Een beetje vroeger dan normaal op een doordeweekse zondag (8u !!!) zijn we (Bart Van Cayezeele, Yves Vermeulen, Erik De Vries en Koen ledegen) paraat voor een trip richting hoofdstad. Op het programma: het Belgisch Kampioenschap Estafetten. Na een kleine plaatselijke ronde vinden we het Gaston Reiff stadion, genoemd naar de gouden medaillewinnaar van de 5000m in 1948, zo leren we bij de inschrijving.

De zon is wel van de partij, maar het is nog frisjes. Onze eerste wedstrijd, de 4x100m, is gepland omstreeks half elf, dus besluiten we om meteen de ochtendkou uit ons lichaam te verdrijven door enkele toertjes los te lopen. Een klein uurtje later zijn we er klaar voor en mogen we eindelijk de piste op. Tijd om onze stokwissel nog eens te "repeteren" is er - spijtig genoeg - niet meer. Omdat er van de 10 ingeschreven ploegen 2 hebben afgehaakt, zal de wedstrijd in één rechtstreekse finale gelopen worden. In baan 8 heb ik - als startloper - geen zicht op de rest van de deelnemers, dus zit er niets anders op dan "vollen bak" te starten en te hopen dat ik niet stilval. Dat valt redelijk goed mee; de sprinttrainingen van de laatste weken zijn toch nuttig geweest. Hoewel onze eerste stokwissel niet vlekkeloos verloopt, ben ik blij wanneer Erik netjes binnen de zone de stok overneemt. Ook de andere stokwissels verlopen geldig, maar zijn zeker niet optimaal. Als Bart overneemt van Yves voor de laatste 100m, ziet hij 4 lopers voor zich. De eerste heeft hij snel te pakken, maar de tegenstander van Lierse houdt stand, ook al nadert Bart tot op enkele meters. Zo strandden we op een ondankbare 4^de plaats. Als we onze tijd horen, vergeten we even onze ontgoocheling: met 47"84 verbeteren we het clubrecord met een volle seconde. Wetende dat de aflossingen nog een stuk(je) beter moeten kunnen, durven we hopen dat we dit record volgend jaar nog scherper kunnen stellen. Hopelijk is de tegenstand dan vergelijkbaar met dit jaar (want vorig jaar liepen ze écht een stuk sneller) en kunnen we dan een medaille meebrengen... Een leuk toemaatje was het Belgisch record dat in onze wedstrijd werd gelopen door de ploeg van CABW met o.a. Jonathan Nsenga.

De 4x200m is een ander verhaal. Omdat we zo ver moesten rijden voor onze wedstrijd, hadden we vooraf beslist om ook hiervoor in te schrijven. Aangezien er geen afzonderlijke masters titel was, moesten we het opnemen tegen de seniors. De volgorde bleef dezelfde (Koen, Erik, Yves, Bart) maar de aflossingen verliepen opnieuw verre van perfect. Bovendien is een 200m duidelijk verder dan een 100m (of wat dacht, ge) en we vielen allemaal - de ene al wat meer dan de andere - stil tegen het eind. Dit keer dus het omgekeerde scenario: bij zowat elk aflossingspunt werd 'how, how, how' geroepen, wat zoveel betekent als "niet te rap vertrekken, ik geraak er niet..." Onze tijd mocht er toch wezen: met 1'40"59 bleven we minder dan een seconde boven het clubrecord, gevestigd door enkele sterren van weleer (Walter Baumer, Fons Dillen, Herman Deckers en Joan Adriaenssen). Met wat meer training en een betere aflossing, is dat record ook binnen bereik.

Ook buiten het puur sportieve was er heel wat te beleven. We hebben bv. vastgesteld dat een (gepersonaliseerde) cluboutfit een zeer belangrijke, positieve uitstraling en aantrekkingskracht kan hebben. Bij het ontwerp van nieuwe clubtruitjes (of broekjes!) mag het bestuur zeker aankloppen voor advies. We hebben nog even gewacht op de 4x800m om onze club- en dorpsgenoten aan te moedigen alvorens opnieuw richting Herenthout te rijden. Tijdens de lange terugrit hebben we zowaar nog wat over de politiek en andere filosofische vraagstukken gezeverd. Samengevat: ik heb me goed geamuseerd. Bedankt mannen!!

