Zondag 10 oktober, liep Maria Vranckx, als laatste wedstrijd van het zomerseizoen, de halve marathon in Eindhoven. Er werd gestart onder een stralende zon, en doordat Maria in het eerste startvak stond, kon ze direct haar tempo bepalen. Dit resulteerde in een vlotte doorkomsttijd van 11'29” op de 3km.

Halfweg koers schoof Maria op van de derde naar de tweede plaats achter de Duitse Petra Maak. Lang zag het er naar uit dat Maria haar tweede plaats kon vasthouden, maar op 100m van de finish kwam de jonge Nederlandse senior Kim Dillen nog terug en werd tweede in 1:24'02”. Vier seconden later werd Maria in 1:24'06”derde . De overwinning ging naar de ongenaakbare Duitse master Petra Maak in 1:18'59” Na haar titel in het B.K. halve marathon opnieuw een knappe prestatie van Maria in een sterk internationaal bezette wedstrijd.

Vrijdagavond, werd in Kuurne, bij Kortrijk, de halve marathon “Rapper dan een ezel” gelopen. Deze wedstrijd telde dit jaar als Vlaams- en Belgisch kampioenschap. Van onze club was Maria Vranckx afgezakt naar het verre West-Vlaanderen om te trachten een medaille te pakken.

In de gietende regen werd om 19:30 het startschot gegeven voor één aanloopronde en 4 ronden van 5km door de straten van Kuurne. Bij de eerste doorkomst kwam Maria door als negende vrouw, maar een kleine vier kilometer verder was ze al opgeschoven naar een zevende plaats. Terwijl de regen bleef neergutsen en de duisternis inviel, schoof Maria nog verder op tot bij Nathalie De Clercq die op dat moment derde master liep. Toen ze de laatste ronde ingingen gaven de beide dames elkaar nog steeds geen duimbreed toe, en wisselden ze constant van positie. Dit beloofde nog een spannende strijd te worden.

In de laatste kilometer wist Maria zich los te rukken van haar tegenstreefster. Maria liep in 1:23'35” als vijfde vrouw, derde master +35 en eerste master +45 over de eindstreep. Na de wedstrijd was uitlopen er in het koude, natte en kille Kuurne niet meer bij. Een warme douche, en om 22:00 tijdens de prijsuitreiking een karrenvracht medailles, met daarbij een gouden plak bij de masters +45, maakte veel goed.

Vandaag, 4-9-2010, ging Maria Vranckx samen met zoon Laurent, van start in de  Pierenloop in Ravels. Rudy Bierinckx was ooggetuige:

Na de aankomst van Laurent, die de vijf km liep, had ik nog 12 minuten, voor 10km, om tot bij Maria te fietsen. Dat is hopeloos maar ik reed dus zo snel ik kon naar de start, waar ik zigzaggend door het atletenveld reed tot ik de derde dame Sandra Van Den Haesevelde tegen kwam. Iets verder kreeg ik nog twee dames in het vizier, Maria en Tine Diels.

Maria vond het tempo wel iets te snel, zo vroeg in de wedstrijd, maar Tine ging soepel door.
Een aantal km verder zag ik op mijn kilometerteller dat het tempo een beetje vertraagde, ook Tine kreeg het lastiger, en Maria recupereerde iets beter. Toch bleef Tine op kop. Zij had haar vader als fietser begeleider. Die vertelde mij het wordt nog spannend. Met nog 500m te gaan, versnelde Maria maar Tinne gaf haar niet zo maar gewonnen dus moest Maria nog eens doorduwen. Zij nam snel 30m voorsprong  en  liep  als eerste over de meet in 1:02’48”.

Een licht ontgoochelde Tine werd in haar eigen Ravels weer 2^de (1:02’56”). Ze wenste Maria proficiat en zei: ‘ik wou onder 1:04’ en dit is me, ook dankzij jou, goed gelukt, maar op het einde wil je dan nog wel winnen ook hé’. Winnen is nu eenmaal het motto van elke gedreven sporter. De beide atletes liepen samen nog wat uit, want ook de 19 jaar jongere Tine had last van zware benen en stijve spieren.

