Na haar knappe prestatie gisteren pakte Maria Vranckx vandaag voor de 7de keer de overwinning in de 1/2 marathon van Nijlen. In deze 29ste editie, was Maria te sterk voor Christa Van Peer en Ann Decoene de nummers twee en drie. Maria finishte in 1:23'35". Ook twee van onze heren tekenden present in Nijlen. Ronny Delen maakte op de lange afstand een knap wederoptreden en zette een tijd van 1:31'13" neer. Een tijd waarmee hij collega Luc Van Loock (1:35'34) bijna 4' achter zich liet. In de 10km wedstrijd draafde ook een kleine Brabander rond. Guy Verstrepen liep tussen de regendruppels door een tijd van 51'06". Van hem verwachten we overigens nog een wedstrijdverslag uit de eerste hand.

Afgelopen weekend vond in St. Niklaas het B.K. Voor masters plaats. Deze wedstrijden werden gelopen over twee dagen. Drie van onze atleten waren ingeschreven. Zaterdag kwam Yves Vermeulen aan de beurt. Yves die een wisselvallig seizoen kent, kwam ook in St. Niklaas niet goed uit de verf. Hij startte in de 400m met toch een podiumkans, maar geraakte niet verder dan een 5de plaats in een voor hem matige 56”41. Zondag waren onze dames Maria Vranckx en Greet Buts aan de beurt. Supporter Rudy Bierinckx was er bij en schreef een verslag:

Greet Buts was al eerste aan de beurt in de 1500m bij de masters 50+. Al snel na de start vormde er zich een kopgroep waarin Greet goed mee ging zonder echt af te zien, maar niemand durfde echt initatief nemen en sneller gaan. Met nog 300m te gaan kwam Greet aan de leiding, maar Anna Munten kwam naast Greet versnelde in de laaste bocht en liep naar de overwinning. Hoewel Greet niet verzwakte moest zij zich de laatste 50m nog gewonnen geven voor de tweede plaats tegen Marianne Verbauwhede. Greet hield wel stand voor de derde plaats en pakte een mooie bronzen plak in 5'29”88.

Toen was de reeks met Maria aan de beurt. In deze reeks pakte een groep van vier, met de onverslijtbare Corinne De Baets(45), Nathalie Loubele (40), Miranda Bogaerts(40) en Ann Moyaert(35) al vlug de leiding. Iets verderop volgde een groepje met Maria waar al snel enkele atleten moesten lossen. In de laatste 500m versnelde Nele Hillewaere, maar Maria beet zich vast in haar spoor tot op een 75m, maar Nele was sneller. Het leverde Maria wel een bronzen medaille op in 5'09”96. Na de aankomst voelde maria zich niet echt vermoeid, en zei ze: “ik ben eigenlijk niet verzuurd ik ga nog een 5000m proberen”.

Anderhalf uur na haar bronzen plak op de 1500m, nam Maria de start in de 5000m. Ook hier was weer heel wat masters talent aan de start. Maria had zich voorgenomen om niet te snel van start te gaan en kwam in een mooi groepje terecht. Ze liep dan ook nooit geforceerd. Halfweg koers kreeg Maria wel wat last van steken in de zij, vermoedelijk te weinig gegeten? Dit belette haar niet om bij het ingaan van de laatste ronde toch nog te versnellen. Het werd nog een spannende eindsprint tegen Marijke Willekens die zich niet zomaar gewonnen gaf. Toen Maria op 200m nog een tandje bij stak, moest Marijke lossen en pakte Maria het zilver in 19'22”31, na Marlene Van Den Broeck die met het goud aan de haal ging. Met de 1500m nog in de benen toch een goede wedstrijd.

De beide dames waren zeer tevreden over hun B.K. op de piste, waarvoor ze dank zij mij nog tijdig ingeschreven waren. Want onze dames, ge kent ze: “zouden we wel inschrijven,wat kunnen we daar gaan doen tussen al die goei atletes”. Wel het bewijs dat ze er wel degelijk iets konden gaan doen is er. Twee bronzen en één zilveren plak meebrengen als dat niet knap is.

Ave',ave',ave' Maria...niet voor die uit de Torenstraat, maar wel de grote Maria van de Scherpen berg. Deze devote slogan in flitste al door mijn koppeke toen mijn wekkerke al vroeg, te vroeg, aan mijn oor hing te jengelen.

