Ik schreef al eerder over mosselen. Verse mosselen zijn altijd overheerlijk, maar soms heb je zo van die geslaagde creaties die mosselen tot een ware delicatesse maken. Zo probeerde ik vorige week eens mosselen met pompoen klaar te maken. Voor je wanhopig de ogen naar de hemel richt, het gaat over een "butternut" pompoen, zo van die kleintjes die een notensmaak hebben. Gewoon bij je normale bereiding van mosselen enkele flinke stukken pompoen mengen en laten meestomen. Is gelijk gaar met de mosselen. Ziet er prachtig uit en geeft een bijzondere sensatie.
Als je al eens geprobeerd hebt om eclairs te maken, weet je dat het resultaat heel lekker is en het werk eigenlijk nog best meevalt. Een niveau hoger staan de prachtige profiteroles. Je maakt hetzelfde deeg als voor eclairs, maar je vult ze met zelfgemaakt vanilleijs en pas daarna overgiet je ze met chocolade; Er gaat niets boven.
Samen piza maken, dat is plezier verzekerd. Probeer eens van O te vertrekken en ook zelf de bodem te maken, flinterdun of wat dikker zoals je het liefst hebt.
Naar de bakker gaan vind ik echt hatelijk. Je moet zorgen dat je deftig gekleed bent, dan moet je geld hebben, dan moet je in je auto stappen (want te voet is toch iets te lastig) en deze tijd moet je die eerst nog ontdooien, en dan moet je je beurt afwachten. Het resultaat is dan meestal een slappe bedoening zonder smaak die binnen de kortste keren niet meer te vreten is. Vandaar dit heel gemakkelijk recept voor pistolets. Het is zo eenvoudig dat je niet weet wat je overkomt. Neem gewoon witte bloem, verse gist en melk. Meng het geheel (het deeg moet zijn zoals voor brood dus voldoende elastisch maar niet te slap). Vergeet geen zout toe te voegen. Even goed door blijven kneden (de goede oude Kenwood doet dat zonder klagen). Rol het deeg in een bol en dek het af met een (propere) handdoek. Gedurende ong. een half uurtje in een oven leggen van ong. 50 graden, of bovenop een goed warme chauffage. Vervolgens het deeg uitrollen tot een dikke worst. Gelijke delen van snijden en deze tot bolletjes vormen. Met een halve kilo bloem heb je ong. 15 pistolets. Deze bolletjes nog eens een tiental minuutjes de warmte in (zelfde als vorige). Dan de pistoletjes besprenkelen met zout water en gedurende een kwartiertje in een goed hete oven (230 graden). Ze koelen snel af. Dus je kan eigenlijk ong. een uurtje nadat je gestart bent met het hele proces al beginnen smullen.
Waarom madeleintjes zo bijzonder zijn, weet ik niet, maar ze hebben toch iets speciaals. Deze zijn als volgt gemaakt: 150 gr bloem 135 gr suiker 25 gr honing bakpoeder of carbonaat 150 gr boter 3 eieren alles goed mengen en kloppen, totdat je een beslag krijgt zoals voor cake. dan in de vormpjes doen. Ongeveer een kwartiertje in de oven van ong. 200 gr en een groot voordeel ze koelen direkt af dus je hoeft niet te lang te wachten om ze op te peuzelen.
De 3 madeleintjesvormen heb ik gekocht voor 20 eurocent (voor de 3 stuks) in de kringwinkel in SintPietersleeuw waar ik regelmatig eens binnenga als ik er passeer voor een klant.
Ongeveer iedereen zal wel prachtige sneeuwfoto's hebben gemaakt na het witte wonder gisteren. Deze boedha blijft in elk geval gelukkig ondanks zijn hachelijke situatie.
Roltaarten vind ik altijd super om op tafel te zetten. Maar om een of andere reden vinden de kinderen ze ouderwets. Toch heeft het iets en is zo leuk om te maken. Je maakt gewoon een biscuit, maar giet die op een bakpapier in een platte ovenschaal. Deze hoeft echt niet lang te bakken want is maar ongeveer een centimeter dik. Als ze gaar is haal je ze uit de oven en stort ze op een natte keukehanddoek. Rol onmiddellijk de taart met de handdoek op, zodanig dat de handdoek als het ware tussen het deeg is gedraaid. Laat zo wat liggen totdat de deeg is afgekoeld. Na ongeveer 10 minuten voorzichtig weer openrollen en de handdoek wegnemen. De binnenkant bestrijken met confituur, eventueel ook met slagroom, maar is niet echt nodig. Vervolgens weer oprollen. Net op het moment voor het opdienen bestrijken met stijfgeklopte slagroom en afwerken met fruit, nootjes of chocoladeschilfers. ik krijg er al zin in als ik dit schrijf. O ja en deze taarten zijn eigenlijk nog beter als je ze een dag laat liggen.
