het weer in CQ is al een tijdje onstabiel; een paar dagen is het zonnig met
blauwe lucht (!), maar na twee - drie dagen is dat gedaan en dan begint het
opnieuw te regenen voor dagen. Gisterenavond waren we aan het filmen op
Adelya's appartement voor Agus' nieuwe film toen het ineens serieus begon the
gieten. Geen klein beetje, maar echt met bakken viel het water uit de hemel. De
wielen van de auto's die we 26 verdiepingen lager zagen rijden verdwenen
helemaal onder water. Op de koop toe begon het dan ook nog eens te donderen en
bliksemen. Een echt tropisch onweer. Dasha en ik bereidden ons voor op een
bepaalde scene in de slaapkamer. Ik stond buiten te wachten om de deur te
openen toen Dasha plots mijn naam riep om te horen waar ik bleef: Ruben! en
BOEM! Alle elektriciteit viel uit. Aangezien ook de liften niet meer werkten,
moesten Daniel en Philippe de 26 verdiepingen met de trap doen. Een uur lang
hebben we bij kaarslicht een gezelschapsspel gespeeld alvorens we opnieuw
konden beginnen.
Intussen heb ik ook al werk gevonden voor deze zomer. In juli zal ik samen met
Masha, Max, Daniel, Carlos en Adelya Engelse les geven op een zomerkamp ergens
op 2 uur van Chongqing (normaal 2x 10 dagen, maar de tweede periode is nog niet
zeker), een welgekomen afwisseling en het betaalt niet slecht. Men schat dat er
zo'n 200 kinderen zullen zijn per kamp. Behalve ons zijn er ook nog Chinese
leraars dus we zullen die bende wel onder controle krijgen.
Dat was het voor vandaag, terug in de boeken nu. De paper is afgewerkt, maar er
zijn nog een aantal examens binnenkort.
Tot de volgende,
19.45u nu en net een schitterende dag gehad. De zon is net onder.
De temperaturen klimmen tot rond de 25-30 graden en zelfs de lucht is blauw!! Chongqing ziet er dan altijd een stuk beter uit.
Een tweetal weken geleden kregen we bezoek van Philippe en Been die op rondreis waren
in Zuidoost-Azië. Leuk om hen opnieuw te zien (het was alweer sinds Japan
geleden). Met hen zongen we karaoke, aten we hotpot,...
We
wachtten speciaal op hen voor een dessertfeest dat plaatsvond in mijn kamer.
Dasha en ik bakten een hele dag taarten en koeken en iedereen bracht vanalles
mee. Spijs en drank genoeg!
Daniel
en ik stelden ook ons tweede filmpje voor dat we de week voordien hadden opgenomen.
Iedereen was enthousiast en het feestje was geslaagd. Vergeet vooral ons resultaat niet te
bekijken op youtube. Tik goldsmithproductions, on the run (1e
project) of goldsmithproductions, quicktime (2e project) in en
jullie kunnen altijd een reactie achterlaten;-)
Been
vertrok een week geleden terug naar huis, Philippe besloot nog enkele weken te blijven alvorens
naar Zuid-Korea te vertrekken waar hij een jaar zal studeren. Afgelopen maandag
kregen we bezoek van twee Zweden die Daniel in Laos heeft leren kennen net voor
we elkaar ontmoetten. Hij heeft hen kunnen overhalen Chongqing te kiezen in
plaats van Shanghai (een prestatie!) en dus gidsten Daniel, Philippe en ik hen de afgelopen
dagen in de mooiste (lees interessantste) plekken van Chongqing. Opnieuw hotpot, karaoke, Duits restaurant, Big Pizza place, enkele clubs en de meer traditionele/Chinese plaatsen van Chongqing.
Nu ga ik nog wat verder vertalen, want ik heb nog enkele papers te schrijven.
Na
al dat reizen voelde het toch wat vreemd om terug te zijn in het grijze CQ.
De
temperaturen beginnen echter al te stijgen en de vochtige hitte was
reeds enkele keren van de partij. Dat belooft voor deze zomer.
Om
dat grijs wat te verdoezelen is ook mijn kamer intussen wat kleuren rijker.
Enkele prentjes verzamelen op internet, in potlood op de muur en wat verf erop.