Koen

Met drie, Ronny Delen, Luc Van Loock en Johnny De jaegher, stonden ze afgelopen vrijdag aan de start op de piste van het BLOSO- sportcentrum in Herentals. Op het programma de jaarlijkse herfstklassieker van AC Herentals “De uurloop”. Eén uur lang rondjes draaien op een 400m lange piste. Op zich niet zo’n aangenaam gegeven, maar wel de manier om uit te maken hoe hoog nu echt je snelheid in km/u is. Vrijdag werd dan ook overduidelijk dat Ronny zich dringend dient te herpakken (14,336km/u), tegenover Luc (14,322km/u) De cijfers liegen niet en Ronny voelt de hete adem van Luc al in zijn nek. Johnny bleef nipt (12,950km/u) onder de verhoopte 13,000km/u, maar was toch tevreden.

Gisteren werd op de Belgische kampioenschappen aflossingen in het Waals Brabantse Brain L’Alleud (Eigenbrakel) door een volledig Herenthoutse mastersploeg een stukje geschiedenis geschreven. De vier atleten: Koen Ledegen, Erik De Vries, Yves Vermeulen en Bart Van Caeyzeele waren ingeschreven op twee nummers, de 4x100m masters en de 4x200m alle categorieën. Op de 4x100m knalden zij het sinds 1997 bestaande clubrecord van de tabellen. Zij liepen met 47”84 bijna één seconde sneller dan het bestaande 48”87 en misten met 30 honderdsten verschil een bronzen plak. Op de 200m waren de seniorploegen duidelijk te sterk, maar zette ons viertal toch een knappe 1’40”59 neer. Hiermee bleven zij minder dan één seconde verwijderd van het bestaande masters clubrecord (1’39”82).

Dit weekend namen onze dames, Maria Vranckx en Greet Buts, deel aan de 4^de editie van de WIBO lady’s 5k een wedstrijd over  5km in Boom. Rudy vertelt hoe het hen verging:

Na een snelle start kwam Maria in een kopgroep van vijf terecht. Waaronder Helga Sibick, Rosemary Kitusi, Muriëlle De Winter en Miranda Bogaerts. Na 1,5km wedstrijd versnelden Sibick en Kitusi en trokken op avontuur. Toen op 2km van het einde Muriëlle De Winter demarreerde pikte Maria aan. Miranda Bogaerts moest meer en meer terrein prijsgeven. Aan de aankomst moest Maria met 2 seconden verschil nipt de duimen leggen voor de 3^de plaats tegen Muriëlle De Winter. Maria eindigde als 4^de in 17’38”.

Ook Greet liep een schitterende wedstrijd. Met een tijd van 18’51”  verbeterde  zij haar besttijd van vorig jaar - 20’02” – met  meer dan één minuut. Greet  werd knap 7^de achter Karen Peeters.

Met zulke knappe resultaten was het dan ook niet verwonderlijk dat onze dames dik tevreden waren.

 Rudy

Plaats	Naam	Cat	Jaar	Club	Woonplaats	Tijd
1	Sibick Helga	SEN	80	HAC	Gent	0:17:01
2	Kithusi Rosemary	SEN	83		Mechelen	0:17:31
3	De Winter Muriëlle	M35	72	HULS	Heist O/D Berg	0:17:33
4	Vranckx Maria	M40	64	ACHL	Herenthout	0:17:38
5	Bogaerts Miranda	M40	64	LYRA	Lier	0:17:47
6	Peeters Karen	M40	68	DEMA	Schriek	0:18:04
7	Buts Greta	M50	58	ACHL	Bouwel	0:18:51
8	Bosmans Kim	SCH	91	AVT	Heusden	0:19:13
9	Meylemans Shana	KAD	92	AC Du	Lint	0:19:59
10	Ielegems Ines	SEN	83	DUFF	Breendonk	0:20:08

Omdat vrijdagavond de dijkloop in Aarschot letterlijk en figuurlijk in het water viel, besloot ik maar om zaterdag in Edegem deel te nemen aan de 10km.

Ik ben na mijn werk onmiddellijk richting Edegem vertrokken waar ik nog juist een parkeerplaatsje vond aan de plaatselijke supermarkt, op wandelafstand van de start. Voor de start nog even onze vrouwelijke leden Maria en Greet veel succes toegewenst en dan helemaal achteraan de groep vertrokken. Ik had als doel vooropgesteld om onder het uur te finishen. Dus niet te snel vertrekken was de boodschap.