Hip hup hop want vandaag is het zover...wij gaan naar Scherpenheuvel, een week later dan eerst voorzien in de planning, maar vandaag is 't veel beter weer, da ziet ge zo. Snel klaar want Vo²-maxer Luc zal niet te laat zijn, dat weet ik zeker. Na de barbeque van afgelopen avond kan er niks meer gebeuren, buiten een beetje alcoholtekort...'t is ooit anders geweest. Snel mijn gerief in het BMW kofferke en wijle weg...allez...de Luc was al weg geweest...heel Herenthout doorgeraced om dan uiteindelijk in mijn sloppenwijk terecht te komen, jaja hij wist mij wonen? Maar ok, op naar de Guy zijn madam...jaja, want de Guy zelf was al ribbedebie met zijne nonkel. Straf he', vertrokken om 8u15 en wij zouden om 9uur starten aan het kapelleke van den Uilenberg. Ik moet wel zeggen dat het nog later werd omdat onze 4de patriot Johnny de Jegere ietwat aan de late kant aankwam op de plaatselijke bedevaartberg. Maar oke, we hadden ondertussen reeds drie volgers met de fiets kunnen afhuren van een plaatselijk agentschap dat ook barbeque's kan organiseren en dat gaf ons al voldoende vertrouwen om de barre en schrikwekkende afstand te kunnen overbruggen. Na enkele fantastische pose's voor de krantenfoto's klopten wij af op het vergrendelde kapeldeurtje en gingen van start.

En zowaar direct in de afdaling ging Johnneke al aan de haal. Voorlopig maar stillekes laten doen. Mannen, 't zal warm worden maar wij gaan er iets van maken was de slogan...en dat was ook zo. Onze volgwagens ...euh...fietsers deden perfect hun werk en in Heultje konden wij al eens aan ons koele fleske lotsen, bedankt Rene' goei ijs in uwen frigo. Ja...Rene Van Doninck heeft ne zeer moderne uitgebouwde velo me alles op en af...euh ...aan, zelfs nen TV derop denk ik, maar zo diep zijn wij niet in zijne achterzak geweest. Ook volger Staf had een geheim wapen bij om de dag vast te leggen...mijn fototoestelleke in zijne rugzak...hij heeft nogal moeten spurten om ons in beeld te krijgen, ma...goe gedaan. Spijtig dat Staf geblesseerd was en niet kon meelopen, maar wij zijn er zeker van, hij heeft er van genoten want het was plezant.

In Westerlo vóór de ring reden er twee dames in een Fordje ( sorry, maar ik ben nogal fanatiek wat automerken betreft) voorbij die ons schenen te kennen. Zo toeteren jom, achteraf gezien waren dat de beschermengelen die ons terug moesten naar huis brengen. Dat beloofd Guy en Staf...die vrouwen al zo vroeg ginder terwijl het zaterdagse markt is in Scherpenheuvel, dat gaat geld kosten. Maar oke, ik heb met mijnen anderhalve meter al last genoeg, laat staan dat ik mij zorgen maak over andere dames, lopen begot en bidden.

