep moeten gebruiken. Maar ok, ik trots...het ging goed Lucsken, ik ben tevreden. Vanavond ga ik nog eens en overmorgen (vrijdag) kunnen wij samen trainen. De Luc weg. Komt hij vrijdag opnieuw met een ander voorstel. Morgen ne wedstrijd in Mol...10 km, wat denkt ge, ga jij mee? Dan kom ik in de problemen...ik wil wel, maar ik kan...nie...of toch...ne snelle flits en een helder moment...goe jom, ik ga mee, maar ik doe 5 km, dan kan ik niet diep vallen...ge weet nooit met die Molse meren of die molshopen...wa zit er onder...wie weet da jom, wie weet da?
Afgesproken...de Luc komt mij weeral ophalen...ik moet in de winterperiode het transport afwerken, want nen BMW start dan nie. ('t is mo veu te lache Luc) Rustig naar Mol gereden en aan de inschrijving twijfelen zij dan nog aan het feit dat wij geen VAL(lend) lid zouden hebben...euh...zouden zijn. Zo'n atletische buikskes, daar is toch geen twijfel mogelijk? Kampioenen begot, ge gaat da zien...als Stefan Van Den Broeck aankomt volgen wij daarachter ook. Areez...ingeschreven...de Luc met nen schonen lage nummer en ik ene met een drie voor...dat wil zeggen...5km voor de vrouwen. Rondom mij geen enkele andere gast bemerkbaar voor dezelfde categorie, dat beloofd. Loslopen was al zwaar...samen puffen en hijgen. Lucske nog rap efkens gaan drukken en ik terwijl speuren naar tegenstanders...en zowaar, er waren er. Ze werden op mijnen zwarte lijst gedropt zonder dat ze er weet van hadden.
Na ne valse start...ik duwde de Luc met zijne stengel al direct op een Molse schone hare rug (nie erg zij hij mij nadien) maar er moest een tweede startschot afgaan om de gigantische bende op de loop te brengen. Over de "oude", maar benijdenswaardige piste gingen wij in grote groep de weg op. De Luc op kop, al tien meter voorsprong, maar in de greep van zware zweetluchten van voor hem hollende gasten...toen al...er zijn mensen die in jaren geen zeep zien...zelfs geen slechte zeep denk ik. Maar allez, er op en erover. Luc zette zich opzij en maakte de weg vrij, waar ik gretig gebruik van maakte om snel door te schuiven. Ik had een tempo voor ogen om toch rond 22 minuten aan te komen, dus moest ik even harken...mooi door het centrum van Mol, 't was dan ook de centrumloop,met een toch heuvelend straatbeeld. En ja, ik kon mooi de leden van mijn zwart boekse doorkrabben, 1 voor 1 gingen ze voor de bijl. Aankomst op de piste in 21 minuten rond en een negende mannenplaats. Niet kapot en toch tevreden. Weeral gene prijs maar dat wordt men gewoon. Luc kwam door in 22 minuten 05 ...goed makker...houden zo. Maar Luc deed dit niet...hij ging nog verdapperen. Mooi geflankeerd door Vabcolopers ging hij nog geweldig uit de bol...aankomst in 43'53” als79ste. Goed gelopen en zeer tevreden. Hij had op zijn tanden moeten bijten zei hij mij achteraf, maar waarom zou je er niet op bijten als ze toch in uwen bek hangen? Mooi meegenomen toch? Als goeie raad zou ik durven stellen...steek er uw tong eens tussen, dan gaat ge nog rapper...want als ge aangekomen bent, moet ge niet meer bijten en dan komt ze terug vrij...snap je?
Na een stoomdouche...de vellen rolden er bijna af...en nog 2 blonde trappy's en voor de Luc gene kriek (da hadden ze niet) maar ne cola is hetzelfde, konden wij met een voorruit vol flyers voor volgende loopgelegenheden terug naar huis. De Luc zijn ruitewissers zijn klemmerkes, want alle papierkes zaten er bij aankomst in Ten Venne 19 nog allemaal onder. Daar uitgestapt ging hij die papierkes rap wegnemen,maar de cola was te straf denk ik want na nog wat over en weer gezever ging de Luc opnieuw volgas aan de haal met zijn papieren boodschappen op zijn vooruit. Woensdag kunt ge uw volgende loopwedstrijd uitkiezen op de parking aan 't kapelleke vanaf 18u45. ('t is ne zilveren BMW...)
Bedankt Luc, ge hebt mij weeral gered van de goot,...ons Karinneke heeft alvast een 1/2 kaarske voor uw zielerust opzij gehouden om op te stoken in Scherpenheuvel als wij nog eens naar daar vlammen op ne frisse herfstdag. Het doet mij plezier dat er toch nog vrienden bestaan die ne mens af en toe eens kunnen zeer doen...ben ik nu toch ne rare?

Ronny

Als wedstrijdafstand koos ik voor 15 km over drie ronden. Clubgenoot Andy Goossens wist nog mee te geven dat supporter Remy onderweg was met de koersfiets. Stipt om 19 uur werd het startschot gegeven voor de drie afstanden 5,10 en 15 km. Ik had mijn les vorige week in Duffel geleerd en nam me voor niet te snel van start te gaan. Na het tropische weer van de afgelopen week was het echt heerlijk lopen. Het parcour door de mooie bossen en over de niet te onderschatten heuvels was prachtig. De doortocht was elke ronde over de speelplaats van een plaatselijke school, waar een een rockband speelde, veel volk rondliep, en een echte kermissfeer heerste. Mijn stramme benen begonnen zowaar van de muziek beter rond te draaien.

De tweede ronde ben ik versneld waardoor ik kon aansluiten bij een groepje met daarin Opel collega Jean Wuyts die deelnam aan de10 km. Ongeveer rond km 7 werd het tempo de hoogte in gedreven door deelnemers aan de 10 km die hun plaats fel bevochten. De kans voor mij om het hazepad te kiezen en van Jean weg te lopen. De laatste ronde heb ik, ondanks de vele stevige heuveltjes en het branderige gevoel in de kuiten, geprobeerd het tempo strak te houden. Uiteindelijk ben ik met een vleugje rock'n roll in 1:08'04” over de eindmeet gekomen. Remy melde dat zijn zoon Andy 11de werd in de 15 km. Met de Herenthoutse bosloop in het vooruitzicht een geslaagde test.

Running Bear

Luc

Na een periode van radiostilte ben ik, na veel blessureleed en aansluitend een deugddoende vakantie, sinds vorige week terug aan het trainen. Ik hoop in september terug aan enkele wedstrijden, in de achterste gelederen, te kunnen deelnemen. In stilte hoop ik, vermits de andere collega's toch buiten categorie zijn, dat ik het Brabantse trekpaard na verloop van tijd terug kan volgen.

Groeten van een terug gemotiveerde atleet

Jos

Na jaarlijkse gewoonte gingen we op maandag 3 augustus naar de wedstrijd in Booischot – station.
Mijn jongste zoon Laurent, ging van start in de 4,4km. Hij had zijn wedstrijd perfect verdeeld, versnelde na 2km en kwam zo bij een oude bekende, Danny Stremersch, die zich echter niet zomaar gewonnen gaf. Maar in de laaste rechte lijn kon Danny niet op tegen de versnelling van Laurent. Laurent werd mooi 4de in een tijd van 16'51”. Danny eindigde 5de in 16'57”.

