De lokale busritten waren weer een belevenis! Naast de kamikaze chaffeur is er ook een "busboy". Deze persoon collecteert het geld en roept naar de voorbijgangers of ze mee willen, totdat de bus vol zit. 

De inhaal manoeuvres zijn levensgevaarlijk. Ik zal het beeld even kort schetsen. Twee rijstroken, de bus haalt een auto in die terwijlertijd een scooter of tuk tuk aan het inhalen is. Op de andere rijstrook is er ondertussen een vrachtwagen of auto ook iets aan het inhalen. Het is een kwestie van de snelste zijn, of bruusk op de rem staan en de poging opgeven. Ik vandaag redelijk wat nipte toestanden gezien en meegemaakt.

De bus neemt altijd voorrang. Kruispunt, rondpunt, zelfs in een file :-) 

In Kurunegala moest ik overstappen. Het busstation leek wel een kudde gnoes. Allemaal door elkaar aan het manoeuvreren met de nodige claxons. En daartussen moest ik de juiste bus vinden. Met behulp van een local zat ik vrij snel op een bus die op het punt stond te vertrekken.

Na nog eens een wilde busrit van 2u werd ik ergens in Dambulla gedropt. Nu moest ik via een tuk tuk op mijn bestemming geraken. Een dorpje dicht bij de bekende Sigiriya Lion Rock.

Morgenvroeg ga ik de iets minder bekende en minder toeristische Rock "Pidurangala" beklimmen om de zonsopgang te zien. Een aanrader volgens de locals. Daarna is het ontbijt bij mijn homestay, en spring ik vervolgens in in jeepke om op safari te gaan :-) 

s' Avonds word ik terug afgezet aan mijn homestay.

Één ding is wel minder.. ik heb een computer nodig om mijn foto's over te zetten zodat ik ze kan uploaden. En tot nu toe is mij al opgevallen dat ze hier niet zo goed voorzien zijn op hightech vlak als in Zuidoost-Azië. Het is hier écht basic. Tot nu toe heb ik nog geen hostels gevonden zoals ze in Thailand of Cambodja hebben. Het zijn voornamelijk homestays. Een bed bij een gezin thuis. 

Maar ik heb zeker niet te klagen! Ik word hier stevig in de watten gelegd :-) Zoals te zien is in bovenstaande foto (genomen met mijn gsm)