Het is spijtig dat men vrienden heeft die regelmatig het mes op de keel komen zetten. Awel, ik heb er zo een paar. Ge zit op nen triestigen dag (dat gaat tegenwoordig niet anders bij Opel Belgium) achter uw stoffig bureeltje en dan komt daar plots ne gast, die ge denkt te kennen uit een vroeger atletiekverleden, voor uw vensterken staan roepen en zwaaien. Ik rap mijn hand voor mijne kop geslagen, maar te laat...hij had mij toch wel gezien...ik zou gene goeie struisvogel zijn dat besefte ik toen direkt. Ja ja...dag Luc, alles in orde? Jongens, wat komt gij hier doen? Komt dieje gast eens horen wanneer ik terug zou beginnen trainen? Ja...wat moet een mens daar op zeggen...euh...ik ben nog in verlof...tuut...fout antwoord. Ik ben te oud geworden...tuuuut...nog een foutiever antwoord. Makker, ik kan dat allemaal niet meer...gorgel, grr, bwa...laat mij los jom, zijde zot geworden, ik zal woensdag wel eens komen trainen, ma blijft van mijn keel...halve gare. Dus ik onder zware druk...en na nog enkele nachtmerrie's in mijn al zo korte slaapperiode's (het was 5 dagen braderij), 's woensdag naar de training. En ja ...het ging...euh...het liep nog. Drie toerkes door het bos en ik kon zelfs nog dazerikken wegkloppen...da voelde ik nog, er was dus leven in overvloed. Samen met zot nr. 2 ...de Raf (die had ook al een smske gelaten met de vraag waar ik bleef) hebben wij de training vlotjes afgewerkt. Volgende dag opnieuw de Luc aan mijnen kabadaster met de vraag of ik gaan trainen was. Ik ben er zeker van dat hij ne riotgun in zijn brooddozeke had zitten, om mij op andere gedachten te brengen. Jajaja, Luc, ik ben geweest...zie maar mijn stempelken op mijn hand...neen, Ronny, neen, die stempel was nog van het prinsenbal in maart...nie goe gewassen gast, ik ga toch eens ander zeep moeten gebruiken. Maar ok, ik trots...het ging goed Lucsken, ik ben tevreden. Vanavond ga ik nog eens en overmorgen (vrijdag) kunnen wij samen trainen. De Luc weg. Komt hij vrijdag opnieuw met een ander voorstel. Morgen ne wedstrijd in Mol...10 km, wat denkt ge, ga jij mee? Dan kom ik in de problemen...ik wil wel, maar ik kan...nie...of toch...ne snelle flits en een helder moment...goe jom, ik ga mee, maar ik doe 5 km, dan kan ik niet diep vallen...ge weet nooit met die Molse meren of die molshopen...wa zit er onder...wie weet da jom, wie weet da?
Afgesproken...de Luc komt mij weeral ophalen...ik moet in de winterperiode het transport afwerken, want nen BMW start dan nie. ('t is mo veu te lache Luc) Rustig naar Mol gereden en aan de inschrijving twijfelen zij dan nog aan het feit dat wij geen VAL(lend) lid zouden hebben...euh...zouden zijn. Zo'n atletische buikskes, daar is toch geen twijfel mogelijk? Kampioenen begot, ge gaat da zien...als Stefan Van Den Broeck aankomt volgen wij daarachter ook. Areez...ingeschreven...de Luc met nen schonen lage nummer en ik ene met een drie voor...dat wil zeggen...5km voor de vrouwen. Rondom mij geen enkele andere gast bemerkbaar voor dezelfde categorie, dat beloofd. Loslopen was al zwaar...samen puffen en hijgen. Lucske nog rap efkens gaan drukken en ik terwijl speuren naar tegenstanders...en zowaar, er waren er. Ze werden op mijnen zwarte lijst gedropt zonder dat ze er weet van hadden.
Na ne valse start...ik duwde de Luc met zijne stengel al direct op een Molse schone hare rug (nie erg zij hij mij nadien) maar er moest een tweede startschot afgaan om de gigantische bende op de loop te brengen. Over de "oude", maar benijdenswaardige piste gingen wij in grote groep de weg op. De Luc op kop, al tien meter voorsprong, maar in de greep van zware zweetluchten van voor hem hollende gasten...toen al...er zijn mensen die in jaren geen zeep zien...zelfs geen slechte zeep denk ik. Maar allez, er op en erover. Luc zette zich opzij en maakte de weg vrij, waar ik gretig gebruik van maakte om snel door te schuiven. Ik had een tempo voor ogen om toch rond 22 minuten aan te komen, dus moest ik even harken...mooi door het centrum van Mol, 't was dan ook de centrumloop,met een toch heuvelend straatbeeld. En ja, ik kon mooi de leden van mijn zwart boekse doorkrabben, 1 voor 1 gingen ze voor de bijl. Aankomst op de piste in 21 minuten rond en een negende mannenplaats. Niet kapot en toch tevreden. Weeral gene prijs maar dat wordt men gewoon. Luc kwam door in 22 minuten 05 ...goed makker...houden zo. Maar Luc deed dit niet...hij ging nog verdapperen. Mooi geflankeerd door Vabcolopers ging hij nog geweldig uit de bol...aankomst in 43'53” als79ste. Goed gelopen en zeer tevreden. Hij had op zijn tanden moeten bijten zei hij mij achteraf, maar waarom zou je er niet op bijten als ze toch in uwen bek hangen? Mooi meegenomen toch? Als goeie raad zou ik durven stellen...steek er uw tong eens tussen, dan gaat ge nog rapper...want als ge aangekomen bent, moet ge niet meer bijten en dan komt ze terug vrij...snap je?
Na een stoomdouche...de vellen rolden er bijna af...en nog 2 blonde trappy's en voor de Luc gene kriek (da hadden ze niet) maar ne cola is hetzelfde, konden wij met een voorruit vol flyers voor volgende loopgelegenheden terug naar huis. De Luc zijn ruitewissers zijn klemmerkes, want alle papierkes zaten er bij aankomst in Ten Venne 19 nog allemaal onder. Daar uitgestapt ging hij die papierkes rap wegnemen,maar de cola was te straf denk ik want na nog wat over en weer gezever ging de Luc opnieuw volgas aan de haal met zijn papieren boodschappen op zijn vooruit. Woensdag kunt ge uw volgende loopwedstrijd uitkiezen op de parking aan 't kapelleke vanaf 18u45. ('t is ne zilveren BMW...)
Bedankt Luc, ge hebt mij weeral gered van de goot,...ons Karinneke heeft alvast een 1/2 kaarske voor uw zielerust opzij gehouden om op te stoken in Scherpenheuvel als wij nog eens naar daar vlammen op ne frisse herfstdag. Het doet mij plezier dat er toch nog vrienden bestaan die ne mens af en toe eens kunnen zeer doen...ben ik nu toch ne rare?