Dan was het de beurt aan Maria. Met weinig vertrouwen, na het tegenvallende BK10000m in Machelen, maar wel met veel goesting om te lopen.
Dus niet te snel gestart, wat Christa Van Peer wel deed. Met een aankomend groepje liep Maria na 3km tot bij Christa en zo maalden ze samen elke toer verder af tot de laatste, toen Christa af en toe versnelde. Maria nam geen risico en wachte tot 200m van de finisch trok stevig door, wat de laatste wedstrijden niet meer lukte, en won nog in een tijd van 1:03'27”. 7seconden later werd Christa tweede.

Met terug een beter gevoel in de 2de wedstrijdhelft zag Maria het weer terug zitten,en hoop doet leven. Het werd dus een mooie avond met gelukkige atleten,en een gelukkige supporter.

Maria ging perfect op schema goed van start in een groepje met concurenten. Na bijna 3km kwam het groepje aansluiten bij een snel gestarte Marlene Vandenbroeck. Voor Maria liep op dat moment alles nog goed. Ze overwoog zelfs even om te versnellen en een aanval te plaatsen. Uiteindelijk speelde ze op veilig en bleef in de groep. Na 6 km moest Maria een gaatje laten. De anderen versnelden niet echt, maar Maria kon niet mee. Hoewel de tweede concurent in haar leeftijdscategorie Marijke Willekens kwam nog wat korter bij kwam, kon Maria haar voorsprong behouden en het zilver mee naar huis brengen. Ondanks dat ze als runner up van de Belgische kampioen op het podium kon plaatsnemen, was Maria erg ontgoocheld over haar tijd 39'22"82. Waarschijnlijk heeft de warmte haar parten gespeeld, maar ze wil dit zeker niet als exuus gebruiken. Het ging gewoon niet.

Haar eerste reactie toen we daar aankwamen was: 'Amai, da is hier precies een grote piste'! Yeah, right! Het was warm, om niet te zeggen zeer warm, zelfs voor de stilstaande supporter aan de zijkant. De enige schaduw die er te vinden was, was de tribune, dus daar was ik dan ook ! Omstreeks 19:30 kon ze van start gaan voor haar wedstrijd over 2 van die hele grote ronden. Ze besloot iets trager te vertrekken dan haar vorige wedstrijden in de hoop ook op het einde nog vlot te kunnen lopen. De eerste ronde kwam ze door op 1'21”, wat net iets te traag was. De tweede ronde kon ze haar tempo vasthouden, maar niet meer versnellen. Ze finishte zo in een matige tijd van 2'43"23. In dit warme weer toch goed gelopen en volgende keer hopelijk een beetje minder warm.

Elke

Op 21 juli hadden twee van onze atleten afspraak in Burcht, zij traden aan in de grote prijs 'De Wallen', een wedstrijd georganiseer door Atletica '84 een club die vanaf volgend seizoen, na een fusie met 't SWIN, door het atletieklandschap zal stappen onder de naam ZWAT. Yves Vermeulen beproefde zijn geluk op de 400m, Greet Buts koos voor de 3000m.

Voor Yves eindigde de koers in mineur, in een snelle wedstrijd eindigde hij in de totaalstand pas als achtste in een teleurstellende 57”84. Er is na het verlof voor Yves nog heel wat trainingswerk voor de boeg.

Greet die de ganse wedstrijd bijna solo liep won wel, maar was niet echt tevreden over haar tijd van 11'49”48. Het te warme weer en te weinig tegenstand waren hier waarschijnlijk de grote oorzaak.

Om nog eens een langere wedstrijd in de benen te hebben vóór het BK 10000m op de piste, besloot Maria, hoewel ze er al een voormiddagdienst bij het Wit-Gele-Kruis had opzitten, deel te nemen aan 'Dwars door Kasterlee'. Dus wij naar Kasterlee.De omloop was lichtjes veranderd. Vertrek op dezelfde plaats, de Retiebaan, maar de aankomst vond plaats op het millitair domein Tielen.

Ik stond paraat met de MTB toen om 14u onder een lekker zonnetje (27°) het startschot werd gegeven. Na 1.5 km kwam Maria bij mij aansluiten. Muriel De Winter was dan al gepasseerd. Al vlug werd duidelijk dat er in deze weersomstandigheden niet te snel mocht gelopen worden op het loodzware parcours. Veel drinken was tevens de boodschap. Lekker door het mulle zand, trappen en andere obstakels overwinnen, wat ook niet echt goed is voor de begeleidende fietser. Maar op de betere boswegen is het wel lekker genieten van het bos.

De plaatsen van de eerste drie lagen al snel vast, niemand die nog iets extra probeerde en zo veranderde er niets, een wedstijd met weinig spanning dus. Na de aankomst alleen maar vermoeide gezichten, en atleten die spraken van :"amaai ik heb afgezien " en "dorst, dorst".

Na de aankomst fietsten Laurent en ik rustig terug naar de Retiebaan om de auto, die ik netjes had achter gelaten, op te pikken.

1. Muriel De Winter: 1:05'24”
2. Maria Vranckx: 1:07'18”
3. Christa Van Peer 1:09'55”

Onze vier andere Vo2max Runners gingen om 20:00 van start voor de 10km. Hierin moest Maria net als Greet genoegen nemen met de tweede plaats (38'41”) zij moest de Oost-Vlaamse Nathalie Declerq (38'11”) laten voorgaan. In de achtergrond ontspon zich intussen de strijd tussen onze drie heren om het beste resultaat neer te zetten. Yves (41'25”) toonde zich in dit duel de sterkste voor Ronny (42'27”) en Luc (42'47”)

Blijkbaar zijn onze atleten wat hun berichtgeving betreft serieus wakker geschoten, want van Luc Van Loock kregen we een verslag van de 11 juli jogging in Heultje.

Na een telefoontje van Ronnie Delen ben ik zaterdag gaan deelnemen aan de 12 km lange vakantiejogging in Heultje. Ronnie is terug stevig aan zijn conditie aan het werken met als resultaat, dat ik vorige week zaterdag in Geel – Larum, onder een stralende zon op 5 minuten werd gelopen. Twee dagen later in de Classic kon ik de schade echter al beperken tot +-2 minuten. Met deze cijfers in gedachten werd het sein voor de start gegeven.

Ronnie gaf er meteen een lap op en kon direct van bij de start al uitlopen. Mijn eerste gedachte was, toch weer geen 5 minuten aan mijn k.... Maar met de woorden van Staf Witvrouwen in gedachten, "probeer altijd de vijand te verslaan" heb ik de achtervolging ingezet. Door de gezamenlijke start van de 4, 8 en 12 km werd het voorbijsteken van trager lopende atleten fel bemoeilijkt. Na 2 km was er een lus in het parcours en kon ik vaststellen dat ik al 50 meter goed te maken had op deze Herenthoutse ex-carnaval nar (wat zeker ni makkelijk zou zijn)

Achter mij zag ik nog een andere "vijand" opduiken, dorpsgenoot Paul Obbels. Ik werd dus van voor en achter belaagd en in de tang genomen. Toen heb ik mij maar helemaal gericht op de “nar” en geprobeerd het gat te dichten. De tweede ronde werd het tempo opgedreven.

Dit was mogelijk omdat ik mij kon optrekken aan de deelnemers van de 8 km die hun eindspurt hadden ingezet. Alles ging goed tot ik de laatste keer de lus maakte en even Ronnie aankeek die nog steeds een zeer goede indruk gaf. Achter mij ook nog steeds een goed lopende Paul Obbels.

Ronnie die de laatste 2 km de gaskraan volledig open draaide kwam in een knappe 48' 54" als 31ste over de aankomstlijn.1' 09" later werd ik op de 37ste plaats afgeklokt in 50' 03".

Paul Obbels die de dag voordien de Hoevejogging had gelopen eindigde in een verdienstelijke 51' 17" op de 40ste plaats. Tussen pot en pint werden er nog plannen gesmeed voor de 10km van Wiekevorst volgende vrijdag.