Het blijft nog steeds een aangename ontspanning.
Omdat
Daniel en ik beiden van films houden dachten we er zelf eens eentje te maken.
We namen een lied uit een soundtrack en maakten een verhaal voor erbij. Ons
geheim project waarbij slechts 4 mensen betrokken waren (en deze keer bewust
niet Masha, Dasha of Agus) beëindigden wein een week. Er volgde een mini-première en ons filmpje werd bijzonder
goed onthaald wat ons al aan het denken heeft gezet voor verdere projecten.
Indien het lukt, zet ik het binnenkort op Facebook en Youtube!!
En
dan nog een noot over het serieuzere werk of men zou denken dat ik hier niets
uitsteek;-)
De
lessen MBA gaan nog steeds door tijdens de weekends. Zo stilaan begint de
voorbereiding voor de examens en we proberen onze proffen nog te overhalen om
ons Engelse papers te laten schrijven in plaats van ons te laten deelnemen aan
de Chinese examens wat onbegonnen werk is. Bij eentje is dit al gelukt, nog 3
te gaan!
Daniel
en ik hebben ook beslist om het private teaching iets serieuzer aan te
pakken. We hebben naamkaartjes en flyers (in het Engels en Chinees) laten maken
en zullen die volgende week uitdelen in de hoop dat Chinese geïnteresseerden
zich bij ons aanmelden voor Engelse lessen. Afwachten wat dat wordt.
Voyage voyage, part VI, de legendarische Mekongâ¦
Laos,
het begon als een idee in Zuid-Korea net voor Daniel richting zuidoost Azië
vertrok.
Daniel
zou na 4-5 maanden vanuit Thailand naar Laos gaan en ik zou vanuit Chongqing
zuidwaarts gaan om hem daar te ontmoeten.
Groot
was de verrassing toen hij 3 weken geleden al in Bangkok was. Na wat mails werd
beslist om elkaar in Luang Prabang te ontmoeten, een stad in het noorden van
Laos.
Met
de nachttrein vertrok ik zondagavond twee weken geleden naar Kunming (een rit
van maar liefst 26 uur!). Nadien volgden nog enkele busritten tot aan de grens.
Woensdagochtend vroeg kwam ik aan in Luang Prabang, een stad aan de
legendarische Mekong. Daniel kwam s avonds aan. Palmen, een zacht briesje,
verse vruchtensappen, bloedrode zonsondergangen, vriendelijke mensen, In de
buurt van LP bezochten we een waterval. Het is moeilijk om iets dergelijks te
beschrijven. Helder water, urenlang zwemmen en van de waterval springen, de zon
op het water,
Na
Luang Prabang gingen we noordwaarts riching Luang Namtha, dichtbij de Chinese
grens. We reden er met een scooter door het Lao landschap (jaja, ook ik! Daniel
heeft eens snel uitgelegd hoe ik zon machine moet besturen). Kleine dorpjes
met bamboehuizen op palen, Indiana Jones-bruggen, vlinders, en vuur! Een groot
deel van Laos stond in brand, gecontroleerd weliswaar, want op die manier maakt
men het land opnieuw vruchtbaar.
Maleisië
is niet langer mijn favoriete Aziatische land.
Voyage voyage, part V, volg de gids (en Lonely Planet!)
Op
23 februari landden moeke en Dirk in Beijing. Wie had dat gedacht? Amper een
jaar na de eerste keer zijn we opnieuw samen in Beijing. Vanuit Beijing vlogen
we naar Chongqing om vervolgens naar het zuidwesten van China verder te reizen.
Trein, bus, bootje, fiets, te voet, kabellift, we hebben het allemaal gehad.
Enkele
fragmenten uit het reisdagboek:
Beijing,
de wandeling over de muur was schitterend.
We wandelden van Jinshanling naar Simatai, een tocht van zon 10 kilometer.