Ronny

Als wedstrijdafstand koos ik voor 15 km over drie ronden. Clubgenoot Andy Goossens wist nog mee te geven dat supporter Remy onderweg was met de koersfiets. Stipt om 19 uur werd het startschot gegeven voor de drie afstanden 5,10 en 15 km. Ik had mijn les vorige week in Duffel geleerd en nam me voor niet te snel van start te gaan. Na het tropische weer van de afgelopen week was het echt heerlijk lopen. Het parcour door de mooie bossen en over de niet te onderschatten heuvels was prachtig. De doortocht was elke ronde over de speelplaats van een plaatselijke school, waar een een rockband speelde, veel volk rondliep, en een echte kermissfeer heerste. Mijn stramme benen begonnen zowaar van de muziek beter rond te draaien.

De tweede ronde ben ik versneld waardoor ik kon aansluiten bij een groepje met daarin Opel collega Jean Wuyts die deelnam aan de10 km. Ongeveer rond km 7 werd het tempo de hoogte in gedreven door deelnemers aan de 10 km die hun plaats fel bevochten. De kans voor mij om het hazepad te kiezen en van Jean weg te lopen. De laatste ronde heb ik, ondanks de vele stevige heuveltjes en het branderige gevoel in de kuiten, geprobeerd het tempo strak te houden. Uiteindelijk ben ik met een vleugje rock'n roll in 1:08'04” over de eindmeet gekomen. Remy melde dat zijn zoon Andy 11de werd in de 15 km. Met de Herenthoutse bosloop in het vooruitzicht een geslaagde test.