Het was daar in Heultje een mooie organisatie met contente atleten. Nu nog een paar goede trainingen en dan gaan we weer het vuur aan lont steken. Tot in Wiekevorst Ronnie.

Vo² max runners never give up!

Maandag 6 juli, Tessenderlo...ik heb mijn belofte aan de Luc gehouden en ben voor hem...en in mindere mate voor mijzelf een borstnummerke gaan afhalen zodat wij toch nog vooringeschreven waren. Hierdoor konden wij ons startgeld nog juist betalen...wij werken op een niet zo stabiele firma, dus...! Nu moet ik toegeven, ik heb Luc nergens kunnen vinden aan de start, daarom ben ik maar weer voluit gegaan. Op de beklimming had ik even een dipje, want elk jaar haal ik daar anderen in en nu moest ik blijven zitten waar ik zat. Resultaat 314de in 41'12” op 10km, Mijn beste prestatie in 5 jaar.
Luc werd 485ste in 43'05”. Hij was erg tevreden vertelde hij op het werk. Ik ben nog gebleven om het gigantische vuurwerk te bewonderen en de kermissfeer van Tessenderlo in mij op te nemen...alhoewel, de kermissfeer van Herenthout, daags voordien heeft mij wel enkele seconden gekost denk ik want ik was heel de dag nie goe geweest.

Maria Vranckx startte gisteren in de ‘Domestic 5K’ een stratenwedstrijd in Beerse, waar er individueel tegen de tijd wordt gelopen. Van echtgenoot Rudy Bierinckx kregen we een korte impressie.

Net zoals vorig jaar was Maria ingeschreven voor de 5km tijdlopen in Beerse en het werd weer een spannende wedstrijd. De omloop was wel gewijzigd tegen vorig jaar. De afstand zou nu exact 5km zijn. Dit feit en het gegeven dat iedereen zei dat het zwaarder was, resulteerde in minder snelle tijden dan in de vorige edities.

De wedstrijd zelf dan. Na 500m kwam Maria al door in een tijd van 1'44”, de eerste km werd gerond in 3'33” een te snelle start dus. Op 2,5 km werd het zwaar. Maar Maria is een vechter en toen ze langs de start passeerde en ze de tijd van haar concurrenten hoorde, gaf haar dat de moed om beter doen. Op 500m voor de finish nog eventjes alles geven en geëindigd als 7de in 18'34”. Muriel De winter (6de)deed iets beter 18'15” en Els Van Hooydonck (5de) liep 18'07”. Veerle Dejaeghere werd eerste vrouw met een tijd van 16'06”. 

Na haar knappe prestatie gisteren pakte Maria Vranckx vandaag voor de 7de keer de overwinning in de 1/2 marathon van Nijlen. In deze 29ste editie, was Maria te sterk voor Christa Van Peer en Ann Decoene de nummers twee en drie. Maria finishte in 1:23'35". Ook twee van onze heren tekenden present in Nijlen. Ronny Delen maakte op de lange afstand een knap wederoptreden en zette een tijd van 1:31'13" neer. Een tijd waarmee hij collega Luc Van Loock (1:35'34) bijna 4' achter zich liet. In de 10km wedstrijd draafde ook een kleine Brabander rond. Guy Verstrepen liep tussen de regendruppels door een tijd van 51'06". Van hem verwachten we overigens nog een wedstrijdverslag uit de eerste hand.

Afgelopen weekend vond in St. Niklaas het B.K. Voor masters plaats. Deze wedstrijden werden gelopen over twee dagen. Drie van onze atleten waren ingeschreven. Zaterdag kwam Yves Vermeulen aan de beurt. Yves die een wisselvallig seizoen kent, kwam ook in St. Niklaas niet goed uit de verf. Hij startte in de 400m met toch een podiumkans, maar geraakte niet verder dan een 5de plaats in een voor hem matige 56”41. Zondag waren onze dames Maria Vranckx en Greet Buts aan de beurt. Supporter Rudy Bierinckx was er bij en schreef een verslag:

Greet Buts was al eerste aan de beurt in de 1500m bij de masters 50+. Al snel na de start vormde er zich een kopgroep waarin Greet goed mee ging zonder echt af te zien, maar niemand durfde echt initatief nemen en sneller gaan. Met nog 300m te gaan kwam Greet aan de leiding, maar Anna Munten kwam naast Greet versnelde in de laaste bocht en liep naar de overwinning. Hoewel Greet niet verzwakte moest zij zich de laatste 50m nog gewonnen geven voor de tweede plaats tegen Marianne Verbauwhede. Greet hield wel stand voor de derde plaats en pakte een mooie bronzen plak in 5'29”88.

Toen was de reeks met Maria aan de beurt. In deze reeks pakte een groep van vier, met de onverslijtbare Corinne De Baets(45), Nathalie Loubele (40), Miranda Bogaerts(40) en Ann Moyaert(35) al vlug de leiding. Iets verderop volgde een groepje met Maria waar al snel enkele atleten moesten lossen. In de laatste 500m versnelde Nele Hillewaere, maar Maria beet zich vast in haar spoor tot op een 75m, maar Nele was sneller. Het leverde Maria wel een bronzen medaille op in 5'09”96. Na de aankomst voelde maria zich niet echt vermoeid, en zei ze: “ik ben eigenlijk niet verzuurd ik ga nog een 5000m proberen”.

Anderhalf uur na haar bronzen plak op de 1500m, nam Maria de start in de 5000m. Ook hier was weer heel wat masters talent aan de start. Maria had zich voorgenomen om niet te snel van start te gaan en kwam in een mooi groepje terecht. Ze liep dan ook nooit geforceerd. Halfweg koers kreeg Maria wel wat last van steken in de zij, vermoedelijk te weinig gegeten? Dit belette haar niet om bij het ingaan van de laatste ronde toch nog te versnellen. Het werd nog een spannende eindsprint tegen Marijke Willekens die zich niet zomaar gewonnen gaf. Toen Maria op 200m nog een tandje bij stak, moest Marijke lossen en pakte Maria het zilver in 19'22”31, na Marlene Van Den Broeck die met het goud aan de haal ging. Met de 1500m nog in de benen toch een goede wedstrijd.

De beide dames waren zeer tevreden over hun B.K. op de piste, waarvoor ze dank zij mij nog tijdig ingeschreven waren. Want onze dames, ge kent ze: “zouden we wel inschrijven,wat kunnen we daar gaan doen tussen al die goei atletes”. Wel het bewijs dat ze er wel degelijk iets konden gaan doen is er. Twee bronzen en één zilveren plak meebrengen als dat niet knap is.

Ave',ave',ave' Maria...niet voor die uit de Torenstraat, maar wel de grote Maria van de Scherpen berg. Deze devote slogan in flitste al door mijn koppeke toen mijn wekkerke al vroeg, te vroeg, aan mijn oor hing te jengelen.