Aan Mie Maan was de Staf even zo verrast door onze verschijning(het ging daar geweldig snel ook) dat deze actiefoto iets aan de tamme kant zijn, maar de andere foto's waren toppie! Wimmeke, volger nr drie zat toen al met een stevige kuip en met zijnen duim omhoog op het terras. Jaja mannen dat gaat goed. Wij verder in de hoop dat wij een iets ouder veuleke zouden inhalen, maar in de verste verte niks lopend te zien...of toch...jaja een blonde deerne, lachend en sympathiek aan de overzijde van de weg kwam ons tegen gelopen. John kon nog net beletten dat zijn tong uit zijnen bek zou vallen...allo Jos...maar ze dartelde al voorbij. En wij lachen en gieren. Ondertussen was Staf nog even komen bevoorraden met zijn eigen fleske en liepen wij zowaar Zichem binnen. Op het marktplein daar, waren twee barmhartige samaritanen Wim en René een stelletje Limburgers hun band aan 't plakken...goe bezig. Weer even gedronken en dan kon de berg zich klaar houden want hij zou beklommen worden...en hoe. Even aanzetten, ja de Luc kwam mee. John riep ons toe dat hij op zijn tempo zou volgen. Nog eens een cartouchke afvlammen, de Luc kwam weer mee...vlam seg...dieje zot pakt over en gaat er van door, volgen Ronny. Een boerke van hier, boerke van daar, oef dat lucht op. Nog eens schudden met den boom...tevergeefs, de Luc is te sterk en ik moet blij zijn dat hij hierna geen uitval meer gedaan heeft of ik was er af gemoeten. Nu lopen wij zij aan zij, enkele dappere gepensioneerden op hun fiets voorbij( zeker 85 jaar) recht naar de grote laan, met voor ons...de basiliek. In onze rush naar den ingang van da kerksken zien wij toch nog nen bekende...de Guy...zijne fotofinish aan het plaatsen om ons te beoordelen, maar ook hij is iets te laat. Hij mist onze finish, terwijl hij gezellig met de twee vrouwen op een bank zit te leuteren. Zo te zien niet moe of niks...ne straffe gast. Na een douchke en een goe stukse vlees...sorry trainer, i did it again, waren wij als herboren. Enkel de Guy verkrachte hier het spreekwoord: Honger hebben als een paard....hij kreeg zijne kinderspaghetti nog niet eens op, dus da zijn fabels. Nog een raadsel...wat is er geweldig braaf en komt zeker in den hemel....ne VO² MaxRunner!
Wimmeke heeft voor alle stoute vrienden een kaarske gebrand en wij zijn in het autoke naar huis gebracht...bedankt Guy, die van u heeft toch een schoon sjakosch gekocht!!!!

Niet diegene die als laatste over de eindstreep kwam, zoals ik in mijn enthousiasme de jongens had toegeroepen, maar bevoorrader van dienst, Jos De Win zorgde voor een verslag van de St. Guibertus jogging en tien mijl:

 Omdat ik zaterdag wegens een kwetsuur aan mijn beide hielen niet kon deelnemen aan de wedstrijd, besloot ik om met de fiets naar Itegem te rijden en daar mijn collega's tijdens de race van de nodige sponzen en drank te voorzien. Ook Staf Witvrouwen en Guy Verstrepen hadden de verplaatsing naar Itegem met de fiets gemaakt maar de gps van Guy was, volgens Staf, nog in rodatie zij hadden er letterlijk een veldtoertocht opzitten tussen de distels en de netels.

Om iets na drie werd het startschot gegeven ik had me vijfhonderd verder opgesteld en zag Luc Van Loock, Staf W en Ronny Delen al babbelend in de eerste helft van het peloton voorbijkomen. Guy V volgde in het midden van het peloton hij had zich zeker niet vergaloppeerd bij de start en zou de hele wedstrijd (11km) rustig verder draven. Dat resulteerde uiteindelijk in een eindtijd van iets meer dan 57’59”.

De eerste ronde ben ik bij mijn zoon Nick gebleven die aan de 6km deelnam en ongeveer 200 meter achter ons trio volgde. Na ongeveer 1,5km stond onze trainster Lief onze atleten aan te moedigen. Sorry, jongens hier moet ik mijn verslag toch aanpassen en kan ik de tekst die we bij de rehydratatie waren overeen gekomen niet neerpennen. Ik doe dit enkel maar om jullie te sparen van een extra zwaar trainingsschema en waarschijnlijk zou de tekst ook, de toch wel zeer strenge censuur niet gepasseerd zijn. Enfin, terug naar de wedstrijd.

Een vijftigtal meter voorbij onze coach zagen we een telelens, uit het gras dat twee kontjes hoog was, te voorschijn komen. Ons aller goeroe, met Theo Flitser allures, coach Nest, lag op de loer voor foto’s die u waarschijnlijk al op de site terugvindt.