De meest gezellige momenten in mijn herinneringen, zijn deze toen mijn vader wafels bakte. Mijn vader was niet het type dat veel deed in huis en ook met de kinderen was hij niet veel bezig, het werk was zijn grootste belangstelling. Maar af en toe, in de winter als het vroor en hij niet kon werken, dan bakte hij wafels. Dat was gegarandeerd feest. Het wafelijzer werd tevoorschijn gehaald. Een grote ketel deeg en dan begonnen die overheerlijke geuren het hele huis in te nemen. De 5 kinderen zaten ongeduldig te wachten tot de wafel uit het ijzer kwam en smeerden gretig met confituur, suiker en andere lekkernijen. Eigenlijk kon vader onze haast niet bijhouden. De wafels waren zo vers dat ze geen tijd hadden om af te koelen. Vaak heb ik geprobeerd dit gevoel te herhalen voor mijn eigen kinderen. Maar dat lukt niet helemaal, niets is natuurlijk nog hetzelfde. Als ik wafels bak, dan zijn ze wel lekker helemaal in het begin, maar na een tijdje worden ze slap en dan vind ik ze niet meer mooi om te presenteren. Daarom heb ik een recept uitgeprobeerd voor bewaarwafels. Inderdaad deze kan je echt goed bewaren en ze worden niet slap: 500 gr margarine 550 gr kristalsuiker 10 eieren vanilleextract (liefst vloeibaar) 1 kg bloem en 2 pakjes bakpoeder (of gewoon zelfrijzende bloem is ook goed).
Inderdaad in deze wafels hoeft geen melk, water of welke vloeistof dan ook. Suiker, en eierdooiers met elkaar mengen tot schuimige massa ontstaat. De margarine (gesmolten maar niet warm) toevoegen. De bloem toevoegen en goed ondermengen. Als laatste de eiwitten voorzichtig ondermengen. Alles nog een paar uur laten staan dan kan je beginnen. Het deeg is vrij dik, maar laat zich verrassend goed verwerken. De geur kan ik hier natuurlijk niet beschrijven maar gezellig is het zeker.
Dit vogelkooitje kochten we een tijdje geleden op de rommelmarkt in Anderlecht. Het was van een oude Turk en het was helemaal niet zeker of zijn gerief dat er lag bestemd was voor de ophalen voor het grof huisvuil of om te verkopen. Maar het vogelkooitje zag ik wel zitten, ze hadden er een lampenkap van gemaakt. Dus toch maar die euro in die vieze hand gestopt en blij terug naar huis met de vogelkooi. Nu hangt ze te schitteren met een spaarlamp ering en de vogeltjes, ja die zitten aan de buitenkant.
Markt Anderlecht: elke zondag in de voormiddag. een kleine rommelmarkt, een gigantische voedingsmarkt en van alles en nog wat. Je gaat best voor 10 uur want het kan er behoorlijk druk worden!
Dit is nog een messenstory. Het overkomt me af en toe dat ik mijn lievelingsmesje niet meer kan vinden. Ik zoek dan overal, tussen de schillen, in de compostbak, in de tuin. Meestal vind ik het wel terug. Maar dit mesje was echt zoek. Het zat twee jaar lang bedolven in de compostbak. Toen we de compost op het groentenbedje uitspreidden vonden we het terug. het was wel veranderd, maar wat geeft het: kunst blijft kunst.