Hip hup hop want vandaag is het zover...wij gaan naar Scherpenheuvel, een week later dan eerst voorzien in de planning, maar vandaag is 't veel beter weer, da ziet ge zo. Snel klaar want Vo²-maxer Luc zal niet te laat zijn, dat weet ik zeker. Na de barbeque van afgelopen avond kan er niks meer gebeuren, buiten een beetje alcoholtekort...'t is ooit anders geweest. Snel mijn gerief in het BMW kofferke en wijle weg...allez...de Luc was al weg geweest...heel Herenthout doorgeraced om dan uiteindelijk in mijn sloppenwijk terecht te komen, jaja hij wist mij wonen? Maar ok, op naar de Guy zijn madam...jaja, want de Guy zelf was al ribbedebie met zijne nonkel. Straf he', vertrokken om 8u15 en wij zouden om 9uur starten aan het kapelleke van den Uilenberg. Ik moet wel zeggen dat het nog later werd omdat onze 4de patriot Johnny de Jegere ietwat aan de late kant aankwam op de plaatselijke bedevaartberg. Maar oke, we hadden ondertussen reeds drie volgers met de fiets kunnen afhuren van een plaatselijk agentschap dat ook barbeque's kan organiseren en dat gaf ons al voldoende vertrouwen om de barre en schrikwekkende afstand te kunnen overbruggen. Na enkele fantastische pose's voor de krantenfoto's klopten wij af op het vergrendelde kapeldeurtje en gingen van start.

En zowaar direct in de afdaling ging Johnneke al aan de haal. Voorlopig maar stillekes laten doen. Mannen, 't zal warm worden maar wij gaan er iets van maken was de slogan...en dat was ook zo. Onze volgwagens ...euh...fietsers deden perfect hun werk en in Heultje konden wij al eens aan ons koele fleske lotsen, bedankt Rene' goei ijs in uwen frigo. Ja...Rene Van Doninck heeft ne zeer moderne uitgebouwde velo me alles op en af...euh ...aan, zelfs nen TV derop denk ik, maar zo diep zijn wij niet in zijne achterzak geweest. Ook volger Staf had een geheim wapen bij om de dag vast te leggen...mijn fototoestelleke in zijne rugzak...hij heeft nogal moeten spurten om ons in beeld te krijgen, ma...goe gedaan. Spijtig dat Staf geblesseerd was en niet kon meelopen, maar wij zijn er zeker van, hij heeft er van genoten want het was plezant.

In Westerlo vóór de ring reden er twee dames in een Fordje ( sorry, maar ik ben nogal fanatiek wat automerken betreft) voorbij die ons schenen te kennen. Zo toeteren jom, achteraf gezien waren dat de beschermengelen die ons terug moesten naar huis brengen. Dat beloofd Guy en Staf...die vrouwen al zo vroeg ginder terwijl het zaterdagse markt is in Scherpenheuvel, dat gaat geld kosten. Maar oke, ik heb met mijnen anderhalve meter al last genoeg, laat staan dat ik mij zorgen maak over andere dames, lopen begot en bidden.

Aan Mie Maan was de Staf even zo verrast door onze verschijning(het ging daar geweldig snel ook) dat deze actiefoto iets aan de tamme kant zijn, maar de andere foto's waren toppie! Wimmeke, volger nr drie zat toen al met een stevige kuip en met zijnen duim omhoog op het terras. Jaja mannen dat gaat goed. Wij verder in de hoop dat wij een iets ouder veuleke zouden inhalen, maar in de verste verte niks lopend te zien...of toch...jaja een blonde deerne, lachend en sympathiek aan de overzijde van de weg kwam ons tegen gelopen. John kon nog net beletten dat zijn tong uit zijnen bek zou vallen...allo Jos...maar ze dartelde al voorbij. En wij lachen en gieren. Ondertussen was Staf nog even komen bevoorraden met zijn eigen fleske en liepen wij zowaar Zichem binnen. Op het marktplein daar, waren twee barmhartige samaritanen Wim en René een stelletje Limburgers hun band aan 't plakken...goe bezig. Weer even gedronken en dan kon de berg zich klaar houden want hij zou beklommen worden...en hoe. Even aanzetten, ja de Luc kwam mee. John riep ons toe dat hij op zijn tempo zou volgen. Nog eens een cartouchke afvlammen, de Luc kwam weer mee...vlam seg...dieje zot pakt over en gaat er van door, volgen Ronny. Een boerke van hier, boerke van daar, oef dat lucht op. Nog eens schudden met den boom...tevergeefs, de Luc is te sterk en ik moet blij zijn dat hij hierna geen uitval meer gedaan heeft of ik was er af gemoeten. Nu lopen wij zij aan zij, enkele dappere gepensioneerden op hun fiets voorbij( zeker 85 jaar) recht naar de grote laan, met voor ons...de basiliek. In onze rush naar den ingang van da kerksken zien wij toch nog nen bekende...de Guy...zijne fotofinish aan het plaatsen om ons te beoordelen, maar ook hij is iets te laat. Hij mist onze finish, terwijl hij gezellig met de twee vrouwen op een bank zit te leuteren. Zo te zien niet moe of niks...ne straffe gast. Na een douchke en een goe stukse vlees...sorry trainer, i did it again, waren wij als herboren. Enkel de Guy verkrachte hier het spreekwoord: Honger hebben als een paard....hij kreeg zijne kinderspaghetti nog niet eens op, dus da zijn fabels. Nog een raadsel...wat is er geweldig braaf en komt zeker in den hemel....ne VO² MaxRunner!
Wimmeke heeft voor alle stoute vrienden een kaarske gebrand en wij zijn in het autoke naar huis gebracht...bedankt Guy, die van u heeft toch een schoon sjakosch gekocht!!!!

Niet diegene die als laatste over de eindstreep kwam, zoals ik in mijn enthousiasme de jongens had toegeroepen, maar bevoorrader van dienst, Jos De Win zorgde voor een verslag van de St. Guibertus jogging en tien mijl:

 Omdat ik zaterdag wegens een kwetsuur aan mijn beide hielen niet kon deelnemen aan de wedstrijd, besloot ik om met de fiets naar Itegem te rijden en daar mijn collega's tijdens de race van de nodige sponzen en drank te voorzien. Ook Staf Witvrouwen en Guy Verstrepen hadden de verplaatsing naar Itegem met de fiets gemaakt maar de gps van Guy was, volgens Staf, nog in rodatie zij hadden er letterlijk een veldtoertocht opzitten tussen de distels en de netels.

Om iets na drie werd het startschot gegeven ik had me vijfhonderd verder opgesteld en zag Luc Van Loock, Staf W en Ronny Delen al babbelend in de eerste helft van het peloton voorbijkomen. Guy V volgde in het midden van het peloton hij had zich zeker niet vergaloppeerd bij de start en zou de hele wedstrijd (11km) rustig verder draven. Dat resulteerde uiteindelijk in een eindtijd van iets meer dan 57’59”.

De eerste ronde ben ik bij mijn zoon Nick gebleven die aan de 6km deelnam en ongeveer 200 meter achter ons trio volgde. Na ongeveer 1,5km stond onze trainster Lief onze atleten aan te moedigen. Sorry, jongens hier moet ik mijn verslag toch aanpassen en kan ik de tekst die we bij de rehydratatie waren overeen gekomen niet neerpennen. Ik doe dit enkel maar om jullie te sparen van een extra zwaar trainingsschema en waarschijnlijk zou de tekst ook, de toch wel zeer strenge censuur niet gepasseerd zijn. Enfin, terug naar de wedstrijd.

Een vijftigtal meter voorbij onze coach zagen we een telelens, uit het gras dat twee kontjes hoog was, te voorschijn komen. Ons aller goeroe, met Theo Flitser allures, coach Nest, lag op de loer voor foto’s die u waarschijnlijk al op de site terugvindt.