Running Bear

Luc

Na een periode van radiostilte ben ik, na veel blessureleed en aansluitend een deugddoende vakantie, sinds vorige week terug aan het trainen. Ik hoop in september terug aan enkele wedstrijden, in de achterste gelederen, te kunnen deelnemen. In stilte hoop ik, vermits de andere collega's toch buiten categorie zijn, dat ik het Brabantse trekpaard na verloop van tijd terug kan volgen.

Groeten van een terug gemotiveerde atleet

Jos

Na jaarlijkse gewoonte gingen we op maandag 3 augustus naar de wedstrijd in Booischot – station.
Mijn jongste zoon Laurent, ging van start in de 4,4km. Hij had zijn wedstrijd perfect verdeeld, versnelde na 2km en kwam zo bij een oude bekende, Danny Stremersch, die zich echter niet zomaar gewonnen gaf. Maar in de laaste rechte lijn kon Danny niet op tegen de versnelling van Laurent. Laurent werd mooi 4de in een tijd van 16'51”. Danny eindigde 5de in 16'57”.

Dan was het de beurt aan Maria. Met weinig vertrouwen, na het tegenvallende BK10000m in Machelen, maar wel met veel goesting om te lopen.
Dus niet te snel gestart, wat Christa Van Peer wel deed. Met een aankomend groepje liep Maria na 3km tot bij Christa en zo maalden ze samen elke toer verder af tot de laatste, toen Christa af en toe versnelde. Maria nam geen risico en wachte tot 200m van de finisch trok stevig door, wat de laatste wedstrijden niet meer lukte, en won nog in een tijd van 1:03'27”. 7seconden later werd Christa tweede.

Met terug een beter gevoel in de 2de wedstrijdhelft zag Maria het weer terug zitten,en hoop doet leven. Het werd dus een mooie avond met gelukkige atleten,en een gelukkige supporter.

Maria ging perfect op schema goed van start in een groepje met concurenten. Na bijna 3km kwam het groepje aansluiten bij een snel gestarte Marlene Vandenbroeck. Voor Maria liep op dat moment alles nog goed. Ze overwoog zelfs even om te versnellen en een aanval te plaatsen. Uiteindelijk speelde ze op veilig en bleef in de groep. Na 6 km moest Maria een gaatje laten. De anderen versnelden niet echt, maar Maria kon niet mee. Hoewel de tweede concurent in haar leeftijdscategorie Marijke Willekens kwam nog wat korter bij kwam, kon Maria haar voorsprong behouden en het zilver mee naar huis brengen. Ondanks dat ze als runner up van de Belgische kampioen op het podium kon plaatsnemen, was Maria erg ontgoocheld over haar tijd 39'22"82. Waarschijnlijk heeft de warmte haar parten gespeeld, maar ze wil dit zeker niet als exuus gebruiken. Het ging gewoon niet.

Haar eerste reactie toen we daar aankwamen was: 'Amai, da is hier precies een grote piste'! Yeah, right! Het was warm, om niet te zeggen zeer warm, zelfs voor de stilstaande supporter aan de zijkant. De enige schaduw die er te vinden was, was de tribune, dus daar was ik dan ook ! Omstreeks 19:30 kon ze van start gaan voor haar wedstrijd over 2 van die hele grote ronden. Ze besloot iets trager te vertrekken dan haar vorige wedstrijden in de hoop ook op het einde nog vlot te kunnen lopen. De eerste ronde kwam ze door op 1'21”, wat net iets te traag was. De tweede ronde kon ze haar tempo vasthouden, maar niet meer versnellen. Ze finishte zo in een matige tijd van 2'43"23. In dit warme weer toch goed gelopen en volgende keer hopelijk een beetje minder warm.

Elke

Op 21 juli hadden twee van onze atleten afspraak in Burcht, zij traden aan in de grote prijs 'De Wallen', een wedstrijd georganiseer door Atletica '84 een club die vanaf volgend seizoen, na een fusie met 't SWIN, door het atletieklandschap zal stappen onder de naam ZWAT. Yves Vermeulen beproefde zijn geluk op de 400m, Greet Buts koos voor de 3000m.

Voor Yves eindigde de koers in mineur, in een snelle wedstrijd eindigde hij in de totaalstand pas als achtste in een teleurstellende 57”84. Er is na het verlof voor Yves nog heel wat trainingswerk voor de boeg.

Greet die de ganse wedstrijd bijna solo liep won wel, maar was niet echt tevreden over haar tijd van 11'49”48. Het te warme weer en te weinig tegenstand waren hier waarschijnlijk de grote oorzaak.