Over het parcours dat 3x moest afgelegd worden kan ik kort zijn. Een volledig vlak parcours door de straten en steegjes van Edegem waar het voortdurend opletten was voor overstekende voetgangers en fietsers. De eerste ronde kwam ik door in 19’52”. Ondertussen had ik de leiding genomen van een klein groepje, vooral vrouwelijke, deelnemers, die achter mijn brede rug beschutting zochten voor de wind.

Op het einde van de tweede ronde kwam Maria, die zou eindigen als 5^de  vrouw in 38’15”, mij voorbij gestoven. Ik hield mijn tempo aan en alleen op vijfhonderd meter voor de finish kreeg ik even een dipje. De lopers in mijn groepje, 2 vrouwen waren echter zo sportief om hun windvanger niet in de steek te laten en mij voor hen te laten finishen in een tijd van 58’11” waarmee ik best tevreden was. Greet eindigde als 11^de  vrouw in een tijd van 40’56”.

Volgende wedstrijd wordt zondag de bosloop in Herenthout.

Jos 

Sinds ik de persoonlijke biograaf ben van LvL, val ik van de ene verbazing in de andere. Niet alleen etaleert hij een wekelijks verbeterende vorm, hij wordt nu ook betaald om aan wedstrijden deel te nemen.

Plaats van gebeuren was de Pierenloop in Ravels. Dit loopfestijn slingert zich in de buurt van de Nederlandse grens doorheen de velden en een deel van de Ravelse Staatsbossen. Mooi parcours dus. De omstandigheden waren iets minder. De temperatuur was wel goed, maar er stond een stevige zuidwestenwind. En daartegen moesten we gedurende 10 mijl opboksen.

Wat doet een verstandig mens. Hij zoekt zichzelf een haas. Zo iemand is in het ideale geval niet te klein, nogal breed en best een iets betere loper dan jijzelf. En zo heb ik ongeveer twaalf kilometer geprofiteerd van een wildvreemde mens die zo goed was om vlak voor mijn voeten te komen lopen tegen een tempo van rond 4’30” per kilometer. De Luc had zich al na 25 meter genesteld in een grotere en snellere groep. Gevolg, na drie kilometer viel dat uit elkaar en mijnheer lag daar gedurende 13 kilometer alleen in de wind te roefelen. Resultaat 1:11’30”. Bij mijn haas was het vat na twaalf kilometer leeg en zo kon ik het overnemen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de brave mens aan de aankomst heb laten voorgaan, net twee minuten later dan Luc. Nog even vermelden dat wij de prijsuitreiking hebben bijgewoond in het pashokje van de plaatselijke damesploeg en dat wij eveneens de lokale architectuur bewonderd hebben.

Staf 

Zaterdag namiddag nam ik deel aan de jaarlijkse parochiejogging in O.l.v. Olen. Ik koos er voor de 6km360. Deze keer heb ik me niet laten beïnvloeden om te starten op een langere afstand.

Om drie uur gingen we onder een stralende zon van start. Ik voelde onmiddellijk dat het geen makkelijke opdracht ging worden, geen meter schaduw en een brandende zon zouden de tocht zwaar maken. Ik startte rustig en heb onderweg nog talrijke deelnemers, die te voortvarend van start gegaan waren opgeraapt. Mijn eindtijd bedroeg 37’21”.

Moe, maar tevreden ben ik onmiddellijk naar huis gereden. Om vijf uur werd ik op een tuinfeest bij vrienden verwacht, waar ik mijn vocht tekort kon aanvullen. Vanaf september kan ik ook mijn trainingen terug opvoeren, en ga ik terug in Herenthout komen trainen.

Jos 

In de schaduw van de Norbertijnen abdij van Tongerlo, vond gisteren een open meeting van AC Herentals plaats. Yves Vermeulen en Koen ledegen trokken er naar toe. Yves die vorige week in Edegem op zijn eentje al een knappe tijd had neergezet, was duidelijk gemotiveerd om een aanval te doen op die wenkende sub 55” tijd. Met een plaats in de snelste reeks namen zijn kansen toe en het resultaat mocht er zijn. Yves dook met een knappe 54”55 stevig onder de verhoopte tijd en zette een knap nieuw pr neer. Ook voor Koen kwamen er scherpe tijden uit de bus. Hij kwam zowel op de 100m als de 400m in actie. Op de kortste afstand liep hij 12”89. De 400m legde hij af in 57”70.