Maar terug naar de wedstrijd. Na de eerste bevoorradingspost ging ik een kijkje bij onze atleten nemen en zag dat Staf zich licht had afgescheiden, en een vijftiental meter voor Ronny en Luc liep. Bij het ingaan van de tweede ronde was ons trio terug samen maar Staf bepaalde nog steeds het tempo. Op de Bevelsesteenweg kreeg Ronny het lastig en moest hij enkele malen een gaatje van een vijftal meter toelopen. Na de volgende bevoorrading nam Luc het commando van Staf over. Ronny kreeg het terug moeilijk en moest weer een gaatje laten. Bij het opdraaien van de Hooiweg moest Staf geheel onverwachts meter voor meter lossen. Ronny die op het punt stond om te breken vatte terug moed en liep samen met Luc steeds verder weg van Staf. Ronny vroeg me wel enkele malen hoe ver Staf achter was wat liet vermoeden dat hij ook door zijn beste krachten zat. Luc spoorde Ronny nog wat aan om bij hem te blijven, maar in de laatste ronde op de Bevelsesteenweg moest Ronny hem laten gaan. Luc dreef zijn tempo nog wat op en hij schudde zelfs de laatste 100 meter nog een spurt uit de benen. Hij finishte in een tijd van 1:14’44”. Aan de aankomst zat Guy Verstrepen lustig commentaar te geven op de aankomsten van Ronny 1:16’17” en Staf 1:17’54”.  Staf gaf ridderlijk toe dat hij een slechte dag had en dit gecombineerd met de hitte hem de das had omgedaan. Ook Ronny had te veel last van de warmte om Luc enig weerwerk te geven. Wat mezelf betreft, ik vond het wel tof om de wedstrijd van zo dichtbij te kunnen volgen, hoewel ik liever zelf had meegelopen.

Vrijdag 15 mei ben ik naar Hallaar getrokken om deel te nemen aan de traditionele averegtenjogging. Hoewel ik zeer vroeg vetrokken was kwam ik aan de inschrijvingstafel al collega Luc Van Loock tegen die volop bezig was reclame te maken voor de jogging in Nijlen. Ik was ingeschreven voor de 10 km Luc voor de 15km. Het vertrek was voorzien om vijf voor acht maar omstreeks kwart na zeven begon het te regen en besloten Luc en ik de opwarming over te slagen en hebben we die vervangen door een tacktische bespreking in de wagen. Zowel Luc als ik gingen er een rustige trainingsloop van maken (Luc gaat er zondag in Herentals een stevige lap opgeven, de concurentie is hierbij gewaarschuwd) Drie minuten voor de start hebben we ons warm schuiloord verlaten en sloten we achteraan de groep aan. Ondanks het slechte weer waren er toch een 500 tal vertrekkers voor de 10 en 15km. De eerste km sloot ik aan bij een groepje joggers die aan een tempo van 6'30” de km liepen dit was voor mij iets te traag en daarom besloot ik om naar een volgende groep te lopen. De tweede km liep ik in 6min 13. Ik schoof stelsematig op tot ik in een groepje belandde dat aan 6'05” de km aan het lopen was. Bij deze groep ben ik bijgebleven tot aan het einde van de eerste ronde. Na de bevoorrading ben ik versneld en heb gedurende een viertal km aan 5'50” gelopen. Tussen km 8 en 9 voelde ik dat ik het moeilijk had om mijn tempo aan te houden. De laatste km kwam ik bij Godelieve Hermans die in de joggings in Lier ook telkens in mijn buurt ge-eindigd was en ik besloot om samen met haar de laatste km uit te lopen wat resulteerde in een eindtijd van ongeveer 1:02'. Hiermee was ik best tevreden het ging een stuk beter dan vorige week. Luc be-eindigde zijn wedstrijd al joggend in ongeveer 1:15'. Na de douche hebben we ons vochtverlies gecompenseerd en straffe plannen gesmeed voor de wedstrijd van 7 juni in Nijlen.

Gisteren vond op het Bloso domein in Herentals de derde editie van de B-meeting van AC Herentals plaats. Drie van onze atleten tekenden present. Maria Vranckx en Greet Buts, die zich beiden dit seizoen wat meer op het pistewerk gaan toeleggen, en Yves Vermeulen. Voor alle drie onze atleten stond een 800m op het programma. Maria en Greet zetten als nieuwkomers op het kortere werk aanvaardbare prestaties neer. Maria klokte af in 2'38"50 en Greet in 2'43"65. Voor Yves was het duidelijk dat de opgelopen trainingsachterstand hem nog parten speelt. Hij finishte in 2'11"92 een tijd waarmee hij dik boven zijn p.r. Bleef.

Tijdens de eerste dag van de Provinciale kampioenschappen in het Bloso sportcentrum in Herentals, kwamen twee van onze atletes aan de start. Greet Buts kwam als eerste aan de beurt in de 1500m, een afstand die zij voor de eerste keer in wedstrijd liep. Greet liep een knappe wedstrijd en zette een mooie eindtijd van 5'31”40 neer. Maria Vranckx sloot met de wedstrijd over 3000m de eerste dag van de Provinciale kampioenschappen af. Zoals we van Maria gewoon zijn ging zij er gans de koers voor, wat haar een derde plaats opleverde in 11'06”97.

Vrijdagavond trok Yves Vermeulen naar Tessenderlo voor één van de eerste wedstrijden van het nieuwe seizoen. Zonder nog echt specifieke training in de benen, en met geen al te hoge verwachtingen startte hij in de 200m. Yves wist echter iedereen te verbazen met een knappe seizoensopeningstijd van 25”37.

Op het einde van het veldloopseizoen, is de recreatieve Nijlense Paascross een verplicht nummer voor een aantal clubleden. Van onze loopgroep tekenden twee atleten present. Bij de dames masters liep Maria Vranckx van in het begin mee aan de leiding en schreef zonder veel problemen de overwinning op haar naam. Bij de heren masters was Luc Van Loock nog eens op het kortere werk te bewonderen. Luc legde beslag op de 25ste plaats.

Jos De Win, voor het ogenblik de meest actieve loper en verslaggever onder de Vo²Max Runners, ging tijdens het Paasweekend joggen langs ons kastelenpatrimonium. Zijn verslag vindt u hieronder:

Beter laat dan nooit, krijgt u een kort verslag van de kastelenloop in Zandhoven waaraan ik op zaterdag 11 april deelnam. Deze wedstrijd werd georganiseerd door de KAVVV. Bij deze bond had ik nog nooit gelopen en kwestie van eens andere dan KWB lucht op te snuiven, was ik naar Zandhoven getrokken. Hier zag ik toch weer een hele boel bekende gezichten. Ik had me ingeschreven voor de 9.5km en wou eens een test doen voor ik op verlof vertrok, om te zien hoe het met de conditie stond. We vetrokken in het centrum van Zandhoven richting Albertkanaal. Bij de start heb ik me rustig gehouden en niet zoals de collega loper die enkele rijen voor mij stond en tijdens de start tegen een lantaarn botste, waarna de onfortuinlijke loper werd afgevoerd naar het ziekenhuis. Ik zat onmiddellijk goed in mijn tempo, begon na 2 km op te schuiven in de groep en stak deelnemers voorbij die in vorige wedstrijden minuten voor mij eindigden. Op de kanaaldijk aangekomen waar de wind op kop stond zag ik dat ik naderde op een groepje deelnemers waarbij de rij gesloten werd door iemand die samenliep met zijn hond. Op ongeveer 3 km voor de aankomst vond ik aansluiting bij die groep. In mijn overmoed, nam ik onmiddellijk de leiding van de groep. De hond echter had dat zo niet begrepen (misschien had hij zijn middagmaal gemist en zag die in mij een sappige brok) en stak mij terug voorbij met een zwaar hijgende loper achter zich aan. Dat kon ik echt niet laten gebeuren. In de volgende bocht nam ik de binnenkant en versnelde lichtjes en tot mijn opluchting moest de hond (vermoedelijk de begeleider) passen. Terug op de baan van Zandhoven naar Massenhoven ging ik nog enkele deelnemers voorbij en zette een eindtijd neer van 51’ 51”, waarmee ik zeer tevreden mij was. Het was al een hele tijd geleden dat ik nog tegen 5’ 27”/km had gelopen.