Om nog eens een langere wedstrijd in de benen te hebben vóór het BK 10000m op de piste, besloot Maria, hoewel ze er al een voormiddagdienst bij het Wit-Gele-Kruis had opzitten, deel te nemen aan 'Dwars door Kasterlee'. Dus wij naar Kasterlee.De omloop was lichtjes veranderd. Vertrek op dezelfde plaats, de Retiebaan, maar de aankomst vond plaats op het millitair domein Tielen.

Ik stond paraat met de MTB toen om 14u onder een lekker zonnetje (27°) het startschot werd gegeven. Na 1.5 km kwam Maria bij mij aansluiten. Muriel De Winter was dan al gepasseerd. Al vlug werd duidelijk dat er in deze weersomstandigheden niet te snel mocht gelopen worden op het loodzware parcours. Veel drinken was tevens de boodschap. Lekker door het mulle zand, trappen en andere obstakels overwinnen, wat ook niet echt goed is voor de begeleidende fietser. Maar op de betere boswegen is het wel lekker genieten van het bos.

De plaatsen van de eerste drie lagen al snel vast, niemand die nog iets extra probeerde en zo veranderde er niets, een wedstijd met weinig spanning dus. Na de aankomst alleen maar vermoeide gezichten, en atleten die spraken van :"amaai ik heb afgezien " en "dorst, dorst".

Na de aankomst fietsten Laurent en ik rustig terug naar de Retiebaan om de auto, die ik netjes had achter gelaten, op te pikken.

1. Muriel De Winter: 1:05'24”
2. Maria Vranckx: 1:07'18”
3. Christa Van Peer 1:09'55”

Onze vier andere Vo2max Runners gingen om 20:00 van start voor de 10km. Hierin moest Maria net als Greet genoegen nemen met de tweede plaats (38'41”) zij moest de Oost-Vlaamse Nathalie Declerq (38'11”) laten voorgaan. In de achtergrond ontspon zich intussen de strijd tussen onze drie heren om het beste resultaat neer te zetten. Yves (41'25”) toonde zich in dit duel de sterkste voor Ronny (42'27”) en Luc (42'47”)

Blijkbaar zijn onze atleten wat hun berichtgeving betreft serieus wakker geschoten, want van Luc Van Loock kregen we een verslag van de 11 juli jogging in Heultje.

Na een telefoontje van Ronnie Delen ben ik zaterdag gaan deelnemen aan de 12 km lange vakantiejogging in Heultje. Ronnie is terug stevig aan zijn conditie aan het werken met als resultaat, dat ik vorige week zaterdag in Geel – Larum, onder een stralende zon op 5 minuten werd gelopen. Twee dagen later in de Classic kon ik de schade echter al beperken tot +-2 minuten. Met deze cijfers in gedachten werd het sein voor de start gegeven.

Ronnie gaf er meteen een lap op en kon direct van bij de start al uitlopen. Mijn eerste gedachte was, toch weer geen 5 minuten aan mijn k.... Maar met de woorden van Staf Witvrouwen in gedachten, "probeer altijd de vijand te verslaan" heb ik de achtervolging ingezet. Door de gezamenlijke start van de 4, 8 en 12 km werd het voorbijsteken van trager lopende atleten fel bemoeilijkt. Na 2 km was er een lus in het parcours en kon ik vaststellen dat ik al 50 meter goed te maken had op deze Herenthoutse ex-carnaval nar (wat zeker ni makkelijk zou zijn)

Achter mij zag ik nog een andere "vijand" opduiken, dorpsgenoot Paul Obbels. Ik werd dus van voor en achter belaagd en in de tang genomen. Toen heb ik mij maar helemaal gericht op de “nar” en geprobeerd het gat te dichten. De tweede ronde werd het tempo opgedreven.

Dit was mogelijk omdat ik mij kon optrekken aan de deelnemers van de 8 km die hun eindspurt hadden ingezet. Alles ging goed tot ik de laatste keer de lus maakte en even Ronnie aankeek die nog steeds een zeer goede indruk gaf. Achter mij ook nog steeds een goed lopende Paul Obbels.

Ronnie die de laatste 2 km de gaskraan volledig open draaide kwam in een knappe 48' 54" als 31ste over de aankomstlijn.1' 09" later werd ik op de 37ste plaats afgeklokt in 50' 03".