Nog in vakantiestemming en zonder enige voorbereiding trok Jos De Win eergisteren richting Morkhoven. Hoe alles verliep vertelt hij zelf.

Dinsdagavond na een maand zonder training of wedstrijd nam ik deel aan de kermis jogging in Morkhoven. Ik was van plan om te starten op 6km maar heb me ter plaatse laten ompraten om toch maar te starten op de 8.8km. Na een maand rust en enkele kilogram extra lichaamsgewicht, startte ik omstreeks kwart voor acht voor mijn (wedstrijd) trainingstocht. Mijn doel was uitlopen. De eerste twee ronden was ik nog in gezelschap van deelnemers aan de drie en de zes km, de laatste ronde kwam ik helemaal allen te zitten. Op een dertigtal meter voor mij liepen nog enkele deelnemers van de 8,8km, maar ik heb bewust niet versneld om me zeker niet te forceren. Ik ben aangekomen in een tijd van ongeveer +-52’ waar ik tevreden mee was. Nu de kop eraf is begin ik terug te trainen met als doel de cross der jongeren waar ik mezelf nog eens wil testen om te weten waar ik sta.

Jos    

Yves Vermeulen, Koen Ledegen en Greet Buts namen gisteren deel aan het provinciale kampioenschap aflossing in Duffel. Het werd een succesvolle zondagnamiddag voor onze atleten. Greet die deel uitmaakte van de 4x800m masters dames ploeg, liep samen met Gerd Van loon, Annemie Vissers en Jeannine Coenen naar een 2^de plaats in 11’53”68.

Onze beide heren traden samen met Erik De Vries en Bart Van Caeyzeele aan in de 4x400m masters heren. Het Herenthoutse kwartet pakte de provinciale titel in 3’47”61.

Nu de vakantie bijna ten einde is, hebben wij de poll waar gepeild werd naar uw favoriete vakantiebestemming afgesloten. De “Caraïben” kwam met 24% al eerste uit de bus, gevolgd door” thuis” met 14%. “Spanje” en “ergens anders” eindigen ex aequo als derde. In onze nieuwe poll peilen we naar je eetgewoonte als sporter.

Gisteren trok Yves Vermeulen richting Edegem naar de midgetpiste (350m) van Abes. Op het programma stond een 100m en een 300m. Voor Yves zou het een generale repetitie voor de provinciale kampioenschappen aflossing van zondag worden. We kunnen beide wedstrijden in het kort samenvatten. Opdracht geslaagd. Yves won zijn reeks zowel in de 100m(12”61) als in de 300m(40”01). Op de 100m verbeterde hij meteen zijn pr met 8 honderdsten.

Dit is de kroniek van een aangekondigde nederlaag. Tegen het geweld van LvL is op dit ogenblik niets te beginnen. Indien deze jongeman een dergelijke progressie blijft maken, wordt hij onze kandidaat voor Olympisch goud in 2012. Dat werd gisteren nogmaals bewezen.

We waren nog maar net vertrokken naar de Hollewegjogging in Lichtaart toen de zondvloed losbrak. Even vrezend dat het een Vollebeekjogging ging worden, overwogen we nog om terug te draaien. Maar een beetje loper heeft geen schrik voor een plasje meer of minder. En het viel mee. In Lichtaart had het niet zo erg geregend. Het parcours was behoorlijk beloopbaar, de temperatuur was ideaal. We hadden gekozen voor de 10 kilometer en daarbij kregen we het gezelschap van Nick De Win.

Ik koos voor een snelle start en op die manier kon ik zowat 1 kilometer in de buurt van Luc blijven. Maar in het zand moest ik hem laten gaan. Ik concentreerde me op de puttekes en de uitstekende wortels, kwestie van niet omver te vallen. Voor de rest ging het lopen reuzeleuk. De conditie betert elke week een beetje en ik kan elke keer wat dieper gaan. De eindtijd van Luc was +- 42minuten, die van mij ongeveer 43minuten 30seconden en die van Nick 48minuten.