Een "goede" vriend heeft als hobby het ¨creëren en vervaardigen van patattenschellers. Hier zie je er een voorbeeld van, gepresenteerd op groenten die hij gestolen had uit onze tuin.Op zijn blog vind je er alles over. http://www.knifeforging.comhttp://www.patattenschellers.blogspot.com
In alle bescheidenheid durf ik nogal wat aan in de keuken en meestal lukt het wonderwel. De enige keren dat het niet lukt dat is wanneer ik onder tijdsdruk sta of wil scoren. Dit gebeurde allemaal afgelopen weekend en ik het het toch overleefd: - Een speciaal broodje met noten, honing en rozijnen wou ik op tafel zetten. Extra mijn best gedaan. Was schitterend gerezen, kon tegen 10 uur de oven in. Vier uur later dacht ik: shit dat broodje zit nog in de oven. Zwart dus. - Een cakedeegje met kokos en appelen, scoort altijd en is niet moeilijk. Waarom zou ik geen dubbele portie maken? Iedereen zal er wel van smullen. Deeg ziet er fantastisch uit. mmmm! Misschien nog een snuifjes zout? Wat er precies gebeurde? Geen idee, maar de kom met het deeg viel keihard uit mijn handen, over het aanrecht, druipend in de keukenschuiven en op de vloer. Het was VEEL! - Moedig doordoen jongens. Laat ons dan eens brownies maken. Jammer had iets te weinig chocolade, maar met wat aanpassingen hier en daar mag dat geen probleem zijn. Joepie. Brownies komen uit de oven en zien er niet al te slecht uit. Even proeven: schoenzolen! Recepten die je van internet plukt zijn niet altijd de meest formidabele. - Laatste poging: pompoencakejes. Dat wou ik allang eens doen, ik ben verzot op pompoengerechteb en wou eens echte Amercan pumpkin pie maken. Al zeg ik het zelf: aardig gelukt. Alleen zijn de cakes zo kleverig (vermoedelijk door de grote hoeveelheid yoghurt in mijn recept) dat je ze niet kan eten zonder ze met papiertje en al naar binnen te spelen. Toen ben ik ermee gestopt. 's avonds hebben we dan heel gewoon een klassieke maaltijd gegeten.
Deze boze gast verjaagt alle nare geesten uit het huis. Toen ik hem zag in de Kringwinkel hadden de dames nog geen idee welke prijs ze op deze figuur moesten kleven. Ze hadden hem al opgehangen voor het verjagen van de boze geesten. Ik moest maar heel even aandringen en had hem mee naar huis. Nu kijkt hij met zijn grote tanden dominant over het huis en laat niet toe dat enige boze geest, laat staan zelfs een boze gedachten gestalte kan krijgen.
Deze Romanesco kool hebben we zelf in de moestuin. We leerden ze kennen als en echte delicatesse en ontdekten toen dat deze prachtige koolsoort, ook nog makkelijk te kweken is en oogstbaar in een seizoen waarop er niet veel verse groenten meer in de tuin overblijven. We hebben ze gezaaid in augustus en overgeplant in september. Heerlijk.
Deze periode van het jaar zijn de paddenstoelen er weer. Eén van de heerlijkste soorten is het eekhoorntjesbrood, of zoals de Italianen dit zo mooi sensueel zeggen: Funghi. terwijl deze heerlijkheden in de ons omringende landen volop verkrijgbaar zijn in winkels en op markten (weliswaar tegen een vrij duur prijskaartje) is dit bij ons totaal afwezig. Zonde. Als je een herfstwandeling maakt, kom je ze namelijk volop tegen. Als je een beetje uitkijkt, kan je ze goed herkennen. Vroeger gingen we vaak op stap met het hele gezin, uitgerust met charmante mandjes om al die heerlijkheden te verzamelen. We gingen dan naar het parkbos dat nu eigendom is van Wim Delvoye. Maar inmiddels is dat uitgegroeid tot een autostrade van joggers en wandelaars, het is er niet leuk meer. Hopelijk krijgt Wim Delvoye snel de vergunning om het prachtige domein in zijn oude glorie te herstellen en de rust terug te brengen in de mooie lanen van het park.
Vaak wordt er gedacht dat wokken een heel simpele manier is om te koken. ik vind het zelf een van de moeilijkste. Natuurlijk kan je wat groenten en vlees roerbakken, maar om echt het effect te hebben van vers gewokte ingrdienten zoals je dat in Azië en in heel zeldzame gevallen bij ons op restaurant krijgt moet je het wokken toch heel goed onder de knie hebben. Eén van de geheimen is niet te veel in eens willen wokken, anders kan je beter soep maken. Het beste zijn groenten, die nog lekker knapperig zijn. Je kan ze bereiden met wat sojasaus, rijstazijn en vissaus erbij. Kort en krachtig gewokt, een lekkernij voor alle zintuigen.
Ik schreef al eerder over mosselen. Verse mosselen zijn altijd overheerlijk, maar soms heb je zo van die geslaagde creaties die mosselen tot een ware delicatesse maken. Zo probeerde ik vorige week eens mosselen met pompoen klaar te maken. Voor je wanhopig de ogen naar de hemel richt, het gaat over een "butternut" pompoen, zo van die kleintjes die een notensmaak hebben. Gewoon bij je normale bereiding van mosselen enkele flinke stukken pompoen mengen en laten meestomen. Is gelijk gaar met de mosselen. Ziet er prachtig uit en geeft een bijzondere sensatie.