Vrijdag 3 april heb ik voor de eerste maal de appelbloesemjogging gelopen in Gelrode. Er was keuze tussen 7 of 13km. Ik koos voor de 7km. De jogging vindt plaats rond de wieken van de Moedermeule in Gelrode. Na wat opgewarmd te hebben vertrokken we om 19:00 voor een toerke van 7km.

De start kan je vergelijken met de start van de abdij jogging, van alle kanten komen lopers op het smalle paadje gesprongen. De 1km ging het bergop dus kwestie van niet te snel van start te gaan want er zou nog wat pittigs volgen. Na 1km werden we van de asfaltweg rechts door de boomgaarden gestuurd (ik vermoed appel boomgaarden) helaas ontbrak de bloesem nog. Dan volgende een pittige afdaling door een holle weg hier goed oppassen dat men de voeten niet verkeerd zet. Na deze afdaling die leidde tot aan de steenweg Leuven-Aarschot werden we links het bos ingestuurd en stond er ons terug een stevige klim van ongeveer 1km te wachten. Hier heb ik veel mensen zien wandelen. Ik heb op mijn tanden gebeten en ben tot 150m van de top gelopen opdat moment sloot ik aan bij een grote groep en was er geen doorkomen meer aan. Ik heb dan ook de laatste 150m voor de top (waarop een mooi Mariabeeld stond) moeten stappen.

Dan volgde er een licht golvend parcours terug door de boomgaarden met op het einde een stuk vals plat van ongeveer 500m, hier werd de 7 en 13km gesplitst. Voor mij restte een afdaling van 1km op een asfaltweg terug naar de Moedermeule.

Mijn eindtijd bedroeg 43'40”. Gezien de omstandigheden was ik hier best mee tevreden. Iedereen kreeg bij de aankomst een plastiek zakje met: 500gr witlof, een potje Yogurt, een appel en een bon voor een boekweitkoek met koffie te gebruiken voor 20 september 2009 in de Moedermeule.

Besluit: zeer mooie(zware) jogging zonder uitslag. Echt een aanrader voor iedereen, hier kom ik volgend jaar zeker terug.

Verslaggever Jos De Win

Vorig weekend stonden er twee KWB joggings op mijn programma. Zaterdag Reet en zondag Olen. Zaterdag startte ik op de 6km. Onder een dreigende hemel gingen we om 14:30 van start voor twee ronden. We waren nog maar juist vertrokken of de hemelsluizen gingen open en we kregen een hevige plensbui te verwerken. Er stond ook nog een stevige bries op de open plekken in het parcours dus het was afzien. Ondanks alles ben ik toch de eerste ronde doorgekomen in 16’32”. Ik schrok zelf van mijn tijd, dat was wel heel snel onder zulke omstandigheden. Deze wetenschap gaf me vleugels en ik schakelde nog een versnelling hoger. Ondanks de wind, regen en koude kon ik mijn tempo aanhouden en eindigde ik in tijd van 32’39”, waarmee ik zeer tevreden was. Als beloning mocht ik na een warme douche een fles wijn gaan afhalen. Mijn vreugde was echter maar van korte duur want toen ik s'avonds naar de website surfte om mijn uitslag te bekijken bleek mijn eindtijd te kloppen, de afstand echter was maar 5km 580m ipv 6km. ik ben dan maar vlug terug neergedaald op aarde en heb de fles champagne maar in de kelder laten liggen.

Zondag dan ben ik gestart in de 8,5km van Olen. Het weer was al een stuk beter dan zaterdag er stond nog wel een stevige wind maar de regen zou volgens de voorspellingen achterwege blijven. Ik nam een rustige start achteraan de groep en kwam na 2km door in 11’35”. Op dat moment was ik verzeild in groepje van vijf atleten, waarvan ik als enige de 8.5km liep. Maar die mannen hadden geen medelijden ze bleven in mijn zog lopen op de plaatsen waar we wind op kop hadden. Ik lette goed op mijn ademhaling zodat ik zeker niet in het rood zou gaan. Op het einde van de eerste ronde kreeg ik gedurende één km het gezelschap van collega Luc die aan het opwarmen was voor de 21.1km. Hij spoorde mij aan om wat te versnellen en zei dat de mannen die voor mij liepen allemaal aan het sterven waren en dat ik er vast en zeker nog enkele zou van oprapen. Ik vatte wat moed en verdapperde. En ja hoor, hij had dat goed gezien de Luc. Ik ben nog een vijftal voorbijgelopen en eindigde in een tijd van 49’04”. Hiermee was ik best tevreden. Ik heb na deze twee wedstrijden het gevoel dat er toch iets beterschap op komst is en hoop de (lichtjes) stijgende vormlijn te kunnen voorzetten in mijn volgende wedstrijden, vrijdag in Gelrode en zaterdag in Niel. Daarna gaat de riem er voor een week af.

Verslaggever van dienst Guy Verstrepen

In aanloop naar de klassieker der klassiekers ‘de halve marathon van Nijlen’, te vergelijken met de Ronde van Vlaanderen in het wielrennen, besloot ik persoonlijk wat wedstrijdritme op te doen in St. Jozef Olen. Zwartlopen, deze term is gebruikelijk in het lopen als je de vijanden (Staf en Luc) niet op de hoogte brengt van je plannen, wat voor mij dus het geval was. Aangekomen in Olen, is het eerste gezicht dat ik te zien krijg, nog ne zwartloper(Luc van Loock). Het tweede gezicht was da van Jos De Win, met een smile van hier tot in Tokio, ging die al zijn tweede ronde van de 8.4km in. Zijn tijd moet ik verschuldigd blijven, maar met zulke winnaarsblik vermoed ik dat die beter is dan hij had verwacht (49'04" red.) Maar da derde gezicht, da van de heer Staf Witvrouwen, da hebbe ik ni gezien. Het nieuws deed de ronde da hij van echtgenote Lief strafstudie gekregen had.
Het wedstrijdverloop dan: Ik ging voor de 12.7km en Luc voor de 21.1km afspraak was dat Luc haas speelde en mij tegen 12km per uur naar de meet zou loodsen. En ik moet zeggen dat hij dat perfect heeft gedaan. Ik kwam over de eindstreep in 1:02’53”. Luc zelf had dan nog twee plaatselijke ronden om zijn snelheid op te voeren en voldoende wedstrijd power op te doen om Staf in de halve marathon van Nijlen het vuur aan de schenen te leggen. De eindtijd van Luc was 1:42’27”. Ge zie zo'n mannen die vijftig worden, zijn belange nog ni afgeschreven, of ze moeten strafstudie krijgen!

Zaterdag stond als afsluiter in het handelsverbond de cross van SAS op het programma. Ondanks een stralend zonnetje stonden we maar met dertien deelnemers aan de start. Aangezien Karen Peeters naar de KAVVV veldloop kampioenschappen was, zag ik mijn kans schoon om deze seizoensafsluiter te winnen. Ik startte iets te snel en had het al vlug moeilijk, toch vergrote mijn voorsprong op Christel Schenk . De laatste ronde kwam zij nog wel terug dichter. Ik ben dan nog even versneld en aan de aankomst had ik toch nog 15" voor op Christel. Mijn tijd was 10’28” op 2700m. En nu eventjes de riem eraf en rusten. Ik kan wel  terugkijken op een mooi maar lang winterseizoen.