Nog een beetje opbeurend nieuws: de Vijand, aka a horse with no name, heeft aangekondigd dat hij de comeback van de eeuw gaat maken. In bepaalde bronnen werd een tijd vermeld van 40minuten en 44seconden op een tien kilometer. Natuurlijk dat wij dit met argusogen zullen volgen.

 Staf

Met enige vertraging geven wij u een ooggetuigenverslag, door Rudy Bierinckx, van de Flanderscup wedstrijd die Maria Vranckx afgelopen zaterdag aan de kust liep.

We waren vanaf zaterdag met de familie voor een weekendje naar de zee getrokken, waar Maria in Middelkerke op zondag deelnam aan een 10mijl wedstrijd van het Flanders wegcircuit. Geen stress en verkeersproblemen op zondag dus, zodat onze atlete in optimale omstandigheden aan de start kwam.

Vlak voor de start kregen de atleten nog een fikse bui te verwerken, en om 13:15 werd het startschot gegeven. Het parcours was eerder saai.  Het liep over de zeedijk, van aan het casino, richting Westende en terug. Een afstand die drie keer moest afgelegd worden.

Van bij de start nam Anja Smolders de leiding bij de vrouwen, gevolgd door Ria Thienpondt en Maria. Na ongeveer 5km had Maria niet zo'n goed gevoel, maar ze nestelde zich toch in het spoor van Ria. Deze situatie bleef gans de koers onveranderd, tot op één kilometer van het einde toen Ria Thienpondt  een versnelling plaatste en 40m nam op Maria. De race werd gewonnen door Anja Smolders in 1:00’17”, Ria eindigde 2^de  in 1:02’29”  en Maria werd 3^de  in 1:02’36”.

Ondanks het luttele verschil was Maria zeker niet teleurgesteld. Ze heeft bijna een ganse wedstrijd kunnen volgen in het spoor van Thienpondt, een loopster die haar tot nu toe steeds is voor geweest.

Er waren ook nog enkele clubgenoten aan de kust. Andy Goossens werd 2^de op de 5km in 17'21”, en ook vader Remi was van de partij.  Hij was blij met een 161^ste  plaats in 27'53”.

Rudy

Gisteren trok Yves Vermeulen naar onze oosterburen. In het Limburgse Alken vond er namelijk een mastersmeeting, met op het programma een 1000m, plaats. Yves was naar ginder getrokken met een sub 2’50” tijd in zijn achterhoofd.

Over het verloop van de wedstrijd was Yves vrij kort: “Ik was goed vertrokken en kwam in een kopgroep van vijf terecht. Hoewel constant aan de rekker kon ik vrij goed mee tot op 600m, toen moest ik lossen en de laatste 400m kwam ik helemaal alleen te zitten. De overwinnaar klokte af in 2’47”, als ik had kunnen blijven meegaan was een sub 2’50”  zeker mogelijk geweest, maar helaas zat er dat zaterdag blijkbaar niet in. Ik finishte als 5^de in 2’54”. Volgende keer beter”.

Op deze 15 augustus, de dag van Maria-Tenhemelopneming, trokken twee van onze atleten naar de jaarlijkse natuurjogging van de KWB van Duffel. Staf Witvrouwen bezorgde ons een wedstrijdverslag en meteen ook een stukje Duffelse geschiedenis.

Duffel is een stadje onder de rook van Lier en Mechelen. Het kende zijn grootste bloei in de vijftiende en zestiende eeuw. De bekendste inwoner was toen Cornelis Kiliaan, de maker van het eerste Nederlandstalige verklarende woordenboek. Er waren in die tijd verschillende kastelen, ‘heerlijkheden’, waar bijvoorbeeld Keizer Karel tijdens zijn jeugd graag te gast was. In 1566 vond een belangrijke vergadering plaats te Duffel waarbij geprobeerd werd een naderende godsdienstoorlog te voorkomen. Eén van de aanwezigen was mijn goede vriend Willem van Oranje. In die tijd leefden ongeveer 10.000 inwoners in het stadje. De belangrijkste nijverheid was het weven van wol tot het zeer stevige ‘duffelse laken”. Dit werd uitgevoerd naar de rest van de wereld. Het woord "induffelen" betekent niets anders dan zich kleden in de warme stoffen van Duffel. Ook de duffelcoat is een wereldwijd begrip, hoewel hij in Engeland ontstond.