Rudy

Nog wat achtergebleven nieuws:

Op 29-8-2010 werd in het kader van Heist feest een estafette over 21km georganiseerd ‘Heist Loopt’. Werd Maria gevraagd in het team de Vermarc Ladies, deze bestond uit Els Rens,

Dorien Van den Broeck, Karen Peeters en Maria als laatste loopster. Het werd een spannende wedstrijd. Els moest tegen Marleen Van Bael die ervan in het begin als een speer vandoor ging, maar na half wedstrijd trok Els het laken naar zich toe en bouwde een mooie voorsprong van 38 seconden op. Toen was Dorien aan de beurt. Zij deed erg haar best maar zag langzaam de voorsprong slinken, waardoor Karen met een achterstand van 5 seconden moest vertrekken. Zij liep heel snel de achterstand weg en bleef in het spoor van de andere atlete. De laatste kilometer versnelde Karen en zo kon Maria met een comfortabele voorsprong van 19 seconden vertrekken. Maria vertrok als een pijl bergaf, en zelfs bergop kon ze nog meters voorsprong nemen. Aan de eindstreep totaliseerde  Maria’s team 1:20’05”  op de halve marathon. Zij had de voorsprong op het tweede team ‘Ladies Roba Luftwaffe’ uitgebouwd  tot 55 seconden. Op het loodzware heuvelend parcours een knappe prestatie, waar de dames dan ook heel gelukkig en tevreden mee waren. 

Rudy Bierinckx was afgelopen weekend getuige van de prestaties van twee van onze dames in Bilzen. Zijn verslag vindt u hieronder.

Afgelopen zondag  zijn we nog eens afgezakt naar Bilzen, waar onze twee dames, Greet Buts en Maria Vranckx, waren vooringeschreven. Dus weer of geen weer er werd een 1/2marathon  afgewerkt.

Onder een bloedhete zon en bij een drukkende hitte, werd het startschot gegeven. De eerste km in Bilzen, is er één flink bergop, dus toen ik na vijftienhonderd meter klaar stond met een verfrissing  waren de dames er niet rouwig om. Op dat punt waren ook de posities bij de dames al ingenomen. Eerste dame  Bekele Alumitu, dan Maria als tweede en Greet op een derde plaats.

Er werd tijdens de wedstrijd serieus gepuft en geblazen, drinken en afkoelen was de enige manier om te overleven, gelukkig kon ik ze daar bij helpen.

Na 5km  passeerde Greet met een voorsprong van 40 seconden op de vierde dame, dus dat kon nog erg spannend worden. Maria versterkte haar tweede plaats en liep uit op Greet.

Verder op het parcours, stonden de mensen met tuinslangen om de lopers af te koelen. Ook fanfares, bandjes en luid handgeklap maakten het allemaal wat draaglijker voor de atleten. Maar de hitte deed afzien en stelde menig karakter op de proef. Genieten van het mooie landschap op de heuvelende wegen tussen de velden en dorpjes was er dus niet bij.

Van af  km 20 was het eindelijk bergaf tot aan de eindmeet op de markt van Bilzen. Maria liep als vijfendertigste en tweede dame over de meet in een tijd van 1:29’58”. Na haar aankomst snelde ik terug naar Greet om nog de nodige drank en afkoeling te geven. Ik sprak ze nog wat moed in, maar het was tanden bijten. Greet liep als honderdste en derde dame binnen op 1:41’52”, nog een behoorlijke tijd, met dit weer en de zware omloop.

Na wedstrijd zijn we rustig langs het park naar de auto gewandeld, waar ik op de radio de eindfase van het B.K. wielrennen beluisterde, terwijl de dames losliepen en een douche namen.

Nadien kwam nog het beste van de dag, toen we onze voetjes onder tafel schoven voor een lekkere portie Belgische frieten. Niet meteen de beste voeding voor sportmannen en –vrouwen, maar wel een beloning die ze dubbel en dik verdiend hadden. Na alles met een fris drankje te hebben doorgespoeld en nog wat nagepraat te hebben over de wedstrijd ging het richting huis. In de auto bleek nog maar eens dat vrouwen ondoorgrondelijk zijn. Hoewel ik 21km lang van beide dames iets anders gehoord had, zeiden ze in de auto dat het allemaal nogal meeviel. Maar ja, misschien is mijn gehoor na al die jaren ook niet meer wat het geweest is.