Paul Obbels die de dag voordien de Hoevejogging had gelopen eindigde in een verdienstelijke 51' 17" op de 40ste plaats. Tussen pot en pint werden er nog plannen gesmeed voor de 10km van Wiekevorst volgende vrijdag.

Het was daar in Heultje een mooie organisatie met contente atleten. Nu nog een paar goede trainingen en dan gaan we weer het vuur aan lont steken. Tot in Wiekevorst Ronnie.

Vo² max runners never give up!

Maandag 6 juli, Tessenderlo...ik heb mijn belofte aan de Luc gehouden en ben voor hem...en in mindere mate voor mijzelf een borstnummerke gaan afhalen zodat wij toch nog vooringeschreven waren. Hierdoor konden wij ons startgeld nog juist betalen...wij werken op een niet zo stabiele firma, dus...! Nu moet ik toegeven, ik heb Luc nergens kunnen vinden aan de start, daarom ben ik maar weer voluit gegaan. Op de beklimming had ik even een dipje, want elk jaar haal ik daar anderen in en nu moest ik blijven zitten waar ik zat. Resultaat 314de in 41'12” op 10km, Mijn beste prestatie in 5 jaar.
Luc werd 485ste in 43'05”. Hij was erg tevreden vertelde hij op het werk. Ik ben nog gebleven om het gigantische vuurwerk te bewonderen en de kermissfeer van Tessenderlo in mij op te nemen...alhoewel, de kermissfeer van Herenthout, daags voordien heeft mij wel enkele seconden gekost denk ik want ik was heel de dag nie goe geweest.

Maria Vranckx startte gisteren in de ‘Domestic 5K’ een stratenwedstrijd in Beerse, waar er individueel tegen de tijd wordt gelopen. Van echtgenoot Rudy Bierinckx kregen we een korte impressie.

Net zoals vorig jaar was Maria ingeschreven voor de 5km tijdlopen in Beerse en het werd weer een spannende wedstrijd. De omloop was wel gewijzigd tegen vorig jaar. De afstand zou nu exact 5km zijn. Dit feit en het gegeven dat iedereen zei dat het zwaarder was, resulteerde in minder snelle tijden dan in de vorige edities.

De wedstrijd zelf dan. Na 500m kwam Maria al door in een tijd van 1'44”, de eerste km werd gerond in 3'33” een te snelle start dus. Op 2,5 km werd het zwaar. Maar Maria is een vechter en toen ze langs de start passeerde en ze de tijd van haar concurrenten hoorde, gaf haar dat de moed om beter doen. Op 500m voor de finish nog eventjes alles geven en geëindigd als 7de in 18'34”. Muriel De winter (6de)deed iets beter 18'15” en Els Van Hooydonck (5de) liep 18'07”. Veerle Dejaeghere werd eerste vrouw met een tijd van 16'06”. 

Na haar knappe prestatie gisteren pakte Maria Vranckx vandaag voor de 7de keer de overwinning in de 1/2 marathon van Nijlen. In deze 29ste editie, was Maria te sterk voor Christa Van Peer en Ann Decoene de nummers twee en drie. Maria finishte in 1:23'35". Ook twee van onze heren tekenden present in Nijlen. Ronny Delen maakte op de lange afstand een knap wederoptreden en zette een tijd van 1:31'13" neer. Een tijd waarmee hij collega Luc Van Loock (1:35'34) bijna 4' achter zich liet. In de 10km wedstrijd draafde ook een kleine Brabander rond. Guy Verstrepen liep tussen de regendruppels door een tijd van 51'06". Van hem verwachten we overigens nog een wedstrijdverslag uit de eerste hand.

Afgelopen weekend vond in St. Niklaas het B.K. Voor masters plaats. Deze wedstrijden werden gelopen over twee dagen. Drie van onze atleten waren ingeschreven. Zaterdag kwam Yves Vermeulen aan de beurt. Yves die een wisselvallig seizoen kent, kwam ook in St. Niklaas niet goed uit de verf. Hij startte in de 400m met toch een podiumkans, maar geraakte niet verder dan een 5de plaats in een voor hem matige 56”41. Zondag waren onze dames Maria Vranckx en Greet Buts aan de beurt. Supporter Rudy Bierinckx was er bij en schreef een verslag:

Greet Buts was al eerste aan de beurt in de 1500m bij de masters 50+. Al snel na de start vormde er zich een kopgroep waarin Greet goed mee ging zonder echt af te zien, maar niemand durfde echt initatief nemen en sneller gaan. Met nog 300m te gaan kwam Greet aan de leiding, maar Anna Munten kwam naast Greet versnelde in de laaste bocht en liep naar de overwinning. Hoewel Greet niet verzwakte moest zij zich de laatste 50m nog gewonnen geven voor de tweede plaats tegen Marianne Verbauwhede. Greet hield wel stand voor de derde plaats en pakte een mooie bronzen plak in 5'29”88.