Greet

Zaterdag 21 maart stond de laatste van de Lierse natuurlopen op mijn programma. Ik had mij voorgenomen om eens een test te doen om te zien hoe ver het stond met mijn conditie maar een verkoudheid besliste er anders over. Bij de inschrijving liep ik ploegmakker Johnny tegen het lijf, hij zou vandaag niet starten aangezien hij last had van zijn knie en de laatste 14 dagen niet had kunnen trainen vanwege te veel werk ( en ik dacht dat die mens op pre pensioen was). Aan de start heb ik dan de andere leden van ons clubke ontmoet. Luc en Staf die aan de 25km deelnamen, en ook Guy Verstrepen kwam zijn aanwezigheid bij mij melden. Ik verwittigde Staf dat Guy verdachte flesjes bij had (waarschijnlijk een paardenmiddel) wat bij Staf de uitspraak ontlokte: “ als hem mij voor is doen ik hem dood”. Omstreeks kwart voor twee werden de wedstrijden onder het toeziende oog van de RTV camera's op gang geschoten. Ik ben rustig gestart en dat hadden blijkbaar ook vele andere atleten in gedachten want ik vertoefde in een groep van een twintigtal man die er een gezapig tempo op nahielden en waarin rustig gepraat werd. Aan de splitsing van de 25km en 10km werd onze groep gereduceerd tot een vijf. Ik ben aan het tempo van de groep blijven verder lopen. Na de bevoorrading ben ik lichtjes beginnen versnellen waardoor ik andere deelnemers begon in te halen. Toen we van de kanaaldijk wegdraaiden, moesten mijn metgezellen lossen. Ik ben nog iets versneld zonder echt te forceren. Bij het ingaan van de laatste rechte lijn zag ik tot mijn verbazing dat ik nog kon finishen onder het uur. Ik heb er dan nog een spurtje uitgeperst en eindigde in 59’55”. Ik was niet moe en had een goed gevoel na de aankomst. Ik ben nog vlug mijn T-shirt gaan ophalen en heb mij naar huis gespoed om naar Milaan-Sanremo te gaan kijken. Ten slotte nog de prestaties van de collega’s: Staf eindigde als 79^ste in een tijd van 1:58’26” Luc als 85ste in 2:00’ 20”, Guy koos eieren voor zijn geld en heeft de mannen laten winnen. Hij eindigde in een tijd van 2:21’32”.

Jos    

Terwijl onze betere atleten het BK. liepen, trok ik zondag naar Putte-Grasheide, waar de eerste jogging van het KWB. criterium gelopen werd. Onder een stralende zon gingen +-200 atleten omstreeks half drie van start voor de 5,2km.

Al tijdens mijn opwarming had ik gevoeld dat mijn benen wel ok waren maar dat mijn maag wat opspeelde telkens ik versnelde (waarschijnlijk te veel en te laat gegeten) dat beloofde weeral niet veel goeds. Gewoonte getrouw ben ik achteraan gestart, maar schoof toch zeer vlug op. Ik zag al snel enkele bekenden voor mij uitlopen waardoor ik nog wat overmoediger werd en nog versnelde. Op het einde van de eerste ronde kwam ik door in 15’14”.  Dan beging ik de flater van de koers door bij de doorkomst drinken aan te nemen. Hoewel ik geen dorst had, toch een slok genomen die dan letterlijk en figuurlijk in het verkeerde keelgat is terecht gekomen. Hoestend en proestend moest ik aan de kant. Na een tiental seconden te hebben stilgestaan ben ik toch terug vertrokken maar het tempo was er volledig uit en ook mijn maag speelde terug op. De laatste km vond ik toch nog terug mijn tempo, daardoor nog een aantal deelnemers voorbijgestoken en nog terug gekomen bij de groep die ik op het einde van de eerste ronde had voorbijgestoken. Mijn eindtijd bedroeg 30’25”. Ik was daarover zeker niet tevreden. Voor de geleverde prestatie mocht ik een voetbal mee naar Bevel nemen.

Groetjes

Jos

Zonnige groetjes,

Greet!

Vandaag stond de vierde manche van het wintercriterium van AC Lyra op het menu. Aan de start een stevige delegatie van het Nest en Lief Masters Running Team. Jos de Win kwam zich onmiddellijk melden, kwestie van deze keer geen historische vergissingen meer te maken. Hij koos voor zijn geliefde afstand, de tien kilometer. Hier kreeg hij het gezelschap van Johnny De Jaegher en gastloper Guido Verstrepen (is dat wel in orde met de statuten van onze vereniging, Nest?). Luc Van Loock en ikzelf gingen aan de slag in de halve marathon.

Wij waren immers zachtjes uitgedaagd door Frans Michielsen van Morkhoven. Zelf had ik er een slechte voorbereidingsweek opzitten. Geen meter getraind door gebrek aan tijd en een overvloed aan slecht weer. Dat kan niet gezegd worden van de Luc. Deze mens laat niets aan het toeval over. Bij zijn grondige terreinverkenning hoorde deze keer een ernstig bodemonderzoek. Sinds Johannes Paulus II is de aardkorst niet zo innig meer omhelsd geweest.

Naar de wedstrijd nu.  Met in het achterhoofd het idee dat wie bang is, ook slaag krijgt,  maakte ik tijdens de hectische start van een gaatje gebruik om een paar meters te winnen. De race was begonnen. Er was geen tijd om rond te kijken naar restanten van de vroegere verdedigingswerken van de vestingstad Lier, noch om te genieten van het overweldigende Netelandschap. Het weer mocht dan nog zo schitterend zijn, de prille winterzon kreeg geen greintje aandacht.

Onmiddellijk was de Frans daar en hij nam het commando over. De Luc volgde ongemerkt in het spoor. Bij de ijzeren brug was er een eerste speldenprik die direct gepareerd werd. Bij de brug van Emblem volgde een tweede aanval. Maar ook de Frans is geen 49 jaar meer en moest gas terugnemen. De Luc volgde daar op vijftig meter. Gedurende twee kilometer lag ik een klein eindje vooruit. Maar dan kwam Frans weer opzetten. Volgen, gedomme! Bij de zoveelste aanval kreeg ik het lastig en ik moest Frans laten gaan. Voorgoed, dacht ik, maar zie, na een kilometerje kwam ik weer bij. De Frans kreeg het er zowaar van op zijn water en moest even naar de kant. Tot kilometer achttien duurde het gevecht en toen was het op. De laatste drie kilometer waren een lijdensweg.

Ondertussen had de Luc het een stuk rustiger aan gedaan, zodat hij nog genoeg kracht overhad om de laatste vijf kilometer aan te vatten. Aan de aankomst had hij nog een kleine honderd meter achterstand. Wat een match !

In het cultureel centrum van Lier volgde een blij weerzien met Johnny en Guido. Wat een plezier is het om, na een fysieke inspanning, een hoogstaande conversatie te kunnen voeren onder vrienden. Tijden werden uitgewisseld. Die van Johnny en Guy bedroegen respectievelijk 41 en 42 minuten. Gecorrigeerd moet dat zoiets van een 47 en 48 minuten zijn.

Moe, maar tevreden keerden wij huiswaarts,

Staf

Guy Verstrepen	10km	119	48'38"
Jos De Win	10km	249	59'40"
Johnny De Jaegher	10km	?	47'28"
Staf Witvrouwen	21,1km	81	1:37'48"
Luc Van Loock	21,1km	85	1:38'15"

We vertrokken om 13:00 via Bouwel om Greet op te pikken, en zo via de E313 richting Ekeren te rijden waar de veldloop van AC Break op het programma stond. In Ekeren ging het dan via de voetgangersbrug over de A12 naar het recreatiedomein ‘Muisbroek’. Op de open vlakte van het domein stond geweldig véél wind, koude wind waarvoor geen enkele beschutting was, wat het voor een supporter ook hard maakt.