Enkele stukken waren hersteld, andere stukken waren meer ruïnes. Geen mens
hebben we gezien, zelfs geen kat! Mijn beste muurervaring tot nog toe (toch al
mijn derde!).Rond 18u komen we eindelijk aan de andere kant aan. Eindelijk
inderdaad, want op het einde was het nog een stuk langer dan verwacht. Onze
chauffeur staat ons al op te wachten. We moeten nog een uurtje rijden naar de
plaats waar we dan een bus nemen terug naar Beijing. Ik ben heel ontspannen en
val bijna in slaap na de lange wandeling als onze chauffeur ons plots weet te
zeggen dat de laatste bus waarschijnlijk al zal vertrokken zijn! Kon hij dat
deze middag niet vertellen? Dan hadden we wat sneller kunnen doorstappen!
De
laatste bus was inderdaad vertrokken, maar de chauffeur kon hem gelukkig nog
onderscheppen zodat we toch nog naar Beijing konden terug keren.
Shangri-La,
23u Moeke had wat last van hoogteziekte
(we zitten op 3300m), maar het bezoek aan het klooster was absoluut de moeite
waard! Tibetaans sfeertje, blauwe lucht, monniken in rode gewaden, kraaien rond
de torens van de tempel, Ik hoorde net iets in mijn kamer. Misschien is het de
kamer hiernaast. 2u Ik hoor opnieuw een geluid! Ik schakel het licht aan en
zie een rat op mijn bed zitten! Ik spring onmiddellijk uit bed, pak al mijn
gerief in en ga buiten met mijn zaklamp op zoek naar iemand van het hostel die
me aan een andere kamer kan helpen. Niemand natuurlijk Ik keer terug, wacht
met het licht aan en zie opnieuw een rat onder de deur naar binnen komen. Ik
jaag ze buiten en prop enkele slippers in de kier onder de deur. Morgen vraag
ik mijn geld terug!!
Er
volgde s ochtends nog een hele discussie in het Chinees omdat de uitbaters
eerst akkoord gingen om me het geld terug te geven en dan later veranderden ze
van gedacht. Op het einde werd ik echt kwaad en dan heb ik mijn geld toch
gekregen.
Tiger
Leaping Gorge, Niet veel last in de
benen na de wandeling van gisteren hoewel we toch een aantal lastige stukken
zijn tegengekomen. Het landschap was werkelijk adembenemend! Het pad liep langs
de kloof van de Springende Tijger en in de diepte konden we een rivier zien
stromen. Af en toe passeerden we een klein bergdorpje met houten huisjes. Hier
in het zuidwesten wonen vooral Chinese minderheden elk met hun eigen cultuur,
eigen taal, eigen klederdracht, Aan het laatste guesthouse op het einde van de
kloof namen we met enkele anderen 2 minibusjes die ons moesten terug brengen
naar het begin van de kloof vanwaar we dan terug zouden keren naar Lijiang. De
busjes stopten halverwege De weg was geblokkeerd door een hoop stenen. De
chauffeurs hadden dit blijkbaar niet verwacht! Ze gingen wat dichter kijken en
ineens begonnen er stenen te rollen, een steenlawine! Iedereen ging meteen een
paar passen achteruit. Een aantal minuten bleven we kijken naar wat zich
afspeelde. Plots geen stenen meer en na het optrekken van het stof, lieten we
de busjes achter en renden we zo snel we konden naar de overkant.
Nadien
wandelden we een heel stuk te voet tot we opnieuw bij een geblokkeerde weg
kwamen, deze keer omdat arbeiders een deel van de berg hadden opgeblazen. Nadat
we over de rotsblokken waren geklauterd, konden we eindelijk verder richting
Qiaotou en Lijiang.
Dit
zijn slechts enkele zaken die we beleefden op onze trip door zuidwest China. Interessante
ervaringen; herinneringen die op het moment zelf gepaard gaan met stress, avontuur,
paniek, gevaar, maar dit maakt het de moeite waard om erover te vertellen. Eind
goed, al goed!
One
World, One Dream, dit was de slogan van de Olympische Spelen in 2008.