Toen was de reeks met Maria aan de beurt. In deze reeks pakte een groep van vier, met de onverslijtbare Corinne De Baets(45), Nathalie Loubele (40), Miranda Bogaerts(40) en Ann Moyaert(35) al vlug de leiding. Iets verderop volgde een groepje met Maria waar al snel enkele atleten moesten lossen. In de laatste 500m versnelde Nele Hillewaere, maar Maria beet zich vast in haar spoor tot op een 75m, maar Nele was sneller. Het leverde Maria wel een bronzen medaille op in 5'09”96. Na de aankomst voelde maria zich niet echt vermoeid, en zei ze: “ik ben eigenlijk niet verzuurd ik ga nog een 5000m proberen”.

Anderhalf uur na haar bronzen plak op de 1500m, nam Maria de start in de 5000m. Ook hier was weer heel wat masters talent aan de start. Maria had zich voorgenomen om niet te snel van start te gaan en kwam in een mooi groepje terecht. Ze liep dan ook nooit geforceerd. Halfweg koers kreeg Maria wel wat last van steken in de zij, vermoedelijk te weinig gegeten? Dit belette haar niet om bij het ingaan van de laatste ronde toch nog te versnellen. Het werd nog een spannende eindsprint tegen Marijke Willekens die zich niet zomaar gewonnen gaf. Toen Maria op 200m nog een tandje bij stak, moest Marijke lossen en pakte Maria het zilver in 19'22”31, na Marlene Van Den Broeck die met het goud aan de haal ging. Met de 1500m nog in de benen toch een goede wedstrijd.

De beide dames waren zeer tevreden over hun B.K. op de piste, waarvoor ze dank zij mij nog tijdig ingeschreven waren. Want onze dames, ge kent ze: “zouden we wel inschrijven,wat kunnen we daar gaan doen tussen al die goei atletes”. Wel het bewijs dat ze er wel degelijk iets konden gaan doen is er. Twee bronzen en één zilveren plak meebrengen als dat niet knap is.

Ave',ave',ave' Maria...niet voor die uit de Torenstraat, maar wel de grote Maria van de Scherpen berg. Deze devote slogan in flitste al door mijn koppeke toen mijn wekkerke al vroeg, te vroeg, aan mijn oor hing te jengelen.

Hip hup hop want vandaag is het zover...wij gaan naar Scherpenheuvel, een week later dan eerst voorzien in de planning, maar vandaag is 't veel beter weer, da ziet ge zo. Snel klaar want Vo²-maxer Luc zal niet te laat zijn, dat weet ik zeker. Na de barbeque van afgelopen avond kan er niks meer gebeuren, buiten een beetje alcoholtekort...'t is ooit anders geweest. Snel mijn gerief in het BMW kofferke en wijle weg...allez...de Luc was al weg geweest...heel Herenthout doorgeraced om dan uiteindelijk in mijn sloppenwijk terecht te komen, jaja hij wist mij wonen? Maar ok, op naar de Guy zijn madam...jaja, want de Guy zelf was al ribbedebie met zijne nonkel. Straf he', vertrokken om 8u15 en wij zouden om 9uur starten aan het kapelleke van den Uilenberg. Ik moet wel zeggen dat het nog later werd omdat onze 4de patriot Johnny de Jegere ietwat aan de late kant aankwam op de plaatselijke bedevaartberg. Maar oke, we hadden ondertussen reeds drie volgers met de fiets kunnen afhuren van een plaatselijk agentschap dat ook barbeque's kan organiseren en dat gaf ons al voldoende vertrouwen om de barre en schrikwekkende afstand te kunnen overbruggen. Na enkele fantastische pose's voor de krantenfoto's klopten wij af op het vergrendelde kapeldeurtje en gingen van start.

