Het zwaarste dat ik ooit heb gedaan! Maar ik heb het gehaald :-) :-) Ik heb de top bereikt, 3760m! En ik dacht dat het máár 2500m was. 

Dag 1: Om 6u30 ontbijt (banana pancake). Half uur later met 13 man en al ons gerief in de laadbak van een pick-up truck naar ons vertrekpunt. Rond 8u30 begonnen we eraan, 7u klimmen! Het eerste stuk was easy. De laatste 3u30 waren hard! Stijl omhoog klimmen naar onze eerste campsite. Na ons dinner en de sunset kropen we onze tent in. Ik lag met 3 Canadese meisjes redelijk krap in een tent, op een flinterdunne matras en een veel te dunne slaapzak (het was +/- 5 graden). 

Dag 2: Wake up call 1u30. Amper 1u slaap vanwege de koud. Ginseng thee en 3 crackers. Tegen 2u begonnen we aan onze klim naar de top. Man dat was zwaar! Maar echt MEGA zwaar!!! Two steps up, one step down! Op losliggende rotsen, een meter breed padje met stijle randen, in het pikkedonker en een ijskoude sterke wind. Ik droeg een hoofdlamp voor verlichting. 3u30 later bereikte ik eindelijk de top. En na een half uur wachten zagen we waarvoor we zo hard hadden afgezien, een schitterende sunrise! Met een prachtig uitzicht over heel Lombok. 

Na een half uurtje foto's nemen en vol ongeloof staan toekijken dat ik het had gehaald, (maar 50 à 60 man van de 200 hebben toen de top gehaald, dus ik = super trots!), begonnen we aan de afdaling. Wat was ik blij dat die klim in het donker was, zo'n gevaarlijk wandelpad! 1u30 later stond ik beneden voor het ontbijt (ja ja, zo stijl dat de afdaling al glijdend gebeurde). Banana pancake en thee. Veel konden we niet rusten, 1u later waren we via de bergwand naar beneden aan het klauteren, richting the lake. 2u30 later stonden we eindelijk aan het water om ons wat te wassen. Na anderhalf uur moesten we naar onze 2e campsite klimmen, aan de overkant van de top. Weeral 3u lang klimmen! Na de sunset en onze dagelijkse portie nasi goreng kropen we terug in onze tent.

Dag 3: Om 6u opstaan, banana pancake and ginseng tea, om rond 7u30 de afdaling naar beneden in te zetten. Back to the village waar onze grote backpacks stonden. Deze keer niet in open air maar door de jungle. Sommige stukken heb ik gewoon al lopend en huppelend gedaan. En dan kwam eindelijk het einde in zicht! Rond 12u stonden we terug helemaal beneden. De vreugde is onbeschrijfelijk, net zoals toen we allemaal op de top stonden! 

1u later werden we weggebracht naar de haven, om de boot richting Gili Air te nemen.

En hier zit ik nu :-) In "Begadang Backpackers", moet je is googelen, zo exotisch met al die bamboe! 

Zoals ik al dacht, zeer slechte Wi-Fi op heel het eiland... Spijtig want ik wil jullie zó graag de foto's van Rinjani laten zien! 

Mijn groep bestond uit 8 personen, 1 Duitser, een koppel van Tsjechië, 3 Canadese vriendinnen, ik en 1 Australiër (die de top niet heeft gehaald). Hiernaast nog 1 gids "Anan" en 4 porters (dragers). Die mannen deden alles op flipflops! On-ge-lo-fe-lijk! En snel dat die mannen waren, met elk 30 kg aan eten, tenten, kampvuur, borden,... op hun schouders. Alleen Anan is mee naar de top geklommen, zonder flipflops. Maar ik heb er op de top gezien met flipflops. Crazy...

Nu neem ik platte rust. Ik kan amper stappen van de pijn :-) Gili Air is daar ideaal voor.

Het Rinjani avontuur was, zowel fysiek als mentaal, zwaar. Ik wist niet dat ik mijn grenzen zo ver kon verleggen. Het is een ervaring om nooit te vergeten! Maar ik doe het geen 2e keer :-)