Elke Naets heeft na haar bevalling opnieuw aangeknoopt met de competitie. Zij nam twee weken na mekaar deel aan een wedstrijd, dus krijgt u ineens een verslagje van twee wedstrijden samen.

Vorige zondag stond ik in Retie aan de start voor 500m zwemmen, 23km fietsen en 5 km lopen. Het was frisjes, vooral op de fiets, maar ook voor de supporters (toch merci he moeke)! Na een goeie zwembeurt kwam ik als zesde dame uit het water, op minder dan 30 seconden van de eerste. Na een snelle wissel en een goede fietsstart, kon ik direct meerijden bij de eersten. Last van koude tenen en koude handen, maar zoveel te sneller je fietst, zoveel te sneller kan je gaan lopen. Dus gaan met die banaan! Na het fietsen eindigde ik op een tweede plaats. De afsluitende 5 km lopen gingen goed, dus kon ik mijn tweede plaats behouden. Het was een kleine verrassing dat het al zo goed gaat 8 maanden na mijn bevalling.

Op het podium wachtte dan de volgende verrassing: tweevoudig Hawaï-winnaar Luc Van Lierde mocht de bloemen en bijhorende kussen komen geven. Toch sjiek dat iemand van dat kaliber hier tijd
voor vrijmaakt.

Vandaag moest ik om 9 uur paraat staan in Brasschaat (750m zwemmen, 21km fietsen en 5 km lopen). Vroeg uit mijn bed dus zodat ik om 7.30u ginder was. Geen supporters mee vandaag (te vroeg zekers???) en nog geen uitslag op het net, dus moet ik een beetje gokken.

Het zwemmen ging super, voor ene keer ni te veel slaag en stampen gekregen. Het was voor de verandering een stayer-wedstrijd, dus mocht je wieltje zuigen bij de anderen. Een beetje in mijn nadeel omdat ik hier normaal tijd kan goedmaken. Na het fietsen hingen we dan ook in een groepje met 4 dames bij elkaar. Hoeveel dames er al weg waren, wist ik niet, dus alles op alles zetten bij het lopen. Twee van hen kon ik achterlaten, eentje ging te snel, en uiteindelijk ben ik (naar het schijnt) op een vierde of vijfde plaats geëindigd. Van de voorbije twee weken kan ik alleen maar tevreden zijn.... Volgende zondag eerste kwarttriatlon, ben benieuwd of ik dat dan ook nog schrijf

!Groetjes!

Doch de communicatie met de mensen van de late shift liep even mis en ik moest 's avonds om 23 uur nog informeren naar het tijdstip dat we 's morgens zouden vertrekken.
Afspraak was 9u30. Nog snel eentje gaan pakken in de Kluis en dan om 4u30 mijn zoneke nog ophalen met zijn DJ spullekes in het plaatselijke danscafe en ik zou er wel klaar voor zijn.
Luc was perfect ontime voor mijn deur, maar mijn deur was nog niet klaar voor de Luc. Mijn lenskes gingen moeizaam op mijn oogbollekes en dat was de reden dat de Luc, samen met Jos Vermeulen, op mijn voortuinmuurtje moest zonnebaden.
Maar allez...na wat haperingen en stressy toestanden kon ik mij dan toch bij de twee atleten vervoegen. De Jos had de uittocht van de Nijlense lopers, die met de fiets gingen, moeten missen omdat hij wat slaaptekort had opgelopen. Zijn tijdens een onweer ontsnapte jachthond was s'nachts aan de deur terugbezorgt en nu ging hij samen met ons, de fiets in het kofferke, naar de eindbestemming rijden om daags na de loopwedstrijd met zijn Nijlense kompanen op de fiets terug te keren. Als het bij mij op slaapuren zou aankomen denk ik dat ik mijn schoenen kan opstoken en geen enkele wedstrijd meer moet lopen? Maar ja...ieder zijn gedacht hé...als het maar lollig blijft, dan hebben wij onze ammuzé toch gehad zeker!
Terug naar de orde van de dag. We haalden ook de Raf op die netjes stond te wachten op zijn stoepeke.