En zowaar direct in de afdaling ging Johnneke al aan de haal. Voorlopig maar stillekes laten doen. Mannen, 't zal warm worden maar wij gaan er iets van maken was de slogan...en dat was ook zo. Onze volgwagens ...euh...fietsers deden perfect hun werk en in Heultje konden wij al eens aan ons koele fleske lotsen, bedankt Rene' goei ijs in uwen frigo. Ja...Rene Van Doninck heeft ne zeer moderne uitgebouwde velo me alles op en af...euh ...aan, zelfs nen TV derop denk ik, maar zo diep zijn wij niet in zijne achterzak geweest. Ook volger Staf had een geheim wapen bij om de dag vast te leggen...mijn fototoestelleke in zijne rugzak...hij heeft nogal moeten spurten om ons in beeld te krijgen, ma...goe gedaan. Spijtig dat Staf geblesseerd was en niet kon meelopen, maar wij zijn er zeker van, hij heeft er van genoten want het was plezant.

In Westerlo vóór de ring reden er twee dames in een Fordje ( sorry, maar ik ben nogal fanatiek wat automerken betreft) voorbij die ons schenen te kennen. Zo toeteren jom, achteraf gezien waren dat de beschermengelen die ons terug moesten naar huis brengen. Dat beloofd Guy en Staf...die vrouwen al zo vroeg ginder terwijl het zaterdagse markt is in Scherpenheuvel, dat gaat geld kosten. Maar oke, ik heb met mijnen anderhalve meter al last genoeg, laat staan dat ik mij zorgen maak over andere dames, lopen begot en bidden.

Aan Mie Maan was de Staf even zo verrast door onze verschijning(het ging daar geweldig snel ook) dat deze actiefoto iets aan de tamme kant zijn, maar de andere foto's waren toppie! Wimmeke, volger nr drie zat toen al met een stevige kuip en met zijnen duim omhoog op het terras. Jaja mannen dat gaat goed. Wij verder in de hoop dat wij een iets ouder veuleke zouden inhalen, maar in de verste verte niks lopend te zien...of toch...jaja een blonde deerne, lachend en sympathiek aan de overzijde van de weg kwam ons tegen gelopen. John kon nog net beletten dat zijn tong uit zijnen bek zou vallen...allo Jos...maar ze dartelde al voorbij. En wij lachen en gieren. Ondertussen was Staf nog even komen bevoorraden met zijn eigen fleske en liepen wij zowaar Zichem binnen. Op het marktplein daar, waren twee barmhartige samaritanen Wim en René een stelletje Limburgers hun band aan 't plakken...goe bezig. Weer even gedronken en dan kon de berg zich klaar houden want hij zou beklommen worden...en hoe. Even aanzetten, ja de Luc kwam mee. John riep ons toe dat hij op zijn tempo zou volgen. Nog eens een cartouchke afvlammen, de Luc kwam weer mee...vlam seg...dieje zot pakt over en gaat er van door, volgen Ronny. Een boerke van hier, boerke van daar, oef dat lucht op. Nog eens schudden met den boom...tevergeefs, de Luc is te sterk en ik moet blij zijn dat hij hierna geen uitval meer gedaan heeft of ik was er af gemoeten. Nu lopen wij zij aan zij, enkele dappere gepensioneerden op hun fiets voorbij( zeker 85 jaar) recht naar de grote laan, met voor ons...de basiliek. In onze rush naar den ingang van da kerksken zien wij toch nog nen bekende...de Guy...zijne fotofinish aan het plaatsen om ons te beoordelen, maar ook hij is iets te laat. Hij mist onze finish, terwijl hij gezellig met de twee vrouwen op een bank zit te leuteren. Zo te zien niet moe of niks...ne straffe gast. Na een douchke en een goe stukse vlees...sorry trainer, i did it again, waren wij als herboren. Enkel de Guy verkrachte hier het spreekwoord: Honger hebben als een paard....hij kreeg zijne kinderspaghetti nog niet eens op, dus da zijn fabels. Nog een raadsel...wat is er geweldig braaf en komt zeker in den hemel....ne VO² MaxRunner!
Wimmeke heeft voor alle stoute vrienden een kaarske gebrand en wij zijn in het autoke naar huis gebracht...bedankt Guy, die van u heeft toch een schoon sjakosch gekocht!!!!