Maar terug naar de wedstrijd. Na de eerste bevoorradingspost ging ik een kijkje bij onze atleten nemen en zag dat Staf zich licht had afgescheiden, en een vijftiental meter voor Ronny en Luc liep. Bij het ingaan van de tweede ronde was ons trio terug samen maar Staf bepaalde nog steeds het tempo. Op de Bevelsesteenweg kreeg Ronny het lastig en moest hij enkele malen een gaatje van een vijftal meter toelopen. Na de volgende bevoorrading nam Luc het commando van Staf over. Ronny kreeg het terug moeilijk en moest weer een gaatje laten. Bij het opdraaien van de Hooiweg moest Staf geheel onverwachts meter voor meter lossen. Ronny die op het punt stond om te breken vatte terug moed en liep samen met Luc steeds verder weg van Staf. Ronny vroeg me wel enkele malen hoe ver Staf achter was wat liet vermoeden dat hij ook door zijn beste krachten zat. Luc spoorde Ronny nog wat aan om bij hem te blijven, maar in de laatste ronde op de Bevelsesteenweg moest Ronny hem laten gaan. Luc dreef zijn tempo nog wat op en hij schudde zelfs de laatste 100 meter nog een spurt uit de benen. Hij finishte in een tijd van 1:14’44”. Aan de aankomst zat Guy Verstrepen lustig commentaar te geven op de aankomsten van Ronny 1:16’17” en Staf 1:17’54”.  Staf gaf ridderlijk toe dat hij een slechte dag had en dit gecombineerd met de hitte hem de das had omgedaan. Ook Ronny had te veel last van de warmte om Luc enig weerwerk te geven. Wat mezelf betreft, ik vond het wel tof om de wedstrijd van zo dichtbij te kunnen volgen, hoewel ik liever zelf had meegelopen.

Vrijdag 15 mei ben ik naar Hallaar getrokken om deel te nemen aan de traditionele averegtenjogging. Hoewel ik zeer vroeg vetrokken was kwam ik aan de inschrijvingstafel al collega Luc Van Loock tegen die volop bezig was reclame te maken voor de jogging in Nijlen. Ik was ingeschreven voor de 10 km Luc voor de 15km. Het vertrek was voorzien om vijf voor acht maar omstreeks kwart na zeven begon het te regen en besloten Luc en ik de opwarming over te slagen en hebben we die vervangen door een tacktische bespreking in de wagen. Zowel Luc als ik gingen er een rustige trainingsloop van maken (Luc gaat er zondag in Herentals een stevige lap opgeven, de concurentie is hierbij gewaarschuwd) Drie minuten voor de start hebben we ons warm schuiloord verlaten en sloten we achteraan de groep aan. Ondanks het slechte weer waren er toch een 500 tal vertrekkers voor de 10 en 15km. De eerste km sloot ik aan bij een groepje joggers die aan een tempo van 6'30” de km liepen dit was voor mij iets te traag en daarom besloot ik om naar een volgende groep te lopen. De tweede km liep ik in 6min 13. Ik schoof stelsematig op tot ik in een groepje belandde dat aan 6'05” de km aan het lopen was. Bij deze groep ben ik bijgebleven tot aan het einde van de eerste ronde. Na de bevoorrading ben ik versneld en heb gedurende een viertal km aan 5'50” gelopen. Tussen km 8 en 9 voelde ik dat ik het moeilijk had om mijn tempo aan te houden. De laatste km kwam ik bij Godelieve Hermans die in de joggings in Lier ook telkens in mijn buurt ge-eindigd was en ik besloot om samen met haar de laatste km uit te lopen wat resulteerde in een eindtijd van ongeveer 1:02'. Hiermee was ik best tevreden het ging een stuk beter dan vorige week. Luc be-eindigde zijn wedstrijd al joggend in ongeveer 1:15'. Na de douche hebben we ons vochtverlies gecompenseerd en straffe plannen gesmeed voor de wedstrijd van 7 juni in Nijlen.

Gisteren vond op het Bloso domein in Herentals de derde editie van de B-meeting van AC Herentals plaats. Drie van onze atleten tekenden present. Maria Vranckx en Greet Buts, die zich beiden dit seizoen wat meer op het pistewerk gaan toeleggen, en Yves Vermeulen. Voor alle drie onze atleten stond een 800m op het programma. Maria en Greet zetten als nieuwkomers op het kortere werk aanvaardbare prestaties neer. Maria klokte af in 2'38"50 en Greet in 2'43"65. Voor Yves was het duidelijk dat de opgelopen trainingsachterstand hem nog parten speelt. Hij finishte in 2'11"92 een tijd waarmee hij dik boven zijn p.r. Bleef.