Qingdao
was 1 van de Chinese steden waar een deel van de Spelen plaatsvond. Met de
ferry uit Zuid-Korea kwam ik er aan op 10 februari. Overnachten deed ik bij een
Chinees meisje dat ik leerde kennen via couchsurfing. Haar familie verwende me
goed (ontbijt en avondeten op zn Chinees). Qingdao zelf was best aangenaam om
in te wandelen, vele huizen zijn in een Europese stijl opgetrokken, restanten
uit een koloniaal verleden (de stad behoorde toe aan Duitsland). Bovendien had
ik de eer de stad te zien onder een laag sneeuw, jawel! De Olympische regio is
nog steeds bijzonder populair onder wandelaars. In Qingdao vierde ik ook het
Chinese Nieuwjaar, het jaar van de tijger, mijn Chinese horoscoop. Dat China
het land is waar buskruit zijn oorsprong vond, zullen we geweten hebben. Nog
nooit heb ik zoveel vuurwerk gezien. Vanaf zonsondergang tot een stuk na
middernacht onophoudelijk knallen, kleuren en autoalarmen door de trillingen!
Tianjin
dan Jah, heel veel valt daar niet over te vertellen. Allerminst Chinees,
vooral de stationsomgeving was supermodern met wolkenkrabbers, een heel complex
in Italiaanse stijl en de hoogste toren van Tianjin in aanbouw(ergens in de 300
m). De rivier die er liep was volledig bevroren, heel speciaal. Mensen liepen,
schaatsten, basketballden erop. De Olympische regio hier (voetbal en atletiek)
ademde een sfeer uit van vergane glorie. Geen kat te zien en alle winkels in de
buurt stonden leeg. Triestig zicht. Ook hier sliep ik bij een couchsurfer, een
Fransman die er werkt voor een Europees bedrijf, een aangename ervaring!
Beijing
hoef ik niet meer voor te stellen natuurlijk. Iedereen heeft het vogelnest en
de watercube intussen wel gezien. Omdat we er vorig jaar redelijk vlug waren
door gewandeld, kwam ik terug. Nog steeds massas volk, nog steeds veel sfeer,
vooral s avonds wanneer beide gebouwen verlicht zijn. Op de achtergrond
weerklinken de Olympische liederen.
In
Beijing wachtte ik op de komst van moeke en Dirk.
Voyage voyage, part III, ârelax, take it easyâ
Samen met
een deel van de Chongqingbende neem ik op 25 januari de boot van Osaka naar
Busan, Zuid-Korea. De eerste dagen blijven we logeren bij Been, daarna trekken
we naar Roses appartement in Gimhae, een stad op een kleine twee uur van
Busan.
We maken
kennis met de vloerverwarming die overal aanwezig is. Resultaat: vele Koreanen
slapen gewoon op de grond. Ook ik slaap goed op die manier.
De Koreaanse
keuken is eerder aan de spicy kant en wat je ook kiest, geen maaltijd zonder
kimchi, een soort gepekelde kool die bijzonder gezonde eigenschappen schijnt te
hebben. Ook Koreaanse barbecue met grote stukken gebraden vlees is niet te
versmaden.
Een paar
maal trekken we met de groep naar een onsen, een soort spacomplex. Daar
genoten we van bubbelbaden, saunas, zoutkamer, wave room, ice room en een
heleboel andere rooms voor amper 4 euro. Yep, Korea is opnieuw een stuk
goedkoper!
De Koreanen
zijn heel behulpzaam, maar lijken allemaal een soort waardigheid te hebben. Hoe
je mensen aanspreekt is in deze cultuur enorm belangrijk!
Verder zijn
ze allemaal bijzonder actief. In de weekends gaan ze massaal naar de nationale
parken om uitgedost in felle sportkledij en met wandelstokken te gaan trekken.
De uitspraak
van het Koreaans is vaak nauw verwant aan het Chinees, maar het schrift is voor
mij Chinees. Engels spreken ze ook hier niet dus voelde ik me vaak Lost in
Translation.
Één voor één
verlaten de CQ-vrienden de groep en uiteindelijk blijven slechts Daniela en ik
nog over. Samen trekken we naar Seoul, de hoofdstad van Zuid-Korea. Daar slapen
we opnieuw bij couchsurfers. Een schitterende ervaring deze keer. We worden
hartelijk ontvangen. Wij koken eens voor onze gastvrouw (ratatouille met aardappelpuree)
en zij kookt eens voor ons (vegetarische pasta met pindakaas).
Op 9
februari scheidden onze wegen. Daniela keert naar huis terug via Japan, ik neem
de ferry terug naar China, Qingdao!