Als je al eens geprobeerd hebt om eclairs te maken, weet je dat het resultaat heel lekker is en het werk eigenlijk nog best meevalt. Een niveau hoger staan de prachtige profiteroles. Je maakt hetzelfde deeg als voor eclairs, maar je vult ze met zelfgemaakt vanilleijs en pas daarna overgiet je ze met chocolade; Er gaat niets boven.
Naar de bakker gaan vind ik echt hatelijk. Je moet zorgen dat je deftig gekleed bent, dan moet je geld hebben, dan moet je in je auto stappen (want te voet is toch iets te lastig) en deze tijd moet je die eerst nog ontdooien, en dan moet je je beurt afwachten. Het resultaat is dan meestal een slappe bedoening zonder smaak die binnen de kortste keren niet meer te vreten is.
Ongeveer iedereen zal wel prachtige sneeuwfoto's hebben gemaakt na het witte wonder gisteren. Deze boedha blijft in elk geval gelukkig ondanks zijn hachelijke situatie.
Roltaarten vind ik altijd super om op tafel te zetten. Maar om een of andere reden vinden de kinderen ze ouderwets. Toch heeft het iets en is zo leuk om te maken. Je maakt gewoon een biscuit, maar giet die op een bakpapier in een platte ovenschaal. Deze hoeft echt niet lang te bakken want is maar ongeveer een centimeter dik. Als ze gaar is haal je ze uit de oven en stort ze op een natte keukehanddoek. Rol onmiddellijk de taart met de handdoek op, zodanig dat de handdoek als het ware tussen het deeg is gedraaid. Laat zo wat liggen totdat de deeg is afgekoeld. Na ongeveer 10 minuten voorzichtig weer openrollen en de handdoek wegnemen. De binnenkant bestrijken met confituur, eventueel ook met slagroom, maar is niet echt nodig. Vervolgens weer oprollen. Net op het moment voor het opdienen bestrijken met stijfgeklopte slagroom en afwerken met fruit, nootjes of chocoladeschilfers. ik krijg er al zin in als ik dit schrijf. O ja en deze taarten zijn eigenlijk nog beter als je ze een dag laat liggen.
Dit vogelkooitje kochten we een tijdje geleden op de rommelmarkt in Anderlecht. Het was van een oude Turk en het was helemaal niet zeker of zijn gerief dat er lag bestemd was voor de ophalen voor het grof huisvuil of om te verkopen. Maar het vogelkooitje zag ik wel zitten, ze hadden er een lampenkap van gemaakt. Dus toch maar die euro in die vieze hand gestopt en blij terug naar huis met de vogelkooi. Nu hangt ze te schitteren met een spaarlamp ering en de vogeltjes, ja die zitten aan de buitenkant.
Dit is ons nieuwe huis, momenteel het kot van onze zoon. We hebben er nog niets aan veranderd, maar binnenkort beginnen we eraan. Het wordt spannend.
Dit is Lily, kijk hoe gelukkig ze is.
Deze boze gast verjaagt alle nare geesten uit het huis. Toen ik hem zag in de Kringwinkel hadden de dames nog geen idee welke prijs ze op deze figuur moesten kleven. Ze hadden hem al opgehangen voor het verjagen van de boze geesten. Ik moest maar heel even aandringen en had hem mee naar huis. Nu kijkt hij met zijn grote tanden dominant over het huis en laat niet toe dat enige boze geest, laat staan zelfs een boze gedachten gestalte kan krijgen.
Recepten op internet te vinden. is heerlijk om te doen, het is een echte kaas!
Deze Romanesco kool hebben we zelf in de moestuin. We leerden ze kennen als en echte delicatesse en ontdekten toen dat deze prachtige koolsoort, ook nog makkelijk te kweken is en oogstbaar in een seizoen waarop er niet veel verse groenten meer in de tuin overblijven. We hebben ze gezaaid in augustus en overgeplant in september. Heerlijk.
Deze periode van het jaar zijn de paddenstoelen er weer. Eén van de heerlijkste soorten is het eekhoorntjesbrood, of zoals de Italianen dit zo mooi sensueel zeggen: Funghi. 
Vaak wordt er gedacht dat wokken een heel simpele manier is om te koken. ik vind het zelf een van de moeilijkste. Natuurlijk kan je wat groenten en vlees roerbakken, maar om echt het effect te hebben van vers gewokte ingrdienten zoals je dat in Azië en in heel zeldzame gevallen bij ons op restaurant krijgt moet je het wokken toch heel goed onder de knie hebben. Eén van de geheimen is niet te veel in eens willen wokken, anders kan je beter soep maken. 
Dacht je dat je al het foutste van het foute reeds gezien had? Geef toe deze vuurtoren zou je niet in huis willen.