Tijdens de eerste dag van de Provinciale kampioenschappen in het Bloso sportcentrum in Herentals, kwamen twee van onze atletes aan de start. Greet Buts kwam als eerste aan de beurt in de 1500m, een afstand die zij voor de eerste keer in wedstrijd liep. Greet liep een knappe wedstrijd en zette een mooie eindtijd van 5'31”40 neer. Maria Vranckx sloot met de wedstrijd over 3000m de eerste dag van de Provinciale kampioenschappen af. Zoals we van Maria gewoon zijn ging zij er gans de koers voor, wat haar een derde plaats opleverde in 11'06”97.

Vrijdagavond trok Yves Vermeulen naar Tessenderlo voor één van de eerste wedstrijden van het nieuwe seizoen. Zonder nog echt specifieke training in de benen, en met geen al te hoge verwachtingen startte hij in de 200m. Yves wist echter iedereen te verbazen met een knappe seizoensopeningstijd van 25”37.

Op het einde van het veldloopseizoen, is de recreatieve Nijlense Paascross een verplicht nummer voor een aantal clubleden. Van onze loopgroep tekenden twee atleten present. Bij de dames masters liep Maria Vranckx van in het begin mee aan de leiding en schreef zonder veel problemen de overwinning op haar naam. Bij de heren masters was Luc Van Loock nog eens op het kortere werk te bewonderen. Luc legde beslag op de 25ste plaats.

Jos De Win, voor het ogenblik de meest actieve loper en verslaggever onder de Vo²Max Runners, ging tijdens het Paasweekend joggen langs ons kastelenpatrimonium. Zijn verslag vindt u hieronder:

Beter laat dan nooit, krijgt u een kort verslag van de kastelenloop in Zandhoven waaraan ik op zaterdag 11 april deelnam. Deze wedstrijd werd georganiseerd door de KAVVV. Bij deze bond had ik nog nooit gelopen en kwestie van eens andere dan KWB lucht op te snuiven, was ik naar Zandhoven getrokken. Hier zag ik toch weer een hele boel bekende gezichten. Ik had me ingeschreven voor de 9.5km en wou eens een test doen voor ik op verlof vertrok, om te zien hoe het met de conditie stond. We vetrokken in het centrum van Zandhoven richting Albertkanaal. Bij de start heb ik me rustig gehouden en niet zoals de collega loper die enkele rijen voor mij stond en tijdens de start tegen een lantaarn botste, waarna de onfortuinlijke loper werd afgevoerd naar het ziekenhuis. Ik zat onmiddellijk goed in mijn tempo, begon na 2 km op te schuiven in de groep en stak deelnemers voorbij die in vorige wedstrijden minuten voor mij eindigden. Op de kanaaldijk aangekomen waar de wind op kop stond zag ik dat ik naderde op een groepje deelnemers waarbij de rij gesloten werd door iemand die samenliep met zijn hond. Op ongeveer 3 km voor de aankomst vond ik aansluiting bij die groep. In mijn overmoed, nam ik onmiddellijk de leiding van de groep. De hond echter had dat zo niet begrepen (misschien had hij zijn middagmaal gemist en zag die in mij een sappige brok) en stak mij terug voorbij met een zwaar hijgende loper achter zich aan. Dat kon ik echt niet laten gebeuren. In de volgende bocht nam ik de binnenkant en versnelde lichtjes en tot mijn opluchting moest de hond (vermoedelijk de begeleider) passen. Terug op de baan van Zandhoven naar Massenhoven ging ik nog enkele deelnemers voorbij en zette een eindtijd neer van 51’ 51”, waarmee ik zeer tevreden mij was. Het was al een hele tijd geleden dat ik nog tegen 5’ 27”/km had gelopen.

Vrijdag 3 april heb ik voor de eerste maal de appelbloesemjogging gelopen in Gelrode. Er was keuze tussen 7 of 13km. Ik koos voor de 7km. De jogging vindt plaats rond de wieken van de Moedermeule in Gelrode. Na wat opgewarmd te hebben vertrokken we om 19:00 voor een toerke van 7km.