Na
twee dagen ferry kwamen Daniel en ik aan in Osaka waar Ken ons opwachtte
(gelukkig, want bij de douane konden we geen verblijfsadres opgeven dus moesten
die mannen Ken gaan zoeken om dit te vragen). We maken al meteen kennis met
Haruka, Kens verloofde, een sympathieke en spontane meid.
In
de dagen na onze aankomst kwamen 1 voor 1 de andere Chongqingkameraden toe. 11
mensen uit 11 verschillende landen. We brachten met de groep een bezoek aan
enkele van Japans culturele steden: Kyoto en Nara. Samen met de andere jongens
deelde ik een appartement in het centrum van Osaka: eigen keuken, badkamer,
slaapkamer met enkele bedden en tatamikamer (kamer met rieten matten op de
grond waar ook op wordt geslapen). De meisjes hadden hun eigen appartement enkele
verdiepingen lager. Restaurantjes, karaoke, Kens vrijgezellenfeest en
natuurlijk het huwelijk zelf waren onvergetelijke momenten!
Hoe
is Japan me bevallen? Heel goed! Alles is bijzonder proper, de mensen heel
beleefd, maar vrij individualistisch (op de metro is het bijzonder stil in
vergelijking met China). Japanners rijden links en fietsen op de stoep. Met
Engels kom je hier niet ver (had ik niet verwacht, maar gelukkig kon ik toch
min of meer mijn plan trekken omdat de Japanners nog klassiek Chinese karakters
gebruiken) en het vrouwenvolk mag er best wel wezen! Is Japan duur? Transport
wel ja, maar qua eten zijn de prijzen vergelijkbaar met die van bij ons.
na een maand nog eens een korte update tussen het reizen door.
Op 7 januari vertrokken Daniel en ik naar Shanghai, nog steeds mijn favoriete Chinese stad (waarschijnlijk omdat dit mijn allereerste ervaring met China was). Het was behoorlijk koud en we hebben zelfs wat sneeuw gehad in Nanjing Lu (de winkelstraat van Shanghai). We vulden onze dagen met een bezoek aan Pudong area, het moderne district met China's hoogste torens (Jinmao en de 'kurkentrekker') Vanuit deze gebouwen heb je bij goed weer zowel overdag als 's nachts een prachtig zicht over Shanghai. Een uitzicht als dit, vooral 's nachts is onbeschrijflijk. Daar ga je voor op reis! De Bund, de laan met koloniale gebouwen, konden we helaas niet op. Er wordt op dit moment nog druk gewerkt om alles in orde te krijgen voor de wereldtentoonstelling die in april van start gaat.
Voor de eerste maal een slaapplaats gevonden via www.couchsurfing.com Dit is een wereldwijd project waarbij jongeren en ook ouderen een extra bed of zetel (couch) ter beschikking stellen voor reizigers. Het systeem werkt met referenties en je kan zelf je profielen kiezen dus er is wel degelijk controle. De Chinees bij wie we bleven slapen, gaf ons onmiddellijk een extra sleutel van zijn appartement zodat Daniel en ik vrij binnen en buiten konden. Schitterend en goedkoop natuurlijk! De 12de vertrok onder een stralende blauwe hemel en met schitterend zicht op de Pudong skyline onze ferry naar Osaka, Japan, waarover later meer.
De reisplannen voor de komende maand: vandaag vertrekken Daniel en ik met het vliegtuig naar Shanghai. Daar overnachten we via couchsurfing, een systeem waarbij vrijwilligers een sofa/ extra bed ter beschikking stellen helemaal gratis en voor niets. We blijven enkele dagen in Shanghai (het is alweer een tweetal jaar geleden) en nemen op dinsdag 12 januari de boot naar Osaka, Japan (48 uur varen, hopelijk komen we geen ijsbergen tegen).
In Osaka zal Ken ons opwachten, de vriend van vorig jaar die op 23 januari trouwt met zijn Japanse vriendin. Enkele dagen later komen de meeste andere vrienden van vorig jaar aan in Osaka. Voor of na de trouw is ook een bezoek aan Kyoto en Nara gepland, enkele culturele steden. 10 dagen Japan zal onze portemonnee wat lichter hebben gemaakt dus nadien trekken ik en een aantal van de groep, opnieuw met de boot, richting zuid-Korea.