Wat heeft dit nu met lopen te maken, zult u zeggen. Wel, alles. Duffel lag namelijk aan een belangrijke verkeersader, de Nete. En het is op de dijken van deze rivier dat op 15 augustus jaarlijks de Natuurloop georganiseerd wordt. Daarbij was vooral dit jaar de 5 km zeer druk bezet.

De 10 en 15 km vertrokken samen. Hierbij heel wat deelnemers voor de 10 km en slechts een 80-tal voor de 15 km. Onder dezen slechts twee clubleden, namelijk Luc van Loock en ikzelf.

Er moesten drie ronden worden afgelegd, waarvan de helft op gemalen baksteen en de rest op het asfalt van de Netedijk. Hoewel het parcours vlak was, waren de omstandigheden toch niet optimaal. Het gravel lag er nogal los bij en op de terugweg op de dijk stond een behoorlijke wind. Daar ondervond Luc helemaal geen last van, want hij ging er gezwind vandoor. Ik was blij dat ik hem gedurende vijf km heb kunnen volgen. Tijdens de tweede ronde maakte hij het verschil. Ik zag hem langzaam aan de horizon verdwijnen. Toch kan ik niet zeggen dat ik stilgevallen ben. Ik denk dat ik mijn beste wedstrijd van dit jaar gelopen heb, maar Luc wordt elke week een stukje sterker.

Ik haalde de eindmeet in 1:08’37”, en Luc zat daar met 1:06'31" ongeveer twee minuten onder.

Maar opgeven doen we niet. Misschien verkoop ik hem de volgende keer een dik pak op de “duffelse” broek. En à propos waar zit Guy Verstrepen???

Staf

Zondag stond ik paraat voor de hoeks triatlon van Lommel. Het programma daar kende een omgekeerde volgorde. Eerst de kwarttriatlon, daarna pas de promo. Bij de kwart werd dan ook onmiddellijk het goede voorbeeld gegeven. Gerrit Schellens won overtuigend bij de mannen en Sofie Goos bij de vrouwen, alle twee behorend tot de Belgische top.

Om 17:00 was het dan onze beurt voor 500 meter zwemmen, 21 km fietsen en 5,8 km lopen. Aan de start trof ik één bekende dame, Sandra Coopmans, voor de rest was het nog een beetje afwachten welke concurrenten er nog meer waren.

Het zwemwater was 21,2°C dus ik besloot om zonder wetsuit te zwemmen. Aan de start begon ik te twijfelen over deze beslissing, aangezien de meeste anderen wél een pak aanhadden. Maar aangezien het 15 minuten duurt vooraleer ik dat pak aanheb, was het te laat om te twijfelen.

Met ongeveer 130 atleten stonden we aan de zwemstart en met zo een groot deelnemersveld is het de eerste 100m altijd trekken en duwen geblazen. Ik vond al vrij vlug het goede ritme, en klauterde in een goede tijd uit het kanaal. Dan ging het snel de fiets op, en geloof het of niet maar bij het fietsen fietste ik de snelste tijd van de vrouwen, zodat ik oprukte naar de tweede plaats. Met ongeveer 15 seconden achterstand op de leidster kon ik beginnen aan het lopen. De laatste weken heb ik niet veel meer gelopen, omwille van een liesblessure, en dat was dan ook te voelen. Stilaan zag ik de eerste dame van me weglopen, ik moest dus enkel nog mijn tweede plaats zien te behouden. De laatste kilometer was nog serieus puffen, maar mijn voorsprong was gelukkig groot genoeg. Met een goed gevoel liep ik als tweede over de eindstreep in een totaaltijd van 1:17’37”. Sandra eindigde op de 15^de plaats in een tijd van 1:32’56”.

Elke

Ronny Delen nam afgelopen vrijdag deel aan de Bornemse dodentocht. Zijn kleurrijk relaas vindt u hieronder:

Opnieuw ben ik naar de dodentocht getrokken zonder er bij stil te staan hoe ver honderd kilometer wel kan zijn. Trek een lijn op de landkaart en je komt dus al een heel eind. Vrijdag was dat echter een kromme rond het Bornemse. Niet ver dus...of juist wel?