De start kan je vergelijken met de start van de abdij jogging, van alle kanten komen lopers op het smalle paadje gesprongen. De 1km ging het bergop dus kwestie van niet te snel van start te gaan want er zou nog wat pittigs volgen. Na 1km werden we van de asfaltweg rechts door de boomgaarden gestuurd (ik vermoed appel boomgaarden) helaas ontbrak de bloesem nog. Dan volgende een pittige afdaling door een holle weg hier goed oppassen dat men de voeten niet verkeerd zet. Na deze afdaling die leidde tot aan de steenweg Leuven-Aarschot werden we links het bos ingestuurd en stond er ons terug een stevige klim van ongeveer 1km te wachten. Hier heb ik veel mensen zien wandelen. Ik heb op mijn tanden gebeten en ben tot 150m van de top gelopen opdat moment sloot ik aan bij een grote groep en was er geen doorkomen meer aan. Ik heb dan ook de laatste 150m voor de top (waarop een mooi Mariabeeld stond) moeten stappen.

Dan volgde er een licht golvend parcours terug door de boomgaarden met op het einde een stuk vals plat van ongeveer 500m, hier werd de 7 en 13km gesplitst. Voor mij restte een afdaling van 1km op een asfaltweg terug naar de Moedermeule.

Mijn eindtijd bedroeg 43'40”. Gezien de omstandigheden was ik hier best mee tevreden. Iedereen kreeg bij de aankomst een plastiek zakje met: 500gr witlof, een potje Yogurt, een appel en een bon voor een boekweitkoek met koffie te gebruiken voor 20 september 2009 in de Moedermeule.

Besluit: zeer mooie(zware) jogging zonder uitslag. Echt een aanrader voor iedereen, hier kom ik volgend jaar zeker terug.

Verslaggever Jos De Win

Vorig weekend stonden er twee KWB joggings op mijn programma. Zaterdag Reet en zondag Olen. Zaterdag startte ik op de 6km. Onder een dreigende hemel gingen we om 14:30 van start voor twee ronden. We waren nog maar juist vertrokken of de hemelsluizen gingen open en we kregen een hevige plensbui te verwerken. Er stond ook nog een stevige bries op de open plekken in het parcours dus het was afzien. Ondanks alles ben ik toch de eerste ronde doorgekomen in 16’32”. Ik schrok zelf van mijn tijd, dat was wel heel snel onder zulke omstandigheden. Deze wetenschap gaf me vleugels en ik schakelde nog een versnelling hoger. Ondanks de wind, regen en koude kon ik mijn tempo aanhouden en eindigde ik in tijd van 32’39”, waarmee ik zeer tevreden was. Als beloning mocht ik na een warme douche een fles wijn gaan afhalen. Mijn vreugde was echter maar van korte duur want toen ik s'avonds naar de website surfte om mijn uitslag te bekijken bleek mijn eindtijd te kloppen, de afstand echter was maar 5km 580m ipv 6km. ik ben dan maar vlug terug neergedaald op aarde en heb de fles champagne maar in de kelder laten liggen.

Zondag dan ben ik gestart in de 8,5km van Olen. Het weer was al een stuk beter dan zaterdag er stond nog wel een stevige wind maar de regen zou volgens de voorspellingen achterwege blijven. Ik nam een rustige start achteraan de groep en kwam na 2km door in 11’35”. Op dat moment was ik verzeild in groepje van vijf atleten, waarvan ik als enige de 8.5km liep. Maar die mannen hadden geen medelijden ze bleven in mijn zog lopen op de plaatsen waar we wind op kop hadden. Ik lette goed op mijn ademhaling zodat ik zeker niet in het rood zou gaan. Op het einde van de eerste ronde kreeg ik gedurende één km het gezelschap van collega Luc die aan het opwarmen was voor de 21.1km. Hij spoorde mij aan om wat te versnellen en zei dat de mannen die voor mij liepen allemaal aan het sterven waren en dat ik er vast en zeker nog enkele zou van oprapen. Ik vatte wat moed en verdapperde. En ja hoor, hij had dat goed gezien de Luc. Ik ben nog een vijftal voorbijgelopen en eindigde in een tijd van 49’04”. Hiermee was ik best tevreden. Ik heb na deze twee wedstrijden het gevoel dat er toch iets beterschap op komst is en hoop de (lichtjes) stijgende vormlijn te kunnen voorzetten in mijn volgende wedstrijden, vrijdag in Gelrode en zaterdag in Niel. Daarna gaat de riem er voor een week af.