Door het vroege vertrek waren wij al voor de middag ter plaatse in het hotelleke van de Jos. Ons boterhammekes gegeten met een straffe kop koffie en wat over en weer gepraat met de andere loopmakkers van AC Lyra. Rond 13u.gingen we naar de plaatselijke sporthal om ons in te schrijven. Wij waren bij de eersten en de organisatie was nog niet volledig op punt. De Raf zag dat hij hier met zijn eigen Euro-chip kon lopen en vroeg info in het Frans, ietwat verzadigd met Duitse klemtonen...jeje de Raf kan het daar ganz guth uitleggen. Groot was zijn verbazing toen hij zonder betalen een inschrijving kreeg met een nummer. Rafke blij, hebt ge dat gezien mannen? Lachen. Ik moest dan nog een chip huren, terwijl Luc vooringeschreven was. Ik kreeg een leeg velleke papier, maar moest dit invullen en daarna afrekenen. Zoals opgedragen gaf ik mijn inschrijving terug aan dezelfde gast en ik kreeg er zowaar 11 euro bovenop. Ik was plots de grootste dommerik van Herenthout en kon dus niet meer praten, draaide mij om en nam aan de volgende tafel mijn chip in ontvangst. Na dit alles lagen wij al plat van het lachen...da gaat hier wat worden. Wij kunnen straks al eentje meer drinken dan voorzien.

Nu was de tijd daar om ons om te kleden...nog snel de toiletten opzoeken om aan een zwaar drukprobleem te ontkomen. Buiten waren al heel wat mensen aan het loslopen en daarom zouden wij de laatste kilometers even afschuimen om te voelen wat komen zou. Ondertussen waren we weer de grappige toer opgegaan en de mensen bleven verbaasd staan kijken terwijl wij bulderend van het lachen over de omloop lagen te sloffen. Goed opgewarmd zetten wij ons als eersten aan de start. De Luc had ondertussen een aanpassingeske gedaan in zijn koppeke en zou op zijn gemakske vertrekken zonder ons verder aan te vallen en ons er af te lopen. Wij lieten de Luc zijn ding doen. Het startschot weerklonk en weg was de meute. Eerste kilometer had Raf al 30 meter, het zou al snorren zijn om dit gat dicht te breien, maar we zien wel. Snel begonnen we al aan een lichte klim door een woonwijk en zowaar ik kwam opnieuw bij de Raf. Even verderop Jos Vermeulen. Wij lieten langzaam de huizen achter ons en trokken richting glooiende bossen. Al snel kwam de Raf met zijn grote passen in het voordeel bij de afdalingen en ik moest na een 6 a' 7 km de rol lossen. In de beklimmingen maakte ik telkens enkele meter goed, maar toch te weinig en de Raf verdween meter per meter uit mijn gezichtsveld. Ondertussen waren er al heel wat hellingen en afdalingen onder de sloffen geweest en ik naderde de 14de km.
Luc had ons bang gemaakt dat hier een zware klim zou volgen, dus toch nog even tempo inhouden, je weet het nooit. Na km 16 moest ik niet meer spaarzaam zijn en moest ik proberen om het tempo op te drijven. Maar de basis is nog niet breed genoeg en ik ondervond dat na 18 - 19km de bodem van mijn vatje lek was en de krachten stilaan waren verdwenen. Bergaf ging wel maar bergop was moeizaam. Ondertussen was ik nog in een vliegenzwerm terecht gekomen met chokolat aan hun pootjes, die allemaal in mijnen baard plakten (ik was toevallig eens een week niet geschoren). Na de aankomst vertelde Raf dat hij op die plaats zijn turbobroekske had laten zakken en 2 vierkante meter had bestoven met het beste wat hij in zich had...dank oe well, mijne maat, krijg ik nu nog dikke lippen ook?
Toch nog enkele lopers kunnen voorbijschuiven en bij de laatste km plots opnieuw vleugels en mooi binnengelopen.

Verbazing allom, de Luc stond al gewassen en gestreken aan de meet te roepen...en de Raf ook, maar dieje was nog niet gewassen. :) De Raf had wel Jos V nog in de prullemand gelopen,... weer een straffe toer, makker.
Luc was gevallen...na 4 km. Ne geweldige spreidstand willen doen terwijl hij met zijne voet onder nen boomwortel hing, ge moet het maar kunnen....allez...de Luc kon het ook niet en hij moest de strijd staken. Zijn bil en knie waren zwaar verzeerd en hij had in de sporthal genen aard nie meer. De Raf moest zijn frakske aan de Luc afstaan om deze van de bevriezingsdood te redden. Dat is een slecht teken, dachten wij en de Luc rilde maar door. Voor de aanwezigheidstombola hadden wij weer geen change, maar ja , een betaalde atleet mag niet meer verlangen had ik al begrepen.