De dames vertrokken om14:50 voor 3 grote ronden. Al snel was duidelijk dat Anja Peeters koos om er van in het begin vol tegenaan te gaan. Ze sloeg meteen een kloof op Els Van Hooydonck en Evi Hens gevolgd op enkele meters door Maria met enkele juniors en seniors, en daarachter Greet.

Anja bouwde haar voorsprong verder uit en won de seniors wedstrijd. Els (1ste master) won het duel met Evi Hens (1ste junior) Maria’s 2^de  plaats bij de masters lag ook al vast. Greet plaatste in de laatste ronde nog een versnelling, schoof verder naar voor en passeerde nog clubgenote Nancy Verschueren. Greet werd nog 3^de  master met 7seconden voorsprong op Nancy.

Tijdens het wachten op de prijsuitreiking nog wat nagepraat over de koers en de snelheid tegenover die van vorig jaar. “Zou ik harder gelopen hebben dan vorig jaar of niet?” Thuis even nagezien in de uitslagen van vorig jaar, en onze dames waren wel degelijk sneller. Maria liep 25” en Greet 45” sneller. Dus hoe ouder de wijn, hoe beter.

groetjes Rudy

Groot was mijn verbazing dat de verslaggever van dienst mij (Jos De Win) zaterdag niet opgemerkt heeft. Maar ja wat wil je, dit heerschap heeft een respectabele ouderdom en is al fel aangetast door de tand des tijd, en ik heb eerbied voor zijn (weinige) grijze haren. Het zij hem vergeven.

Ik was wel degelijk aan de start zaterdag voor de 10 km. Ik liep een degelijke wedstrijd en heb op 2 seconden na dezelfde eindtijd gelopen als in de maand november. Ik kon mijn tempo gedurende de ganse wedstrijd constant houden zonder echt diep te gaan. Alleen wou ik de laatste 2km versnellen maar dit is mij helaas niet volledig  gelukt. Op een halve km voor de eindstreep heb ik mijn tempo terug moeten laten zakken en zijn er mij nog een tiental atleten voorbijgestoken anders had er een tijd onder de 59’ wel ingezeten.  

Ik moet wel eerlijk bekennen dat ook ik mijn collega's niet opgemerkt had, en ik verbaasd was dat ik bij mijn opwarming en aan de start niemand van onze loopgroep opgemerkt had.

Gisteren wist Greet Buts de tweede plaats te pakken in de AGFA veldloop in het park Mariënborg. Zij eindigde op één minuut achter Karen Peeters in 13'47". Grote afwezige was ook dit keer Ronny Delen, waarvan we vermoeden dat zijn conditie nu op een historisch dieptepunt zit.

Hallo iedereen,

Mijn (Guy Verstrepen) opgelegde opdracht , beslist door mijn ex vijanden in een democratische stemming 2 stemmen tegen 1, een verslag pennen over de halve marathon van Lier(natuurloop)

Vanaf de start waren de afspraken duidelijk, we maken er voor iedereen een oefencampagne van. Alleen Frans Michielsen dacht er anders over. Hij zou deze keer niet achter ons eindigen of zijn aandeel zou weer zakken, en zijn aandeel is fors gestegen. Met zijn drieën (Staf Witvrouwen; Luc Van Loock en ik) deden we ieder ons ding. Ik zoals gepland ging voor 1:55’ want ten slotte moet je altijd je meerdere erkennen in leeftijd, training, gewicht en tijd. Mijn beide ex vijanden gingen wel duidelijk naar iets beter. Je merkt direct dat de trainingsbegeleiding nog steeds bij deze beide heren zijn vruchten afwerp. 15 km hebben ze zij aan zij gelopen en dan is de ene persoon iets bleker geworden dan de andere wat aan de meet resulteerde in een klein tijdsverschil. Maar bij de gebruikelijke koffietafel was iedereen tevreden over zijn prestatie. Het tijdsverschil tussen de eerste en de tweede bedroeg 2 minuten, de derde volgde op 13 minuten

Ps. één grote afwezige op de afspraak. De heer Jos De Win  zal hopelijk een voldoende gestaafd alibi kunnen voorleggen van zijn afwezigheid, zoniet zal de tuchtcommissie een zware extra training inlassen.

 

naam	afstand	plaats	tijd
Staf Witvrouwen	21km	70	1:37'59"
Luc Van Loock	21km	80	1:39'30"
Guy Verstrepen	21km	141	1:50'46"
Jos De Win	10km	266	59'06"

Gisteren stond in Hulshout de derde individuele manche van de CrossCup op het programma. Op een besneeuwd maar beloopbaar parcours werden vanaf 11:30 de wedstrijden op gang geschoten. Bij de masters dames kwam Maria Vranckx aan de start. In een sterk bezette wedstrijd knokte zij zich, achter de plaatselijke Murielle De Winter(17’08”) en de Geelse Gudrun Koppen(17’36”) naar een knappe derde plaats in 17’50”.

Yves Vermeulen, koos gisteren in de Hulshoutse manche van de CrossCup voor de korte cross. Yves die zich beter in zijn vel voelt op het kortere werk(cfr. zijn provinciale indoortitels) ging de strijd aan met kleppers als Abdi Nagassi, Kim Ruell, Wesley De Kerpel, Mario Van Waeyenberge en clubgenoot Brian Van den Bossche. De afstand van de korte cross(3020m) verplicht de atleten om al van bij de start een hoog tempo te ontwikkelen. Yves slaagde daar gisteren zeer goed in, en eindigde in11’16” als eerste master op een 37^ste plaats.

Indoormeetings zijn niet echt mijn ding, maar toch had ik me ook dit jaar weer ingeschreven voor het provinciaal kampioenschap dat doorging in de Topsporthal te Gent. In de voormiddag stond er eerst nog een andere verplichting op het programma, we hebben de tijd al winkelend, lees aanschuivend, doorgebracht in de Gentse binnenstad ( dit heeft wel veel goede punten opgeleverd ! )

In de namiddag zijn we dan afgezakt naar de BLOSO indoorbaan. Eerste wedstrijd op mijn programma was de 200m. Doel was om opnieuw provinciaal kampioen te worden net als vorig jaar, met Frank Neels van Lyra als grootste concurrent zou dit geen makkelijke opdracht worden. Stiekem hoopte ik ook  om het clubrecord, momenteel met 25”44 op naam van Herman Deckers, te verbeteren.

Het startschot werd gegeven, en even dacht ik te snel weg te zijn ( ik was blijkbaar in het startschot vertrokken) maar ik werd niet terug geschoten. Een perfecte start dus.

Ik werd derde achter een Nederlander en een RAM atleet uit een andere leeftijdscategorie. Mijn doel provinciaal kampioen worden was bereikt, maar nog belangrijker voor mij was de tijd. Mijn 25”05 was meteen goed voor een nieuw clubrecord.

Als 2^e wedstrijd stond om 18:30u de 400m op mijn programma. In deze wedstrijd kwam ik met minder frisse benen aan de start, waardoor ik in de start de aansluiting met de kop van de wedstrijd miste. Ik werd uiteindelijk nog 2^e en ook in dit nummer provinciaal kampioen bij de M35 in een tijd van 57”06. Het gevoel tijdens de wedstrijd was zeker niet slecht. In een volgende meeting, waar ik dan enkel een 400m zou lopen moet deze tijd ( clubrecord is 56”41) zeker nog te verbeteren zijn.

Het was zaterdag voor mij zeker een geslaagde start van het nieuwe jaar, dat smaakt naar nog meer. Langs deze weg wil ik ook nog aan iedereen en gezond en sportief 2009 toewensen.