We brengen enkele dagen door in Pusan op het appartement van Rose. De rest van het gezelschap dat na Japan nog overblijft, vertrekt dan richting Seoul en Indonesië. Ik blijf wat langer in Korea en trek uiteindelijk na enkele dagen Seoul terug naar China (opnieuw met de boot). Rond 20 februari trek ik naar Beijing waar ik moeke (gelukkige verjaardag!!) en Dirk opwacht voor een trip door China.
Foto's en verslag volgen dus later. Vele groeten en tot later...
Gelukkig nieuwjaar allemaal!
Mijn beste wensen voor 2010. Een goede gezondheid, goede resultaten voor de
studenten, mooie reizen, zo kan ik nog even doorgaan...
Hoe heb ik mijn oudejaar doorgebracht? Het was er alleszins eentje dat ik niet
snel zal vergeten!
Een groot deel van de Chongda studenten vierde oudejaar in het Sofitelhotel,
maar dat was ons net iets te duur (159 kuai = 16 euro voor eten en drinken.
Jaja, vergeleken met Europa natuurlijk niets, maar we worden Chinees). Met een
groepje van 15, de meeste 'anciens', trokken we net als vorig jaar naar het
Indisch restaurant in Jiefangbei. Heerlijke kip curry, garlic & butter
naan, gevulde tomaten en alles voor een zeer schappelijk prijsje.
'Deliciourrrrrrs' zouden de Chinezen zeggen.
Na het avondeten trokken we rond 23.15 naar het centrale plein rond de
klokkentoren, maar in tegenstelling tot vorig jaar was er geen vrije toegang
tot het plein. In de straten rond het plein stonden allemaal mannetjes in
uniform schouder aan schouder zodat passeren onmogelijk was. We trokken dus
naar de zijkant en daar deed Masha een hele uitleg in het Chinees. 'We zitten
in het buitenland, weg van onze familie. Voor ons is dit een belangrijke
feestdag, net als jullie Chinese nieuwjaar.' Zo bleef ze wel 5 minuten op een
van die mannetjes inpraten en uiteindelijk liet hij ons kleine groepje door,
waarna al snel een bende Chinezen door te blokkade probeerde te breken, maar
dat werd hen verhinderd. Gelukkig als we waren wandelden we verder richting
klokkentoren om vast te stellen dat daar rond het plein zelf een andere
blokkade stond. Opnieuw probeerde Masha op een van de mannetjes in te praten en
je kon zien dat hij aarzelde en zich ongemakkelijk voelde, maar het werd dus
nee. Iets voor 0 uur kwamen er zelfs nog twee rijen mannetjes in groene
uniforms bij.
Kippevelmoment om 0 uur bij de eerste klokslag. Honderden ballonnen gingen de lucht in. Na de nieuwjaarswensen konden we eindelijk het plein op. We namen er enkele foto's, eerst gewone, dan iets minder gewoon waardoor we al snel een groep Chinezen rond ons verzamelden. Daniel (de Duitser) begon de mensen dan wat te entertainen en uiteindelijk stond er zo'n 40-50 man rond ons. Twee Nederlanders kwamen hem vergezellen en ineens was de politie er en werden ze weggeleid. Wij onmiddellijk achteraan. Plots was ons kleine groepje buitenlanders volledig omsingeld door politie waardoor de Chinezen nog meer geïnteresseerd waren natuurlijk. Uiteindelijk maande de politie ons aan het plein te verlaten omdat we teveel aandacht trokken. Alsjeblieft! Nuja, we zijn op ons gemak rond het plein gewandeld en al snel verloren de Chinezen hun interesse.
Op weg naar de clubregio, begonnen Masha en ik te dansen op straat (niet omdat we teveel gedronken hadden, maar omdat we teveel energie hadden) en ineens begon een Chinees foto's te trekken. Dat gebeurt wel meer dus geen probleem dacht ik zo, maar telkens liep hij ons voorbij om foto's te trekken, liet ons passeren en vervolgens liep hij ons weer voorbij om even verder opnieuw te staan flitsen. Om de paparazzi te ontvluchten zijn we dan maar een club binnengegaan.
Over enkele dagen volgt nog een (voorlopig laatste) blogbericht voor een winterstop van onbepaalde duur (op reis)