Nog snel een blik op de aankomstlijst; Raf 60ste plaats in 1u32.52 en ik 95ste in 1u36.50. Heel wat bekende namen uit onze regio waren nog ver achter mij te zoeken, dus we zijn weer tevreden.
De Luc heeft ons nog veilig kunnen afzetten en heeft mij gisteren laten weten dat hij niet meer kon gaan of staan. Dat zou een domper zijn op de komende wedstrijden hoor Luc. Itegem, Berlaar natuurloop en uw troetelkind de 21km van Nijlen zouden toch met uw deelname moeten worden opgevrolijkt. Veel beterschap alvast.  Maar alvast een motivator om volgend jaar opnieuw naar de natuur gaan te kijken in Butchenbach...het was er schoon!!!!

P.S. Vandaag slecht nieuws gekregen van de Luc. Na een bezoek aan de spoeddienst was het verdict “een barst in de heupkom” met als resultaat 6 weken out. Spoedig herstel makker.

Het is al een tijd geleden en de blog bleef lang onberoerd, dus heb ik maar besloten om nog eens een verhaaltje te sturen, want we hebben gisteren in Antwaarepe rondgetoerd.
Omdat wij met zijn drietjes lid zijn van de GM atletiekclub, hadden Luc Van Loock, Raf Dierckx en ikzelf Ronny Delen ons aangeboden om de ietwat fletse kleuren van ons Opelfabriekske te gaan verdedigen in dé stad van 't land. Spijtig genoeg had Luc V L. al een week te kampen met "dikke pote...euh...benen, (lees maar faalangst) en hij gaf daarom de pijp aan Maarten en zijnen nummer aan Andy Goossens. Kwestie van een goede startplaats voor volgend jaar te versieren, wie weet da jom...maar der zit wel iets in. Dus wij gisterenmiddag zeer vroeg de pist in, na de ietwat late viering in een plaatselijk zaaltje in ons dorp, wegens trouwplannen van ene Raf- junior. Marina en Annemie gingen ook mee, dus op de vrouwenlijst zal Herenthout ook worden vertegenwoordigd. (deze keer niet door de Micha...voor de lezers van de schakel...een Huirtuits boekske)
Na hier en daar wat overtredingen te hebben begaan heeft de Raf ons toch kunnen afzetten waar hij dat voorzien had, straf stukske, zo in dat centrum.
Na de nodige formaliteiten voor de dames te hebben geregeld gingen wij ons toch al toespitsen op wat komen zou. Wij gingen een uur voor de start al aanschuiven om toch in de meute nog een ietwat gunstige startpositie te vinden. Terwijl wij daar stonden nog gauw een interview weggegeven aan de mensen van ATV. Het zal de beeldbuis wel niet halen, maar wij hebben toch ons best gedaan op dat moment.
Hierdoor was de spanning wat gebroken en hadden we nog maar 20 minuten wachten voor de boeg. Na het startschot overschreden wij zeer snel het vertrekpunt, zodat de "verloren tijd" zal te verwaarlozen zijn. Het is dan ook lopen met een chip, dus de tijdstart is voor alleman dezelfde. Goed op weg, met ons twee, huppelden we de Remme die in het publiek stond voorbij. Terwijl die door te roepen ons nog eens aan de Raf en Ronny-show herinnerde, kwamen wij vlot bij de Kennedytunnel.  Erin was niks maar eruit was voor mij al een ernstige opgave...mijn linker voet begon te "slapen" en ik moest bij de Raf lossen.(Hij was beter dus, geen probleem maar voor mij was het een vervelende factor) Raf liep op een pittige draf met de snellere atleten van mij weg, terwijl wij over de kaai naast de Schelde over de al slecht liggende klinkers dienden te geraken. Mijn voet liet mij meer en meer in de steek en ik was bang om gevoelloos een ernstige misstap te begaan...hier ondervond ik mijn zwakste kwartier. Op de Meir begon het slapende gevoel te verdwijnen en ik kon ook opnieuw op kruissnelheid komen. Ik zag de Raf aan de overzijde van de straat voorbijglijden...hij ging goed, had ik de indruk. Voor mijzelf was ik aan een prachtig inhaalnummerke begonnen op de mensen rond en voor mij.
In de Waaslandtunnel (alias de konijnenpijp) was het hek van de dam en rolden wij volle bak naar beneden. De Raf een 3 tal minuten voor mij, dat kon ik nooit meer goed maken. Groot was dan ook de voldoening plots naar de laatste rechte lijn te draaien. Gaskraan nog eens open draaien, maar toch enkele malen terugschakelen want de laatste lijn was langer dan ik dacht.
Aankomst in 1u14’ op mijn horlogeke. Raf was al binnen op 1u11’. De tijden vielen ons beiden tegen...vorige deelname was nog tegen 1u04’.
Worden we dan toch elk jaar een stukske ouder? De dames kwamen binnen tussen 1u23’ en 1u24’. Annemie had een zwart beest gezien en moest Marina laten voorgaan.
We hebben het weeral gehad, en bereiden ons voor om op 2 mei de 21 km rond het meer van Butchenbach tot een goed einde te brengen. Het zal ook daar weer nie gemakkelijk zijn!!!