Mijn schoonpatje voerde mij, voor de 2^de keer al, richting Bornem. Daar aangekomen speelde ik met de gedachte om dat spelleke zo snel mogelijk af te biljarten. Maar algauw wist ik opnieuw waar ik aan begonnen was. Mijn les van de suikerwet in gedachten, deed ik regelmatig een streepje van het witte spul binnen, wel niet het product op Tommekesniveau, maar toch. Ik hield een regelmaat aan in het binnendoen van suiker, en dat maakte mij sterk en gaf mij vertrouwen in mezelf.

Om 21:00 werd de start gegeven. Ik wandelde pas na 15 minuten over de startlijn ( officieel vertrek dus 21:15). Zonder kleerscheuren de dodentocht uitlopen, zat er ook nu niet in. Op km 40 had ik al een zere linker teen, en daar zou het niet bij blijven.

Om 4:50 Na de passage van de Duvelbrouwerij...( Duvel...wa is da?) kwam ik door op het 50km punt. Mijn gemiddelde lag toen boven de 6 km per uur. Ondertussen had ik al enkele malen geprobeerd om te lopen (telkens ongeveer 1km) maar ik voelde aan mijn wandelschoentjes dat dit nadelige gevolgen zou kunnen hebben...dus enkel wandelen was de boodschap.

De plaats waar ik vorige maal zwaar in strijd geweest ben met mezelf ( Buggenhout sporthal, op km 66.2), heb ik nu snel achter mij gelaten...je weet maar nooit. Op km 80 kwam ik toch opnieuw even in een dipje, waarbij je jezelf afvraagt waarom, lompe kl...., waarom. Maar na me een suikerboost in de vorm van klontjes te hebben toegediend, kwam de snelheid er terug in.

Om 11:30 verergerde de pijn in de tenen en de bovenste konthammetjes voelden eveneens pijnlijk aan. Maar, aangezien opgeven niet in mijn woordenboek staat vroeg ik telefonisch aan het vrouwtje om me tegen 13:30 op te wachten aan de eindstreep.

De laatste 10 km vloeide er pure adrenaline door mijn aders. Echt vliegen, anderen inhalen en zelf niemand laten passeren...een hele beleving...toch zeker als ge nog goed zit, en dat was het geval.

200m voor de streep stond ons Karinneke met haar fototoestel om een fotoke te trekken, was er achter mij toch nog nen dulle die wou lopen zeker...moest ik voor de laatste 200 meter nog een spurtje zetten ook. Ik heb het gehaald met 150 m voorsprong...straf he'. Uiteindelijk ben ik aangekomen om 13:42.

Na 16:27 labeurwerk en 119.485 stappen te hebben gezet...was ik er. Een ananas en nen Bornemse trappist...wauw...daar moest ik even van gaan liggen. Op mijn rug op de kasseien even een dutje gedaan en daarna fris als een kippetje naar De Kluis ene gaan drinken.

Einde dodentocht, nu meen ik het, dit was echt de laatste keer. Zoveel afzien om de prestatie af te maken is niets meer voor mij. Mijn tijd zal ik nooit meer kunnen evenaren, want ik heb constant gevlogen. Mijn gemiddelde snelheid bedroeg 6.1km/u stops en scanning inbegrepen. Als ge dan de oudere mensen bezig ziet, zo gedreven en vol overgave moet ik als jongeling denken...kan ik dat binnen 25 jaar ook nog?

Vanmiddag ben ik al opnieuw naar Mol getrokken en heb er 13km afgehaspeld. En het ging nog goed ook.

Groeten

Ronny

Drie van onze atleten, Maria Vranckx, Luc Van Loock en Greet Buts, stonden gisteren aan de start van de 10 mijl van Booischot(Station) Begeleider op de fiets was Rudy Bierinckx. De wedstrijd liep over één kleine en vijf grote ronden.

Bij de dames was Maria de sterkste, zij won in 1:03’49” voor Karen Peeters. Hoewel Maria niet de frisse benen van  Lokeren had plaatste ze Karen in de derde ronde op 25meter. De laatste 200m zette Karen het nog op een spurten en naderde tot op 6”, maar Maria hield stand.

Greet had het lastig en liep vaak alleen in de wind, ze werd nog mooi 5^de  in een tijd van 1:09’28”.

Ook Luc Van Loock zette zijn beste beentje voor hij werd 80^ste in 1:12’47”, en liep samen met Geert Caers 82^ste in 1:12’51” een mooie wedstrijd.

Rudy