43 masters, 12 juniors en 31 seniors werden gisteren gezamenlijk op pad gestuurd voor  5500m op en rond de terreinen van het BLOSO sportcentrum in Herentals. Met een zevende plaats in het totaal en een  knappe tweede plaats bij de masters bewees Maria Vranckx, dat haar conditie nog steeds uitstekend is. Het  werd een spannende strijd voor de 2de plaats tussen Maria en Marleen Van Bael van ROBA, die in de achtervolging op Els Van Hooydonck van ESAK, een mooie strijd streden. Maria toonde zich uiteindelijk, in de laatste 500m, de sterkste en eindigde als 2de op 12 seconden van winnares Van Hooydonck. Bij de masters heren +50 werd Marc Raets nipt geklopt voor de 3de plaats. Rene Verhaert werd 38ste.

Allereerst wil ik iedereen een goede gezondheid en natuurlijk goede prestaties toewensen in 2010. En als extraatje volgt een korte impressie van onze eerste competitieve cross in het nieuwe jaar.

Iets voor twaalf uur kwam het verlossende telefoontje van Ronny Delen dat de cross in Kapellen doorging. Hij nam het risico om ons, ondanks de vele sneeuwbuien, veilig naar het strijdperk te brengen. Over de dames kunnen we kort zijn. Greet Buts stuurde een smsje om te melden dat ze paste voor deze wedstrijd. Zij is na haar opgave tijdens de Herenthoutse kerstcorrida nog aan het zoeken naar haar betere form.

Niet iedereen was zo bereid de sneeuw te trotseren zoals de Vo² max Runners. Er verschenen slecht 26 atleten aan de start. De omloop van ongeveer 5 km was verdeeld over 4 rondes. Raf Dierckx nam onmiddellijk het initiatief en koos voor een snelle start. Toch kon hij Ronny maar een halve ronde afhouden. Deze laatste begon voorzichtiger aan zijn wedstrijd en merkte al snel dat dit sneeuwlandschap niet Rafs favoriete decor was. Raf moest zijn meerdere vandaag erkennen in Ronny die zijn voorsprong elke ronde wist uit te bouwen. Voor mezelf was dit mijn eerste wedstrijd na de Geitencorrida in Wilrijk .

Ronny  finishte op een verdienstelijke 8ste plaats in 20'43". 25 seconden later kwam Raf Dierckx over de eindstreep, goed voor een 10de plek in 21'08". Zwoegend en puffend in de achterhoede kon ik beslag leggen op een 17de plaats in 23'37".

Ronny kon naast een knappe prestatie ook nog een flesje wijn aan zijn kelder toevoegen. Hij won het GM clubklassement samen met Eddy Omen en Danny Van den Broeck, respectievelijk 1ste en 4de vandaag.

Tussen pot en pint werden alweer snode plannen gesmeed voor de volgende confrontatie. Deze gaat binnen 14 dagen door in Edegem. Hopelijk zien we dan een fitte Greet Buts verschijnen, net als de andere Vo² maxers?

VO² maxers: een sterk ras!

Luc